De Britten horen inderdaad niet thuis in Europa. Tot die conclusie kan men komen als men ziet dat Groot-Brittannië het enige Europese land is waar de socialisten merkelijk vooruit zijn gegaan, met dank aan de Brexit en de flaters van Trees May. In Duitsland, waar links had gehoopt op een verbetering nadat Martin Schulz, de ex-voorzitter van het Europarlement, het op zou nemen tegen ‘das Mädchen’, lukt het ook niet. Nadat de socialisten in mei nog de deelstaatverkiezingen in Noordrijn-Westfalen hadden verloren – evenals hun roodgroene meerderheid aldaar – spelen ze, zeven weken vóór de nationale verkiezingen, die ook kwijt in Nedersaksen. Daar was zelfs niet eens een verkiezing voor nodig. Nadat een groen parlementslid overstapte van haar partij naar de CDU, was de roodgroene coalitie ook daar haar nipte meerderheid kwijt. Nedersaksen is de regio van Hannover, de op één na grootste Duitse deelstaat met op drie na de meeste inwoners en o.m. de thuisbasis van Volkswagen. Over twee weken gaan ze daar nu opnieuw kiezen, maar dat zal niet veel aan de zaak veranderen. Ook tegen Schulz zal Mutti het wel halen in september.
Bij ons is het al niet veel beter. John Crombez vecht hier ook tegen de bierkaai. De schandalen van zijn Waalse zusterpartij hebben ermee voor gezorgd dat SP.a – in de peilingen althans – de 10% drempel niet meer haalt. Misschien had ‘den John’ nog gehoopt op een herhaling van het dioxineschandaal dat de laatste regering Dehaene de das omdeed, maar dat ging toen om kippen, niet om eieren.
Zijn francofone partijgenoot Rudy Demotte, voorlopig nog minister-president van de Franse Gemeenschap – bij de gratie van Groen/Ecolo en D/Méfi – mag dan al beweren dat het bij de volgende verkiezingen weer business as usual zal worden, ‘Motje’ vergeet daarbij dat de grootste uitdager van de PS nu (én straks) niet de combinatie MR/CdH zal zijn, maar PTB/PvdA. Als de PS weer wil meespelen zal het óf een akkoord moeten maken met de cryptocommunisten óf een meerderheid vormen met de groenen en/of Maingain. Pest of cholera, zeg maar…
Het kan verkeren, zei Bredero.
|