|
En zo zijn we dan weer beland bij de allerlaatste dag van een van die jaren die steeds sneller voorbij lijken te gaan. Met de beste wensen aan alle lezers die deze rubriek blijven volgen. Vorige week kreeg ik een ‘no-reply’ mailtje van zowaar een pater Norbertijn van de abdij van Tongerlo, een zusterabdij van die van Postel waar ik wekelijks te gast ben, die me feliciteerde omdat ik met mijn blog al meer dan één miljoen clicks had gekregen. Dat was even schrikken. Ik had al wel gezien dat ik bij SeniorenNet al een tijdje bij de eerste tien stond, maar had geen idee waarom. Dat blijkt dus af te hangen van hoeveel keer uw blog wordt aangeklikt. Dat moet natuurlijk wel gerelativeerd worden, omdat ik al schrijf sinds ik met pensioen ging, in het verre februari 2005 (en vanaf februari 2006 bijna elke dag), maar het was toch even een verrassing. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, toch een aansporing om nog even verder te doen.
Het politieke leven wordt – niet alleen bij ons, maar zowat overal – een stuk ingewikkelder. Dat heeft in de eerste plaats te maken met het feit dat de sociale media een deel van de interesse in de andere media hebben weggekaapt. Tot wat dat kan leiden, hebben we al meegemaakt met de heisa omtrent de gele hesjes, maar we hadden al vroeger gezien dat heel wat mensen zonder nadenken reageren op allerlei oproepen – denk maar aan die van enkele rappers die de boel op stelten zetten. De vraag is maar of dat zich gaat doorzetten of dat de mensen straks hun hoofd wat meer aan de binnenkant zullen gebruiken.
We maakten in dit land de gemeentelijke verkiezingen mee en daarvan had ik geschreven dat die toch nog iets anders waren dan de federale en regionale verkiezingen die er straks aankomen. Daar blijf ik bij, ondanks wat er allemaal gebeurd is in o.m. Zelzate, Ninove, Gent, Antwerpen en Oostende. E.e.a. wordt de onzekerheid die er ontstaan is na de val van de Zweedse coalitie van onze nationale Charel, die het pact van Marrakech (lees: zijn eigen internationale ambitie) belangrijker vond dan zijn regeerprogramma, wat er mede voor gezorgd heeft dat er waarschijnlijk nooit geen Michel II meer zal komen. Wat er dan wél zal komen, is voorlopig nog koffiedik kijken maar, samen met Herman De Bode (mijn blog van gisteren), hoop ik dat dit België onbestuurbaar wordt, zodat er iets nieuws uit de bus kan komen, op zijn minst een confederatie, met of zonder Flup de Laatste, die bij het ontslag van Charel Light zelf beslist heeft niet meer koning te zijn van alle Belgen, door niet álle partijen uit te nodigen bij de gebruikelijke consultatie.
Het zouden, om te beginnen, wel eens vijf spannende maanden kunnen worden….
|
