Ik heb het in deze rubriek al eens gehad over het m.i. belachelijk gedrag van onze Waalse gele hesjes, die op straat komen, enkel en alleen om hun Franse taalgenoten na te apen, maar zonder zelf een serieuze reden in eigen land te hebben. Ondanks de torenhoge staatsschuld zijn Jan met de pet en zijn Liza zich hier nauwelijks bewust van enige crisis. Er werd hier tijdens de eindejaarsfeesten weer duchtig op los gekocht, tienduizenden zijn op wintervakantie en in Vlaanderen had men nog een dikke zeventien miljoen over om weg te schenken aan goede doelen.
In buurland Nederland is de situatie wel iets anders. I.pl.v. een Belgische schuld die hoger ligt dan het bbp – dus meer dan 100% - zit de staatsschuld daar onder de 50%, bedraagt de werkloosheid er zowat de helft van die in België en heeft men er een begrotingsoverschot van liefst 12 miljard euro. Die luxe is het resultaat van acht jaar besparen onder, nota bene, liberaal bewind. Niet te vergelijken met bv ‘onze’ liberaal Verhofstadt, die er zelfs het door Dehaene aangelegde spaarpotje voor de vergrijzing doorjoeg.
Er is natuurlijk ook een keerzijde aan deze eerder calvinistische politiek. De lonen zijn in Nederland amper gestegen, de pensioenleeftijd ging er omhoog (net zoals bij ons, trouwens) en de zorg werd flink duurder. Maar er is tenminste geen ‘na ons de zondvloed’ mentaliteit zoals hier, waar de regeringen geld blijven rondstrooien dat ze niet hebben en kinderen en kleinkinderen opgezadeld zullen worden met de schulden van hun potverterende (groot)ouders. Daar komt nog bij dat Nederland geen stakingscultuur heeft, terwijl die in Vlaanderen al iets erger is, maar in Wallonië de normaalste zaak van de wereld.
Het Nederlands besteedbaar inkomen per persoon per jaar (17.885 euro) ligt lager dan het Europees gemiddelde (19.296) en nóg lager dan het Belgische (± 20.000). Dat laatste zou voor Vlaanderen zelfs nog hoger kunnen liggen als we van dat corrupte Waalse achterland vanaf raakten. Dat onze traditionele Vlaamse partijen dit nog altijd niet blijken te snappen, zal ooit hun ondergang worden, een deemstering die trouwens al aan de gang is. Men kan de eigen kiezers niet blijven wijs maken dat men goed bezig is, terwijl het tegenovergestelde het geval is.
|