|
Er is in het politieke nieuws van de laatste week nogal wat heisa geweest over het feit dat De Wever in de gesprekken over de vorming van een nieuwe Vlaamse regering de pauzeknop heeft ingedrukt en dat er dus de eerste weken op dat gebied niet veel meer zal gebeuren. Een van de redenen zou zijn dat hij er even tussenuit trekt voor het bijwonen van een congres over drugsbestrijding die plaats vindt in Colombia. Als burgemeester van Antwerpen, met een haven die meer dan zijn deel krijgt in de drugstrafiek, is hij daar wel op zijn plaats. Maar dat is niet de kern van de zaak.
Het belangrijkste wat er nu hier op het spel staat is, dat men op federaal vlak zou kunnen komen tot een overwegend linkse regering zonder meerderheid in Vlaanderen. Dat kan alleen als zowat alle francofone partijen er aan zouden meedoen, plus enkele Vlaamse die momenteel ook in aanmerking komen voor de Vlaamse deelregering. Dat zou voor Vlaanderen een zeer slechte zaak zijn, ongeacht hoe men tegen De Wever en zijn N-VA aankijkt. Het is dan ook wenselijk dat er geen nieuwe Vlaamse deelregering komt zolang er geen nieuwe federale is. Voor Vlaanderen is dat geen ramp, want de huidige Vlaamse ploeg heeft een meerderheid in het eigen parlement en kan – als enige regering na 26 mei - feitelijk normaal functioneren. Ze kan zelfs als regering van lopende zaken een nieuwe begroting opstellen, iets waartoe de huidige ontslagnemende federale regering van lopende zaken niet in staat is.
Op federaal vlak mag onze nationale Charel dan wel vertrekken naar Europa (hij wordt dan onze Euro Charel), maar dat is pas vanaf 1 december en wat er overblijft van zijn ontslagnemende Zweedse coalitie moet tegen einde oktober bij Europa – dus nog vóór hij vertrekt - wel haar nieuwe begroting (met momenteel een miljardengat) indienen. Het zou een blamage zijn, mocht de nieuwe president van Europa er niet in zou slagen in eigen land orde op zaken te stellen…
|
