De uitstap van de UK uit de E.U. doet de vraag rijzen in hoever het Engels als een van de drie basistalen binnen de Unie de Brexit gaat overleven. Wel, dat zal geen probleem zijn. Na de uitstap mag Engels dan nog de (tweede) officiële taal zijn van maar twee kleine landjes (Malta en Ierland), 80% van alle documenten binnen de E.U. worden in eerste instantie nog altijd geschreven in het Engels en het ziet er niet naar uit dat daarin veel verandering zal komen. Engels is niet alleen de lingua franca van Europa, maar van zowat de hele wereld.

   Vergeten we trouwens niet dat Engels het resultaat is van een samensmelting van Latijn en Germaans en daarom feitelijk een van oorsprong oer-Europese taal. Verder zijn bijna alle termen op gebied van luchtvaart, zeewezen en internet momenteel in het Engels en ook daaraan zal weinig gewijzigd worden na de Brexit. Hetzelfde gebeurt steeds meer met de on-line versies van heel wat publicaties, dag- en weekbladen, ook in landen als Duitsland en Spanje. Opmerkelijk was trouwens de bijeenkomst van de nationalistische partijen uit zowat heel de E.U. net vóór de Europese verkiezingen in Milaan. Die gebeurde volledig in het Engels.

   Kortom, we zijn er zo maar niet vanaf en dat zal vooral een tegenslag zijn voor de Franssprekenden, in de eerste plaats de Fransen zelf, maar ook bv onze francofonen die het al zagen gebeuren dat hun taal de belangrijkste zou worden na de Brexit. Frans zal, naast Duits en Engels, de belangrijkste werktaal blijven binnen de E.U., maar ze zal nooit de rol van het Engels kunnen overnemen. Zelfs in de diplomatie, vroeger hét werkterrein van het Frans, wordt steeds meer het Engels gebruikt. Zelfs de tijd dat men aan de Europese Hoven bijna uitsluitend Frans sprak, is stilaan voltooid verleden tijd aan het worden.