In de discussies of N-VA en VB samen zouden moeten werken, vergeet men meestal dat dit niet persé meteen moet zijn. Dat wordt pas belangrijk mochten de twee partijen bij de eerstkomende gewestelijke verkiezingen in 2024 samen een meerderheid behalen in het Vlaamse parlement, men dan een eind kan maken aan het ondemocratische cordon sanitair en daarbij een eerste stap zetten naar Vlaams zelfbestuur. De N-VA heeft dat cordon trouwens nooit onderschreven en kan daarop dan ook niet worden aangerekend. Bart De Wever heeft bij de besprekingen tot de vorming van de Vlaamse regering na de laatste verkiezingen telkens ook Tom Van Grieken uitgenodigd. Et alors?
De volgende gewestelijke verkiezingen zijn pas over vier jaar. Dus nog tijd zat. Maar de uitspraak van Bart De Wever in Humo (daarna gretig overgenomen door de linkse media) dat hij nooit met het VB zal samenwerken en zelfs als voorzitter zou aftreden mocht zijn partij dat doen, was dan ook kortzichtig, zeker voor iemand die bekend staat als een meester in politieke stratego. Nu dreigt zijn uitspraak een mogelijke Vlaamsnationale meerderheid in 2024 onmogelijk te maken, wat alleen maar in de kaart van de belgicisten zal spelen. Uitgerekend van die partijen die de N-VA sinds Marrakech vier keer voor de gek hebben gehouden bij de federale regeringsvormingen en niét het VB. De zgn ‘politique policienne’(politiek om de politiek), nog zo’n Belgische specialiteit.
Bart De Wever lijkt eerder een tweede Hugo Schiltz te gaan worden. Die maakte zijn Volksunie ook groot, om ze daarna zelf af te breken door ze naar links te sturen (‘Rode Nel’ & Co). Ook hij had geen opvolger die tot de verbeelding sprak, waardoor de leiding tenslotte in handen kwam van pseudosocialist Bert Anciaux die de partij vakkundig om zeep hielp, dat terwijl zoon Schiltz overstapte naar de liberalen. Hopelijk blijft de N-VA een dergelijk scenario bespaard en zal men tijdig beseffen dat niet het Vlaams Belang de vijand is, wel het traditionele België.
|