|
Over Brussel kan men blijven schrijven.
Zo is het een publiek geheim dat men als Vlaming best niet terecht komt in een Brussels ziekenhuis. De kans dat het verplegend personeel daar geen Nederlands kan of wil spreken is er zeer groot. Bij deze derde coronagolf kan men nog het geluk hebben dat een Brussels ziekenhuis – zoals gebeurd is met het UZ – vol ligt en men u dan doorstuurt naar de Vlaamse Rand of verder Vlaanderen in.
Nu blijkt dat de Nederlandsonkundigheid zich niet beperkt tot de ziekenhuizen, maar dat men eenzelfde schrijnende situatie ook kan meemaken in de pas opgerichte testcentra.
In ‘ONAF’, de nieuwe naam voor het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) staat in het aprilnummer een hele lijst van die mistoestanden.
Zo maakte een kandidaat voor de corona-prik in het vaccinatiecentrum aan de Heizel mee dat er niemand aanwezig was die Nederlands sprak of verstond. Hij werd uiteindelijk doorverwezen naar een webstek, maar wie daar op Nederlands of Engels klikte, kwam steeds bij de Franstalige tekst terecht.
Bovenstaande was geen alleenstaand geval, maar eerder de regel, Het gebeurde o.m. ook in Etterbeek en zowat overal elders.in Brussel. In feite gaat het hier om schendingen van de taalwetgeving, waartegen niet genoeg kan geprotesteerd worden, maar, jammer genoeg, gebeurt dat niet..
---
Klap op de vuurpijl is wel dat in de Vlaamse Rand, waar alles in het Nederlands zou moeten gebeuren, er wél gezorgd wordt voor Franstalig onthaal in de vaccinatiecentra, zelfs in die van de faciliteitengemeenten, Het blijft altijd hetzelfde liedje: de Vlamingen houden zich aan de gemaakte afspraken, de francofonen alleen als het hen uitkomt. We mogen al blij zijn als ze hier en daar in de Brusselse vaccinatiecentra al proberen minstens één verzorger ter plaatse te hebben die Nederlands spreekt en verstaat.
|
