|
De reden waarom ik de titel van dit (vervolg)verhaal in het Frans heb geschreven, is omdat er nu eens een studie over gemaakt is in Frankrijk. Er is de laatste tijd opvallend veel interesse voor de Belgische politiek vanuit Frankrijk. Dat was vroeger zelden het geval. Na het boek over Brussel vanwege de Franse onderzoekjournaliste Florence Bergeaud-Blackler – zie mijn vorige blog - die Brussel ‘de zachte onderbuik van de Europese islam’ noemt (daarmee bedoelt ze eerder Molenbeek, maar voor buitenlanders is dat allemaal Brussel), blijkt er nu dus ook een Franse studie te zijn gemaakt over de Vlaamse transfers naar Franstalig België.
Het onderzoek werd gevoerd door professor Eric Dor van de IESEF-School of Management in Parijs en Rijsel. Ook hij komt – net zoals onze professor wijlen Juul Hannes* - tot de vaststelling dat er alleen transfers zijn van Noord naar Zuid en niet omgekeerd. Volgens zijn zeker niet bevooroordeelde studie vloeien er jaarlijks 7.142 miljard euro van Vlaanderen naar Franstalig België, wat betekent dat de gemiddelde Vlaming 1.087 euro per jaar daarvoor moet afstaan, daar waar de gemiddelde Waal er 1.721 en de Brusselaar 744 euro bij krijgt.
Zo hoort men het ook eens van een buitenstaander buiten elke verdenking. Wat me niet bekend werd uit de studie is het regeerakkoord van 2014 bij de zesde Belgische staatshervorming, waarin alle partijen, die toen de regering Di Rupo hebben gesteund, dat ondertekend hebben, ook Di Rupo’s PS en de traditionele Vlaamse partijen. Daarbij werd gesteld dat de transfers vanaf 2024 zullen worden afgebouwd tot ze, ergens rond 2033, zouden zijn weggewerkt. Het zou crimineel zijn mocht eender welke zich Vlaams noemende partij daarop ooit terugkomen .
*’Vlaanderen betaalt. De mythe van de omgekeerde transfers’ van Juul Hannes is nog steeds te verkrijgen bij Uitgeverij Egmont.
|
