Ik kom nog even terug op het Interview van Gerolf Annemans in ‘t Pallieterke, waarin we het er beide over eens zijn dat Brussel bij Vlaanderen kan komen, áls het voldoet aan bepaalde voorwaarden. Dat zal niet zo simpel zijn en de beste manier om daar snel werk van te maken is, na een Vlaamse soevereiniteitsverklaring, de Brusselaars zelf de kans te geven zich erover uit te spreken.  Democratischer kan niet. Als een meerderheid van Brusselaars niét bij Vlaanderen wil, dan moeten ze maar zien alles zelf op te lossen (én te betalen). Willen ze bij Vlaanderen blijven, dan vertellen we hen wel best op voorhand, dat ze eerst een eind zullen moeten maken aan het overlappen van stad én gewest, en de 19 baronieën, de 6 politiezones en de onwettige Fédération Bruxelles-Wallonie afschaffen. Een stad die het kan doen met één brandweerkorps kan dat ook met de andere instanties. Zie maar naar New-York, met tien keer meer inwoners. Als de Brusselaars dat niét doen,  zal Brussel ook ophouden de hoofdstad van Vlaanderen te zijn . Dat wordt dan meer dan waarschijnlijk Antwerpen, waar de Vlaamse regering terecht kan in het recentelijke vernieuwde en vergrote provinciehuis, dat nu half leeg staat.

    Wat tenslotte de Duitstalige Oostkantons betreft, die krijgen  de keuze bij Wallonië aan te sluiten of terug te keren naar de oude Heimat. Op Vlaanderen moeten die niet meer rekenen, nadat wij ook op hen niet konden rekenen in de affaire Brussel-Halle/Vilvoorde. Duits mag dan wel een officiële taal zijn  van dit land – met mijn excuses aan Ropie – maar daar houdt het bij op.