Ik heb in deze rubriek al meer dan eens verwezen naar de noodzaak van een Vlaamse soevereiniteitsverklaring mocht er na 9 juni een Vlaamsnationale meerderheid komen in het eigen parlement. Zo’n verklaring zou inhouden dat Vlaanderen binnen een aantal jaren onafhankelijk wil zijn. Volgens een deel van de N-VA’ers en zelfs van de Vlaams Belangers (denk o.m. maar aan Annemans) zou Brussel daar integraal moeten bij horen.
Met dit laatste kan men echter enkel akkoord gaan als dit zou leiden tot het terugbrengen van de 19 huidige Brusselse gemeenten tot één enkele, een grondige schoonmaak van de meer dan overbodige ambten en gemeentelijke organisaties, het samensmelten van gewest en stad tot één geheel en het reduceren van de zes politiezone’s tot één, zoals dat overal ter wereld gebeurt in wereldsteden.
Mocht de leiding van de N-VA toch beslissen na 9 juni in een soort Vivaldi II te stappen en er meer dan waarschijnlijk niet in slagen een soort confederalisme door te voeren, dan zal er niets anders opzitten dan te hopen op de verkiezingen van 2029 en zal men de N-VA daarvoor dan waarschijnlijk niet meer nodig hebben. Om een dergelijk uitstel van executie te vermijden zal een meerderheid van N-VA-kiezers die nu al in de diverse peilingen de wens te kennen heeft gegeven met het VB te willen samenwerken als beide partijen in het eigen parlement de meerderheid zouden behalen op 9 juni, op die dag best VB stemmen al was het alleen maar gewestelijk.
Als Paaswens kan dat tellen.
|