|
Mijn familie werd het slachtoffer van de repressie*. Het was dan ook logisch dat we bij de eerste verkiezing na WO II kozen voor Herman Wagemans, een Antwerps advocaat die pleitte voor Amnestie. Toen Wagemans daarna mede aan de basis stond van het ontstaan van de Volksunie, zijn wij hem gevolgd en flamingant geworden.
Ik was 15 toen ik op college van vader ‘t Pallieterke kreeg toegestuurd van 2 juni 1955 waarin het overlijden van stichter Bruno De Winter werd vermeld. In dat nummer stonden Bruno’s bekendste quotes en columns, en sindsdien ben ik het blad blijven lezen, ook toen ik mijn militaire dienstplicht in Duitsland vervulde, negen jaar op Sardinië verbleef en 27 jaar in Nederland werkte.
Vandaag zal het de eerste keer zijn sinds het ontstaan van België in 1830 dat Vlaanderen de kans krijgt een eerste stap te zetten naar meer zelfstandigheid, mét België als het kan, zonder België als het moet. Vanavond weten we al iets meer. Hoop doet leven.
--
* Het verhaal van wat mijn familie toen meemaakte, werd gepubliceerd in het repressie-nummer van ’t Pallieterke van 5 september 2109 onder de titel ‘Nooit vervolgd, wel alles kwijt’
|
