|
Ik heb twee jaar via deze blog, maar ook via brieven die ik gepubliceerd kreeg in ’t Pallieterke, geprobeerd de N-VA-kiezers te overtuigen bij de gewestelijke verkiezingen van 9 juni 2024 voor het Vlaams Belang te stemmen. Ik geloofde niet dat Bart De Wever bij een volstrekte meerderheid der V-partijen de soevereiniteitsverklaring voor Vlaanderen, de eerste stap in de Senelle doctrine voor een zelfstandiger Vlaanderen, zou afleggen zelfs vóór hij tenslotte verklaarde niet met het VB te zullen samenwerken. Ik vreesde nl dat hij ‘een Lachaertje’ zou doen. Met het VB in alle peilingen op kop hoopte ik op beterschap, maar nu de N-VA in blessuretijd toch nog de grootste Vlaamse (én Belgische) partij is geworden, zit dat er voorlopig niet meer in. Het is te vergelijken met een massaspurt in het wielrennen, wanneer een renner denkt gewonnen te hebben, iets te vroeg zijn armen in de lucht steekt en zich op een banddikte laat kloppen.
Volgens onze media is er voor het Vlaams Gewest geen alternatief buiten een combinatie N-VA, cd&v en Vooruit en vergeet men dat het ook N-VA, VB plus een derde partij nog kan zijn, maar daar zal niets van in huis komen, zodat straks één V-partij de lakens zal proberen uit te delen, terwijl een andere in de oppositie zal zitten. Voor de meeste flaminganten geen rozig vooruitzicht.
‘Als de N-VA een succes maakt van de federale regering, zal ze bewijzen dat België nog wél werkt’* Het tegenovergestelde van wat de partij tot nu toe verklaarde.
--
Bovenstaande zin, gevolgd door de asterix (*) is niet van mij, maar van de Vlaamsgezinde politicoloog en professor Bart Maddens in De Tijd van dinsdag.
|
