Op 1 mei 2006 hebben Portugal, Spanje, Griekenland en Finland hun grenzen opengezet voor werknemers uit de nieuwe E.U.-landen. Zweden, Ierland en Groot-Brittannië hadden dat vorig jaar al gedaan. In Zweden is het geen succes geworden: slechts zo'n 8.000, meestal Oost-Europeanen, heeft zich daar ingeschreven. In de andere twee landen gaat het echter om honderduizenden. Toch heeft dat daar geen negatieve invloed gehad, ik zou haast zeggen: integendeel. Zowel in Ierland als in de U.K. gaat het goed met de economie, beter dan bij ons. De reden waarom bv Spanje besloten heeft haar grenzen te openen is, omdat men daar hoopt op die manier de instroom van illegalen onder controle te kunnen krijgen. Spanje heeft reeds tweemaal zijn illegalen geregulariseerd. De eerste keer waren dat er meer dan 300.000, de tweede keer meer dan 800.000. Daar heeft men ondertussen gezien, dat dit geen oplossing van het probleem is, integendeel. Het op grote schaal regulariseren van illegalen geeft anderen de hoop dat zij er een volgende keer ook bij kunnen zijn, waardoor de toeloop steeds groter wordt. Wat gebeurt er ondertussen bij ons? Zo goed als niets. De politiek schuift de problemen gewoon voor zich uit, in de hoop dat de volgende regering (einde 2007 op zijn vroegst) er iets aan zal doen. Ondertussen blijft het pamperbeleid aanmodderen en zitten hier tienduizenden al dan niet illegalen immigranten (die men verkeerdelijk steeds "asielzoekers" noemt), die niet mogen werken, al dan niet steun krijgen en het zwartwerk circuit en de criminaliteit mee verhogen. De Antwerpse bisschop Paul Van den Berghe heeft, voor de zoveelste keer, de overheid opgeroepen tot een humaner asielbeleid. Welk asielbeleid? Hier is geen asielbeleid. België blijft immigranten aantrekken, omdat het juist geen beleid heeft. Daarenboven is er nog steeds de snel-Belg-wet - de snelste wet om ergens in Europa een nationaliteit te verwerven, de mogelijkheid tot huwen van partners uit derde wereldlanden zonder enige beperking en de meestal daarbij horende gezinshereniging. Speciaal daarvoor komt men naar België, omdat het in de meeste ons omliggende landen niet meer kan. België is voor veel gelukzoekers hét beloofde land. Bisschop Van den Berghe en een deel van zijn kerkgemeenschap handelen volgens hun Christelijk geweten. Ik kan er best inkomen, dat zij het moeilijk hebben met de situatie van mensen die persé hier willen blijven, maar daarvoor geen toestemming krijgen. Toch blijft de wet de wet. De Romeinen zegden het al "Dura lex, sed lex". Ofwel leeft men de wet na, ofwel past men de wet aan. Zolang dat laatste niet gebeurt, is illegaliteit letterlijk wat het is: wetteloosheid. Als men illegalen hier laat wonen, laat genieten van onze gezondheidszorg, hun kinderen naar school laat gaan en dies meer, dan is dit land geen rechtstaat meer. Jammer genoeg zie ik Verhofstadt II daaraan niets veranderen.
