|
VRT-journalist en wetstraatcorrespondent Ivan De Vadder heeft nog maar eens een boekje geschreven. Deze keer geen beschrijving van het politieke Belgische gebeuren, maar een - wat hij zo noemt - pleidooi voor een eerlijke politiek. Eigenlijk is dat geen nieuws. Sinds Verhofstadt - weer hij! - de kieswetten veranderde, is het normale kost geworden dat politiekers opkomen op twee verschillende lijsten, dat ze veranderen van politiek niveau naargelang het hun (en hun partij) uit komt en dat ze reeds vooraf laten weten dat ze niet zullen gaan zetelen, mochten ze verkozen worden. Vooral dat laatste is een ergerlijke zaak, niet alleen t.o.v. de kiezers, maar vooral tegen de eigen medestanders die op de plaatsen achter de verzaker staan en die zo riskeren voorbijgestoken te worden door e.o.a. opvolger die niet eens stemmen hoeft te halen. Schoolvoorbeeld van dit laatste in de volgende verkiezingen is Geert Bourgeois, die als opvolger zijn eigen woordvoerder heeft benoemd...
Dat De Vadder deze keer een kat een kat noemt, heeft zijn redenen. De man stopt er immers mee als wetstraatcorrespondent, waar politiekers die zich geraakt voelen hem in de toekomst links zouden kunnen laten. Hij gaat terug de Zevende Dag presenteren, waar diezelfde politiekers zullen staan aanschuiven om erop te mogen komen, ongeacht De Vadders vroegere kritiek.
Diezelfde De Vadder zou trouwens nog heel wat meer kunnen schrijven over bv het graaigedrag van onze heren en dames politici. Over poenpakker Dehaene bv, die jaarlijks zo'n 250.000 euro "bijverdient" bij o.m. Dexia, AB Inbev, Lotus, Umicore en Thromoghenics. Dat bij zijn al riante loon als Europarlementariër van 134.000 euro. Dat allemaal voor iemand die uit de christelijke vakbeweging komt en zopas, voor de tweede keer in evenveel jaren, bewezen heeft dat hij niet in staat is enig extra werk tot een goed einde te kunnen brengen. Dehaene mag dan een van de bekendste figuren in dat circuit zijn, er zijn er die heel wat meer van die jobkes hebben en die dan met veel publiciteit komen vertellen, dat ze zich niet meer verkiesbaar stellen in juni, zoals de heer Versnick, o.m. ook voorzitter van Eandis e.a. Zoals een Luc Bungeneers, financieschepen van Antwerpen, die ook al voorzitter van de Antwerpse Waterwerken blijkt te zijn.
Kortom, het politieke fatsoen is in België ver te zoeken, zeker bij de zgz traditionele partijen die de koek steeds netjes onder elkaar verdeeld hebben. Een reden temeer om voor die partijen nooit meer te stemmen.
|
