Nadat vorig weekeinde bekend werd dat de Antwerpse CD&V voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 met de socialisten één lijst gaat maken die door Patrick Janssens zal getrokken worden, heeft de N-VA haar kartel met de christen-democraten in de koekenstad opgezegd en wel met onmiddellijke ingang. Ze zullen dus vanaf nu een onafhankelijke fractie vormen binnen de huidige Antwerpse meerderheid. Daardoor komt de politieke polarisatie van de stad in een stroomversnelling en is het denkelijk alleen nog uitzien wat de Antwerpse liberalen gaan doen. Die staan nog maar eens voor een verscheurende keuze: ofwel hun onafhankelijkheid opgeven ofwel riskeren platgedrukt te worden tussen de twee blokken: de zgz 'Stads Partij Antwerpen' (let op de afkorting: SPA!) en de N-VA. Ik vraag me zelfs af, of dit niet te ware reden is van de felle liberale aanvallen op de N-VA tijdens het debat in de federale kamer. Ondertussen komt ook uit wat ik enkele dagen geleden al schreef over CD&V: ze zullen blij mogen zijn als die stadspartij genoeg stemmen haalt bij de allochtonen om zelf nog aan enig postje van betekenis te geraken. Door het vertrek van Monica De Coninck naar de federale regering en de verschuivingen die daarop binnen de Antwerpse coalitie hebben plaatsgevonden, heeft de stad nu ook een 'echt en techtige' allochtone schepen. De groenen gaan daar groen van uitslaan! Tenslotte is er in Antwerpen nog altijd het Vlaams Belang, dat zelf de hoop op het burgemeesterschap heeft opgegeven, maar in het vooruitzicht van de clash tussen N-VA en SP.a wel eens de derde hond in het kegelspel zou kunnen worden. Er is alleen maar te hopen dat de partij zich dan pragmatisch genoeg zal opstellen, zodat de N-VA eindelijk eens een duidelijk standpunt zal moeten innemen in de Vlaamsnationale verhoudingen.
Ook voor Europa wordt het weer eens een cruciaal weekeinde. Zonder klare afspraken zal men de internationale geldmarkten nooit kunnen overtuigen. Draai en keer het zoals je wil, de Frans slogan 'L'argent fait la guerre' blijft nog altijd zijn waarde behouden. 'Het geld halen waar het zit', de tegenhanger van die slogan, is in deze gedigitaliseerde wereld volkomen achterhaald. Er bestaat dus, ondanks alles, nog steeds de mogelijkheid dat Europa op e.o.a. manier gesplitst zal worden. Misschien is dat voor Vlaanderen een uitgelezen kans, 'a window of opportunity' om het eens met een Engelstalige slogan te zeggen, om hetzelfde te doen met België. Als men er niet om baalt Europa te splitsen, zal er ook veel minder Europese tegenstand zijn, als Vlaanderen hetzelfde doet. Daarom is het initiatief van Kris Peeters om voor Vlaanderen een aparte rating te bekomen, een stap in de goede richting. Ook Vlaams parlementsvoorzitter Peumans heeft, ter gelegenheid van die soort Vlaamse kermis t.g.v. het 40-jarig bestaan van 'zijn' parlement nog eens herinnerd aan artikel 35 van de - nota bene - Belgische grondwet, die een mogelijkheid tot verdere splitsing van dit onland biedt. Ondertussen is het haast aandoenlijk om zien en horen hoe Open VLD de regering Di Rupo verdedigt. Uitgerekend de partij die het langst heeft dwarsgelegen, staat nu op de barricaden om de on-Vlaamse bestuursclub te steunen. Met vaderlandsliefde heeft dit allemaal weinig te maken, met de hete electorale adem van de N-VA in de nek zoveel te meer. En onze me(r)dia doen er weer duchtig aan mee. Bij het overzicht van de kranten, deze morgen op de radio, was er zelfs een die hoopte dat Di Rupo ... Europa zou redden. Voor wie dat geschreven heeft, heb ik maar één antwoord: 'zooooot'!
Nu Di Rupo eerste minister is, wordt hij als PS-voorzitter opgevolgd door ene Thierry Giet (uitspraak: zji-jèt). Moet het toch wel lukken, dat ik die man vrij goed ken, zeker. Al heeft het niets met politiek te maken. Mijn vrouw en ik hebben 15 jaar een abonnement gehad op de Opéra Royale de Wallonie* in Luik. Wij hadden plaatsen op het parterre en Giet en zijn echtgenote zaten vlak vóór ons. Elke voorstelling op dinsdag waren zij en wij daar op post. Ik heb hem nooit een voorstelling weten overslaan. Blijkbaar kon de politiek hem op die dagen gestolen worden. Over politiek is nooit gesproken en de man (én zijn vrouw, die - als ik me niet vergis - ooit het nieuws presenteerde op de RTBf) waren altijd even vriendelijk. Dat zou wel eens kunnen veranderen, nu hij voorzitter van de partij is geworden. Hij zal zijn deel van de kritiek nu wel moeten incasseren, nu de ploeg van Di Rupo een volgens de rode vakbonden veel te rechtse koers volgt. Hij zal geconfronteerd worden met het steeds terugkomende gesjoemel van partijgenoten, die er blijkbaar nooit genoeg van krijgen. Zopas zijn er weer nieuwe schandalen aan het licht gekomen, waarbij enkele fils à papa van vroegere sjoemelaars betrokken zijn. Giet houdt voorlopig de boot af. Hij wacht op het resultaat van het gerechtelijk onderzoek. Het is dus nog afwachten, of hij ze, zoals Di Rupo, straks ook als 'parvenus' de deur zal wijzen. Namen als Mathot en Van Cauwenberghe zijn als huismerken in Wallonië. Opmerkelijk is ook, dat Giet slechts voorzitter ad interim wordt genoemd. Alsof Di Rupo er zelf niet helemaal gerust in is en een terugkeer naar die job achter de hand houdt voor het geval het op federaal vlak finaal mis zou lopen...
* Hier en daar zal er wel iemand zijn die zich afvraagt, wat we daar in Luik gingen doen, terwijl we toch ook twee operahuizen hebben in Vlaanderen. Wel, wij gingen naar Luik, omdat men daar de opera's nog opvoerde volgens de originele libretti (scripts) en niet volgens de grillen van regisseurs die denken het beter te weten dan de componisten. Dat laatste gebeurt, jammer genoeg, steeds vaker bij de Vlaamse Opera Stichting (de VLOS), die in Antwerpen en Gent opereert en waarbij men daar niet meer ziet wat men hoort noch hoort wat men ziet. Waar opera synoniem geworden is van een soort provocatie, die met het oorspronkelijk verhaal niet veel meer te maken heeft. Een echte operaliefhebber gaat naar de opera om te genieten van een avondje passie en geweldige muziek, niet om zich te ergeren. In de Opéra Royale de Wallonie zijn er trouwens steeds boventitels in het Frans én het Nederlands (en - bij Franstalige opera's - in het Duits en het Nederlands), iets wat bv in de Munt in Brussel niet altijd het geval is. Tenslotte ook nog dit: cultuur (waaronder muziek) en politiek moet men gescheiden houden. Tenzij men zich wil verlagen tot het niveau van een Tom Barman of een Bartje Peeters...
In tegenstelling tot de haast triomfantelijke uitspraken van Markske, pardon, Wouterke Beke, dat de partij grandioos bezig is en die van partijslaaf Verherstraeten, die zegt dat CD&V terug de grootste partij van Vlaanderen zal worden, moeten de christen-democraten goed oppassen om bij een volgende stembusgang niet helemaal weggespoeld te worden. Enkele dagen geleden was er het bericht, dat de partij bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen samen met de SP.a één lijst zal vormen, met als kopman van 'zot van A', alias Patrick Janssens. Dat betekent, dat de CD&V-kiezers eigenlijk gevraagd worden voor Janssens te stemmen. Ik heb zo de vage indruk, dat er heel wat mensen dat niet zullen doen en dat Janssens zwaar zal moeten inzetten op de allochtone stemgerechtigden om straks de tsjeven nog enkele mandaten te kunnen gunnen in de koekenstad. Dit alles voor zover ze niet helemaal weggespoeld zullen worden door de N-VA tsunami. Ook op federaal vlak heeft de partij niet geaarzeld om harakiri te plegen, door geen enkele vrouw minister of staatssecretaris te laten worden in de regering Di Rupo. Naar het schijnt zou 60% van de CD&V-kiezers uit vrouwen bestaan en staat het vast dat 41% van hun verkozenen vrouwen zijn. 'Il faut le faire', zou Di Rupo zeggen. Ik wil niet overdrijven, maar neem dat een kwart van die ongetwijfeld misnoegde vrouwen zou afhaken... Dit alles, nu men weet bij een volgende verkiezing niet meer te zullen kunnen rekenen op de stemmenkanonnen die Leterme en Vervotje toch waren. Dat Vanackere nu - onder druk van de partij - geen gouverneur van West-Vlaanderen zal worden, maar zal worden uitgespeeld als hét CD&V boegbeeld in de regering Di Rupo, zal de partij niet veel extra stemmen bijbrengen. Vanackere is, in tegenstelling tot Leterme en Vervotje, géén stemmenkanon. Dat heeft niets te maken met de man zelf, maar met het feit dat hij in Brussel woont, waar hij zelfs riskeert niet meer rechtstreeks verkozen te worden wegens een gebrek aan Vlaamse kiezers. Een gevolg van het volgens CD&V toch zo goed geregeld communautair akkoord van de nieuwe bewindsploeg. CD&V draaft recht naar de electorale afgrond, 'al dirupo'!
De regering Di Rupo wordt ingezworen op Sinterklaas. Passender kan moeilijk. Om tot een verdeling van de postjes te komen, heeft men bijna een volledig etmaal moeten vergaderen. Het kader lijkt daarmee belangrijker dan het schilderij. Volgens het Peter Principe is dit een voorbeeld van bijzaakspecialisatie, een manier van werken om te verdoezelen dat men boven zijn competentieniveau zit. Deze incompetenten, in het Peter Principe 'PQ-nul' genoemd, zijn wel degenen die de volgende twee en een half jaar dit land gaan besturen. Ze beginnen alvast met een valse start, want eerst zouden er - om een voorbeeld te geven van crisisbeheersing - geen staatssecretarissen bijkomen, daarna toch drie om het labiele taalevenwicht te verbergen en uiteindelijk zijn er het zes geworden. Dat noemt men hier 'hervormingen'. Bij de laatste weekeindeditie van De Standaard, zat er een speciale bijlage, helemaal gewijd aan wat ze nu al 'Di Rupo I' noemen, iets waarin zo goed als niemand gelooft. In die bijlage mochten 40 zgz 'opiniemakers' hun gedacht zeggen over de nieuwe regering. Bij die 40 was er geen enkele Vlaams-nationalist, alsof die mensen niet meer meetellen of helemaal geen mening (meer) zouden hebben. En dit uitgerekend op een tijdstip waarin zopas twee peilingen, één van De Morgen en VTM en één van De Libre Belgique en de RTBf binnen de week beiden de partij van De Wever naar 40% van de Vlaamse stemmen zien gaan. Wat zouden ze graag een tweede cordon sanitair beginnen. Om zich daarvoor alvast warm te lopen werd in de bijlage wél de mening gevraagd van Jos Geysels, de uitvinder van het cordon tegen het Vlaams Blok...
Robert Stevaert, alias 'Steve Stunt', trekt zich terug uit het publieke leven. De man, die door De Morgen ooit 'God' werd genoemd, ziet het niet meer zitten. Gestart met het aureool dat alles gratis kon, bracht hij de SP.a tot bijna een kwart van de stemmen in Vlaanderen. Hij leek zich alles te kunnen veroorloven, was vriend van Fidel Castro, noemde zich een 'ultraliberale communist' om in Vietnam zaakjes te kunnen doen en een 'sociale zakenman' om de combinatie van zijn (15?) publieke mandaten met zijn bestuursfuncties in de privé-sector te verantwoorden. Hij zorgde ervoor dat de pensioengerechtigde leeftijd voor gouverneur verlaagd werd tot zestig jaar om die job in Limburg te kunnen overnemen en zelf gouverneur te worden. Dat bleek nog niet genoeg te zijn, waarna hij ook daar opstapte. Kortom, het leek erop alsof voor Stevaert de 'sky the limit' was en 'space the final frontier'. Niet dus. Na tien jaar was ook 'God' opgebrand. Ondertussen is gebleken dat 'gratis' niet bestaat, dat er altijd wel iemand is die de rekening zal moeten betalen. Stevaerts partij heeft dat moeten bekopen en zweeft momenteel nog net boven de 10%. Ze is er echter niet wijzer op geworden en heeft nu een nieuwe 'God' ontdekt: Di(o) Rupo. Mits onderdanig met deze mee te doen tegen een Vlaamse meerderheid in, is de kans groot dat de partij bij een volgende verkiezing nog enkele procentjes méér zal verliezen. Ondertussen zijn er in het PS Walhalla van Wodan Di Rupo weer enkele nieuwe politieke schandalen bekend geworden, waarin de hoofdrolspelers ditmaal zgn 'jonge wolven' zijn, inbegrepen twee fils à papa van vroegere sjoemelaars. Zal Di Rupo consequent zijn en deze ook 'parvenus' noemen of hoeft dat nu niet meer, nu de buit (bijna) binnen is? Dit land is het enige in de EU waar de socialisten nog mee aan het bewind zijn. De uitzondering die de regel bevestigt. De vraag is maar: hoe lang nog?
Vooreerst een correctie op mijn blog van gisteren. Dat geschatte economische groeicijfer was 0,8% en niet 8%, zoals ik verkeerdelijk heb ingetikt. We zitten nog niet aan Chinese groeicijfers, dat zou alleen maar een natte droom zijn. Met dank aan een attente lezer. 'Errare humanum est', zou De Wever zeggen. Om nog even terug te komen op die vakbondsbetoging van vrijdag, die zorgde er o.m. voor dat heel wat diensten niet of slecht verzekerd werden. Een aantal scholen en crèches bleef dicht en vooral het bus en tramvervoer liep in het honderd. Het is geweten dat De Lijn een rode burcht is geworden na x-aantal jaren in SP.a handen te zijn geweest. In Wallonië noemt men de tegenhanger, de TEC (transport en commun), niet voor niets de TEG (transport en grève). De treinen van de NMBS reden echter wél normaal. Dat werd wel vermeld in de berichtgeving, zonder echter daarbij het waarom van de situatie te verklaren. Dan zal ik het dan maar doen, zeker? Bij de NMBS was het niet alleen business as usual, er werden zelfs méér treinen ingelegd. De betogers moesten immers die dag absoluut in en uit Brussel kunnen geraken en dat gebeurde grotendeels via onze 'ijzeren weg'. Dat diezelfde NMBS (Nationale Maatschappij van Belgische Syndicalisten) er voor de rest van het jaar niet in slaagt aan zijn reizigers een fatsoenlijke service te geven, zal ze worst wezen. De maatschappij is nl vergeven van vakbondsmensen en dit op alle niveaus. Dat is ook de reden, waarom dat bedrijf niet behoorlijk werkt. Dat geldt trouwens voor alle ondernemingen waarin de vakbonden het voor het zeggen hebben. Met uitzondering van de ziekenkassen, omdat die ruim gefinancierd worden door de staat, zoals ook bij het uitbetalen van de werklozen, een unicum in de wereld. Als ze dan geen ernstige argumenten meer hebben, komen ze af met die achttiende-eeuwse dooddoener dat met 'het geld moet halen waar het zit'. Zo redeneren bankovervallers ook. Wie zijn hoofd gebruikt aan de binnenkant, weet dat niets zo vluchtig is als geld, zeker in de huidige geglobaliseerde en digitale wereld. Eens dat men het weinige geld dat zou overblijven zou kunnen bemachtigen, wat dan? Gaan de vakbonden dan de economie aanzwengelen? Allemaal gelijk en even arm? Men zou haast medelijden krijgen met de stumpers die met zo'n slogans rondlopen... Tenslotte nog dit. Bijna alle SP.a militanten die vrijdag tegen de (nog) niet bestaande regering gingen betogen, gaven twee dagen later netjes hun stem om aan diezelfde regering deel te nemen. Er waren toen nl maar drie tegenstemmers en één onthouding. Hypocrieten!
De tienduizenden vakbondsmilitanten, die gisteren door Brussel trokken, deden dat zgz om te protesteren tegen de plannen van de nog ongeboren regering Di Rupo. En als we dat niet willen geloven, zullen ze ons wel iets anders wijsmaken. Volgens mij kwamen die alleen, omdat ze dan (weer eens) een dag minder moesten werken en (weer eens) een verlengd weekeinde kregen. Officieel betaald door de vakbonden, in werkelijkheid mee betaald door de werkgevers, die bij ons - nota bene - ook bijdragen aan de vakbondskassen. De overheid betaalt zelfs per jaar tot 20 euro per ambtenaar die lid wordt van een van de drie grote bonden. Kafka ten voeten uit! De beslissing om op 2 december in Brussel een nationale betoging te houden, was trouwens al genomen op 15 november, toen men helemaal nog niet wist hoe het met de regeringsonderhandelingen zou aflopen, laat staan, hoe het zou zitten met de begroting. De hele syndicale bedoening van gisteren kan dan ook louter beschouwd worden als een vlucht vooruit. Pure demagogie. Het is trouwens helemaal niet waar dat het vooral de arbeiders zijn die getroffen worden door de geplande besparingen, tenzij die meer dan 37.000 euro per jaar verdienen. Het lijkt er sterk op, dat heel wat van die vakbondsbobo's daar inderdaad bij kunnen zitten en dan wordt alles wel duidelijk. Voor de gewone werkmensen, waarvoor de vakbonden zeggen op te komen, verandert er bitter weinig, áls ze tenminste willen (blijven) werken: geen verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd, geen maand loon afstaan, geen stop op de loononderhandelingen. Er wordt (voorlopig althans) niet geraakt aan de sacrosancte index en de laagste pensioenen worden opgetrokken. Dat er nu bespaard moet worden, is het gevolg van het feit dat ook dit land te lang boven zijn stand heeft geleefd. Negentig procent van de Belgische staatsschuld dateert van vóór de crisis en is dus in de eerste plaats te wijten aan het slecht beheer vanwege de traditionele partijen,waarin niet weinig vakbondsgezinde politici zaten (en zitten). Het was onder Martens dat onze staatsschuld explodeerde (van 1.000 naar 8.000 miljard Bfr) en het was Verhofstadt die zijn eigen principes verloochende om de schuld terug te dringen. Als men wil dat de kosten van de vergrijzing in dit land straks nog betaalbaar zullen zijn, dan zal er inderdaad langer moeten gewerkt worden, dan zullen de brugpensioenen en de vervroegde pensioenen moeten worden afgebouwd, dan zal de werkloosheid anders moeten bekeken worden en ga zo maar verder. Het resultaat dat de bende van zes nu bereikt heeft, is trouwens ruim onvoldoende. Het is wat kunst en plakwerk, gesleutel in de marge. Heel de nu overeengekomen begroting is nl gebaseerd op een economische groei van 0,8%, die op de dag van vandaag al achtergehaald is. Elk percentage dat daarvan af zal gaan, zal nog meer besparingen (en/of belastingen) vragen. En dan mogen we niet vergeten, dat er nu al door Merkel (maar straks ook door Europa) gevraagd zal worden de staatsschuld stante pede terug te brengen onder de 60% van het bbp. België flirt momenteel met de 100% en dat zou nóg meer kunnen worden als het straks met de Dexia groep finaal fout zou lopen (met dank aan onze 'oplossers' die zich nog maar eens door de Fransen hebben laten rollen). Voor de simpele zielen, die indertijd Vande Lanotte geloofden: 60% was ook de grens waaronder 'zijn' zilverfonds zou kunnen worden aangesproken. De kans is groot dat de ti-ta-tovenaar uit Oostende straks weer minister wordt in de regering Di Rupo. Waar hebben we dat verdiend?
Nu de centrale banken van zowat alle westerse industrielanden plus Japan, overeengekomen zijn om massaal dollars te beschikking te stellen voor het uitlenen van geld aan de ondernemingen, krijgt de euro een adempauze. Van lange duur zal die echter niet zijn en de komende eurotop, op 9 dezer, zou er wel eens een kunnen zijn van erop of eronder. Eén van de scenario's blijft het uiteenvallen van die euro in twee zones en daarbij is reeds gesteld dat België dan bij de PIIGS zal behoren. Het drama is, dat Vlaanderen op zich dat niet verdient, gewoon omdat we het beter doen dan België, maar toch mee de dieperik in zal gaan. Voor de simpele zielen, die dat nog steeds niet gesnapt zouden hebben, verwijs ik naar de degradatie van België door het ratingbureau Standard & Poors (S&P). Die heeft nu ook Vlaanderen van AA+ naar AA verwezen. Niet omdat Vlaanderen dat verdient, maar gewoon omdat Vlaanderen in België ligt en een deelstaat, voor de geldende normen, geen hogere rating mag hebben dan de centrale overheid. Ondertussen zorgt het nieuwe regeerakkoord ervoor, dat Vlaanderen er een deel verplichtingen bij krijgt, maar niet de middelen om die verplichtingen na te komen. Ons gewest is zijn reserves reeds kwijt geraakt door het schandaal van de gemeentelijke holding, zal zijn eigen ambtenaren voortaan zelf moeten betalen (wat nog kan) en o.m. moeten trachten de steun aan bedrijven en particulieren i.v.m. het isoleren van woningen en de uitstoot van voertuigen - die door de federale regering zijn afgeschaft - min of meer te compenseren (wat m.i. niet zal lukken). Als ze dat laatste toch wil doordrijven, dan zal ze toch in het rood moeten gaan en tenslotte erop gewezen worden dat de vermindering van haar rating wél klopte. Het afstoten van sommige federale bevoegdheden past dan ook helemaal in het kraam van het onderdrukken van de Vlaamse vooruitgang. VIA in achteruit. België geeft aan Vlaanderen geen meerwaarde. Heeft dat ook nooit gedaan. De enige manier om daaraan te ontsnappen, is van dat België vanaf te geraken.
Het stond in de sterren geschreven, dat de groene partijen het smadelijk wegsturen van hun fracties uit de overleggroep voor de staatshervorming niet zo maar met de mantel der liefde zouden bedekken. Terwijl de club van zes zichzelf nog staat toe te juichen, hierin gesteund door de Belgische regimepers, hebben de groentjes al een eerste bommetje gelegd onder de mogelijke regering van Di Rupo I. Ze zijn het niet eens met het afschaffen van allerlei subsidies voor het isoleren van huizen en het terugdringen van de CO2 van voertuigen en dreigen er nu mee dat deel van de overeengekomen punten ter zake straks niét te zullen goedkeuren, waardoor er daarvoor dan geen tweederde meerderheid meer zal zijn. Die nieuwe regering zal dan ook onder curatele van de groene jongens en meisjes blijven, zodat het niet meer zal kunnen, misprijzend te doen over bv dat gedoogbeleid in Nederland. Waar de huidige Nederlandse regering in de pas moet lopen voor de partij van Wilders, zal die van Elio dat hier moeten doen voor de groentjes. Ook dat is politiek. Ondertussen heeft ook de Belgische politiek een 'deus ex macchina'*, zoals we die kennen uit de geschiedenis van de oude Grieken en de Romeinen. Alleen heet die hier 'de staatsbon'. De verkoop ervan, driftig gepromoot door Yves Leterme, loopt als een trein. Gisteren was er al voor meer dan 2 miljard euro ingetekend en tegen vrijdagavond, als de zaak wordt afgesloten, hoopt men zelfs op het dubbele. Feitelijk had men niet op de internationale markten moeten gaan lenen, want daar betaalde men maandag nog 5,65%, terwijl de staatsbon aan de staat slechts 4% kost. We gaan op dit gebied de Japanners achterna, die een nog veel grotere staatsschuld hebben dan België, maar die ook grotendeels in eigen land wordt gefinancierd. Die beleggers moeten nu maar hopen dat dit België echt zal blijven bestaan, anders krijgen ze straks te maken met een Dexia in het groot...
* De 'deus ex macchina' (letterlijk: 'de god uit de machine')waren goden, engelen of andere mythische wezens, die opdoken in de oude spelen en toneelstukken en die ervoor moesten zorgen dat schijnbaar onoplosbare problemen toch opgelost werden via de bovennatuurlijke tussenkomst van die wezens.
Nu de horden van het communautaire en de begroting blijkbaar genomen zijn, lopen de gesprekken voor een nieuwe federale regering als een trein. De boemel is een HST geworden. Het is voorlopig allemaal nog wel een papieren bedoening, maar ergens zullen er ooit toch knopen moeten worden doorgehakt en beslissingen worden genomen. Vraag is dan: wat wordt het belangrijkste? B-H/V?. Asiel en migratie? De financieringswet? Justitie? Vergeet het maar, het belangrijkste deze week wordt de vraag of ze gaan regeren met 14 of 15 ministers. Als de traditie gevolgd wordt, komen er 15 ministers: de eerste minister, die als neutraal wordt beschouwd, met daarbij 7 ministers voor elke taalgroep (de Duitstaligen tellen op dit niveau niet mee). Tot nu toe gaf dat geen enkel probleem, omdat de laatste 36 jaar de premier steeds een Vlaming was en men er nooit moeilijk over deed dat er 8 Vlamingen tegenover 7 Franstaligen stonden. Reden daarvoor was het feit dat wij, Vlamingen, toch de meerderheid vormen in dit land en dat dit feit steeds zorgde voor extra compensaties voor de francofonen (het zgz 'premier dividend'). Als Di Rupo straks premier wordt, krijgen we 8 Franstalige ministers tegenover slechts 7 Vlamingen. M.a.w. dan wordt het nóg duidelijker dat die meerderheid van Vlamingen in België echt niets meer voorstelt. Op zich zou dat nog niet zo erg zijn - we zijn al e.e.a. gewend in dit alles behalve echt democratische landje - tenzij natuurlijk een zoveelste gezichtsverlies voor de drie zgz Vlaamse partijen die eraan hebben meegewerkt. Open VLD en CD&V zouden nu dan ook liever een regering met 14 ministers hebben, waarbij de premier, Di Rupo dus, bij de 7 francofonen wordt geteld. Een doekje voor het bloeden, zeg maar. Een schaamlapje om zich in Vlaanderen niet helemaal belachelijk te maken. België zou echter België niet zijn, als er ook voor dit probleem geen Belgische oplossing/solution belge zou gevonden worden. Alhoewel men er eerst niet van wou weten, hebben de francofonen nu voorgesteld er toch drie staatssecretarissen bij te nemen: één Franstalige en twee Vlamingen, waardoor er weer een evenwicht zou zijn (waarbij de Vlamingen toch nog altijd minder zouden krijgen dan waar ze recht op hebben). Of het ooit zover komt, is momenteel nog niet beslist, maar - om het met de woorden van 'watje' De Clerck te zeggen - 'ze werken er aan'. Herman Van Rompuy heeft ooit, in tempore non sospecto toen hij nog geen natte dweil president was, gezegd dat een situatie zonder Vlaamse meerderheid 'staatsgevaarlijk' was. Yves Leterme ging het bestrijden van De Panne tot Opgrimbie, maar was later wel de eerste Belgische naoorlogse premier die een regering zonder Vlaamse meerderheid zou leiden. Ondertussen zijn de tsjeven het zo gewoon geraakt dergelijke vernederingen te blijven slikken, dat ze ook daarin zijn gaan uitblinken...
Grote titel op de eerste pagina van De Standaard: 'Begroting legt zware factuur bij Vlaanderen'. Nu het zo goed als te laat is, hebben de cracks van onze media ontdekt wat Bart De Wever al vertelt sinds hij de eerste nota van Di Rupo afwees. Een tweede, recente vaststelling van Bart is al even spijkerhard: België is zowat het enige land van de E.U. waar men de crisis in de eerste plaats aanpakt met het heffen van belastingen. Het ergerlijke van de hele zaak is dat Vlaanderen het gros van de belastingen zal betalen die worden opgelegd door een regering met een Vlaamse minderheid. De Vlaamse partijen die dit spel meespelen zijn dan ook de grootste en eerste verantwoordelijken van wat ons te wachten staat. Die hele voorgestelde begroting staat trouwens nog maar amper op papier en toont al heel wat hiaten: - Van echte hervormingen is geen sprake, er gebeuren alleen wat verschuivingen. - De groei, waarop deze begroting is berekend, wordt schromelijk overschat. Niemand gelooft nog in een groei van 0,8%. - In de plannen van Leterme voor een begroting met voorlopige twaalfden, gaat men nog steeds uit van een rente van 4%, daar waar men ver boven de 5% zit. - We zijn ook het enige Europese land waar de socialisten aan de macht blijven, wat ermee toe leidt dat de financiële wereld niet gelooft dat België zomaar meer dan 11 miljard euro kan besparen zonder ingrijpende maatregelen. Mocht dat echt zo zijn, dan bewijst het dat dit land inderdaad boven zijn stand heeft geleefd. Kortom, zoals Geert Noels het weer eens zo treffend en nuchter stelt: een land zonder ambitie dat hoopt op een rapport van 50% en deliberatie en zo hoopt verder te kunnen doormodderen.
Di Rupo and his boys zijn het gisteren allemaal eens komen vertellen, hoe goed wij er - dank zij hen - zullen voorstaan. Als de man zo schabouwelijk Nederlands blijft spreken, is in elk geval de hilariteit verzekerd. Verder is het - voor hem - bang afwachten hoe de markten deze week zullen reageren. Voor velen is het nu al duidelijk, dat het te weinig en te laat is. Vergeten we niet, dat dit alles het resultaat is van zo'n 530 dagen gepalaver... Er zou dus een akkoord zijn over de begroting, maar nog niet over bv Asiel & Migratie noch over Justitie, twee domeinen waarin Vlamingen en francofonen tegengestelde meningen hebben. Zelfs het verhaal van de index is niet af. Dat komt gegarandeerd terug. Daarbij komt dan de aangekondigde staking van de vakbonden op vrijdag (weer niet toevallig een vrijdag: verlengd weekeinde). Die beseffen nog altijd niet, dat de welvaart zijn beste tijd bij ons heeft gehad. Stoppen met zestig, dikke pensioenen, een stevige OCMW-steun voor mensen die er nooit voor hebben afgedragen, worden zo stilaan dagdromerijen. Als de economische groei stil valt, zoals klaarblijkelijk nu het geval is, dan zal er ook geen welvaart meer te verdelen zijn. Eenzelfde verhaal over die armoede, waarmee men ons om de oren blijft slaan. Die armoede ís er, alleen komt die voor een groot deel voort uit die massa inwijkelingen, die hier zomaar komen binnenvallen en niets blijken te hebben. Men zegt trouwens niet dat bv 20% van de Belgische kinderen in armoede leven, men spreekt over kinderen die in België wonen. Dat is niet hetzelfde. Als wij morgen de halve derde wereld hier binnenhalen, dan kan dat percentage nog verveelvoudigen. Tenslotte even verwijzen naar het lezenswaardig artikel over Leopold Lippens in het weekblad van De Standaard. De man vertelt daarin enkele harde waarheden over onze politiek. Daarbij heeft hij het o.a. over de generatie die van vader op zoon hier in de politiek is 'gesukkeld' en verwijst hij o.m. naar de partijvoorzitters Michel, De Croo en Tobback. Ik kan er nog een hele lijst aan toevoegen: Vanvelthoven, Van Rompuy, Declerck, Dehaene, Schiltz, Declerq (kleinzoon van), Vanden Bossche (dochter van) en dan ben ik er waarschijnlijk nog enkele vergeten. Dat 'sukkelen' heb ik zelf tussen haakjes gezet, want ze doen het niet voor niks. Lippens heeft het over 100.000 euro per jaar plus wagen met chauffeur. Zoiets noemde men vroeger nepotisme, tegenwoordig heet dat staatsmanschap...
Hoera, hoera! Er is een akkoord over de begroting en er komt (waarschijnlijk) een nieuwe federale regering. De VRT deed er gisteren in haar late journaals nogal euforisch over (in haar duiding al iets minder) en de andere media zullen dat morgen waarschijnlijk ook wel doen. Daarna zal het eerder bang afwachten hoe 'de markt' erop zal reageren. Er is weinig reden tot vreugde. De vakbonden vinden de besparingen te hoog, de werkgevers de nieuwe belastingen idem. Voor Vlaanderen is er helemaal geen reden tot juichen: er iets niets wezenlijks hervormd, er is hoogstens (nog maar eens) overal wat aan gesleuteld en hier en daar zelfs misvormd. Daarenboven is dit akkoord er gekomen met een Vlaamse minderheid, uitgerekend dan nog via de partijen die de laatste verkiezingen verloren hebben en zal de nieuwe regering in Vlaanderen geen meerderheid hebben. Opmerkelijk is wel dat het de Open VLD was, die nog het meeste weerstand heeft geboden tegen het PS-dictaat. CD&V heeft men nauwelijks gehoord, echt werk van zuivere tsjevenkwaliteit, strijkijzers zonder weerstand. Dat de SP.a de PS koers gedwee blijft volgen, is louter o.w.v. de hoop op de federale postjes, waar ze al zo lang van verstoken bleef. Tenslotte nog een doordenkertje. Het verschil tussen de nota Di Rupo en een batterij: aan een batterij is er ten minste nog een positieve kant!
Op het ogenblik dat ik dit schrijf, zit de club van zes al zo'n dertien uur bij elkaar en ziet het er naar uit dat ze niet meer buiten durft komen zonder een min of meer definitief resultaat. Door de ratingverlaging door Standard & Poors kan onze traditionele politieke kaste zich niets meer permitteren. Er zal dus wel iets uit de bus komen, dat op een soort begroting zal lijken en dan zullen we gaan zien wat we gaan zien. Het wordt voor de verantwoordelijken van de Belgische staatsschuld dan nog bang afwachten op het verdict van de markten op maandagmorgen. Al bij al moet men de schuld van wat er de laatste pakweg twintig jaar in dit land gebeurd is, niet in de schoenen steken van de N-VA, het Vlaams Belang of LDD. De partijen die het verknoeid hebben heten CD&V, VLD, PS, SP.a, MR en CdH. Dat zij nu maar zorgen dat de rotzooi wordt opgeruimd. Dat zal niet van een leien dakje lopen, zeker niet als men weet dat er nog steeds een allereerste stap moet gezet worden om de kosten van de vergrijzing op te vangen, terwijl in de Dexia affaire het zwaard van Damokles boven België blijft hangen. Ook in die zaak hebben onze bewindvoerders zich laten rollen dat het niet meer mooi is om aan te zien. Ondertussen hebben ze wel een wondermiddel ontdekt om de pijn te verzachten: de kasbons! Nu de politiek het zelf niet meer opgelost krijgt, mogen de burgers de staat komen redden met hun spaarcenten. Leterme krijgt er niet genoeg van om dat in elke twee zinnen minstens één keer te herhalen: kopen a.u.b. In het late journaal van gisteren bleek wel, dat hijzelf nog geen cent gestort had. Als er vandaag in de regio Ieper een kantoor open zou zijn, zou hij het vooralsnog gaan doen. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: wie gelooft die mensen nog?
Vandaag zou Di Rupo beslissen of hij er mee doorgaat of niet. Het wordt zijn ultieme salto, " l'ultimo salto", misschien voor hem wel zijn politieke salto mortale. Het zal, voor ons Vlamingen, allemaal weinig uithalen. Als hij ermee doorgaat en erin zou slagen een nieuwe federale regering te vormen met die club van zes waarmee hij nu al een half jaar rondzeult, dan wordt dat meer dan waarschijnlijk een regering zonder stootkracht. 'A lame duck' zoals dat in de Amerikaanse politiek heet. Een regering die daarenboven in Vlaanderen geen meerderheid heeft en dan ook voortdurend onder druk zal staan. Houdt Elio ermee op, dan gaat het pas spannend worden. Dan zijn de volgende opties mogelijk: - Leterme gaat door met zijn regering in lopende zaken tot de vastgestelde datum van de nieuwe federale verkiezingen in 2014 (de natte droom van o.a. Didier Reynders, die er op die manier bij blijft). - Er komt een noodregering van N-VA, CD&V en de liberale partijen, maar zonder de socialisten, die de communautaire problemen even op 'hold' zet en de Europese richtlijnen uitvoert en in wetten giet (de natte droom van Bart De Wever). - Er wordt een akkoord gesloten tussen de gewesten, waarbij die, volgens artikel 35 van de Belgische Grondwet, onder elkaar uitmaken wat ze nog samen gaan doen en wat niet. - Er komen nieuwe verkiezingen, maar dan met als hoofdthema de splitsing van België; tout court, confederaal of in x-aantal mootjes. Kortom, het kan inderdaad nog spannend worden, maar het wordt eerst afwachten wat Di Rupo vandaag gaat vertellen. Hij kan zijn koninklijke joker nu niet meer uitspelen en zal zelf dus goede kaarten moeten hebben. Rien ne va plus, les jeux sont faits...
Di Rupo kan het niet. Dat heb ik hier al een paar keer geschreven en ik blijk niet alleen te zijn. Knack-directeur Rik van Cauwelaert, toch een autoriteit op gebied van politieke verslaggeving, zegt vlakaf dat hij onbekwaam is. Di Rupo heeft, volgens van Cauwelaert, het geluk dat hij achter zich de PS-studiedienst heeft staan die hem dagelijks moet bijsturen (via die Anne Poutrain waarschijnlijk). De vraag is maar, hoe dat zal blijven verlopen, als de man met het strikje toch een regering kunnen vormen. Misschien via een souffleur? Hij krijgt immers, zoals elke gebuisde, een tweede zit. Het feit dat er op dat koninklijk vakantiehuisje in de Ardennen zoveel tijd is uitgetrokken voor elk gesprek, duidt er wel op dat er serieus gepraat is en dat zelfs Albert II heeft moeten luisteren deze keer. Of het allemaal veel uit zal halen, is wat anders. Dat uitgerekend die van de SP.a (Van Brempt en Tobback) Europa 's eisen blijven minimaliseren, toont aan hoezeer die partij aan de PS blijft kleven. Ze zullen het nooit leren onze socio's. Op naar de volgende nederlaag! Leterme blijft ondertussen maar zeggen dat hij die begroting toch maar zelf zal maken. Dat hij het dan ook doet. Dat moet hij elke dag niet komen vertellen. Het klinkt op de duur afgezaagd, zo'n beetje van 'hou me tegen of ik doe iets'. Een voorlopige begroting voor een voorlopige regering, als die er al komt. En waarin de traditionele Vlaamse partijen zich helemaal dood profileren. De Wever kan zijn binnenpretjes niet op. Tenslotte nog dit: tante Laurette komt op Tv waarschuwen dat er iets moet gebeuren, want dat men anders 'onze mensen' in de armoede zal storten. Met Wallonië als voorbeeld van hoe het een land vergaat na enkele decennia van socialistisch beheer, zeker?
Voor De Croo Jr wordt het vandaag een beetje D-day. Als laatste van de bende van zes wordt hij uitgenodigd bij Albert Second, al heeft het er meer de schijn van dat hij daar op het matje zal worden geroepen en de les zal gespeld krijgen. Mocht 'Crootje' een Belgische beroepspolitieker zijn (zoals zijn vader), dan zouden we de uitslag al kennen: toegeven, zogezegd in het belang van het land. Beke en Tobbackske zullen dat gisteren al wel gedaan hebben. Alexander komt echter uit de zakenwereld en houdt er, gelukkig, soms andere reacties op na. Zoals toen hij er bij Leterme II de stekker uit trok, omdat die regering er niet in slaagde B-H/V te splitsen. Op zich de logica zelf, maar in de Belgische context du jamais vu. De Croo Jr mag dan het hele Belgische establishment tegen zich hebben, hij voelt zich sterk omdat hij Europa achter zich heeft én hij hééft gelijk. Verder klooien à la Di Rupo zou betekenen dat er wel een akkoord en een regering zullen komen, maar voor hoelang? Want als Europa straks de eerste begroting van Di Rupo afschiet, dan staat dit land er nóg slechter voor dan nu. De Croo weet dat hij met vuur speelt, maar heeft feitelijk geen andere keuze. Zijn partij is om zeep geholpen door Verhofstadt en zijn acolieten en hij moet die nu terug zien op te bouwen. Met Van Quickenborne en Turtelboom heeft hij in elke geval een team dat daartoe in staat is, als hij er nog de tijd voor krijgt. In het andere geval zou hij er best doen een soort kartel te vormen met de N-VA en dan zouden de V-partijen het in Vlaanderen helemaal voor het zeggen krijgen. Even dromen mag toch, niet?
Zoals ik gisteren al schreef is het 'over and out' voor Di Rupo. Voorlopig althans, want de man met het strikje heeft zijn oude truuk met de joker nog eens boven gehaald. Hij heeft Albert de Laatste weer ingeschakeld, waarschijnlijk hopend dat dit hetzelfde effect zal hebben als die vorige keer toen hij zijn koninklijke joker vanuit zijn vakantieparadijs in Frankrijk liet overvliegen. Hopelijk gaan de liberalen er deze keer niet in trappen, want dan worden het straks nog 'liberfalen'. Deze liberalen, Open VLD op kop, hebben trouwens gelijk. De Europese aanbevelingen zijn ondertussen Europese eisen geworden en kunnen gevolgd worden door even Europese sancties en boetes. Eender welk akkoord er eventueel nog gemaakt wordt, zal in grote lijnen aan die Europese eisen moeten voldoen. Indien niet, zal het worden afgeschoten en dit zal niets te maken hebben met het feit of er al dan nog een nieuwe Belgische regering zal zijn. Beter dus eerst een begroting die klopt zonder nieuwe, extra belastingen, dan een die straks zal moeten worden overgedaan. Ik zie trouwens niet in hoe een regering met de huidige zes onderhandelende partijen, straks normaal zou kunnen werken. Dit land is niet meer te besturen in zijn huidige vorm en moet dringend hervormd worden. Als dat niet kan met de PS, dan zonder de PS. Zoals Bart De Wever nog maar eens duidelijk heeft gesteld, is dat laatste mogelijk. Er was zelfs al eens een precedent in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Waar wachten onze Vlaamse partijen op, op Sinterklaas? In de marge van de commedia dell'arte van ex-Italiaan Di Rupo, blijkt dat de Belgische staat zich (nog maar eens) heeft laten rollen door de Fransen, in dit geval in de zaak Dexia. Door de stijgende rente riskeert Dexia nl méér aan rente te moeten betalen dan het ontvangt. Die extra financieringskost zou nu al zo'n 3,5 miljard euro bedragen, maar kan het land in de komende jaren meer dan 50 miljard (!) kosten. 'Dexia, cultuur voor iedereen'...
Het zal nu wel stilaan 'over and out' zijn met die cijferneukerij van Di Rupo zeker? Het kan niet genoeg herhaald worden: de man wil geen hervormingen, alleen maar wat bijschaven, optellen en aftrekken. Dat hij nu al zoveel miljard meer wil besparen en/of minder wil belasten, maakt niets uit. Er moeten veel drastischere maatregelen genomen worden, waarbij e.e.a. wordt afgeschaft en liefst meteen. Dit land heeft dringend een goede begroting én een staatshervorming nodig. De commentaar van de media, ook de Vlaamse, dat Open VLD het been zou stijf houden omdat ze de schaduw van de N-VA in haar nek voelt, is flauwe kul en kan hoogstens geïnterpreteerd worden als een zoveelste natrappen naar de Vlaams-nationalisten en het verleggen van de verantwoordelijkheden naar een partij die zes maanden geleden al gesteld heeft dat de nota Di Rupo voor Vlaanderen onaanvaardbaar was en nu met de dag uitdrukkelijker gelijk krijgt. Open VLD en CD&V (leeft die ook nog?) hadden de Vlaams-nationalisten toen beter gevolgd. Di Rupo kan trouwens zomaar niet doen wat hij zou willen. De lieftallige dame die steeds aan zijn zijde is en zogezegd zijn hele administratiue bijhoudt, Anne Poutrain, is in werkelijkheid een waakhond van de PS. Ze durft Di Rupo tijdens de vergaderingen zelfs openlijk tegenspreken als hij van de PS-lijn afwijkt. Ze weigert bepaalde teksten vrij te geven als het niet in de PS-kraam past en ziet Di Rupo eerder als de baas van de PS dan als formateur. Men zou zelfs kunnen zeggen, dat zij de formatiewerkzaamheden leidt, een 'formatrice' als het ware. M.a.w. deze onderhandelingen worden geleid door de PS en de haar ondersteunende rode vakbonden. Daarmee zijn ze straks anderhalf jaar na de verkiezingen nog geen stap verder en klooit Di Rupo nu al zes maanden aan zijn formatieopdracht. Wie denkt dat de problemen zouden zijn opgelost, mochten we een regering Di Rupo krijgen, is er aan voor zijn moeite. De bankencrisis, de economische crisis en de landencrisis zijn Europees. In België komt daar nog eens de politieke crisis bovenop en daaraan zal geen einde komen door een nieuwe federale regering te hebben. We kunnen alleen maar hopen, dat Leterme ondertussen naarstig verder werkt aan zijn schaduwbegroting van voorlopige twaalfden. Mocht dat niet het geval zijn, dan wordt onze staatsschuld op 15 december nóg eens 700 miljoen euro zwaarder.
