Wat is het verschil tussen een specialist en een manager? - Een specialist is iemand die veel weet over weinig, steeds meer komt te weten over steeds minder en tenslotte alles weet over niets. - Een manager is iemand die weinig weet van veel, steeds minder komt te weten van steeds meer en tenslotte niets weet van alles. Tot daar het mopje. In werkelijkheid weet de manager tegenwoordig ook heel wat, bv hoe hij belastingsgeld kan uitsparen via management-vennootschappen. Volgens het handelsinformatiebureau (oef!) Graydon, zouden er in dit land meer dan 25.000 van die vennootschappen zijn en dan spreken we nog maar over vennootschappen waar CEO's van bedrijven bij betrokken zijn. Als we er ook de bestuurders bijnemen, komen we aan een getal van 45.000. Meestal mensen die hun loon via zo'n constructie incasseren en daarbij minimaal 15% aan belastingen uitsparen. Nogal wiedes, dat de staat op die manier aardig wat belastingsgeld aan zijn neus voorbij ziet gaan. Even echter heel duidelijk dit: wettelijk is er niets mis met die vennootschappen. Ze zijn volledig legaal en in orde met de Belgische wetgeving. Als er daarbij iets niet koosjer zou zijn, dan heeft dat eerder met die Belgische wetgeving te maken dan met de vennootschappen zelf. In de huidige politieke context lijkt het echter niet te rijmen met de geest van de besparingen waarmee de armlastige regering Di Rupo bezig is. In werkelijkheid gaat het om het klassieke spel van achterpoortjes en gaatjes in de wetgeving, een typische Belgische specialiteit, waarop de huidige staatssecretaris van Fraudebestrijding, John Crombez, waarschijnlijk zijn tanden zal stuk bijten. Dat heeft niet alleen te maken met de oppositie die er al is vanwege Uni-zus-en-zo en de Federatie voor Vrije en Intellectuele Beroepen (oef/bis), maar zelfs vanwege de Raad van State die zegt dat Crombez' actie ongrondwettelijk kan verklaard worden. En er is meer. Het zgz ontduiken van belastingen via de management-vennootschappen blijkt niet alleen te gebeuren door verfoeilijke rechtse kapitalisten, maar evenzeer door (ex?) partijgenoten van dezelfde Crombez. Figuren zoals bv Luc Vanden Bossche (vader van de grotendeels mislukte Copernicus revolutie en van Freya, ex-bestuurder van Brussels Airport), Chokri Mahasine (festivalorganisator, geplaagd door de wind) en Norbert De Batselier (ex-voorzitter van het Vlaamse parlement en huidig directeur bij de Nationale Bank), in tempore non sospecto allemaal lid van de partij van de werkman. Nogmaals, ook zij hebben daarbij wettelijk niets verkeerd gedaan, maar de 'perceptie', weet je wel, is niet in hun voordeel. En het kan nóg erger. Niemand minder dan Johan Vande Lanotte, rood boegbeeld, veelvuldig en ook huidig federaal minister, zelfs mentor van dezelfde Crombez, blijkt een verzamelaar te zijn van een serie van die venootschapsconstructies. Het zit er dan ook aan te komen, dat er van een serieuze aanpak van deze zaak niet veel in huis zal komen. Hoogstens wat gerommel in de marge, wat bijschaven met punten en komma's, met het maken van uitzonderingen (nog zo'n Belgische specialiteit!) en wat cosmetische aanpassingen. De verklaring van Crombez' voorganger, Carl Devlies (CD&V), dat zijn opvolger het gemakkelijker zal hebben, omdat die niet meer met Reynders te maken heeft, lijkt me dan ook meer dan voorbarig.
Bij de economische crisis van 2008 en daarop volgende jaren, kwam België er al bij goed vanaf. Mede door zijn systeem van tijdelijke werkloosheid - iets wat o.m. door Duitsland en Nederland werd overgenomen (én verbeterd, maar daarover hoort men hier weinig*) - waren er bij ons relatief minder afdankingen en faillissementen. Elk systeem heeft echter ook zijn grenzen. Op dit ogenblik maken we dan ook zowat het tegenovergestelde mee: terwijl de industrie over de hele wereld (ook in Europa) weer aantrekt, de obligatiemarkten zich ontspannen (dank zij de tussenkomst van de Europese Centrale Bank) en de beurzen blijven stijgen, gaat het met dit land helemaal niet goed. Bij Bekaert kunnen ze er van meespreken. Ook daar profiteerde men tot voor kort nog van de technische werkloosheid (plus de steun vanuit Vlaanderen en de voordelen van de notionele interestaftrek), maar dat bleek niet langer houdbaar. Zo'n zeshonderd banen zullen er verloren gaan. Bij Crown Holdings in Deurne bij Antwerpen gaat het bedrijf zelfs helemaal dicht. Dat maakt op één week tijd zo'n duizend rechtstreekse banen die verloren gaan, om nog te zwijgen over de 'collateral damage', de onrechtstreekse jobs die mee zullen verdwijnen. Daarbij houdt het niet op. Nooit waren er in een maand januari zoveel faillissementen als dit jaar, terwijl de officiële cijfers van de werkloosheid voor het eerst sinds augustus 2010 weer stijgen en het land nu ook officieel in een recessie zit, omdat de laatste twee trimester negatief waren. Tegen de achtergrond van al deze onheilsberichten moet de regering Di Rupo nog deze maand aan Europa gaan vertellen hoe ze denkt haar financiële problemen op te lossen. Dat de 0,8% vooropgestelde economische groei al lang voorbijgestreefd is, weten we al. Hoeveel de krimp (want dat wordt het) zal zijn, is nog koffiedik kijken. Feit is wel, dat er de volgende weken nog zeker drie miljard euro extra zal moeten gevonden worden om minstens de Europese boete van zo'n driekwart miljard euro te ontlopen.
* In Duitsland en Nederland werd de technische werkloosheid gekoppeld aan een verplicht te volgen her- of bijscholingscursus, terwijl bij onze technische werklozen daar niets tegenover stond.
Als we Elio il primo en Alberto il secondo mogen geloven in hun wederzijdse bewierokingen tijdens de nieuwjaarsreceptie op het paleis, dan loopt alles in deze regering op wieltjes en is de verstandhouding nu optimaal. Zou het? Bij de zoveelste heisa over de opvang van asielzoekers tijdens de eerste echte vorst van deze winter, was daarvan niet veel te merken. Deze miserie geraakt maar niet opgelost, niet op straat maar ook niet in het parlement, omdat deze regering er al even weinig aan doet als haar voorgangers. En de hoofdschuldige in deze zaak is niet Maggie De Block, maar - zoals de N-VA het stelt - de PS. De allereerste problemen ter zake kwamen er, toen Marie Arena (PS) het nog voor het zeggen had en weigerde haar budget aan te passen. Later maakte Courard, ook al PS, er een potje van. Als gevolg van alle PS remmanoeuvers werden de zgz asielzoekers (de meesten zijn dat niet) in hotels ondergebracht. Dat nieuwtje ging als een lopend vuurtje de wereld rond. Economische gelukzoekers, die in andere landen niet werden aanvaard stroomden (en stromen nog) naar België. Zo vraag ik me bv af, of het feit dat er zoveel moeders met kinderen bij zijn, maar zonder vader, allemaal geen opgezet spel is. Dat de vader er niet bij is, vindt men blijkbaar normaal. Geen mens die er een vraag over stelt. En er is meer. Een ander excuus voor wat er bij Fedasil misloopt, zou het feit zijn dat de grote baas er vertrokken is en er nog steeds geen opvolger is. Dat is flauwe kul, want als dat waar zou zijn, zou het hele land niet meer kunnen functioneren. Niet alleen Fedasil zit zonder grote baas, dat geldt ook voor de Rijksdiensten voor Pensioenen, voor die van de Sociale Zekerheid en die van de Kinderbijslag, voor de Hulpkas voor Ziekte- en Invaliditeitsuitkeringen én voor de FOD's van de Kanselarij, de Economie en de Mobiliteit. Die eventuele opvolgers konden toen door de regering Leterme niet benoemd worden, omdat ze in lopende zaken was en nu niet omdat de PS dwars ligt. Bij al die diensten zijn het de adjuncten die momenteel de topambtenaren tijdelijk vervangen en dat gebeurt bovendien nog zonder dat die daar extra voor worden betaald. Gratis dus. De reden, waarom die nieuwe benoemingen er nog steeds niet zijn, is, omdat de PS vindt dat e.o.a. van haar kandidaten niet de functie krijgt die hij zou willen hebben (de man zou zelfs gesolliciteerd hebben naar twee functies) en daarom krijgen ook de anderen hun speeltje niet. Dorpspolitiek op het hoogste niveau. De enige serieuze benoeming die tot nu toe wél doorging sinds Di Rupo aan de macht is, nl die van Catherine De Bolle als nieuwe chef van de federale politie, werd ondertussen al opgeschort, omdat twee medekandidaten er tegen in beroep zijn gegaan. En van die twee is er ook al minstens één een mannetje van de PS. Maar voor de rest loopt het allemaal goed in de ploeg Di Rupo. Volgens Markske, pardon: Wouter Beke, komt dat omdat ze daar allemaal hun verantwoordelijkheid opnemen...
Over onze index zal er dit jaar nog veel inkt vloeien, gewoon omdat Europa hem weg wil én omdat hij in werkelijkheid niet helpt. België is het enige land van de EU dat hem nog heeft. Nederland heeft hem al afgeschaft in 1982. Toen lag de werkgelegenheidsgraad bij onze noorderburen 2% lager dan bij ons, nu ligt die daar zo'n 15%(!) hoger. Dat de afschaffing van de index onze koopkracht zou aantasten, is nog zo'n fabeltje. In de Scandinavische landen, in Nederland en Oostenrijk - toch vergelijkbare landen - is de koopkracht meer gestegen dan bij ons en dit zonder index. Door de automatische koppeling van de inflatie aan de lonen, zoals dat bij ons gebeurt, stijgen de lonen, waardoor de inflatie weer toeneemt, het leven weer duurder wordt, daardoor de index opnieuw stijgt en dat gaat zo verder als een soort perpetuum mobile. In technische termen noemt men dat een 'tweede ronde effect'. Het resultaat daarvan is echter, dat de prijsstijgingen bij ons dubbel zo groot worden. Wie dat niet gelooft, rijdt maar eens een keer naar Nederland en vergelijkt daar in eender welk grootwarenhuis de prijzen met die van hier. Zij zijn dooreengenomen 10% lager. Als men dan hoort vertellen, dat er bij ons in de grootwarenhuissector dit jaar waarschijnlijk 4.000 jobs minder zullen zijn dan vorig jaar, omdat men hier op elke 50 euro die men verkoopt slechts 0,75 euro winst kan maken, dan heb ik daar mijn bedenkingen bij. Er wordt door onze vakbonden en linkse partijen regelmatig op gehamerd, dat men de energieprijzen moet aanpakken. Dat die te hoog zijn is inderdaad juist, maar dat zou niet zo zijn, als het indexsysteem deugdelijk werkte. Het zou nu nl zgz niet werken o.w.v. de inflatie, terwijl het juist ontworpen was - dacht ik toch - om ons tegen diezelfde inflatie in te dekken. De oplossing voor dit alles is een soort indexering, ja, maar dan op Europees vlak. Op die manier stijgen de kosten van lonen en prijzen overal gelijkmatig en zou er geen concurrentievervalsing zijn zoals nu gebeurt. En zou het voor geen enkele vakbond nog lonen daartegen in opstand te komen...
Er komt dit jaar op de Olympische Spelen een discipline bij: het indexspringen. Net zoals bij het veldrijden gaan wij daar alle medailles winnen, met mathematische zekerheid nog wel. De tegenstand zal nóg zwakker zijn dan in Koksijde. Bij mijn weten is België nl het enige land in de E.U. dat nog een index heeft. Het buitenland weet niet eens meer wat index betekent, laat staan wat een 'indexsprong' is. Ik had er zelf eerst geen erg in, maar het idee om de indexsprong ter sprake te brengen, iets waarvan we trouwens al eens een precedent hebben meegemaakt onder het zalige beheer van schuldenmaker Martens (CVP), kwam niet van Quicky noch van Kris Peeters, maar van niemand anders dan onze kersverse minister van Financiën, Steve Vanackere, zelf ook al afkomstig uit het ACV. Datzelfde ACV dat de indexsprong wil bestrijden van De Panne tot in Maasmechelen. Dat laatste in overeenstemming met wat Yves Leterme, ook al een ACV-er, ooit vertelde over een Belgische regering zonder Vlaamse meerderheid. Of nieuwe ACV-baas Leemans ook zijn woord zal opeten, zoals Leterme dat heeft gedaan, valt nog af te wachten. Alle gekheid op een stokje: waar maakt men zich in dit land toch allemaal druk over? De vakbonden staken tegen de nieuwe regering o.w.v. de geplande besparingen en maken in de eerste plaats een breekpunt van een zaak die niet eens voorkomt in het regeerakkoord. Het is trouwens al de tweede keer dat zoiets gebeurt. De eerste keer was er de grote heisa, toen 'Straffe Hendrik' Bogaert (die zijn bijnaam klaarblijkelijk 'geleend' heeft van een andere Hendrik) de federale topambtenaren eens aan de tand wilde voelen over hun kennis van de tweede taal. Dat gaat nu niet meteen door, omdat het niet in het regeerakkoord staat, maar dat was dan tenminste nog een poging om een tien jaar oude reeds gestemde wet eindelijk eens toe te passen. Met de indexsprong, niets van dat alles. Zelfs niet als de index in zijn totaliteit zou verdwijnen. Liever ons verder uit de markt concurreren dan nog maar te spreken van het overstapje dat de indexsprong zou zijn. Als er dan straks o.w.v. de steeds groter wordende concurrentie op de buitenlandse markten toch jobs verloren zouden gaan, dan zal het wel weer aan de werkgevers liggen, zeker? 'Den boas is ne smeirlap'' mag dan al een slogan uit de negentiende eeuw zijn, bij onze vakbonden is hij nog altijd actueel, zelfs als de schuld van het ongenoegen elders ligt.
Vandaag zullen we het dus (weer) geweten hebben. Het land moet plat: de openbare sector, de industrie, het verkeer, de scholen en, als het even kan, ook de havens en (sommige?) industriezones. Waarom dit allemaal op een dergelijke schaal moet gebeuren, blijft mij en ieder gezond nadenkend mens een raadsel. De staking gaat officieel tegen de besparingsplannen van een regering, waarvoor meer dan 500 dagen is onderhandeld door de verschillende traditionele partijen, waarin ook vakbondsmensen zitting hebben. Ze zitten ook mee in het parlement en zelfs in de huidige regering (Vanackere bv is een ACV-er). En nu ineens blijkt, dat ze niet genoeg inspraak hebben gehad. Morgen zou het weer business as usual moeten zijn en dan pas zal blijken, dat dit de meest nutteloze staking was van de laatste zestig jaar. De enige aanvaardbare uitleg voor deze staking lijkt me die van de 'geboren leiders' te zijn, die zien naar waar de massa loopt en dan voorop gaan lopen,. De vakbondsleiding is voorbijgestoken door het fanatiekste deel van haar achterban en kan zich binnen de eigen organisatie geen verder gezichtsverlies veroorloven. Daarbuiten is ze die al lang kwijt. Men moet een vel hebben zoals die van de dikgevreten salonsocialist Rudy De Leeuw om de onzin te blijven uitkramen zoals hij dat de laatste tijd doet. Nadat hij vroeger al eens een nationale staking had georganiseerd tegen het generatiepact dat hij voordien zelf mede ondertekend had, leidt hij ook nu weer een staking voor pea-nuts. Het gekende monkey verhaal. Uitgerekend vandaag is er is er in Brussel ook een algemene vergadering van de E.U. Als die daar te horen krijgen waarom men hier een land lam legt, is de kans groot dat het aantal Belgenmoppen dezer dagen nog gevoelig zal toenemen. En dan zijn er hier nog die durven stellen, dat België een voorbeeld zou zijn voor Europa...
Als het met de interne keuken van een land de verkeerde kant uit gaat, dan zoekt het heersende systeem meestal een vijand in het buitenland. Op die manier worden de binnenlandse problemen geminimaliseerd en wordt de aandacht van de eigen zorgen afgeleid. In de huidige, moeilijke Belgische financiële situatie is dat niet anders. Onze 'vijand' zit in het buitenland. Erger zelfs: wij hebben meerdere buitenlandse vijanden. Het doet me denken aan een uitspraak van de vroegere, legendarische Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Jozef Luns, die ooit verklaarde dat 'Nederland een klein land was en daardoor zoveel buitenland had'. Daar België nog iets kleiner is, hebben wij zo nóg meer buitenland. We zullen dan maar best zwijgen over Luxemburg*, zeker? Onze eerste vijand, althans volgens Di Rupo, Magnette, Giet (spreek uit: 'zjiejè') en hun volgelingen, is Europa dat veel te rechts is, veel te liberaal. Van alle Europese premiers zijn enkel Di Rupo en de Deense eerste minister links. Om het even bij Di Rupo te houden, die zou in principe dan ook tégen de Europese raad van ministers moeten zijn en vóór de Europese Commissie, maar dat is dus blijkbaar niet zo. De man (sic) is dan ook helemaal niet consequent en men kan zich terecht afvragen of hij de ernst van de situatie wel helemaal begrijpt. Als stichtend lid, als klein land en als thuishaven van de E.U. heeft België er alle belang bij zich achter de Commissie te scharen, quod non. Ook het IMF heeft nu de boter gegeten. Een delegatie ervan bracht een bezoek van vier dagen aan dit land en verklaarde, bij monde van delegatieleider Eric De Vrijer (what's in a name!) o.m. dat de regering hier moet beseffen, 'dat er aan de inkomstenkant niets meer te rapen valt'. M.a.w. dat nieuwe belastingen, dé natte droom van de PS, niet (meer) kunnen in een land waar ze al bijna de helft van het bbp uitmaken. Verder zijn er natuurlijk de Amerikaanse ratingbureaus, die niet deugen. Dat België, na Griekenland, Italië en Portugal, de hoogste schuldgraad heeft van de hele eurozone, so what? De omvang van de Belgische schuld die dit jaar nog geherfinancierd moet worden, bedraagt 19% van onze hele economie... Met onze schuldgraad van bijna 100% zouden we dan ook best heel nederig blijven en dat laatste geldt in de eerste plaats voor onze eerste pippo. De vraag is maar, of hij dat zal aanvaarden, hij die al een hele tijd gewend is in zijn partij en zijn regio de eenoog te zijn die koning is.
* Generaal De Gaulle, die ook als Franse president niet hoog opliep met Europa (toen nog met zes), beviel ooit van de volgende uitspraak: 'Frankrijk en Duitsland, ja. Dat zijn grote landen. Nederland is een klein land, België is ook een klein land. Luxemburg is zelfs geen land. En dan zijn er nog de Italianen. Vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan'.
In de hele heisa over de nationale vakbondsstaking van maandag, is de nieuwjaarsreceptie van de PS bijna onopgemerkt voorbijgegaan. Toch werd daar iets zeer belangrijks verteld. Thierry Giet, plaatsvervangend voorzitter - partij bloempot, zeg maar - is geen politiek zwaargewicht en wat hij daar verklaarde zal hij wel niet zelf op papier hebben gezet. Hij zei nl dat de regering Di Rupo geen verdere besparingen meer mag doorvoeren. Als dat echt het standpunt van de PS zou zijn, dan zou het zeer binnenkort met die regering wel eens gedaan kunnen zijn. De waarheid is nl dat er extra zal moéten bespaard worden. Om te beginnen moet er bij de begrotingscontrole van februari al anderhalf miljard euro gevonden worden voor het geld dat nu op vraag van Europa bevroren op de Belgische begroting staat. Bovendien weet men nu al dat dit niet voldoende zal zijn en dat er dus nog extra geld zal moeten gevonden worden. Dat vraagt niet alleen Europa, maar ook het IMF dat daarover zopas nog een persbericht de wereld heeft ingestuurd. Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is (voor Di Rupo althans) heeft, na Moody's en Standard & Poors, nu ook het derde ratingsbureau, Fitch, de rating van België van AA+ naar AA gebracht, mét daarbij een negatief advies. Excuus-Truus minister Vanackere, die maar blijft beweren dat het allemaal niet zo ernstig is, kreeg bovendien eergisteren op een vergadering met zijn EU-collega's te horen, dat de Belgische begroting een 'borderline' geval is. Kantje boord, zeg maar. En er is nog meer. Op vraag van Merkel*, hebben Duitsland, Spanje en Italië al aanvaard om een schuldenrem in hun Grondwet op te nemen, de zgn 'golden rule'. CD&V heeft nu een wetsvoorstel klaar om dat ook in België te doen. Dat zou betekenen, dat het dan ook hier amen en uit zal zijn met het maken van schulden à volonté en dat men de tering naar de nering zal moeten zetten, wat voor de PS het equivalent is van vloeken in de kerk. Men kan zich terecht afvragen, of de hele huidige vakbondsagitatie niet met opzet is opgestart om Di Rupo een excuus te geven straks zonder gezichtsverlies af te treden en dit nog vóór de volgende begrotingscontrole, omdat daar zal blijken dat er nóg meer zal moeten bespaard worden, hetgeen de PS dus niet wil. Deze partij heeft de laatste decennia steeds trouw de eisen van haar rode vakbond ondergaan en uitgevoerd. Nu ze dat niet meer openlijk kan o.w.v. het zgz 'premier dividend', zit ze in een voor haar onmogelijke situatie. Ze is m.i. dan ook op zoek naar een vlucht vooruit om er op die manier van onderuit te geraken. Het zal dát zijn of op ramkoers gaan met haar rode achterban.
* Het artikel van Di Rupo in Der Spiegel, waarover zoveel te doen was, blijkt daar op bladzijde ... 95 gestaan te hebben, wat het al een heel stuk minder relevant maakte. Mietje had voor de ontmoeting met Grietje trouwens afgezien van zijn rood strikje. Hij droeg er een zwart, alsof hij naar een begrafenis dacht te gaan...
'Verloren maandag' is een bijna uitsluitend Vlaamse traditie, die vooral in de regio Antwerpen wordt gevierd. Ik schrijf 'bijna' want, naar 't schijnt, kent men deze gewoonte ook in Doornik, net over de taalgrens. Die dag, op de maandag na de eerste zondag na Driekoningen (oef!), worden dan bij de plaatselijke bakkers worstenbroden en appelflappen gebakken. Heerlijk, zeker als men die vers uit de oven eten kan. Dit jaar krijgen we een tweede verloren maandag, een 'verloren maandag/bis', zeg maar. Die zal 'gevierd' worden over het hele Belgische grondgebied met een nationale staking van de vakbonden, een staking die nu al kan beschouwd worden als de meest idiote in haar soort. Ze is er nl op gericht het hele land lam te leggen, omdat de vakbonden zgz niet genoeg inspraak hebben gehad in het regeerakkoord van Di Rupo and his boys (and girls). Een staking tegen een regering die eindelijk nog eens geleid wordt door een rode PS-er, krijgt dus de wind van voor door voornamelijk de eigen rode vakbonden. Il faut le faire, om het even in de tweede taal van Di Rupo te houden. En om daar even op door te bomen: in Di Rupo's moederland hebben ze de maffia, wij hebben de vakbonden. Aanstaande maandag dus geen worstenbroden noch appelflappen. Alleen geween en tandengeknars. In de eerste plaats bij de bedrijfsleiders en alle mensen die gewoon hun ding willen doen: gaan werken. En bij de hogeschool- en universiteitsstudenten, die maandag examens hebben. Volgens een on-line enquête is 89% van de Belgen er niet voor te vinden. De reacties op een eigen twitter-actie van het ABVV zijn voor het overgrote deel negatief, iets wat de simpele rode zielen helemaal niet verwacht hadden in het streven naar hun groot gelijk. Maar de vakbonden zetten door. Ze gaan maandag desnoods met een kanon op een mug schieten. Op de verkeerde mug dan nog, want zij treffen in de eerste plaats de bedrijven en de werkende mensen en niét die regering die aan de basis ligt van hun ongenoegen. Als anti-publiciteit voor hun eigen winkel kan dat tellen. 2012 wordt voor de Chinezen het jaar van de draak. Wij moeten ons tevreden stellen met de 'rode' poon. Lekker, zeker als die geserveerd wordt 'à la niçoise', maar dan ook weer niet om er zich een heel jaar aan op te trekken. Ondertussen moeten we zien het verder te rooien met het rode strikje.
In mijn blog van 20 dezer ('De federale hold-up'), had ik het o.m. over het welles-nietes verhaal van de nieuwe financieringswet van de regering Di Rupo. Die werd door een econoom van de KU Leuven eerst nadelig geacht voor Vlaanderen, dan weer niet en daarna 'misschien'. De man die deze verhalen schreef is hoogleraar André Decoster en zijn eerste studie, die verscheen in De Tijd, was groot nieuws. Zij bevestigde nl de stelling van Bart De Wever dat die nieuwe financieringswet Vlaanderen enkele miljarden euro armer zou maken. Daarop volgde een stevig debat tussen De Wever en Beke en werd het nog groter nieuws toen diezelfde Decoster zijn conclusies omdraaide, om daarna nog eens van mening te veranderen en te stellen dat het nog de twee kanten uit kon. Volgens hem kwam dat laatste vooral, omdat Vlaanderen in de toekomst meer zal af te rekenen hebben met de vergrijzing, waardoor de transfers wel eens van richting zouden kunnen veranderen. Dat laatste is lulkoek. Om dat te bereiken zouden er in Wallonië gedurende vele jaren tienduizenden nieuwe banen moeten gecreëerd worden en zou anderzijds de groei van de Vlaamse werkgelegenheid moeten stilvallen, wat niemand zomaar ziet gebeuren. Nu blijkt, dat diezelfde Decoster voor de belgicisten van Groen werkt(e). Hij had die partij o.m. geadviseerd tijdens de onderhandelingen over de staatshervorming en was blijkbaar geschrokken van zijn eigen waarheid. Om zijn politieke vrienden te plezieren, heeft hij dan maar zijn eigen studie 'bijgestuurd'. Dat zo'n man nog au sérieux wordt genomen en in onze media ruimte krijgt om zijn tot tweemaal toe verdraaide 'wetenschappelijke' standpunten uiteen te zetten, kan er bij mij niet in. Dat zoiets nog gebeurt bij de rood-groene VRT, tot daar toe. Paul de Grauwe krijgt daar ook te pas en te onpas een open tribune, sinds hij met Verhofstadt mee is omgedraaid en als voormalige liberaal nu in Europa de linkse standpunten verdedigt. Een dagblad zoals De Standaard, dat zichzelf een 'kwaliteitskrant' noemt en een fatsoenlijke katern 'Mens & Economie' heeft, zou beter moeten weten. Economen en wetenschappers die zich laten conditioneren door politieke partijen en er met hun pet naar smijten, horen niet meer thuis in een dergelijke materie, ongeacht wat voor geleerde titel ze ook dragen.
Over dat bezoek van Di Rupo aan Angela Merkel is heel wat papier aan vuil gemaakt. Zeker na zijn artikel in Der Spiegel, waarin 'Strikkie' feitelijk de kritiek van zijn 'dauphin' Magnette op Europa herhaalde. Met dit verschil echter, dat deze laatste de man (Olli Rehn) speelde en Di Rupo dat, gelukkig maar, niet deed. Als er bij het bezoek aan Berlijn tenslotte toch een valse noot was, dan was het op het ogenblik waarop Di Rupo voor zijn beurt praatte en antwoordde op een vraag die aan Merkel gericht was en niet aan hem. De blik die Merkel hem toen toewierp, was er dan ook een van 'Ik zal die pippo dat plezier maar gunnen, zeker?'. Voor de rest was het hele bezoek een protocollaire afwikkeling in sneltempo. De lunch was binnen het uur afgelopen, want Angela moest die dag nog de heren Van Rompuy en Barroso zien. Ook al geen echte zwaargewichten in een Europa waar het de staatshoofden die de echte beslissingen nemen, maar momenteel blijkbaar toch belangrijker dan een premier die blijkbaar nog niet gesnapt heeft dat hij het leeuwendeel van de taken, die hij voor zich opeist, ondertussen al heeft afgestaan aan datzelfde Europa. Merkel maakte zich zelf, officieel althans, niet eens meer druk over de Belgische index, de heilige koe van onze linkse partijen en vakbonden. Wel vertelde ze tussen neus en lippen, dat 'landen, die geen rekening houden met hun concurrentiekracht, het moeilijk zullen krijgen'. Een waarschuwing die kan tellen. Hoe belangrijk Di Rupo in Europa is, blijkt trouwens uit het feit dat hij zich schijnbaar in de eerste plaats bekommert om zijn imago in Vlaanderen. Zo trekt hij deze week niet naar het World Economic Forum in het Zwitserse Davos, waar een elite aan zakenlui en wereldleiders elkaar ontmoeten. Nee, Di Rupo gaat zondag naar het WK veldrijden in Koksijde. Voor sommige simpele Vlaamse zielen mag dat sympathiek overkomen, maar we kopen er niets voor. Vlaanderen zal er straks niet beter op worden als De Rupo's Nederlands zal verbeteren en er verder bv niet geraakt wordt aan de transfers, waaraan datzelfde Vlaanderen zich blauw betaalt.
I.v.m. met een mogelijke verhuis van de VRT naar Vilvoorde of Mechelen, iets wat nog vóór het zomerreces moet beslist worden door de Vlaamse regering, schoten ze in Brussel nog eens wakker. De VRT uit Brussel weghalen, dat kan niet, hoorde men van alle kanten. Voka verhuist van Antwerpen naar Brussel en de VRT zou er wegtrekken. Onmogelijk. Daar valt misschien iets voor te zeggen, vraag is maar wat we er voor kopen. Als immers puntje bij paaltje komt, wordt steeds verondersteld dat Vlaanderen Brussel 'bijpast' en als datzelfde Vlaanderen van Brussels iets vraagt, is het meestal noppes. Nu vraagt men bv wéér geld, deze keer voor de MIVB, de Brusselse openbare vervoersmaatschappij. Die zou extra geld nodig hebben omdat ze het groeiende aantal reizigers niet meer de baas kan. Vraag is maar of die reizigers daar ook zo royaal betalen als die bij 'onze' Lijn, die slechts een 15% inkomsten heeft uit reizigerstickets. Men vraagt zich wel eens af, waaraan dat Brussel dan wél geld besteedt, buiten de bijna wekelijkse feesten die het organiseert. Wel, dat hebben we pas nog kunnen meemaken. De Vlaamse Vlerick school wil nl een derde campus openen in Brussel en wou die onderbrengen in het oude, leegstaande beursgebouw. Dat gebouw is eigendom van de stad, maar was in erfpacht gegeven aan Euronext, een internationale beursmaatschappij. Er was al een akkoord tussen Euronext en de school, maar de stad Brussel heeft er een stokje voor gestoken. Men wilde daar nl niet, dat er in een voor hen zgz 'monument' een Vlaamse school kwam. En, om dat te vermijden, betaalde de stad Brussel aan Euronext de som van liefst 4,7 miljoen euro om de erfpacht te beëindigen! M.a.w. om de Vlaamse aanwezigheid in Brussel te fnuiken, heeft de stad plots wél geld. Ondertussen staat dat beursgebouw leeg, weet niemand wat er dan wél mee zal gebeuren en brengt de hele zaak niets op. N.a.v. de discussie tussen Walen en Brusselaars over 'Wallobrux' en het feit dat een regionale Waalse minister daaraan een eind wil maken, reageerde 'Flup Moustache', de PS partij-ideoloog, met te zeggen, dat Brussel zich tot Vlaanderen zou wenden als Wallonië niet langer met Brussel zou willen samenwerken. Geloof er maar beter niks van, dit is pure bluf, chantage en volksverlakkerij. Moureau zal, als nieuwe bekeerling, Brussel nog eerder verkopen aan de islam dan samen te werken met Vlaanderen.
... confuse them', is het Engelse adagium. En dat is ook exact waar Di Rupo, hierbij geholpen door de Vlaamse knechten uit zijn regering, mee bezig is. Na de verwarring over de toepassing van de woonkredieten, veroorzaakt door de tegenstrijdige verklaringen van Vanackere en Verherstraeten (die daarna de Vlaamse regering de schuld gaven), valt te vrezen, dat er straks nog meer lijken uit de kast zullen vallen als bv de overdracht van de kinderbijslag en nog enkele van die zgz 'hervormingen' aan bod zullen komen. Het zijn trouwens niet alleen de politici uit het Vlaamse parlement die meer duidelijkheid vragen. Ook de autoconstructeurs en verkopers weten momenteel nog steeds niet echt wat ze hun klanten moeten vertellen. Dat leidde op het zopas gesloten autosalon tot een bijbelse spraakverwarring, met als resultaat minder bezoekers en minder verkopen. Het feit dat er ondanks alles toch meer offertes genoteerd werden, spreekt boekdelen. De meeste van de klanten die dergelijke offertes hebben gevraagd, willen eerst meer duidelijkheid alvorens ze zullen beslissen tot het al dan niet kopen van een nieuw voertuig. En daar houdt het niet bij op. Ook de hoofdreden, waarom de vakbonden vasthouden aan de nationale staking van 30 januari, is omdat ook zij hoegenaamd niet weten wat er allemaal te gebeuren staat. Dit gezegd zijnde, zou er dan ook geen enkele reden tot staken mogen zijn alvorens men meer duidelijkheid heeft. Met de wetenschap, dat de geplande beslissingen - hoe onduidelijk ook - toch zullen genomen worden en met het voorbeeld van de mislukte laatste nationale staking van 2005 (tegen het generatiepact en de brugpensioenleeftijd) in het achterhoofd, is het waanzin het land nu opnieuw op stelten te zetten, de bedrijven verlies te laten lijden en tenslotte misschien een half miljoen stakers te moeten uitbetalen voor een verloren zaak. Alvorens Europa af te reizen om kennis te gaan maken met zijn collega's premiers en zijn eigen groot gelijk te gaan proclameren, zou Di Rupo er beter voor zorgen eerst wat orde op zaken te brengen in zijn eigen regering.
Dit jaar gaat het spoken in Antwerpen. Na Brabo, Antigoon en de Lange Wapper, komt nu ook de Zwarte Madam naar de koekenstad, in de persoon van Annemie Turtelboom. Wat ze erover ook mag verklaren, met veel 'goesting' is het niet, maar ze moet wel van de huidige blauwe leiding. De vorige leiding (Verhofstadt, De Gucht en Co) heeft de havenstad steeds verwaarloosd. Toen ze er ooit een degelijke kandidaat burgemeester had, in de persoon van havenschepen Leo Delwaide, koos ze voor Hugo Coveliers. De achterliggende gedachte was, dat de Oost-Vlaamse papenvreters Delwaide niet luchtten omdat hij een katholieke achtergrond had. Coveliers, in de volksmond " 't Kofschip" genoemd, was een ex-Volksunieman die in zijn thuishaven Borgerokko, waar hij het ooit eens voor het zeggen heeft gehad, de kruisbeelden uit de gemeentelijke klaslokalen liet halen, wat beter paste in het denkbeeld van de oh zo verdraagzame Verhofstadt. Later is Coveliers ook bij de VLD opgestapt, met een andere partij begonnen (VLOTT), een soort kartel gaan vormen met het Vlaams Belang tot hij er tenslotte de brui aan gegeven heeft. Hij zit nog in de Antwerpse gemeenteraad, maar zal dit jaar niet meer opkomen bij de gemeenteraadsverkiezingen. Tussendoor was er nog de rebellie van 'Bruin Wardje' Beyens, die ook al een nieuwe partij begon, het 'Liberaal Appél', dat evenmin potten brak, waarna Ward de dramatische beslissing nam uit het leven te stappen. De voorlopig laatste afvallige werd Ludo Van Campenhout, die met de partij brak n.a.v. de discussie over de Oosterweelverbinding en overstapte naar de N-VA. Coming Woman Annick De Ridder was ondertussen uit de politiek gestapt en heeft nu een toffe job bij de Hesse Natie van Fernand Huts. De blauwe partij, die onder Delwaide nog zo'n 20% van de stemmen vergaarde, is verschrompeld tot iets rond de 5% en nu moet Turtelboom zien de liberale meubelen te redden. Een Turtelboom die - nota bene - uit de vroegere CVP komt, waar ze niet verkozen geraakte, evenmin trouwens als in haar huidige partij, maar die daar omhoog is geklommen/gevallen (schrappen wat niet past) omdat ze bereid was enkele ondankbare taken op zich te nemen, waarvan Patrick Dewael, nog zo iemand van de oude leiding, vanaf wou. Eerst als pispaal voor Asiel & Migratie, bijgevoegd bij dezelfde Dewael. Daarna op Binnenlandse Zaken toen Patje er ook daar de brui aan gaf. Het ministerschap over Justitie zou ze gekregen hebben op voorwaarde dat ze van haar woonplaats Puurs naar Antwerpen zou verhuizen. Bovenop zou ze de zekerheid hebben gekregen om Open VLD lijsttrekker te worden van de Antwerpse kieskring bij de federale verkiezingen van 2014 (dit ten nadele van ex 'his master's voice' Bartje Somers). De Antwerpse liberalen hebben één troost: zij zijn tenminste niet opgeslorpt door de rode lijst van Patrick Janssens, zoals met CD&V gebeurd is. De Antwerpse tsjeven spelen niet eens meer mee. In het duel Janssens-De Wever maakt alleen De Winter nog een kansje op de wip te zitten. Tenzij de Zwarte Madam roet in het eten zou strooien...
Het is me wat, dat mailtjesverkeer op de Vlaamse kabinetten. Vroeger was er al de commotie over een van Van den Broucke, dan die van Lieten en nu die van Muyters. 'Much ado about nothing', om het met Shakespeare te zeggen, maar de Vlaamse oppositie denkt er blijkbaar anders over en het zal dan ook nog een tijdje blijven rommelen. Nota bene: over mailtjes die al twee jaar oud zijn. Nog niet verjaard, zoals die van de pedofielschandalen in de Kerk, maar het begint toch al te tellen. M.i. heeft het niet alleen met Muyters te maken, maar wel met een poging van de zgz 'traditionele partijen' om de N-VA uit de Vlaamse regering te krijgen. Een ketting is zo sterk als haar zwakste schakel en dat blijkt Muyters inderdaad te zijn. Vlak na het akkoord over de regering Di Rupo, kwam De Croo Jr al met het voorstel om de Vlaamse regering te wijzigen naar het beeld van de federale. Verder is het opmerkelijk, hoe hevig de SP.a in het federale parlement tekeer gaat tegen de N-VA. Als men Van der Maelen bezig zag (en hoorde), leek het er wel op alsof hemel en aarde vergingen. Dat alles om enkele inderdaad foutieve mailtjes, maar niet om een foutief beleid. Het kader was weer eens belangrijker dan het schilderij. Als ministers in de toekomst zouden moeten aftreden als gevolg van wat medewerkers allemaal rondmailen, dan zaten we in de kortste tijd zonder ministers en zonder regering (al hebben we gezien dat dat laatste nog niet zó erg is). Dit alles gezegd zijnde, meen ik te mogen stellen, dat ook de N-VA fouten heeft gemaakt. De grootste was wellicht, dat ze bij de vorming van de Vlaamse regering de Open VLD heeft laten vallen voor de SP.a. Als het andersom geweest was, zou het hele debat over de Oosterweelverbinding in Antwerpen er wellicht heel anders uitgezien hebben en zag men nu misschien licht aan het einde van de tunnel(s). Dat maken we misschien nooit meer mee (ik althans niet) en zal het gevaar van een verkeersinfarct rond de koekenstad met de dag doen toenemen. Zoals het deze week nog is voorgevallen dat een chauffeur van 82(!) de controle van zijn stuur kwijt raakte en het hele verkeer voor meer dan een halve dag in de soep draaide. En dat was geen mailtje voor nodig...
Na het welles-nietes verhaal over de nieuwe financieringswet, die door enkele KU Leuven 'specialisten' eerst voordelig werd geacht voor Vlaanderen, dan weer niet en dan 'misschien', is er een tweede discussie losgebarsten over de belastingaftrek van de hypotheekkosten van aangekochte en/of verbouwde en gebouwde woningen. Het komische van het hele verhaal is, dat het gaat om een materie die pas over twee jaar ingevoerd gaat worden en waarvan op dit ogenblik eigenlijk niemand precies weet hoe dat zal gaan gebeuren. De zaak is nu nl nog federaal, zou eerst moeten worden aangepast en moet daarna - volgens de huidige regeerakkoorden - regionaal worden. De Vlaamse belgicisten, Vanackere op kop, verwijten de nationalisten dat ze eerst die overdracht eisten en nu niet meer akkoord zouden gaan. Heimelijk hoopt hij feitelijk, dat er niets van in huis zal komen, zodat het federaal niveau er financieel versterkt uit zou komen, iets wat ook het geval dreigt te worden bij de zgz 'hervorming' van de financieringswet. In feite is het allemaal poepsimpel, 'simple comme bonjour': als er bevoegdheden (moeten) worden overgedragen, dan moeten ook de middelen daarvoor volgen. Die moeten blijven wat ze waren én voldoende zijn. Als het immers waar is wat professor Nancy Huyghebaert - ook al van de KU Leuven - zegt, nl dat de gewesten maar een derde van het geld zullen krijgen van wat de federale regering nu aan de belastingaftrek besteedt, dan begint dit allemaal zo stilletjesaan op een hold-up te lijken. Dan zou de federale staat nu 4,87 miljard euro besteden aan de belastingaftrek op woningkredieten, terwijl Vlaanderen straks hetzelfde zou moeten garanderen met slechts 1,4 miljard. Mission impossible. En zo zijn we terug bij af, bij het feit dat Vlaanderen ook aan deze zaak geld zal verliezen. De geschiedenis blijft zich herhalen.
Sinds het overlijden van mijn echtgenote, zie ik nog bitter weinig Tv. Vroeger al zag ik meestal het nieuws en keek zij naar de latere programma's, terwijl ik zat te lezen. Nu zie ik meestal nog steeds de journaals, soms Terzake als er iets is aangekondigd dat met het nieuws te maken heeft en daarna wordt het klassieke muziek op de radio of via CD. Dat alles maakt, dat ik nooit programma's zie van bv Woestijnvis en dus ook niet hun 'Pappenheimers'. Dat blijkt daar niet altijd zo koosjer aan toe te gaan. Zo was er op 1 januari een uitzending, waarin Bart De Wever tegenover Wouter Beke en Alexander De Croo kwam te staan en het daar alles behalve gezellig aan toe ging. Vooral De Wever werd er in een slecht daglicht gesteld omdat hij zijn gekende 'grove munitie' naar boven mocht halen en de andere twee zgz 'beleefd' bleven. Zo leek het althans. Nu blijkt immers, dat Beke zelf heeft toegegeven (in Dag Allemaal), dat hij en De Croo zich toen helemaal niet hebben laten doen, zoals de kijkers dachten te zien, maar dat hun replieken aan De Wever werden weggeknipt. M.a.w. De Wever werd met opzet in een slecht daglicht gesteld. Het waren trouwens niet alleen de toevallige kijkers die daarin trapten. Zelfs een doorwinterde journalist zoals Marcel Van Nieuwenborgh uitte zijn bezorgdheid over een dergelijke uitzending via een artikel in 'Kerk & Leven'. Daarmee houdt het trouwens niet op. In de Pappenheimers uitzending van 8 januari kwam er de volgende quizvraag: ' Over welke partij hebben we het, als we zeggen dat met de afscheiding van de Belfort groep het "kaf van het kaf" werd gescheiden?'. Vice Quicky mocht het antwoord geven: het Vlaams Belang. Dit is zonder meer demonisering van een laag allooi, waarbij op de officiële zender alleen over het VB gesproken wordt als het denigrerend is. ook al komt het van een zgz 'toeleverancier' als Woestijnvis. Die toeleverancier gaat trouwens in het najaar een eigen leven leiden en uitzenden via de aangekochte zenders VT4 en VIJF Tv. De man achter de schermen, die de touwtjes in handen houdt, is Wouter Vandenhautte, dezelfde die de Ronde van Vlaanderen heeft aangekocht (en gedegradeerd heeft tot een kermiskoers na o.m. het lozen van de muur van Geraardsbergen) en die het pseudolinkse Humo heeft overgenomen (dat ook al altijd anti-Vlaams gezind is geweest). M.a.w. Vlaanderen heeft weinig goeds te verwachten van die zgz 'verbreding' van het Tv aanbod in het najaar. Het cordon sanitair t.o.v. het VB zal ook daar gehandhaafd blijven en misschien zelfs worden uitgebreid naar de N-VA, zeker als men ziet dat er nu al een soort 'cordon médiatique' tegen De Wever en de zijnen bestaat in de Woestijnvis programma's. Arm Vlaanderen dat maar niet volwassen geraakt.
Het is weer de tijd van de nieuwjaarsrecepties, ook voor de politieke partijen. Tenzij ik ze zou gemist hebben, moet die van CD&V nog plaats grijpen. Er zal daar weinig ruimte zijn voor euforie, zeker nu een studie van de KU Leuven zopas heeft aangetoond, dat Vlaanderen wel degelijk veel geld zal verliezen aan de nieuwe financieringswet. Net zoals Bart De Wever steeds gezegd heeft en wat hij op de receptie van zijn partij nog eens heeft herhaald. Nota bene: diezelfde KU Leuven had destijds, vlak na het akkoord van die financiering, zowat het tegenovergestelde gezegd. Dat er nu een andere conclusie komt, is alleen te danken aan het feit, dat men de zaken wat grondiger is gaan bestuderen. Een verrassing in de nieuwe evaluatie is wel, dat ook Wallonië en de Franse gemeenschap erbij zullen verliezen en dat alleen het federale niveau én Brussel er beter van zullen worden. Uitgerekend dat Brusselse gewest, dat daarvoor geen enkele tegenprestatie levert en dat zal blijven voortmodderen zonder ook maar één serieuze hervorming van haar kaduke instellingen door te voeren. Dat voor wat CD&V en N-VA betreft. De groenen, die ondertussen dat belachelijk uitroepingsteken uit hun logo hebben laten verdwijnen, leggen daarbij echter geen bescheidenheid aan de dag. Zij gaan, zegt Wouter de boskabouter, de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober winnen. Simpele zielen die daar nog in trappen. De moeder aller partijrecepties was echter die van de SP.a. Er was daar wel veel volk aanwezig in absolute cijfers, enkele afwezigheden wogen er echter zwaar door. Dat 'god' Stevaert er deze keer niet bij was, was nog aan te nemen. De afwezigheid van rode vakbondsbaas Rudy De Leeuw daarentegen, was dat helemaal niet. De man was zich misschien al warm aan het lopen voor zijn volgende compleet nutteloze staking, die het land een half procent groei zal kosten en die dan nog gericht is tegen een regering geleid door een socialist en waarvan twee socialistische partijen deel van uitmaken. Ook 'Brouckie' was er deze keer niet nok en dat had alles te maken met de vernederingen die hij de laatste jaren binnen zijn eigen partij had moeten ondergaan, waardoor hij zelfs compleet gedegouteerd uit de politiek is gestapt. Degene die hem buitenspel zette, Caroline Gennez, was er trouwens ook niet. Zij belandde op een zijspoor nadat haar opvolger, Tobbackske, haar geen ministerportefeuille gunde. Ze mag hoogstens nog de Amerikaanse presidentsverkiezingen volgen, maar dan betaald door De Standaard en niet door de eigen kameraden. En dat was nog niet alles, want de kleine Tobback wou op die receptie eens laten zien dat ook hij voor de vuist aan grote politiek kan doen. Hij suggereerde daarbij, dat de minister van Financiën (geen partijgenoot, vandaar) maar foto's van de bestuurders van banken op de achterkant van de belastingsbrieven zou zetten. Deze uitspraak werd de dag daarop fijntjes gecounterd door blauwe 'arendsblik' Gwendolyn Rutten, dat liet weten dan ook maar de foto's van de pensioenministers van de laatste 25 jaar op de pensioenafrekeningen te zetten. Dat waren, nota bene, allemaal socialisten, die ermee voor gezorgd hebben dat we hier momenteel zowat de laagste pensioenen van West-Europa hebben. Volgende keer toch maar alles op papier zetten?
Volgens de laatste gegevens is er in dit land momenteel een tekort van zevenhonderd (700!) spoedartsen. Degenen, die er nog zijn, maken dagen van twaalf uur en zijn voor het overgrote deel de vijftig jaar voorbij. De officiële reden van het tekort zou komen, zei men gisteren op het VTM journaal, omdat er voor die categorie van artsen een soort numerus clausus bestaat die alleen kan veranderd worden door de regering, iets wat de laatste jaren niet meer is gebeurd. Ik ga bovenstaande niet betwisten. Er is echter meer. Niet alleen is er een groot tekort aan spoedartsen, dat geldt ook nu ook reeds voor tandartsen en kinderartsen en dat komt er eveneens aan voor huisartsen. De hoofdreden daarvoor is dat men alle kandidaat artsen en tandartsen verplicht een ingangsexamen te doen en dat er op dat examen maar één op de zeven slaagt. Men zou dat nog kunnen aanvaarden, mocht dat ingangsexamen iets met geneeskunde te maken hebben, maar dat is niet het geval. De zesduizend (6.000!) kandidaten die het vorig jaar niet haalden, danken dat grotendeels aan een computergestuurd verhaal met multiple choice vragen, waar geen letter geneeskunde aan te pas komt. En aan de blauwe, rode en tsjevenpartijen die dit land al decennia 'mismeesteren', om het met een geneeskundige term uit te drukken. Zelfs al zou men, bij wijze van spreken, dit jaar geen ingangsexamen voor arts en tandarts meer invoeren, dan is het nu toch al te laat. Vóór de eerste nieuwe lichting met méér kandidaten zijn studies zal beëindigd hebben, zullen we zeven jaar verder zijn. Men is er bij ons fier op, dat onze sociale zekerheid beter werkt dan in de meeste andere Europese landen. Voorlopig nog wel, ja. Als de bovenstaande situatie zich echter doorzet, dan zullen ook wij straks naar het buitenland moeten als we iets dringends geregeld willen krijgen i.v.m. onze gezondheid. Tenslotte nog dit: alhoewel officieel alle Belgen gelijk zijn voor de wet, wordt ook deze wet in Franstalig België niet nageleefd en wordt daar géén ingangsexamen gehouden. Het tekort aan artsen en tandartsen zal daarom in Vlaanderen nóg veel acuter worden dan elders in dit land.
Ik vraag me af wat voor meerwaarde het heeft Di Rupo uit te nodigen in De Zevende Dag. Zijn Nederlands blijft schabouwelijk. De zachte 'g' krijgt hij niet uitgesproken en zijn werkwoordvervoegingen zouden zelfs in onze lagere scholen niet aanvaard worden. Misschien maakt hij zich zo populair bij een bepaald publiek, maar dan wel een van simpele zielen, dat met weinig tevreden is. Dat van die snel gevulde kinderhand, weet je wel. Voor de rest was het eerder een clownerie. Wat hij daarenboven over de politiek kwam vertellen, was oud nieuws. Dat zijn regering straks extra vers geld zal moeten gaan zoeken om de Belgische putten te vullen - iets wat hij toegaf - weet zowat iedereen die de politiek van dichtbij of van ver volgt. Als hij nu eens gezegd had, hoé hij dat ging oplossen, dan was er nog eens nieuws geweest, maar dat kwam er niet uit. Ofwel weet hij het zelf niet, ofwel durft hij het gewoon niet te zeggen. E.e.a. zal ook wel te maken hebben met het feit dat partijgenoot Magnette, die door Di Rupo was teruggefloten, nu de steun gekregen heeft van Waals minister-president Demotte, die andere partijgenoot. Ondertussen weet iedereen ook, dat de begrotingsdoelstelling van 3,6%, die de oh zo goede regering van lopende zaken zich gesteld had, niet gehaald werd. Het werd 4% en daar is men nog blij mee, want de Nationale Bank had 4,2% geschat. Het streefcijfer van 2,8% voor dit jaar zal meer dan waarschijnlijk ook niet gehaald worden. Het zal al moeilijk genoeg zijn de door Europa gevraagde 3% te zullen kunnen verwezenlijken. Ondertussen zijn er 1,3 miljard euro van de begroting voor dit jaar bevroren en moet daarvoor een oplossing komen vóór de Europese top van eind februari. Met in het achterhoofd de wetenschap dat het land ook nog steeds afstevent op een staatsschuld van 100%, wat het risico inhoudt dat België de reeks gedevalueerde eurolanden zal vervoegen, kan ik best aannemen dat Di Rupo het achterste van zijn tong niet laat zien. Daarom was hij dan ook beter weg gebleven bij De Zevende Dag. Varietéprogramma's geeft men normaal niet in de ochtend.
