Bij de verslaggeving over het drama van de ontploffing in de haven van Beiroet, viel het me op dat heel wat mensen daar wisten te vertellen dat ‘het land niet meer werkt’. Dat zegt men nl hier ook van dit land: ‘Het werkt niet meer’. Alleen hebben we geen ontploffingen nodig om ons dat te realiseren. In België krijgt men geen regering meer gevormd en moet men de Coronacrisis bestrijden met een samenraapsel van een overschot van een vorige regering die niet eens een meerderheid heeft in het federale parlement.
Men wil hier e.e.a. splitsen: de zorg, de arbeidsmarkt, de mobiliteit, de justitie, de brandweer, de politie en nog zo wat. Om dat te doen heeft men een twee-derde meerderheid in het parlement nodig. Die is er niet. Erger nog: er is zelfs geen gewone meerderheid meer. Daarvoor heeft men minstens zes partijen nodig die min of meer overeenkomen en zelfs die heeft men nog steeds niet gevonden. Zelfs het aanstellen van een serie nieuwe partijvoorzitters heeft niets opgelost, omdat die blijven werken met recepten uit de oude doos.
Een alternatief, voor zover dat er al een kan zijn, is nieuwe verkiezingen uitschrijven, maar ook daarvoor is er in het parlement geen meerderheid. Met als mogelijk resultaat dat we verder zullen moeten met een noodregering in lopende zaken zonder parlementaire meerderheid. Er is zelfs een liberale partij, de MR, die erop speculeert dat er geen nieuwe regering komt, omdat ze daardoor een federale regering behoudt die niet alleen de eerste minister, maar ook nog eens 7 francofone liberale ministers bevat. Van de 14 federale ministers zijn er maar 3 geen liberaal.
Vergeten we tenslotte niet dat deze crisis grotendeels is aangericht door de overheid zelf, die zowel vraag en aanbod verlamde en de economie in de problemen heeft gebracht. De oplossing om uit de problemen te geraken: nog meer geld lenen op een ogenblik dat de federale begroting reeds een gat vertoont van meer dan 50 miljard euro.
In deze droeve Coronatijden mag er ook wel eens een positief nieuwsje zijn en dat is in dit geval dat we de gevreesde overbevolking van onze aarde mogen vergeten. Tot deze conclusie kwam althans Maarten Boudry, filosoof en prof aan de UGent, waar hij de leerstoel heeft overgenomen van de vorig jaar gestorven Etienne Vermeersch. Deze laatste was alom bekend, niet alleen als filosoof, maar ook als klassiek filoloog, ethicus, scepticus en opiniemaker. Dat belette zijn opvolger, Boudry dus, niet niet akkoord te gaan met de wanhoop van Vermeersch over de overbevolking. De man schreef er een werk over met de titel’ Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat’ (Uitgeverij Polis, nu Pelckmans).
Volgens Boudry, die daarvoor enkele bekende wetenschappelijke tijdschriften heeft geconsulteerd, dalen de geboortecijfers overal ter wereld, gaat die daling zelfs sneller dan verwacht en zijn die dalende cijfers overal dezelfde, ongeacht culturele verschillen. Het gaat om meer welvaart, beter onderwijs voor vrouwen en de betere toegang tot anticonceptie. In de jaren 1960 kreeg elke vrouw nog gemiddeld 4,5 kinderen, nu is dat 2,5. Volgens het Britse medische tijdschrift The Lancet zal de wereldbevolking haar piek bereiken rond 2064.
De grootste uitdaging, waar we de dag van vandaag voor staan – steeds volgens Boudry – zijn niet meer de geboortecijfers, maar hoe we zullen omgaan met een krimpende en vergrijzende wereldbevolking. Tegenover elk persoon die met zijn 80ste in 1950 stierf, stonden er 25 geboortes, in 2100 zou dat maar één geboorte meer zijn.
Er zou dus een omgekeerde bevolkingspiramide komen, nooit eerder waargenomen in de geschiedenis. Er blijft wel de vraag in hoever een virale crisis zoals Corona die cijfers zal beïnvloeden door een ongewoon hogere sterfte bij ouderen. Die vraag komt niet van Boudry, maar van ondergetekende...
I.v.m. enkele reacties op mijn vorige blogs over een mogelijke nieuwe federale regering, wil ik er op wijzen dat we daar niet teveel belang aan moeten hechten, Het enige belangrijke jaartal voor Vlaanderen zal 2024 zijn. Dan zullen er pas regionale verkiezingen zijn, waarna – mits het hebben van een meerderheid – de Vlaamsnationalisten zelf iets zullen kunnen beslissen en een eerste stap kunnen zetten richting onafhankelijkheid, o.m. via de zgz ‘Senelle doctrine’, die ik in deze rubriek al meermaals heb uitgelegd.
Alles wat er vanaf nu tot die verkiezingen van 2024 moet gebeuren; is orde op zaken te stellen m.b.t de gevolgen van de Coronacrisis en de staatsschuld, en te vermijden dat het weer Vlaanderen zal zijn dat de rekening van het economisch wanbeleid mag betalen. Dat is iets waartoe de Vlaamsnationalisten alleen momenteel niet in staat zijn. Het heeft geen zin zich druk te maken over welke tussentijdse federale regering ook. De prijzen zullen gegeven worden aan de meet en dat kan pas in 2024.
Zelfs vervroegde verkiezingen zullen niets oplossen, vermits ook die alleen federaal zullen zijn. Hoogstens zal men ze kunnen beschouwen als een zoveelste peiling. Als er daarna toch een nieuwe federale regering zou gevormd worden, staat die voor dezelfde problemen als het huidig kreupele ploegje van Wilmès en moeten de partijen die de situatie in dit land zover hebben laten komen, of die niet genoeg gedaan hebben om het tij te keren, maar zien dat er iets opgelost wordt. Het enige voordeel zou zijn dat we dan federaal niet tot 2024 verder zouden moeten met een regering in lopende zaken met daarin een batterij Waalse MR-ministers, die misschien op zich wel bekwaam kunnen zijn, maar niet bekwaam genoeg voor een ministeriële functie.
Morgen gaan Magnette en De Wever weer naar het paleis en zullen we weten of hun spelletje politieke stratego iets zal hebben uitgehaald, maar de kans is groot dat het huidige malgoverno zal worden voortgezet tot 2024.
Waar is de tijd toen Beiroet – ergens in de jaren 1970, dacht ik - het ‘Parijs van het Midden-Oosten’ werd genoemd. Dat was tot er in Libanon een burgeroorlog uitbrak tussen sjiïtische moslims, christenen en druzen (een soort tussengodsdienst, zoals er in die regio wel meer zijn – denk maar aan de jezidi in Irak). Gaandeweg kwam het land steeds meer in de greep van de Hezbollah terreurgroep, gesteund door Iran en is het er nooit meer rustig geweest.
Uitgerekend de laatste maanden bleek dat Libanon zo goed als failliet is en zijn schulden niet meer kan betalen. Vorige week nog stapte de minister van Buitenlandse Zaken op, een zekere Nassif Hitti, die letterlijk zei: ‘Het schip zal zinken met iedereen erop’. Of die uitspraak iets heeft te maken met de zware ontploffing van eergisteren in de haven van Beiroet, is maar de vraag. Feit is wel dat die haven – nota bene: de enige grote haven van de hoofdstad van dat land - zo goed als compleet verwoest is, inbegrepen zowat alle infrastructuur, het omliggende stadsdeel en een groot deel van de aanwezige schepen.
De oorzaak zou een zaak van schuldig verzuim zijn, waarbij men ammoniumnitraat, een grondstof om o.a. springstoffen mee aan te maken, niet vernietigd had zoals eerder was afgesproken. In totaal 2.700 ton van dat goedje vloog de lucht in! Enschede in het kwadraat*.
Nu maar hopen dat Israël straks de schuld niet krijgt, zoals ik bij de eerste berichtgeving al vreesde.
---
*Op 13 mei 2000 ontplofte in Enschede, in het Nederlandse Twente, een vuurwerkopslagplaats, waarbij 23 doden vielen en een enorme schade in de onmiddellijke omgeving.
Wat de mogelijk laatste poging om een nieuwe volwaardige federale regering (met meerderheid) te vormen betreft, is e.e.a. duidelijk geworden over wat die regering van plan zou kunnen zijn.
Om te beginnen zou men afstappen van de regeling om alle verkiezingen te blijven laten samenvallen. Als gevolg van dit voorstel zou een eventuele nieuwe federale regering slechts twee tot hoogstens drie jaar aanblijven en zouden we een jaar eerder aparte federale verkiezingen krijgen, ergens in 2023 dus. Die regering zou zich in de eerste plaats bezig houden met de Coronacrisis en haar gevolgen, die niet mis zijn. Tegelijkertijd zou men ook een staatshervorming voorbereiden en daarvoor de Grondwet aan het einde van de nieuwe legislatuur worden opengezet voor een mogelijks grondige herschikking. Daar heb ik het al eens over gehad in mijn blog van 25 juli (‘Een verloren jaar’) n.a.v. een voorstel in die zin door Bart Maddens, dat ik volledig onderschreef.
Ik kom trouwens ook nog even terug op het videofilmpje van Egbert Lachaert op zaterdag jl. Die had daarin o.m. kritiek op de invoering van een vermogenswinstbelasting, maar vergat erbij te voegen dat daarvoor compensaties waren waardoor op andere belastingen bespaard kon worden. Lachaert had ook kritiek op de nieuwste onderhandelaars omdat die hun nota alleen mondeling toelichtten, terwijl dat vroeger ook gebeurde bij de nota’s over de Arizona coalitie van de zgz drie koningen, waarbij ook Lachaert zelf. Het verhaal van de pot en de ketel. Dat er nu ook gepraat wordt met de groenen is trouwens in de eerste plaats niet de schuld van Magnette en/of De Wever, maar van Lachaert, die gewoon de politiek van Rutten voortzet en de oververtegenwoordiging van de liberalen in de ersatzregering van Wilmès desnoods tot 2024 wil voortzetten. De postjes, stupid!
Als er al een nieuwe, volwaardige federale regering zou komen, zal dat alleen maar kunnen als de budgettaire beperkingen wegvallen waardoor de tegenstellingen binnen het regeerakkoord kunnen worden overbrugd. En het zal zijn voor een korte rit, maar wel een bergop.
Magnette en De Wever hebben de groenen voorgesteld om vandaag eens te komen praten over een mogelijke deelname aan de volgende federale regering. De wanhoop moet groot zijn. In tegenstelling tot de traditionele partijen en de N-VA zijn Groen en Ecolo nl niet kansloos om bij nieuwe verkiezingen winst te boeken. Misschien niet zoveel als VB en PTB maar toch genoeg om er zich minder zorgen over te moeten maken.
Misschien is het allemaal maar een uitvlucht om wat meer druk te zetten op de Open VLD, die, in tegenstelling tot de MR in Wallonië, in Vlaanderen bij een volgende verkiezing ook wel eens de rekening zou kunnen gepresenteerd krijgen voor het slaafs achterna lopen van haar Waalse politieke familie. Zoals ik al eerder geschreven heb hebben de traditionele partijen én de N-VA geen zin in vervroegde verkiezingen en willen ze op eender welke andere manier verder blijven aanmodderen tot 2024 in de hoop dat er tegen dit tijd weer wel wat anders zal gebeuren dat in hun kraam zou kunnen passen.
Trouwens: de groenen erbij zou voor Vlaanderen geen goede zaak zijn, want die komen dan waarschijnlijk weer af met o.a. hun klimaateisen en dit bovenop de Coronamiserie die we al kennen en die op zich al extra miljarden euro’s zal kosten.
Uit de commentaren van het weekeinde blijkt duidelijk dat zowat niemand nog gelooft in het tot stand komen van een nieuwe volwaardige federale regering . Het heeft niet veel gescheeld maar de demarche van leliaard Lachaert deed de deur dicht. Niet alleen het feit dat hij zijn Waalse familie niet wil loslaten, maar ook de eisen die hij stelt horen eerder thuis bij een liberaal verkiezingspamflet uit de jaren stilletjes dan bij een serieuze poging tot een hedendaagse regeringsvorming.
Ondertussen blijkt dat voormalig PS-voorzitter Busquin reeds in 1995 de Vlamingen bezwoer om de Walen tien jaar de tijd te geven om uit de financiële put te raken en dus de transfers niet meer nodig te hebben. Die belofte werd in 2014 (19 jaar later!) nog eens herhaald door Di Rupo die er pas na tien jaar aan wou beginnen en zijn doel nog eens tien jaar later wilde bereiken. Zoals de zaken nu staan geloven de PS’ers er zelf niet meer in, dat het tegen half de jaren 2030 zal lukken, maar ondertussen hebben ze zich wel tot die actie geëngageerd en zouden het weer de Vlamingen moeten zijn die hun geduld nog maar eens op de proef gesteld zien.
Als de poging van Magnette en De Wever niet lukt heeft dit althans één voordeel, nl dat men nu ook bij de PS begint te beseffen dat dit België niet meer werkt. Een van de redenen waarom ze dan weer niet gewonnen zijn voor een overleg tussen de vier regio’s (Vlaanderen, Wallonië, de Duitstalige Oostkantons en Brussel) is, omdat in dat geval de Franse Gemeenschap (die de Franstaligen ongrondwettelijk de ‘Fédération Bruxelles-Wallonië noemen) zou ophouden te bestaan. Nochtans zijn er ook in Wallonië steeds meer socialisten, die zich Wallingant noemen, gesteund worden door de socialistische denktank Jules Destrée en van Brussel vanaf willen.
In zijn dispuut met de Belgische voetbalbond heeft het bescheiden Waasland-Beveren het tenslotte gehaald. David klopte Goliath (nog maar eens). Er was een arrest van het Belgische Arbitragehof voor de Sport (BAS) én een beslissing van de ondernemingsrechtbank van Dendermonde voor nodig, maar de bobo’s van de Pro-League, die dachten een staat in de staat te vormen, hebben tenslotte moeten toegeven dat zij zomaar niet de degradatie van een club kunnen beslissen in een niet afgewerkte competitie.
Er komt nu voor de duur van twee seizoenen een competitie in 1A van achttien ploegen met afgeslankte play-offs, waarbij na het tweede seizoen er drie ploegen naar 1B zullen degraderen en maar één van 1B naar 1A zal stijgen, zodat men daarna weer verder kan met 16 clubs. Er is nog een kans dat Westerlo een klacht neerlegt omdat het denkt evenveel recht op stijgen te hebben als de normaal verliezende ploeg in de promotiefinale en dat er nog wel enkele andere clubs zullen volgen. Het lijkt wel een kopie van de nationale veiligheidsraad, waar op elke beslissing ook steeds meteen kritiek komt.
Het is in elk geval bemoedigend dat onze voetbalbobo’s nu weten dat ze straks zo maar niet meer zullen kunnen beslissen wat zij willen en zullen rekening moeten houden met de ‘boerkens’ uit de provincies. Misschien zou het ook geen kwaad kunnen eens na te gaan hoeveel clubvoorzitters er in dat bestuur van de Pro-League met twee petjes op zitten en zich in feite schuldig maken aan belangenvermenging. Denk maar aan die van Charleroi, een Fransman van Iraanse afkomst, met een broer/makelaar die betrokken is bij het Schone Handenschandaal, terwijl hijzelf voorzitter is van de Belgische voetbalbond
Wat het nieuwe voetbalseizoen betreft, zal het na vele jaren uitkijken worden naar het nieuwe Antwerpse derby Antwerp-Beerschot, waarbij de ordediensten van de koekenstad nu al hun hart wel zullen vasthouden. In 1B komt er dan weer een ploeg bij uit Lierke plezierke (‘Lierse Kempenzonen’ heet dat nu), die een proflicentie heeft en – wat helemaal nieuw is – de belofteploeg (U23 heet dat tegenwoordig) van Club Brugge. Als dit doorgaat (er is daarbij ook al tegenkanting) en die jongerenploeg erin slaagt daar stand te houden, zet dit de deur open voor meer van dat en krijgen onze jongeren uit andere clubs straks misschien meer kansen om zich te tonen in een competitie die tegenwoordig grotendeels beheerst wordt door vreemde spelers.
Of alles wat nu beslist is zal doorgaan is nog koffiedik kijken. Net als het federale België is de Belgische voetbalbond een wereldje dat men niet meer zou uitvinden mocht het niet bestaan.
Magnette en De Wever zijn dus op het koninklijk paleis gepasseerd en hebben daar verslag uitgebracht van de stand van zaken. Veel zal het niet geweest zijn, want de twee hebben één week uitstel gekregen om hun pre-informatieopdracht tot een beter einde te brengen. Algemeen wordt aangenomen dat de liberale familie het struikelblok zou zijn. De andere partijen hebben nl een m.i. terechte aversie van de clowneske MR voorzitter die maar één doel heeft en dat is te zorgen voor een zo groot mogelijk aantal liberale ministers. ‘De postjes’, weet je wel. Omdat hij er door de loop van de omstandigheden in geslaagd was meer blauwe ministerposten te creëren dan ooit tevoren gebeurd was, denkt de man nu dat hij God de Vader is en dat zo moet blijven. Hij verkiest dan ook dat men in dit land verder blijft aanmodderen met het clubje van Wilmes dat zo dreigt aan te blijven in lopende zaken en dit tot misschien wel 2024.
Nu heeft men de MR niet eens nodig voor een nieuwe federale regering met een voldoende meerderheid in het parlement, maar dan moet de Vlaamse zusterpartij, in casu de Open VLD, bereid zijn de MR te laten vallen. Iets wat kersvers voorzitter Lachaert niet ziet zitten, Die denkt blijkbaar nog altijd op zijn Belgisch, à la Rutten, zeg maar. Er waait nog steeds geen frisse wind binnen de Open VLD.
Als men niet tot een akkoord komt, is de tijd rijp om dit land eens en voorgoed te splitsen. Corona zal dan nog voor iets goed geweest zijn .Voor de Vlaamse partijen komt het er op aan dat ze in de eerste plaats voortaan Vlaams gaan denken en handelen, en ophouden zich af te vragen of ze er aan de andere kant van de taalgrens mee akkoord zijn.
Dat de PS, bij mondc van Paul Magnette, nu toch bereid zou zijn in een federale regering te stappen met de N-VA, heeft alles te maken met de centen. Niets nieuws onder de zon, want ik schreef dat ook al in mijn blog van eergisteren, 29.07 (‘Wallonië wil geld’). Ik kom daar even op terug want ook politiek commentator Rik Van Cauwelaert is dat zo komen vertellen op Terzake. En, alhoewel dat niet met zoveel woorden gezegd wordt, heeft dat in de eerste plaats te maken met de miljardenschulden van de Franse Gemeenschap, nog iets dat ik al zo dikwijls geschreven heb. Vlaanderen heeft destijds de instellingen van gemeenschap en gewest laten samenvloeien. Waarom doet Wallonië dat ook niet?
Misschien helpt volgende uitleg. Het kredietagentschap Moody’s heeft zopas weer een evaluatie van de Belgische toestanden gemaakt en is tot het – voor ons - eerder verrassende besluit gekomen dat de lange-termijnkredietscore van het Waalse gewest behouden blijft op A2, waardoor Wallonië geen hogere rentes moet betalen op toekomstige financieringen. Dat is feitelijk niet normaal voor een regio die ook vóór Corona niet meer groeide. Waarom doet Moody’s dat dan? Heel eenvoudig: Het kredietagentschap rekent hiervoor op de terugbetalingscapaciteit van België en niet die van Wallonië. M.a.w., België staat daarvoor garant en kan dan het geld halen bij spaarders, werknemers en ondernemers, die voornamelijk in Vlaanderen te vinden zijn, uiteraard via belastingen. In het beste geval zal Vlaanderen, zoals ook in vroegere akkoorden gebeurde, bij een volgende staatshervorming als compensatie weer wat meer autonomie krijgen, maar dat wordt zo stilaan een variant op de bekende dooie mus.
Aan zo’n koehandel zou geen enkele Vlaamse partij die zich respecteert nog mogen meedoen en dus ook niet deelnemen aan een nieuwe federale regering die er in de eerste plaats op uit zal zijn Vlaanderen nog verder uit te melken. De akkoorden voor de afbouw en uitdoving van de transfers, die dateren van vóór Corona moeten dan ook gehandhaafd blijven. Wallonië zal in 2024 tien jaar de tijd hebben gehad om orde op zaken te stellen en krijgt dan nog eens tien jaar om haar verplichtingen t.o.v. Vlaanderen na te komen. Probleem is dat er geen mens is die gelooft dat dat zal gebeuren.
’t Zijn moedige mensen die elke dag het nieuws op de verschillende media blijven volgen. Heel de tijd zowat hetzelfde verhaal, dezelfde opmerkingen en dezelfde commentaar. Een half uur corona op de late journaals, inbegrepen de mening van janneke en mieke. Wie zoals ik de actualiteit een beetje moet blijven volgen, zijn er leukere dingen, vooral omdat men blijkbaar ervan uitgaat dat de kijkers/luisteraars te dom zijn om zelfs conclusies te trekken..
Sinds wat we maar de tweede coronagolf zullen noemen, zijn de besmettingen natuurlijk wel fors toegenomen en wordt er bij elk bericht gezegd dat dit (voorlopig?) minder geldt voor de ziekenhuisopnames en het aantal sterfgevallen. Die laatste blijven uiterst laag en dat komt omdat de nieuwe besmettingen hoofdzakelijk gebeuren bij jongeren en jongvolwassenen, die er ziek van kunnen worden, maar minder risico lopen eraan ten onder te gaan. De oudere mensen die door corona getroffen werden zijn immers uit de statistieken verdwenen. Men sterft maar éénmaal.
E.e.a. neemt niet weg dat dit land op wereldvlak op kop blijft voor wat het aantal sterfgevallen in woonzorgcentra betreft. Als we de aantal vergelijken in verhouding tot het totaal aantal inwoners per land hebben we alleen concurrentie van Canada, althans volgens cijfers uit The Economist die gaan tot einde juni. In alle andere landen zijn de aantallen in rusthuizen maar een vierde tot een vijfde van bij ons.
Eenzelfde verhaal over de algemene cijfers in de States e Brazilië. Volgens de laatste cijfers zijn er in het Amerika van Trump al bijna 150.000 doden gevallen ten gevolge van het coronavirus. Op een bevolking van 30 maal die van België betekent dat in verhouding nog altijd maar de helft van bij ons, maar dat blijft men verzwijgen. Naar wat er tenslotte gebeurt in landen zoals Rusland, Iran en India, heeft men het raden naar. Men doet niet eens de moeite dat ernstig na te trekken, al kan men er vanuit gaan dat die cijfers – steeds in verhouding tot het totaal aantal burgers – wel eens hoger zou kunnen liggen.
---
En dan nog dit. Ik kreeg vorige week in het eigen Kasterlee een boete van de plaatselijke politie. Ik had nl met de wagen in een fietsstraat twee fietsers voorbij gestoken! ‘Vlot voorbij gestoken’ stond er in het PV, ze dus niet in gevaar gebracht. Nu zijn die fietsstraten er gekomen bij de scholen, omdat die tijdens het schooljaar met heel wat verkeer te maken krijgen (eenzelfde verhaal als de 30km snelheidsbeperking), maar nu was het vakantie. Het is maar hoe men het bekijkt – ik heb de boete (58 euro) al betaald, want dat moest binnen de week gebeuren – maar dat de politie onze vriend zou zijn, begin ik zo stilaan te betwijfelen...
Terwijl de opstoot van Covid-19 zich doorzet en de chaos een beetje getemperd lijkt te zijn, al was het maar omdat de nieuwe beperkende maatregelen tenslotte het voordeel van iets meer duidelijkheid hebben. Toch lijkt het nog altijd een spelletje van ‘If you can’t convince them, confuse them’ en de kampioen op dat gebied is zonder twijfel Maggie De Block, die voor alles wel een eigen uitleg lijkt te hebben, waarbij ze voor de nodige verwarring zorgt. Het probleem met de ‘kotmadam’ is dat ze vanaf het begin van de crisis niets anders gedaan heeft, denk maar aan de talrijke uitspraken die ze ooit over de mondmaskers heeft verspreid. Ik heb zo het idee dat De Block aan haar laatste termijn als minister bezig is. Alleen kan die nog wel een tijdje duren, mocht er geen valabele nieuwe federale regering gevonden worden en men ook niet tot een meerderheid in het parlement komt om nieuwe verkiezingen uit te schrijven.
Wat er ook gebeurt, Vlamingen: let op de centen! Het lijkt er steeds meer op dat de PS nu wel bereid zou zijn in één regering te stappen met de N-VA, maar dat die partij daarvoor een prijs zal moeten betalen en die heet ‘geld’, veel geld. Niet alleen om alle gemaakte gaten en schulden te dichten, maar ook om de bestaande afspraken van de zesde staatshervorming op de lange baan te schuiven. Ik denk niet dat de partij van De Wever daarin zal trappen, want het zou het pad effenen naar een sortie à la Volksunie.
Ik kan het niet genoeg herhalen, maar bij het akkoord over de zesde staatshervorming van 2014, die mede ondertekend werd door de PS, is gesteld dat men de transfers vanaf 2024 zou afbouwen tot ze ergens halfweg de jaren 2030 zouden zijn uitgedoofd. Het bord linzensoep dat de PS daarvoor kreeg was de garantie dat Di Pippo dan federaal premier mocht worden. Daarop mag geen enkele Vlaamse partij nog terugkomen, want dan worden die transfers ook gebetonneerd zoals zovele discriminaties waarvan Vlaanderen in dit België nu al het slachtoffer is.
Nu Magnette en De Wever voor respectievelijk de PS en de N-VA aan bod zijn om een nieuwe federale regering te vormen, wordt het hoe langer hoe duidelijker dat de zgz ‘drie koningen’ er een potje van aan het maken waren. Men zou ze eerder de drie simpele zielen kunnen noemen die, alhoewel alle drie pas verkozen tot nieuwe voorzitter van hun partij, met helemaal geen nieuwe ideeën afkwamen, maar integendeel voortborduurden op het oude Belgische systeem dat zijn tijd al ruim heeft gehad.
Inhoudelijk hadden de drie nog geen enkel akkoord, maar ze hadden al wel een verdeling van de ministerposten gemaakt! Typisch voor onze liberalen, zeker voor die Bouchez die als enig wapenfeit heeft dat er onder zijn MR-voorzitterschap meer liberalen in ministeriële functies zitten dan ooit te voren. Dat dit niet gebeurde door bekwaamheid of ervaring maar louter door een opeenvolging van onverwachte gebeurtenissen (Marrakech, twee toplui naar Europa en Corona) doet er hem niet toe. Dat Open VLD’er Lachaert hem blijft steunen in zijn dwaasheid en zijn partij niet in een nieuwe federale regering wil laten treden zonder de Waalse zusterpartij, is nog verklaarbaar. Dat Coens er achter blijft staan bewijst dat hij inderdaad – zoals ik al noteerde – niet veel beter is dan zijn voorganger die ook als zelfbenoemd Vlaams minister brokken blijft maken. Ga met zo’n mannen naar de oorlog!
Terwijl de ‘drie koningen’ (voor mij twee plus een hofnar) onderling nog ruzieden over abortus en verzoeningsvergaderingen, waren PS en N-VA al alternatieve onderhandelingen begonnen. ‘Mateke’ Rousseau hing daar tussen, terwijl ook hij de oude socialistische politiek trouw bleef door zijn wagentje aan dat van de PS gekoppeld te houden. Tenslotte kregen Magnette en De Wever voorrang omdat zij en niet de drie koningen de opdracht kregen van die andere koning, uit Laken. Een koningskwestie, zeg maar...
Het zou best kunnen dat ook de poging tot vorming van een nieuwe volwaardige federale regering door PS en N –VA niet zal lukken, Zo’n regering heeft nl een soliede meerderheid nodig, plus een meerderheid in elke landshelft en dat betekent dat er ook andere partijen mee in het bad zullen moeten. ‘Mateke’ Rousseau zal wel geen probleem opleveren, zolang hij blijft luisteren naar wat Magnette hem oplegt. Diezelfde Magnette, die vroeger zei nooit met de N-VA te zullen regeren, blijkt nu een veto te hebben tegen de aanwezigheid van twee liberale partijen in ‘zijn’ regering. Hij schijnt nl ook overhoop te liggen met die Bouchez oets wat men hem zelfs niet eens kwalijk kan nemen. Alleen willen de Vlaamse liberalen dan ook niet verder meespelen.
Men zou ermee kunnen lachen, al dreigt er een ander probleem op het oude België af te stevenen. In geval er tegen einde september geen nieuwe regering is en Sophietje haar termijn ten einde loopt, moet dat mens weer het vertrouwen vragen aan het parlement. Vertrouwen dat ze dan waarschijnlijk niet zal krijgen. Nieuwe verkiezingen, dan maar. Dat blijkt alleen te kunnen als daarvoor een meerderheid is in het parlement. Met in het achterhoofd dat alle traditionele partijen (én de N-VA) vrezen bij die verkiezingen verdere verliezen te gaan moeten incasseren, loopt er in die partijen niemand warm voor die nieuwe verkiezingen. Als het zover is, blijft er maar één oplossing over, nl dat het kaduke ploegje van Sophie zal verder gaan in lopende zaken, eventueel tot in 2024.
Kan men zich dat voorstellen: in de (hopelijke) nasleep van de Coronacrisis met alle problemen en schulden van dien, met een tekort van meer dan 50 miljard euro op de lopende begroting en een staatschuld met mediterrane proporties?
‘Il n’y a que le provisoire qui dure’, zeggen de Fransen (alleen het tijdelijke blijft duren). Bij ons lijkt dat niet anders.
Ik kom even terug op de ‘redding’ van Brussels Airlines, die voor mij in de eerste plaats een redding was van Brussels Airport. Dit is nl niet te vergelijken met bv Charleroi, waar Ryanair de lakens uitdeelt en daar zwaar gesubsidieerd wordt door het Waalse gewest waarbij het zogezegd België niets zou kosten. Francorchamps is nog zo’n interventie die het Waalse gewest jaarlijks tientallen miljoenen euro kost (nu, met Corona, waarschijnlijk nog meer). Die verliezen raken amper bekend en worden stilletjes betaald via de jaarlijkse transfers van om en bij de 12 miljard euro.
Mocht Brussels Airlines zijn weggevallen, dan verloor Brussels Airport in het Vlaamse Zaventem 40% van zijn activiteiten en vroeg of laat tienduizenden jobs, van bagagehandelaars en beveiligingsdiensten over winkels, horecazaken en parkinguitbaters. Brussels Airlines speelt een belangrijke rol in de bereikbaarheid van dit land. En, of we het nu graag horen of niet, Brussel is in de rest van de wereld nu eenmaal zowat de bekendste naam van dit land, ook o.w.v. de E.U. en de NATO, als Europees politiek en administratief beslissingscentrum.
Brussels Airlines moet nu bewijzen dat het op zes jaar weer rendabel kan worden, wat geen gemakkelijke opdracht zal zijn. Slaagt ze daar niet in en Lufthansa zou geen tweede keer willen bijpassen, dan krijgt de Belgische overheid de aandelen en zal het opnieuw kiezen of delen worden. We kunnen alleen maar hopen dat dit land er over zes jaar anders en beter zal uitzien en als dat zo zou zijn, zal de Coronacrisis nog voor iets goed zijn geweest..
---
En dan nog dit: onze media doen hun uiterste best om de nieuwe uitbraak van Covid 19 in Antwerpen niét toe te schrijven aan de Marokkaanse gemeenschap. Toch is dit het geval. Niet voor niets noemt men Borgerhout al jaren Borgerokko. Die leven daar dikwijls met drie generaties in één woning. Tot voor kort was het daar niet erger dan elders, maar sinds de versoepeling zijn ze gaan feesten, vieren en betogen en de deelnemers daarvan – meestal jongeren – hebben het virus mee naar huis gebracht, waar het zich razendsnel verspreid heeft. Niet alleen in Borgerhout trouwens maar ook in het aanpalende district Deurne onder dezelfde bevolkingsgroep..
Het ziet er steeds meer naar uit dat 2020 een verloren jaar gaat worden. De chaos is nog niet compleet, maar veel scheelt het toch niet meer. De verschillende instanties die er zich mee bezig houden spreken elkaar regelmatig tegen, regels worden om de haverklap veranderd en nu ook de lokale besturen over alles en nog wat hun zegje mogen hebben, is het hek helemaal van de dam en lijkt het allemaal één grote dorpspolitiek aan het worden. Dat we ondertussen al meer dan een jaar na de verkiezingen geen normale federale regering meer hebben speelt natuurlijk ook mee, maar zonder nieuwe verkiezingen zal elke variatie op dat thema ook slechts een noodoplossing zijn .
Een verstandige opmerking kwam er van Bart Maddens, politicoloog aan de KULeuven, eerder links maar overtuigde Vlaming, in De Standaard van gisteren. Maddens stelt dat de politiek zich formeel zou moeten engageren om de hele Belgische Grondwet in 2024 vatbaar te maken voor herziening. Zoiets moet nl gebeuren door een aftredende regering. Hij spreekt hiervoor de hele politiek aan, daar zo’n herziening een 2/3 meerderheid moet hebben. Het zou de mogelijkheid scheppen eens grote schoonmaak te houden in een situatie waarin men momenteel het bos niet meer ziet van de bomen.
Zowat alles wat nu wordt afgesproken voor na 2024 zou wel eens niets meer kunnen zijn dan een luchtkasteel, waardoor alleen kleine stappen kunnen worden gezet, wat soms ook kan met een gewone meerderheid, maar waarmee de enorme problemen waarvoor we nu staan nooit serieus zullen worden opgelost. Het zou wel eens kunnen dat men straks verplicht zal worden de hele Grondwet eens een beurt te geven. Na 190 jaar mag is dat niets te vroeg.
Het is afwachten wat het zal worden met de gesprekken tussen de twee grootste partijen van hun eigen regio: de PS in Wallonië en N-VA in Vlaanderen, om tot een nieuwe ‘volwaardige’ federale regering te komen, met een meerderheid in elk landsgedeelte. Als dat ooit zou lukken, zullen ze allebei flink wat water in hun wijn moeten doen. Magnette zal zijn achterban moeten overtuigen dat N-VA geen partij van halve neonazi’s is, zoals men in Wallonië de mensen wil wijsmaken en De Wever Vlaanderen zal moeten vertellen dat er met de Waalse socio’s toch kan worden samengewerkt, dat alles om het kreupele België uitstel van executie te geven. Dit land werkt niet meer en dat zal het nooit meer doen als men met de oude recepten blijft werken. Zonder spectaculaire ingrepen kunnen beide partijen er trouwens zeker van zijn dat ze ook bij de volgende verkiezingen verder achteruit zullen gaan. Het uithouden tot 2024 is één zaak, ondertussen de immense problemen oplossen die er al waren en nog toegenomen zijn door de Coronacrisis zal iets anders worden. En dan komt daar eind dit jaar nog waarschijnlijk een harde Brexit bij, die Vlaanderen in de eerste plaats zal treffen. Het land kan wel op 5 miljard steun van Europa rekenen – dat zit ook in het herstelfonds – maar het vertrek van de Britten zal niettemin een gat laten in onze economie.
Mocht er toch een nieuwe federale regering gevormd kunnen worden – zo’n soort ‘Große Koalition’ zoals ze die in Duitsland noemen - die het zou uithouden tot 2024, dan is het zo goed als uitgesloten dat de hele procedure voor een volgende regering opnieuw kan beginnen volgens het oude stramien met informateurs e.d. en zal men moeten verder gaan met een systeem gebaseerd op de gewesten. Net zoals nu bv gebleken is dat de autoriteiten de opstoot van de Coronacrisis moeten doorgeven aan de lokale besturen omdat ze er op nationaal vlak niet veel van terecht brengen.
Terwijl er in eigen land weer groot alarm is over een nieuw Corona offensief, is er deze week als gevolg ervan toch ook e.e.a. gebeurd in Europa
Om te beginnen slaagden de leiders van liefst 27 landen er in een overeenkomst te bereiken over een meerjarenbegroting van 1.074 miljard euro én een herstelfonds van 750 miljard. Ze hebben er wel 4 dagen én nachten voor nodig gehad, maar al bij al is dit toch historisch te noemen, hoe men ook tegen Europa aankijkt. Voor dat herstelfonds zijn de zgz ‘zuinige staten’ onder leiding van de Nederlandse premier Rutte er tenslotte toch in geslaagd 110 van de 500 voorgestelde miljarden om te zetten van subsidies in leningen. We lachen er wel eens mee, maar op dat gebied kunnen de Belgische politiekers nog heel wat leren. I.pl.v. zich blind te staren op Frankrijk zouden ze beter Nederland als gidsland nemen voor begroting, economisch beleid, arbeidsmarkt en pensioenen. Kortom, voor goed beleid.
---
Er was ook goed nieuws voor Brussels Airlines in de eerste plaats, maar ook voor de luchthaven van Zaventem. Na het akkoord van Lufthansa, de huidige eigenaar van Brussels Airlines, met de Duitse regering is er nu ook een met de Belgische. De luchtvaartmaatschappij krijgt de gevraagde 290 miljoen euro, maar dan als lening. D.w.z. ze moet worden terugbetaald. Verder engageren de Duitsers zich voor een kapitaalinjectie van 170 miljoen en een verdere uitbouw van het bedrijf. Met de vakbonden was er al een akkoord, zodat het er naar uitziet dat Brussels Airlines, dat zijn naam zal behouden, verder kan. Voor Zaventem, de tweede werk verschaffende regio in Vlaanderen na de haven van Antwerpen, is dit goed nieuws in deze alles behalve normale tijden.
Magnette en De Wever zijn dus het volgende koppel dat van Flup de Laatste de opdracht heeft gekregen een nieuwe zgz ‘volwaardige’ federale regering te vormen. Ze krijgen daarvoor tijd tot de laatste dag van juli (van dit jaar, hé!). Of het zal lukken, is nog de vraag. Feit is dat het enige dat de twee aan zet zijnde partijen (én hun eventuele coalitiegenoten) gemeen hebben, de schrik is voor nieuwe verkiezingen. Dat zal niet genoeg zijn om de immense problemen die er zijn op te lossen. Het zal eerder een poging worden om alles te rekken tot 2024, omdat het niet verder kan. Als deze laatste missie niet lukt zouden er dus nieuwe verkiezingen komen. Op de ‘drie koningen’ (eigenlijk twee koningen en een hofnar!) wordt niet meer gerekend.
Ondertussen is het kruisverhoor dat Vlaams minister Beke te beurt viel in het eigen parlement eigenlijk op een sisser afgelopen. Na alles wat er gebeurd is in de woonzorgcentra had de man de eer aan zichzelf moeten houden en moeten opstappen. Hij heeft de problemen te laat gezien, is er achteraan blijven hollen en vindt daarna niets beter dan de schuld aan anderen te geven. Ik heb hem steeds ‘Markske’ genoemd, zoals die zielige figuur uit de serie ‘De Kampioenen’. Ook als voorzitter van CD&V stelde hij weinig voor en leidde hij zijn partij naar twee opeenvolgende nederlagen. Een sterkhouder kan men zo iemand bezwaarlijk noemen. In de Vlaamse regering, waarin hij – nota bene - zichzelf tot minister benoemde, is hij zo’n beetje het nieuwe Schauwvliegje geworden, met dit verschil dat die wél ontslag nam plus het feit dat Beke geen enkele ervaring had als minister. Het ministerschap was voor hem maar een vluchtroute. Het niet opstappen doet denken aan zijn partijgenoot Eyskens, ex-premier, die na een diplomatieke fout als minister van Buitenlandse Zaken in een der regeringen Martens zei dat hij in een normaal land ontslag had genomen, maar niet in een ‘apenland’ zoals België!.
In het Brussels gewest blijkt men de post van gouverneur, waarover vorige week in Vlaanderen zoveel te doen was, te hebben afgeschaft. Het is echter te vroeg om te juichen voor het liquideren van dat nutteloos geworden ambt. Want i.pl.v. een gouverneur hebben ze daar nu een hoge ambtenaar met dezelfde bevoegdheden, die de belastingbetaler minstens evenveel zal kosten, omdat men in één trek voor die hoge ambtenaar ook een nieuw instituut heeft opgericht: Brussel Preventie en Veiligheid, een materie die hij moet delen met de burgemeester. Dit alles in een stadsgewest met 19 quasi onafhankelijke gemeenten, evenveel burgemeesters, schepenen en schepencolleges, OCMW’s, zes politiezones en ga zomaar door. Van verspilling gesproken En dan maar klagen dat er niet genoeg geld is.
---
Een heel ander geluid komt er uit Vlaanderen. Daar wil de gewestregering de stemplicht voor de plaatselijke verkiezingen (gemeenten en provincies) afschaffen. Vlaanderen wordt eindelijk – op dat gebied althans – volwassen. Nu nog hetzelfde doen met de regionale, de federale en de Europese verkiezingen en we kunnen meedoen met wat bijna overal elders ter wereld gebeurt in democratische landen. Samen met Griekenland en Luxemburg is België nog het enige land waar die stemplicht nog bestaat. Als men de stemplicht voor de lokale verkiezingen afschaft en de andere niet, dan bestaat er wel de mogelijkheid dat we in 2024 zullen moéten gaan stemmen voor het regionaal en federaal niveau én voor Europa, maar niet voor de gemeente en de provincie als we dat niet willen. Het blijft Absurdistan. Tegelijkertijd wil men bij de gemeentelijke verkiezingen ook de kandidaat met de meeste stemmen van de grootste fractie automatisch tot burgemeester benoemen. Ook dat zou niet slecht zijn en veel plaatselijke koehandel vermijden, al zal die nooit uit te sluiten zijn. Zoals een grondwetspecialist ooit geschreven heeft: ‘Iedereen is in België voor alles bevoegd, maar nooit helemaal’...
