Er is in ons wereldje weer de nodige heisa, nadat de Raad van State het verbod op religieuze erediensten, uitgevaardigd door Paarsgroen+ n.a.v. de laatste anti-Corona maatregelen, ongedaan heeft gemaakt. Dit gebeurde na een klacht van een groep joodse gelovigen. De vrijheid van godsdienst staat in onze Grondwet, waar het zelfs als een van de vier belangrijkste punten vermeld wordt. De federale regering krijgt vijf dagen om de regel bij te sturen, zoals dat heet.
Met het totaalverbod op collectieve beleving van religie staat België trouwens alleen in Europa. In de andere landen zijn er wel verschillende regels, maar laten die op e.o.a. manier toch de beleving toe.
Tot daar lijkt alles nog normaal, maar dat is het niet. Katholieke kerkgangers hadden nl reeds in mei dat verbod op religieuze vieringen bij de Raad van State aangeklaagd, maar die kregen toen geen gelijk, de joden nu wél. Van discriminatie en hypocrisie gesproken.
---
Die discriminatie blijft zich ook stellen in de verhouding tussen het Westen en de islam, zoals pas nog maar eens bleek toen een docent van de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen op een online les een cartoon liet zien over de islam die niet naar de zin was van enkele studenten, die klacht neerlegden. Meer bepaald had de docent, naast de afbeelding van de profeet Mohammed, gesteld dat de islamlogica zich beledigd voelt door cartoons en kritiek, maat niet door onthoofding, verkrachting en zelfmoordaanslagen.
Het resultaat was wel dat de docent op het matje werd geroepen, meer dan waarschijnlijk door enkele sujetten die recentelijk nog schande spraken over de onthoofding van de leraar bij Parijs, alhoewel het feitelijk over hetzelfde ging. Als men het recht op vrije meningsuiting niet meer kan bespreken, maar eenzijdig aan zelfcensuur moet doen, waar zijn we dan mee bezig? Weg met ons?
In het Europees parlement worden Polen en Hongarije regelmatig bekritiseerd omdat die niet bereid zijn alles wat daar besproken wordt automatisch te slikken en goed te keuren. Men vergeet daarbij dat ook Tsjechië en Slowakije het daar meestal evenmin over eens zijn. Samen met Polen en Hongarije vormen zij de zgn Visegrádgroep waarin ze nogal wat onderlinge akkoorden hebben (zo’n beetje te vergelijken met onze vroegere Benelux). Waar men daarenboven helemaal geen rekening mee houdt, zijn landen als Bulgarije, dat momenteel bestuurd wordt door een lijfwacht van de vroegere communistische dictator Zjivkov en waar de corruptie nooit veraf is, noch met Roemenië waar men het nog steeds niet te nauw neemt met de Europese regels (een beetje vergelijkbaar met wat onze Waaltjes doen met de Belgische wetten die hen niet aanstaan).
Toch moeten de Centraal- en Oost-Europese landen niet bang zijn uit de E.U. gezet te worden. Voor Duitsland, nog altijd de motor van de Europese economie, zijn nl de Visegrádlanden voor de Duitsers niet alleen buurlanden, maar in hun totaliteit zelfs een belangrijkere handelspartner dan bv China.
De EU is veel te groot geworden om efficiënt te kunnen blijven werken. Het is nog altijd een economische grootmacht, maar politiek steeds meer een krabbenmand.
De traditionele partijen die het verenigd Europa hebben opgericht, stellen steeds minder voor en zelfs dat werkte niet altijd zoals het hoorde toen ze nog met z’n zessen waren. Denk maar aan die uitspraak van Charles De Gaulle die geen grote pet ophad van de Italianen: ‘Vandaag zijn ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’. De geschiedenis blijft zich herhalen.’
Bij alle heisa en commotie omtrent Covid 19 lijkt men vergeten te zijn dat er na de gezondheidscrisis ook ons ook nog een economische crisis te wachten staat. Dat kan nog even duren, maar eens zal men er serieus rekening mee moeten houden. Buiten het rechttrekken van de enorme begrotingstekorten dringen er zich dan twee grote hervormingen op: een fiscale en een institutionele. En laat dat nu juist twee aspecten zijn die zullen moeten worden opgelost door twee neofieten in de federale regering. Van Peteghem op Financiën en Verlinden op Binnenlandse Zaken. Twee mensen die op zich wel bekwaam genoeg zijn maar op politiek vlak niet de minste ervaring hebben. Allebei daarenboven van CD&V, wat we met de nodige reserve de minst linkse partij van Paarsgroen+ kunnen noemen. De twee nieuwelingen zullen niet alleen moeten opboksen tegen een rechtse Vlaamse oppositie, maar ook tegen de Waalse linkerzijde én de onvermijdelijke weerstand van Bouchez’ MR die zal schermen met het eerder vage regeerakkoord dat daaromtrent gesloten is. Dat zal vooral gericht zijn tegen de ‘dual income tax’ die voor watje Coens de reden vormde om zijn partij aan Paarsgroen+ te binden en waarbij de meerwaardebelasting weer om de hoek zal komen kijken.
Buiten de gezondheid- en de economische crisis zal er ook nog die van de Brexit zijn waarvan men de dag van vandaag nog steeds niet weet hoe ze gaat aflopen. Het wordt ‘Fasten Seat belts’ voor 2021.
Paarsgroen blijft last hebben van woelwater Bouchez. De voorzitter van de Waalse liberalen wil nog steeds dat er versoepelingen moeten komen tijdens de Kerst- en Nieuwjaarsperiode. De kans dat dat gaat gebeuren blijft echter miniem. De voornaamste reden waarom we nl nu met de tweede lockdown zitten is het gevolg van de te snelle versoepeling door de regering (nou, ja) van Wilmès, partijgenote van Bouchez die regeerde met een uitgelezen club van gelegenheidsministers uit dezelfde partij.
Men oogst wat men gezaaid heeft. Had men gekozen voor Paarsgeel i.pl.v. voor Paarsgroen+ dat had men van heel die MR geen last meer gehad, althans niet binnen de federale regering. Met dank aan o.m. formateur Lachaert die daarvoor zijn woord moest opeten en kazak draaien, wat zijn partij, Open VLD, bij een volgende verkiezing door de blauwe achterban zwaar zal worden aangerekend.
Bouchez is trouwens niet de enige francofoon die vindt dat de Vlamingen in de Paarsgroen+ regering teveel te zeggen hebben; hij is er wel de spreekbuis van. Als Walen en Brusselaars straks alleen nog hun eigen wil willen doordrukken moeten ze maar zorgen dat dit land gesplitst raakt, zoals ik al eens schreef in mijn blog van 19 november.
De media blijven een vette kluif hebben aan de Coronacrisis en alles wat er zich daarrond afspeelt. Zeker nu de koopjeszondagen eraan komen wordt het weer neuzen tellen en hopen dat we straks weer niet in een ergere kleurcode terecht komen.
Nadat men uitgerekend in Rusland het eerste vaccin tegen Corona zou gemaakt hebben, is men daar – ondanks het feit dat het vaccin zijn derde testfase nog niet heeft afgewerkt - nu al begonnen met de eerste vaccinaties. Bijna niet te geloven in een land waarvan men de aantallen besmettingen, opnames en sterfgevallen niet eens echt kent. Hopelijk komt het daar goed, want - zoals ik al in een vorige blog schreef - kunnen we er dan alleen maar beter bij varen. Dat het allemaal probleemloos zal verlopen lijkt me onwaarschijnlijk, maar voorlopig is er het voordeel van de twijfel. Dat zal er ook zijn als men straks al zal beginnen te vaccineren in de UK, nog zo’n probleemland, maar dan van een ander orde. Mij komt het, rechtuit gezegd, allemaal een beetje ongeloofwaardig over, mogen we straks misschien nog blij zijn als we er hier wat later mee zullen begonnen zijn en tegen die tijd dan weer iets meer zullen weten.
---
Tenslotte nog volgende rake opmerking die onze vriend Walter me door mailde en die ik niemand wil onthouden:
‘Het vaccin zou eerst moeten getest worden op politiekers. Als die het overleven dan is het vaccin gered. Overleven zij het niet, dan is het land gered’
(Monika Wisniewska, Poolse schrijfster)
Grapje natuurlijk, maar als men ziet dat het in Rusland meer dan waarschijnlijk de politiek is die beslist heeft tot een versnelde vaccinatie om er toch maar als eerste mee te kunnen uitpakken, kan men zich daar wel vragen bij stellen.
In de heisa rond Corona en de vaccinaties zou men nog vergeten dat er ook nog aan politiek wordt gedaan. Men mag er dan wel de mond van vol hebben dat het nooit meer worden zal zoals vroeger, in werkelijkheid draait onze politiek momenteel verder alsof er niets aan de hand is.
T.o.v. de regering Michel is het aantal ministers met één eenheid verhoogd, het aantal viceministers met vier, het aantal kabinetten idem. Men wil nu zelfs de partijdotaties gaan indexeren i.pl.v. ze af te schaffen, zodat die straks nóg meer gaan kosten. Het systeem, waarbij aftredende ministers nog twee jaar twee door de staat bezoldigde medewerkers kunnen blijven doorhouden is blijven bestaan, ondanks de afspraken die men daaromtrent gemaakt had, maar waaraan de Franstalige liberalen zich niet willen houden omdat liefst vier van hun ministers uit het clubje van Wilmès zijn moeten opstappen. Diezelfde liberalen, die men in een Paarsgele regering niet eens nodig had en die nu constant voor heibel blijven zorgen, zoals voorspeld werd.
Top of the bill is dan nog de invoering van de stadstol in Brussel, die door het Brussels gewest ‘voorlopig’ is goedgekeurd en waarbij mensen van buiten de hoofdstad - hoofzakelijk pendelaars - een extra belasting te betalen krijgen, wat in feite betekent dat Brusselse projecten al dan niet gedeeltelijk door de andere gewesten mee betaald zullen worden. Als men dit precedent toestaat, dan moet men eerst maar eens beginnen met het invoeren van het confederalisme, want dan moeten de gewestgrenzen ook echte grenzen worden. Het is gewoon een schande dat het Brussels gewest, dat bij de laatste staatshervormingen steeds extra geld kreeg toegewezen, nu de andere gewesten daarbovenop nog eens taxeert.
Ik zal wel niet de enige zijn die het stilaan beu wordt nu al dagenlang bij het begin van elk journaal van zowel radio als Tv geconfronteerd te worden met de hoeraverhalen over de vaccins. Zoals ik al eens schreef, lijkt het wel alsof men het vel van de beer al aan ’t verkopen is vóór hij geschoten wordt. Het voelt ook zo’n beetje aan als de artikels die sportjournalisten schrijven vóٕór de voetbalcompetitie of het wielerseizoen begint en men de indruk krijgt dat iedereen gaat winnen. In de Vaccin saga kunnen we dat laatste alleen maar hopen, want een win-win situatie zou voor iedereen goed zijn, maar zover zijn we nog niet.
Ondertussen zit er niets anders op dan te wachten tot 5 januari 2021 en zien of de vaccinatie dan effectief kan worden opgestart, of het allemaal zal kloppen wat men nu vertelt en of het allemaal veel uit zal maken. Voor dat laatste zullen we trouwens nog meer geduld moeten hebben, zodat we in het beste geval moeten hopen dat die Coronacrisis tegen de volgende zomer grotendeels onder controle zou kunnen zijn. Onder controle, nog niet afgelopen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de mensen die zich niét zullen willen laten vaccineren en hoe groot dat aantal zal zijn in verhouding tot het totaal aantal inwoners, want dat blijkt ook belangrijk te worden.
Kortom, wie leeft zal zien en dat zal hopelijk eens niet te letterlijk genomen moeten worden.
‘De koran onderwijst angst, haat, verachting voor anderen, moord als legitiem middel ter verbreiding en tot het behoud van deze satansleer, hij praat slecht over vrouwen, deelt mensen in klassen in, eist bloed en steeds opnieuw bloed.’.
Bovenstaand statement komt niet van mij, maar van de bekende Franse schrijver Voltaire, die leefde van 1694 tot 1778, dus zo’n drie eeuwen geleden en die toen reeds het gevaar inzag van een ideologie die zich wil verkopen als godsdienst, maar in feite een soort doctrine is. Een systeem dat aanzet tot moord, om welke reden ook, kan nooit als een godsdienst beschouwd worden.
Voltaire – nota bene, een vrijdenker - was trouwens niet op zijn tong gevallen en had nog meer cassante uitspraken, zoals die toen hij het Amsterdam van de Nederlandse gouden eeuw bezocht en bij het verlaten van de stad schreef: ‘Adieu canaux, canards et canaille’. Het was hem daar toen blijkbaar ook niet bevallen, maar die uitspraak kan met een korreltje zout genomen worden en was waarschijnlijk eerder ironisch bedoeld. Het rijmde zelfs. Die over de koran is echter een letterlijk bloedige werkelijkheid, waarvan we in onze huidige tijd nog steeds getuige zijn.
Door de politieke impasse die er ontstaan was nadat de N-VA eind 2018 uit de regering Michel stapte, een regering die tegen de verwachtingen in van die N-VA niet opstapte, maar voortboerde als regering in lopende zaken en daarna voor zes maanden zelfs beëdigd werd om de Coronacrisis min of meer het hoofd te bieden, moeten er nu dringend 75 mandaten verdeeld worden in de diverse Belgische overheidsbedrijven. Het gaat hier om de Spoorwegen (NMBS), de Nationale bank (NBB), de Federale Participatiemaatschappijen (FPIM en FSMA), de luchthaven van Zaventem (Brussels Airport), de energiewaakhoud CREG, de Nationale Loterij, de staatsbank Belfius en beursgenoteerde bedrijven zoals BPost en Proximus. Die mandaten zullen grotendeels gaan naar de meerderheidspartijen die Paarsgroen+ uitmaken. Dat laatste is echter geen reden om te denken dat het er vrolijk aan toe zal gaan, want ze moeten verdeeld worden onder liefst 7 partijen. Tot nu toe is er nog maar één benoeming goedgekeurd en die ging naar niemand minder dan Kris Peeters (CD&V). Uitgerekend de man die erin slaagde zijn eigen partij in Antwerpen bij de gemeentelijke verkiezingen van 2018 de grootste nederlaag uit haar geschiedenis te bezorgen en door zijn syndicale koppigheid onze middenstand jaarlijks enkele miljarden euro deed verliezen door hun concurrentiële positie t.o.v. de buitenlandse e-commerce te ondermijnen. Als beloning voor zoveel koppigheid kreeg hij nu de post van Belgisch ondervoorzitter bij de Europese Investeringsbank, goed voor een jaarloon van een slordige 276.000 euro. Peeters kreeg de job als pasmunt vanwege Paarsgroen+ tijdens de verdeling van de federale ministerposten.
Men zou zich soms afvragen waarom een partij in een regering stapt waarin ze niet thuishoort...
Dat Vlaanderen op de groene partijen niet teveel zal moeten rekenen, is een open deur intrappen. Dat geldt zeker voor Ecolo, de Waalse tak van de partij. Maar ook van de Vlaamse vleugel hebben we niet veel te verwachten. Die doet hetzelfde wat de Vlaamse socialisten steeds gedaan hebben, het karretje aan dat van de grotere Waalse partij hangen en braaf meespelen. Groen blijft in de eerste plaats Belgisch.
Over de kernuitstap hebben we het al uitvoerig gehad, maar er is meer. De groene ministers in Paarsgroen+ zullen we best even in ‘t oog moeten houden, want het zien er eerder ‘fundi’s’ uit, hardliners, ‘groene Kmers’, zeg maar.
Zo is de minister voor het Klimaat de eentalig Franstalige Zakia Khattabi, de dame die tot tweemaal toe er niet in slaagde rechter te worden bij het Grondwettelijk Hof omdat ze geen enkele juridische ervaring noch diploma had. De Vlaamsnationalisten (N-VA én VB) stemden tegen, waardoor ze geen twee-derde meerderheid kreeg. Van die dame moet Vlaanderen normaal gesproken nu niet veel meer verwachten, zeker niet als men weet dat een van haar eerste doelen een koolstoftaks is.
Dat kan ook gezegd worden van Sarah Schlitz, bevoegd federaal minister van Gelijk Kansen. Evenmin als Khattabi spreekt ze Nederlands en stak ze haar beleidsspeech volledig en alleen in het Frans af. Zelfs de doventolk, die ze erbij haalde, ‘tolkte’ alleen in het Frans. De dame heeft wel beloofd Nederlands te zullen leren, maar dat liedje kennen we. Veel verder dan het Nederlands van Wilmès (‘De dak van de huis’) zal ze wel niet geraken.
Als nieuwe minister van o.m. Verkeer is er Georges Gilkinet, die wel verstaanbaar Nederlands praat. Die al heeft voorgesteld nog eens voor honderd miljoen euro treintickets weg te geven. Een concurrent voor Sinterklaas!
De hoofdvogel bij Ecolo wordt echter afgeschoten bij het Brussels Gewest. Daar is eer zekere Alain Maron minister van Milieu, Klimaat, Sociale Integratie, Gezondheid, Energie, Netheid en de Brusselse ‘Zee’haven (Oef!). De man wil dat het Brussels gewest landbouwgrond koopt in Waals- én Vlaams Brabant en heeft daarvoor 15.000 euro opzij gezet. Daarop zou men dan gewassen gaan kweken om de Brusselaars te voeden! Te gek om los te lopen en inmiddels is Maron al teruggefloten, zelfs door het eigen Ecolo. Zou men zich in Brussel beter eerst eens niet bezig houden met de echte problemen rond de stadstol, de kilometerheffing, de asielzoekers, de transmigranten, de winkelcentra op de Heizel, om maar enkele punten op te noemen, i.pl.v. groenten te gaan kweken op andermans grondgebied?
Enfin, Ecolo zorgt voor kleur in deze grijze tijden. Ik vrees echter dat we er nog e.e.a. mee gaan meemaken.
Nadat ENGIE/Electrabel in het dossier van de kernuitstap de vlucht vooruit had genomen door te stellen zich te zullen houden aan de beslissing van de Paarsgroene regering onder Verhofstadt alle Belgische kerncentrales te sluiten tegen 2025, wat dus compleet wettelijk was, heeft het bedrijf nu een nieuw schot voor de Belgische boeg gelost. Het Franse megaconcern heeft de voorbereidingen gestart om in dit land vier van de vijf geplande, nieuwe grote gascentrales te bouwen. Daardoor doet het mee aan de aanbesteding waarover de Belgische federale regering eind volgend jaar een beslissing zou nemen.
Met de kennis, de expertise en de knowhow van het Franse bedrijf en niet in het minst de ervaring die het heeft in het ingewikkelde België, is de kans groot dat de Fransen, na de kernenergie, ook de gasvoorziening in dit land zullen beheersen. Zo heeft Electrabel, buiten de kerncentrales, reeds een samenwerking voor een gascentrale met het chemiebedrijf BASF in de Antwerpse haven.
De nieuwe, nog te bouwen gascentrales zullen een capaciteit hebben die gelijk is aan de vier bestaande in Doel of de drie van Tihange. Deze gascentrales zijn bedoeld om eventuele tekorten bij te passen als de alternatieve energie het zou laten afweten, bv bij windstilte of gebrek aan zon.
Het grote probleem met die gascentrales is dat ze CO2 zullen uitstoten, wat kerncentrales niet doen. Die staan momenteel in voor driekwart van de CO2-arme stroom in dit land. Dat probleem wordt door onze Groenen weggewuifd met het argument dat ze niet heel de tijd door zullen moeten draaien. Dat klopt, maar de eigenaar(s) van die centrales zullen wel rendement willen zien en dat betekent extra subsidies ervoor ontvangen. Dat gaat een dure grap worden, men spreekt daarbij op termijn over miljarden euro. Dat laatste was de reden waarom men enkele jaren geleden de bouw van de biomassacentrales van Genk en Gent had geschrapt en daar zou de Belgische regering nu op moeten terugkomen.
De Groenen – minister Van der Straeten op kop – vinden het allemaal prachtig. Vraag is, of dat nog zo zal zijn, mochten de volgende verkiezingen na de uiteindelijke sluiting van de kerncentrales zouden vallen en de belastingbetaler ondertussen begrepen hebben dat hij tenslotte weer de klos zal zijn.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. In Vlaanderen verwarmen momenteel zo’n 38.000 gezinnen hun woning met elektriciteit. Als die straks een stuk duurder zal worden (er zijn niet alleen die subsidies, maar ook de massale toename van het elektrische wagenpark wat veel extra stroom zal vragen) zouden heel wat huisgezinnen wel eens weer kunnen gaan overschakelen op het plaatsen van allesverbranders en/of het hergebruik van de open haarden, wat een bijkomende vervuiling van ons klimaat in de hand zou werken.
Met dank aan de Groenen en de partijen die hen daarbij eventueel zullen blijven steunen.
De opmerkelijkste figuur in de Paargroene+ regering blijft ongetwijfeld Frank Vandenbroucke. Er gaat geen dag voorbij of de man wordt wel op e.o.a. zender geïnterviewd en - indien niet - zorgt hij zelf wel voor nieuws. In de eerste anderhalve maand sinds deze federale regering tot stand kwam, is Brouckie bijna geen dag van het scherm weg geweest. De man is helemaal niet veranderd van sinds hij met slaande deuren uit zijn partij én de politiek vertrok en geniet nu van zijn nieuwe status waarbij hij iedereen de les kan spellen. Dat hij tussendoor universiteitsprofessor werd maakte het alleen nog maar erger.
Het is opmerkelijk dat onze media, ’t Pallieterke uitgezonderd, niet vermelden dat de man deze keer niet eens verkozen werd en bovendien zegt bij een volgende verkiezing niet te zullen opkomen. In ’t kort wil dat zeggen dat hij op die manier denkt aan niemand rekenschap te moeten geven en - in tegenstelling tot zijn partijgenoten van de SP.a –zelfs niet kan worden weggestemd.
In deze federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen is het trouwens veelbetekenend dat de figuren die het meest in de kijker lopen, allemaal Vlamingen zijn. Buiten Brouckie zijn dat Crootje, Quicky en Annelies Verlinden die het regelmatig mogen komen uitleggen. Als men van de francofonen al iets hoort is het dikwijls omdat ze met e.e.a. niet akkoord gaan, zoals momenteel met de discussies over het weer losser maken van de anti-Corona regels. Dat Bouchez, met zijn hoog pagliaccio-gehalte, daartegen reclameert is nier verwonderlijk, maar hij is niet alleen .
Als de Walen vinden dat wij, Vlamingen, teveel gewicht in de schaal gooien, is er maar ééns oplossing: splits dit land, dan kunnen de francofonen doen wat ze zelf willen, maar het ook zelf betalen. Zie je dat al gebeuren?
Wie verslaafd is aan drank, drugs en/of seks, doet er best aan aardig te kunnen voetballen, zeker als men in Argentinië (of in Napels) woont. Als het dan tenslotte toch slecht afloopt – wat meestal het geval is – prijst men u daar nog de hemel in, zoals de heilige Diego in Argentinië en Napels. Van die laatste plaats herinner ik me nog dat tijdens mijn verblijf in Italië in de jaren 1960 het stadion van Napoli 80.000 plaatsen telde die allemaal verkocht waren aan abonnees, waarvan er heel wat die voor de rest geen nagel hadden om zich te krabben (ik hou het deftig). ‘Vor der Moral kommt das Fußball’, om het met een variant te zeggen op de bekende tekst van Bertold Brecht in de ‘Drei Groschenoper’, op de muziek van Kurt Weil (Origineel was het: ‘Erst kommt das Fressen, dan kommt die Moral’). Uit dat verhaal komt ook het bekende ‘Mack the Knife’ (‘Mackie Messer’ in het Duits).
---
En dan nog dit:
In Antwerpen zijn de laatste week door de politie liefst drie verboden feestjes opgedoekt, alle drie in de joodse wijk. Hoe durven ze het, bij het Uitverkoren Volk nog wel...
Ik had het er al over in mijn blog van 15 dezer: de effectentaks. Zoals ik toen schreef gaat het om een zoveelste nieuwe transfer van Vlaanderen naar Wallonië en dat wordt nu bevestigd in het decembernummer van ‘Grondvest’, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Niets nieuw onder de zon dus, wel een duidelijkere uitleg over wat transfers in werkelijkheid in dit land betekenen.
Transfers hebben tot gevolg dat gewesten en/of gemeenschappen een beleid voeren met middelen die eigenlijk hun financiële draagkracht overstijgen. M.a.w. die boven hun stand leven, maar de meerkosten door anderen laten betalen. Tot nu toe gebeurden de meeste transfers in België van Noord naar Zuid in het kader van de Sociale Zekerheid, maar Paarsgroen+ heeft dat uitgebreid van particulieren en rechtspersonen naar de gewesten, gemeenschappen, gemeenten en instellingen. Wallonië en Brussel hebben daar weinig last van, want zij hebben steeds geld tekort. Vlaanderen, dat – voorlopig – altijd wel goed geboerd heeft, dreigt nu de dupe te worden van het steeds stijgende begrotingstekort van de federale overheid. De belasting mag dan officieel werken voor het hele Belgische, grondgebied, in werkelijkheid zal de taks alleen die mensen treffen die harder werken en er economisch iets beter voor staan, grotendeels dus de Vlamingen.
Met dank aan Paarsgroen+ en in het bijzonder aan de Vlaamse partijen die aan die uitverkoop meedoen. Welke partij was het weer die in het Paarsgroene regeerakkoord liet zetten dat de belastingen niet verhoogd zouden worden?
Ik kom even terug op dat initiatief van denktank Itinera, het ‘Pleidooi voor politieke renovatie’, waarover ik het had in mijn blog van gisteren. Die mensen beseffen wel terecht dat er in dit land iets moet gebeuren maar lijken niét te beseffen dat er gewoon geen geld meer is om met initiatieven te beginnen die weinig of niets zullen veranderen aan de precaire financiële situatie waarin België zich bevindt. Zelfs het verminderen van de subsidies aan de particratie, ook terecht, zal niet voldoende zijn om grote verschillen te maken. Dit ingewikkelde land moet dringend grondig niet alleen hervormd, maar ook financieel gesaneerd worden. Als de Coronacrisis voor iets goed kan zijn, dan is het om alle overbodige structuren op te ruimen. De zes staatshervormingen hebben gezorgd voor een hele reeks bijkomende niveaus, waarbij men echter vergeten is een aantal oude structuren af te bouwen. In het beste geval, zoals de Senaat bv, heeft men het aantal posten teruggeschroefd, maar zijn de logistieke kosten gebleven wat ze waren. Hetzelfde is bv gebeurd met de provinciale diensten, waarbij men bv in Antwerpen een nieuw, veel te groot en duur nieuw provinciaal huis heeft neergezet, terwijl het aantal provincieraadsleden werd verminderd. Het gevolg daarvan is dat het gebouw maar gedeeltelijk benut kan worden. Als men die provincieraden helemaal zou afschaffen, zou dat gebouw kunnen dienen om er bv diensten van de Vlaamse regering in onder te brengen, wat een stuk goedkoper zou zijn dan zoals nu in Brussel te blijven, waar alles relatief duurder is en zou men niet langer het risico lopen door Brussel gechanteerd te worden met allerlei plaatselijke belastingen, die in de eerste plaats de Vlaamse pendelaars treffen, zoals de recentelijk voorgestelde tolheffing.
De huidige taken van de Senaat, amper acht vergaderingen per jaar, kunnen gemakkelijk worden overgenomen door de gewesten en die van de provincieraden door gewesten, gemeenten en intercommunales, al kan bij die laatste ook nog heel wat bespaard worden.
Een ander voorbeeld is dat van de Franse Gemeenschap, een niveau dat in Vlaanderen nooit heeft bestaan omdat het is ingekapseld in het gewest. Waarom kan dat in Wallonië niet, waar daar alles dubbel gebeurt, met als gevolg dat er voor miljarden euro extra schulden worden gemaakt? Als de francofonen daaraan geen einde willen stellen, laat ze die miljarden dan zelf betalen. Nu betaalt België dat officieel, wat betekent dat Vlaanderen er minstens de helft aan moet bijdragen.
Er zal iets moéten gebeuren. ‘Dank zij’ de Coronacrisis doen ze bij de E.U. nu nog een oogje dicht voor wat betreft de immense extra uitgaven die er plaats vinden – in België minstens 2,5 miljard extra voor 2020 - maar eens zal er een ogenblik komen waarbij de rekeningen weer zullen moeten kloppen en dan is dit land de pineut. De geschiedenis kennende, zal het dan weer Vlaanderen zijn dat op slot van rekening die rekening zal mogen betalen.
Buiten enkele belgicisten van het type Bouchez is er haast niemand in dit land die gelooft dat het nog werkt. De belangrijkste reden is de vergelijking van het verhaal van het teveel aan koks dat het eten bederft. De Wever had al eens voorgesteld af te stappen van het evenredig kiessysteem en dat van het meerderheidsstelsel van de Angelsaksen over te nemen. Als we echter zien wat voor een potje die er van maken in de UK en de USA, zoals ik reeds stelde in mijn blog van 6 dezer (‘De Verdeelde Staten), dan is dit ook niets om over naar huis te schrijven,
In haar “Pleidooi voor politieke renovatie’ komt de denktank Itinera nu met een ander voorstel. Die pleit ervoor om in de Kamer het Franse model van meerderheidsstelsel met twee stembeurten in te vullen. Bij Itinera zijn ze ook niet van gisteren en weten ze dat in zo’n systeem een deel van de publieke opinie nauwelijks nog aan bod zal komen. Om dat te compenseren heeft Itinera echter een (volgens haar) lumineus idee. Ze wil die ondervertegenwoordiging compenseren door het bij ons nu gangbare evenredig kiesstelsel nog wel te passen in de Senaat, die opnieuw een wetgevende en grondwetgevende vergadering zou worden. Daar men beseft dat dit geld gaat kosten, geld dat er momenteel niet is, stelt Itinera voor de financiering van de partijen serieus terug te schroeven. Dit zou als bijkomend voordeel hebben, dat de particratie die dit land verlamt aan banden zou kunnen worden gelegd en de echte democratie opnieuw een kans krijgt. Tenslotte stelt Itinera voor een soort ‘correctief referendum’ in te voeren, maar wel gekoppeld aan strikte voorwaarden, wat die ook mogen zijn. Dat zou pas echte democratie zijn, maar daar huivert de Belgische politiek voor. Met de uitslag van het enige referendum van betekenis dat in dit land ooit werd gehouden – dat over de koningskwestie - werd geen rekening gehouden. De Vlaamse meerderheid voor het behoud van Leopold III als koning capituleerde voor de Waalse minderheid die op straat kwam en dreigde met een burgeroorlog.
Tot daar de hersenspinsels van de denktank. En zeggen dat het voorstel uit mijn blog van 6 dezer veel eenvoudiger en vooral goedkoper zou uitvallen: ‘Laat de zaken zoals ze zijn, maar verhoog de kiesdrempel van 5 naar 10% - desnoods met een tussenstap op 7,5% - en dan zullen we meteen verlost zijn van overtollig geworden partijen. Verander die Senaat weer niet, maar schaf hem af, samen met de Provincieraden, de onnodige Franse Gemeenschap die miljarden schulden blijft maken en reduceer inderdaad de financiering van de particratie tot een aanvaardbaar minimum. Dat laatste zou ook best kunnen met de subsidiëring van de kranten, die – mede door de opkomst van de sociale media - veel hun invloed en klanten verloren hebben.
In mijn blog van 1 november maakte ik een grapje over het feit dat het hoofdartikel in De Tijd van dat weekeinde dezelfde titel had als mijn blog van de dag ervoor: ‘Lockdown bis’ en dat ik ze wel eens van plagiaat zou kunnen beschuldigen. Dit weekeinde maakte ik toch weer hetzelfde mee, zeker. In De Tijd van dit weekeinde begint Econoom Geert Noels de titel van zijn maandelijkse column met ‘Déjà vu’, net zoals ik dat in mijn blog van 8 november al geschreven had. Het straffe deze keer was daarbij nog dat het om hetzelfde verhaal ging, nl de vergelijking van Paarsgroen I met Paarsgroen II. Ik weet het, eigen lof stinkt, maar ik ben toch in goed gezelschap.
Noels is niet alleen econoom, hij is ook stichter van Econopolis, een financieel advies-en kennishuis. Ik zou de man geen flamingant noemen, maar het belgicist is hij ook niet. Men kan hem gerust wel een autoriteit op zijn gebied noemen en wat hij zegt en schrijft is meestal de nagel op de kop, waarbij hij niemand spaart, zeker geen politiekers.
In zijn bijdrage van dit weekeinde in De Tijd vergelijkt Noels dus Paarsgroen I met Paarsgroen II en ziet ook hij er feitelijk maar één groot verschil in, nl dat de eerste onder Verhofstadt kon beschikken over de Dehaene buffer, miljarden euro’s, die volledig werden opgesoupeerd en dat de tweede nu onder Decroo moet starten met een schuldenlast om U tegen te zeggen. Een tweede, kleinere vergelijking is dat de overheidsschulden opnieuw het bindmiddel zijn om de hele coalitie bijeen te houden. Die schulden gaan dit jaar naar meer dan 60% van het Bruto Binnenlands Product (bbp) en dan nog exclusief de rente.
Zijn conclusie is dat België wel nood heeft aan een groen- een sociaal- en een economisch beleid, maar dat het zich geen paarsgroen beleid als dat van Verhofstadt meer kan veroorloven, Daar is geen geld én geen tijd meer voor.
---
*’Viva Vivaldi’ was een ochtendprogramma van de toenmalige BRT in de jaren 1970. Onze federale volwaardige regering koos voor Vivaldi o.w.v. zijn ‘Vier seizoenen /Le Quattro Stagioni’. Joseph Haydn schreef ook ‘Die Jahreszeiten’, maar ‘Heil Haydn’ klonk waarschijnlijk niet zo goed
Bart De Wever heeft als pas nog maar eens herkozen voorzitter van de N-VA een oproep gedaan aan CD&V en SP.a om de sluiting van alle kernreactoren in 2025 via een wisselmeerderheid ongedaan te maken. Zoals verwacht hebben die partijen er niet mee ingestemd door te verwijzen naar het regeerakkoord van Paarsgroen+, waarin o.m. staat dat over die sluiting pas een definitief akkoord komt tegen einde 2021.
Bart is slim genoeg om te weten dat het tegen dan sowieso fout zal lopen, zoals ik ook reeds meldde in mijn blog van eergisteren (‘ENGIE/Electrabel – Paarsgroen 1-0’). Voor alle duidelijkheid zet ik alles nog eens op een rijtje.
Als eind volgend jaar blijkt dat bij een complete ontmanteling de energiebevoorrading niet kan verzekerd worden dat de energieprijzen de pan niet uit zouden rijzen, kan - volgens het huidige regeerakkoord - er nog bekeken worden om eventueel de twee jongste kernreactoren toch in werking te houden.
Dat was vóór de beslissing van ENGIE/Electrabel om er toch tegen 2025 volledig mee te stoppen, zoals bepaald door de regering Verhofstadt I. Als het bedrijf bij dat besluit blijft, wat volledig volgens de Belgische wetten is, moet men hier in 2025 verder zonder kernenergie, die nu nog zorgt voor 51% van de productie. Dan zal het tekort hoofdzakelijk moeten worden opgevangen door (dure) import van stroom uit Frankrijk (die daar nog zal gemaakt zijn met ... kernenergie) of uit Duitsland (waar men nog ettelijke jaren stroom zal verwekken met het verbranden van erg vervuilende bruinkool).
Daarmee staat de regering van Crootje, Quickie en Brouckie met de rug tegen de muur. Hét probleem daarbij is dat Paarsgroen+ over geen enkele berekening beschikt die aantoont dat de kernuitstap te realiseren is. Zo’n berekening was er bv wél onder de Zweedse coalitie toen die moest beslissen Doel1 en Doel2 langer open te houden.
Tinneke Van der Straeten is alles behalve een leek ter zake. Ze heeft er al een carrière als advocaat opzitten, waarbij ze zich specialiseerde in klimaat- en energierecht en geldt als een deskundige ter zake. Als de hele nu geplande operatie echter mislukt, riskeert ze eerder herinnerd te zullen worden als minister van Kernuitstap i.pl.v. van Energie.
Het zal nog wat worden met die anti-Corona vaccins. Nadat Pfizer-BioNtech onverwacht vroeg bekend maakte dat het een succesvol vaccin zou hebben, slaan ze ons dagelijks met nieuwe vaccins om de oren, de ene al beter dan de andere (zeggen ze). Om met zekerheid te weten of het allemaal waar zal zijn, zullen we nog even geduld moeten hebben tot na die vaccins zullen zijn ingeënt.
Het heeft er nu even van weg dat men het vel de beer al aan het verkopen is en dat lijkt me nog iets te vroeg. Voor zover ik weet, heb ik trouwens nog nergens van de kostprijs van het nieuwe vaccin gehoord. Als men berekent dat het gaat om miljoenen eenheden, waarvan sommigen zelfs twee keer moeten ingeënt worden, die door zowat de hele wereld zullen worden aangekocht, zal het ook over gigantische bedragen gaan.
Opmerkelijk in het verhaal is dat we in dit landje liefst 21 bedrijven hebben die ermee bezig zijn, waarvan liefst 16 in Vlaanderen. Daarbij ook een van de twee productie-eenheden van Pfizer in Puurs. Dat laatste is echter geen garantie dat ons land die vaccins eerder zal krijgen. “L’argent fait la guerre’ zal ook hier meespelen.
Men maakt zich ook al behoorlijk druk over wie als eerste gevaccineerd zal worden. Dat het in de eerste plaats zal gaan om de gezondheidswerkers, de oudste generaties en de mensen met gezondheidsrisico’s zal wel niemand betwijfelen. Toch is er hier en daar een wereldvreemde – zoals een professor emeritus van de UGent - die er anders over denkt en vindt dat bv ook de gevangenen voorrang moeten krijgen. Mensen die vast zitten, zitten al in een soort quarantaine en als ze het Covid-19 virus nog niet gehad hebben, is de kans uiterst klein dat ze het daar zullen op doen. Ze zouden die professor ook best eerst eens onderzoeken. Als hij geen Covid-19 heeft, zal het wel iets anders zijn.
Tenslotte nog dit. Er zullen waarschijnlijk niet genoeg vaccins zijn om iedereen meteen in te enten. De categorie die het langst zal mogen wachten of er zal overschieten, zal onze middenklasse van middelbare leeftijd zijn, uitgerekend de groep die het meest zal mogen afdragen en die zich voor het overgrote deel in Vlaanderen bevindt. Raar, hé?
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 8 dezer (‘Déjà vu’), wilde Tinne Van der Straeten, de groene minister van Energie, de spaarpot van Engie/Electrabel van, nota bene, meer dan 13 miljard euro voor de ontmanteling van de Belgische kernreactoren, via een wijziging van de wetgeving ter zake ‘herzien’. De financiering en verantwoordelijkheid van de nucleaire schoonmaak zou echter wel bij Engie blijven.
Bij Engie zagen ze de bui al hangen en hebben ze de vlucht vooruit genomen door te beslissen dat de onderneming dan maar al haar Belgische kerncentrales zal sluiten tegen 2025, zoals beslist was door de eerste Paarsgroene regering onder Verhofstadt. Op die manier kan het bedrijf de spaarpot voor de ontmanteling zelf aanboren.
Tinneke heeft al gezegd zéér blij te zijn met het bericht van de sluiting, al is het niet duidelijk of het mens al door heeft dat dit niet zal kunnen. Om nl tegen 2025 alle elektriciteit, die nu in België wordt geproduceerd, door de kerncentrales (51%!), te vervangen door groene stroom, moet men het dubbel aantal windmolens hebben van het huidige en zelfs driemaal dat van de zonnepanelen, plus bovendien een viertal nog te bouwen gascentrales die niet alleen CO2 gaan uitstoten, wat kernreactoren niet doen, maar bovendien jaarlijks zo’n 400.000 tot 500.000 euro gaan kosten. En zelfs als dat allemaal toch nog wonderbaar zou lukken, heeft de minister wel uit het oog verloren dat de uiteindelijke beslissing over de sluiting van de laatste kernreactoren, volgens het Paarsgroen+ regeerakkoord, pas zou gebeuren over één jaar, dus eind 2021.
Stel dat Engie/Electrabel zich houdt aan de sluiting tegen 2025 en Paarsgroen+ daarover einde volgend jaar geen akkoord bereikt, wat dan? Mocht anderzijds Paarsgroen+ dan wél een akkoord bereiken, is er een jaar verloren gegaan en riskeert men niets meer tijdig klaar te krijgen. Dan zal het immers uitgesloten zijn dat dit land nog genoeg stroom zal kunnen verwekken en zeker niet aan een betaalbare prijs. Het enige alternatief wordt dan de import van stroom vanuit het buitenland. En áls daar dan wél voldoende capaciteit zou zijn, hebben we het nog niet eens over de kostprijs gehad.
