Vlaams minister van Financiën en Begroting, Matthias Diependaele (N-VA) gaat zijn eigen administratie de opdracht geven elke vijf jaar de door Vlaanderen uitgegeven subsidies eens tegen het licht te houden via een nog op te richten subsidiedatabank. Feitelijk zou men dat beter elk jaar doen, maar het zal altijd nog beter zijn dan wat nu gebeurt: driemaal niks. Als gevolg daarvan geeft Vlaanderen elk jaar meer dan 13 miljard euro aan subsidies weg. Dat is nog een miljard meer dan wat we elk jaar Wallonië cadeau doen, maar daaraan zou vanaf 2024 jaarlijks een deel worden afgedaan. Hoop doet leven.
Nu is dat geven van al die subsidies niet persé verloren geld. Het is mede het gevolg van het feit dat het gewest geen fiscale autonomie heeft om bv bedrijven te ondersteunen. Dat kan voorlopig alleen de federale regering. Anderzijds kent Vlaanderen een sterk verenigingsleven en dat verdient wel gesteund te worden, al moet ook daar niet overdreven worden. Maar subsidies voor bv opleidingen van bv kaartleggen en bachbloesemtherapie* (ooit van gehoord?) horen daar niet bij. Om nog te zwijgen over zaken zoals die van El Kaouakibi, waarrond het verdacht stil is geworden.
---
*Bachbloesemtherapie is een alternatieve plantaardige geneeskunde, uitgevonden door ene Edward Bach, homeopaat, Homeopathische producten zijn geen genees- maar verzorgingsmiddelen. Ik gebruik er zelf een paar, oor- en oogdruppels, die me ooit zijn voorgeschreven door een klassieke oor- en oogarts en waarbij ik pas later ontdekte dat ze homeopathisch waren.
Bij de krantencommentaar op VRT-radio van zaterdagmorgen, hadden alle Vlaamse kranten met uitzondering van De Morgen het over éénzelfde onderwerp: Pukkelpop. Waarmee wordt bewezen dat het hen nog altijd te doen is om brood en spelen. ‘Nihil novi sub sole’, zoals bij de Romeinen. Daarbij riskeert de Vlaamse regering wel 1,8 miljoen euro te verspelen, die ze al aan de organisatie had voorgeschoten. Arm Vlaanderen...
---
Ondertussen zijn ook in Nederland alle meerdaagse evenementen tot september afgelast doordat de besmettingscijfers er weer de hoogte waren ingeschoten. In Israël, dat lang een voorbeeld was voor wat de vaccinaties betreft, heeft men de klok ook moeten terugdraaien. Reden daar is dat zo’n miljoen Israëli om religieuze redenen weigert gevaccineerd te worden. En in Frankrijk is de verwarring groot, nadat er beslist werd dat verzorgend personeel verplicht wordt zich te laten vaccineren en er straks een soort coronapas nodig zal zijn om nog ergens binnen te kunnen voor eten, drinken en amusement. Die zgz ‘green pass’ is ook het voorwerp van grote controverse in Italië.
En zo lijkt het er steeds meer op dat we van corona nog lang niet verlost zullen zijn, met als enig lichtpuntje dat wie gevaccineerd is misschien nog wel besmet kan worden, maar – op een enkele uitzondering na – daardoor niet meer in het ziekenhuis belandt. Volgens de ‘Waalse Van Ranst’ op RTL liggen op Intensieve Zorgen nog bijna 100% mensen die niet gevaccineerd zijn. Hij had het over 98%. Als dat zou kloppen, toch iets om over na te denken voor de antivaxers.
In mijn blog van 21 mei ll (‘De schaduwgouverneur’), meldde ik reeds dat bij de zesde staatshervorming de post van gouverneur voor Brussel geschrapt was, maar dat het Brussels gewest er niets beter op gevonden had dan een andere, haast vergelijkbare functie te creëren met de titel van ‘Hoge Ambtenaar’ met bevoegdheden die volledig overeenkwamen met die van gouverneur en samen vielen met die van de Brusselse minister-president, met een maandloon van 10.000 euro, eigen chauffeur en hoofd van tien federale ambtenaren binnen ‘Brussel Preventie en Veiligheid’ (BPV). Dat alles zonder te moeten rapporteren aan de Brusselse minister-president. Asjeblieft.
De nieuwe job werd ingevuld door ene Viviane Scholiers, voormalig kabinetsmedewerkster van Joëlle Milquet (cdH). In Vlaanderen bekend als ‘Madame Non’. ‘Werd’, want de dame is ondertussen ontslagen omdat ze haar chauffeur had benoemd tot directeur logistiek. Daardoor zit Brussel nu met een ‘interim would-be gouverneur’.
Tenslotte nog dit. Die ‘Hoge Ambtenaar’ wordt niet betaald door Brussel, maar door de federale regering. Met dank aan de Vlaamse onderhandelaars van de zesde staatshervorming, die zo vriendelijk waren daarvoor even een oogje te sluiten.
---
Deze zaak doet denken aan die van Ihsane Aouach, de moslima met hoofddoek die door staatssecretaris Schlitz (PS) benoemd was tot regeringscommissaris van het Instituut voor Gelijkheid voor Vrouwen en Mannen (IGVM), maar zelf meteen ontslag nam toen ze ervan verdacht werd een link te hebben gehad met de terreurorganisatie van de moslimbroeders. Haar plaats bij IGVM werd ondertussen ingenomen door ene Amélie Servotte, niet toevallig Schlitz' kabinetschef, wat bij Barbara äs (VN) de vraag ontlokte of Aouach nu misschien haar nieuwe kabinetschef zou worden ...
In mijn blog van 4 dezer (‘Het Waalse failliet’), had ik het reeds over de benarde financiële toestand bij onze zuiderburen. Met de ‘waterbom’ (dixit Frank De Boosere) die, op Henegouwen na, zowat heel Wallonië heeft getroffen (en hoe!), kan het daar alleen maar erger worden.
Er zal nog heel wat gediscussieerd worden of men de ramp in het Luikse had kunnen vermijden of die tenminste minder erg had kunnen zijn, mocht men de stuwmeren, in de eerste plaats die van Eupen, voorafgaandelijk had geleegd. Feit is dat Wallonië nu aankijkt tegen een heropbouw die haast niet te overzien is en rijst de vraag of het Waals gewest dit zal aankunnen. Op korte termijn wordt uit de eigen begroting 2 miljard euro gedeblokkeerd, waarvan de helft via een lening, terwijl 800 miljoen van de Europese relancemiddelen worden afgeleid naar het herstel van het rampgebied. E.e.a. zal ertoe leiden dat Wallonië veel schulden zal moeten maken, terwijl Waals Gewest en de Franse Gemeenschap samen nu al een schuld hebben van 32 miljard euro, die tegen 2024 zou kunnen oplopen tot 44 miljard.
Misschien is het moment gekomen dat Wallonië eens werk gaat maken van een echt herstelplan (Di Rupo lanceerde 2 maand geleden al zijn zesde plan! ), door bv zich te reorganiseren en – om te beginnen - die Franse Gemeenschap – die Wallonië jaarlijks miljarden euro kost - te laten opgaan in het Waals gewest, zoals dat bij Vlaanderen al decennia lang het geval is. Wallonië heeft geen extra gewestregering nodig. Tegelijk zou er ook eens werk kunnen gemaakt worden van het activeren van de paar honderdduizend werklozen die de regio telt en zeker de jongeren onder hen op te leiden voor een job in bv de bouw. Men zal er straks volk tekort komen om alles te herstellen. Zelfs Waalse economen, zoals de alom gerespecteerde Étienne de Callatay, pleiten er al langer voor om problemen zoals de Waalse inactiviteit, de te lage onderwijskwaliteit en opleidingsgraad, de gebrekkige arbeidsbemiddeling en de zwakke efficiëntie aan te pakken. Er wenkt nu werk, veel werk in de eigen streek. Als dat niet gebeurt, zal het federaal niveau er straks weer voor moeten opdraaien en riskeert Vlaanderen daarvan weer het leeuwenaandeel voor haar rekening te mogen nemen.
Over het klimaat is het laatste woord nog niet gevallen. Er komt hoe langer hoe meer kritiek op de plannen van de E.U. ter zake, die in de eerste plaats ons veel geld en welvaart gaan kosten en waarvan nu al geweten is dat het niet voldoende zal zijn. Men vergeet in deze hele discussie dat Europa niet de hele wereld is en ook niet voor de hele wereld moet opdraaien. Zo is ons continent maar verantwoordelijk voor 6,6% van de wereldwijde uitstoot van CO2. Dat is minder dan alleen maar India en slechts 25% van wat China uitstoot. Europa kan rustig meedoen aan allerlei mondiale acties, maar een klimaatneutraal Europa zal de wereld niet redden.
---
Een positief geluid kwam er vorige week bij ons van de jongerenpartijen van Open VLD en CD&V, die beide zeggen geen voorstander te zijn van een definitieve kernuitstap zolang er geen beter alternatief is dan de dure en CO2-vervuilende gascentrales. Nu maar hopen dat hun partijen zelf het gaan snappen.
In de marge daarvan is er het nieuws , dat de provincie Vlaams-Brabant aan Engie/Electrabel geen vergunning geeft voor het bouwen van een nieuwe gascentrale in Vilvoorde. Eerder had ook de provincie Limburg dat al gedaan voor zo’n centrale in Dilsen-Stokkem.. Nu nog tenminste de andere Vlaamse provincies. Het té gek dat men miljarden gaat uitgeven voor centrales die de omgeving blijven vervuilen met CO2, terwijl dit land zich Europees geëngageerd heeft er juist minder van uit te stoten..
Na de Belgische nationale feestdag van 21 juli in mineur zitten we aan de vakantie, de periode die we de ‘komkommertijd’ noemen en waarin normaal gesproken weinig politiek nieuws te rapen is. Vraag is maar of dat dit jaar ook zo zal zijn. Met de coronacrisis die nog steeds niet voorbij is en in de nasleep van de verwoestende overstromingen in Limburg, Luik en Belgisch Luxemburg zal er van ‘reces’ – de politieke vakantie – weinig sprake zijn.
De zaak met de hongerstakers mag dan (voorlopig?) op hold zijn gezet, een echte oplossing is er nog steeds niet binnen de federale regering. Daarenboven is de rust op Defensie ook nog steeds niet weergekeerd nadat miepie Dedonder, minister van ons uitmuntend bewapend pensioenfonds (dixit The Economist), in onmin in geraakt met de generale staf van het Belgische leger, waarvoor zij tenslotte de eindverantwoordelijkheid draagt. De militair compleet onervaren Dedonder was al met vakantie (kan dat zomaar met de problemen in het Waalse rampgebied?), maar werd door het parlement teruggeroepen. Miepie spreekt behoorlijk Nederlands, maar moet in die taal wel alles aflezen van een briefje, wat maakt dat ze blijkbaar met een ghostwriter werkt. Een maat voor niets, blijkt achteraf. Dat ze tenslotte wel minister zal blijven, heeft ze in de eerste plaats te danken aan haar partijgenoot André Flahaut, zelf vroeger ooit minister van Defensie en die blijkbaar op dat departement weer het hoge woord voert. Een bewijs daarvan was het kapen van de laatste C 130 die niet in Melsbroek mocht blijven maar verhuisde naar Betekom (Beauvechain), waar Flahaut zijn thuisbasis heeft. Dedonder is niets meer dan een schaduwminister.
Op de Belgische nationale feestdag van 21 juli pleitte Bart De Wever, in de Gazet van Antwerpen en in het programma Trends Talk van kanaal Z, voor niet minder dan een terugkeer naar de Verenigde Lage Landen, de 17 provincies en dus voor een confederatie van Vlaanderen met Nederland.
Met zijn Groot-Nederlandse droom kunnen heel wat Vlaamsnationalisten het eens zijn. Alleen kan men zich afvragen hoe een man, die over een volgende Belgische staatshervorming wel wil praten met de PS, maar niet met Vlaanderens grootste partij (volgens alle laatste peilingen), dat gaat regelen. Gaat hij ook daarover praten met de PS? Laat ons niet lachen.
Wat er ook van komt, het eerste wat er ooit moet gebeuren is een Vlaamsnationale meerderheid bereiken in het Vlaamse parlement, wat niet onmogelijk zou kunnen zijn bij de regionale verkiezingen van 2024. Maar dan moet De Wever afstappen van zijn weigering met het Vlaams Belang samen te werken. Pas met een Vlaamsgezinde meerderheid (N-VA, VB en eventueel ook andere partijen) in het eigen parlement kan dat parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen die van het Nederlands taalgebied. Pas als dat gebeurd is, kan men verder praten over zelfbestuur en/of een confederatie met de andere huidige Belgische gewesten of met bv Nederland.
In deze rubriek heb ik het al regelmatig gehad over de staatschuld van het land dat België heet en die – in verhouding tot het aantal inwoners - zowat de grootste is van heel Europa, misschien zelfs van de hele wereld als we ze vergelijken met de andere democratische landen. Die schuld blijkt in de eerste plaats te wijten aan de overheidsuitgaven.
Voor Defensie en Justitie liggen onze overheidsuitgaven nog onder het Europese gemiddelde, voor Openbare Orde en Veiligheid op dat gemiddelde. Maar de totale overheidsuitgaven zijn veel te hoog in vergelijking met het buitenland. In 2019 bedroegen die reeds 52,1% van het bruto binnenlands product (bbp) en door de toenemende vergrijzingskosten, de coronacrisis en de overstromingsramp in oostelijk België zal de 65% niet ver meer af liggen. En dan hebben we het nog niet gehad over de toename van de overheidsuitgaven i.v.m. de zgz ‘klimaattransitie’, waar Europese ‘Timmerfrans’ op aast en die velen pijn zal doen.
Kortom, dit land is aan een serieuze ‘revisie’ toe. Dat Paarsgroen+ daarvoor zou zorgen, is een lachertje. ‘Na ons, de zondvloed’.
Heel wat overtuigde Vlamingen kijken uit naar 2024, omdat dan pas de eerste verkiezingen voor het eigen parlement kunnen plaatsvinden. De gewestregeringen zijn voorlopig nog altijd wat men ‘legislatuurregeringen’ noemt. Die kunnen wel herschikt worden, maar daarvoor kunnen geen nieuwe , tussentijdse verkiezingen gehouden worden.
Anders is het gesteld met de federale regering. Die kan, bij manier van spreken, op elk moment vallen en zorgen voor nieuwe verkiezingen. Zoals de zaken nu evolueren denk ik niet dat Paarsgroen+ het tot 2024 zal uithouden en dat we rekening kunnen houden met tussentijdse federale verkiezingen. De reden daarvoor is dat er binnen de centrumlinkse club zonder meerderheid in Vlaanderen de ene botsing na de andere plaats vindt.
Het begon met de benoeming door Ecolo minister Schlitz van een moslima mét hoofddoek tot regeringscommissaris van het Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen IGMV). Op zich zelf al een betwistbare keuze, waartegen niet de Vlaamse partners van de meerderheid, maar vooral de MR van Bouchez zich hevig verzette. Toen later bleek dat die ‘Suleima’ nog een link had met de moslimbroeders, was ze toch zo slim om de vlucht vooruit te nemen en zelf haar ontslag in te dienen. Een tweede twistpunt werd het ontslag door PS-minister van Defensie Dedonder van generaal Philippe Boucké als hoofd van ADIV, de militaire inlichtingendienst, dit i.v.m. de serie flaters die er gemaakt werden in de affaire Jurgen Conings. Boucké zelf behoudt wel het stilzwijgen, maar zijn entourage is niet te spreken over de beslissing van miepie Dedonder die ze – waarschijnlijk terecht - als militair ongeschikt beschouwen.
Tenslotte was er de affaire i.v.m. de hongerstakers, waarbij PS en Ecolo lieten verstaan dat hun federale ministers ontslag zouden nemen, mocht een van die hongerstakers om het leven komen. Dit was pure chantage, uitgerekend in de verre van voorbije coronacrisis, na de zwaarste overstromingen sinds mensengeheugenis in dit land en dat alles om nog maar eens een collectieve verblijfsvergunning te geven aan illegalen zonder papieren. Om te beginnen stond dit niet in het federale regeerakkoord en verder betekent illegaal nog altijd onwettelijk. Wie hier wordt afgewezen en verzocht wordt het land te verlaten, moet hier niet illegaal blijven rondzeulen. Als hij/zij dat wél doet moet men daar maar de gevolgen van dragen.
Opmerkelijk in deze laatste zaak is dat de Vlaamse socialisten het voor één keer eens waren met alle andere Vlaamse partijen van meerderheid én oppositie en dat zelfs Groen zich afzijdig hield. ‘Onze Grondwet is geen vodje papier’ zei voormalig premier Leo Tindemans ooit en hij diende zijn ontslag in. PS en Ecolo hebben voorlopig hun bedreiging ingetrokken, maar geen zinnig mens gelooft nog dat deze federale regering het zal uithouden tot 2024. Voor wie het niet meer zou herinneren, ook de Zweedse coalitie van Charles Michel is gestruikeld over immigratie (Marrakech).
Op het middernachtnieuws van vrijdag ll op Klara werd verteld dat de coronabesmettingen in de UK plots een heel stuk de hoogte waren ingegaan. Een echte verrassing was dat niet, na de driemaal 60.000 toeschouwers op Wembley die zich aan geen regels hielden, iets wat ook in andere Britse steden het geval was. Ik had het er nog over in mijn blog van 7 dezer (‘Politiek & Vaccins’), waarin ik o.m. schreef dat gekke Boris ineens zowat alle regels had afgeschaft.*
Ik verwachtte dan ook heel wat commentaar en kritiek in onze media van het weekeinde, maar die kwam er niet. Blijkbaar vinden ze Boris niét gek. Hij is ook nog maar aan zijn vierde vrouw toe, waarbij de (voorlopig?) laatste twintig jaar jonger is dan hijzelf en hij in totaal bij die vier zes kinderen heeft verwekt. Hij noemt zich katholiek en trouwde de nummer 4 in de kathedraal van Westminster. Momenteel zit hij zelf in quarantaine...
---
Bij ons verscheen er recentelijk het boek ‘De doodgravers van België’, over de laatste federale regeringsvorming van de hand van onderzoeksjournalist Wouter Verschelden, als ik me niet vergis, ooit journalist bij De Standaard en hoofdredacteur bij De Morgen. In dat boek schrijft hij o.m. dat onze federale premier ‘iets’ te maken zou hebben gehad met een Italiaanse pornoster. Ook hierover hoorden we bijna zo goed als niets in onze media. Niet dat me dat echt zou interesseren (‘Et alors? Zoals François Mitterand het zei) maar dit is wel in schril contrast met wat eerder gebeurd was met o.m. Tom Meeus en Kris Van Dijck. Toen leken onze zgz ‘serieuze’ media er helemaal wél in geïnteresseerd. Nu dus niet, zelfs niet nadat diezelfde Verschelden erbij verteld had dat dat ‘iets’ ervoor gezorgd had dat de regeringsvorming erdoor met één jaar zou zijn vertraagd.
Gelukkig is er nog ’t Pallieterke.
*Ondertussen zijn zowat alle coronaregels in Engeland en Schotland (waarom niet in Wales en Noord-Ierland?) opgeheven. En dat in een land met ± 128.000 coronadoden en momenteel 50.000 nieuwe besmettingen per dag. Het wordt een experiment om op te volgen.
In de weekeindeditie van De Standaard stond een interessant artikel van de hand van Danny Van Assche, de huidige voorzitter van Unizo, de Unie van Zelfstandige Ondernemers. De organisatie bracht een brochure uit met de titel ‘Loon naar werken in België’, een titel die volgens Van Assche zelfs niet zou misstaan op een vakbondsuitgave en die handelt over de Belgische belastingen.
We weten al langer dat dit land zowat de hoogste belastingen heeft van heel Europa en misschien zelfs van de wereld. In de Unizo-brochure gaat het in de eerste plaats om wat men ‘de promotieval’ noemt. Nergens in Europa valt een werknemer (en niet alleen de baas) zo snel in de hoogste belastingschijf van 50%. In dit land is dat vanaf een bruto jaarloon van 41.360 euro (per maand betekent dat 2.300 euro). In Nederland is dat pas vanaf een kleine 70.000, in Frankrijk vanaf 157.506 en in Duitsland vanaf 270.500. Bovendien bedragen de toptarieven in onze buurlanden slechts 45% en geen 50.
Het gaat trouwens niet alleen om het werknemersloon. Ook de personenbelasting en de werkgeversbijdrage liggen hier veel hoger dan in onze buurlanden. E.e.a. is er trouwens mede de oorzaak van dat men hier veel sneller overstapt op compensaties zoals de bedrijfswagen en o.m. de maaltijd- en andere cheques.
Paarsgroen+ zou dit jaar nog een financieringshervorming willen doorvoeren. Of daarbij iets zal veranderen aan die promotieval, is weinig waarschijnlijk. Evenmin of CD&V, dat bij Paarsgroen+ de minister zonder Financiën levert, daaraan nog iets zou kunnen doen, dat terwijl ‘Unizus en zo’ toch de erfgenaam is van het MCMV, het vroegere Christelijk Middenstandsverbond.
De Belgische nationale feestdag wordt er een in mineur. Officieel omdat er die enorme overstromingen zijn geweest, waarvoor men op de vooravond van 21 juli een nationale rouwdag houdt. In werkelijkheid zou er ook zonder die zondvloed weinig te vieren zijn geweest.
Uit een nieuw rapport over de financiële toestand van dit land door het Monitoringcomité blijkt nl dat het Belgisch begrotingstekort zo’n 5 miljard groter uitvalt dan wat eerst was geraamd en misschien zelfs nóg groter kan worden. De inkomsten blijken wel stabiel te zijn, maar de uitgaven liggen liefst 20 miljard euro hoger dan vóór corona. En zoals ik reeds meldde in mijn blog van 4 dezer (‘Het Waalse failliet’) heeft dat grotendeels te maken met de financiële toestand van Wallonië, waar men nog steeds rekent met wat De Tijd de ‘sneeuw voor de zon’ doctrine noemt, verwijzend naar de uitspraak van wijlen Guy Mathot die ooit stelde, dat het gat in de begroting er vanzelf gekomen was en ook wel van zelf zou verdwijnen. Niet dus.
Met de vakantie voor de deur zullen de meeste problemen verschoven worden naar het najaar, maar daarmee zijn ze niet opgelost. En dat geldt niet alleen voor de begroting, maar ook voor o.m. de kernuitstap, de hervormingen van de arbeidsmarkt, de pensioenen, financiën en de klimaatdoelstellingen. Tegenover het beoogde relancebeleid, staat voorlopig niets anders dan een uitgavenbeleid, wat zeker voor de liberalen in de Paarsgroen+ regering een weinig aantrekkelijk vooruitzicht zal worden.
De vreselijke watersnoodtoestanden bij ons en in de buurlanden, de aanslepende hittegolven in het Amerikaanse westen en in China doen hier en daar een belletje rinkelen dat er meer zal moeten gedaan worden dan wat er op dit ogenblik gebeurt in de wereld. Dat betekent echter nog niet dat we zomaar klakkeloos moeten aanvaarden wat er door de Europese Commissie wordt geproclameerd. Het hele klimaatgebeuren wordt een zaak van lange adem en niet iets dat op één, twee drie kan worden opgelost. Dat geldt ook voor de kosten die dat alles met zich zal meebrengen. Meteen miljarden op tafel smijten hoort daar niet bij.
Zo heeft het bv nog steeds geen zin in dit land vervuilende en miljarden kostende gascentrales bij te bouwen en tegelijk de kerncentrales te sluiten die helemaal niet vervuilend zijn. Men kan niet de CO2 mee de schuld geven van de opwarming van de aarde en tegelijk nieuwe gascentrales plannen die de CO2 nog verhogen. Zolang er geen betere oplossing is, kan men best die kerncentrales open houden. Eens er een valabele alternatief is, kan men ze nog altijd sluiten, maar niet eerder. Het Joint Research Center (JRC) van dezelfde Europese Commissie liet in een rapport van maart van dit jaar nog weten dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat kernenergie schadelijker is dan de andere technologieën, alle demagogie van ‘Timmerfrans’ ten spijt.
In ’t Pallieterke van deze week staat een interessant interview met Hugo Coveliers. De man startte zijn politieke carrière bij de Volksunie, stapte daarna over naar de VLD en was daarover na enkele jaren zo ontgoocheld dat hij zo’n 10 jaar geleden uit de politiek stapte.
Die overstap naar de Vlaamse liberalen was vooral het gevolg van Verhofstadts eerste burgermanifest, dat veel jonge Vlamingen indertijd aantrok. Ik geloofde daar toen ook in zonder liberaal te zijn. Wat ik niet wist was, dat dat eerste manifest niet door Verhofstadt zelf geschreven was, maar door Sus Verleyen, hoofdredacteur van het toen nog Vlaamsgezinde Knack. En evenals ik en vele anderen was Coveliers serieus ontgoocheld toen Verhofstadt zijn beloftes niet nakwam eens dat hij aan de macht kwam. Hij noemt Verhofstadt een doorslecht iemand, totaal onbetrouwbaar, verslaafd aan de macht zoals trouwens zijn hele Open VLD en de enige man die hij ook vandaag nog ‘met enige hartstocht’ haat.
Waar Coveliers ook met mij op één lijn zit – en waarschijnlijk nog vele andere overtuigde Vlamingen – is dat de twee Vlaamsnationale partijen zouden moeten samenwerken naar de volgende verkiezingen toe. En ook hij vindt dat Bart De Wever al te lang voorzitter is geweest en best alleen maar burgemeester van de koekenstad zou blijven, iets wat hij goed doet. In verband daarmee verwijs ik nog eens naar ’t Pallieterke van deze week, waarin bij de brievenrubriek mijn blog van 10 dezer staat, waarin ik mij afvraag of het niet wenselijk zou zijn Geert Bourgeois terug te roepen uit Europa. Geert was destijds de man die in de Volksunie brak met de toenmalige voorzitter Bert Anciaux en de N-VA oprichtte met de rechterflank van de partij nadat hij bijna 50% van de stemmen kreeg. Met een beetje overdrijving kan men zeggen, dat de N-VA zijn geesteskind is. Hij zou, volgens mij, de geschikte man zijn om – al was het maar tijdelijk - de partij naar de verkiezingen van 2024 te leiden zonder de polemiek die De Wever momenteel veroorzaakt.
In mijn blog van 12 dezer (‘Het wit blad’), had ik het er reeds over dat Bart De Wever, n.a.v. het voorstel van ‘Pasbon’ en la Homans met een wit blad te beginnen om dit land te hervormen, zei dat men het desnoods maar buiten de Grondwet om moest doen. Hij voegde er aan toe dat dit al een paar keer gebeurd was. Dat blijkt te kloppen, al was het juist maar een paar keer, t.t.z. tweemaal. De eerste keer bij het ontstaan van België in 1830, waarbij de onafhankelijkheid werd uitgeroepen en een tweede keer bij het invoeren van het algemeen stemrecht in 1919.
Barts uitspraak wordt bevestigd in het boek ‘De sleutels tot ontgrendeling’ van het duo Hendrik Vuye & Veerle Wouters (V&W), dat – jammer genoeg – voorlopig niet meer meespeelt in het parlement. Daarin staat o.m. dat de Kamer perfect het recht heeft om – los van de huidige Grondwet – een nieuwe Grondwet te schrijven. Die moet daarna wel met een gewone meerderheid worden goedgekeurd en later gelegitimeerd..
Mochten VB en N-VA bv in 2024 samen de volstrekte meerderheid behalen in het Vlaams parlement en – volgens de Senelle doctrine – de Vlaamse onafhankelijk uitroepen, dan moet Vlaanderen met de rest van het land nog wel onderhandelen over een definitieve boedelscheiding. Die Vlaamsnationale meerderheid blijft dus een eerste, maar noodzakelijks stap, zoals ikzelf ook al geschreven heb en waarvoor we nog een paar jaar te tijd hebben om die te verwezenlijken. Laten we uitspraken ter zake van De Wever en Co dan ook nog niet té ernstig nemen, maar als het niet anders kan, moeten we ons doel – een onafhankelijk Vlaanderen – maar zien te bereiken zonder hen.
Men zou het haast nog vergeten, maar in al die drukte om het voetbal en de zgz Vlaamse feestdag was er vorige week ook heel wat te doen over de aanstelling én het ontslag van een moslima met hoofddoek in de Belgische politiek.
Recentelijk was er dat interview met Tom Van Grieken waarin die zich o.m. zorgen maakte en waarschuwde voor de omvolking van Europa. Grote ophef voor zoveel racisme! Als Ihsane Haouach, door staatssecretaris voor Gelijke Kansen Schlitz tEcolo) benoemd tot de nieuwbakken regeringscommissaris van het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM) zich in het openbaar afvroeg ‘hoe we het neutraliteitsprincipe zullen aanpassen aan de demografische verandering’, dan heeft zij het feitelijk over hetzelfde. Die demografische verandering betekent niet meer of minder dan de vervanging van Europeanen door niet-Europeanen en de opheffing van de scheiding tussen Kerk en Staat. En dat komt dan van een nieuwbakken regeringscommissaris die weigert tijdens de uitvoering van haar job haar hoofddoek af te zetten.
Het moet gezegd dat die verklaring haar niet in dank werd afgenomen, zelfs niet binnen de Paarsgroen+ meerderheid, waar vooral de MR zich niet onbetuigd laat bij monde van niet alleen de gebruikelijke stoorzender Bouchez, maar ook door partijgenoot en medebestuurslid van IGVM Corentin de Sall, die eiste dat Haouach haar hoofddoek afzette tijdens haar werk. In eerste instantie vroegen de francofone groenen haar voorlopig te zwijgen (deed zo’n beetje denken aan de zaak‘El Kaouakibi’, waar het ook begon met een spreekverbod). Tenslotte werd de druk echter te groot, nadat bleek dat er een nota van de Belgische Staatsveiligheid circuleerde waarin een link gelegd werd van Haouach met de moslimbroederschap, een terreurorganisatie die al vele slachtoffers heeft gemaakt in de moslimwereld en o.m. verantwoordelijk was voor de moord op de Egyptische presidente Sadat in 1981
Ihsane Haouach heeft tenslotte de vlucht vooruit genomen en zelf haar ontslag aangeboden. Een serieuze tegenvaller voor Paarsgroen+ in het algemeen en Ecolo in het bijzonder, om de Vlaamse federale meerderheidspartijen niet te vergeten die het allemaal volgzaam hadden geslikt. Vlaanderen kan inzake Immigratie en Integratie meer rekenen op het Waalse MR dan op CD&V en Open VLD. Op de SP.a/Vooruit rekent Vlaanderen al lang niet meer.
‘Black Lives Matter’, maar men kan ze toch best geen strafschoppen laten nemen (grapje).
Persoonlijk heb ik niet veel van het EK. gezien, alhoewel het tenslotte toch meer werd dan ik eerst voorzien had. Dat kwam omdat ik meestal nog eens naar het late Tv-journaal op de VRT kijk en daar drie keer geconfronteerd werd met uitstel o.w.v. de verlengingen en de strafschoppen.
Mijn vader heeft gevoetbald, ikzelf ook en mijn zoon eveneens. We kunnen er dus over mee praten. We hebben zelfs vroeger een neef van vader gehad die bij de Rode Duivels heeft gespeeld. Hij heette John Van Alphen, speelde bij Beerschot en werd vooral bekend omdat hij zowel vóór als na WO II in de nationale ploeg speelde. Meer nog, na de oorlog was hij de enige die er overbleef van de ploeg van vóór de oorlog. Dat waren toen nog amateurs, geen beroepsvoetballers. Dat hij nog wel meespeelde, had John te danken aan het feit dat hij sportinstructeur was in de kadettenschool in Lier en dus zijn conditie kon onderhouden.
Tijdens zijn laatste seizoen speelde John Van Alphen bij Beerschot nog samen met Rik Coppens, die daar op zijn zestiende al in het eerste elftal speelde.
En dan nog iets over de gemiste strafschoppen. Dat kan bij iedereen gebeuren. Alleen kan het er bij mij niet in, dat beroepsvoetballers die, bij manier van spreken, met dat balletje opstaan en gaan slapen, er niet in slagen de bal in de linker- of rechter bovenhoek van het doel te plaatsen. Geen enkele keeper kan zo’n bal pakken. Die duikt meestal naar links of naar rechts – of blijft staan - maar springt nooit omhoog.
Dit jaar heb ik voor de eerste keer mijn Vlaamse Leeuw buiten gehangen. Ons huis leent er zich nl niet toe, omdat wij alles plat hebben, wel volledig onderkelderd, maar geen dakvensters. Nu was er een buurman die sinds het begin van het E.K.-voetbal de Belgische vlag had buiten hangen. Alhoewel de Rode Duivels er ondertussen uit lagen, had hij die vlag ook nog hangen op 10 juli en toen ik hem toevallig zag, stelde ik hem voor op 11 juli bij hem mijn leeuwenvlag te hangen. Dat weigerde hij, omdat hij beweert in de eerste plaats Belg te zijn. Die zijn er dus ook nog. Nu was ik niet zinnens het daarbij te laten. Vóór mijn huis staan nl twee appelboompjes en ik heb daar een koord tussen gespannen en daaraan ‘de beest uitgehangen’. Is voor herhaling vatbaar.
Wat de 11 juli vieringen betreft, viel er niet veel nieuws te rapen. Ze dronken een glas, loosden een plas en lieten bijna alles zoals het was. Nieuw voor mij waren wel de uitspraken van Pasbon en la Homans dat ze een volgende staatshervorming, die er voor hen moet komen om dit land bestuurbaar te houden, willen beginnen met een ‘wit blad’. Bart De Wever voegde daar nog aan toe dat ze het maar buiten de Grondwet om moeten doen. Iets waar Open VLD en CD&V het niet mee eens zijn. Naar het schijnt zouden bijna alle grote vroegere veranderingen gebeurd zijn door die Grondwet niét te volgen. Ze doen maar, maar ik vrees dat de francofonen dat wit blad in de eerste plaats willen om nieuwe onderhandelingen af te dwingen over de afbouw van de transfers, zoals overeengekomen bij de zesde staatshervorming in 2014, een afbouw die zal starten in 2024 en lopen tot 2033. Di Rupo heeft het daarover al eens gehad. En als de vos de passie preekt...
Vandaag, 11 juli, ‘vieren’ we nog eens de Vlaamse feestdag. ‘Vieren’ is trouwens veel gezegd. Wat valt er te vieren? Vlaanderen, dat 60% van de Belgische bevolking uitmaakt, 70% van haar economie en meer dan 80% van haar export, is in de federale regering alleen vertegenwoordigd door een minderheid van partijtjes die straks waarschijnlijk de 10% van de stemmen niet meer zullen halen. Doordat twee van die partijtjes ook deel uitmaken van de Vlaamse gewestregering, kan die laatste ook niet veel betekenen. Het is daar rijden met de rem op.
11 juli is trouwens nog altijd een apartheidsfeestdag, alleen voor wie aan de staat ‘werkt’, wie politiek benoemd is of e.o.a. speciaal statuut heeft. Doordat de zgz feestdag nu in het weekeinde valt, is dat niet meteen te merken. We mogen feitelijk nog van geluk spreken dat de Rode Duivels zijn uitgeschakeld op het E.K., anders werd 11 juli 2021 nog een Belgische aangelegenheid, met nationale vodden alom en brallende supporters. Hopelijk worden die Rode Duivels ooit vervangen door Vlaamse Leeuwen.
Dat dit België blijft bestaan, komt grotendeels omdat Vlamingen en francofonen niet mét maar naast elkaar leven en elkaar tot op zekere hoogte zelfs kunnen negeren. Vlaanderen vergelijken met Catalonië, Schotland of andere Europese regio’s die naar onafhankelijkheid snakken, kan niet echt, daar het daar gaat om minderheden. Wij zijn de enige meerderheid ter wereld die in een zgz democratisch land, het niet voor het zeggen heeft. Niet iets om fier op te zijn.
Ik kom even terug op mijn blog van gisteren over de Antwerpse haven, waarbij ik wil benadrukken, dat ik het daarin had over Bart De Wever als burgemeester, niet als partijvoorzitter. Als zesvoudig voorzitter van de N-VA lijkt hij mij uitgeblust en zou hij er beter mee ophouden. Gelukkig is 2024 nog enkele jaren verwijderd, zodat hij nog ruim de kans krijgt van gedacht te veranderen. Het VB zou voor hem de stok achter de deur moeten zijn om toegevingen van de traditionele partijen en de francofonen los te krijgen, die zijn partij alleen nooit zou bekomen. Ook De Wever kan nog van koers veranderen en dat zou niet de eerste keer zijn. Hij beloofde ooit zijn termijn als burgemeester te zullen uitdoen, trok die belofte in om zich kandidaat minister-president te verklaren, om daarna nog eens van gedacht te veranderen.
De 30% van de stemmen die de N-VA behaalde in 2014 kwam grotendeels van mensen die snakten naar verandering in de vorm van e.o.a. Vlaamse autonomie. In de plaats daarvan werd het communautaire voor vier jaar in de diepvries gestopt, zogezegd om de socialisten erbuiten te houden. Nu wil De Wever met diezelfde socialisten, die hij ondertussen ook in zijn Antwerpse stadscoalitie heeft opgenomen, gaan praten vanuit een veel zwakkere positie. Eén derde van zijn kiezers uit 2014 heeft ondertussen in 2019 afgehaakt omdat de beloofde staatshervorming er niet kwam. Als De Wever volhardt in de boosheid en naar 2024 toe zou blijven weigeren een Vlaamse meerderheid in het eigen parlement eindelijk te laten renderen, zal er van zijn partij bij de verkiezingen van dat jaar helemaal niet veel meer overblijven. Misschien tijd voor een andere voorzitter. Geert Bourgeois terugroepen uit Europa?
