In een interview in ’t Pallieterke van 28 oktober vertelt Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven en vrij Vlaamsgezind (hij steunde de Gravensteengroep), dat je een Vlaamsnationale meerderheid nodig hebt om een echt Vlaamsnationaal beleid te voeren. Daar voegt hij in één adem aan toe – op de voorpagina dan nog - dat het voor de N-VA ontzettend dom zou zijn om nu aan te kondigen dat men wil samenwerken met het VB.
Nu weten we allemaal dat professoren geleerd, maar niet altijd verstandig zijn, dat ze verstrooid kunnen zijn en ook domme uitspraken kunnen doen. We nemen aan dat dit bij Bart ook het geval was. Want wat hij suggereert is, dat de N-VA zich nu officieel zou distantiëren van het VB – zoals die andere Bart dat momenteel doet – om dan op het goede moment kazak te keren en toch met het VB scheep te gaan, want op een andere manier geraakt de N-VA nooit aan een Vlaamsnationale meerderheid. Lachaert blijkt school te maken.
Vandaag begint de met veel tamtam aangekondigde klimaattop van Glasgow. Volgens onze klimaatactivisten en media de laatste kans om deze wereld te redden. Zou het?
Vóór Glasgow waren er reeds de bijeenkomsten in Berlijn (1995), Kyoto (1997), Bali (2007, Kopenhagen (2009) en Parijs (2015). Hopelijk wordt Glasgow een stap in de goede richting, maar zeker is dat niet, al was het maar omdat ’s werelds grootste vervuiler, China, er niet aan mee doet. Het land van Xi en Corona is goed voor 28% van de totale CO2 uitstoot en zal zijn piek pas bereiken in 2030, waarna het hoopt af te kunnen bouwen tot 2060.
Ik denk wel dat ondertussen iedereen ermee akkoord zal gaan dat er iéts moet gebeuren. Alleen moet dat zijn tijd krijgen en meer worden dan een trofee voor onze groenen. In tegenstelling tot die in onze buurlanden blijven onze groentjes 100% tegen kernenergie, ook tegen de nieuwe kleinere reactoren, die trouwens zullen werken met een andere, vrij ongevaarlijke brandstof die Thorium heet (zie mijn blog daarover van 26 september). Een systeem dat, nota bene, mee werd uitgewerkt in ons Vlaams kernonderzoekcentrum van Mol.
Positief tenslotte is dat in het kader van de klimaatbesprekingen ook het woord ‘adaption’ (aanpassing) is gevallen. Daar het klimaat niet van vandaag op morgen kan veranderd worden, zal men zich ondertussen aan de dagdagelijkse situaties moeten aanpassen. Dat de mens – homo sapiens – zich op deze wereld heeft kunnen handhaven is, omdat hij zich – in tegenstelling tot sommige andere levende wezens – steeds heeft kunnen aanpassen. Van de polen tot aan de evenaar, met of zonder klimaatrampen. Dat zal ook moeten gebeuren in de klimaatontwikkeling die we nu meemaken.
In mijn blog van 25 dezer (‘Het Brussels vervolgverhaal), had ik het al even over die professor Elchardus van de VUB, De reden waarom de man in het nieuws is gekomen, is de uitgave van een boek, ‘Reset’. Ondertussen negen jaar met pensioen, is het een boek geworden van liefst 606 bladzijden waarin hij schrijft over wat hij zoals denkt over de politieke wereld van vandaag. Opmerkelijk daarbij is dat het boek wordt uitgegeven door de nieuwe uitgeverij Ertsberg van Karl Krabbe, geen onbekende in Vlaamsnationale kringen. Het blijkt een succes te zijn, want een week na het verschijnen werd er al een tweede druk aangekondigd.
Elchardus was, zoals ik ook reeds meldde, zowat de huisideoloog van de Vlaamse socialisten ten tijde van Louis Tobback en was ook jarenlang voorzitter van het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten. Niet mis dus, vooral voor wie het boek leest dat in de eerst plaats aan aanval is op het links liberalisme én Groen. Elchardus vindt dat de immigratie strenger zou moeten worden aangepakt, dat het fout loopt in parallelle samenlevingen waarin Europese moslims wonen en ‘dat er iets mis is met ons bestel als anderen niet met het Vlaams Belang willen regeren’. Sterke uitspraken voor een (ex?) socialist. Dat e.e.a. door onze politiek-correcten niet in dank zal worden afgenomen, is een open deur intrappen. Er waren trouwens al reacties met kritiek in De Standaard, o.m. van de eigen redacteur Ruud Goossens (zoon van Paul Goossens, oud hoofdredacteur van De Morgen) en Ive Marx, prof aan de Uantwerpen, die schreef ‘ontzet’ te zijn.
De schade, veroorzaakt door de overstromingen in Wallonië, zal zo’n 50% duurder uitkomen dan eerst geschat, tot meer dan 2 miljard euro. De cijfers zijn van de verzekeringsmaatschappijen. Deze zullen, samen het Waals gewest – deze laatste met geld van het Europese relanceplan - de kosten betalen. Het geld dat de verzekeringsmaatschappijen zullen uitkeren zal echter worden terugverdiend door een verhoging van de verzekeringspremies en dit voor heel België. Dat laatste betekent dat ook Brusselaars en Vlamingen straks meer premie zullen moeten betalen voor hun verzekeringen omdat het in Wallonië overstroomde..
Men zou dit solidariteit kunnen noemen, ware het niet dat Wallonië jaarlijks al 6,2 miljard van Vlaanderen krijgt via de beruchte transfers. Dat werd recentelijk nog bevestigd door de Nationale Bank (NBB). Die Belgische instelling ‘vergat’ echter erbij te zeggen, dat Vlaanderen ook nog eens 90% van de intrestlasten op de staatsschuld betaalt (Brussel 10%, Wallonië 0,0%), waardoor de totale transfers in werkelijkheid meer dan 12 miljard euro bedragen.
Buiten het afbetalen van de Belgische staatsschuld, gaan de bovengenoemde transfers voor 4 à 5 miljard via de Sociale Zekerheid, zo’n anderhalf miljard via de Belastingen en 2 miljard via de Financieringswet. En het zou nog meer kunnen worden van het ogenblik dat de intrest – die momenteel zeer laag staat – zou gaan stijgen. Dat alles buiten de effectieve schulden die door corona gestegen zijn tot ruim 50.000 euro per inwoner.
Zo’n situatie zou in de meeste landen voor veel ophef of erger zorgen. In dit land echter niet. De Walen kunnen dan wel financieel afhankelijk zijn van Vlaanderen, de Vlamingen zijn dat op politiek vlak van Wallonië. Wij maken geen gebruik van onze meerderheidspositie. Met dank aan de Vlaamse traditionele partijen, die het zover hebben laten komen, terwijl Groen en de PvdA zelfs de dag van vandaag uitgesproken Belgisch blijven.
Ik kom even terug op dat verhaal over Mathias Declerq in Gent. Het ziet er nl naar uit dat dit gewoon het gevolg is van het nieuwe decreet dat zegt dat hij/zij die bij de volgende gemeentelijke verkiezingen de meeste stemmen zal halen bij de grootste partij, automatisch burgemeester zal worden. Dat decreet is geen uitvinding van Bartje Somers, die er in Vlaanderen mee afkwam, want in Wallonië bestaat het al sinds 2006. Het resultaat is daar dat de traditionele centrumpartijen meestal samen opkomen en daarmee hun benaming opgeven om hun achteruitgang trachten te compenseren. In Nederland noemt men dat ‘de wet van Koole’. Ruud Koole was een oud-voorzitter van de Nederlandse PvdA die stelde dat in de politiek samenwerking en fusies alleen tot stand komen als alle betrokken partijen achteruitgaan. Een kartel van verliezers, zegt maar. Dat past uitstekend bij onze drie traditionele partijen die nationaal apart geen 12% meer halen en a.h.w. gedoemd zijn tot het vormen van zo’n kartel. Er is wel een verschil met vroeger. Het kartel moet er zijn vóór de verkiezingen en er zullen geen achterkamertjesdiscussies meer zijn over wie er burgemeester zal worden. Komt daar nog bij dat bij onze volgende gemeentelijke verkiezingen geen stemplicht meer zal zijn en het dus nog moeilijker zal worden enige voorspelling te doen, zeker op plaatsen waar geen populaire figuur boven de rest uitsteekt. In Blankenberge en De Panne kregen we daarvan reeds een voorsmaakje.
Concreet komen er in Vlaanderen waarschijnlijk kartels van christendemocraten met socialisten en/of liberalen, misschien hier en daar wat Groen en zullen die proberen de Vlaamsnationalisten eraf te rijden. Een reden temeer voor N-VA en VB om niet in de eerste plaats tegen elkaar te ageren, maar te trachten samen te werken, desnoods ook via een kartel. Op gemeentelijk vlak gaat dat misschien iets vlotter dan regionaal of federaal. Tenslotte heeft men nog bijna drie jaar om er iets aan te doen.
Dat Mathias De Clerq, burgemeester van Gent, nu al bezig zou zijn met de verkiezingen van 2024 en achter de rug van de Groenen reeds een kartel wil smeden met CD&V en Vooruit, is geen verrassing. E.e.a. heeft te maken met het nieuwe Vlaamse gemeentedecreet dat niet alleen voorschrijft dat bestaande coalities voortaan ook tijdens de legislatuur kunnen veranderen, maar ook dat vanaf de volgende gemeentelijke verkiezingen het stemmenkanon van de grootste partij de burgemeester wordt. Dat is nu in Gent niet het geval, waar De Clerq aan de sjerp geraakte dank zij een koehandel met CD&V. Alleen met een kartel dat meer kans maakt de grootste partij te worden, zal hij er nog in slagen in Gent burgemeester te blijven.
In feite speelde Declerq hetzelfde spel als Crootje op federaal vlak: Paarsgroen+. Hij steunt een centrumlinkse coalitie en heeft daarvoor zijn liberale principes over boord gegooid om toch maar burgemeester te kunnen worden. De postjes, weet je wel.
---
Dat de liberalen in Oost-Vlaanderen nog iets te vertellen hebben is niet omdat ze er de meeste stemmen zouden halen, maar omdat ze er beschikken over een kwartet familiale dynastieën die luisteren naar de namen De Croo, Verhofstadt, De Gucht en Declerq. Dat Carina Van Cauter er gouverneur van de provincie is kunnen worden, had ze daaraan te danken. In de toelatingstest, geëist door de Open VLD zelf, kwam ze slechts als vierde uit de bus.
N.a.v. de overstromingen in de Vesder- en de Maasvallei maakt men zich in Vlaanderen zorgen over het feit dat zoiets ook bij ons zou kunnen gebeuren. Vlaams minister van Mobiliteit, Lydia Peeters (Open VLD) laat daarvoor een onderzoek doen door de Vlaamse Waterweg, de overheidsinstantie die dergelijke zaken coördineert.
Dat er ook bij ons in Vlaanderen zo’n ‘waterbom’ zou kunnen barsten, wil ik niet betwisten. Alles is mogelijk en zand knopen blijft moeilijk (grapje). Toch geloof ik niet dat een eventuele waterbom bij ons dezelfde schade zou aanrichten zoals in Wallonië.
Om te beginnen is er vooral in de Vesdervallei, maar ook – zij het in mindere mate – in die van de Maas een landschap met meer reliëf. Door het feit dat Vlaanderen vlakker is zou dat hier in elk geval trager gaan. Dat hebben we trouwens in juli ook stroomafwaarts meegemaakt, waar de Maas niet echt door de dijken is geraakt. Er moet daar wel bij verteld worden, dat de dijken in Limburg en verderop in Nederland beter tegen hoogwater bestand zijn en waarschijnlijk ook beter onderhouden. Vlaanderen kent ook meer overstromingsgebieden en spaarbekkens.
Met mijn slecht karakter (ik lees al ± 65 jaar ’t Pallieterke*) durf ik wel in vraag te stellen of - mocht het hier ooit overstromen - er ook zoveel Waalse vrijwilligers naar Vlaanderen zouden komen als er Vlaamse naar ginder zijn getrokken (er zijn er ook nu nog).
***
*‘Weekblad voor mensen met een goed hart en een slecht karakter’ aldus stichter Bruno De Winter in wat hij zijn ‘rioolkrantje noemde.
Er was de laatste week weer heel wat te doen over de vraag wat we met Brussel moeten aanvangen. In ’t Pallieterke van de voorbij week stonden er twee artikels over, een van Bert Anciaux en een van Bob De Brabandere, voorzitter van Vlaams Belang Brussel. Ook in de laatste nummers van Onaf, de nieuwe naam van het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) werd er een lans gebroken om Brussel bij Vlaanderen te houden. Hoofdreden daarvoor zijn de Vlamingen die er nog wonen, het daar niet gemakkelijk hebben en vrezen helemaal ondergesneeuwd te raken als Brussel een apart gewest zou worden.
Alle Vlaamse partijen hebben m.i. de plicht ook te zorgen voor de Brusselse Vlamingen, zoals dat ook nu al gebeurt. Eender wat er later met Brussel gebeurt, zal het Vlaanderen steeds een flinke duit kosten, Toch denk ik dat we beter Brussel buiten Vlaanderen houden. Hoe men het ook draait of keert, Vlaanderen zal altijd voor de Vlaamse Brusselaars moeten zorgen op gebied van Onderwijs en Cultuur. Als dat zou zijn in een afzonderlijk gewest, dan verandert er niet veel aan de huidige situatie. Als Brussel straks een deel van Vlaanderen zou zijn, dan draaien we ook op voor het derde van de huidige Brusselse bevolking die van vreemde oorsprong is (186 nationaliteiten!) en waarvan een deel zich toch niet wil aanpassen, zoals de vaccinaties zopas nog hebben aangetoond.
Ik wil hierbij Prof. Em. Marcus Elchardus (sociologie VUB) citeren. De man was lang zo’n beetje de huisideoloog van – nota bene - de Vlaamse socialisten, die in een interview met De Tijd van dit weekeinde zegt dat ‘landen met een gevoel van gezamenlijke lotsbestemming het beter doen op economische en politiek vlak. Op dit ogenblik zie je dat gemeenschapsgevoel groeien in Vlaanderen en ook wat in Wallonië. Brussel past niet in dat rijtje. De mensen geven er niet genoeg om elkaar.’
De Belgische liberalen vierden vrijdagavond in Brussel 175 jaar liberalisme. De Croo Sr kwam op Tv fier vertellen dat de Vlaamse liberalen al 30 jaar onafgebroken in de federale regering zitten. Veel goeds heeft dat het land in het algemeen en Vlaanderen in het bijzonder niet bijgebracht. Dat dit land niet meer werkt is daar het gevolg van en dat is in de eerste plaats te danken aan de partijen die het de laatste decennia mismeesterd hebben, de liberalen als enige partij die er altijd bij was, op kop. De MR kan men nog liberaal noemen, dank zij hun excentrieke voorzitter Bouchez, die er tenminste voor uitkomt. Open VLD is in de eerste plaats een partij van postjespakkers die alles ondergeschikt maakt aan de betrachting ‘erbij’ te zijn en daarvoor bereid is alle mooie principes over boord te gooien.
Verhofstadt verloochende zijn eigen burgermanifesten en maakte de miljardenspaarpot op die Dehaene opzij had gezet om de pensioenen betaalbaar te houden. Daardoor werd de basis gelegd voor de huidige Belgische staatsschuld die, op Griekenland na, de hoogste is van Europa. Carina Van Cauter werd gouverneur van Oost-Vlaanderen nadat haar partij eerst een test had geëist om het te kunnen worden en daarna die test weer afschafte toen Van Cauter pas als vierde eindigde. Lachaert wou bij de laatste federale regeringsvorming geen Paarsgroen, zoals Gwendolientje* had voorgesteld, maar maakte een bocht van 180 graden nadat hij dank zij zijn stellingname voor Paarsgeel door de blauwe achterban tot voorzitter verkozen werd. Als dank kreeg de partij van Paarsgroen+ het federaal premierschap (het ging dus weer om postjes!) wat gewoon een pasmunt was om daarna als partij steeds politiek te moeten toegeven aan links.
---
Het schijnt dat de verfmakers op dit ogenblik met een tekort aan blauw zitten, omdat daarvoor ook kobalt gebruikt wordt, dat nu in de eerste plaats naar de productie van chips e.d. gaat. In de politiek gaat het met de kleur niet veel beter. Open VLD haalt in de peilingen amper nog 12% en dat zou bij de volgende verkiezingen nog minder kunnen worden.
*Gwendolientje ontbrak op de feestviering en Verhofstadt mocht geen speech geven. Wie hem al eens heeft zien molenwieken in het Europees parlement, zal het daar wel mee eens zijn.
‘Aan elke pandemie komt ooit een einde. Covid-19 begon zo, maar zal niet worden uitgeroeid. De pandemie zal een endemie worden, niet meer overal, wel plaatselijk. Door zich van jaar tot jaar te verplaatsen en te muteren, zal het coronavirus een bedreiging blijven voor de ouderen en de zwakkeren. Door hier te blijven, zal het echter niet meer zorgen voor de rampzalige cijfers van de voorbije 20 maanden. Covid zal een vertrouwde, beheersbare vijand worden, zoals dat nu is met de gewone griep’.
Bovenstaande alinea is niet van mij, maar heb ik vrij vertaald uit The Economist van 16 oktober. Het heeft er immers alle schijn van dat de vierde golf bij ons zijn intrede heeft gedaan. In zowat heel Europa is er een opstoot van de nieuwste Chinese griep, met uitschieters in de UK en Rusland, niet toevallig twee landen waar men dacht dat het allemaal niet zo streng hoefde te zijn.
In tegenstelling tot de vorige golven zal deze vierde straks wel weer zorgen voor meer besmettingen, maar voor minder ziekenhuisopnames en minder overlijdens dan voorheen. Dat hebben we grotendeels te danken aan de vaccinaties en de grotere aandacht die ervoor is ontstaan, vooral vanwege de mensen van de derde en vierde leeftijd. Met de winter voor de deur en de klassieke griep mogelijks in aantocht zal het toch uitkijken blijven
Aan de Antwerpse Ring in Merksem worden er – in het kader van de aanleg van de Oosterweelverbinding – twee opritten afgesloten voor een periode van 10 (tien!) jaar, Als we dan nog leven zullen we in 2031 zijn. Het lijkt er steeds meer op dat die verbinding, die bestemd was om het verkeer rond de koekenstad wat vlotter te doen verlopen, dé werf van de 21ste eeuw gaat worden en nog voor heel wat verrassingen gaat zorgen. En dat alles na een uit de hand gelopen referendum, waarbij de gebruikers van die ring – hoofdzakelijk niet-Antwerpenaren – niet betrokken werden en er tenslotte 25% van de Sinjoren (60% van de 40% dat kwam opdagen) die de Ring zelf bijna niet gebruiken, beslisten dat de Lange Wapperbrug er niet mocht komen. Die zou er nu al enkele jaren gelegen hebben en tenminste al voor een vlottere doorstroming hebben kunnen zorgen.
Buiten alle ongemakken die het maken van de nieuwe verbinding nog met zich zal meebrengen is er dan ook de vaudeville over de vervuiling door pfos en de pfas, waarvan na zo’n 20 jaar nog steeds niemand is ziek geworden. De resultaten van een zoveelste onderzoek bevestigen dat de aangetroffen concentraten niet zorgwekkend zijn en zeggen verder niets over eventuele gezondheidseffecten. Het doet zo’n beetje denken aan het onderzoek naar de Bende van Nijvel, dat ook een eigen leven is gaan leiden.
Een definitieve post-corona relance lijkt nog niet voor morgen. Op medisch gebied blijken de coronabesmettingen weer op te lopen, ook in Vlaanderen. Enig positief punt daarin is wel dat er op intensieve zorgen bijna uitsluitend mensen bijkomen die niet gevaccineerd zijn, zodat men toch kan stellen de zaak enigszins onder controle te hebben én dat die vaccins werken voor wie niet te oud is of andere onderliggende kwalen heeft. De roep om verzorgend personeel te verplichten zich te laten vaccineren wordt wel steeds luider en geloofwaardiger, iets wat die mensen zelf ook zouden moeten beseffen.
En daarbij zijn we aanbeland bij de tweede hapering in de relance: de werkgelegenheid. Mensen uit de zorgsector die niet wensen gevaccineerd te worden, moeten niet vrezen geen ander werk te vinden. Men heeft zowat overal volk tekort, dit terwijl we in dit land nog steeds met zo’n 350.000 officiële werklozen zitten. Een absurde situatie.
Voor heel wat bedrijven houdt het daar niet bij op. Probleem nummer drie is dat men een plots een tekort heeft aan grondstoffen en onderdelen. Dit zou maar tijdelijk kunnen zijn, mede als gevolg van een bevoorradingssysteem dat ook zijn problemen kende. Als men echter verneemt dat China de Europese bossen aan het opkopen is, dan zou er wel eens een belletje mogen rinkelen, ook bij onze klimaatactivisten.
Tenslotte, voorlopig probleem nummer vier, is dat de energieprijzen de pan zijn uitgerezen. Daar is wél iets aan te doen omdat het dikwijls met politiek te maken heeft (denk maar aan Poetins Gazprom Nordstream 2 gaspijplijn en de herrie er omtrent) of met de eisen van onze klimaatactivisten voor wie het allemaal niet snel (en duur) genoeg kan.
Kortom, om het met Urbanus te zeggen: ‘Ja misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’.
Maandagavond kwam er op de diverse Tv-journaals e.o.a. ambtenaar vertellen, dat het de bedoeling is dat we over twee jaar alle documenten zoals identiteitskaart, rij- en andere bewijzen e.d. alleen nog zullen hebben op onze smartphone. Dat werd verteld door een Franstalige die nog net verstaanbaar Nederlands sprak. Raar in deze zaak was dat men er de dag daarop nergens nog iets over hoorde noch las in de diverse media.
Stel dat men zoiets zou doen, het zou Big Brother in het kwadraat kunnen worden, waarbij de staat van iedereen letterlijk alles zou weten. Te gek om los te lopen, als men weet dat ook vandaag niet iedereen een smartphone heeft, laat staan hem gebruikt. Wie zo’n gadget niet zou hebben, zou verplicht worden er zich een aan te schaffen. En wie dat financieel niet kan of niet wil? Om nog te zwijgen van de mogelijkheid op hacking. Voor dat laatste zou alles – volgens de ambtenaar - wel beveiligd worden, maar we hebben al meermaals gezien dat er geen absolute veiligheid op dat gebied is.
Men hoeft geen digibeet te zijn om geen smartphone te hebben. Beter er zelfs geen te hebben dan eraan verslaafd te worden.
Het wordt met zoveel woorden niet verteld in onze media, maar buiten de miserie die ze in het overstroomde deel van Wallonië hebben, is er een extra probleem. Heel wat van de Waalse gemeenten blijken gewoon te klein te zijn en missen geld, infrastructuur en expertise om de zaken terug op orde te krijgen. Een Vlaamse gemeente telt gemiddeld 22.000 inwoners, een Waalse 14.000. Per vierkante meter betekent dat gemiddeld 490 inwoners in het noorden t.o.v. 215 in het zuiden. E.e.a. maakt dat de afstanden in km er groter zijn, maar ook die tussen de diverse overheidsniveaus. Men zegt dat heel wat Waalse burgemeesters het niet meer zien zitten, zeker als men weet wat voor politieke schandalen er de laatste jaren al niet geweest zijn, vooral in het Luikse. Burgemeester zijn wordt in het zuiden van dit land zo stilaan een knelpuntberoep.
De kleinste gemeente van dit land is Sint-Joost-ten-Node, maar die ligt in het Brussels gewest en in daar goed omgeven door 18 andere dichtbevolkte ‘baronieën’, zoals ze daar genoemd worden. In Wallonië liggen die kleine gemeenten echter meestal verder van elkaar wat de zaken bij problemen niet eenvoudiger maakt. Jammer genoeg is daar weinig aan te doen en zal dat zeker niet beteren na wat ze in de vallei van de Vesder hebben meegemaakt. Ik heb daarbij wel eens gedacht aan die nazaat van een oom van mijn vader, die ondertussen burgemeester is geworden van Nassogne, een fusiegemeente in de buurt van Marche-en-Famenne. Gelukkig zijn ze daar aan het ergste ontsnapt.
Ik kom nog eens terug op het verhaal over de stroomvoorziening. Ondertussen is er nl ook het nieuws dat Zuhal Demir, Vlaams minister van Omgeving, ook de vergunning voor een eventuele gascentrale in Tessenderlo geweigerd heeft. Na deze van Dilsen-Stokkem, die ook door Demir geweigerd werd, terwijl er nog twee aanvragen lopen voor Vilvoorde en Wondelgem, die weinig kans zullen maken, Nadat al gebleken was dat klimaatactiviste Anuna De Wever, Europees stagiaire bij Groen, zich eveneens gedistancieerd had van het partijstandpunt en er protest kwam van de groene actiegroep Tegengas, gebeurde dat nu ook in Tessenderlo door de plaatselijke Groen-afdeling. We zouden er ons binnenpretje bij kunnen hebben, alleen is de zaak te ernstig om niet te onderkennen dat het ene kwaad niet met het andere kan bestreden worden.
I.v.m. bovenstaande discussie zegt federaal minister voor Energie, Tinne Van der Straeten, dat de kerncentrales openhouden veel geld zal kosten. Daarin heeft ze gelijk, maar dat geldt eveneens voor de gascentrales die daarenboven nog gesubsidieerd moeten worden omdat ze niet constant zullen draaien en a.h.w. maar ‘invallers’ zijn. Met wel dit grote verschil dan nog dat de gascentrales extra vervuiling met zich meebrengen en de kerncentrales helemaal niet.
Tenslotte maakt Van der Straeten zich sterk dat in Wallonië de vergunningen wél verstrekt werden. Alleen vergeet ze er bij te zeggen dat dit gebeurde onder voorwaarde dat de CO2 zou worden opgevangen (en dus niét uitgestoten) en er tot op heden nog niemand verteld heeft hoe men dat denkt te doen. Komt daar nog bij, dat er ook in Wallonië weerstand is tegen de vervuilende gascentrales en dat ook daar enkele actiegroepen overwegen er klacht tegen neer te leggen.
Er zou nog dit jaar op federaal vlak een beslissing moeten vallen hoe het verder moet, maar de tijd dringt en ‘time’ zal meer dan ooit ‘money’ zijn. Ook Engie/Electrabel heeft ondertussen beslist al haar kerncentrales in België tegen 2025 te sluiten, waarschijnlijk in de hoop de gascentrales te mogen bouwen en zal extra geld vragen om enkele kernreactoren open te houden. Chantage, zeg maar, maar men heeft nog bijna 4 jaar om daar iets aan te doen.
Tinne Van der Straeten, de federale minister van Energie (Groen), die ons gaat verlossen van de kencentrales, gaat dat compenseren door onze windmolens op de Noordzee uit te rusten met grotere turbines, waardoor ze tot driemaal meer stroom zullen kunnen leveren. De kosten voor deze operatie zullen gedragen worden door het geld dat ons land van Europa krijgt in het kader van de Relance. Tot daar is alles prima.
De capaciteit van onze windmolens met de nieuwe turbines zal echter niet alleen afhangen van de grotere wieken, maar ook van de wind. Als we in een hoge drukzone komen te liggen, zoals dat de voorbij jaren enkele keren het geval was en we met een windstilte te maken krijgen, dan zal de capaciteit van de nieuwe windmolens niet x3 zijn, maar 0,0 en dit ongeacht de grootte van de schroeven en turbines. In eenzelfde situatie draait een kerncentrale gewoon verder op volle capaciteit.
---
En dan nog dit. Recentelijk waren er in Italië lokale verkiezingen. De grote verliezer daarbij was het rechtse Liga van Matteo Salvini, het vroegere Liga Nord. Ze is ook niet meer de grootste rechtse partij van het land, want werd langs rechts voorbijgestoken door het uiterst rechtse Fratelli d’Italia.
De reden van de terugval van de Liga was, dat de partij tot de relanceregering van super Mario Draghi was toegetreden, iets wat Fratelli d’Italia niet gedaan heeft.
Deze situatie komt ons bekend voor. Ook bij ons stak uiterst rechts VB de N-VA voorbij en ook dat had te maken met feit dat de partij van De Wever had deelgenomen aan een federale regering en daarvoor haar communautair programma on hold had gezet, wat haar een derde van haar kiezers kostte.
Om mijn blog mee up to date te houden ben ik ook verplicht het plaatselijk nieuws te volgen. Dat gebeurt meestal onder voorbehoud, want wat ze daar vertellen klopt niet altijd met de waarheid of is alleen reclame voor de eigen winkel..
Zo was er donderdagavond op het Tv-nieuws heel wat te vertellen. De afloop van de besprekingen over de federale beleidsverklaring waarover bijna anderhalve dag non-stop werd gepalaverd. De zoveelste terreurmoorden door een geradicaliseerde moslimbekeerling in Noorwegen. Het einde van Alitalia*. Het werd een afknakker.
Zowel VRT als VTM wijdden de helft – de eerste helft dan nog – van hun Tv- journaal alleen aan de rechtszaak tegen Bart De Pauw. Dát was hun nieuws. Nu ga ik me daar niet over uitspreken, maar ergens zijn er grenzen.
Ik kan begrijpen dat, als er daar iets mispeuterd werd, dit gebeurde in de wereld van ‘ons kent ons’ van Tv en entertainment en er daarvoor bij die zenders meer dan normale interesse zal zijn, maar wat hebben buitenstaanders te maken met wat men in de volksmond ‘hoeren en boeren’ noemt en men normaal in ‘de boekskens’ gaat zoeken. Het heeft veel weg van ongezond voyeurisme.
---
Van Alitalia gesproken, Na Sabena houdt ook dat staatsbedrijf het dus voor bekeken. We zullen er ons straks alleen nog de moppen over herinneren zoals bv wat de naam zou betekenen‘Always Late in Take-off, Always Late In Arrive’ of nog: ‘Airplane Landed In Tokyo, All Luggage In Amsterdam’
Misschien herinnert men zich nog wel die over Sabena: ‘Such A Bloody Experience Never Again’, of van het Britse BOAC, nog een verdwenen luchtvaartmaatschappij: ‘Better On A Camel.’
Bij de nog bestaande is er die over het Portugese TAP: een goeie:‘Take Another Plane’.
Staal is zowat het meest gebruikte metaal in onze geïndustrialiseerde samenleving. Wereldwijd stoten alle staalfabrieken samen ± 7% van alle broeikasgassen uit, waardoor het ook de meest vervuilende is. Per ton stoot de productie ervan bijna twee ton CO2 uit. Tijd om er dus iets aan te doen.
Staal wordt gemaakt uit ijzererts dat zowat overal te vinden is. Men schat dat de aarde voor 5% bestaat uit ijzererts. Probleem daarbij is wel, dat die erts verstopt zit tussen andere elementen, zoals o.m. oxides en dus eerst daarvan moet gescheiden worden. Dat gebeurt tot nu toe door oververhitting in ovens die meestal gestookt worden met cokes, een steenkool die ook al een voorbehandeling heeft gehad die CO2 heeft gekost.
In Zweden, waar men veel ijzererts én staalfabrieken heeft, loopt er een project om bovengenoemde verhitting uit te voeren met waterstof. De eerste honderd ton ‘groen staal’ is al een feit. De bedoeling is dat men vanaf 2026 op industriële schaal gaat produceren en vanaf 2030 jaarlijks liefst 2,7 miljoen ton op de markt wil brengen. Het restproduct is geen CO2 meer, maar H2O, gewoon water.
Tot hier het goede nieuws. Minder goed is het feit dat om waterstof te maken men veel elektriciteit nodig heeft en, om het eindproduct CO2-loos te houden, liefst groene stroom. In Zweden stelt dat probleem zich minder dan op vele andere plaatsen, zoals bij ons. Zweden heeft waterkrachtcentrales, veel wind én kernenergie. Het consortium dat het procedé heeft uitgetest bestaat uit enkele grote bedrijven, waarvoor ook Volvo en Mercedes interesse hebben getoond. Volvo heeft zich bereid verklaard dat tegen 2045 haar hele jaarlijkse productie van 800.000 wagens volledig fossielvrij zou zijn.
Tenslotte hoopt men nog steeds dat het vrachtvervoer, zeker het internationaal vervoer over lange afstanden, ooit ook op waterstof zal moeten kunnen rijden. Volledig elektrische trucks van 44 ton moeten nu 2 ton aan accu’s meesleuren, wat ook betekent 2 ton minder lading, iets dat het verschil kan uitmaken tussen winst en verlies. Dat is dus nog niet voor morgen, maar zal zijn tijd moeten hebben, zoals veel van die nieuwe klimaatvoorstellen. ‘Hastwerk er lastwerk’, zeggen ze in Scandinavië, hun equivalent voor ons ‘Haast en spoed is zelden goed’.
Er was dezer dagen wat te doen in de media over het feit dat er dit nieuwe schooljaar beduidend meer studenten hadden ingeschreven voor het Erasmus uitwisselingsprogramma, waarbij ze ook in het buitenland verder hun studies kunnen afwerken. E.e.a. kan er wel mee te maken hebben gehad dat het nu – voorlopig? – alleen geldt voor Europa en dus niet voor de rest van de wereld. Daarover kwam al een klacht van iemand die naar Hong Kong wou. Wie gaat er in de huidige moeilijke politieke situatie die er heerst nu naar Hong Kong om er te studeren? Waarom niet naar Noord-Korea?
In eigen land was er ook weer commotie over het feit dat
studenten van het middelbaar onderwijs in Franstalig België voor een tweede taal kunnen kiezen tussen Nederlands, Engels en Duits, terwijl die bij ons in Vlaanderen verplicht het Frans als tweede taal moeten leren. Volgens de laatste cijfers kiest reeds 2/3de van de Waalse studenten voor het Engels.
En dan maar lullen over samenwerken, ‘de ploeg van 11 miljoen’ en ‘tous ensemble’ (maar dan alleen in het Frans). Het blijft pure discriminatie.
---
Van discriminatie gesproken. Ik had het onlangs nog over het feit dat een ABVV-betoger op Tv kwam vertellen dat de productiviteit bij ons hoger lag dan in de buurlanden, iets wat ik toen betwistte omdat door automatisering en digitalisering die productiviteit overal zowat dezelfde zou moeten worden.
De Nationale Raad voor de Productiviteit (jaja, die hebben we ook ) heeft voor de allereerste keer de productiviteit in dit land in de verschillende regio’s in kaart gebracht en daaruit blijkt dat die inderdaad ook in Vlaanderen sputtert. Toen die in Vlaanderen nog wel steeg, werd dat niet apart vermeld, nu die wat zakt wél. Een drama moeten we daar niet van maken, ze valt overal in Europa stil, maar het is typisch Belgisch dat de voor één keer een lagere productiviteit in Vlaanderen expliciet vermeld wordt, terwijl de vroegere hogere productiviteit verscholen werd achter een Belgisch plaatje.
Oh, ja, vorige zondag was er in Brussel ook nog die klimaatbetoging, de eerste na anderhalf jaar toen corona stokken in de wielen kwam steken. Zo’n 25.000 deelnemers. Dat lijkt veel, maar dat is het niet als men bedenkt dat er was opgeroepen door liefst 80 organisaties. In Antwerpen was er dezelfde dag de ‘ten miles’, waar méér volk naartoe kwam en er nog meer zou geweest zijn als de aantallen niet gelimiteerd waren geweest. En dat gebeuren in Antwerpen was georganiseerd door maar één organisatie: ’t Stad.
Voor mij mogen die klimaatjochies elk weekeinde betogen, als ze maar niet herbeginnen met hun spijbelmarsen, waarmee nu weer gedreigd wordt. Onze scholieren hebben al genoeg achterstand opgelopen en zullen er niet slimmer van worden. Maar misschien is dat ook de bedoeling van Aruna en Co, die daarvoor al hebben opgeroepen. Het dient wel gezegd dat dezelfde Aruna, die ergens e.o.a. job heeft bij de Groenen in het Europees parlement, met die Groenen niet op dezelfde lijn zit voor wat het plaatsen van de vervuilende en dure, gesubsidieerde gascentrales betreft. Ze is er radicaal tegen en wordt daarin gesteund door de groene actiegroep Tegengas die daarvoor maandag zelfs het hoofdkantoor van Groen en Ecolo bezette. Als het goed is, zeggen we het ook, al blijft het gissen wat voor oplossing ze zal hebben voor het sluiten van de kerncentrales waarachter ze ook blijft staan. Het wordt voorlopig het ene of het ander, ‘eieren of jong’, zoals ze in de pluimveesector zeggen.
---
Ik kom even terug op de reactie van lezeres Gina op mijn artikel over Bart De Wever van 11 dezer, die terecht schrijft dat wanneer een voorzitter vervreemdt van zijn achterban, zijn partij ten dode is opgeschreven. Dit is inderdaad zo gebeurd met Hugo Schiltz en zijn Volksunie, lijkt dezelfde weg op te gaan met Bart De Wever en zou ook wel eens kunnen gebeuren met Egbert Lachaert die zijn diepblauwe achterban voor schut heeft gezet door te kiezen voor Paarsgroen nadat die hem tot voorzitter had verkozen op zijn belofte dat het Paarsgeel zou worden.
