Een blog schrijven is één ding, er meteen een goede titel voor vinden is iets anders en duurt soms langer dan het schrijven van het verhaal zelf. Het doet dan soms ook wel eens deugd, als ik merk dat er in een krant een titel staat die krak dezelfde is als deze die ikzelf ook al gebruikt had voor hetzelfde onderwerp, Dat is al meer dan eens gebeurd en gebeurde dit weekeinde weer, toen De Tijd – weliswaar als ondertitel – schreef dat ‘Gidsland Nederland de weg kwijt is’. Letterlijk dezelfde titel als degene die ik gebruikte in mijn blog van 18 november. Ik zou ze moeten aanklagen voor plagiaat (grapje).
Wat nu Nederland betreft, dat mag dan geen gidsland meer lijken, er blijft wel een groot verschil met België, in de zin dat ze daar toch ondanks alles een eind voorlopen. Er zijn nog steeds veel meer mensen aan de slag – al dan niet met flexi jobs - de koopkracht ligt er (officieel althans) hoger en de armoede lager. De pensioenen zijn er beter, omdat het vooral de bedrijven zijn die voor hun werknemers moeten sparen; waardoor de overheidsfinanciën er niet extra mee belast worden zoals bij ons. Nederland heeft zijn Begroting beter op orde en een staatsschuld die – in verhouding – zowat de helft is van de Belgische. En dan zwijgen we nog over de toestand van de wegen en de netheid van de steden.
Tenslotte pakt Nederland het asielzoekersprobleem heel anders aan. Het verplicht de kandidaat nieuwkomers zich te registreren in Ter Apel, een haast vergeten dorp in het Noorden van Groningen, zeg maar in een uithoek van het land, waar plaats zat is om iedereen opvang te verstrekken, desnoods op veldbedden en in tenten, maar de mensen – soms met kinderen - niet op straat laat slapen, zoals dat tot nu toe in Brussel gebeurde is en waaraan men eindelijk toch iets aan zou gaan doen.
Kortom, Nederland heeft nog werk aan de winkel, maar België nog veel meer.
Ik heb in deze rubriek al meermaals mijn twijfels geuit omtrent de Belgische automatische index. Bij mijn weten bestaat die in geen enkel ander land nog, tenzij misschien Luxemburg, maar dat is geen land, zoals Charles De Gaukke het ooit verwoordde.
N.a.v. de nieuwe grote opstoot van de inflatie, waarover ik het al had in mijn blog van 3 dezer, verscheen er in de weekeindeditie van De Tijd een uitgebreid artikel aan de hand van Stefaan Michielsen, senior writer van de – volgens mij – minst bevooroordeelde krant van Vlaanderen.
Officieel heet het dat de automatische indexering de enige garantie op stabiliteit is in de koopkracht van de bevolking. Als gevolg daarvan is er bv maandenlang onderhandeld over een opslag van 0,4% bovenop die index. Door de hogere inflatie van 3,5 tot 4% blijkt ook dat niet meer houdbaar. Daardoor dreigt het mechanisme onze ondernemingen op te zadelen met een concurrentiehandicap t.o.v. die van de buurlanden, waardoor bedrijven de productiviteit dienen op te voeren, meer te produceren met evenveel medewerkers of evenveel met minder. Of met een deel van de productie uit te wijken naar het buitenland.
Om e.e.a. te verhelpen zijn er ondertussen al een reeks ingrepen gebeurd, Belgische uitzonderingen en achterpoortjes zoals dat hier met zowat alle wetten gebeurt. Voorbeelden zijn het overslaan van één of meerdere indexaanpassingen, het verminderen van BTW op bepaalde zaken, de koppeling aan een zgz ‘gezondheidsindex’, die geen rekening houdt met de prijzen van tabak, alcohol, benzine of diesel, met als voorlopig orgelpunt de vrijwaring van het concurrentievermogen t.o.v. de buurlanden. Die laatste wet, een eerste keer gestemd in 1989, is ondertussen al enkele keren bijgeschaafd en leidde tot wat men de ‘loonnorm’ is gaan noemen. Als we ons mateke moeten geloven is onze index nog niet ingewikkeld genoeg, hij kwam zondag op De Zevende Dag nog pleiten om er een zgz ‘meer sociale dimensie’ aan te geven.
Het is uitgerekend de loonnorm die nu in nauwe schoentjes komt te zitten door de plotse forse verhoging van de inflatie. Mocht die laatste aanhouden, dan zal men uit een ander vaatje moeten tappen. Ofwel die index gewoon afschaffen en doen wat ze in bijna alle andere landen doen, nl de loondiscussies binnen de diverse sectoren houden.
Er bestaat trouwens ook een mogelijkheid dat er straks geen tekort maar een teveel aan onderdelen en andere producten zal zijn, die nu gemist worden en dan kan de situatie omslaan. Als dat echter niet zou gebeuren, zal ook de rente door het dak gaan en wordt een land als België, met op één na de grootste schuldenlast van Europa, helemaal rijp voor de Club Med.
In ’t Pallieterke van deze week verscheen een uitgebreid interview met Matthias Storme, jurist en hoogleraar aan de KULeuven, faculteit Rechten. De man is een overtuigd flamingant en schrijft ook af en toe in het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB).
Tien jaar geleden schreef Storme wat hij ‘Het Plan N ‘ noemde, waarin hij toen reeds voorstelde de Nederlanden te herenigen en daartoe te komen via de diverse gewesten. Zo’n beetje zoals ikzelf schreef in mijn blog van 28 augustus (‘De Nederlanden één’). Storme gaat echter nog een stap verder en zou het geen bezwaar vinden als Wallonië als apart gewest mee zou stappen in een Nederlandse confederatie. De reden daarvoor is, volgens hem, internationaal gesproken, dat het ontstaan van een Vlaamse staat op zich geen probleem zou zijn, wel de rompstaat België die achter zou blijven. Als we er van uitgaan dat Brussel een meertalige stadsstaat zou kunnen worden en de Oostkantons tenslotte toch zouden kiezen terug naar Duitsland te keren, wat dan met Wallonië? Internationaal zit de schrik er dan in dat er een Zuid-Europese staat zou komen in het noorden en dan nog een soort DDR, gedomineerd door de communisten van de PTB/PvdA. Aansluiten bij Frankrijk zou ook een oplossing zijn, maar dan wordt Wallonië een van de vele armoedige departementen die la douce France reeds ‘rijk’ is. Om nog te zwijgen over de Franse overzeese gebieden.
Tegenstanders van Storme’s idee zeggen dat Nederland ook overzeese gebieden kent in de Caraïben, Dat klopt, maar dat is niet het Nederland zoals wij, Vlamingen, dat zien, maar het Koninkrijk der Nederlanden (meervoud). Vlaanderen zal, steeds volgens Storme, daarin geen nieuw Aruba worden maar eerder een tweede Randstad. En, zoals ook ik reeds schreef in mijn blog daarover, zouden de herenigde Lage Landen beschikken over een kustlijn bezaaid met zeehavens, van Oostende tot Den Helder. We kunnen er alleen maar beter van worden.
Tenslotte stelt Storme dat Wallonië eigenlijk een luxepositie heeft, want het kan kiezen tussen twee modellen. Vlaanderen heeft die keuze niet, maar zou dan wel ophouden een meerderheid te zijn die zich gedraagt als een minderheid zoals nu het geval is.
Enfin, hoop doet leven en we kunnen weinig anders dan maar hopen dat er hier iets zal veranderen, liefst bij de eerstvolgende verkiezingen.
Volvo Gent pakt naast de plaatsing van een nieuwe accu-fabriek. Die had voor 3.000 nieuwe jobs kunnen zorgen. Pasbon was in oktober nog in Gotenburg (Göteborg*) om bij de Volvo hoofdzetel de inplanting van die fabriek in Gent te promoten. Niet dus, maar Pasbon heeft de laatste tijd al meer beslissingen van anderen lijdzaam moeten ondergaan. Doet zo’n beetje denken aan John van den Brom, de ongelukkige trainer van voetbalclub Genk: goede ploeg, maar weinig resultaten.
Dat de inplanting van een nieuwe accu-fabriek in Gent niet doorgaat, is trouwens geen ramp. Waar zou men die 3.000 nieuwe medewerkers vandaan halen als men weet dat Volvo Gent zelf nog op zoek is naar 500 medewerkers om de geplande productie van de nieuwe elektrische wagens in de eigen fabriek te kunnen waarmaken ?
*Uitspraak ‘Jeuteborj’
---
En dan nog dit:
Voor zover dat nog nodig was, heeft het derde overlegcomité in evenveel weken nog maar eens duidelijk gemaakt dat dit land niet meer werkt, doordat zowat iedereen bevoegd is voor alles, maar nooit helemaal. Een gevolg van de vervlechting tussen federaal en regionaal niveau, waardoor men door de bomen het bos niet meer ziet.
De Belgische inflatie steeg in november met liefst 5,64%, het hoogste niveau sinds juli 2008 en toen was het al het hoogste sinds het verre juli 1984. Dat betekent dat alles duurder wordt, maar daartegenover staat, dat wij hier ook een index hebben en dat vanaf januari 2022 alle lonen en uitkeringen in verhouding zullen stijgen. Driemaal hoera, zou men zeggen, ware het niet dat we daardoor een stuk concurrentiekracht verliezen t.o.v. onze buurlanden, die zo’n index niet hebben en onze bedrijven dan in het beste geval minder winst zullen maken, in het slechtste geval meer verlies zullen lijden. Onze bedrijven zien hun loonkosten in elk geval stijgen met 7,5 miljard euro. Daardoor worden de producten die ze maken een stuk duurder en zullen ze minder concurrentieel zijn op de wereldmarkt.
De sterke verhoging van onze inflatie heeft niet alleen te maken met de energieprijzen die door het dak zijn gegaan, maar ook door een stijging van de kerninflatie, die niets te maken heeft met de kosten voor energie en onbewerkte voedingsmiddelen. De problemen die diverse sectoren hebben met de grondstoffenschaarste en de aanvoerkosten zijn daar nog niet eens bijgerekend.
---
In de marge van bovenstaande is het ook interessant te weten dat de inflatie in Duitsland liefst 6% bedraagt en dat is daar het hoogste peil in dertig jaar. Na Merkel en ‘die schwarze Null’ zijn ze daar ook nog niet aan die neue Kartoffelen. Opmerkelijk genoeg maakt de Europese Centrale Bank (ECB) zich minder zorgen. Daar zegt men dat de stijging van de inflatie maar van tijdelijke aard zal zijn. Hopelijk krijgen ze gelijk, anders moeten we nog geloven wat ze in Italië zeggen: ‘Alles stijgt, alleen Venetië blijft zakken’.
Vóٕór einde november van dit jaar moest er een beslissing vallen over de kernuitstap. Dat had nu dinsdag op de laatste dag van die maand moeten gebeurd zijn. Niet, dus. De discussie blijkt in eerste instantie te zijn uitgesteld tot vrijdag 3 december en zal dan eerst alleen maar gaan over het rapport van federaal minister Van der Straeten omtrent de bevoorradingszekerheid. Daarmee zal de knoop doorhakken over de kernuitstap iets voor later worden. Op 7 december is er ook nog een Europese top waarop enkele beslissingen daaromtrent zouden kunnen genomen worden. Een twaalftal landen, met o.a. Frankrijk, willen nl dat zowel kernenenergie als gas op de zgz ‘groene lijst’ komen te staan en dus niet definitief zouden worden uitgesloten. Met alleen alternatieve groene stroom uit windmolens en zonnepanelen zullen we het niet redden en riskeren verscheidene landen, waaronder België, straks een black-out. De bestaande kernenergie zorgt in dit land nog steeds voor ongeveer de helft van de energieproductie. Door het plan om het hele Europese wagenpark straks op elektriciteit te laten rijden, zal men bovendien nog meer stroom nodig hebben dan nu het geval is.
Hét probleem met de kernenergie in België is dat de huidige uitbater Engie/Electrabel zelf besloten heeft haar Belgische kerncentrales na 2025 te sluiten. Dat laatste wil echter niet zeggen dat de laatst gebouwde centrales niet verder zouden kunnen werken. Er zal daarover dan wel onderhandeld moeten worden en – hoe het ook afloopt - de Belgische staat zal het mogen betalen. Met dank aan Verhofstadt die Groen (toen nog Agalev) dat cadeau in 2003 gaf om de groenen mee in zijn eerste regering te krijgen.
Ons Zuhalleke wist gisteren te vertellen dat Vlaanderen voor dit jaar de geplande capaciteit inzake windmolens al had bereikt. De twee vorige jaren bleek dat niet het geval te zijn geweest. Toch is het te vroeg om al victorie te kraaien, zoals men hieronder zal kunnen lezen.
Begin september van dit jaar werd nl de oude steenkoolcentrale West Burton, A, nabij het Britse stadje Gainsborough opnieuw ingeschakeld omdat de windenergie amper een kwart opleverde voor de elektriciteitsproductie. Uit meetgegevens van Vortex, een onafhankelijk Brits studiebureau dat weermodellen uitwerkt, bleek dat er sprake was van een opmerkelijke terugval van de windsnelheid, een fenomeen dat aan de klimaatverandering wordt toegeschreven en dat men ‘windstilling’ noemt. En daarmee kom ik terug op mijn blog van 17 oktober, toen onze groene federale minister van Energie, Tinne Van der Straeten, fier wist te vertellen dat ze de capaciteit van onze windmolens op zee zou verdrievoudigen en ik daarbij opmerkte dat bij windstilte die capaciteit geen driemaal meer zou zijn, maar nul komma nul.
Dat verlies aan windkracht wordt trouwens al waargenomen sinds de jaren 1960 en niets zegt dat het zal verbeteren. Zelfs het Deense Ørsted, een van de grootste windmolenuitbaters ter wereld, kende de laatste jaren winstverlies door windverlies.
Een beetje bescheidenheid is hier wel op zijn plaats.
Het rijk der vrijheid dat Brouckie ons enkele weken geleden nog beloofde, is niet voor morgen, waarschijnlijk zelfs niet meer voor dit jaar. Aan het Griekse alfabet, waarover ik het gisteren nog had, zal het niet liggen. Dat telt 24 letters en we hebben er nog maar drie van in gebruik (grapje).
De vaccinatiecampagne is al bij al nog goed verlopen en zorgt er in elk geval voor dat de schade beperkt wordt. Volgens uitgevoerde simulaties konden daardoor zo’n 30.000 ziekenhuisopnames vermeden worden. Het had nog beter gekund als de derde prik, de boosterprik, er sneller was gekomen toen regionaal ‘Markske’ Beke het deze zomer al vroeg, maar federaal Brouckie toen in eerste instantie dwars bleef liggen. In dit land blijft alles politiek.
Met een gezondheidszorg die met meer dan 10% van ons bruto binnenlands product (bbp) gaat lopen, had men wel iets meer mogen verwachten. Dat is ruim boven het Europees gemiddelde en de vraag is dan ook wat we er voor terugkrijgen in dit versnipperd land.
Zoals ik reeds eerder heb geschreven (en ik niet alleen) zullen we met dit virus moeten leren leven en zal het niet weggaan met de stop and go politiek van het ogenblik.
Volgens de eerste berichten zou de ‘omikron’, de nieuwste Covid-19 variant die uit Zuid-Afrika komt, wel besmettelijker zijn als de voorgangers, maar niet zo ziek maken als men eerst dacht. Als dat hopelijk zou kloppen, dan is de gekozen naam wel toepasselijk. ‘Omikron’ betekent nl de ‘kleine- of korte o’. Het Grieks alfabet heeft nl ook een ‘omega’ en dat betekent ‘grote- of lange o’. De ‘omega’ is de laatste letter van het Griekse alfabet, die wij wel eens onbewust gebruiken als we het over ‘het einde’ hebben.
Die ‘omikron’ komt er na de alfa- en de delta variant en daarmee krijgen we weer een Griekse letter bij om te onthouden. Het Griekse alfabet kent dus twee o’s. Dat men hier ‘omikron’ wel eens met een ‘c’ schijft is weer die Franse invloed, die waardoor we het hier ook dikwijls hebben (o.a. in kruiswoordraadsels’) over ‘igrec’ i.pl.v. ‘Griekse ij’ of ‘Congo’ – schrijven met een ‘c’, dit terwijl de oorspronkelijke naam met een ‘k” was. We zullen het maar belgicismen noemen.
---
En dan nog dit: in een reactie op mijn blog van gisteren over de Oostkantonners, stelt lezer Ropie terecht de vraag of die mensen dat zelf daar wel zouden willen. Mocht het ooit zover komen dat de vier gewesten daarover samen zouden gaan zitten (zou kunnen na de verkiezingen van 2024), kan dat besproken worden, evenzeer als de vraag die de Vlaamsnationalisten dan hopelijk zullen stellen i.v.m. onze eigen uitstap. Daar zullen ook wij zelf voor moeten zorgen. De discussie over Brussel-Halle/Vilvoorde indachtig, weten we echter dat Vlaanderen op die Oostkantonners niet moet rekenen als het er op aankomt.
In mijn blogs ga ik ervan uit dat dit België in zijn huidige vorm niet kan blijven bestaan en dat we best – op zijn laatst na de verkiezingen van 2024 –tot een gesprek zouden komen tussen de vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Duitstalige Oostkantons over hoe het verder moet. Wat die laatste regio betreft, stond er in de weekeindeditie van De Standaard een interessant artikel aan de hand van Klaas De Brucker, transporteconoom KU Leuven, campus Brussel.
De heer De Brucker gaat ervan uit dat we de Duitstalige Oostkantons best terug aan Duitsland zouden geven. Daartoe behoorden ze historisch al tot het verdrag van Versailles uit 1919, na WO I, toen België de streek kreeg als oorlogsbuit. Er wordt wel eens gezegd dat de Oostkantonners tegenwoordig de beste Belgen zijn. Ze worden hier gewoon gepamperd en kosten België enorm veel geld, in de eerste plaats door het aantal extra ministerposten, parlementsleden en ambtenaren die we er moeten betalen. Daarbij komen dan nog de vertaalkosten van de federale overheid en de provincie Luik, waarbij alle wetten en alles wat ermee samenhangt moet worden vertaald naar het Duits.
En daar houdt het niet bij op. Toen dat stukje Duitsland in 1919 bij België werd gevoegd was er het probleem van de spoorlijn Keulen – Luxemburg die meermaals over de nieuwe staatsgrenzen liep. Om te vermijden dat de trein daar telkens zou moeten stoppen, werd dat hele spoorwegtraject Belgische grondgebied. Vandaag de dag is het nog een wandel- en fietspad, maar blijft het nog steeds een Belgische enclave in Duitsland, inbegrepen het voormalig station en stationsplein van Monschau.
Tenslotte heeft Vlaanderen bij die Oostkantons niets te winnen. In de discussie over Brussel-Halle/Vilvoorde koos toenmalig minister-president Karl-Heinz Lambert voor de francofone versie, dus tégen Vlaanderen. Als na de verkiezingen van 2024 de kans zich voordoet zouden we dat stukje Duitsland best terug aan Duitsland moeten geven, waar het thuishoort.
Met heel dat coronagedoe zou men het haast vergeten, maar volgens het Paarsgroen+ regeerakkoord zou er vóór eind november van dit jaar een beslissing vallen over de kernuitstap. Als men zich daaraan houden zou, dan moet dat volgende week gebeuren.
Het is al langer geweten dat het sluiten van alle Belgische kerncentrales, zoals gepland door Paarsgroen en nu door Paarsgroen+ zou kunnen bevestigd worden, waanzin is. Dat schrijf ik hier al enkele jaren en dat wordt nu – rijkelijk laat – bevestigd door Fedustria, de beroepsvereniging van bedrijven uit de textiel- , hout- en meubelindustrie.
In ons land is de maakindustrie actiever dan in de rest van Europa inzake de elektrificatie, maar niet vanwaar die elektriciteit vandaan moet komen. Onze kmo’s vrezen dan ook dat die maakindustrie de speelbal zal worden van een roekeloos energiebeleid en vindt de kernuitstap waanzin. Deze mening wordt gedeeld door meer dan 80% van onze bedrijfsleiders, die vinden dat kernenergie niet alleen zekerheid van levering biedt, maar ook klimaatvriendelijk is en niet afhangt van weersomstandigheden. Bij een uitsluitend op groene stroom werkende energiebevoorrading is er geen back-up als er geen wind of zon is. Dit oplossen door nieuwe gascentrales te bouwen die zwaar gesubsidieerd moeten worden om maar af en toe te werken, daardoor duur en milieuonvriendelijk zijn, is geen oplossing.
Om nog te zwijgen van de kans afhankelijk te worden van dictatoriale regimes. Die kabel vanuit Denemarken, waarover zopas nog een akkoord gesloten is, zal pas over tien jaar in gebruik kunnen worden genomen en ondertussen ook al veel geld gekost hebben.
Fedustria vraagt zich dan ook af, waarom we ûberhaupt alle bestaande kerncentrales moeten sluiten Op die manier halen we 50% van onze elektriciteitsproductie weg op een moment dat we juist een sterke groei in die productie zullen nodig hebben door het in gebruik nemen van elektrische wagens, warmtepompen en nog van dat moois.
Vraag is nu of die afspraak uit het federale regeerakkoord er de volgende week al dan niet zal komen en hoe ze eruit zal zien.
In een gezamenlijke oproep hebben de gouverneurs van alle Belgische provincies opgeroepen om de volgende bijeenkomst van het overlegcomité, die gepland was begin 2022, een maand vroeger te houden. Dit gebeurde i.v.m. de toenemende covid-19 besmettingen en ziekenhuisopnames, waarbij Oost-Vlaanderen de kroon spant met een toename van bijna 80%. Die laatste waarschijnlijk als gevolg van de vijfdaagse lichtshow in Gent, waar zo’n 800.000 mensen op afkwamen en waar nu gouverneuse Van Cauter alle niet-commerciële evenementen (bv van jeugdverenigingen) voor de volgende weken opschortte. Ook de stad Gent zette e.e.a. on hold.
Men weet gewoon niet meer wat aanvangen en dat niet alleen bij ons. Het het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames blijft maar stijgen. Ik heb een kleinzoon huisarts die – alhoewel hij in een dokterscollectief werkt waar e.e.a. beter gepland kan worden - toch dagen maakt van 10 tot 12 uur. Dit is niet vol te houden en dat werd door het artsensyndicaat ook zo reeds gemeld. Het enige positieve is dat het aantal overlijdens t.o.v. een jaar geleden een stuk minder is en dan nog voor meer dan de helft van mensen zijn die niét gevaccineerd waren. Ergens helpen de prikken dan toch en al zullen ook gevaccineerden nog steeds kans lopen besmet te worden, ze er niet meer zo gemakkelijk meer echt ziek van worden, tenzij ze andere onderliggende kwalen hebben.
Het ergste in heel deze ingewikkelde discussie is dat mensen met andere ernstige problemen hun verdere behandelingen soms uitgesteld zien. Ikzelf verloor de vrouw van mijn leven aan kanker en dat had niets met uitstel van behandelingen te maken, maar ik kan me best voorstellen wat het zou betekend hebben mocht dat wél het geval geweest zijn.
‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn’. Dat zong Urbanus jaren geleden al, maar dat was om te lachen. Wat er tegenwoordig rondom ons allemaal gaande is, is niet meer om te lachen.
Een viruscrisis zoals die met corona, hadden we nog nooit meegemaakt en het lijkt wel alsof we er niet vanaf geraken. Steeds duiken er nieuwe problemen op die rechtstreeks of onrechtstreeks met de pandemie te maken hebben.
In het kader van de discussies hoe we eruit geraken, maken we dan mee dat een Waalse dokter zo’n 2.000 valse getuigschriften tegen betaling heeft verkocht, waardoor mensen, die niet gevaccineerd zijn, theoretisch in staat zijn anderen te besmetten. Dit lijkt wel op een ‘License to kill’ film met James Bond. Op de (a)sociale media circuleren trouwens een hele reeks aanbiedingen voor getuigschriften, waarvan de meeste meer dan waarschijnlijk nep zijn.
Sinds het uitbreken van de corona pandemie kende de e-commerce een forse opbloei. Klanten konden online bestellen zodat ze niet meer naar de fysieke winkels hoefden te gaan en de bestellingen haast meteen geleverd kregen, dikwijls binnen de 24 uur, met een haast gratis verzending. Dat laatste blijkt nu alleen mogelijk te zijn geweest omdat enkele postorderbedrijven werkten met onderaannemers die het niet zo nauw namen met de wetten en voorschriften ter zake, in het zwart werkten en – soms letterlijk – met kinderarbeid.
Bovenop de chaos die we meemaken, kregen we dan nog stiptheidsstakingen van de politie waardoor het verkeer op de weg en in de lucht aardig in de knoei raakte. De laatste loonsverhoging bij de politie zou al dateren van 20 jaar geleden en de minister waarmee de politievakbonden moeten onderhandelen is een politieke neofiet, die een bezoek aan New-York blijkbaar belangrijker vond.
Ik heb zo het idee dat we niet tot 2024 zullen moeten wachten om een volgende verkiezing mee te maken. Zoals men nu bezig is, kan Paarsgroen+ het tot 2024 niet volhouden.
Om met Urbanus ook te eindigen: ‘Ja, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’.
Dat er zondag op de betoging in Brussel zo’n 35.000 mensen kwamen opdagen, was voor mij – en voor menig ander - een verrassing. Het cijfer zal wel kloppen, het kwam van de politie en die overdrijft meestal niet zoals organisatoren dat dikwijls wél doen. Toch enkele opmerkingen.
De baldadigheden op het einde van de betoging hadden niets met die betoging zelf te maken, maar was het werk van schorem dat in elke betoging, tegen wat dan ook, meeloopt met als enige bedoeling alles kort en klein te slaan en – als het kan – aan het plunderen te slaan. Van dat laatste is er gelukkig niet veel in huis gekomen. Wat daar tenslotte gebeurde was niet direct de schuld van de organisatoren, maar van de stad Brussel en haar politiezones, die beter hadden moeten weten. Het is niet de eerste keer dat het daar misloopt (denk maar aan de BLM-betoging van vorig jaar) en dat zal later nog gebeuren als er niet beter tegenaan wordt gekeken.
Tenslotte werd het VB door de media als enige partij beschuldigd aan de betoging te hebben deel genomen, terwijl dat – als partij – bij mijn weten helemaal niet het geval was. Dat er hier en daar een Vlaamse Leeuwenvlag werd meegedragen doet niets ter zake. Maar voor de Franstaligen in dit land is het een goedkoop excuus en de klassieke stok om mee te slaan. Men verwijt de Vlaamsnationalisten steeds dat ze de francofonen van alles wat in dit land misloopt de schuld geven, maar die francofonen doen dat ook met hen.
Tenslotte zal deze spontane betoging een fait divers blijven dat niets zal veranderen aan de hele Covid-19 situatie waarmee we, of we het nu willen of niet, mee zullen moeten leren leven. ‘Wie leeft zal zien’ is hier meer dan ooit op zijn plaats, letterlijk zelfs.
Recentelijk waren er nog de zgz ‘Pandora Papers’, waaruit bleek dat rijke lui en vennootschappen, ook van bij ons, miljarden euro’s en dollars hadden verstopt in de zogeheten belastingparadijzen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, er waren enkele jaren geleden ook al de ‘Panama Papers’. De digitale evolutie werkt gelukkig in de twee richtingen, zodat ook de fiscus tegenwoordig heel wat meer kan achterhalen dan vroeger. En dat geldt niet alleen voor wie de belastingen probeert te ontduiken, maar ook laat zien wie wél de wet volgt.
Het blijkt nl dat in de periode 2010-2020 door familiale bedrijven bij ons liefst 8,5 miljard euro in de eigen economie werd gepompt. We kennen allemaal wel een beetje het verhaal van Marc Coucke, maar hij blijkt niet de uitzondering te zijn die honderden miljoenen euro’s heeft herbelegd in eigen land. Opmerkelijk, of misschien juist niet, is dat op een lijst van de 20 grootste herbeleggers er zestien uit Vlaanderen komen, maar dat ze in onze media allemaal ‘Belgische beleggers’ genoemd worden. Het klassieke belgicistische verhaaltje. De twee grootste denkelijk niet-Vlaamse heten de Spoelberch, de historische eigenaars van AB-InBev. Een naam die echter ook opdook in de Pandora Papers, al kunnen er wel meer van die Spoelberchs zijn. Koploper van de herinvesteerders in eigen land is trouwens niet Coucke, maar Jef Colruyt, terwijl ook Roland Duchâtelet, Urbain Vandeurzen en andere Ackermansen er bij staan.
Er doen de laatste tijd weer heel wat verhalen de ronde over ‘Onze Kongo’ en het komt er gewoonlijk op neer dat men van België geld eist als schadevergoeding voor al het leed dat wij die mensen ginder zouden hebben aangedaan.
Kongo of wat daarvoor moet doorgaan, moet men zien in drie periodes. De eerste was de Kongo- Vrijstaat (1885-1908) ‘eigendom’ van van Leopold II. Toen zijn er inderdaad daar gruwelijke dingen gebeurd, maar die kan men nu – 100 jaar later – niet in de schoenen van de Belgische staat schuiven. Die Belgische staat beheerde Kongo van 1908 tot 1960 en was een modelkolonie, waarvoor we ons niet moeten schamen, zeker als men ziet hoe zo’n klein landje zo’n enorm gebied leefbaar hield. De ellende die de Kongolezen sindsdien hebben meegemaakt – en nóg steeds meemaken - hebben ze grotendeels te danken aan de eigen leiders, die het land financieel hebben leeggeplunderd, vanaf Mobutu tot en met de familie Kabila. Van die laatste is zeker dat ze zich verrijkt heeft met minstens 120 miljoen euro uit de staatskas, zoals blijkt uit een gegevenslek bij de Afrikaanse BGFI-bank dat De Standaard kon inkijken.
E.e.a. wil niet zeggen dat België daar geen fouten heeft gemaakt. Het heeft bij het tot stand komen van de onafhankelijkheid niet gezorgd voor een degelijk vervangend Kongolees bestuurskader en had het land niet zo overhaast mogen verlaten. Kongo was en is nog steeds te groot om efficiënt bestuurd te worden.
---
In de marge van bovenstaande herhaal ik nog eens dat ik ‘Kongo ‘ steeds met een ‘K’ schrijf. De naam is afkomstig van een stam die woonde aan de monding van de Kongostroom en wier inwoners de ‘Bakongo’ werden genoemd. ‘Ba’ of ‘Wa’ (dat laatste bv bij ‘Watutsi’) duidt de meervoudsvorm aan. ‘Congo’ met een ‘c’ is een verfransing van de naam. Het oude prentenboek van chocolade Jacques, bij ons nog steeds een familiebezit, was in twee talen, met als titel ‘Notre Congo’/ ‘Onze Kongo’.
De voorwaarde waarom Open VLD voorzitter Lachaert destijds voor Paarsgroen koos i.pl.v. Paarsgeel, was dat zijn partij het zgz ‘premier bonus’ zou krijgen. Iedereen die iets van Belgische politiek kent, weet dat dit betekent dat daarvoor een prijs moet betaald worden, dat de partij die de premier levert regelmatig toegevingen zal moeten doen en desnoods daartoe gechanteerd zal worden. Crootje besefte dat ook wel, maar verklaarde toen dat hij niet de dweil van Paarsgroen zou worden.
Het maandagakkoord werd echter niet opgezegd door een van de partijen die de federale regering uitmaken, ook niet door de PS-leden, waaronder vicepremier Dermagne, maar door PS-voorzitter Magnette, die niet eens in die regering zetelt. Na het opzeggen van dat akkoord over het ontslaan van niet gevaccineerde zorgverleners, is het echter klaar als een klontje dat niet De Croo Jr maar Paul Magnette de politiek van Paarsgroen+ bepaalt,. Crootje is wel degelijk de dweil die hij niet wou zijn.
Zoals ik reeds schreef, wordt de PS opgejaagd door de FGTB, het Waalse ABVV, die de facto wordt gedomineerd door de communisten van de PTB, de Waalse tegenhanger van onze PvdA. E.e.a. maakt dat de regering De Croo het bindmiddel dat corona was, heeft moeten loslaten en de verstandhouding steeds meer dan ooit is zoek geraakt.
Men kan zich dan ook afvragen wat de liberalen (en in feite ook de christendemocraten) in deze Paarsgroen+ regering nog te betekenen hebben.
Paarsgroen+ maakt moeilijke tijden mee, wat niet abnormaal is voor een regering met zeven ideologisch verdeelde partijen. Problemen zijn er genoeg, denk maar aan de klimaatplannen, de kernuitstap, de pensioenen, de arbeidsmarkt, asiel en migratie, om nog te zwijgen over de acties van de politie. Daar komt dan het hele coronaverhaal nog bovenop, al leek het soms dat deze federale coalitie juist daardoor bijeen bleef.
Dat laatste blijkt niet langer het geval, sinds er sprake is van verplichte vaccinatie voor zorgsector. Maandag was er nog een akkoord tussen alle partijen van de federale meerderheid om zorgverleners die de vaccinatie weigerden te schorsen vanaf 1 januari en te ontslaan vanaf 1 april 2022. Op dat akkoord kwam zware kritiek van de vakbonden, in de eerste plaats die van het Waalse ABVV dat bijna volledig geïnfiltreerd is door de communisten van de PTB, de Waalse tegenhanger van onze PvdA. De PS, die al enkele jaren via die vakbond leden en kiezers verliest, trok daarna zijn steun aan het maandag-akkoord in en werd daarin gevolgd door het in Wallonië eveneens erg linkse Ecolo. Zij willen niet meer dat zorgverleners die niet gevaccineerd willen worden, zomaar ontslagen kunnen worden en stellen voor ze een soort extra werklozensteun te geven of anders iedereen in dit land – naar het voorbeeld van Oostenrijk – te verplichten zich te laten vaccineren.
Gisteren werd daarover gedebatteerd met alle partijen van Paarsgroen+. Na liefst 12 uur kwam er een compromis uit de bus, waarbij zorgmedewerkers die zich niet willen laten vaccineren wel geschorst, maar niet ontslagen zullen worden. Dat vis noch vlees akkoord moet nog wel worden voorgelegd aan werkgevers én vakbonden.
-De zoveelste besluiten van het federaal overlegcomité hebben alleen maar voor nog meer verwarring gezorgd. Het begint zo’n beetje te lijken op dat spelletje ‘Mens, erger je niet’ en als dat zo verder gaat vrees ik dat we de eindejaarsfeesten ook dit jaar riskeren te missen. Zeker als men tussendoor blijft staken en demonstreren, zou 2021 wel eens in een kakofonie kunnen eindigen
Het is niet alleen bij ons dat het fout blijft lopen, alleen komt er in dit land nog bij dat er in feite drie regio’s zijn met andere noden, gezindheden en zelfs talen, terwijl de beslissingen tenslotte federaal genomen worden. In Glasgow hebben we net nog meegemaakt dat het grotendeels daarom is dat het hier niet werkt. Komt daar nog bij dat experten en politici niet op één lijn zitten en dat dat ook geldt bij de verstandhouding tussen federaal en regionaal niveau.
Alsof dat alles nog niet erg genoeg is, blijkt Vlaanderen regionaal steeds onbestuurbaarder te worden met een coalitie van drie partijen waarvan er twee ook in de federale regering zitten en daartegen zo goed als geen oppositie voeren. Paarsgroen+ krijgt meer weerstand van belgicist Bouchez dan van de regering Pasbon.
Eind volgende week begint de Advent en voor mij is dat het sein dat ik mijn Kerstboom ga zetten. Die laat ik staan tot 7 januari, de dag na Driekoningen en op die manier hou ik het toch een beetje gezellig, ongeacht wat voor grappen er in de coronashow nog zullen worden uitgehaald.
Nederland is ook niet meer het ‘gidsland’ dat het geweest is. Premier Rutte mag dan al eens gezegd hebben dat Nederland geen tweede België mocht worden*, hij zit ook al voor de tweede keer op rij met een regeringsvorming die niet wil lukken. En daar houdt het niet mee op. Vorige week was er weer een lichte aardbeving in Groningen, een gevolg van de gaswinning aldaar, die men ondertussen besloten heeft af te zullen bouwen. Dit laatste heeft niets te maken met de mondiale klimaatproblemen, maar gewoon met het feit dat de aarde er verzakt en heel wat gebouwen al serieuze schade hebben opgelopen.
Ook zakelijk gaat het Nederland niet meer voor de wind. Na de levensmiddelengigant Unilever (Dove, Planta, Ola, Knorr, Calvé e.d.) heeft nu ook de olie- en gasreus Royal Dutch Shell aangekondigd dat het een volledig Brits bedrijf gaat worden, niet meer half Brits/half Nederlands en dat het zijn hoofdzetel verhuist van Den Haag naar London. Net als bij Unilever al gebeurd is, krijgt Shell in de UK dan een Brits statuut, waardoor het de Nederlandse dividendenbelasting van 15% ontwijkt. Die geldt sinds de Brexit in de UK niet meer voor buitenlandse beleggers. Als het doorgaat zal ook de titel ‘Royal Dutch’ uit de firmanaam wegvallen. In de ontslagnemende Nederlandse regering is het nu alle hens aan dek om te proberen die dividendenbelasting alsnog te schrappen. Vraag is maar of het al niet te laat zal zijn, want daarover is reeds en 2018 vruchteloos gediscussieerd in het Nederlandse parlement. Royal Dutch Shell is een van de 20 grootste privébedrijven ter wereld en haalde zelfs in het coronajaar 2020 nog een omzet van 180 miljard dollar. De honderden miljoenen die het bedrijf jaarlijks aan belastingen betaalt zullen voortaan waarschijnlijk naar de Britse schatkist vloeien i.pl.v. naar de Nederlandse.
*Die uitspraak deed Rutte enkele jaren geleden, waarbij hij zich baseerde op het feit dat er in België geen hoofdkwartieren meer zijn van grote zakelijke wereldspelers, alleen nog filialen.
