In tegenstelling tot wat algemeen verwacht werd, is ‘Super Mario’ Draghi er niet in geslaagd de verkiezing voor het presidentschap van Italië te winnen. Toen er na zeven stemrondes nog steeds geen winnaar uit de bus kwam, werd de zittende president, de socialist Sergio Mattarella (80!), opnieuw verkozen voor een termijn van zeven jaar. Als hij die uit kan doen, zal hij een ‘Super Sergio’ van 87 zijn. Voor zover bekend zal Draghi dus waarschijnlijk eerste minister blijven, hetgeen al bij al de wens was van de meeste Italiaanse partijen, die vinden dat hij en niemand anders bekwaam genoeg is om zijn succesvol beleid verder te zetten. Dat was ook de mening van ‘bunga bunga’ Berlusconi - ondertussen ook de 80 voorbij - die met zijn ‘Forza Italia’ nog altijd meetelt in de Italiaanse politiek.
De functie van president is in Italië in de eerste plaats ceremonieel, maar hij kan wel het parlement ontbinden en een nieuwe premier benoemen. Het is in de eerste plaats de premier die de politiek van de regering bepaalt.
---
En nu we toch met Italië bezig zijn en na de reacties over de componist Vivaldi en zijn ‘Quattro stagioni’, nog dit:
Op een gegeven ogenblik was men Vivaldi , de ‘rode priester’, zo goed als vergeten. Tot er een abdij in de buurt van Turijn bij een bank een lening aanvroeg voor renovatie. Als borg voor die lening gaven de monniken hun bibliotheek, waarin het complete werk van de componist bleek te staan, dat in jaren niet meer gespeeld was.
Er bestaat ook nog een werk van Joseph Haydn dat ‘die vier Jahreszeiten’ heet, al is dat meer een oratorium, dat ik ooit heb meegemaakt. Joseph Haydn kan men volgens mij best in één adem vernoemen met Bach, Mozart en Beethoven. Aan de laatste twee heeft hij nog les gegeven.
In Brussel was er zondag een zesde betoging tegen het coronabeleid van de huidige federale regering. Nieuw daarbij was dat het thema van de betoging dit keer een eis tot ontslag van die regering zelf was. Deze betoging was georganiseerd door een groepering die zich ‘Belgians united for Freedom’ noemt. Er was 30.000 man aangekondigd en, volgens de politie, kwam daar maar 1.600 man op af. Er werd niets kapot gemaakt. Dat had ook te maken met het feit dat er een andere route was, van het Noordstation naar buiten de stad i.pl.v. naar het centrum, maar ook doordat, voor wie het allemaal nog volgt, het duidelijk is dat de piek van de omikron variant stilaan bereikt is en deze – zoals voorspeld - inderdaad wel besmettelijker, maar minder gevaarlijk is. Nog wat extra geduld is hier op zijn plaats.
---
Het Vlaams Belang hield, als laatste partij, in Antwerpen haar Nieuwjaarscongres. In tegenstelling tot de andere partijen, die virtueel gingen, hield de club van Van Grieken het traditioneel bij een fysieke aanwezigheid. Dat kon omdat het buiten gebeurde en de weergoden haar goed gezind waren. Volop zon. De kritiek op Paarsgroen+ was er niet minder om en Tom had het zelfs niet eens moeilijk, want zijn besluit: ‘Deze regering doet gewoon niks’, klopt als een bus.
---
En dan nog dit. Op het wereldkampioenschap veldrijden in The States haalden onze landgenoten bij de beloften het hele podium, bij de junioren zilver en brons bij de profs. Het waren allemaal officieel Belgen, maar in werkelijkheid Vlamingen. Als er al Waalse veldrijders zijn, dan zijn die er blijkbaar alleen maar om de hoop te vergroten. Iets dat ook steeds meer het geval is bij de beroepsrenners, zowel in het veld als op de weg, waar bij mijn weten geen opvolger is voor Philippe Gilbert, in mijn ogen zowat de laatste Waalse Mohikaan van betekenis in het peloton. Dat de officiële instanties het houden bij ‘Belgen’ is O.K., maar onze Vlaamse media zouden wel wat genuanceerder en fierder mogen zijn.
Er gebeurt in dit land de laatste tijd nogal wat op gerechtelijk gebied. De inkt over het proces van Julie Van Espen - – vermoord door iemand die in de gevangenis had moeten zitten, maar vrij rondliep omdat hij tegen een eerste veroordeling (voor verkrachting), in beroep was gegaan – of een tweede wraakroepende zaak – die van de kleine Dean - meldde zich aan. Daar ging het om iemand die wél in de gevangenis had gezeten – 10 jaar zelfs - maar geen dag eerder vrij kwam, omdat er geen verzachtende omstandigheden waren waarbij hij een kleuter had mishandeld met de dood tot gevolg. Met als waarschijnlijk resultaat de dood van een tweede kleuter.
Ik vraag me af wat men straks zal denken aan te vangen met dat individu dat nu waarschijnlijk reeds twee kleuters op zijn geweten heeft. Hem ooit een tweede keer vrijlaten, met of zonder supervisie is geen optie meer. Hem dan maar levenslang vasthouden op kosten van de belastingbetaler?
Ondertussen is er de zaak in Peer, waar een knaap van amper 12 jaar een politieagent tot tweemaal toe met een mes in de rug stak. Voorlopig geen naam bekend, zelfs geen voornaam, zoals gebruikelijk is. Alleen dat zijn oudere broer van 17 al bij de politiebekend stond voor een gewapende overval en dat de knaap van 12 het mes die dag gekregen had van een meisje van 13. Waarom loopt zo’n kind rond met een mes dat wel groter lijkt dan een zakmes, want de agent werd geraakt tot in een van zijn longen. En om welke reden gaf ze dat mes aan die knaap? Ook daarover is nog steeds geen enkele verklaring gegeven.
We hebben er allemaal het raden naar, maar ons geloof in gerecht en rechtvaardigheid in dit land heeft wel een flinke deuk gekregen.
‘Het Belgisch leger is weinig méér dan een uitzonderlijk goed bewapend pensioenfonds’ (The Economist).
Als we onze federale regering mogen geloven zal bovenstaande opmerking straks tot het verleden behoren. Ze gaat nl ons leger grondig hervormen en uitbreiden. Dat gaat ons de volgende 8 jaar wel zo’n 14 miljard extra kosten, waarbij men zich kan afvragen waar al dat geld vandaan moet blijven komen. Het land stevent nu al af op een begrotingstekort van 28 miljard euro en een structureel tekort zonder voorgaande, waardoor het zonder bijsturing vanaf 2023 op de allerlaatste plaats in de E.U. dreigt terecht te komen. Deze voorspelling komt, nota bene, van zowel de Europese Commissie als van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), Volgens De Tijd zal het dan 5% van het Belgisch binnenlands product (bbp) bedragen. Dat alles terwijl we met een ongeziene inflatie zitten van meer dan 7%, de hoogste in bijna 40 jaar. En met de verhoging van de rente die er zit aan te komen, zal de staatsschuld nóg groter worden.
En dan hebben we het nog niet gehad over de andere doelstellingen die de regering Decroo zich bij haar aanstelling had gesteld en waar tot nu toe zo goed als niets van in huis is gekomen, zoals het hervormen van het pensioensysteem, de fiscaliteit en de arbeidsmarkt, het regelen van de kernuitstap en de kosten van de energietransitie:
Volgens Gerolf Annemans in Knack zou deze evolutie het Vlaams onafhankelijkheidsidee een nieuw momentum kunnen geven. We kunnen alleen maar hopen dat hij gelijk krijgt.
In december had ik al eens iets gehoord of gelezen van een zoveelste nieuwe politieke partij, een Vlaamse nog wel, maar ik had er verder geen aandacht aan besteed. Tot ik dezer dagen Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), aan kreeg en daarin een reportage van liefst vier bladzijden over het fenomeen vond.
‘Vista’ heet die nieuwe partij en dat is Latijn voor ‘uitzicht’ of ‘vergezicht’. Dat laatste zal wel, want het is vergezocht om nog maar eens een partij op te starten in het al zo versnipperde politieke Belgische landschap. Het zou een Vlaamse, progressieve, regionalistische partij worden, met zicht op de ‘langere termijn’, die de wereld niet alleen wil veranderen, maar ook verbeteren. Doet denken aan ons mateke die van België het beste land van de wereld wil maken. Of aan Spirit, en ID -21, de ter ziele gegane bedenksels van Bertje Anciaux, die er voorlopig nog niet bij betrokken is, maar dat kan altijd nog komen. Concurrentie, dus.
Alle gekheid op een stokje; wij hebben geen behoefte aan een nieuwe partij. Het is zo al ingewikkeld genoeg in dit landje waar men er al zeven nodig heeft om een federale regering te vormen die dan nog met haken en ogen aan elkaar hangt. Als men in de VVB-reportage nog leest dat de nieuwkomers met hun partij(tje) willen verhinderen dat N-VA en VB een Vlaamse meerderheid zouden behalen in 2024, dan is dit verhaal helemaal van de pot gerukt.
Ik kan best begrijpen dat het VVB-blad alle Vlaamse initiatieven aan bod laat komen, maar vier bladzijden voor iets dat meer weg heeft van een curiosum en zich als doel stelt de Vlaamse Beweging nog meer te verdelen, is wel des Guten zuviel en m.i. niet voor herhaling vatbaar.
Niet ‘Hasta la vista (tot ziens), maar ‘Basta la vista’(hou op met Vista), is hier op zijn plaats.’
Ik heb ooit geschreven dat Ludwig Van Beethoven geen Duitser, maar een Vlaming was. Dat klopt nog altijd, maar moet iets genuanceerd worden. Als we met het woord Vlaming iedereen aanwijzen wiens familie afkomstig is van het grondgebied dat we nu Vlaanderen noemen, is het juist. Dat was echter niet zo in de tijd van Van Beethovens grootouders en vader die uit de regio kwamen die toen enkel Brabant heette. Strikt genomen kan Ludwig dan eerder een Brabander genoemd worden, zoals allen die afkomstig zijn uit de huidige Belgische provincies Antwerpen, Vlaams- en Waals Brabant en de Nederlandse provincie Noord-Brabant, maar zeker geen Duitser.
---
Ik ben ook een Brabander. Mijn familie komt uit het nu Nederlandse Noord-Brabant, een deel van de vroegere Zuidelijke Nederlanden. Mijn betovergrootvader, Laurens van Alphen, kwam uit het Noord-Brabantse Rijswijk en stak als 18-jarige in 1830, samen met enkele leeftijdgenoten, de nieuwe grens met het pas ontstane België over. Op die manier vermeden zij opgeroepen te kunnen worden voor militaire dienst in Nederland en waren ze in feite deserteurs. Het dient wel gezegd dat in die tijd soldaatje spelen geen droomjob was. Men werd opgeroepen, maar wist niet wanneer men zou afzwaaien en oorlogen waren toen schering en inslag. Door het feit dat ze Nederlanders waren, werden ze ook in het nieuwe België niet opgeroepen voor de militaire dienst.
Mijn grootvader, een kleinzoon van Laurens, werd nog als Nederlander in België geboren, maar kreeg de Belgische nationaliteit, toen hij als jonge knaap mee lootte voor het Belgische leger. Hij lootte er zich uit, maar door het feit dat hij zich kandidaat had gesteld, werd hij Belg. Mijn vader werd als oudste van zeven vrijgesteld van militaire dienst en zo was ik, als oudste kleinzoon, de eerste van de familie die effectief militaire dienst deed in het ABL (Armée Belge / Belgisch Leger, wat wij bij ‘den troep’ het ‘Arm Belgische Leger’ noemden). Ik kwam terecht bij de zware tanks (toen nog Pattons), verbleef drie weken in Stockem, bij Arlon, een kleine drie maanden in Leopoldsburg, drie maanden in Euskirchen bij Bonn en zes maanden in Kassel, toen aan het IJzeren Gordijn.
In 1992 verscheen het boek ‘Het einde van de geschiedenis’, geschreven door de Amerikaanse politieker denker van Aziatische afkomst Francis Fukuyama. Met de val van de Sovjet Unie kwam er in grote lijnen een einde aan de Koude Oorlog, was het totalitaire Sovjet regime verslagen en zegevierde de democratie.
Dertig jaar later is dat einde verder weg dan ooit en kan men opnieuw stellen dat de geschiedenis zich herhaalt. In diverse landen kwamen nieuwe autoritaire leiders aan het bewind, meestal ex-communisten die van de gelegenheid niet alleen gebruik hadden gemaakt om de macht te grijpen, maar zichzelf en hun cronies ook te verrijken door de genationaliseerde staatsbedrijven te kapen. Daar hield het trouwens niet bij op. Ze respecteerden geen mensenrechten noch rechtstaat, organiseerden cyberaanvallen op al dan niet vermeende vijanden, chanteerden buurlanden met zgz vluchtelingen, vervalsten verkiezingen door tegenstanders – in de eerste plaats journalisten - uit- en op te sluiten, voor zover ze die al niet vergiftigden met polonium of novitsjok.
Het einde van de geschiedenis is dus nog niet in het zicht, verre van zelfs. Met het excuus dat een buurland een minderheid heeft die hun taal en cultuur deelt, vindt men het gerechtvaardigd dat men dat land binnenvalt en het al dan niet geheel of gedeeltelijk annexeert. Als men op die manier verder redeneert, zou bv Frankrijk België mogen inpalmen, omdat daar een minderheid woont die Frans spreekt en de Franse cultuur in ere houdt. Straks gaan we nog blij zijn dat we de E.U. hebben.
Zoals lezer Ottorongo reeds aangaf in zijn reactie van 20 dezer, hebben de Groenen, samen met Greenpeace, beroep aangetekend tegen het toekennen begin december 2021 door de provincie Antwerpen van een vergunning voor Project One van de Britse chemiereus Imeos in de haven van Antwerpen. Het gaat om een investering van drie miljard euro voor een nieuwe ethaankraker, die zal zorgen voor 450 rechtstreekse nieuwe banen. Het wordt de grootste investering in de Belgische chemiesector in 25 jaar en een visitekaartje voor de Vlaamse chemiesector. Imeos is het tweede grootste chemieconcern van de haven, die zelf de tweede grootste chemiecluster ter wereld is (na Houston in de USA).
Het gaat om een ethaankraker en dat is nieuw. Ethaan is nl veel milieuvriendelijker dat nafta waarmee tot nu gewerkt werd. Iets dat kan vergeleken worden met de vervanging van radium door thorium in de kernenergie van de toekomst. Met de nieuwe technologie verbindt het bedrijf er zich toe binnen de 10 jaar klimaatneutraal te worden. Bij de start van de fabriek in 2026 zal de kraker al voor een deel gebruik maken van de waterstof die vrijkomt bij de eigen processen en zal de CO2 worden af- en/of opgevangen.
Kortom, een win-win situatie voor Antwerpen, zijn omgeving en Vlaanderen, waarbij allerlei nieuwigheden zullen komen kijken. Nieuwigheden waarvan ook andere bedrijven in de toekomst mee van zullen profiteren.
Of het beroep van Groen & Co veel zal uithalen, is twijfelachtig als men weet dat de uiteindelijke beslissing bij Vlaams minister Demir komt te liggen, die al bewezen heeft haar tanden te laten zien aan de ‘Groenflatiërs’, die er alleen op uit zijn na de Oosterweelverbinding ook dit project en dus ook de haven en de tewerkstelling te boycotten.
De Europese betoging tegen corona en alles en nog wat in Brussel, is de zoveelste geworden die misbruikt werd door het schorremorrie dat alleen maar gekomen was om keet te schoppen en zoveel mogelijk te vernielen. Het is daarin weer eens grandioos geslaagd.
Er werden 100.000 betogers verwacht vanuit heel Europa en de beweging ‘Europeans United’ die het organiseerde, had een eigen ordedienst meegebracht die naar eigen zeggen bij vorige betogingen elders de zaak goed onder controle had. Niet in Brussel dus waar ze er zelfs niet in slaagde maar de helft van het geschatte aantal onder controle te houden.
Hoe lang gaat men dergelijke betogingen nog toelaten? Ongeacht waarvoor ze komen, het eindigt altijd met vernielingen en plunderingen, om nog te zwijgen over wat de politie er meemaakt.
Bij de Witte Mars i.v.m. de zaak Dutroux, kwamen er destijds 300.000 betogers opdagen (zes keer meer dan nu) en werd er zo goed als geen schade aangericht. Toen waren er nog wel geen (a)sociale media die nu de mensen opjutten door een hoop onzin uit te kramen.
Men kan het inderdaad niet eens zijn met wat er de dag van vandaag allemaal gebeurt in de politiek i.v.m. corona, maar ergens zijn er grenzen aan hoe men dat aan zou pakken. Zoals het nu in Brussel steeds gebeurt, is dat niet langer voor herhaling vatbaar.
Het lijkt een raadsel hoe het komt dat die clown van een Boris Johnson kan aanblijven als premier van de U.K. Eerst verklaarde hij dat zijn kabinetsmedewerkers geen feestje hadden gebouwd. Toen bewezen werd dat dat wél het geval was geweest, ontkende hij dat hij er iets van af wist. Toen ook dat niet waar bleek te zijn; zei hij dat hij zich niet gerealiseerd had dat het om een feestje ging. En toen bleek dat hij daarover gebriefd was en dat dat ook het geval was, zei dat hij dat hij de regels daaromtrent – regels die hij, nota bene, zelf had opgesteld – verkeerd verstaan had.
Ondertussen bleek dat hij – afgezien van zijn vier vrouwen en alles daaromtrent - ook nog gelogen had in zijn eerste job als journalist t.o.v. de redactie en daarvoor ontslagen werd.
Kortom, de man is een aartsleugenaar, een incarnatie van Pinocchio, maar slaagt er wel in (voorlopig?) premier te blijven van een land dat ooit de wereldzeeën beheerste. Zelfs de hevige kritiek uit zijn eigen conservatieve partij schijnt hem koud te laten. Gelukkig is Groot-Brittannië nog altijd een democratie en zijn er over enkele maanden verkiezingen. Het zal dan de Britse kiezer zijn die zal beslissen of Pinocchio al dan niet kan aanblijven. Voor de Post-Brexit conservatieven zou ‘partygate’ wel eens de druppel teveel kunnen zijn, ‘The straw that broke the camel’s back’, zoals ze het zelf zo kleurrijk zeggen
Niet alles is tegenwoordig kommer en kwel*. Volgens Flanders Investment & Trade (FIT) was 2021 zelfs een goed jaar voor wat de buitenlandse investeringen in Vlaanderen betreft. Internationale ondernemingen met hoofdzetel in het buitenland deden vorig jaar in Vlaanderen liefst 295 nieuwe investeringen, die voor 6.233 nieuwe jobs zorgden. Dat waren op de eerste plaats Amerikaanse ondernemingen, maar op de tweede plaats volgden de Britten die hier bij ons een eigen vestiging oprichtten omdat ze de nieuwe situatie na de Brexit in eigen land te gecompliceerd vinden. De leveringstijden zijn er verviervoudigd en er is nog steeds veel onduidelijkheid over de BTW en de invoertarieven. Daarbij komt nog dat de centrale ligging van onze Vlaamse havens nu eenmaal uiterst gunstig is. De fusie van de havens van Antwerpen en Zeebrugge heeft er ook voor gezorgd dat er minder tijd en trafiek verloren ging door geblokkeerde aanvoerlijnen.
Zoals ik al meer geschreven heb kan Vlaanderen gemakkelijk alleen bestaan en economisch aansluiten bij de landen van Noordwest Europa, de Hanselanden, zeg maar. Dat terwijl het binnen België riskeert steeds meer het statuut te krijgen van een Club Med land.
---
*Het is anders wat in ons wereldje: de coronacrisis die maar blijft aanslepen, de steeds duurder wordende energiebevoorrading, de heisa om Oekraïne waar een oorlog niet uit te sluiten is, een Brits premier die voor Pinocchio niet moet onderdoen, het zoveelste MeToo schandaal en een Justitie die achter de feiten blijft aanlopen...
De spanning rond Oekraïne houdt niet op en de dreiging van een Russische invasie blijft bestaan. Pluspunt in deze zaak is dat Russen en Amerikanen voorlopig blijven praten. Europa staat erbij en kijkt ernaar. Het probleem daarbij is, dat - als het tot een gewapend conflict zou komen - het Europa zal zijn dat het meeste riskeert, terwijl de E.U. als instelling niet eens mee lijkt te tellen.
Volgens Jaap de Hoop Schepper, de secretaris van de NATO die de gesprekken met Oekraïne destijds startte, is de hele zaak terug te brengen tot het onverwerkte verleden van Vladimir Putin. Toen het IJzeren Gordijn viel en de Sovjet- Unie instortte, was Putin geheimagent van de KGB in Dresden, waar hij het einde van de DDR meemaakte, wat hem een trauma bezorgde waardoor hij nu nog altijd vindt dat de teloorgang van de Sovjet-Unie de grootste geopolitieke catastrofe van de 20ste eeuw was. Hij beseft wel dat de Sovjet-Unie in zijn oude vorm nooit meer zal terugkeren, maar wil toch nog e.e.a. uit de brand slepen. De inval in Georgië in 2008, de annexatie van de Krim in 2014, de aanval op de Donbas en de openlijke steun aan de dictators van Wit-Rusland en Kazachstan wijzen allemaal in die richting. Tegelijkertijd krikt Poetin in Rusland zelf zijn populariteit wat op en dat is nodig, ook voor zijn partij die heel wat van haat populariteit verloren heeft.
De hele zaak wordt ondertussen doorkruist door de discussie over de NordStream 2 gaspijplijn van Rusland naar Duitsland door de Baltische Zee, die klaar ligt voor gebruik. Die niet openen – zoals de zaken er nu bij liggen - betekent voor West-Europa – in de eerste plaats voor Duitsland – een nog groter tekort aan gas en voor Rusland een groot tekort aan inkomsten. Een situatie waarvan niemand beter wordt en daarom hopelijk kan leiden tot e.o.a. compromis.
Volgens FANC, het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle, bekend als de
nucleaire waakhond, kunnen de twee jongste kerncentrales, Tihange 3 en Doel 4, langer open blijven , mits de nodige updates van de installaties. De beslissing daarover moet wel zo snel mogelijk vallen en liefst nog dit voorjaar. Dit staat te lezen in een rapport van de FANC aan de federale regering, die eerder had gezegd daarover te beslissen op 18 maart 2022.
Daarmee wordt het op 18 maart alles of niets. Als minister Van der Straeten zelf zegt dat er ook gascentrales zullen nodig zijn zelfs als die kencentrales open zouden blijven, dan kan ieder redelijk mens zich afvragen waarom men die laatsten dan überhaupt zou sluiten. Groene logica, zeker?
Dat het openhouden van de jongste twee kerncentrales veel geld gaat kosten – nog zo’n argument van Van der Straeten – is de logica zelf, zeker nu Engie/Electrabel heeft afgehaakt. Maar als men ze zou sluiten zal het eveneens veel geld kosten met daarenboven de kans op black-outs bij langer hoge drukweer zonder haast wind of zon (zoals we dat momenteel meemaken) én zou ons klimaat er ook extra door vervuild worden.
Er is dus geen enkele reden waarom men niet zou ingaan op het voorstel van de FANC, die zegt in dat geval ervoor te zullen zorgen dat bepaalde voorwaarden tijdelijk kunnen versoepeld worden en bepaalde werkzaamheden op langere termijn kunnen gebeuren en dit zonder dat de veiligheid in gevaar zou komen ( een derde groen tegenargument). Daarvoor is er wel een wijziging van de regelgeving nodig en dat moet gebeuren met een nieuw Koninklijk Besluit, iets waarvoor de federale regering moet zorgen.
Tenslotte wordt de FANC in haar voorstel gesteund door zowel netbeheerder Elia als door de Federale Overheidsdienst (FOD) Economie.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. Een paar weken geleden zag ik op de Waalse Tv-zender RTL een voormalige directeur van Electricité de France (EdF), een Frans overheidsbedrijf, vertellen dat Engie/Electrabel een grote stommiteit zou begaan door in België haar kernactiviteiten af te bouwen. In Frankrijk, waar men ook zinnens is verder te gaan met de nieuwste varianten op gebied van kerncentrales, wordt 70% van de elektriciteit verwekt met kernenergie en is er voor de consumenten een prijsplafond, waardoor de Fransen zowat de goedkoopste tarieven hebben van heel Europa.
Wij maken elkaar wijs dat ons migratie-systeem humanitair is. Maar de helft van de mensen die een aanvraag doen, wordt afgewezen en is niet eens een echte vluchteling. Het kost enorm veel middelen om die mensen terug te sturen, als we daar al in slagen. En intussen zijn miljoenen en miljoenen extra nodig om het Rode Kruis en de VN te steunen in landen als Afghanistan, Syrië, Pakistan en Iran. Ons geld zou daarheen moeten gaan in plaats van naar de advocaten en vertalers in Europa.’
Bovenstaande komt niet van mij, maar van Mattias Tesfaye, de Deense minister van Migratie, die het Europees vluchtelingenbeleid ‘één grote leugen’ noemt. Zo hoort men het ook eens uit onverdachte bron. Evenals ‘onze’ Mahdi is Tesfaye een halfbloed, zoon van een Ethiopische vader en Deense moeder, maar geboren en getogen in Denemarken. Alhoewel sociaaldemocraat, aarzelt hij niet ook de steun van de rechtse oppositie te vragen (en te krijgen) in het Deense parlement. Voor 2020 kreeg hij nog 1.800 asielaanvragen . België had er dat jaar 26.000! We kunnen alleen maar hopen dat Mahdi het ook zover kan brengen.
N.a.v. het ontslag van Waals minister zonder Financiën Jean-Luc Crucke heeft deze een doorlichting gegeven van de Waalse budgettaire toestand. Dat die niet goed is, weet ondertussen wel iedereen. Dat het nu bevestigd werd door de uitgaande Waalse minister, die zelf opstapt, is ‘du jamais vu’, om het in hun eigen dialect te zeggen.
Wallonië’s schuld bedraagt momenteel zo’n 30 miljard euro, zowat het dubbele van de jaarlijkse inkomsten. Als niet wordt ingegrepen, stevent de regio tegen 2030 af op een schuld van 50 miljard.
Zoals ik hier reeds enkele keren in deze rubriek schreef, is Wallonië virtueel failliet. Mocht het een land zijn, zou het Internationaal Monetair Fonds (IMF) tussenbeide moeten komen, zoals bij Griekenland gebeurd is. Binnen het federale België kan dat (nog) niet en draait Vlaanderen ervoor op, grotendeels via de Sociale Zekerheid, met transfers die Vlaanderen elk jaar zo’n 7 miljard van haar welvaart kosten. Dat bedrag kan nog verdubbelen als men er de Belgische staatsschuld bij telt, waarvan Vlaanderen nu al 90% betaalt (Brussel 10%, Wallonië 0,0%). Volgens het akkoord van de zesde en voorlopig laatste staatshervorming, goedgekeurd onder Di Rupo en dus ook door de PS, zouden de transfers die ontstaan zijn via de Sociale Zekerheid vanaf 2025 worden afgebouwd. Geen zinnig mens die dat nog gelooft. Een oplossing zou nóg een staatshervorming kunnen zijn, maar dan wel de allerlaatste waarbij men dit land herverkavelt als eerste stap naar e.o.a. splitsing. Daar zullen onze francofonen het zeker niet eens mee zijn, maar een Vlaamsnationale meerderheid bij de regionale verkiezingen in 2024 kan daarin verandering brengen. Het laatste woord zal dan ook aan de Vlaamse kiezers zijn.
De Britten geloven Boris Johnson niet meer. Het werd stilaan tijd dat ze dat eindelijk door hebben. Een man van 57 die aan zijn vierde vrouw toe is (de huidige kon zijn dochter zijn) en daarbij zeven wettige kinderen heeft verwekt, moet al een stukje gelogen hebben in zijn leven, zeker in de wetenschap dat hij er – tot nu toe – mee weg kwam. Pinocchio, zeg maar.
Officieel wacht Johnson op het verslag van een onderzoekscommissie over de hele affaire, maar veel goeds zal daarin niet te vinden zijn. Zelfs zijn eigen partijgenoten hebben er zo stilaan genoeg van. Dat er nog geen beslissing gevallen is, heeft ook te maken met het feit dat er in mei in de UK lokale verkiezingen zijn en de partij voorlopig geen valabel alternatief lijkt te hebben. Zeker met corona en een inflatie die kan tellen en daarbovenop de duizend en één regeltjes die moeten worden aangepast na de Brexit.
Het Britse The Economist schrijft dat verder doen met Johnson ‘een dolle rit wordt met een feestbeest’ (party animal) en laat in een drietal artikels geen spaander heel van de overlevingskunstenaar die in de eerste plaats een grote egoïst is.
---
Dat laatste, geldt ook voor Novak Djokovic, die tenslotte toch geen visum kreeg om de Australian Open te kunnen betwisten, omdat hij niet gevaccineerd is. Het gaat er m.i. niet om of men vóór of tegen de vaccinaties is. De wet is er voor iedereen en het is niet omdat men beter dan een ander met een racket tegen een balletje kan slaan dat men een uitzondering zou krijgen,
Het woord van het jaar 2021 was ‘knaldrang’. Voor dat van 2022 is het nog even wachten, maar er is al een kandidaat die veel kans maakt: ‘Greenflation’ of, in het Nederlands, ‘Groenflatie’,
We kennen al het woord ‘inflatie’, dat aanduidt dat alles duurder wordt en ‘deflatie’, dat het tegenovergestelde betekent. Greenflation – ik hou me aan het Engelse woord dat beter klinkt, ook t.o.v. bv de Green Deal van Timmerfrans - betekent dat door de vergroening, die ons wordt opgedrongen, de prijs verhoogt van o.m. energie en grondstoffen en dus van bijna alles.
---
Ondertussen gebeurt er met de komst van de omikron variant van Covid 19 bijna exact wat men ervan voorspeld had van bij de uitbraak in Zuid-Afrika: meer besmettingen, maar minder gevaarlijk, minder mensen op Intensieve Zorgen en minder sterfgevallen. Dat schreef ik al in mijn blog van 22 december 2021 en heb ik al enkele keren herhaald, maar dat past natuurlijk niet in de paniekverhalen van onze media en ‘experten’.
Eenzelfde verhaal over de Pfos en Pfas. Reeds in mijn eerste blog daarover op 21.06.2021 (‘Absurdistan aan de Schelde’) schreef ik dat er inderdaad een vervuiling had plaatsgevonden, maar dat het belachelijk was de mensen daar nu te verbieden nog eigen groenten en eieren van de eigen kippen te gebruiken, nadat ze dat al 20 jaar deden, sinds het storten van die Pfos had opgehouden en er nog altijd een eerste klacht of melding van ziekte moet bekend gemaakt worden. Dat is nog altijd zo en de hele zaak lijkt steeds meer op een bezigheidstherapie, te vergelijken met die van de Bende van Nijvel. De zaak past als gegoten in de ‘Greenflation’ waarbij men de Oosterweelverbinding minstens wil saboteren met een grote schade voor Antwerpen én Vlaanderen als gevolg. Weg met ons!
Vorig weekeinde liet zowaar ons Gwendolientje nog eens van zich horen. Dat was weer eventjes geleden, ik denk van sinds ze geen voorzitster van de Open VLD meer is. Ze houdt zich nu bijna fulltime bezig met haar job als burgemeester van Aarschot en het was in die functie dat ze in de weekeindeditie van De Standaard een oproep deed aan wat zij de ‘centrumpartijen’ noemt, om voortaan niet meer onder eigen naam, maar samen onder één collectieve benaming (bv stadspartij) naar de lokale verkiezingen te trekken. Alsof ze beschaamd zijn van de eigen naam en vrezen er minder stemmen mee te zullen hebben (wat nog zou kunnen ook)..
Waar is de tijd dat één van die partijen (CVP) ooit de absolute meerderheid behaalde in heel België? Dat lukte daarna niet meer, maar de partij bleef wel sterk genoeg om nog enkele decennia als eerste te kunnen kiezen met wie zij daarna een tweepartijenregering vormde. Toen ook dat niet meer lukte, werd het een zgz ‘tripartite’, tot dat evenmin niet meer mogelijk bleek. Volgens de laatste peilingen mogen de drie traditionele partijen al blij zijn als ze volgende verkiezingen nog de 10% halen.
Aan dat laatste heeft Gwendolientje ook gedacht. Zij heeft het nl niet meer over drie maar vijf centrumpartijen en haalt er ook de N-VA en Groen bij. Dat zou in eerste instantie dan zijn voor de lokale verkiezingen, al sluit ze de regionale ook niet uit. Nog één stap verder en we zitten dan op het federaal niveau, waarin haar Open VLD nu al deel uitmaakt van een regering van zeven partijen die alleen maar overleeft door de gezamenlijke schrik voor die verkiezingen.
Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof!
---
En dan nog dit.
We leefden deze week hier in Vlaanderen in een hogedrukgebied. Door laaghangende bewolking en/of mist was er geen zon en ook geen wind. Dat betekende dat de productie van hernieuwbare energie hier nul komma nul was. Gelukkig hebben we (voorlopig?) nog onze kerncentrales.
De verbruikskosten voor gas en elektriciteit blijven de pan uitrijzen en het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat dit niet tijdelijk zal zijn, zoals de Europese Centrale Bank (ECB), bij monde van haar voorzitster Christine Lagarde vertelt. Het blijkt niet alleen meer te gaan over vraag en aanbod, maar ook een gevolg te zijn van de hoge prijs van de emissierechten en de Green Deal* plannen van Europees commissaris ‘Timmerfrans’ om meer economische sectoren daaraan te onderwerpen. Het is een combinatie van onvoldoende hernieuwbare capaciteit op korte termijn, te weinig investeringen in fossiele brandstoffen die men voorlopig nog steeds nodig heeft en stijgende prijzen van die emissierechten. Die energietransitie – ‘Energiewende’ voor de Duitsers – verhoogt de kans dat de inflatie langer zal aanhouden. Die kwam in december 2021 uit op 5%, het hoogste peil sinds het ontstaan van de euro.
Om de pil voor de verbruikers te verzachten, denkt men er nu aan de BTW op de energie te verlagen van 21 naar 6% en dit op tijdelijke basis. Vraag is maar wat men verstaat onder ‘tijdelijk’, als de inflatie meer dan het dubbele zou blijven van de Maastricht-norm. Die mogelijke verlaging van de BTW op energie hebben we al eens meegemaakt onder Di Rupo, maar de Zweedse coalitie onder Michel schafte die weer af en het lijkt er niet op dat het deze keer op dezelfde wijze zal gebeuren.
*Vergeet trouwens Glasgow. We praten nog steeds over de Green Deal doelstellingen van Parijs (2016), de dada van zelfverklaard klimaatpaus Timmerfrans. Als men die wil halen zal ook de prijs van de fossiele brandstoffen blijven stijgen.
---
Tenslotte nog een vraagje aan lezer Rud, die ons maar wensen blijft sturen. Beste Rud, de feestdagen zijn voorbij. Ik apprecieer uw wensen, maar elke dag weer een is wat van het goede teveel. Bij voorbaat dank om een pauze in te lassen.
Er zijn dezer dagen verschillende bijeenkomsten aan de gang tussen het Westen en Rusland i.v.m. de spanningen in Oekraïne, waarbij steeds gesteld wordt dat het Westen, bij de val van de Sovjet Unie, beloofd had de NATO niet te zullen uitbreiden naar het vroegere Oostblok, maar dat NATO zelf die beloftes niet is nagekomen. Dat verhaal klopt niet helemaal.
Om te beginnen hebben inderdaad heel wat westerse leiders dat toen beloofd, maar die belofte kwam niet van de NATO zelf en – heel belangrijk – werd nooit officieel op schrift gezet, ‘geratificeerd’ zoals men dat noemt. Een internationaal conflict wordt beëindigd met een verdrag en dat is toen niet gebeurd. Waar wél bewijzen van zijn, is dat Gorbatsjov later in eigen land verweten werd van grote naïviteit omdat hij dat niet op papier had laten zetten, maar zijn opvolger Jeltsin miste ook de kans dat te doen toen er in 1997 een soort intentieverklaring kwam, een akkoord tussen NATO en Rusland, waarin ze afspraken met elkaar nauwer te zullen gaan werken, maar niet meer dan dat.
Om het probleem nu op te lossen zal er hoe dan ook met Poetin moeten gepraat worden. Die beweert ten onrechte dat zijn land door de NATO wordt bedreigd. NATO is een defensieve alliantie en kwam zelfs niet tussenbeide toen Rusland de Krim annexeerde en sindsdien de rebellen steunt in de Donbas. De vroegere Oostbloklanden weten maar al te goed wat het betekent onder een Russisch bewind te moeten leven en willen dat geen tweede keer meemaken. Wat ondertussen in Wit-Rusland en Kazachstan is gebeurd, versterkt nog hun wantrouwen t.o.v. het Rusland van Poetin. Zelfs buurlanden als Zweden en Finland denken er nu aan toe te treden tot de NATO. Zweden heeft zelfs een soort dienstplicht heringevoerd, zowel voor jongens als meisjes.
De oplossing is dat de vroegere Oostbloklanden, die nu zelfstandige staten zijn, zelf moeten kunnen beslissen wat zij willen doen en dat dit niet kan onder de bedreiging van een Russische troepenmacht aan de overkant van de grens.
*’The Great Game’ was de naam van het strategische conflict tussen het Britse en het Russische Rijk in Azië rond halfweg de 19de eeuw. De geschiedenis herhaalt zich.
