De gesprekken tussen de federale regering en Engie over het verder open houden van de twee jongste kerncentrales belooft voor vuurwerk te gaan zorgen. Engie Electrabel, de Belgische energieafdeling van de Franse multinational, die eerst zei de uitbating van die centrales niet verder te willen zetten, heeft een geweldige inval gehad en voorgesteld het samen te doen, wat betekent dat de Belgische Staat er mede-eigenaar van zou worden en dus mee zal betalen voor de verder nog te maken kosten. Die zullen miljarden euro bedragen, maar – hoe men het ook bekijkt – het zal altijd veel geld kosten, na de zaak voor enkele decennia verwaarloosd te heb ben. Als de uitbating echter zou stoppen in 2025 dan zullen stroompannes en black-outs ons deel zijn en daar zit niemand op de wachten.
Voor de Belgische Staat zit er aan het Franse voorstel ook een betrekkelijk voordeel verbonden. Ze zou nl mee delen in de winsten, als die er zouden zijn, maar vooral meer zekerheid hebben over de energiebevoorrading van het land. Voor onze groentjes wordt het een keuze tussen pest en cholera. Die hebben al een eerste keer bakzeil moeten halen door akkoord te gaan die laatste twee kerncentrales niet te sluiten en riskeren nu een tweede pil te slikken te krijgen. Als ze een beetje consequent waren, zouden ze de federale regering laten vallen zodat de kiezers er zelf over zouden kunnen beslissen. Crootje, die aast op een internationale carrière na Paarsgroen+, houdt zich voorlopig op de vlakte en zegt dat de besprekingen met Engie in de privésfeer zullen verlopen en niet in het parlement en/of de media.
‘Wanneer een land een inkomstenbron heeft, die niet het gevolg is van echte economische vooruitgang, voelt het ook geen nood aan hervormingen en loopt het eigenlijk achterstand op’.
Bovenstaande vaststelling heb ik ergens vorig jaar al eens gebruikt en noemt men in de economie ‘De Hollandse ziekte’. Geen verwijzing naar de spreekwoordelijke zuinigheid van onze noorderburen, maar naar de plotse winsten die Nederland in de jaren 1970 maakte uit aardgas. Wanneer een land zo’n inkomstenbron heeft, voelt het geen nood aan hervormingen.
Dat is wat nu ook gebeurt met het Rusland van Poetin, dat lijdt aan die zgz ‘Hollandse ziekte’ zelfs in een ver gevorderde staat. Met de olie- en gasboycot die het Westen voorbereidt, ziet het er niet naar uit dat de genezing van ‘the Russian patient’ voor morgen zal zijn. Het zou de Russische handelsbalans meer in evenwicht kunnen brengen, maar de economie zelf geen deugd doen, met zelfs kans op blijvende negatieve gevolgen voor het land.
Als de boycot een feit zal zijn, zal het Rusland van Poetin zijn olie en gas wel aan derden kwijt raken (India en China bv), maar dan aan braderijprijzen, met kleinere schepen en dus kleinere hoeveelheden, kleinere winsten én grotere (transport)kosten.
En dan was er dinsdag die volkomen nutteloze staking van de overheidsdiensten, uitgerekend een sector die het laatste jaar heeft mee kunnen profiteren van vier automatische loonsverhogingen, iets wat nergens anders nog op die manier gebeurt. En dan weten dat er in dit land reeds een overheidsbeslag is van meer dan 50%*, dat er zowat overal een tekort is aan medewerkers, enerzijds door de grote vergrijzingsgolf (die men had moeten zien aankomen) en het feit dat dit land een klein miljoen mensen heeft tussen 25 en 60 jaar, die helemaal niét werken. In Vlaanderen zijn dat vooral de langdurige zieken, waar nog iets voor te zeggen valt, in Wallonië echter de generaties werklozen die nooit echt gewerkt hebben. En dat in een land waarin er geen gebrek aan werk is, wel aan mensen die het kunnen of willen doen. En dan durfde de Waalse minister van Begroting, Adrien Dolimont (MR), in een interview vorige week nog zeggen dat Vlaanderen zijn model niet is en hij vindt dat er na de overstromingen in de Vesdervallei te weinig federale solidariteit was, terwijl alle berichtgeving daarover vermeldde dat er daar meer Vlaamse dan Waalse vrijwilligers ter hulp kwamen.
* Momenteel gaat in België 7,4% van het bruto binnenlands product (bbp) naar publieke dienstverlening – er daar is politie, justitie en leger nog niét eens meegeteld. In Nederland is dat 4,1%, in Frankrijk 5,8% en in Duitsland 6,1%. En daar wordt er niét tegen gestaakt.
Volgens Crootje zou Paarsgroen+ nog vóór het zomerreces, meer bepaald vóór 21 juli, de grote problemen van dit land, zoals de hervorming van de financieringswet, het loonakkoord, het openhouden van de kerncentrales en de pensioenen, aanpakken. Dat aanpakken zou best kunnen, dat afwerken zal een ander paar mouwen zijn.
Mocht bv de volgende staatshervorming, die er hoe dan ook moet komen, uitmonden in vier volwaardige deelstaten – Vlaanderen, Wallonië, Brussel en ‘Oost-België’ (zoals de Oostkantonners het tegenwoordig noemen), dan kan dit alleen nog maar een pril begin zijn. Zoals ik reeds in mijn vorige blogs schreef, is Wallonië nu al virtueel failliet en zeker niet in staat daar bovenop ook nog de Franse Gemeenschap – die zij de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie noemen - in stand te houden. Zoals ik ook reeds schreef, kan Brussel dit evenmin. Dat is geen verzinsel van Vlaamsnationalisten. Het werd bevestigd door het ‘Centre de Recherche en Économie Régionale et Politique Économique (CERPE)’ van de ULB en bevestigd door de universiteiten van Namen en Luik. Wat Di Rupo onlangs vertelde over zijn Waalse begrotingscontrole, kwam in feite hierop neer: ‘Als we de dingen niet kunnen veranderen, dan veranderen we maar de woorden’. ‘If you can’t convince them, confuse them’.
Aan onze Vlaamse partijen om zich weer niet met een kluitje in het riet te laten sturen.
Bij de bijzondere financieringswet van 2014, betreffende het akkoord over de zesde staatshervorming, werd besloten dat vanaf 2025 de transfers van noord naar zuid jaarlijks met 10% zouden worden afgebouwd, om volledig verdwenen te zijn in 2035. Dat komt neer op een jaarlijkse inlevering van 62 miljoen euro voor Wallonië en zo’n 10 miljoen voor Brussel. Dat verhaal is bekend en was de prijs die de PS toen wilde betalen voor het tot stand komen van de regering Di Rupo.
Wat ik persoonlijk (en ik denk heel wat andere Vlamingen) niét wist was, dat Wallonië bovendien jaarlijks - en dit tot 2027 – nu al zo’n 150 miljoen zou moeten besparen om haar regionale begroting op orde te krijgen.
Om dat allemaal voor elkaar te krijgen, zou de Waalse regio de tewerkstellingsgraad met zo’n 10% moeten opkrikken tot het Europese gemiddelde van 72,4% en zouden daarvoor in Wallonië zo’n 150.000 nieuwe banen moeten worden gecreëerd. Dat alles terwijl de huidige paarsgroen+ regering de lat over heel België op 80% heeft gelegd, een niveau dat Duitsland en Nederland al behaald hebben en dat Wallonië in totaal zo’n 300.000 nieuwe jobs zou vergen.
Men hoeft geen fiscaal expert te zijn om te begrijpen dat dit nooit ofte nimmer zal lukken, niet alleen niet voor Wallonië, maar ook niet voor Brussel. Als de ‘hoofdstad van Europa’ de bevoegdheden zou overnemen die nu bij de Franse Gemeenschap (‘la Fédéraion Bruxelles-Wallonie’) zijn ondergebracht, zou dat het Brussels tekort in 2035 op 3,5 miljard brengen en de Brusselse schuld op 50 miljard, zowat 385% (!) van de Brusselse inkomsten.
In het licht van bovenstaande is het duidelijk dat de hele discussie over de volgende en hopelijk laatste Belgische staatshervorming zeker voor ons Vlamingen opnieuw bekeken dient te worden, iets wat we pas hard zullen kunnen maken via een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen Vlaamse parlement bij de volgende regionale verkiezingen in 2024. Mocht dat niét gebeuren dan zal Vlaanderen het gros van rekening blijven betalen.
Open VLD-voorzitter Lachaert en Kamerlid Patrick Dewael hebben vorige week een wetsvoorstel ingediend om de federale kieskring weer in te voeren, waarbij 20 van de 150 Kamerleden zouden kunnen verkozen worden op een federale kieslijst en iedereen in dit land ervoor zou kunnen stemmen. In feite is dat een terugkeer naar het verleden. Omdat dat niet meer werkte, heeft men die toen afgeschaft. Nu willen de liberalen terug naar af, dus.
In werkelijkheid zit de schrik er bij Open VLD goed in dat ze de volgende verkiezing nóg verder achteruit zullen gaan en evenals CD&V straks onder de 10% zullen zakken. Zoals het er nu naar uitziet lijkt de partij alleen nog zeker van stemmenwinst via Crootje, de zgz ‘premierbonus’, die hij nu alleen maar kan verzilveren in het eigen kiesarrondissement en waarmee hij, op een federale kieskring, ook stemmen van buiten zijn arrondissement zou kunnen krijgen.
Het is ver gekomen dat de traditionele partijen, die zelf hebben meegewerkt aan zes staatshervormingen, nu de klok terug willen draaien met als enige hoop er straks nog bij te kunnen zijn. Dat het nu niet goed gaat, hebben ze grotendeels aan zichzelf te wijten, want ze waren er steeds bij. Uitgerekend de liberalen zaten zelfs de laatste twintig jaar ononderbroken in alle federale regeringen.
Zoals vaste lezers van mijn blogs weten, is de Belgische automatische loonindex een van mijn stokpaardjes en de nummer één van mijn lijst ‘Only in Belgium’. In deze tijden van almaar stijgende prijzen lijkt onze index de redder in nood, wat er – volgens, nota bene, de Europese Commissie – zal toe leiden dat het gemiddelde loon per werknemer in België in 2023 liefst 16,4% hoger zal liggen dan in 2020.
De keerzijde van dit goede nieuws is wel, dat de loonindex een loonhandicap is t.o.v. de bedrijven in de buurlanden, waar het verschil maar 10,9% zal bedragen, steeds groter wordt. Sinds begin jaren 1990 verloor onze export 18% aan marktaandeel, terwijl die in Duitsland en Nederland in dezelfde periode respectievelijk met 17 en 13% steeg.
De stijgende prijzen van grondstoffen en energie zullen het probleem – en dus ook het verschil - alleen maar groter maken en er voor zorgen dat de factuur niet zal verdwijnen door ze door te schuiven naar de bedrijven. Het zal tenslotte weer de eindgebruiker zijn die de verhoging zal mogen betalen. Dat laatste blijkt trouwens ook het geval te zijn met de autosnelweg kilometerheffing op vrachtwagens, die de Belgische staat wel extra miljoenen euro opbrengt, maar die de transportfirma’s doorberekenen aan hun klanten
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (16 Stemmen) Tags: Zoals vaste lezers van mijn blogs weten, is de Belgische automatische loonindex een van mijn stokpaardjes en de nummer één van mijn lijst ‘,Only in Belgium’,. In deze tijden van almaar stijgende prijzen lijkt onze index de redder in nood,
28-05-2022
Op de poef
Zoals reeds bekend, zette de Europese Commissie, mede door de internationale onzekerheden, haar budgetregels on hold tot eind 2023. Voor België komt dat niet ongelegen want dit land is bij de slechtste leerlingen van de klas voor begrotingsrecord, staatsschuld én overheidsbeslag, met inefficiënte belastingen, hoge pensioenuitgaven, slabakkend onderwijs en een te trage omschakeling naar duurzame energie.
Nu hebben de zgz sociale partners in de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven wel een gemeenschappelijk advies bereikt over een voorstel tot hervorming van de Europese begrotingsregels, maar niemand garandeert dat Europa dat advies zal volgen.
Het Belgisch probleem is nl dat er in dit land in een periode van hoogconjunctuur weinig of geen overschotten zijn geboekt, terwijl er in een periode van laagconjunctuur teveel uitgaven werden gemaakt. M.a.w. we leven hier momenteel op de poef, boven onze stand en de vraag is maar of e.e.a. betaalbaar zal blijven.
Het Rekenhof tenslotte wijst erop, dat de opeenvolgende overschrijdingen van de spilindex hun weerslag zullen hebben op de budgetten, omdat nu al zeker is dat de genomen energiemaatregelen meer zullen kosten dan verwacht, waardoor de houdbaarheid van financiën niet gegarandeerd is, zeker niet nu ook de rentes stijgen.
In de discussies over de oorlog in Oekraïne is zowat iedereen het erover eens dat die alleen kan worden opgelost via de diplomatie. Dat is ook mijn mening, alleen vind ik dat men dat eerst had moeten proberen alvorens dat met de wapens te willen doen zoals nu gebeurt. Dat het toen niet gebeurd is, is trouwens niet alleen de schuld van Oekraïne en/of het Westen, maar ook van het Rusland van Poetin, dat dacht die diplomatie niet nodig te hebben omdat men de klus eens snel zou klaren. Dat is een grove misrekening geworden, mede doordat zowat elke doorsnee Oekraïner bereid bleek te zijn voor zijn vaderland te willen vechten. Ik kan me niet herinneren wanneer het nog gebeurd is dat mannen hun gezinnen lieten vluchten maar zelf achterbleven om hun land te dienen en desnoods ervoor te sterven.
Wat heeft Poetin met zijn oorlog nu bereikt? I.pl.v. vijf à zes dagen duurt die al meer dan drie maanden. Miljoenen vluchtelingen, tienduizenden doden en gekwetsten, kapitalen verloren aan stukgeschoten materiaal, plat gebombardeerde dorpen en steden. Oorlogsmisdaden allerhande. De wereldhandel in energie en voedselbevoorrading grondig verstoord, waardoor elders in de wereld mensen de hongerdood riskeren. Allemaal zaken die vermeden hadden kunnen worden, had men de diplomatie een kans gegeven, maar dan wel vooraleer aan te vallen.
Poetin staat model voor het Rusland dat zijn sovjet imperium verspeelde en dat niet verwerkt krijgt. Veel Russen voelen zich superieur t.o.v. de buurlanden die ze ooit hebben bezet en ze willen die op e.o.a. manier blijven beheersen. Poetin zet daarmee een Russische traditie voort die al bestaat van na de overwinning op de Mongolen en werd voortgezet onder de tsaren en de sovjets. Tot hiertoe was dat vrij goed gelukt t.o.v. Georgië, Azerbeidzjan, Armenië, Kazakstan e.a. voormalige sovjet republieken of buurlanden. Meestal met de wapens, niet met diplomatie. Die laatste wordt blijkbaar alleen verwacht van het Westen.
De oorlog in Oekraïne zorgt niet alleen voor miljoenen vluchtelingen uit dat land, naar schatting voorlopig zo’n 6,5 miljoen, ook uit Rusland zelf hebben er alleen al dit jaar zo’n kleine 4 miljoen het land verlaten. Met een bevolking die driemaal groter is dan die van Oekraïne valt dat niet zo meteen op, maar degenen die nu uit Rusland vertrekken zijn meestal goed opgeleide, vrij bemiddelde jonge mensen. Het merendeel van hen komt uit de IT-wereld en vindt gemakkelijk werk in het buitenland. Dat is voorlopig vooral in de Baltische buurlanden en in Kazakstan en Armenië. Men schat dat er 10% van de mensen in Rusland uit de techsector vertrokken zijn. Dat dit juist in die sector gebeurt is waarschijnlijk omdat zij beter dan de Rus in de straat op de hoogte zijn van wat Poetins trollenleger er in Oekraïne van bakt en laten zich daarom niets wijsmaken door de officiële media. En de Russische overheid wéét het. In maart werden de lonen in de sector nog opgetrokken, de belastingen verlaagd en daar bovenop werden de meeste IT’ers vrijgesteld van militaire dienstplicht.
Heel wat van de mensen die Rusland nu verlaten zijn niet persé tegenstanders van Poetin. Zij zien het alleen niet meer zitten dat het land een economische paria is geworden door die oorlog te starten tegen een buur- en broederland dat hen niet eens bedreigde, maar zijn eigen koers wou varen, zien ook hoe de meeste multinationals het land verlaten en kunnen soms voor diezelfde firma’s blijven werken in het buitenland. Er is niets mis met het Russische volk zelf, wel met de leiding van het land.
De Vlaamse tandartsen nemen steeds minder nieuwe klanten aan, als gevolg van het feit dat er in Vlaanderen een tekort aan tandartsen is van zo’n 170 eenheden. Voor mij en mijn lezers van het eerste uur is dat geen verrassing. Ik schrijf al meer dan tien jaar dat het een schande was dat artsen en tandartsen in Vlaanderen moesten rekening houden met een numerus clausus en een ingangsexamen dat met geneeskunde niets te maken had. De francofonen hadden daar geen last van, omdat zij gewend zijn de Belgische wetten die hen niet aanstaan, naast zich neer te leggen. De Belgische wetten zijn er in de eerste plaats om nageleefd te worden door de Vlamingen.
De laatste twee federale regeringen hebben gepoogd daaraan iets te doen, maar dan ook maar ‘iets’. Om de hele zaak in Vlaanderen te regulariseren zullen we ± 10 jaar geduld moeten hebben.
---
Di Pippo, momenteel minister-president van Wallonië, heeft ook iets bevestigd dat we al lang wisten, nl dat Wallonië virtueel failliet is. Hij heeft nu officieel bevestigd dat de regio een schuld heeft van bijna 4 miljard euro, maar rept met geen woord over hoe hij dat denkt te remediëren, ook niet over het feit dat dat armlastige landsgedeelte niet één, maar twee gewestregeringen heeft, één meer dan Vlaanderen dat meer bevolkt is.
---
En zo blijft dit land maar verder aanmodderen. Vlaanderen zou gerust mee kunnen met de Hanze-landen (Nederland, Duitsland en de Scandinavische landen), maar België doet het niet beter dat de Club-Med landen. En zo lang Vlaanderen verplicht zal zijn in het Belgische gareel te lopen, zal dat er voor ons niet beter op worden. Met partijen als Groen en de PvdA, die zich openlijk Belgisch noemen en de traditionele partijen die nog steeds heimwee hebben naar hun Waalse zusterpartijen, zal Vlaanderen het kind van de rekening blijven
2024 lijkt zo stilaan een magisch jaartal te worden. Er is haast geen politieke discussie waarin dat getal niet vermeld wordt. En wat, als bv deze paarsgroene ongeluksregering toch eerder zou vallen? Dat het nog niet zover gekomen is, komt grotendeels omdat Europa wel op tijd op de vingers komt tikken, maar feitelijk tijd geeft tot einde 2023 om orde op zaken te stellen. Al zal ook dat een mission impossible worden.
De begroting 2022 gaat 22,4 miljard euro in het rood. De staatsschuld was vorig jaar al de grootste van Europa na die van Griekenland. Alleen over bijkomende uitgaven kan nog een consensus gevonden worden, echter op voorwaarde dat elke regeringspartij haar deel van de koek krijgt en dat zijn er alleen al op federaal niveau zeven. Dat is meer dan een dubbele met elk ander vergelijkbaar Europees land. Elke coalitiepartner beschikt daarenboven over een vicepremier mét vetorecht. Mede als gevolg daarvan krijgt men niets ernstigs meer gedaan.
Dat tegen deze wantoestanden niet méér protest komt, is grotendeels omdat de bevolking het ondertussen gewend is geworden en al blij is (voorlopig) geen extra belastingen te krijgen. Als Paarsgroen+ het zou uithouden tot 2024 dan zal het alleen zijn omdat ze tot eind 2023 gedekt is door Europa, men daarna eventueel de regering zal laten vallen en al dan niet tot aan de verkiezingen van 2024 verder doen met een in lopende zaken zoals dat al gebeurde na Marrakech.
Het etiket van bananenkoninkrijk zal dan niet ver meer af zijn.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (18 Stemmen) Tags: 2024 lijkt zo stilaan een magisch jaartal te worden. Er is haast geen politieke discussie waarin dat getal niet vermeld wordt. En wat, als bv deze paarsgroene ongeluksregering toch eerder zou vallen? Dat het nog niet zover gekomen is, komt grotendeels
23-05-2022
Pinocchio 2
Het is opmerkelijk hoe Open-VLD voorzitter Lachaert door de media wordt afgeschermd. De man kan voor hen blijkbaar niets fout doen en belooft dan maar aan de lopende band wat zijn partij allemaal gaat voorstellen en doen. Wie gelooft hem nog nadat hij na zijn verkiezing tot partijvoorzitter juist het tegenovergestelde deed van wat hij toen zijn diepblauwe achterban beloofd had? I.pl.v. de centrumrechtse paarsgele federale regering, die hij beloofde, kwam er een centrumlinkse paarsgroene. Daar niemand garandeert dat hij zijn volgende beloftes gaat houden, gelooft geen mens hem nog, wat hij ook moge beloven. Daarin volgt Lachaert zijn mentor Guy Verhofstadt die, eens federaal premier geworden, eveneens alle beloften uit zijn eigen burgermanifesten verloochende, wat hem de titel opleverde van ‘de man die sneller loog dan zijn schaduw’. Pinocchio was er niets tegen. Wordt dit Pinocchio 2 ?
Na 23 jaar mee regeren zijn de liberalen niet meer geloofwaardig en mee verantwoordelijk voor de puinhopen van de laatste decennia. Er rest hen niets anders dan in de aanloop naar de verkiezingen van 2024 te wedden op de premierbonus van Crootje. Die laatste moet dan wel verzaken aan zijn betrachting om straks een internationale topfunctie binnen te rijven. Lachaert kan misschien nog wel de media aan de praat houden, zijn eigen achterban zal niet meer lukken.
---
En dan nog dit: Steeds volgens Lachaert, is er bij de MR, de Waalse zusterpartij, ‘geen kat die fatsoenlijk Engels spreekt’, nota bene: de tweede keuzetaal in Wallonië’s onderwijs.’. Zo verwonderlijk is dat niet als men weet dat de MR-voorzitter, groot voorstander van de terugkeer naar het oude Belgiquë à papa, zelfs de taal van de meerderheid van dat land niet eens spreekt. Op die manier zijn de Vlaamse liberalen wel verplicht Frans te spreken als ze met de zusterpartij willen discussiëren, wat hun positie automatisch verzwakt.
De partij ‘Démocrate Fédéralist Indépendant‘, kortweg ‘Défi’ genoemd is de opvolger van de ‘Fédéralistes Democrates Francofones, kortweg FDF, in Vlaanderen beter bekend als ‘Front Des Francofones’.
‘Défi” klinkt zo’n beetje als ‘Uitdagend’, maar – zoals ik al eens schreef – zou men die partij beter ‘Méfi’ noemen, wat meer staat voor ‘Onbetrouwbaar’. Ze mag dan van naam veranderd zijn, van politiek helemaal niet. Als partijvoorzitter werd Vlaminghater Olivier Maingain opgevolgd door een zekere François De Smet, die ondanks zijn Vlaams klinkende achternaam al even anti-Vlaams is.
Défi heeft haar nieuw programma voorgesteld en dat lijkt als twee druppels water op het oude van FDF, hier en daar zelfs wat aangescherpt en met als dé uitschieter dat ze niet alleen het cordon sanitair t.o.v. het Vlaams Belang wil behouden, maar het zelfs uitbreiden met de N-VA. ‘Samen gevangen, samen gehangen’, om het te zeggen met de gevleugelde woorden van Josse Van Eynden zaliger, ex-hoofdredacteur van de ter ziele gegane Volksgazet, in de volksmond destijds ook bekend als de ‘Polderbizon’.
Défi is zodus even te mijden als het vroegere FDF en het beste antwoord aan dergelijke Vlaminghaters blijft een Vlaams front tegen of na 2024.
---
En dan zijn er nog de ‘apenpokken’, het gevolg van wat ik ‘hoeren en boeren’ noem, een gevolg van een gedegenereerde samenleving, waarin de doorsnee burger soms de indruk krijgt dat hij/zij zelf niet meer normaal is. De Pride betoging in Brussel had men ‘Open’ genoemd. ‘Apen’ zou na de laatste ontwikkelingen toepasselijker geweest zijn.
Er zouden rechtstreekse telefoongesprekken gevoerd zijn tussen het militaire opperbevel van de USA en dat van Rusland. Laat ons hopen dat het iets heeft opgeleverd of tenminste dat er iets van komt, want deze zinloze oorlog in Oekraïne heeft alleen maar gezorgd voor miserie en verwoestingen waarvan niemand beter is geworden. Dit laatste geldt niet alleen voor de strijdende partijen, maar ook voor de rest van de wereld, nu blijkt dat er bovenop de energiecrisis ook een voedselcrisis dreigt die in bepaalde streken van het Midden-Oosten en Afrika zelfs tot hongersnoden kan leiden.
In het half platgebombardeerde Oekraïne, de nummer 4 van de wereld voor de uitvoer van granen, ligt nog een groot deel van de oogst van vorig jaar te rotten omdat die via de gebruikelijke route over de Zwarte Zee niet meer weg geraakt. Dat zou ook over land kunnen gebeuren, maar dan met mondjesmaat (één schip vervoert zoveel als 30 grote vrachtwagens), terwijl in de gebieden waar het Russische leger zich heeft teruggetrokken er niet alleen oorlogsmisdaden tegen de mensheid zijn gepleegd, maar ook verwoestingen van boerderijen, inbegrepen de graansilo’s.
En dat alles omdat die eenzame man aan zijn lange tafel in het Kremlin vond dat Oekraïne - 77 jaar na WO II - moest ‘gedenazifieerd’ worden. We kunnen alleen maar hopen dat hij ondertussen ook wel zal beseffen dat hij zich flink misrekend heeft en dat er op welke manier ook een einde moet komen aan deze overbodige oorlog. Ook het opperbevel van het Russische leger moet dat beseffen, want dat zal – in tegenstelling tot de Russische bevolking – wél op de hoogte zijn van de eigen verliezen, die niet min zijn.
Het is zo’n beetje mode geworden dat er dagelijks nieuwe verhalen opduiken van mensen die het niet meer zien zitten, die de eindjes niet meer aan elkaar geknoopt krijgen en die van alles tekort komen. Een toename van de armoede, zeg maar. Dat is niet volledig uit de lucht gegrepen en wordt nog versterkt door de negatieve berichten over de stijgende levens- en energiekosten, waarin we zijn terecht gekomen door o.m. de oorlog in Oekraïne.
Dat er bij ons steeds meer armen bijkomen, is iets dat we al langer meemaken, om de eenvoudige reden dat we een deel van die armoede zelf blijven invoeren. Wij kunnen niet voor de rest van de wereld zorgen, zeker niet voor economische immigranten die hier binnen komen gevallen,
Toch is het niet allemaal zorg en kwel, zeker niet in ons Vlaanderen. Dat bleek uit enkele statistieken die werden gepubliceerd door Bart Van Craeynest, de hoofdeconoom van Voka, het Vlaams Ondernemingsnetwerk. Die statistieken bevatten niet alleen cijfers over de verschillende landen, zoals we die meestal krijgen van Eurostat, maar ook van de regio’s en daaruit blijkt dat Vlaanderen op de derde plaats staat voor de gewesten en landen met de minste erge materiële tekorten. We moeten alleen Oost-Nederland (de streek tegen de Duitse grens) en Zwitserland laten voorgaan.
Alles goed, dus? Nee, want op diezelfde lijst staat België ergens halverwege en dat komt omdat die andere gewesten, Wallonië en Brussel, bijna helemaal achteraan bengelen . Het blijft altijd het zelfde verhaal en het komt nu ook uit onverdachte hoek. Meer zelfs, Waals parlementslid André Antoine (Les Engagés) waarschuwde op RTL zijn Waalse lotgenoten dat, als het zo verder gaat, ze straks de Vlamingen om hulp zullen moeten ‘smeken’.
Ik heb alvast een tip voor Antoine & Co: begin al eens met de overbodige Fédération Wallonie-Bruxelles op te doeken. Als Vlaanderen het met een geïntegreerd Gemeenschap kan, moet Wallonië dat ook maar waar maken en hoeft het daar geen extra minister-president, extra ministers en extra kabinetten te hebben. Het zou meteen een minder kost van enkele miljarden euro per jaar betekenen. Het zal trouwens iets van moeten worden, als na 2024 de transfers zullen worden afgebouwd, zoals beslist bij de zesde en voorlopig laatste staatshervorming. Bijna te mooi om waar te zijn.
N.a.v. de vraag van Finland en Zweden om lid te worden van de NAVO, wil ik er even aan herinneren dat Zweden al drie jaar geleden de militaire dienstplicht opnieuw invoerde, deze keer voor mannen én vrouwen. Ik heb daarover al eens geschreven dat ze dat bij ons ook beter zouden doen en dat het een vergissing was die dienstplicht hier af te schaffen,
In Zweden blijkt die herinvoering trouwens een succes te zijn. Elk jaar worden er zo’n 6.000 jongeren geselecteerd voor een opleiding van zes maanden tot anderhalf jaar, naargelang de afdeling van hun voorkeur. Ze worden daarvoor fatsoenlijk betaald en het systeem blijkt zo goed te werken dat heel wat dienstplichtigen achteraf besluiten beroepsmilitair te worden.
Waar wachten we op om dat ook te doen? Voor een land als België met een chronisch tekort aan militairen lijkt Zweden een voorbeeld. De jeugd maakt er kennis met discipline en autoriteit, en kan er technische kennis opdoen. Aan immigranten die via de legerdienst zouden willen integreren, zou men de Belgische nationaliteit kunnen toekennen. Doet me denken aan mijn eigen grootvader, die hier nog als Nederlander geboren werd, maar de Belgische nationaliteit kreeg toen hij mee lootte voor het Belgische leger. (Voor de petit histoire: hij lootte er zich uit, maar het feit dat hij bereid was mee te doen, volstond.)
Wat tenslotte de tegenkanting van sultan Erdogan tegen het lidmaatschap van Finland en Zweden tot de NAVO betreft, blijf ik erbij dat – als hij volhardt in de boosheid – men beter Turkije zou schrappen. Dat land hoort er niet bij, evenmin als bij de E.U. en zeker niet nu het bij Rusland wapentuig heeft gekocht, zoals ik reeds schreef in mijn blog van 14 dezer.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: in afwachting van een definitief lidmaatschap van de NAVO – dat kan een jaar duren - hebben Zweden en Finland ondertussen al veiligheidsgaranties gekregen van Noorwegen, Denemarken, IJsland, de U.K. en de U.S.A. Daar zullen de nieuwe NAVO-leden meer op kunnen rekenen dan op de Turkse would-be sultan.
Zoals lezer Ottorongo terecht opmerkte in zijn reactie van gisteren, blijft deze federale regering maar geld uitgeven, alsof het niet meer op kan. Dit alles ondanks het feit dat qua economische groei er slechts twee EU-landen zijn die het slechter doen dan België, nl Estland en Litouwen, en we op één land na, Griekenland, het grootste begrotingstekort hebben. Dat alles terwijl de PS van Magnette, met de hete adem van de communistische PTB in de nek, afkomt met een zgz ‘koopkrachtplan’ van 6,5 miljard euro extra uitgaven.
Dit jaar zijn de begrotingstekorten nog toegelaten door de Europese Commissie, maar vroeg of laat zal dat ophouden en zullen we op de blaren zitten. Elke onverantwoorde uitgave zal dan dubbel en dik terugbetaald moeten worden en dat zal niet meer met besparingen maar met extra belastingen moeten gebeuren.
Gaan de liberalen, MR zowel als Open VLD én cd&v daarmee instemmen? Bij MR kan men nog hopen op Bouchez, maar of dat ook bij Open VLD gaat lukken, blijft een vraagteken, zolang men daar zoveel belang blijft hechten aan het premierschap van Crootje. En bij cd&v wordt het afwachten of ze na een minister zonder Financiën er straks ook nog een partij zonder kiezers zal aan over houden.
Het is niet de eerste keer dat ik erover schrijf, maar een discriminatie waaraan niets gedaan wordt, blijft ergeren. En zoiets is het tweede taal probleem in onze middelbare scholen. De Vlaamse leerlingen zijn verplicht als tweede taal Frans te leren, de Franstaligen kunnen kiezen tussen Engels, Duits en Nederlands. Volgens de laatste cijfers kiest 60% daar nu voor Engels als tweede taal en niet het Nederlands, wat toch de taal is van de meerderheid in dit land.
Tot wat dat kan leiden bleek uit een recent artikel van de Waalse krant La Meuse; die bij de bevoegde overheidsinstanties te weten kwam dat meer dan 70% van de Walen geen woord Nederlands verstaat. Ter vergelijking: het aantal Vlamingen dat geen Frans verstaat bedraagt bijna 40%. Slechts 2,3% van de Walen vindt dat ze vlot Nederlands spreekt, terwijl dat percentage voor Frans bij de Vlamingen meer dan 10% is.
En dan maar klagen dat dit land niet werkt. Van immigranten eisen we dat ze onze taal, cultuur en gewoontes overnemen, maar voor de Walen maken we de uitzondering. Daarmee kunnen we straks misschien alleen met elkaar nog converseren in het Engels, als ze dat tenminste onder de knie zullen hebben na zes jaar middelbaar.
Uitgerekend na een enquête waaruit blijkt dat liefst 92% van de VB-kiezers zegt de volgende keer weer voor dezelfde partij te stemmen, komt Theo Francken met een geweldig voorstel. Hij doet nl een oproep aan het VB om niét op te komen bij de federale Kamerverkiezingen van 2024 en de achterban voor te stellen op de N-VA-lijst te stemmen! Kan het nog gekker?
Francken zou beter zijn eigen kiezers voorstellen het tegenovergestelde te doen en in 2024 voor het VB te stemmen. Volgens De Stemming is een kwart van de N-VA kiezers niet zeker dat de volgende keer weer te doen en is er dus veel meer kans dat die VB gaan stemmen dan VB’ers N-.VA. Het zou pas geweldig worden als diezelfde Francken het voorbeeld zou geven, zelf zou overstappen naar het VB en zijn kiezers zou vragen hem te volgen. Tenminste zolang Bart De Wever niet af wil stappen van zijn veto tegen een Vlaamsnationale samenwerking, mochten VB en N-VA samen bij die regionale verkiezingen de meerderheid halen.
Als er iets positiefs is aan Franckens voorstel, dan is het dat hij begrepen blijkt te hebben hoe belangrijk die verkiezingen van 2024 zullen worden voor Vlaanderen. Men zou bv even goed kunnen afspreken dat het VB zich zou onthouden bij de federale als de N-VA dat zou doen bij de regionale verkiezingen. Dat is al even gek natuurlijk, maar als we toch bezig zijn. Waar Franken het moeilijk mee heeft, is dat het initiatief na de verkiezingen van 2024 waarschijnlijk niet meer van zijn partij zal komen, omdat ze in Vlaanderen niet meer de grootste zal zijn. En een samenwerking met de socialisten zal voor Vlaanderen niet voor een oplossing zorgen, integendeel.
Als er in Vlaanderen een nieuwe deelregering zou komen met een meerderheid van Vlaamsnationalisten - VB én N-VA - dan zullen de francofonen kunnen kiezen: ermee willen praten en daarbij het cordon sanitaire afschaffen ofwel er niet mee willen praten en dan België afschaffen.
‘Simple comme bonjour’, om het in hun taal te zeggen..
