Als er van de 11 juli-viering 2024 iets zal blijven hangen, zullen dat niet de gebruikelijke feestelijkheden zijn, maar het feit dat er op diezelfde dag er al een akkoord kwam over de vorming van een nieuwe Franstalige deelregering zonder de PS, iets wat al in zo’n 30 jaar niet meer was voorgekomen. In tegenstelling tot de vele zgz ‘Marshall-plannen’ die nooit iets hebben opgebracht, belooft de nieuwe Waalse gewestregering te zullen streven naar een begroting in evenwicht. Dat zal niet van een leien dakje lopen, want Bouchez en Prévot - de respectievelijke voorzitters van MR en ‘Les Engagés’ - rekenen daarvoor op tien jaar, dus twee legislaturen. Hoopvol daarbij is wel dat men terdege beseft dat er duchtig zal moeten gesnoeid worden in de overvloed aan politieke mandaten en dat bv de nieuwe Waalse minister-president dat tegelijk ook zal zijn voor de Franse Gemeenschap, de zgn ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’, wat hopelijk nog maar een eerste stap zal zijn, want heel die Fédération is overbodig en heeft zelfs geen Vlaamse tegenhanger.
De verkiezingen van 9 juni zijn achter ons en de Vlaams-nationalisten blijven verweesd achter. De verhoopte verkiezingsoverwinning op 9 juni kwam er niet, ook al was het kantje boord. De N-VA bleef een banddikte voor, maar net niet genoeg om eventueel een Vlaamse deelregering met twee te kunnen maken, voor zover de partij dat ook zou gewild hebben. Als gevolg daarvan heeft men een derde partij nodig en valt het Vlaams Belang nog maar eens uit de boot. Als het een troost mag zijn: er komt geen Vivaldi II met een minderheid in Vlaanderen. Als Bart De Wever erin zou slagen premier te worden van een volgende federale regering zal hij wel de eerste Vlaams-nationalist zijn die daarin slaagt, maar zover zijn we nog niet.
Uitgerekend op de Vlaamse feestdag van 11 juli, is er wel een akkoord voor de vorming van een Waalse deelregering, nota bene: zonder de PS. Voor een nieuwe federale regering zijn we er ook nog niet en mogen we al blij zijn met het Europese ultimatum van 20 september i.v.m. de Belgische staatsschuld. Tegen dan zal België moeten tonen wat ze gaat besparen. Daar dit grotendeels een Waals-Brussels probleem is, is het maar de vraag waar daarvan in huis zal komen,.
11 juli blijft voor de meeste Vlamingen een apartheidsfeestdag. Het overheidspersoneel heeft vrijaf, de rest moet blijven werken. Een oplossing, die ik al meer heb voorgesteld, zou zijn hem te verwisselen met die van 11 november en die laatste (de wapenstilstand van 1918) te vieren op het daaropvolgende weekeinde, zoals ze dat ook doen in de UK (dat heet daar een ‘bank holiday’).
--
Ondertussen is Bart De Wever officieel formateur geworden en wordt van hem verwacht dat hij de premier zal worden van de volgende federale regering, die – in tegenstelling tot Vivaldi - een meerderheid zal hebben in Vlaanderen en waarbij de diverse regio’s voortaan de tering naar de nering zullen moeten zetten. Dat alles zou duidelijk moeten worden vóór 20 september, datum vastgelegd door de E.U. Als Bart daar niét in slaagt dan riskeert hij – zoals onze vriend Jean het verwoordde in zijn reactie van gisteren – dat de N-VA dezelfde weg op zal gaan als Open VLD en Groen.
11 juli is ook dit jaar nog steeds geen officiële feestdag en daarbovenop komt nog dat er weinig te vieren valt. Nu de Vlaamsnationale partijen enkele zetels tekort komen in het eigen parlement en daardoor geen absolute meerderheid hebben, krijgen we meer dan waarschijnlijk weer een Vlaamse regering met N-VA en enkele traditionele partijen en zal veel weer ondergeschikt blijven aan het federale niveau, zal het federale potverteren voortduren en zal Vlaanderen het uiteindelijk mogen blijven betalen.
--
Enige zekerheid is momenteel dat er een voorakkoord is om verder te praten over de vorming van een nieuwe Vlaamse regering. Preformateur De Wever gaat daarmee vandaag naar de koning en pas daarna zullen we weten of Bart ook formateur zal worden voor de nieuwe federale club, hoe die er zal uitzien en wat die zinnens is te doen om het land dat nooit meer zou uitgevonden worden zal verder sukkelen.
Evenmin als bij ons in Vlaanderen, is rechts er in Frankrijk in geslaagd de meerderheid te behalen en nu zit Macron
(die hier en daar al ‘Micron’ wordt genoemd) met de gebakken peren. Zelfs een ‘cohabitation’ zit er niet meer in. Feitelijk was het uitroepen van nieuwe verkiezingen een flater van jewelste. Als hij het toch persé wou doen, had hij dat moeten doen ná de zomer. Nu is de Tour nog in volle gang, speelt het Franse elftal nog mee in het Europees kampioenschap en – vooral – komen de Olympische Spelen er nog aan. Het lijkt wel een ‘blueprint for disaster’.
--
Ondertussen heeft de Hongaarse premier Orbán gebruik/misbruik (schrappen wat niet past) gemaakt van zijn tijdelijk voorzitterschap van de E.U. om zichzelf uit te roepen tot ‘Mister Europe’. Dat Crootje daaraan niet heeft gedacht! Maar ‘alle baten helpen’, zei de mug en ze plaste in zee…
Het Britse disproportionele kiessysteem mag dan al niet erg democratisch zijn, zeker niet t.o.v. de oppositie, het is wel efficiënt. Binnen de 24 uur na de verkiezing had het land een andere regering en werd er al een wet van de vorige - die waanzin met Rwanda – afgeschaft. We kunnen er hier alleen maar van dromen. Dat laatste heeft trouwens Bart De Wever ooit eens gedaan toen ook hij vond dat we het ook hier beter zouden hebben om zo van ons ingewikkeld systeem vanaf te geraken.
Men kan zich trouwens afvragen wat die immigranten bezield die hun leven riskeren om in de UK te geraken. De belangrijkste reden blijkt te zijn omdat men daar geen ‘pas’ moet hebben, geen identiteitskaart. De mensen die er illegaal binnen geraken komen zo automatisch in het zwarte circuit terecht waar ze uitgebuit worden, al lijkt dat voor velen nog een verbetering met wat ze ‘thuis’ meemaakten,
Als Keir Starmer morgen het identiteitsbewijs verplicht, zou het gedaan kunnen zijn met de tomeloze immigratie naar de UK. Maar willen de zich nog steeds superieur voelende Britten dat wel?
Dat 2024 een jaar van wereldwijde verkiezingen ging worden, misten we al. Dat het er zo gek aan toe zou gaan, niet.
- In Nederland hebben ze eindelijk een centrumrechtse regering in elkaar geknutseld gekregen, die tijdens de eerste vergadering al op onderling gekibbel uitmondde.
- In Groot-Brittannië krijgt men na 14 jaar nog eens Labour aan het bewind, nadat de conservatieven er zich dood geregeerd hadden. Zoals onze Open VLD, maar dan in ’t kwadraat.
- In Frankrijk wint uiterst rechts de Europese verkiezingen, waarna president Macron vervroegde nationale verkiezingen uitroept, waarbij zijn eigen centrumpartij het onderspit delft en er waarschijnlijk drie jaar van ‘cohabitation’ zullen volgen.
- In de States wil een oude man van 81 er nog vier jaar bij doen en zal dat waarschijnlijk niet lukken, waarna men daar met een andere oude man blijft zitten die er de kantjes afrijdt.
- Rusland blijft zitten met een president, die – om aan de macht te blijven – niets beter vindt dan maar oorlog te blijven voeren.
- Victor Orban, die ooit als Hongaars studentenleider de doodsrede uitsprak bij het graf van de door de Russen vermoorde premier Imre Nagy, gaat - nu Hongarije, nota bene, het tijdelijk voorzitterschap van de E.U. heeft - met Poetin praten over vrede zonder daarvoor enig Europees mandaat te hebben.
- In eigen land hebben de Vlaamsnationalisten de afspraak met de geschiedenis gemist en net geen volstrekte meerderheid behaald in de eigen regio, waardoor het land dat niet meer zou uitgevonden worden nog een tijdje zal blijven bestaan. Hoe het verder moet zal de toekomst uitwijzen en zullen we in eerste instantie moeten afwachten hoe historicus De Wever het ervan zal afbrengen. Dat wordt stof voor enkele vervolgverhalen.
Terwijl er voor de vorming van een nieuwe Waalse gewestregering zo goed als een akkoord is, is dat niet het geval voor de Vlaamse. Daar blijft Vooruit maar eisen stellen die geld kosten en waarvoor geen alternatief is om de kosten te dekken. En dan heb ik het idee dat er voor Brussel helemaal nog geen alternatief is, alle halfslachtige maatregelen van Anneliesje van Binnenlandse Dinges ten spijt.
Volgens het Rekenhof volstaan de totale inkomsten van Brussel voor 2022 niet eens om de helft van de schuld van het gewest van dat jaar te betalen. Voor 2023 zijn er nog geen cijfers, maar dat zal waarschijnlijk niet anders zijn, misschien zelfs erger. En daar houdt het niet bij op.
Dat Brussel nood heeft aan één beleidsniveau is een conclusie waartoe zelfs de OESO gekomen is, nota bene: op vraag van Brussel zelf. Waarom doet men het dan niet? Waarom die zes politiezones, waarbij criminelen van de ene gemeente in de andere lopen en de politie hen daar niet kan achtervolgen? Sinds september 2023 werden er in Brussel 27 schietpartijen gemeld, waarbij minstens 7 doden vielen…
Van mijn blog van 29 juni, over het afsluiten van hert dossier van de Bende van Nijvel, had ik ook een kopie gestuurd naar ’t Pallieterke. Dat verscheen daarin deze week in de brievenrubriek. Het blad heeft een oplage van zo’n 11.000 en daarmee bereik ik een veel groter lezerspubliek. Uittreksels van mijn verhaal verschenen trouwens ook in de nieuwsbrief van ‘Vlaanderen Vlagt.’
Ondertussen is er nl alweer een nieuw schandaal waarbij het Belgische Gerecht betrokken is: de zaak Kitty Van Nieuwenhuysen, de jonge agente (23) die in 2007 werd doodgeschoten bij een overval. De drie daders kregen toen 30 jaar. Twee van hen werden een paar jaar geleden al in vrijheid gesteld, nadat ze amper de helft van hun straf hadden uit gezeten en de derde komt nu ook vrij. Men zal het als familie van het slachtoffer maar meemaken…
We kunnen alleen maar hopen dat dat Belgische Gerecht zich herpakt en dat geldt n de eerste plaats voor Brussel, waar de politie de criminaliteit niet onder controle krijgt, enkel en alleen omdat men weigert te zorgen voor een ééngemaakte politie voor de hele stad, zoals dat overal elders gebeurt, zelfs in steden zoals New-York waar men een bevolking heeft die tienmaal groter is.
''‘Panta rhei, visibilis vel non*’ was de slogan waarmee Bart De Wever een eerste vergadering had met de zgz ‘Arizona coalitie’, de 5 partijen, waarmee hij een nieuwe federale regering hoopt te vormen, cd&v, N-VA, Vooruit, MR en les Engagés. Dit keer voor de verandering eens geen slogan in het Latijn, maar in het Grieks.
Op die vergadering liet Bart nog steeds niet in zijn kaarten kijken. Het werd nl een droge uiteenzetting door vice-gouverneur van de Nationale Bank, Steven Vanackere, die grote baas Wunsch verving en daar nog eens herhaalde dat België op maximaal 7 jaar zo’n kleine 30 miljard euro zal moeten besparen. Dat wil zeggen: veel besparen, veel nieuwe belastingen of beiden. Daar bovenop nog investeren, wordt een mission impossible.
We zullen zien wat het straks wordt, als het al iets zal worden. Tegen de Vlaamse feestdag van 11 juli zal het wel meer niet lukken, tegen de nationale van 21 dezer evenmin.
Wie leeft, zal zien
--
* Vrij vertaald: ‘Alles beweegt, zichtbaar of niet’
--
En dan nog dit:
De kerngroep van het Vlaams Talenplatform maakt zich zorgen omdat steeds meer van onze mensen willen dat de verplichting tot het leren van Frans als tweede taal zou vervangen worden door een keuze. Het blijft een schande dat de Franstaligen in dit land de keuze hebben om de tweede taal te kunnen kiezen tussen Engels, Duits en Nederlands (60% kiest er voor het Engels) en dat wij, Vlamingen, die keuze niet krijgen.
Frans is niet langer dé wereldtaal. In zowel de luchtvaart, de zeevaart en het digitale gebeuren is het al Engels wat de klok slaat. Zelfs verstokte Belgicisten die staan te roepen van ‘Eendracht maakt macht’ zouden stilaan mogen beseffen dat dit ook betekent alles hetzelfde te hebben. En dat zouden ze zeker moeten snappen bij een instantie die zich ‘Vlaams’ Talenplatform’ noemt.
Ben Weyts klopt zich op de borst dat hij ervoor gezorgd heeft dat het aantal Vlaamse studenten dat meedoet aan het ingangsexamen voor geneesheer met de helft is verhoogd. Dat had men al tien jaar geleden al moeten doen, want de eerste extra’s die dit jaar slagen in het ingangsexamen zullen pas over 7 jaar geneesheer zijn. Dat terwijl de Franstaligen zich daar nooit iets van hebben aangetrokken, de Wet overtraden en daarna door de federale regeringen beloond werden met een RISIV-nummer waarmee ze hun artsenpraktijk konden beginnen.
--
En dan nog iets voor de taalpuristen:
Er is steeds aangenomen dat de oudste bekendste tekst in het Nederlands een 11de-eeuws gedichtje was van dertien woorden: ‘Hebban olla uogala nestas hagunnan hinase hic anda thu uuat unbidan uue nu’, wat zoveel betekende als ‘Alle vogels zijn nesten begonnen behalve ik en jij. Waar wachten we op?’ Die tekst bleek het werk te zijn van een West-Vlaams monnik die kopiïst was in een klooster in het Britse Kent. Hij werd recentelijk nog eens nagekeken met de moderne apparatuur waarover men tegenwoordig beschikt en die o.m. gebruikt werd om de Dode Zee-rollen te ontcijferen. Daarmee kwam een Latijnse tekst te voorschijn waarvan de inkt was opgedroogd maar die nu weer leesbaar werd. Het was een letterlijke vertaling van wat men reeds kende, maar het bevestigde hierbij ook dat het een hybride was van Oudnederlands en Oudengels, waaruit o.m. bekend werd dat het Kentse dialect van het Oudengels niet zoveel verschilde van het West-Vlaamse dialect van het Oudnederlands.
Terwijl in eigen land de besprekingen over de vorming van de nieuwe federale, Vlaamse en Brusselse regeringen voortkabbelen*, zal het in Frankrijk een drukke electorale week worden, in het vooruitzicht van een tweede stemronde. Zoals verwacht, kwam het Rassemblement National , de centrumrechtse partij van Marine Le Pen, als eerste uit de bus, met zo’n 33% van de stemmen. Eén Fransman op drie dus. Het ziet er naar uit dat er daar straks weer een ‘co-habitation’ van komt, met als verschil t.o.v. vroeger dat de grootste regeringspartij nu rechts zal zijn en die van Macron blij zal mogen zijn nog mee te mogen doen,
Of de democraten het in The States gaan halen, is dan weer erg twijfelachtig nu good old Joe vindt dat hij zelf nog goed genoeg daarvoor is. De ‘come back kid’ is drie jaar jonger dan ondergetekende maar heeft wel wat meer ambitie (grapje).
--
* Onze zgz ‘serieuze pers’ denkt dat het Vlaams Belang niet beter zal scoren bij de gemeentelijke verkiezingen. Zij gaan ervan uit dat er bij het VB meer zgz ‘foertstemmers’ zullen zijn die niet eens zullen gaan stemmen omdat het niet meer verplicht zal zijn. Ze vergeten daarbij dat e.e.a. zal afhangen van hoe de regeringsonderhandelingen ondertussen verlopen zullen zijn, Als die weer zullen uitmonden in de traditionele koehandel die we kennen, zou het voor velen wel eens een reden kunnen worden om toch te gaan stemmen. Het feit alleen al dat de traditionele partijen op enkele plaatsen niet meer onder de naam van de eigen partij durven opkomen. maar op 'Partij van de burgemeester' of Gemeentebelangen. ' Dat zegt genoeg.
Ondertussen heeft het Vlaams Belang haar verkiezingsprogramma voor de gemeentelijke verkiezingen in oktober bekend gemaakt, waarbij de partij hoopt het cordon sanitaire op gemeentelijk vlak te doorbreken. De verkiezingen van 9 juni waren bijna gelukt, die van oktober moeten zorgen voor een duidelijke doorbraak op plaatselijk vlak. Het blijft een schande dat een politieke partij hier aan de verkiezingen mag meedoen, zelfs subsidies krijgt voor het aantal behaalde zetels, maar daarna door de andere zogezegde democratische partijen uitgesloten wordt. Zoiets bestaat alleen in België, het land dat niet meer zou worden uitgevonden als het al niet bestond. Dat cordon staat trouwens niet voor niets op mijn lijst ‘Only in Belgium’.
Na de Europese verkiezingen hebben de drie hier bekende traditionele partijen de eerste postjes weer onder elkaar verdeeld. Heel netjes is dat niet gegaan want de Europese liberalen waren naar de vierde plaats verzeild en krijgen toch de post van Buitenlandse Zaken, die eigenlijk – volgens het aantal behaalde stemmen – moest toekomen aan de fractie waartoe o.m.de rechtse Fratelli d’Italia van Giorgia Meloni behoor, die derde eindigde.
Hoe de diverse regeringen er hier straks zullen uitzien, is nog koffiedik kijken, maar ondertussen zullen ze binnen de E.U. wel de lakens uitdelen, terwijl PS en Open VLD hier naar de oppositie zijn verwezen.
--
Nog een leuke nieuwe politieke benaming: na de ‘gauche caviar’ (de kaviaarsocialisten) voor de volgelingen van o.m. Transconnah, is er nu ook de term ‘la droite campingcar’ voor de volksliberalen van baardman Bouchez.
Het doek lijkt nu definitief te zijn gevallen over de Bende van Nijvel, die bijna 40 jaar geleden, zo’n 28 dodelijke slachtoffers maakte en waarvan het Belgisch Gerecht niets, maar dan ook niets zou hebben teruggevonden. Lezers van deze blog weten dat ik daar anders over denk en ik wil daarover nog even terugkomen met enkele vragen.
Waarom moest dat dossier worden afgenomen van het parket van Dendermonde en naar Charleroi verhuizen?
Waarom bleef het dossier in Charleroi gedurende jaren stof vergaren en werd er niets meer aan gedaan buiten wat gerommel in de marge, een soort bezigheidstherapie?
Waarom werd er nooit een onderzoek gestart naar de CCC (de ‘Cellules Combattantes Communistes’), een linkse organisatie die in dezelfde periode aanslagen pleegde op overheidsgebouwen? Vanaf het moment dat die CCC - die wel degelijk ons democratisch regime wou ontregelen - werd uitgeschakeld, gebeurde er - oh toeval! - geen enkele aanslag meer door de Bende van Nijvel. Nu kan het zijn dat die er fysiek niets mee te maken had, maar daarnaar werd nooit ook maar iets onderzocht. Voor de Belgische Staatsveiligheid kwam en komt nog steeds elk gevaar voor de Staat alleen van rechts, nooit van links. Denk maar aan de rechercheurs die als zgz ‘Stillen’ de vergaderingen bijwoonden van Volksunie en Vlaams Blok of aan de zaak Jurgen Konings.
Op bovenstaande vragen zal nooit een antwoord komen van het federaal parket van dit land dat tiet meer zou uitgevonden worden als het al niet bestond,..
Nadat we al enkele jaren vreesden problemen te zullen krijgen om te voldoen aan de eisen van het verhoogd elektriciteitsverbruik, maken we nu mee dat men zich afvraagt of we straks niet riskeren een stroomoverschot te hebben. De wereld op zijn kop, zeg maar.
De productie en het verbruik van elektriciteit moeten nl op ieder moment perfect in evenwicht zijn, ander dreigt een black-out. Als er te weinig stroom wordt opgewekt, zakt de netfrequentie en als er een stroomoverschot dreigt, worden de centrales automatisch uitgeschakeld en bestaat het risico dat netbedrijf Elia de controle erover verliest. Met een verdubbeling van de zonnepanelen tegen 2035 zit dat erin., waardoor men windturbines en zonneparken zal moeten stilleggen, iets wat men met kerncentrales – die er ook nog steeds zijn - echter zomaar niet kan
Het kan nog spannend worden…
--
En dan nog dit: de laatste aanslagen bij het Brusselse Zuidstation laten nog maar eens zien dat het nodig is één enkele politiezone te hebben voor heel Brussel. De versnippering in zes politiezones maakt alles alleen maar gecompliceerder. Waarom moet een stad met één enkele brandweerzone zes politiezones hebben?
Het lijkt soms wel kolder, maar België, het land dat niet meer zou uitgevonden worden als het niet bestond – althans volgens The Economist en heel wat Flaminganten - zal in 2030 tweehonderd jaar bestaan en de Belgicisten zijn niet van plan dat ongemerkt voorbij te laten gaan. Er is zelfs al een vzw opgericht, die zich 'Horizon 50/200' noemt en e.e.a. tijdig zal moeten voorbereiden . Als voorsmaakje blijken de statuten van die vzw in het Staatsblad uitsluitend in het Frans te zijn, zoals dat in 1830 al gebruikelijk was. Belgischer kan moeilijk. Tomas Roggeman en Frieda Gijbels, beiden Kamerleden voor de N-VA hebben daartegen al geprotesteerd. Hopelijk realiseren ook zij dat hun partij, als Bart De Wever slaagt in het tot stand brengen van een nieuwe federale regering, de voorbereiding tot de feestelijkheden van 2030 mee zal mogen organiseren, Zeker met de wetenschap dat de kans groot is dat België tegen die tijd nog niet uit de schulden zal zijn en het zich niet zal kunnen veroorloven daarvoor nog eens extra schulden te maken.
Gisteren vertelde ik al dat Wallonië nog slechts één beroepswielrenner heeft die tot de top van de Belgische wielersport kan gerekend worden. Dat blijkt niet alleen bij het wielrennen het geval te zijn.
Momenteel scoren Vlaamse topsporters zesmaal meer dan hun Franstalige collega’s en dan mogen die laatsten nog blij zijn dat ze Nafi Thiam hebben, anders was het helemaal huilen met de pet op. Dit jaar behaalden de Belgische atleten in totaal al 52 medailles en topacht-plaatsen: 6 Waalse, 44 Vlaamse en 2’bi-communitaire’.
In het voetbal is het al niet veel beter. In de hoogste klasse dreigt Standard failliet te gaan en redden Anderlecht en Union nog de Brusselse eer. Straks blijft er in het zuiden alleen nog Charleroi over. Levensgenieten en topsport gaan blijkbaar niet samen..
--
Wat dat verplichte Frans in de Vlaamse middelbare scholen betreft – waarover ik het gisteren ook had - zijn er steeds meer leraren Frans die het daarmee niet eens zijn. Er blijken nl in ons Vlaams middelbaar onderwijs steeds meer studenten te zijn die niet meer afstuderen omdat ze niet slagen in hun vakken Frans. Een van de oorzaken blijkt te zijn dat sommige eerstejaarsstudenten niet altijd een leraar Frans hebben gehad in het middelbaar.
Na het vertrek van Philip Gilbert heeft Wallonië bij de beroepsrenners nog één coureur die meetelt, Arnaud De Lie, een boerenzoon uit de provincie Luxemburg. Wint die laatste Mohikaan toch het Belgisch kampioenschap! Het is hem gegund, ook al omdat hij behoorlijk Nederlands spreekt, iets wat men niet kan zeggen wat heel wat bekende Waalse sporters. Denk maar aan de Borlées en Nafi Thiam die het vertikken één woord te spreken in de taal van de meerderheid van het land. Dat terwijl ze wel Engels kennen.
E.e.a. heeft te maken met het feit dat in dit onmogelijke land de Nederlandstaligen vanaf het middelbaar onderwijs als tweede taal verplicht Frans moeten leren, terwijl de Franstaligen vrij kunnen kiezen tussen Nederlands, Engels en Duits, en een meerderheid niét kiest voor de taal die het meest gesproken wordt in het eigen land. Een zoveelste discriminatie waarvan de Vlamingen het slachtoffer zijn.
Terwijl de nieuwe Duitstalige gewestregering al een feit is en de Waalse een waarschijnlijkheid, zal het voor de Vlaamse deelregering én de federale een week worden van druk politiek onderhandelen. Voor de N-VA wordt het straks alles of niets. Als ze opnieuw zou kiezen voor een Zweedse coalitie zoals onder de regering Michel, én daarbij het communautaire weer voor 5 jaar in de ijskast steekt, mag ze het helemaal vergeten. Komt daar nog bij dat we federaal regeert, meestal riskeert de volgende keer stemmen te verliezen. Dat hebben we toen gezien, later bij Open VLD, en dat kan straks ook bij de N-VA. Daarvoor zal die laatste afgerekend worden op meer Vlaamse autonomie en niet op haar sociaaleconomisch beleid. Vraag zal zijn of het VB er dan van zal kunnen profiteren, Maar dat de N-VA een tweede keer nipt zou winnen in blessuretijd zal er dan niet meer in zitten. In het vooruitzicht van zowel de Vlaamse als de Belgische feestdag zal het voor velen nagelbijten worden.
--
En dan nog dit. Het bekende dorpje Zermatt in Zwitserland, bij de Matterhorn, is overstroomd. Het heet voortaan ‘Zeernat’!
