Voor zover er nog zouden denken dat het in dit land allemaal goed loopt, heeft de Organisatie voor Europese Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) België nog maar eens gewaarschuwd, dat het zal moeten opletten. Hiermee bevestigt het wat de meeste economen al lang wisten en waarvoor ook al lang gewaarschuwd was: dit land leeft op zijn tandvlees. De staatsschuld wordt zo groot, dat normale middelen om tegen 2014/2015 de begroting terug in evenwicht te krijgen, niet meer werken. Ook de OESO is er nu van overtuigd, dat hier een deel van de verantwoordelijkheden van het federaal naar het regionaal niveau moeten versast worden. Men heeft het wel in de eerste plaats over de ambtenarenpensioenen, maar er mag veel meer geregionaliseerd worden. Het is nog maar eens gebleken, dat Verhofstadts Lambermontakkoord een slecht akkoord was. Het gaf de gewesten geld zonder dat er verantwoordelijkheden tegenover stonden. De Oeso vertelt ook, dat er hogere belastingen zouden moeten komen. Daar dit bezwaarlijk kan in een land dat al mede de hoogste belastingen heeft van heel Europa, moet er hier en daar met e.e.a. geschoven worden. Zelf stelt de Oeso om veel meer belastingen te heffen op woningen. Daarbij wordt wel vergeten, dat de eigen woning voor veel gepensioneerde Belgen zowat de enige positieve besparing is, die die mensen hebben. Lage pensioenen en hogere taksen voor gepensioneerden zal wel het laatste zijn dat een regering hier zal kunnen waarmaken. Tenslotte wordt gesteld, dat de prijzen van heel wat producten in dit land te hoog zijn en dat dit komt door te weinig echte concurrentie. Ook de Oeso stelt de sperperiodes - nog zo'n unieke Belgische "verworvenheid" - als een van de redenen daarvoor aan de kaak. Wat de OESO niét zegt, is dat er in dit land met twee maten en twee gewichten wordt gewerkt. Terwijl Vlaanderen met man en macht probeert te besparen, vindt men dat in Wallonië helemaal niet belangrijk. Daar waar Vlaanderen in 2011 met een sluitende begroting wil komen te zitten, spreekt drankorgel Daerden over 2015 voor het zuiden van het land. Enfin, het eeuwige verhaal van de Vlaamse mier en de Waalse krekel. Het wordt dan ook hoog tijd dat curator Van Rompuy zijn Franstalige collega's duidelijk maakt dat er één lijn moet zitten in de herstelplannen. "Eendracht maakt macht" kan niet langer vertaald worden als "L'union fait la farce".
De regionale- en Europese verkiezingen hebben voor een soort volksverhuizing gezorgd binnen de politieke instellingen van zowel België als Europa. Het overhaast vertrek van Karel De Gucht naar Europa is daarbij wel het meest opmerkelijke. De Streber uit Berlare ambieerde al langer een job als eurocommissaris, iets wat hij dacht te kunnen krijgen vanaf 2010. Dat het nu allemaal zes maanden naar voor opschuift heeft alles te maken met het feit dat "Loulou" Michel op de MR-lijst verkozen werd tot Europees parlementslid en daarvoor volgende week dinsdag de eed moet afleggen. Als hij dat doet, kan het (letterlijke) Waalse zwaargewicht zijn functie van eurocommissaris voor Ontwikkelingssamenwerking niet cumuleren met die van europarlementslid. Misschien had Michel commissaris kunnen blijven, maar zeker was dat niet. Vandaar de vlucht naar voor. Zoals ik reeds meldde in mijn blog van 9 juni jl, betekent een zitje in het Europees parlement o.a. een jaarsalaris van 92.000 euro, een pensioenregeling waarvoor niet dient te worden afgedragen, een jaarlijkse bijdrage van 50.424 euro voor een eventueel opzetten van een eigen bureau (men krijgt dat geld echter ook als men het niet doet!), een aanwezigheidspremie van 298 euro per dag, plus voor honderden euro's vervoerkosten. En dat alles gegarandeerd voor vijf jaar, áls men verkozen wordt. Vandaar. Die zekerheid van een nieuwe lange(re) termijn op een ander niveau, is er ook de reden voor dat drommen parlementariërs van het federale naar het regionale vlak overstappen. Met de huidige crisis binnen de Open VLD (de naam is wel degelijk toepasselijk: de partij is zo open, dat iedereen er gaat lopen!), is het absoluut niet zeker dat de regering Van Rompuy het zal uitzingen tot 2011 en bestaat het gevaar dat er zelfs dit jaar nog een einde aan komt. Nogal wiedes, dat zelfs federale "zwaargewichten" zoals Bart Tommelein (Open VLD), Peter Vanvelthoven (SP.a), Freya Van den Bossche (SP.a) en zelfs, jaja, Bart De Wever (N-VA) voor een veilige voortzetting van hun ambtstermijn voor het Vlaamse parlement hebben gekozen. Dat door heel die stoelendans weer een vloedgolf van opvolgers de banken van zowel het regionaal als het federaal parlement komen teisteren - allemaal mensen die niét verkozen werden - zal de "democraten" een zorg wezen. En met "democraten" bedoel ik deze keer niet alleen de traditionele partijen, maar ook die van het niet bestaande "Forza Flandria", die driftig meedoen aan die stoelendans. Oppositiepartijen hebben natuurlijk altijd het excuus dat zij die electorale wetten niet hebben gemaakt of veranderd. Die eer komt toe aan de Verhofstadt regeringen. Niettemin had men t.o.v. de eigen kiezer wel een signaal kunnen geven dat zij deontologisch een stapje hoger staan, iets wat nu niet het geval blijkt te zijn.
Na de heisa over de verkoop met voorkennis van de Fortis aandelen van De Guchts schoonmoeder, is het nu de beurt aan staatssecretaris Étienne Schouppe om een dergelijke beschuldiging aan zijn broek te krijgen. Bij hem gaat het om aandelen van KBC, die hij verkocht één dag vóór ze zo'n twee derde van hun waarde verloren. Schouppe beweert, net als De Gucht vroeger, dat hij het helemaal niet met opzet gedaan heeft en hij absoluut geen voorkennis had. Evenmin als De Gucht heeft Schouppe geld tekort. Alleen al met zijn afscheidspremie als directeur van de NMBS (indertijd ontslagen door groene Isabelle Durant), zou een gewone mens een heel leven verder kunnen. Nu, Schouppe hoeft zich waarschijnlijk geen zorgen te maken, evenmin als De Gucht trouwens, die ondertussen al is vrijgesproken. Nochtans lag het er in de affaire De Gucht vingerdik bovenop dat er iets niet klopte. Dat kwam vooral door het feit dat diezelfde dag in zijn eigen gemeente, enkele uren vóór de verkoop van Fortis, ook enkele vrienden en kennissen van De Gucht hun Fortis aandelen hadden verkocht. Als men echt van niets weet, dan gaat men toch geen derden aansporen ook hun aandelen te verzilveren, of zie ik dat weer verkeerd? Als men in de politiek zit, of er rechtstreeks mee te maken heeft, hoeft men trouwens niet altijd iets schijnbaar onregelmatigs te doen om dik geld te verdienen. Zie maar naar die experts, die - op last van de regering Leterme - de bankencrisis onderzochten. Voor dat werkje van een paar weken, kregen die heren de nette som van 434.724 euro uitbetaald, misschien wel belastingvrij. Dat maakt meer van 100.000 euro (4 miljoen oude Befkes!) de man... Jammer, dat ze mij nooit zoiets vragen.
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven, dat Herman Van Rompuy geen echte eerste-minister is, maar eerder een notaris. Iemand die noteert en van alles akte neemt, maar verder geen initiatief onderneemt. Op 1 april (geen grapje) heeft hij verklaard niets meer te zullen doen tot aan de verkiezingen, nu doet hij niets totdat de regionale regeringen zullen gevormd zijn en daarna gaat hij, samen met zijn regering en de hele praatbarak voor minstens twee maanden met vakantie. Dat betekent zes maanden, een half jaar, helemaal niets doen Het was voor mij een blijde verrassing te vernemen, dat ook Bart Maddens Van Rompuy een notaris is gaan noemen. Deze Leuvense politicoloog is de man achter de naar hem genoemde "Maddens doctrine", die zegt dat Vlaanderen niets meer moeten vragen - we worden dan toch maar gechanteerd - en daarbij systematisch alle federale beslissingen, die tegen de Vlaamse belangen ingaan, moet aanvechten via het belangenconflict, net zoals de francofonen dat al jaren doen i.v.m. de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde. Die ene keer dat de Vlaamse regering dat tot nu toe gedaan heeft (als protest tegen de afschaffing van de staatssteun aan bedrijven die 55-plussers in dienst wilden nemen), was het kot aan Franstalige kant te klein. De francofonen gaan er nl van uit, dat zij alleen het recht hebben wetten niet na te leven en/of te saboteren. Angélique Vanderstraeten, die de financiële gang van zaken in dit land becommentarieert in 't Pallieterke, gaat nog een stap verder. Zij schrijft, dat Van Rompuy geen notaris is, maar een curator. De curator van het bijna failliete België. In verband met deze gang van zaken verscheen er zaterdag in De Standaard een open brief van een dozijn jonge Open-VLD verkozenen, die zouden willen dat hun partij uit de federale regering zou stappen, als "curator" Van Rompuy zo blijft niksen. Open VLD is nu niet bepaald de partij waarvoor mijn hart klopt, maar als het goed is zeg ik het ook. Voor één keer hebben ze nl overschot van gelijk. De relance van dit land uitstellen tot 2014/2015 (en misschien nog langer) is immers misdadig t.o.v. de volgende generaties. We hebben in dit België al de hoogste belastingen van Europa, de laagste pensioenen, het grootst aantal politieke instellingen en eveneens het hoogste aantal ambtenaren. Een half miljoen werklozen en toch heel wat vacatures die niet in gevuld geraken. Een justitie die onbetrouwbaar is en een politieapparaat dat enorm veel geld kost, maar niet efficiënt kan werken. Enfin, zo kan men nog wel even doorgaan. Niets doen aan al deze problemen, zoals curator Van Rompuy nu bezig is, is de volgende generaties opzadelen met enorme schulden. De brief van de Open VLD broekies is echter niet af. Vlaanderen ontbreekt er nl in, wat enigzins te verklaren is als men ziet wie daar mede heeft ondertekend. Met namen als Declerq, De Gucht en De Croo, allemaal familie van, is dat ook niet zo verwonderlijk. Zelfs niet met de naam van Willem-Frederik Schiltz, ook al een zoon van iemand die ooit "Leve België" riep ... Zullen ze het dan nooit leren?
De gezondheid is zowat het belangrijkste waarover een mens beschikt. Dat wil daarom niet zeggen dat men er mee moet overdrijven. Dat is nl wat men, mijns inziens, de laatste tijd doet m.b.t de zgn Mexicaanse griep. De Britse minister van Volksgezondheid heeft laten uitrekenen dat er in zijn land binnenkort zo'n 100.000 gevallen van Mexicaanse griep per dag gaan plaatsvinden, met daarbij een veertigtal doden. Hoe hij tot dat besluit komt is erg betwistbaar. Hij beweert nl dat het zal komen door het feit, dat de vakanties eraan komen en veel toeristen de ziekte van elders zullen meebrengen. Bij zulke diagnose zijn wel enkele kanttekeningen te maken. Om te beginnen blijven de meeste dodelijke slachtoffers vallen in Mexico zelf en in de landen er rond. De oorzaak daarvan is nog niet gevonden, maar waarschijnlijk is het een vorm van ondervoeding en gebrek aan weerstand (en hygiëne). De dodelijke slachtoffers tot nu toe in Europa zijn, zonder uitzondering, allemaal mensen die e.o.a. ziekte of zwakte hadden en daardoor niet genoeg weerstand. Ze zouden waarschijnlijk ook gestorven zijn aan een gewone griep. Ten tweede, voor wat die vakanties betreft, zal het er vanaf hangen naar welke landen men op vakantie gaat. Wie zo gek is om nu naar Mexico of een aanpalend land te gaan, maakt het zichzelf moeilijk. Uitgerekend in dit crisisjaar blijken trouwens heel wat minder mensen op vakantie te gaan. Van degenen die wél gaan, zijn er veel die in eigen land blijven, wat het risico aanzienlijk vermindert. Ten derde is men, hier althans, op een eventuele pandemie voorbereid. Diegenen die tekenen van de Mexicaanse griep vertoonden, zijn tot nu toe goed opgevangen en waren er na enkele dagen vanaf. Sommigen hoefden zelfs niet eens naar het hospitaal te gaan. Onze griepspecialist, professor Van Ranst, maakt zich dan ook een beetje belachelijk door België meteen met Groot-Brittannië te vergelijken en de helemaal niet bewezen Britse cijfers* te delen door zes. In één adem zegt hij er dan bij, dat er absoluut geen paniek hoeft te zijn, maar de hele uitzending over de zaak probeert juist niets anders te doen. Om alles op een rijtje te zetten: griep - elke soort griep - is een gevaarlijke ziekte voor al ouder wordt, voor kleine kinderen en iedereen die op e.o.a manier verzwakt is. Mijn laatste griep dateert van 1993 en ik was er zo ziek van dat ik sindsdien elk jaar een anti-griep prikje krijg (en sindsdien geen griep meer heb gehad). --- * Ik vraag me soms af, hoe men aan dergelijke voorspellingen komt. Dat geldt trouwens niet alleen voor deze griepaffaire. Denk maar aan de economie, aan de crisis. Met de regelmaat van een klok zijn er "specialisten", die ons komen vertellen wanneer de crisis zijn dieptepunt zal bereikt hebben en wanneer de heropleving zal starten. Ze weten ons nu al te vertellen, hoeveel werklozen er over vijf jaar zullen zijn en ga zo maar verder. Als dat allemaal zo maar te voorspellen is, hoe komt het dan dat niemand de crisis had zien aan komen, evenmin als de heropleving van het aantal geboortes in ons land, om maar twee voorbeelden te geven. Madame Blanche wist het evenmin...
De hele heisa rond het geplande project van de Lange Wapperbrug in Antwerpen wordt momenteel doorkruist door een uitspraak van de auditeur van de Raad van State. Die heeft nl een klacht van de restaurantbaas Het Pomphuis ontvankelijk verklaard. Dat restaurant dreigt nl onder de besproken brug te komen te liggen, wat natuurlijk betekent dat hij het daar mag vergeten. Wie gaat er nog rustig kunnen eten in een restaurant waarover een autosnelweg raast? Als de Raad van State het advies van de auditeur volgt, wat de normale gang van zaken is, dan komt er voorlopig niets meer in huis van het hele BAM project i.v.m. de verbinding naar de andere kant van de stroom, de zgn Oosterweelverbinding. In het beste geval zal men dan een nieuw project moeten opstarten. Als men weet, dat het BAM-project is opgestart in 1995, dan kan men rustig stellen, dat Antwerpen het mag vergeten.De Antwerpse ring zal één grote parkeerplaats worden, de haven zal onbereikbaar worden en heel wat van de 170.000 arbeidsplaatsen in en rond die haven zullen in gevaar komen. En dat alles in een periode van diepe crisis. De milieujongens en -meisjes kunnen juichen. De groenen ook. De middeleeuwen komen terug! Wat men in deze Antwerpse zaak meestal vergeet erbij te vertellen is, dat uitstel van de Oosterweelverbinding ook uitstel (misschien wel afstel) van een half dozijn andere werken in de koekenstad betekent. Er is nog één lichtpuntje. De nieuwe Vlaamse regering kan de zaak nog rechttrekken. Het item staat nl ook op de agenda van de aan de gang zijnde besprekingen. Als dat niét zou gebeuren, dan wordt dit niet alleen voor Antwerpen, maar eveneens voor het hele Vlaamse hinterland een fameuze strop. Vergeet Vlaanderen dan maar als draaischijf van de West-Europese logistiek. Een land waar iedere hond met een hoed op zijn eigen belang boven het algemeen belang kan laten primeren, heeft geen toekomst meer.
Even voortbomend op mijn blog van gisteren m.b.t. de Belgische gepensioneerden, moet het van mijn hart, dat België toch een zeer uniek land is: - Het is zowat het enige land (althans volgens de gepensioneerdenbond Okra), waar 65-plussers gestraft worden als ze bijverdienen. Het resultaat van dergelijk optreden is, dat steeds meer senioren in het zwart gaan bijklussen, wat de staat nog veel meer geld zal kosten. - We zijn ook het enige land waar men een werklozensteun kan krijgen tot aan zijn pensioen. Dat lijkt zeer sociaal, maar die steun is aan de (zeer) lage kant, waardoor ook in dit segment er aardig wat bijgeklust wordt in het zwarte circuit. - We zijn het enige land waar er nog een automatische index bestaat. Ook daarover heb ik al enkele keren geschreven. Het gevolg daarvan is dat, bij het oplopen van de inflatie (zoals vorig jaar gebeurd is), de lonen hier meteen méér stijgen dan in de ons omliggende landen, waarmee we moeten concurreren. België heeft geen grondstoffen en moet het hebben van de arbeid. Jarenlang heeft men het verschil kunnen opvangen door een stijging van de productiviteit. Ergens is er echter een grens en die lijkt nu bereikt te zijn. - Nergens werken zo weinig mensen in de leeftijd tussen 55 en 65 jaar, slechts zo'n 37%. Dat is mede het gevolg van het vorige punt (uitgeblust door productiviteitsverhogingen) en de macht van de vakbonden. - Nergens zijn de vakbonden zo sterk als bij ons. Alleen zij kunnen meedoen aan sociale verkiezingen (ondernemingsraden en veiligheidscomités). De bonden hebben hier zelfs een alternatief systeem voor het uitbetalen van de werklozensteun, waarvoor ze zo'n kleine 150 miljoen euro belastingsgeld per jaar opstrijken, dat terwijl de staat dat zelf ook zou kunnen doen via zijn bestaande instellingen. - Nergens bestaan er nog koopjes- en sperperiodes zoals bij ons. Dat systeem wordt door de eigen staat ondermijnd doordat handelaars de kans krijgen elk jaar vier dagen braderie met kortingen te houden en die dan meestal laten doorgaan in de laatste dagen van de sperperiodes, zoals zopas nog gebleken is. Van hypocrisie gesproken! - Nergens anders bestaat er nog een verschil in statuut tussen arbeiders en bedienden, zoals bij ons. Het gevolg daarvan is dat men o.m. recentelijk nog een zoveelste nepwet heeft moeten maken om ook de bedienden een soort technische werkloosheid te kunnen geven in deze crisisperiode. - Nergens anders bestaat er een systeem van technische werkloosheid, zoals wij dat hier kennen. Ook dat lijkt supersociaal. Het had wel tot gevolg dat bij multinationals de Belgische fabrieken als eerste op non-actief werden gezet, omdat wij het enige land waren, waar de staat meteen bijpaste. - Nergens anders worden feestdagen, die in het weekeinde vallen, automatisch gerecupereerd op een andere dag. Nog zo iets dat onze lonen duurder maakt dan die in het buitenland. - Nergens anders heeft men zo'n uitgebreide ministerkabinetten als in ons land. In vele landen heeft men er helemaal geen, in sommige een fractie van wat wij hier kennen. Men zou daar nu een einde aan willen stellen. Dat beloofde Verhofstadt al toen hij in 1999 premier werd van paarsgroen. Zal het nu wél lukken? - Nergens worden alle kinderen van een regerend staatshoofd vorstelijk betaald om niets te doen. Ook daaraan zou nu een einde komen, maar pas vanaf de volgende generatie. Als België dan tenminste nog zal bestaan, want dat is ver van zeker. Geen tronen blijven staan. Ook landen die uniek zijn, zijn niet eeuwig...
Soms krijgt men hier de indruk, dat er in dit land maar twee problemen zijn: de sans papiers en de hoofddoekenkwestie. Jongens, jongens, wordt daar papier aan vuil gemaakt! Toch blijkt deze regering van nationale stilstand soms ook met iets anders bezig te zijn. Zo heeft Marie Arena, minister van o.m. pensioenen, ("arena" is het Spaanse woord voor "zand": Moet er nog zand zijn?) ontdekt dat onze gepensioneerden vaak ten onrechte benadeeld worden. Er is in dit land nl een grens van hoeveel die mensen nog mogen bijverdienen bovenop hun pensioen. Als ze daar over gaan, riskeren ze hun pensioen kwijt te spelen. Vorig jaar gebeurde dat met liefst 2.500 gepensioneerden, terwijl nog eens het hetzelfde aantal de helft van hun maandelijkse toelage zag verdwijnen. Daar houden de pensioendiensten zich bij ons mee bezig. Zo was er bv het geval van een man die 300 euro over dat minimumbedrag was gegaan en daardoor 7.000 euro diende terug te betalen... In mijn blog van 24 januari meldde ik een soortgelijk geval dat ikzelf meemaakte. Daar ik 27 jaar in Nederland heb gewerkt, krijg ik ook van daaruit een (deel van mijn) pensioen. Bij samenwonende koppels wordt dat pensioenbedrag in Nederland in twee gesplitst van zodra de jongste partner 65 wordt, wat bij ons dus vorig jaar gebeurd is. Begin dit jaar kreeg ik te horen dat ik voortaan 230 euro per maand minder krijg, omdat mijn vrouw - die altijd thuis is gebleven - hier geen pensioen kan hebben. Dat wij geen cent méér kregen, daarvoor had men hier geen begrip. Daar bovenop eiste de rijksdienst voor pensioenen nog eens 1.300 euro terug, die ze zgz vorig jaar teveel zou betaald hebben. Ik kon daartegen in beroep gaan bij de pensioendienst én de arbeidsrechtbank, wat ik ook meteen gedaan heb. Halfweg juni kreeg ik van de pensioendienst te horen dat mijn "schuld" was kwijtgescholden. Als men "a" zegt, moet men echter ook "b" zeggen en had men mij terug mijn normaal Belgisch pensioen moeten geven. Daar is tot nu toe nog steeds geen sprake van. Mijn klacht bij de arbeidsrechtbank blijft dan ook liggen. Om grote fraudeurs, drugsdealers en andere criminelen aan te pakken, schijnt men in dit landje tijd noch middelen te hebben. Achter gepensioneerden aan gaan, is een stuk gemakkelijker. En dan bedenken, dat wij een van de laagste pensioenen van Europa hebben, een aalmoes in vergelijking met onze buurlanden. Dat geldt trouwens ook voor de werkloosheidsuitkeringen. Wie daarvoor zijn hele leven heeft afgedragen, krijgt er een aalmoes voor in de plaats. Voor mensen die uit alle hoeken van de wereld hier komen binnenwaaien en helemaal niets hebben afgedragen, blijkt dat plots wél te kunnen. En wie daartegen protesteert, krijgt meteen het etiket van "racist" opgekleefd...
Gisteren heeft notaris Van Rompuy de minister-presidenten van de drie gewesten ontvangen. De reden daarvoor was de precaire situatie van de begroting en dito staatskas. Volgens Van Rompuy zullen de gewesten de federale regering moeten bijspringen om het gat in de begroting en de staatsschuld te helpen dichten. Een eerste stap daarvoor zou al zijn, dat de gewesten een sluitende begroting zouden indienen voor 2010. Vlaanderen gaat dat proberen te doen, al zal het ook voor onze nieuwe Vlaamse regering een harde klus worden. Er moet daar zo'n kleine twee miljard euro bespaard worden en tot op heden heeft men nog maar de helft daarvan "gevonden". En wat met de andere gewesten ? Wallonië heeft bij monde van "papa" Daerden al laten weten dat er pas in 2015 sprake kan zijn van een sluitende Waalse begroting. Volgens Di Pippo zou het zelfs 2016 kunnen worden. Waarom geen 2020? Wat Brussel betreft is de situatie nóg erger. Picqué kan geen cent geven, integendeel: hij vraagt nog geld bij! Daarmee wordt nog maar eens bevestigd, dat het Brusselse stadsgewest niet op eigen benen kan staan en ook niet hoeft te hopen op steun van Wallonië dat zelf armlastig is. Brussel schijnt niet te beseffen dat het de prijs moet betalen voor zijn zgz autonomie. Als het dat niet kan, dan is er maar één oplossing: aanleunen bij Vlaanderen. Daarmee weet Van Rompuy ook officieel wat hij voor zichzelf al wel eerder zal hebben uitgemaakt: België zal blijven bestaan dank zij het geduld en het geld van de Vlamingen. Hij vraagt de steun van de gewesten (meervoud), maar weet verdomd goed dat er maar één gewest is dat in staat is hem te helpen. De dag dat de Vlaamse geldkraan wordt dichtgedraaid is het gedaan met dit kunstmatige land. Men kan dit ogenblik wel blijven uitstellen, maar eens zal daarover iets definitiefs moeten beslist worden. --- In de marge van bovenstaande trouwens nog dit: In het nieuwe Vlaamse parlement halen CD&V en Open VLD, de twee Vlaamse partijen uit de regering Van Rompuy, geen 38% meer. De steun vanuit Vlaanderen voor deze federale regering is dus nog kleiner geworden dan hij al was. Hoeveel moet die nog zakken voordat de notaris de boeken dicht doet?
N.a.v. de kaping van het stortschip Pompei door Somalische piraten, en de vrijlating ervan, heeft de Belgische federale politie beslist zes inspecteurs te sturen naar de haven van Oman, waar het schip einde dezer week zal aanmeren. Ze gaan daar het schip minutieus onderzoeken op vingerafdrukken en andere elementen die later zouden kunnen leiden tot de identificatie en mogelijke aanhouding en veroordeling van de piraten die het schip gekaapt hadden. Dat wordt dan de zoveelste belgenmop. Stel eens voor dat het zou lukken, wat dan? Wie gaat die kerels uitleveren? Als dat toch zou gaan, wat denkt men daar als schadevergoeding van te krijgen? Dit zijn allemaal kosten op het sterfhuis. Het wordt pas echt hilarisch, als men weet dat dit gebeurt door een land, waarin gerecht en politie er niet in slagen reeds gekende wetsovertreders vast te houden, laat staan te straffen. Denk maar eens terug aan de affaire Erdal, de vrouw die door 18 (achttien!) politie-inspecteurs geschaduwd werd en toch kon ontsnappen. Ook voor die zaak zijn er nu eigen politie-inspecteurs die regelmatig naar Turkije reizen. Denk ook maar aan de pas vrijgelaten drugsteler, de grootste ooit in ons land, die er waarschijnlijk zonder straf vanaf komt. En vergeet de bende van Nijvel niet, een zaak die al meer dan 25 jaar onopgelost is, maar waar wel een hele cel nog tot 2015 ijverig naar op zoek is. Waar zou men volgend jaar gaan spitten? België is er trots op een piratenwet te hebben. Nederland heeft die ook. De Nederlanders hebben zelfs zopas enkele van die arme Somalische drommels kunnen vatten en veroordeeld. De kerels vinden hun vrijheidsberoving binnen de Nederlandse gevangenissen niet zo erg als "los" te lopen in hun eigen Somalië. De piraterij bij Somalië moet militair worden aangepakt. Al onze zgz democratische middelen hebben daar geen effect. Ook aan ons systeem zijn er grenzen en de problemen zullen niet vervagen als die moeten worden opgelost door een gerechtelijk systeem dat niet eens in staat is in het eigen land een vorm van straffeloosheid een halt toe te roepen.
Weerkundig gesproken maken we een vrij normaal jaar mee. We hebben nog eens een echte winter gehad, een normale lente en nu kondigt zich ook een echte zomer aan. Van de onweders bleven we, althans hier in de Kempen, voorlopig gespaard, maar zomers warm zal het zeker worden. Het zou ook wel eens een hete politieke zomer kunnen worden. Het kan toch niet zijn dat deze huidige federale regering, die tot toe zo goed als niets heeft gedaan, een vakantieperiode van meer dan twee maanden in zou gaan zonder ook maar iets verricht te hebben. Ze heeft daarvoor nog de tijd tot 21 juli. Voor wat het immigrantenprobleem betreft had Marie Arena al gewaarschuwd "Geen vakantie zonder oplossing". Of die er zal komen, blijft koffiedik kijken. Ondertussen is haar tegenstreefster in de federale regering, Annemie Turtelboom, al overstag gegaan. Ze heeft een eerste contingent van ± 1000 inwijkelingen al de toestemming gegeven te mogen blijven en laat uitschemeren dat er nog een veelvoud van dat cijfer zal volgen. Turtelboom en haar partij zijn zogezegd tegen een algemene maatregel, maar in feite komt haar beslissing op hetzelfde neer, zij het dan in schijfjes. "Het gezicht redden", noemen ze dat. Het is natuurlijk zo, dat men mensen hier geen x-aantal jaren aan het lijntje moet houden, om nadien vast te stellen dat ze hier al ingeburgerd zijn zonder papieren. Dat alles is nog het gevolg van de snel-Belg-wet van Verhofstadt I, waaraan niemand blijkbaar iets kan/durft doen. Heel het inburgerings- en migrantenbeleid in dit land is al jaren één grote klucht. Men vergeet daarbij, dat dit het land al hopen geld heeft gekost en nog zal kosten, terwijl er feitelijk geen geld meer voorhanden is. Ondertussen gaan er bij Open VLD steeds meer stemmen op, om ook uit de federale regering te stappen en consequent overal in dit land oppositie te gaan voeren, op alle niveaus. Met de wetenschap dat de meeste excellenties aan hun postje kleven, is het nog zeer de vraag of dat zal gebeuren. In elk geval is er de volgende twee jaar geen eer meer te halen op federaal niveau. Een regering zonder middelen is als een café zonder bier...
We beleven rare tijden. Eén jaar geleden stond de inflatie boven de vijf procent. Nu op -1,1%! De grote oorzaak is de ineenstorting van de olieprijs, waarna de kosten van elektriciteit en gas eveneens gedaald zijn. Zonder die energieprijzen (plus alcohol en tabak) mee te tellen, in de zgn "gezondheidsindex" staan we toch nog op + 2% t.o.v. één jaar geleden. Alles laat verwachten, dat ook dat getal nog verder neerwaarts zal gaan. Men merkt overal (soms grote) kortingen, de koopjesperiode komt eraan en allerlei winkel- en fabrieksluitingen laten geen goede afloop vermoeden. Als gevolg daarvan gaan de mensen steeds meer op hun centen letten en juist daarin bestaat dan het gevaar van een echte deflatie, die kan leiden tot een depressie. Eén jaar geleden kondigden de verenigde vakbonden nog aan, dat ze (weer eens) voor een hete herfst zouden gaan zorgen, omdat ze vonden dat de koopkracht van de mensen was aangetast. Die hete herfst is er niet gekomen, omdat tal van bedrijven toen reeds werknemers begonnen te ontslaan. Door automatische indexaanpassingen stegen de lonen in België met 4,4%. Daarbij kregen heel wat werknemers, dank zij een nieuwe CAO, van hun bedrijf nog een extra loonsverhoging, wat voor velen resulteerde in een effectieve opslag van 6%. Dat gesteld t.o.v. een daling van de inflatie met minstens drie procent, maakt dat men echt niet meer moet zeuren over de koopkracht. Tenzij men natuurlijk zijn werk verliest of dreigt te verliezen. Er gaat geen week voorbij of ergens sluit er wel een zaak of een fabriek, of worden er honderden werknemers op straat gezet. Zelfs degenen die het geluk hebben voorlopig "maar" technisch werkloos te zijn, zijn helemaal niet zeker dat hun situatie gunstig zal blijven evolueren. Vraag het maar eens aan de werknemers van Nyrstar in Balen, waar hun fabriek al zes maanden stil ligt en niemand weet of ze überhaupt nog zal worden heropgestart. Volgens een studie van het rekruterings- en hr-adviesbedrijf Hudson zijn de Belgische lonen sinds het jaar 2000 met gemiddeld 43% gestegen. Dat is een pak meer dan in de ons omliggende landen waarmee wij moeten concurreren. De grote boosdoener blijkt onze automatische index te zijn, een unicum in de huidige wereldsituatie. Die zorgt wel voor een bescherming van onze sociale welvaart, maar dreigt stilaan zijn doel voorbij te schieten en de oorzaak te worden van een sociaal bloedbad. Vooral bedrijven met een hoofdkwartier in het buitenland zullen steeds minder geneigd zijn te investeren in een land waar de lonen abnormaal blijven stijgen, zelfs in een crisisperiode. De mondiale crisis kan misschien stilaan voorbij gaan, de heropleving zal in ons land waarschijnlijk heel wat langer duren dan elders. Als we moeten rekenen op de regering Van Rompuy, dan wordt ergens rond Sint Juttemis...
"Dit is óns land", met deze slogan ging het Vlaams Belang de regionale verkiezingen in. Hoe goed ook bedoeld (en juist gesteld), het heeft de partij weinig geholpen. Toch blijft de slogan brandend actueel. Deze week was het nl weer raak met de vreemden in ons land. Er blijven steeds maar meer zgz "asielzoekers" binnen komen. Dat woord staat tussen aanhalingstekens, want 95% van wat zich hier asielzoeker noemt is in feite een economische gelukzoeker. Ze komen meestal niet uit landen waar oorlogen heersen en of ze ergens voor vervolgd worden, is meestal een mysterie. Ze hebben veel geld over om hier te geraken en eens het zover is, hebben ze hier (althans officieel) niets meer. De Belgische staat moet er zich dan maar over ontfermen. De opvangcentra zitten al geruime tijd overvol, omdat zelfs immigranten die de toestemming kregen in het land te blijven, er niet weggaan. Gratis kost en inwoon, hoe zou men zelf zijn. Ondertussen heeft Marie Arena, vertrouwelinge van Di Pippo, ervoor gezorgd dat het teveel aan inwijkelingen logies krijgt in Brusselse hotels en heeft ze ook terug gegrepen naar een oud zeer uit de beruchte tijd van Verhofstadt I: ze deelt weer geld uit aan wie niet kan/wil vertrekken uit die asielcentra. Het gevolg daarvan is, dat dit zorgt voor een aanzuigeffect en dat er weer steeds meer immigranten ons land uitkiezen om hun geluk (nou,ja) te zoeken. Er vicieuze cirkel, dus. Ondertussen is de hele zaak een zoveelste communautair gevecht geworden (wat is er dat hier niet?), deze keer tussen PS en CdH enerzijds en Open VLD anderzijds, terwijl de andere meerderheidspartijen de kat uit de boom kijken. Waarom heel dat vreemdelingendebat niet regionaliseren? Dan kunnen de francofonen, die beweren toch o zo humaan te zijn, de halve wereld bij hen in huis nemen. De reden, waarom ze die splitsing niet willen (zoals trouwens ook geen enkele andere splitsing), is dat het Vlaanderen is dat mag betalen zolang het om een zgz Belgische materie gaat. --- En dan zijn er de "nonnekensscholen" van Antwerpen. Daar woedt (nog maar eens) een discussie over de hoofddoeken. In de meeste Antwerpse scholen waren die al verboden. Als gevolg daarvan bevinden de meeste diehards zich nu in de athenea. Nu die ook een eind willen maken aan dat symbool van de vrouwenonderdrukking, is het kot weer eens te klein. Komt daar zo'n idiote imam met een jeanettenstemmeke de boel nog meer verzieken door te stellen de school vanaf het volgende leerjaar te boycotten. Als die mensen zich hier niet willen/mogen integreren, waarom blijven ze dan hier? Dat ze dan teruggaan naar hun land van herkomst, waar ze van kop tot teen in sluiers kunnen lopen. Moeilijk is dat niet, want bijna alle allochtone moslims hebben hier een dubbele nationaliteit (recentelijk las ik nog iets over een jonge voetballer die drie(!) nationaliteiten had: Marokkaan, Belg én Spanjaard). Van discriminatie t.o.v. de eigen bevolking gesproken. Misschien zou men best het Franse voorbeeld kunnen volgen en alle religieuze symbolen in openbare gebouwen moeten verbieden. Men gaat daar zelfs al een stap verder: waarschijnlijk komt er in Frankrijk een nieuwe wet die het dragen van de mobiele gevangenis voor vrouwen, de boerka, helemaal zal verbieden. Dit land is óns land en wie hier persé wil wonen en werken, moet zich integreren en aanpassen. Thuis en onder elkaar kan men doen wat men wil, in het openbaar moet men de eigen bevolking niet blijven uitdagen. En als Franstalige partijen het daarmee moeilijk blijven hebben, moeten die maar zorgen dat zij het probleem in hun regio oplossen en ons daarover niet langer de zwarte piet doorspelen.
Hoera, hoera! België haalde vorig jaar de Kyoto norm. Ik Kyoto, wij Kyoto, allemaal Kyoto! Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat we die norm hebben kunnen halen, doordat er in ons land ettelijke grote fabrieken zijn stilgelegd en andere maar op halve kracht produceren. Nyrstar in Balen ligt al zes maanden plat (en het is helemaal nog niet zeker dat ze terug zal worden opgestart) en dat geldt ook voor de Arcelor-Mittal hoogovens in Luik en omstreken. Zo halen we inderdaad de Kyoto norm, de natte droom van de groenen, de Bond Beter Leefmilieu en aanverwante wereldverbeteraars. Hoe verder terug richting middeleeuwen, hoe schonere lucht. Het kan natuurlijk ook anders, maar dan moet men (althans voorlopig) terug kunnen vallen op een voorzetting van de elektriciteitsproductie via kerncentrales en daarover is nog altijd helemaal niets beslist in de regering van openbare stilstand van notaris Van Rompuy. Die laatste kwam ons trouwens zopas vertellen, dat België een wereldprimeur heeft: het eerste Belgische windmolenpark op zee. Het heeft de grootste turbines, nergens staan windmolens zo ver in zee en nergens hebben die een zo diepe fundering. Ook hier is dat het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat het slechts gaat om 6 molens, die in totaal amper 1 procent van het huidige elektriciteitsverbruik zullen invullen. Verder hebben die zes een enorme kostprijs, ongeveer 2,5 maal die van de windmolens op het land. Nog slecht nieuws is, dat er weliswaar in totaal een vijftigtal van die molens zouden moeten komen op de Thorntonbank, maar dat zal nog even duren. De bouw van de volgende 24, gepland voor dit jaar, is uitgesteld, mede doordat de moedermaatschappij van de bouwer (Belwind), nl het Nederlandse Ecoconcern, ondertussen failliet is gegaan en doordat de banken niet meer scheutig zijn voor dergelijke projecten geld te lenen ... Als er in heel dit duurzame project één zaak duidelijk is, dan is het dat het ons land (en dus de belastingbetaler) veel geld zal kosten, geld dat er voorlopig de eerste jaren niet zal zijn. Het is dan ook verre van zeker dan België tegen 2020 13% aan alternatieve stroom zal kunnen produceren.
Bij het onverwachte overlijden van Karel Van Miert zijn er nogal wat reacties geweest, van overal, uit elke politieke hoek. Waarom zou ik er dan mijn mening niet aan toevoegen? Al bij al gaat het om een streek- en generatiegenoot en nog wel een met dezelfde hobby: tuinieren. Daar wil ik meteen aan toevoegen, dat mijn moestuintje maar een fractie is van die van Van Miert en dat ik nooit geloof dat hij dat allemaal alleen kon doen. Voor mij was Van Miert geen socialist. Hij was wel bij die partij aangesloten, was er zelfs een tijdje de voorzitter van, maar daar hield het bij op. Zijn sociale dimensie had hij van zijn katholieke thuis, zijn gedrevenheid kwam voort van de legendarische Kempische koppigheid. Van Miert is te rangschikken bij een aparte klasse in de socialistische partij, net zoals vóór hem bv Spaak en Simonet Sr en na hem (misschien) Frank Vandenbroucke. Allemaal lui die het in een andere partij waarschijnlijk niet zouden gemaakt hebben vanwege de concurrentie aldaar. Bij de socialisten is gedreven management gecombineerd met bekwaamheid echter dungezaaid. Meestal heeft men er te doen met sectaire mensen, dikwijls met een vakbondsachtergrond of bullebakken à la Toback sr. Van Miert was geen van dat alles en stak er meteen zo bovenuit. Het verhaal van eenoog in het land der blinden. De liefde tot de partij was van vrij korte duur. Eerst was er de breuk met de 68 generatie, toen Van Miert de rode krant De Morgen liet failliet gaan en er daarna geen bezwaar tegen had dat ze werd overgenomen door de kapitalisten van De Persgroep van Van Thillo. Daarna was er Agusta, waarbij de socialistische partij niet alleen op een hoopje werd gespeeld, maar waarbij Van Miert zich persoonlijk getroffen voelde toen zijn "koekentien"* mee werd beschuldigd. Die kwam er later met een soort vrijspraak vanaf (verjaard/procedurefouten), maar het zou nooit meer goed komen tussen Van Miert en zijn vroegere rode vrienden, wat ze nu over hem ook vertellen. Eens hij Europees commissaris werd, was er van zijn socialisme helemaal niets meer te merken. Hij was ondertussen herenboer geworden, later voorzitter van een Nederlandse zakenuniversiteit en tenslotte bestuurder bij o.m. Philips, RWE, Carrefour Belgium, Solvay, Agfa Gevaert en, jawel, De Persgroep. En dat zou een socialist zijn? Als dat zo zou zijn, dan in het beste geval bij de categorie "denk links, leef rechts" --- In de marge van bovenstaande nog dit: Van Miert bleek hartsstoornissen te hebben gehad en is gestorven aan een hartstilstand. Men kan zich daarbij wel afvragen, waarom iemand met zijn middelen geen pacemaker liet inplanten. Hij had misschien nog vele jaren kunnen kersen plukken...
In mijn blog van 17 dezer ("De handelaars van de dood") , vroeg ik mij af, hoe lang de aangehouden criminele drugsdealers achter de tralies zouden gehouden kunnen worden. Op dit ogenblik zitten ze er nog, maar de kans dat ze een slimme (en dure advocaat) hebben maakt, dat ze morgen even goed kunnen vrijkomen. Dat hebben we nu zopas meegemaakt met die drugskweker in Zandvoorde. De politie rolde daar drie weken geleden de grootste drugsplantage op die er in ons land ooit gevonden werd, een werk waarmee men drie jaar bezig was geweest. Gisteren werd de beklaagde, zijn vrouw, zijn dochter en drie illegale Braziliaanse (!) arbeiders weer vrijgelaten, wegens "procedurefouten", het stilaan in dit land afgezaagde gerechtelijke liedje. Over drie weken moet de kamer van in beschuldigingstelling beslissen of ook de rest van de zaak al dan niet geklasseerd moet worden. In dat geval wordt de hele zaak geklasseerd en wordt nog eens duidelijk aangetoond dat onze gerechtelijke diensten onbekwaam zijn en dat de misdaad wel degelijk loont in België. Onze justitie blijft een schande. Er gaat bijna geen dag voorbij of in de kranten staan er artikels over rechtspraken die die naam niet waardig zijn. Jonge criminelen blijven vrij rondlopen bij gebrek aan opvang. Straffen worden er haast niet meer gegeven. Gevangenisstraffen worden niet uitgevoerd. Zo was er deze week nog het schertsarrest in de zaak van Simon Wijffels, waarbij twee daders van een moordpoging een "berisping" kregen, omdat ze zo slim waren geweest naar het buitenland te vluchten, dit ook al na een gerechtelijke blunder. De eerste voorzitter van het Brusselse hof van beroep schrapte gisteren alle correctionele zittingen omdat - volgens hem - de verdachten niet tijdig kwamen opdagen. Verder worden er dezer dagen honderden criminelen, die het ongeluk hadden wél vast te zitten, vervroegd vrijgelaten wegens de overbevolking van de gevangenissen, dat alles terwijl er twee Nederlandse bajesboten, met plaats voor 600 gedetineerden, leeg liggen te wachten. België is het land van de straffeloosheid geworden.
Sommigen vragen zich af, waarom de mensen zo weinig vertrouwen hebben in onze politiekers. Welnu, tijdens deze verkiezingstijd is nog eens duidelijk gebleken waarom. Het is weer schuiven en nog eens schuiven. Van het federale niveau naar het regionale en terug. Het is zelfs zo erg, dat notaris Van Rompuy dit bij Europa inroept als excuus voor de inertie van zijn federale regering. Kampioen is het tafelspringen is ongetwijfeld Steven Vanackere (CD&V, van de partij van het "goed bestuur"). De man (van ACW-strekking) werd vijf jaar geleden verkozen als volksvertegenwoordiger in het Vlaamse parlement. Na het vertrek van Vervotje, die in het kielzog van Leterme naar de federale regering trok, werd Vanackere minister van welzijn in de Vlaamse regering. Toen datzelfde Vervotje, weer in het kielzog van diezelfde Leterme, de federale regering verliet, schoof Vanackere mee op en nam hij ook daar haar plaats in. Daardoor werd hij zelfs vicepremier, iets wat hij officieel nog zou moeten zijn, als is dat niet zeker. Want ondertussen was onze tafelspringer op de CD&V-lijst voor Brussel gaan staan en werd hij ook daar verkozen. Hij is momenteel trouwens de CD&V-delegatieleider in de besprekingen voor een nieuwe Brusselse regering. De kans bestaat, dat hij straks minister wordt in die Brusselse regering. Voor het echter zover is, moet hij deze week de eed afleggen als nieuwe Brusselse volksvertegenwoordiger. Daar dit alles niet verenigbaar is, neemt hij eerst "even" ontslag uit de federale regering, om snelsnel die Brusselse eed te gaan afleggen, zich daar dan te laten vervangen en opnieuw bij de koning de eed van federaal minister af te leggen. Kunt ge nog volgen? Hoeft ook niet, maar het is zo wel duidelijk dat de man in de straat onze politiekers geen warm hart meer toedraagt. Normaal had trouwens de koning daarvoor uit het buitenland (lees:vakantie) moeten terugkeren, maar zó gek is die ook weer niet. Vanackere zal dus even moeten wachten tot hij weer federaal minister is. Als België dat maar overleeft!
Toen Kris Peeters vorige week Guy Verhofstadt belde, om hem mede te delen dat zijn partij uit de boot viel voor de gesprekken tot een de vorming van een nieuwe Vlaamse regering, bleek de interim-voorzitter zich in Parijs te begeven. Hij gaf daar e.o.a. colloquium om "zijn" Europese plannen uit de doeken te doen. Dat leek hem veel belangrijker dan al dat gedoe daar in Vlaanderen. Het gezelschap waarvoor hij in Parijs sprak, was trouwens van linkse strekking: o.m. Jacques Delors en Romano Prodi waren erbij. Als we Europa er even buiten laten, kunnen we de carrière van Verhofstadt zo'n beetje beginnen te vergelijken met die van wijlen Hugo Schiltz. Beiden waren betrokken bij de start van een nieuwe, rechtse partij. Onder hun impuls zouden beide partijen zich echter steeds linkser gaan opstellen. Hoe het met Schiltz' Volksunie is afgelopen, hebben we zo pas nog kunnen meemaken. De linkervleugel, of wat ervan overbleef, waar Schiltz zich nog voor engageerde, werd waarschijnlijk definitief van de electorale kaart geveegd. Met de Open VLD van Verhofstadt zijn we nog niet zover, alhoewel... Toen Verhofstadt met zijn VLD de verkiezingen won in 1999, kreeg hij de kans om zijn ideeën, voortreffelijk in beeld gebracht in zijn eerste drie burgermanifesten, eindelijk te verwezenlijken. Zijn afschuw van de toenmalige CVP was echter dusdanig, dat hij niet meer met die partij wou praten, laat staan er samen een regering mee vormen. Nochtans had hij zo de mogelijkheid gekregen e.e.a. van zijn idealen in werkelijkheden om te kunnen zetten. Hij verkoos als medestanders een allegaartje van socialisten (die toen ook een gevoelige nederlaag hadden geleden), groenen en zelfs Volksuniemensen mee in zijn regeringsschuit te nemen. Hij, Verhofstadt, de vroegere begrotingsminister, de man van de actieve welvaartstaat, de fan van econoom Friedrich von Hayek, gooide al zijn principes toen overboord en liet zijn partij een steeds linksere koers varen. Door het feit dat Dehaene duchtig bespaard had en de conjunctuur meezat, zwommen de regeringen Verhofstadt in het geld. Er werd niets van opgespaard. De staatsschuld zakte nog even door het Dehaene-effect, maar moest daarna gelijk gehouden worden met het verkopen van staatseigendommen en het kapen van pensioenkassen, allemaal zaken die op lange termen voor grote structurele problemen zullen zorgen. Na drie electorale nederlagen en een partij die naar zijn laatste adem snakt, vindt de wonderboy zijn eigen land niet interessant genoeg meer. Het moet nu Europa worden, Europa en misschien daarna de hele wereld. Precies alsof die op Verhofstadt zitten te wachten. Om het met dezelfde von Hayek te zeggen: "Wie zijn principes verloochent, gaat naar de hel".
Hoe het met de federale regering verder moet, is iets waar op dit ogenblik niemand enig zicht heeft. De begroting moet, op last van Europa, herzien worden. Er zouden de twee volgende jaren minstens 7 miljard euro moeten gevonden worden en dan nog zou het gat in de begroting 4% blijven bedragen (± 16 miljard euro). En er is meer. Als er nl dit najaar geen definitief akkoord komt om de uitstap uit de kernenergie uit te stellen, dan zal het ook fout lopen met de elektriciteitsvoorziening van België. Nu al zijn er enkele bijna catastrofes geweest, waarbij het land ei zo na zonder stroom kwam te zitten. Met het sluiten van de eerste drie kerncentrales, zoals beslist tijdens Verhofstadt I, verliest België tussen de 15 en de 20% van zijn energievoorziening*. Zo'n aandeel kan nooit tijdig opgevuld worden door alternatieven, zeker niet door zonnepanelen en windmolens. Wat die laatsten betreft, is er trouwens al een serieuze achterstand op de planning en die achterstand loopt nog op bij gebrek aan financieringen. En dan willen sommige roodgroenen nog dat we straks allemaal met elektrische auto's gaan rijden, terwijl het niemand schijnt te interesseren, of er daarvoor stroom genoeg voorhanden zal zijn. De regering van openbare stilstand die we nu kennen, heeft nog één maand vóór het zomerreces. De kans dat er daarin ook maar iets degelijks zal beslist worden is zo goed als nihil. De reden daarvoor waren eerst de verkiezingen, nu de vorming van de regionale regeringen (iets dat ook Europa afdoet als oudewijvenpraat) en daarna de parlementaire zomervakantie, die hier duurt tot in oktober! Politieke analisten waarschuwen ervoor, dat deze regering ook wel eens ontslag zou kunnen nemen, waardoor we vervroegde federale verkiezingen zouden krijgen in het najaar. De reden daarvoor is niet de uitzichtloze situatie van dit kunstmatige land, maar het feit dat België in de tweede helft van volgend jaar voorzitter wordt van de E.U. Precies alsof vervroegde verkiezingen dat probleem zullen oplossen. De nieuwe Vlaamse regering zal er goed aan doen op haar tellen te letten. Als de federale regering het zal laten afweten, en die kans is zeer groot, dan zal de Vlaamse regering inderdaad buiten de lijntjes moeten gaan kleuren, net zoals N-VA al gesteld heeft. Tot spijt van wie het benijdt.
* Het sluiten van de drie oudste kerncentrales op zich zou een capaciteitsverlies van 13% met zich meebrengen. Tegen 2015 zullen er echter ook enkele zeer oude klassieke centrales moeten gesloten worden en dat brengt zo het totaal op 20%. Aan de enige nieuwe centrale die voorlopig daarvoor in de plaats komt, op de terreinen van Tessenderlo Chemie in Limburg, moet er nog met de eerste werken begonnen worden...
"Eigen lof stinkt" gaat het adagium. Toch streelt het mijn ijdelheid, als ik zie dat ik dezer dagen op nogal wat punten gelijk krijg: - In mijn blog van 12 dezer ("liefst zonder VLD") zag ik de liberalen graag vertrekken uit de Vlaamse regering. Ik word op mijn wenken bediend, want Kris Peeters heeft gisteren laten weten gesprekken te zullen beginnen met N-VA en SP.a en dus niet meer met de partij van de man met het half miljoen voorkeurstemmen. Voorkeurstemmen is in dit land geen wondermiddel, zoals Leo Tindemans en Yves Leterme kunnen bevestigen. Volgens de kranten zou dat allemaal op De Wevers conto moeten geschreven worden, maar dat klopt niet. Het was de Open VLD die er in 2007 voor gezorgd heeft dat SP.a niét in de federale regering zou komen. Die partij zal de lichtblauwen dan ook met veel plezier van hetzelfde laken een broek geven. Als het een beetje meezit (of tegenvalt: het is maar te bezien hoe men het bekijkt), dan vinden we de Open VLD straks alleen nog terug in de federale regering, uitgerekend het orgaan waar straks de grootste problemen zullen opdagen. Akkoord, VLD-er Vanhengel zit waarschijnlijk nog wel als laatste blauwe mohikaan in de Brusselse regering, maar dat stelt niets voor, want ook daar zal een olijfboomcoalitie de wet stellen. - Ook al gisteren is er een vergrijzingscommissie boven water gekomen. Ik wist niet eens dat ze bestond. Die waarschuwt de federale regering, dat de kosten van de vergrijzing veel hoger zullen uitvallen dan wat tot nu toe geraamd is. Tegelijk maakt die commissie brandhout van het zilverfonds, iets wat ik hier in deze rubriek reeds jaren doe. Mijn eerste artikel daarover dateert al van 10 juni 2005, waarin ik toen reeds schreef dat die uitvinding van professor Vande Lanotte praat voor de vaak was. - Tenslotte heeft de Europese commissie het voorstel tot begroting van de Belgische regering voor 2009 en 2010 afgewezen en teruggestuurd. Zoals ik ook reeds meermaals geschreven heb, klopt die begroting van geen kanten en wordt ze zelfs tegengesproken door de eigen nationale bank. Notaris Van Rompuy, mijnheer inertie, zegt nu te wachten tot de nieuwe regionale regeringen gevormd zullen zijn. Gaan die het dan moeten oplossen? Waarvoor hebben we dan nog een federale regering nodig,
