Leterme kan bij zijn francofone vrienden helemaal niets goed meer doen. Op alles wat de man van de 800.000 voorkeurstemmen zegt, wordt meteen ingehakt met de botte bijl. Op zijn suggestie de BTW op de bouw van klaslokalen te verminderen, zodat men ook in het Franstalige landsgedeelte geld zou kunnen uitsparen, kreeg hij meteen stuk op lik vanwege de stilaan beruchte madame Milfoisnon en de bitch met de lange nek die tot nadere datum "minister-president" is van de Franse Gemeenschap (die met haar dure douche). Misschien zou het raadzaam zijn oranje-blauw eens uit te proberen met een andere kandidaat premier dan Leterme... Waarschijnlijk heeft Leterme gedacht aan de miljarden (Belgische franken) die Verhofstadt indertijd aan het Franstalig onderwijs cadeau heeft gedaan bij het tot stand komen van paars-groen. Alleen was het genie uit Gent toen zo sluw dat niet openbaar te doen, maar stoemelings met een geheime agenda, zodat iedereen voor een voldongen feit stond. Heeft het geld van Verhofstadt het Franstalig onderwijs uit de penarie geholpen? Helemaal niet, tenzij men alleen de financiële kant van de zaak bekijkt. Bij de laatste enquête op Europees vlak, bleek het Waalse onderwijs op de 34ste plaats te staan in Europa (het Vlaamse op nr 3!). En er is nog meer: Vlaanderen stort jaarlijks zo'n 9 miljoen euro in de Franstalige scholen van de faciliteitengemeenten. Daar het gaat om ± 3.000 leerlingen, betekent dat grosso modo 3.000 per kind. In de enige faciliteitengemeente in Wallonië, nl in Komen, zou het Vlaamse schooltje ook steun van het Waalse Gewest moeten krijgen, maar dat gebeurt niet. Aan de ratio van 3.000 euro per kind heeft dat schooltje van 35 kinderen eigenlijk recht op 105.000 euro. Het krijgt niets. Erger nog: zowel de school, de leraren als de ouders van de daar aanwezige kinderen worden er op allerlei manieren gepest door de franskiljonse gemeente. Het is dan ook hoge tijd dat Vlaanderen deze zoveelste transfer stopzet, zoals lezer Cederic dat gisteren duidelijk stelde. Wat zijn onze volksvertegenwoordigers toch simpele zielen, als ze dat allemaal blijven gedogen.
Het Vlaams Belang had zich, na de verkiezingen van 10 juni, voorgenomen de campagne voor 2009 tijdig te beginnen en daarvoor "eens alles uit de kast te halen". Zo te zien zijn ze goed begonnen. Eerst was er vorige week de briefing aan de internationale pers. De correcte media hebben dat wel trachten te minimaliseren, maar ondertussen wordt er toch ook in het buitenland niet meer verrast gereageerd als men spreekt over de splitsing van België. Maandag werd daar een verlengstuk aan gebreid met de interpellatie in het Vlaamse parlement, waarop de internationale pers weerom vrij massaal aanwezig was (de eerste keer dat dit in ons deelparlement gebeurde). Dinsdag, 9/11, was er de verboden betoging tegen de Islam in Brussel, waarbij geweld vanwege de (Luikse?) politie niet geschuwd werd en dit ondanks de lage opkomst. Dat laatste had alles te maken met het verbod op betogen vanwege de burgemeester van Bruslamabad en toont trouwens nog maar eens aan dat rechtse betogers zich beter aan de wetten kunnen houden dan de linksen. Door dat verbod had de Duitse initiatiefnemer trouwens ook al afgehaakt. Het wordt nu uitkijken naar volgende betogingen pro-Islam in de hoofdstad. Als die zouden worden toegelaten, is het hek helemaal van de dam. Inch'Allah! Vanwege N-VA en LDD wordt er nogal schamper gereageerd op de acties van het Vlaams Belang. Zij vinden dat de partij niet meespeelt, buiten het beleid staat en zijzelf erbinnen. Het Vlaams Belang kan intern niet wegen op het beleid o.w.v. het cordon sanitair. Als men ziet hoe bv Bart De Wever tegenwoordig in de Franstalige media wordt afgeschilderd als een baardige duivel en er nu reeds openlijk wordt gevraagd dat de CD&V haar rechter kartelvleugel zou moeten laten vallen, dan is de dag niet meer ver af dat men ook zal trachten tegen de N-VA een soort cordon op te richten, zeker langs Franstalige kant. Als dat ooit gebeurt, zullen De Wever en Co weten, wat het is politiek uitgesloten te worden en zal men wát blij zijn desnoods de straat op te moeten gaan. N-VA (én LDD) worden voorlopig nog geduld door het Belgische establishment. De vraag is: hoe lang nog?
Dat er obstructie zou komen in de afwikkeling van de bespreking van Brussel-Halle/Vilvoorde, was algemeen verwacht. De eerste commissievergadering voor deze week woensdag gaat al niet door en is uitgesteld tot volgende week dinsdag. Ik heb al geschreven dat we de neuzen zullen tellen en de zaak zullen blijven volgen. De eerste die van Vlaanderen een gele kaart krijgt is Pieter De Crem (CD&V), kersverse commissievoorzitter Binnenlandse Zaken, die vindt dat zo'n uitstel mogelijk is, omdat enkele Waalse partijen (toevallig, niet?) belet waren. Daarenboven vindt De Crem dat er nog tijd genoeg is, daar het echte parlementair jaar pas in oktober begint. Dat is flauwe zever. Het gaat er niet om wanneer het parlementair jaar al dan niet begint, het gaat erom dat de bespreking van de splitsing B-H/V ONVERWIJLD moet doorgaan, al was het maar om de druk op de francofone partijen te kunnen opvoeren, om een stok achter de deur te hebben en om hen duidelijk te maken dat de slag ook, en zelfs gemakkelijker, kan gewonnen worden op het tweede front. De reden waarom De Crem de zaak uitstelt, heeft alles te maken met het werk van onzichtbare verkenner Van Rompuy, waarvan de politieke commentators vinden dat hij goed bezig is "omdat er niets uitlekt". M.a.w. men weet helemaal niet wat er gaande is, of er enige vooruitgang is en of men kans heeft terug aan tafel te gaan zitten, maar men is al blij dat er niets van ontkend wordt. We zullen dat maar virtuele politiek noemen, zeker? In elk geval zijn het weer de tsjeven die als eerste Vlaamse partij water in hun wijn doen. Het zal weer wel "met de dood in 't hart zijn", zeker? En dan nog uitgerekend De Crem, het haantje de voorste toen hij in de vorige legislatuur als fractieleider belgicist Decroo kon dwarsbomen. Wat wordt de volgende zet? Tenslotte is er het derde front, het Vlaamse parlement, waar wél iets gebeurde, al was het maar dat men de internationale pers heeft wakker geschud. Dat de traditionele partijen ook daar de zaak ondergeschikt maken aan het federale België, is een afgang voor de traditionele partijen en iets dat men niet zal kunnen blijven volhouden. Het excuus van Patricia Ceyssens (VLD), die zei dat de "overgrote meerderheid" der Vlamingen tegen de splitsing van het land is, is eveneens flauwe kul. Hoe weet zij dat, als ze niet eens een referendum erover aandurft? De internationale pers heeft ook kennis kunnen maken met Mie Vogels. Hopelijk gaan ze die niet beschouwen als een doorsnee Vlaming, want zo achterlijk zijn we nu ook weer niet.
Ik kom nog eens terug op mijn artikel van 7 dezer over de mogelijke "holdup" door de Hoge Raad van Financiën. Het is feitelijk te gek voor woorden, wat die Raad voorstelde en toont nog maar eens aan in wat voor soort Absurdistan (vrij naar Jean) wij leven. In de weekeindeditie van De Standaard verscheen over deze zaak een interessant artikel van Eric Verhulst en Willy De Wit, medewerkers van een onafhankelijke socio-economische denktank met de naam www.WorkForAll.org. Zo te zien mensen die er iets van afweten. In het artikel wordt het voorstel van de RVF, waarbij gesteld werd nieuwe belastingen te heffen op spaarrekeningen en beleggingen, vakkundig de grond in geboord. Een belasting op spaargeld is, volgens deze heren, niets minder dan welvaartsvernietigend. Het komt neer op een belasting voor investeringen. België heeft meer dan één miljoen mensen tewerkgesteld bij de overheid, dat is meer dan het dubbele van bv Nederland, dat 50% meer inwoners telt. Bij een studie over de efficiëntie van het overheidsapparaat van de verschillende EU-landen, stond België pas op de 19de plaats met een efficiëntie van slechts 52% tegenover de best presterende landen. Als ons land echt efficiënt zou bestuurd worden, zou het in staat zijn (houd u vast!) jaarlijks 74 miljard te kunnen besparen en dit door alle niet-essentiële activiteiten stop te zetten. En dan hebben we het nog niet over de afschaffing van de Senaat en de provincieraden die sinds de vorige staatshervormingen overbodig zijn geworden. Een land met zes regeringen en zeven parlementen kan nu eenmaal nooit efficiënt werken. Om dat te veranderen, zijn er twee oplossingen: terug naar het unitaire België (wat niemand wil) of splitsen. Maar dan écht splitsen, desnoods in twee fazen (eerst confederalisme, dan separatisme). Het land zo laten voortklooien toch het vanzelf definitief vastloopt is natuurlijk ook een optie. Alleen moet men dan niet afkomen met "wir haben es nicht gewußt". Het geld pakken waar het is, zoals de Hoge Raad van Financiën voorstelt, is een vorm van puur communisme, een anachronisme in de geglobaliseerde wereld van vandaag. Waar zijn ze mee bezig?
Dat het Belgische voetbal nergens meer staat, is algemeen geweten. Dat dit grotendeels de schuld is van de leiding van de voetbalbond, weet men ook. Het kan echter nog erger. Dat maken we op dit ogenblik mee met de klucht omtrent de competitie van tweede en derde klasse. Voetbal is, bij mijn weten, nog altijd een sport en dat betekent dat het belangrijkste criterium de sportieve kant van de zaak zou moeten zijn. Als een club (in dit geval Verbroedering Geel) de eindronde wint in derde klasse en, zij het na enige discussie, daarvoor een licentie krijgt van de voetbalbond, dan is het niet meer dan logisch, dat die club promoveert. Niet zo in dit apenland (dixit Mark Eyskens) en zeker niet als de tweede kanshebber een Waalse ploeg is, in dit geval UR Namur, dat via het Gerecht heeft bedongen dat zijn recht heeft op een plaats in tweede klasse. Normaal zou het nu wachten worden tot een uitspraak op 25 september en bestaat - theoretisch althans - de mogelijkheid dat die zaak nog een paar jaar (!) kan aanslepen. UR Namur heeft immers als advocaat Mr Misson genomen. Die man is wereldberoemd geworden met de zaak Bosman en daarom doen alle bobo's/klojo's van de BVB daarvoor in hun broek, voorzitter François De Keersmaecker op kop. Die De Keersmaecker is een watje van het zuiver Belgicistische soort. De man staat er heel de tijd schaapachtig bij te glimlachen, terwijl zijn Bond de verdoemenis in gaat. Zo'n beetje als de fanfare van de Titanic. Enfin, het is weer van datzelfde communautaire. Een Vlaamse club, die al eens om zeer twijfelachtige redenen moest degraderen, wordt waarschijnlijk (weer) opgeofferd om een Waalse club te laten promoveren. Woensdag gaan ze met zijn allen samenzitten, alle clubs van tweede en derde klasse. De vraag is dan in hoeverre de Vlaamse clubs zich dan (weer) zullen laten rollen. Misschien kunnen zij in één adem ook eens napraten over het voorstel van Bruno Tuybens, die 600.000 euro heeft klaarliggen als de bond zou splitsen in een Vlaamse en een Waalse tak. Alleen splitsen zal baat brengen. Waar hebben we dat nog gehoord?
Het Antwerps museum voor schone kunsten is maar liefst 29 schilderijen en beeldhouwwerken kwijt. Van 26 ervan heeft ze een lijst met foto's gestuurd naar alle federale kabinetten, want die zouden de stukken in bruikleen gekregen hebben. Er zijn er bij die al gegeven waren in de jaren tachtig van de vorige eeuw en die men dus al ± 25 jaar kwijt was. Ze zijn daar wel snel van aannemen in de koekenstad. Blijkbaar kan dat allemaal in dit land: kunstwerken van enorme waarde - er zijn er bij van Permeke, Savereys, Gustaaf Desmet en Meunier, om maar een idee te geven - worden zomaar uitgeleend aan gemeenten, scholen, ministeries en kabinetten. Vooral bij die laatste categorie is het fout gelopen, omdat zulke kabinetten wel eens de neiging hebben te verhuizen en er minstens bij elke regeringswijziging er ook andere personen deel van uitmaken. Misschien heeft de een of de andere zo'n schilderij meegenomen naar hem thuis, misschien zelfs verkocht aan God weet wie. Volgens Bertje Anciaux, cultureel specialist, zou er nu zelfs eentje hangen in een Waals kabinet. Ter verduidelijking: kleine musea, die wát blij zouden zijn enkele van die kunstwerken te mogen uitstellen, krijgen ze lekker niet. Het heeft dus niets met cultuur of kunst te maken, maar uitsluitend met politiek. Jef Geeraerts, die zopas nog heel zijn oeuvre aan de stad Antwerpen naliet, zou beter maar oppassen dat hij die gang van zaken een beetje in 't oog houdt. Wie weet, wat gebeurt daar nog mee... --- Hoe zit het trouwens met die meubelen van het koninklijk paleis op de Antwerpse Meir? Nog iets van gehoord? Ik alvast niet. Toch was daarover deze zomer een hele heisa, nadat bleek dat de meubelen, indertijd nog in Parijs gemaakt op bestelling van niemand minder dan Napoleone Buonaparte, "tijdelijk" verhuisd waren naar de residentie van prins Philippe, de taaiste alle Coburgers. Minister Bourgeois dreigde destijds zelfs een aanklacht hierover te zullen indienen als die meubelen niet terug waren tegen dat het paleis in het najaar weer open zou gesteld worden voor het grote publiek. Er was indertijd zelfs een inventaris van gemaakt. Zou moeilijk moet dat toch niet zijn zeker, of zijn ze ondertussen - de Coburgers kennende - ook al voor een zacht prijsje doorverkocht? --- Tenslotte blijkt het OCMW van Antwerpen, geleid door superschepen Monica de Coninck (tof inkomen met zo'n cumuljobs, ze is dan ook niet voor niets socialiste!) tegen het einde van dit lopende jaar een tekort te hebben van 20 miljoen euro (800 miljoen oude befkes!). Of men dat, a.u.b. eens snel zou willen bijpassen. Voor de leken: dit gaat om hetzelfde OCMW dat in 2004 22,5 miljoen euro (± 900.000.000 befkes!) kwijt was geraakt. Daar nog ooit iets van gehoord. Ik ook weer niet, maar dat zal wel aan mij liggen, zeker?. Maar voor de rest is Antwerpen een plezante stad.
Temidden van het gekrakeel over de nieuwe regeringsvorming komt de Hoge Raad van Financiën af met een voorstel om hogere lasten te leggen op spaargelden en beleggingen. Stel u voor: België als volksrepubliek! Terug naar de IJzeren Gordijn toestanden. Een nieuw Cuba of iets in dien aard. En dat wordt dan voorgesteld door zo'n Hoge Raad met als excuus om de lasten op de laagste lonen te verminderen. Dat alles in een staat die bulkt van het belastingsgeld, een staat met een record aantal overbodige instellingen en ambtenaren, een staat die er zopas nog van beschuldigd is de op twee na slechtste dienst van Financiën te hebben van de hele wereld (alleen Brazilië en Benin doen het slechter). Die laatste beschuldiging komt van niemand minder dan de OESO en is feitelijk al van vóór de verkiezingen van 10 juni, maar werd door Verhofstadt II angstvallig geheim gehouden. Marc Grammens bracht het uit in zijn "Journaal". De Hoge Raad van Financiën lijkt dus wel een communistisch geïnspireerde instelling, waarschijnlijk overvloedig bezet door PS-ers en vakbondsmilitanten. Cortebeeck van het ACV was er trouwens als de eerste bij om dit voorstel toe te juichen. Hij zei wel dat het voor de arbeiders niet zo'n vaart zou lopen. Hoe gaat hij dat regelen: vrijstelling mits lidmaatschap van de vakbond? Van apartheid gesproken! Ik vergelijk de vakbonden wel eens met de maf(f)ia, maar wat nu wordt voorgesteld zou de maf(f)ia nooit gedaan krijgen. Steeds volgens het voorstel van die Raad zou trouwens ook het bankgeheim worden opgeheven, zodat iedereen met wat gespaard geld gegijzeld zal worden. Vadertje Stalin moet zeker glimlachen in zijn graf. Ondertussen blijft verkenner Van Rompuy maar verkennen en wijst er alles op, dat er van zijn stille diplomatie even weinig in huis zal komen als van het gekweddel op Hertoginnedal. Als men niet gaat naar een tripartite, krijgt men geen nieuwe Belgische federale regering en dat is maar goed ook. De volgende week zullen we weer wat meer weten. Op maandag gaat de verkenner naar Akela, sorry: naar Albert II en dezelfde dag komt het Vlaamse parlement bijeen om, hopelijk, de puntjes op de "i" te zetten. Woensdag komt de commissie voor Binnenlandse Zaken voor het eerst bijeen, onder voorzitterschap van Pieter De Crem, rechts CD&V-er en de week daarop zouden de debatten over B-H/V kunnen beginnen. Men kan die zaak nog wat vertragen, maar niet meer tegenhouden. Van dan af kan het communautaire gespeeld worden op twee fronten. Zien wat het wordt...
Het is vandaag 6 september 2007, wat betekent dat het federale parlement voor de eerste keer weer bijeenkomt en het nieuwe parlementaire jaar kan beginnen. Op de agenda staat het aanwijzen van de commissievoorzitters, o.a. ook deze voor Binnenlandse Zaken. Zodra dat gebeurd is, komt er een commissie voor elk departement en kan de discussie over Brussel-Halle/Vilvoorde beginnen. Dat zal vandaag nog niet beslist zijn, ook deze week niet. Veel hangt af van de bereidheid van de Vlaamse partijen én het obstructionisme dat de francofone partijen zeker aan de dag zullen leggen. Voor de toeschouwers wordt het dan ook neuzen tellen van wie vóór en tegen is, van wie het project verder helpt en wie het gaat boycotten. Eén zaak is zeker: Brussel-Halle/Vilvoorde zal meer dan ook in de kijker staan en het feit dat de mogelijkheid tot een splitsing er kan komen met een gewone meerderheid (Vlamingen tegen Walen) zal ervoor zorgen dat de francofonen aardig onder druk zullen worden gezet en dit niet alleen bij de onderhandelingen over de regeringsvorming. Volgens het arrest van de Raad van State moet er trouwens niet persé een splitsing komen. Men zou bv ook kunnen terugvallen op de vroegere provinciale kieskringen, maar dan moet met de hele klok terugdraaien. Maar zelfs in dat laatste geval, blijven de Vlamingen in de rand het slachtoffer van discriminatie. Zij mogen in het Franstalige stemgebied niet voor eigen volk stemmen, de francofonen hier wel. Dat blijft een grove onrechtvaardigheid die de wereld moet worden uitgeholpen en dit zonder ook maar één tegenprestatie. Er moet geen prijs worden betaald om een wet toe te laten passen. Als wij, Vlamingen, ervan uitgaan dat Polen, Turken, Marokkanen en Hottentotten die zich in Vlaanderen vestigen, zich moeten aanpassen, dan geldt dat ook voor francofonen, net zoals dat geldt voor Vlamingen in Wallonië, waarmee nooit dergelijke problemen zijn geweest. Het blijft gewoon een schande dat bij verkiezingen Vlaamse kandidaten in de eigen regio moeten concurreren tegen kandidaten van buiten hun gewest, terwijl dat omgekeerd niét kan. Van een discriminatie gesproken. "Weg de bastaards, weg de lauwaerts, óns behoort het Noordzeestrand. Én de Rand!".
Nu er van "verkenner" Van Rompuy zo goed als geen nieuws te rapen valt (volgens mij lukt het hem evenmin als zijn voorgangers), houdt men zich maar bezig met peilingen en enquêtes allerhande. Het heeft weinig zin zich hierbij over de cijfers op te winden. Met een situatie zoals we die nu meemaken, kan dat elke dag anders zijn. Als men trouwens ziet dat nu zo ongeveer de helft van de Vlamingen de splitsing van het land wil, dan kan men zich terecht vragen stellen bij bv de enquête van De Standaard in het voorjaar, die toen beweerde dat slechts 6% van België vanaf wou. Wat is zo'n enquête waarde, als men weet dat alleen het Vlaams Belang al bijna een kwart van de separatisten bevat én er daarenboven nog heel wat in alle andere partijen zitten (met uitzondering van Groen!). Nu komt daar nog bij dat meer dan de helft van de Vlaanderen het koningshuis wil zien vertrekken. Zelfs in Wallonië - en dat is wél merkwaardig - schijnt het aantal koningsgezinden af te nemen, al gaat het daar om een andere gemoedstoestand. Men vreest nl dat Albert II het niet meer aan kan en heeft schrik dat die vandaag of morgen de fakkel zal doorgeven aan zijn oudste koter, waarvan men ook in Wallonië gesnapt heeft dat er dan gegarandeerd hommeles van zal komen. --- Daar er over de regeringsonderhandelingen zo weinig nieuws is, was het rapport van Patrick Janssens over het debacle van de SP.a bij de vorige verkiezing dan ook welkome lectuur en een onderwerp waarop heel wat commentaar zou gegeven worden. Als ge het mij vraagt, is het rapport Janssens een mager beestje. Om te beginnen wil de burgemeester van de vuilste stad van Vlaanderen zelfs niet dat men het document "rapport Janssens" noemt, omdat er meerdere mensen hebben aan meegewerkt. Misschien heeft hij er dan ook maar alleen zijn handtekening onder gezet. Wat erin staat, was meestal reeds bekend. De Vlaamse socialisten hebben de arbeiders verloren nadat ze zijn overgestapt op het kaviaarsocialisme en het opnemen van enkele media figuren die de voorrang kregen op het eigen volk heeft daarin geen verandering kunnen brengen. De teruggang van de SP(.a) loopt al enkele decennia en werd verdoezeld door het feit dat de Vlaamse socialisten steeds als aanhangwagentje van de parti scandaleux mee in alle federale regeringen konden stappen én door het charisma van Steve Stevaert, de man van "alles gratis". Vooral via SS uit Hasselt kreeg de partij in de federale verkiezingen van 2003 nog een zeer goede score. Dat ze die kwijtspeelde in de regionale verkiezingen van 2004, was het gevolg van het feit dat de SP.a het stemrecht voor allochtonen mét alle Waalse partijen en tegen alle Vlaamse mee had goedgekeurd. In het rapport van Janssens is van dat laatste niets terug te vinden. Vlaanderen blijkt zelfs nu voor de SP.a een taboe te zijn. De partij krijgt een kans tot "Wiedergutmachung" als ze vanaf morgen, 6 september, mee de Vlaamse eisen ondersteunt voor de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Doet ze dat niét, dan zal ze nog verder wegzakken in de anonimiteit, al dan niet samen met Spirit (én Groen!).
Na het gekweddel bij de regeringsonderhandelingen op Hertoginnedal, was het plots rustig geworden toen "verkenner" Van Rompuy aan zijn nieuwe taak begon. Dat heeft geduurd tot hij het onzalige idee kreeg ook de groenen eens te polsen over regeringsdeelname. Met die groentjes erbij kon men immers ook aan een tweederde meerderheid geraken zonder de socio's mee in 't schip te nemen. Van Rompuy heeft die groene fundi's grovelijk overschat. Niet alleen stelden ze onredelijke eisen, zoals regeren zonder kartelpartner N-VA en het volledig herzien van wat tot nu toe besproken was (inbegrepen natuurlijk ook het definitief sluiten van de kerncentrales), maar daarenboven brachten ze het hele verhaal uit aan de pers, net zoals de andere Waalse partijen dat voorheen op Hertoginnedal hadden gedaan. Als het ware wilden de ecolo's de andere Waalse partijen laten zien, dat ze de overeenkomst van twee weken geleden tussen de Waalse partijen niet alleen wilden bevestigen, maar er zelfs nog een schepje bovenop doen. De groene partijen zijn, zeker in België, de voortzetting van de oude communisten. Niet voor niets heeft Ecolo geen voorzitter, maar een secretaris, net zoals de vroegere communistische partijen van het oostblok (Ook Geysels van Agalev was "secretaris"). De uitstap uit de kernenergie is pure kolder, als men weet dat het leeuwenaandeel van de in België geleverde stroom uit Frankrijk zal komen, waar die wordt opgewekt met, ja, kernenergie. De zopas bekrachtigde fusie tussen Suez en Gaz de France is daarvan alleen maar een bevestiging, alle spierballenvertoningen van Marc Verwilgen ten spijt. Terwijl de Groenen zichzelf onmogelijk maken, is er ook binnen het MR van le beau Didier iets merkwaardigs gebeurd. Daar was nl een dispuut tussen Gerard Deprez, voorzitter van de Christelijke afdeling van de partij en Olivier Maingain, Führer van het racistische FDF. Volgens de kranten heeft Reynders de kant van Maingain gekozen (die zal gedacht hebben "je maingaindrai"!*). Beide bovenstaande ontwikkelingen hebben ervoor gezorgd dat we verder dan ooit af staan van een nieuwe federale regering. Maandag a.s. komt het Vlaamse parlement in spoedzitting bijeen, dit op vraag van het Vlaams Belang, om de hele situatie te bespreken. Hopelijk is ondertussen de procedure voor de bespreking van de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde in het federale parlement ingezet en staan we dichter dan ooit bij een wijziging in het huidige staatsbestel. Ondertussen zit Kareltje De Gucht te janken dat we ons hier met futiliteiten bezig houden, terwijl hij, ocharme, de hele wereld moet omarmen. De man van de straffe verhalen doet me weer denken aan de uitspraak van Jozef Luns destijds (over Nederland, maar het kon even goed over België geweest zijn): "We zijn een klein land. Daarom hebben we ook zoveel buitenland". --- * parodie op "Je maintiendrai", dat de Nederlandse marechaussees op hun uniform dragen. Die slogan komt van Maurits van Nassau, de oom van Willem de Zwijger, die o.m. de Franse stad Chalon-sur-Saône bezat en deze dreigde kwijt te spelen. "Le maintiendrai Chalon", zei hij , maar dat heeft toen niet veel geholpen. hij speelde ze kwijt, evenals de stad Orange, waaraan het Nederlandse koningshuis zijn geliefde kleur van overhoudt.
Moppen over domme Belgen zijn een uitvinding van Nederlanders én Fransen. Beiden vertellen zo'n moppen omdat ze vonden/vinden, dat onze taal achter liep. De Nederlanders bedoel(d)en daarmee het Nederlands van de Vlamingen, de Fransen de Frans van de Walen. Buiten de taalmoppen zijn er de laatste jaren, zeker voor wat de Nederlanders betreft, heel wat moppen bijgekomen met een politiek tintje. De Nederlanders beginnen zich immers ervan te vergewissen, dat er in ons kunstmatig land dingen gebeuren die in een normaal land niet denkbaar zijn. Dat begint al met het universeel begrip over democratie, dat in België niet meer schijnt te bestaan. 51% is hier nl geen meerderheid. Als men dezer dagen de brievenrubrieken in de Vlaamse kranten leest, dan komt men tot het besef, dat er toch nog veel domme Belgen rondlopen die nog altijd niet gesnapt hebben dat we stilaan een definitief punt moeten zetten achter 1830. Bij nader toezien, blijken echter heel wat van die briefschrijvers geëngageerde belgicisten te zijn, die met de regelmaat van een klok naar de kranten schrijven om uit te schruwelen hoezeer zij toch van dit Belgique à papa houden. Jan van de Casteele heeft in de laatste uitgave van Doorbraak, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging nog een uitgebreid artikel geschreven over al die grote en kleine Belgische clubjes die in Vlaanderen niet stil zitten en heel de tijd alle Vlaamse vooruitgang trachten tegen te houden. Een opsomming: B Plus, B.U.B., Groep Coudenberg, Pro Belgica, Blokwatch, Pavia-groep, Bruxsel, Aula Magna, Manifesto, Koning Boudewijnstichting, prins Philippefonds, BPS (Belgische progressieve socialisten), de Club van Lotharingen, tot zelfs een "Optimistenbond", opgericht n.a.v. het 175-jarig bestaan van deze onstaat. In deze anti-Vlaamse verenigingen treft men de bekende namen aan van politiekers als Decroo, Eyskens, Martens en Co, maar ook intellectuelen als Geert van Istendael, Rudy Aernoudt (natuurlijk), Kris Deschouwer en zakenmensen als Paul Buysse en Daniël Janssen en zelfs journalisten waarvan Luc van der Kelen (hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws) de bekendste is. Buiten deze bekende namen, is er echter ook een hele groep minder bekenden, die het vuile werk mogen doen. Het zijn zij die regelmatig de kranten bestoken met artikels vóór België en tégen Vlaanderen en die - jammer genoeg - in onze kranten doorgaans toegang krijgen zonder dat er van de krant zelf uit op gereageerd wordt. De vijfde colonne, zeg maar. Het enige wapen, dat de Vlaming in de straat heeft tegenover al dit sluwe afbraakwerk, is zijn stem tijdens de verkiezingen. Hij heeft die de laatste keer duidelijk gebruikt en zal dat hopelijk in de toekomst nog duidelijker doen. Het is niet voor niks dat de belgicisten alle verkiezingen willen laten samenvallen. Op die manier houden de traditionele partijen immers de touwtjes overal in handen en wordt er o.a. vermeden dat er in Vlaanderen ooit eens een centrum-rechtse regering zou kunnen komen. Het wordt tijd, dat daaraan een einde komt. Laten we beginnen met Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen, zónder tegenprestaties. Deze week kan daartoe de aanzet gegeven worden. Nog drie keer slapen...
Om de haver klap krijgen we dezer dagen in de media belgicisten aan het woord die de Vlaamse mensen trachten bang te maken door er op te wijzen dat een splitsing van België Vlaanderen veel geld zal kosten. Dat is larie: Bélgië kost ons veel geld. Na Zweden en Denemarken, betalen we de hoogste belastingen van Europa, met dit verschil dat de lasten in die Scandinavische landen over het hele volk verdeeld worden en in België daarentegen maar door één bevolkingsgroep (je mag driemaal raden!). Men zou het nog best kunnen vergelijken met een huurder en iemand die een lening afbetaalt voor zijn eigen huis. De huurder is zijn huurgeld kwijt, de eigenaar niet. Vlaanderen kan in het huidige België beschouwd worden als een huurder. Als onafhankelijk land wordt het een eigenaar. En dan is er nog Brussel. Officieel wordt gesteld dat dit gewest (sic) wordt bewoond door 85% Franstaligen en 15% Nederlandstaligen. Dat klopt niet. Een onderzoek van de VUB heeft uitgewezen, dat in nog geen 50% van de Brusselse huishoudens Frans de enige taal is en dat in 41% het Frans of het Nederlands gecombineerd wordt met een andere taal of geen van beide wordt gesproken. We moeten er dan ook niet van uitgaan, dat Brussel zo maar zou aansluiten bij Wallonië, omdat Frans er de meest gesproken taal is geworden. Die taal zal daar in de toekomst nóg terrein verliezen. Vlaanderen is de enige regio die in staat is Brussel mee te onderhouden, iets wat ze nu trouwens ook al doet. Een samenwerking met Wallonië zou betekenen, dat Brussel Wallonië zou moeten steunen: twee kreupelen die elkaar moeten rechthouden. Wat Vlaanderen moet doen, is Brussel de kans geven bij Vlaanderen aan te sluiten als apart, veeltalig gewest, waar eventueel ook Duits en Engels kunnen gebruikt worden, maar met de nodige garanties dat het Nederlands op gelijke voet behandeld wordt. Buiten dat Brussel moet dan wel alles in het Nederlands gebeuren en moeten de faciliteiten worden afgeschaft. Voor wat hoort wat. Dat België niet gesplitst zou kunnen worden o.w.v. financiële redenen, is larie. Als Tsjecho-Slovakije het kon, kunnen wij het ook. De splitsing tussen die twee Slavische landen is vlot verlopen en internationaal aanvaard geworden, waarom zou de splitsing van België dat niet kunnen? Op 6 september kunnen onze volksvertegenwoordigers beginnen aan het plaatsen van de eerste steen. Wait and see!
Het Vlaams Belang is boven water gekomen en dat is niets te vroeg. De partij heeft het natuurlijk zo al moeilijk genoeg om in het nieuws te komen, maar toch had ik er tot hiertoe meer van verwacht tijdens de nieuwste Belgische crisis. Enfin, ze zijn dus voor de dag gekomen en hoe. Met een uitgebreide mededeling aan internationale pers, waarin het woord (vreedzame) revolutie en (staats)euthanasie niet geschuwd werden, kregen de opgekomen reporters een haarfijn verslag over de toestand, gezien vanuit het Vlaams nationale standpunt én van de geschiedenis van het kunstmatige land dat België is. Apart van de persconferentie was er ook de opmerkelijke verklaring van een immer alerte Gerolf Annemans, die stelde dat Herman Van Rompuy beter zou aftreden als kamervoorzitter zolang hij zijn nieuwe taak van "verkenner" waarneemt. Op 6 september start in de Kamer immers de procedure om het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen en is het niet wenselijk dat Van Rompuy tegelijk een soort formateur is van een mogelijke nieuwe federale regering én tegelijkertijd onpartijdig voorzitter van de Kamer zou moeten zijn. "Dat is", zei Annemans, "zoals tegelijk gas geven en remmen" en daarin heeft hij groot gelijk. Het is trouwens niet zo, dat er op 6 september al een definitieve stemming over B-H/V kan plaats grijpen, omdat er die dag eerst nog commissievoorzitters moeten worden aangesteld. Het is de commissievoorzitter Binnenlandse Zaken die de commissie bij hoogdringendheid moet bijeenroepen, zoals is overeengekomen vóór het parlement met vakantie ging. Het kan allemaal dus nog wel wat duren, maar het belangrijkste is dat Vlaanderen op 6 september het signaal geeft dat men er meteen (en niet "onverwijld") mee start en op die manier op de francofonen een druk kan zetten waardoor ze ofwel eindelijk iets zullen moeten ondernemen ofwel lijdzaam zullen moeten toezien hoe in dit land eindelijk eens de wet wordt nageleefd. "Dura lex, sed lex", om het met de Romeinen te zeggen.
Herman Van Rompuy zal zich moeten haasten. Als hij niets geregeld krijgt vóór 6 september, dan komt het federale parlement weer bijeen en is er de mogelijkheid om op een wettelijke basis de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde op te lossen zonder ook maar één toegeving van Vlaamse kant. Zo'n kans krijgen we geen tweede keer meer. De vraag is alleen: gaan "ze" het doen? En met "ze" bedoel ik: - in de eerste plaats de CD&V-ers die nu kunnen afkomen met het excuus dat "hun" man, "verkenner" Van Rompuy, het eindelijk aan het oplossen is (wat niet waar is); - in de tweede plaats de N-VA-ers, die echt tussen hamer en aanbeeld zullen komen te zitten; - in de derde plaats de Open-VLD-ers, die nu eens zullen moeten laten zien hoe "open" ze wel zijn en feitelijk niet opnieuw de belgicistische kaart kunnen gaan spelen terwijl ze tijdens de onderhandelingen op Hertoginnedal weer wel Vlaamsgezind geworden waren; - tenslotte ook de SP.a-ers, die voor het eerst na de verkiezingen in de mogelijkheid worden gesteld te laten zien dat ook zij Vlaamsgezinder zijn geworden nadat ze dat op 10 juni ll niét waren. Binnen die SP.a dreigt er trouwens een afscheuring: de Vlaams Socialistische Beweging (VSB) blijken separatisten te zijn (geworden?) en willen ook de splitsing. De beweging dreigt bij een volgende verkiezing apart op te komen. Ze stelt nu nog niet veel voor, maar dat was ook het geval bij de start van de Lijst Dedecker. Als stok achter de (Vlaamse) deur kan dat tellen. Als de Vlamingen op 6 september eendrachtig (min of meer althans: op Groen! moet niet gerekend worden, maar die heeft Vlaanderen ook niet meer nodig) de splitsing van B-H/V uitroepen, dan komen we voor een geheel nieuwe Belgische situatie te staan en zullen de francofonen eindelijk verplicht zijn zelf het initiatief te nemen. De speeltijd zal dan wel voorbij zijn.
De Belgische ambassadeur in Parijs, een van de belangrijkste posten in de Belgische diplomatie, is naar Brussel teruggeroepen en door minister De Gucht uit zijn functie ontheven. Du jamais vu, om het in ambassadeur Schmidt's eigen taal te zeggen, want de man is - ondanks zijn naam - een vurige Waal, nogal excentriek en, naar 't schijnt, een goede vriend van Elio Di Rupo, die andere excentriekeling. Moet het nog gezegd worden: monsieur Schmidt is van PS signatuur. Het moet niet altijd Charleroi zijn, nietwaar? Nog een protégee van Di Pippo, Marie Arena, minister-president van de Franse Gemeenschap (oef) en ook van PS signatuur (ge weet wel, die van de dure douche), is in Canada in het nieuws gekomen. In Montréal had daar een conferentie plaats van het onafhankelijk Institut du Nouveau Monde, over welke plaats volksgemeenschappen zich in de globaliserende wereld moeten opstellen. Als enige van het gezelschap, pleitte de Waalse schone tegen onafhankelijkheid en zelfbeschikking, helemaal dus in de trant van het millefoisnon van madame milQuet. De collega's uit Schotland, Catalonië, Baskenland en Québec konden er, naar 't schijnt, niet mee lachen. Eigenlijk is Wallonië niet op zijn plaats in een dergelijk internationaal gezelschap. De francofonen mogen hier dan wel een minderheid zijn, zij hebben zoveel hefbomen in handen gekregen dat zij in werkelijkheid denken de macht in handen te hebben. Voorlopig toch nog, alles hangt ervan af hoe lang de Vlamingen het nog gaan tolereren. Vanuit Wallonië is er echter ook goed nieuws voor Vlaanderen. Niemand minder dan de vroegere bendeleider uit Voeren, José Happart, ook al PS, is ter gelegenheid van een aankondiging van de Waalse Feesten, op de RTBF komen verkondigen dat hijzelf helemaal geen probleem zou hebben met een confederaal België en dat hij zelfs bereid zou zijn daarover met de Vlamingen te praten. Er is dan toch nog iemand in het Walenland die eerst voor zijn eigen streek kiest en pas daarna voor België. Zou de Waalse beweging dan toch nog niet helemaal dood zijn?
Het wordt tijd dat Dehaene met pensioen gaat. Met zijn gefotografeerde nota bij het koninklijke paleis heeft hij zich laten rollen als een eerstejaarsstudent met een spiekbriefje. Nog nooit gehoord van een map of een farde? De inhoud van de nota loog er trouwens niet om. De kartelpartner, N-VA, werd in een slecht daglicht gesteld en het hele communautaire probleem zou verschoven worden naar 2009. Zonder waarschijnlijk enige garantie dat het ondertussen weer niet in de doofpot zou geraken, net zoals onder Verhofstadt gebeurd is met zijn beruchte "Costa". En wat, als er bij de verkiezingen in 2009 een andere politieke situatie ontstaat en alles weer eens herzien moet worden? Het antwoord op deze vraag komt niet uit de politiek maar van VOKA, de samensmelting van het vroegere Vlaams Economisch Verbond en de Vlaamse kamers van koophandel. VOKA stelt, dat België de laatste decennia liefst 25% van zijn internationale handel is kwijtgespeeld. Ook inzake productiviteit verliest het land en dan in de eerste plaats Vlaanderen terrein, want dat tekent voor meer dan 80% van de internationale Belgische handel. Met het oog op de vergrijzing zou dit land tegen 2020 zo'n 350.000 jobs moeten bijcreëren. Dat heeft o.m. ook te maken met het verlies van 140.000 arbeidskrachten die met (al dan niet vervroegd) pensioen gaan. Als we willen (zoals Leterme het blijft stellen) dat Vlaanderen Wallonië blijft steunen, dan moet dat Vlaanderen daartoe ook in staat zijn en dus vooruitgang kunnen boeken. Een Vlaanderen dat zijn eigen arbeidsmarkt en zijn sociaal-economische hefbomen niet in eigen handen krijgt, zal daarin niet lukken en zal dan ook niet meer in staat zijn Wallonië (én Brussel) te blijven subsidiëren. Heel dit proces nog eens uitstellen tot 2009 (en misschien tot Sint Juttemis), zal dit land naar het faillissement leiden. Er moet dus nú iets gebeuren en als dat niet snel gebeurt, zit er niets anders op dat op 6 september een krachtig signaal te geven door de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde meteen erdoor te jagen, zonder welke toegeving ook. Nog acht keer slapen en dan gaan we de (Vlaamse) neuzen tellen.
Bartje Somers zou op de regeringsbesprekingen vooral zijn opgevallen als moppentapper. Sommige van zijn moppen zouden bij de francofone onderhandelaars echter niet altijd even goed geapprecieerd zijn geweest. Om maar te zeggen, dat ook op dat gebied Walen en Vlamingen verschillen. Op de persconferentie van het liberale trio Somers, De Gucht, Dewael, wist eerstgenoemde nog een mop te vertellen. Hij zei nl dat, als Verhofstadt deze onderhandelingen had geleid, de zaak Brussel-Halle/Vilvoorde als eerste zou zijn opgelost. Van een mop gesproken. Om te beginnen heeft Verhofstadt in de acht jaar die hij geregeerd heeft, nooit één (1!) communautaire probleem opgelost. Ten tweede is hij er juist de oorzaak van, door het veranderen van de kieswet, dat het met B-H/V finaal fout is gelopen. Het blauwe trio was ook kwaad omdat Bart De Wever (N-VA) Decroo gewraakt had als mogelijke bemiddelaar. Bart was niet vergeten, dat het orakel van Brakel recentelijk nog Vlaams nationalisten vergeleken had met mentaal gehandicapten. Daarna heeft Decroo zijn verontschuldigingen aangeboden aan ... de mentaal gehandicapten. Van een belediging gesproken! Zo iemand is inderdaad niet op zijn plaats om communautaire discussies op te lossen. Met de regeringsonderhandelingen loopt het ondertussen flink fout. Albert II is juist aan het doen wat ik enkele blogs geleden nog heb afgekraakt: nl het consulteren van oude krokodillen, die maar één doel voor ogen hebben: het oude België (en Albert's koningshuis) in stand houden. Het uitgelekt plannetje van Dehaene was al klaar en duidelijk: géén staatshervorming vóór 2009 (zoals de Walen dat willen) en daarna alle verkiezingen tegelijk, zodat we dat weinig beetje democratie dat we nu hebben, ook nog zullen kwijtspelen. Bij de "oude Belgen", de zgz "wijze mannen die iets zouden kennen van communautaire problemen, zitten er twee die voor Vlaanderen absoluut te mijden zijn en feitelijk al bewezen hebben alleen maar als stoorzenders te kunnen dienen: - Philippe Moureaux ("Flup Moustache" voor de aficionados), de uitvinder van de institutionele atoombom, waardoor de Walen hun wapenindustrie konden federaliseren. De Flup is tevens burgemeester van Sint Jans Molenbeek, waar de Vlamingen achtergesteld worden aan de allochtonen en de moslims hun eerste Belgische Islamschool gaan oprichten. - Jos Geysels (Groen!), de uitvinder van het cordon sanitaire en - evenals Moureaux - Vlaminghater voor zover het om rechts Vlaanderen gaat. Het is trouwens dank zij zijn idee dat hij ondertussen allerlei lucratieve postjes heeft kunnen bemachtigen, inbegrepen de titel van minister van staat. Il a bien mérité la patrie! Kortom: Vlamingen let op uw zaak. Ancienne belgique is aan een tegenoffensief begonnen. We moeten het zien uit te houden tot 6 september. Pas dan heeft Vlaanderen een kans om een meesterlijke zet te doen. Nog 9 keer slapen...
In Sint Jans Molenbeek komt een exclusieve moslimschool voor jongens en meisjes, maar dan gescheiden van elkaar en voor de meisjes is de hoofddoek verplicht. Verder zal er extra aandacht besteed worden aan de Islam en de geschiedenis van de landen van oorsprong. Daar deze school niet voldoet aan de hier gesteld vereisten, krijgt ze geen subsidie en worden de kosten dus gedragen door de ouders. Het inschrijvingsgeld zal komen op 1800 euro, per kind. Als men bedenkt dat moslims er nogal op los kweken, is deze school niet alleen een apartheidsgeval, maar bovendien nog een luxe instelling. Bij mijn weten zijn het overgrote deel van de moslims in het Brusselse hulpbehoevend ("Allah is groot, maar ziekenkas is groter", zongen de Strangers dertig jaar geleden al). Het wordt dus een school voor "the happy few", tenzij er straks weer geldstromen vanuit het buitenland komen die voor een verdere subsidiëring gaan zorgen. Ondertussen blijkt wel, dat een deel van onze moslims hier helemaal niet geïntegreerd willen worden en gebeurt er zo'n beetje het tegenovergestelde van wat onze multiculturele overheid steeds heeft voorgehouden. Die overheid kan haar taak trouwens niet aan. Dat ziet men ook gebeuren in Antwerpen, waar eerst de hoofddoek verboden wordt en hij nu zou vervangen worden door een "bandana". Ikzelf kende dat woord niet, maar het blijkt een soort sjaaltje te zijn dat ± hetzelfde werkt als de hoofddoek, maar wel de hals vrij laat. Mits een hemd of trui met hoge kraag te dragen, is het effect hetzelfde. Moslims - Belgische multicul: twee-nul! Ook in Turkije, het land dat hoopt bij de Europese Unie te komen en waar - tot hiertoe - kerk en staat gescheiden waren, heeft de hoofddoek een overwinning behaald. Mevrouw Gül, de echtgenote van de gedoodverfde nieuwe president, draagt er een. Hoe dat daar verder gaat evolueren is koffiedik kijken, maar we kunnen alvast maar blij zijn als dat land uit de E.U. geweerd blijft, anders dragen straks alle Europeanen een zware snor en hun vrouwen een hoofddoek. Dat wordt dan het tijdperk van de post-verlichting. Allah bonheur!
Zou Albert II beginnen te beseffen, dat niet alleen België, maar ook zijn eigen job in de verdrukking komt? Men kan er aan twijfelen, want het duo dat hij nu op pad stuurt, zal het ook niet waarmaken. Het probleem voor de koning is, dat hij alles ook maar ziet door zijn eigen adellijke bril en dat hij omringd is door een select groepje edelen en legerofficieren, die blijkbaar ook nog steeds in een andere wereld leven. Dat blijkt trouwens ook uit het nieuwe boek, dat over ons koningshuis is geschreven en waarin schrijver Rudy Bogaerts, oud privé-leraar van prins Laurent, duidelijk stelt dat zowel de prinsen als de koning een verkeerde entourage hebben. Dat Albert II nu o.m. ook belgicist en royalist Decroo voor zijn kar spant is, vanuit zijn standpunt gezien, een logische zaak. Voor Vlaanderen is dat alleen maar een garantie dat het opnieuw bij de bok zal gezet worden, mocht deze (laatste?) missie een kans op slagen hebben. In heel de heisa om de regeringsvorming is het trouwens kenmerkend dat de (in)formateurs in Wallonië achter elk partijtje aanlopen (CDH, FDF,Ecolo), maar dat men in Vlaanderen alles denkt te kunnen klaren zonder de grootste partij van de regio er zelfs nog maar over te consulteren, laat staan mee te laten doen. Hoe men ook tegenover het Vlaams Belang staat, democratisch gesproken is het nonsens dat men het land wil veranderen zonder dat de grootste partij daarbij inspraak krijgt. Vergeten we tenslotte niet, dat het Vlaamse Kartel CD&V/N-VA zoveel meer stemmen heeft kunnen halen omdat ze een deel van het programma van het Vlaams Blok/Belang heeft overgenomen. Het verschil is, dat het nu gebeurd is via de N-VA die tot onderhandelen bereid is (systeem Volksunie, zeg maar) en niet via het VB rechtstreeks, dat er eerlijk voor uitkomt aan dit België een einde te willen maken. Het is niét zo dat het Vlaams Belang niet zou willen praten, het is wel zo dat de partij dit alleen wil doen als er meteen gesteld wordt dat het zal gaan om de laatste Belgische regering. Als deze federale regeringsvorming op niets uitdraait, gaan we trouwens dezelfde richting uit. Nog 11 keer slapen en dan krijgt de Vlaamse volksvertegenwoordiging een eerste kans om de laatste Belgische rechte lijn in te slaan, richting onafhankelijkheid.
Over de politieke situatie is er stof tot lezen genoeg dezer dagen. Het wordt dan ook moeilijk iets te schrijven dat al ergens niet geschreven is. Toch zijn er nog altijd mensen die het licht van de zon blijken te loochenen. De beste mop uit de regeringsvormingssoap komt van "De Belgische Unie - Union Belge" (B.U.B.). Dit minuscule samenraapsel van laatste Belgische mohikanen zegt het beu te zijn dat Vlaamse en Franstalige politici zich bezig houden met problemen die "alleen een kleine minderheid van het land aangaan". Dat wordt dan verteld door een groepje van drie man en een paardenkop dat bij de laatste verkiezingen niet eens de 0,2% haalde! Ik kom nog even terug op mijn uitspraak van eergisteren in mijn blog "Armageddon", waarin ik stelde dat we de "oude garde" van het type Decroo, Eyskens, Claes, Dehaene en Co" er beter buiten houden. Daarmee bedoelde ik niet hun ouderdom, maar hun mentaliteit. Zoals de Angelsaksers zeggen: "Age is in the mind, not in the calender". Het zijn de ideeën van deze generatie politici die niet deugen. Zij gaan gewoon uit van het principe dat België steeds opnieuw moet gered worden en de Vlamingen daarvoor telkens bereid moeten zijn een prijs te betalen. Van deze "oude" mentaliteit moeten we definitief af. Enkele dooddoeners van bovenvermelde belgicisten zijn bv, - Dat een splitsing van België Vlaanderen veel geld zal kosten. Precies alsof dat nu niet het geval is: wij betalen reeds zo goed als de hele staatsschuld en geven elk jaar meer dan 12 miljard euro uit die niet serieus besteed worden en soms zelfs misbruikt worden om ons te schaden. - Dat we in een chaos terecht gaan komen. Bélgië is de chaos. De periode, waarin we nu zitten, is een perfect voorbeeld van een chaos. Als men, na een informateur (Reynders), een bemiddelaar (Dehaene), een formateur (Leterme), met tussendoor een koning die op vakantie blijft ondanks de precaire situatie, daarna een koninklijke gezant (Reynders opnieuw) en een nieuwe bemiddelaar (Langendries), nog steeds niet weet wat er staat te gebeuren, is dat geen chaos? Er moet een einde komen aan deze kunstmatige staat. Nog 12 keer slapen en we krijgen een kans daarvoor de aanzet te geven.
