Hij heeft het nog maar eens klaargespeeld, onze roemrijke minister van Buitenlandse Zaken. Met de takt hem eigen (die van een olifant in een porseleinwinkel), heeft hij weer eens enkele uitspraken gedaan die konden tellen. Deze keer waren ze eens niet gericht aan Kabila, Balkenende of een ander buitenlands staatshoofd, maar tot zijn medestanders (?) in de gesprekken omtrent de vorming van een oranjeblauwe regering. De kop van jut was nog maar eens Bart De Wever en deze laatste heeft niet gewacht daarop te reageren, evenmin trouwens als Jo Vandeurzen dat gedaan heeft. Dit alles gezegd zijnde en er rekening mee houdend dat het Vlaamse Front voor de onderhandelingen een lelijke deuk heeft gekregen, moet het van mijn hart dat de burgemeester van Berlare (nog zo'n cumulard!) echter wel gelijk had. De vraag is natuurlijk, of hij dat nu persé weer op straat moest gooien. In mijn vorige blog (over het karteldilemma) was ik trouwens al tot een gelijkaardige conclusie gekomen. Oranjeblauw kan er alleen maar komen als het Vlaamse kartel een groot deel van zijn verkiezingsbeloften inslikt, simpelweg omdat men met de partijen die nu aan tafel zitten niet aan een tweederde meerderheid geraakt. De onderhandelaars mogen dan (misschien) vandaag al een eerste akkoord maken over asiel en migratie, zolang er geen communautaire eensgezindheid is, komt er van een Leterme I niets in huis. Het ware beter Reynders eerste minister te laten worden, omdat het de enige manier zou kunnen zijn (allemaal in de voorwaardelijke wijs) dat er substantiële toegevingen zouden kunnen komen vanwege de Franstaligen. Zelfs een regering met de PS (en zonder het CDH) is voor Vlaanderen een betere uitkomst dan een met de huidige partijen waarbij wij het weer zullen zijn die de prijs zullen mogen betalen. Wat kan het Vlaanderen schelen hoe men de postjes verdeelt aan de zuidkant van de taalgrens? Dat ze dat bij de CD&V niet willen slikken, is één zaak. Dat Bart en zijn N-VA zich in de vernieling gaan rijden als ze daaraan blijven meedoen, is een andere. Als de N-VA de toegevingen gaat doen die wij vrezen, dan moet die partij inderdaad plat op haar buik gaan om onder de lat te kunnen. De Gucht heeft daarin gelijk. Of dat echter een reden is, om dat voor de camera's te komen vertellen, is een ander paar mouwen. Als hoofd van de diplomatie blijft De Gucht dan ook een contradictio in terminis.
Op de vergadering van oranje-blauw op vrijdag, de eerste sinds meer dan een maand, werd champagne geschonken. Dit gebeurde omdat formateur-bis Leterme verjaarde, niet omdat er enig succes zou behaald zijn. De vergadering duurde trouwens, naar slechte gewoonte, tot diep in de nacht. Nog een bewijs, dat de besprekingen niets hadden opgeleverd, zeker niet bij onderhandelingen zonder dead line. Een klein kind wist/weet dat men met oranje-blauw niet aan een tweederde meerderheid kan geraken. Het was/is dan ook logisch, dat er van een echte staatshervorming geen sprake kan zijn met de partijen die nu al meer dan honderd dagen naast elkaar zitten te praten en waarbij de linkse humane democraten van madame Milfoisnon gewoon dwars blijven liggen over alles en nog wat. Er is op dit ogenblik nog altijd niet één akkoord op papier gezet. Het enige antwoord op Milquet's arrogantie zou kunnen zijn de PS mee in de boot te halen en het CDH te laten vallen. De Waalse socio's vragen niet beter, maar het CD&V lijdt waarschijnlijk nog liever gezichtsverlies. Dat gezichtsverlies komt er sowieso aan, want áls de oranjeblauwe regering er zal komen, zal het CD&V zijn staatshervorming op zijn buik kunnen schrijven. Officieel wordt ze dan zgz uitgesteld, maar in dit geval wordt uitstel afstel. Er gaan toegevingen moeten komen voor de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde en meer dan waarschijnlijk zal er gekozen worden voor een nationale kieskring én voor samenvallende verkiezingen in de toekomst. Als dát doorgaat, wordt het voor de tsjeven een electorale afgang, die zich meteen in 2009 zal manifesteren. Met de innige deelneming aan de 800.000 die voor verandering hadden gekozen. Voor wie het waarschijnlijk nóg erger zal worden, is de N-VA. Die zal de weg van de Volksunie (én van Spirit) opgaan. VB-kiezers, die in De Wever geloofden, zijn er aan voor hun moeite en zullen terugkeren naar het origineel. Ondertussen is "Deckerke" de N-VA kiezers duchtig aan het opvrijen om hen een alternatief aan te bieden. Voor Leterme en Co is er natuurlijk ook een andere mogelijkheid, nl eens moed te tonen en te zeggen dat ze er mee stoppen en niet in een volgende regering zullen treden. Er zal dan waarschijnlijk geen nieuwe federale regering komen en ondertussen kan men B-H/V kosteloos, zonder enige compensatie splitsen via de kamercommissie. C'est simple comme bonjour, om het in Maingains woorden te zeggen. De vraag is maar, of ze daarvoor de moed zullen hebben?
De huidige politieke crisis heeft alvast één voordeel opgeleverd: het buitenland geraakt stilaan op de hoogte van de Belgische warboel. Tot nu toe was het altijd zo, dat België in de meeste landen beschouwd werd als een Franstalige staat. Dit was grotendeels te wijten aan onze consulaten en ambassades die vroeger bijna uitsluitend door Franstaligen en francofielen werden bemand, maar ook doordat de buitenlandse pers hier hoofdzakelijk de Franstalige media volgt. Daarin komt nu stilaan verandering en dat is mede in de hand gewerkt door de stunt van het Vlaams Belang die de buitenlandse pers daarover had bijeengeroepen. Ook Karel De Gucht heeft het nu nodig geacht een nota rond te sturen aan zijn diplomaten in het buitenland om de plaatselijke geïnteresseerden een meer objectief beeld op te hangen van de huidige situatie. Toch moeten we niet denken, dat daarmee de zaak is opgelost. Eergisteren bracht Barroso, de voorzitter van de Europese commissie nog een bezoek aan de redactie van De Standaard en liet hij daar horen dat hij vierkant achter de Belgische solidariteit staat. Of hij daarmee die petitie van de vakbonden bedoelt, is niet meteen duidelijk. De vraag is wel, waar Barroso zich mee komt moeien. Die petitie heeft, naar het schijnt, momenteel zo'n 50.000 handtekeningen opgeleverd. Dat is, och arme, tweemaal een vol stadion van Anderlecht of Standard. Dat is 4% van de Vlaamse kiezers. Dat betekent, dat er nog meer dan 8 miljoen Belgische kiezers niét ondertekend hebben. Alles is dus relatief. Ook Herr Pöttering, de Duitse voorzitter van het Europees parlement dacht zijn steentje te moeten bijdragen, toen hij, ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van het Belgische icoon Étienne Davignon, kwam vertellen dat hij rekende op het voortbestaan van de eenheid van België. Dit alles om maar te zeggen, dat we er nog lang niet zijn. Toch blijft het ook daarom ook aan te raden als eerste stap naar een confederalisme te gaan, waardoor België naar buiten toe nog even blijft bestaan. Daardoor vermijden we een hoop trammelant met Europa en bepaalde buurlanden en krijgen we de tijd de echte splitsing van dit land op een rustigere en efficiëntere manier uit te werken. Eerst wordt het nog even wachten of Leterme-bis erin zal slagen ook maar iets te bereiken. Ondanks alle hoopvolle verwachtingen en nieuwe nachtelijke vergaderingen, is er nog steeds helemaal niets op papier gezet. 't Zal toch geen ezelsdracht worden, zeker?
Die hele zaak Van Temsche komt bij mij stilaan de strot uit. Niet dat ik niet zou vinden dat de jongeman schuldig is. Wat hij gedaan heeft is nergens mee goed te praten. Volgens mij is hij dan ook niet helemaal in orde in zijn bovenkamer. Zelf als hij zo'n racist zou zijn als men hem wil verwijten, dan schiet men nog geen peuter dood. Kortom, Van Temsche verdient, ook volgens mij, de maximum straf, of dat gevangenis of internering moet worden, wil ik in het midden laten. En daar schijnt het schoentje te wringen, althans voor de zgz wereldverbeteraars. De zaak Van Temsche zal en moet een racismezaak worden, zoveel is zeker. Dat was al duidelijk vanaf de eerste dag. Ik herinner me nog een journaal op VTM, waar nieuwsanker Catherine Moerkerke aan duider Pol Vandendriessche zei, dat het nu met het Vlaams Belang wel helemaal zou gedaan zijn. Het duidelijkste bewijs nu is, dat de advocaat van het Turkse slachtoffer, is moeten opstappen omdat hij er zich in Terzake door de nestvervuilers van de VRT heeft laten rollen door als zijn oprechte mening te geven, dat racisme in dit proces wel meespeelde, maar niét de hoofdoorzaak was. Het kot was meteen te klein. Meester Van Aelst werd, op vraag van de Turkse familie afgevoerd, want die vindt dat het hier in de eerste plaats en alleen om racisme gaat. Ze zal nu verdedigd worden door Jos Vander Velpen, het prototype van de links geëngageerde advocaat, voorzitter van de Liga voor de rechten van de mens, de man die indertijd ook tegen het Vlaams Blok pleitte. Men kan de nijdigheid zo van de man zijn gezicht aflezen. Barbertje moet hangen en dat is voor links niet alleen Van Temsche. Kortom, het hele linkse establishment heeft weer eens een been gevonden om op te knagen en zal niet nalaten dit grondig te doen. Daarom lijken er op deze wereld op dit ogenblik ook geen andere problemen meer te zijn. Voor onze media is er maar één thema meer: het proces Van Temsche. Gelukkig zijn er nog CNN, BBC World en de Nederlandse zenders, waar men wél kan relativeren.
Eigen lof stinkt, is het gezegde. Toch kan ik het niet laten een pluim om mijn hoed te steken. Gerolf Annemans noemde gisteren in de kamercommissie de voorzitter Pieter de Rem. Dat werd overal vermeld. Welnu, die bijnaam had de man van mij al gekregen op 19 september! Voor de rest valt er van die commissievergaderingen weinig positiefs te vertellen. Het gaat daar zo'n beetje als op de processie van Echternach: drie stappen vooruit, twee achteruit. Ook op de zitting van gisteren, de vierde reeds, werd er weer weinig vooruitgang geboekt. Eerst was de achterliggende reden dat verkenner Herman Van Rompuy niet gehinderd mocht worden. Nu blijkt datzelfde te gelden voor informateur-bis Leterme. Deze laatste, die er volgens mij zelf niet meer in gelooft, heeft de feitelijke nieuwe gesprekken dan weer uitgesteld tot volgende week. Een echte "surplace", om het in wielertermen te zeggen, de sport waarvan ook de geitenboer uit de Westhoek een fan is. Vlaanderen schiet met al dat getreuzel echter weinig op. Ook Michel Doomst, burgemeester van een Vlaams-Brabantse gemeente en een der promotoren achter de acties van de collega's burgemeesters, blijft mee op de rem staan. Misschien zal hij dat moeten doen van zijn CD&V-broodheren, maar het komt zijn reputatie niet ten goede. Er is nu beloofd, ook door De (C)rem, dat er volgende week in de kamercommissie wel degelijk zal gestemd worden. Er zijn daar 16 Vlamingen tegen 9 francofonen, er mag er zelf eentje (die van Groen! waarschijnlijk) nog zich onthouden of tegenstemmen. Brussel-Halle/Vilvoorde moet gesplitst worden. Als dat voor gevolg zou hebben dat de tweede ronde van Leterme daarop ook vast zou laten, tant pis! Dan gaan we maar naar een volgende verkiezingsronde met als thema de splitsing van heel België. --- Terloops nog even vermelden dat enkele ministeriële departementen van de regering Verhofstadt II voor het jaar 2007 al in het rood duiken. Het gaat om Defensie (Flahaut), Justitie (Onkelinx), Financiën (Reynders) en Volksgezondheid (Demotte). Stuk voor stuk allemaal departementen geleid door Walen. "Les affaires, c'est l'argent des autres". Gelukkig blijven wij solidair!
Zeven (7) jaar na de start van het onderzoek en zes jaar na het faillissement van Lernout & Hauspie, is het proces daarover eindelijk begonnen. Voor Belgische begrippen is dat zelfs nog vrij snel. De zaak Beaulieu, met de Belgische Staat als benadeelde, sleept al 15 jaar aan en het proces daarover is niet eens begonnen. Erger nog, waarschijnlijk komt er niet, omdat het hoger gerechtshof van Straatsburg de Belgische Staat al veroordeeld heeft wegens het overschrijden van elke normale rechtstermijn. De Belgische Justitie is een farce, waarin geslepen advocaten grof geld verdienen door zich te specialiseren in een gedeelte van de onbeschrijflijk chaotische wetgeving. Iets wat rechters (en zeker volksjuries) niet kunnen, waardoor de hele rechtsgang wordt scheefgetrokken. Verder is er de belachelijke wet Lejeune, die ervoor zorgt dat uitgesproken straffen tot één derde herleid worden en zelfs de allerzwaarste straf (levenslang) maar 12 jaar duurt. Drugsdealers, handelaars in de dood, die in sommige landen letterlijk de doodstraf krijgen, lopen hier na een paar jaar weer vrij rond en kunnen hun handeltje herbeginnen. Ontsnappen uit een gevangenis is hier geen strafbare daad. Lopen maar! De Europese Post wordt geprivatiseerd. Zowat heel Europa is het daarmee eens, met uitzondering van België en Luxemburg. Dat houdt in, dat België zijn grenzen voor de concurrentie tot 2011 kan gesloten houden. In Zweden is de Post al vrij, in Nederland en Duitsland vanaf 2009. Het gevolg daarvan zal zijn, dat de Belgische Post in 2011 zal moeten concurreren tegen een buitenland dat er al enkele jaren ervaring op zal hebben zitten en zo waarschijnlijk zal worden weggeveegd. In de jaren tachtig van de vorige eeuw stonden de uitkeringen voor de Belgische gepensioneerden mee aan de top in Europa. Nu staan ze achteraan in het peloton. E.e.a. is mede het gevolg van de veel te lakse toepassing van de wet op de brugpensioenen, die maakt dat heel wat van die mensen vervroegd aan hun spaarcentjes moeten gaan zitten en onder de armoedegrens terecht komen. De Belgische gezondheidsdienst, tot voor kort een van onze paradepaardjes, gaat achteruit. In de Europese rangschikking zijn we het laatste jaar drie plaatsen gezakt en staan we al op de tiende plaats. Als het tekort aan huisartsen zich straks doorzet, zat dat nog verergeren, zeker voor Vlaanderen, waar de gezondheidszorg in de eerste plaats langs de huisdokter gaat. Al dat slechte nieuws hebben we niet te danken aan het uitblijven van een nieuwe regering, maar aan het slecht functioneren van de twee Verhofstadt regeringen. Er gaat trouwens bijna geen dag voorbij of men hoort weer van e.o.a. probleem, waarbij steevast gezegd wordt dat het iets zal worden voor de volgende regering. De tweede formateursopdracht van Leterme is dan ook een vergiftigd geschenk dat hem door een combinatie van francofonen en het Hof in de maag is gesplitst. Leterme krijgt dat nooit klaar, tenzij hij grove toegevingen zal doen, zowel aan de francofonie als aan zijn eigen kiezers. Het zou dat ook beter zijn voor hem én voor het Vlaamse kartel, dat er geen nieuwe federale regering komt en het "stekelvarkentje"* B-H/V in de Kamercommissie snel gewassen wordt. Als De Crem en Herman Van Rompuy meewillen, kan dat in enkele weken geklaard zijn. We zullen het blijven volgen.
* Naar analogie met het vroegere exemplaar uit de Voerstreek.
Aan nestvervuilers is er hier de laatste tijd geen gebrek. De oh zo correcte media stellen hun kanalen wijd open voor een hele serie mensen die beschaamd lijken te zijn Vlaming te zijn. Vlaanderen wordt "duf" genoemd, "monotoon, conservatief, oubollig en ouderwets". België zou dat niét zijn...De meesten van deze beschaamde Vlamingen, zoals men ook kon zien bij de zgz solidariteitsactie van de vakbonden, komen uit wat ik de gesubsidieerde sector zou willen noemen: artiesten, schrijvers en sportlui die denkelijk vrezen dat ze in een toekomstig confederaal of onafhankelijk Vlaanderen niet meer aan hun subsidies zullen geraken. Er zijn ook geleerde professoren bij, zoals die Vermeersch en Sinardet, almede de ex-BRT-er Zinzen. Deze laatste drie krijgen regelmatig de kans hun trouw aan België in de kranten uit te schreeuwen. Hun laatste voorstel inzake Brussel-Halle/Viloorde is, dat Vlaanderen dan maar enkele van de faciliteitengemeenten moet afstaan aan Brussel. Nóg maar eens toegeven, dus. Gelukkig zijn er ook enkele dapperen die de leliaards van antwoord dienen. Denken we maar aan Peter De Roover en Marc Platel. Of bv aan Peter De Graeve. Deze laatste doceert filosofie aan de universiteit Antwerpen en kreeg vorige week de kans zijn ongezouten mening eens te zeggen in De Standaard. En die was raak. Volgens De Graeve is België een regime, géén democratie. Wie in een democratie nl 51% van de stemmen haalt, is er de baas, althans voor de volgende legislatuur. In België is dat niet het geval. In dit land werd er nl, samen met het vastleggen van de taalgrens, een soort alarmbelprocedure in het leven geroepen, waarbij belangrijke politieke veranderingen slechts kunnen plaatsvinden als daar een tweederde meerderheid voor is, plús een absolute meerderheid in elke taalgroep. In de praktijk is deze procedure alleen maar bedoeld om de Franstalige belangen te dienen. Ze kan echter ook werken als een boemerang, zoals Degraeve verder verklaart. Want, zegt Degraeve, voor wat de Vlaamse gemeenten in de rand betreft, ben ik het eens met bv Maingain, die daar een referendum eist, maar dan wel volgens de alarmbelprocedure. Dat wil zeggen, dat er in die gemeenten een tweederde meerderheid moet zijn, net zoals in het officiële België, plús een absolute meerderheid in elke taalgroep. Ook Degraeve maakt zich geen illusies. De Franstaligen zullen zo'n voorstel nooit aanvaarden. Waar zij de baas zijn, geldt het territorialiteitsbeginsel, waar zij geen baas zijn geldt dat niet. Zij voelen zich gewoon superieur tegenover de Nederlandse taal en cultuur en kijken op de Vlamingen neer als waren het Untermenschen. Bij de aan de gang zijnde besprekingen voor een nieuwe federale regering hebben de francofonen echter een beetje te veel gebluft. Het gevolg daarvan is, dat zelfs de lamme goedzakken in Vlaanderen wakker schieten. De radicalisering van de Vlaamse opinie is dan ook een onomkeerbaar feit geworden. Zelfs Antoinette Spaak (FDF) heeft het al moeten toegeven. Aan het Vlaams kartel nu om zich niet te laten rollen.
Leterme is dus weer aan zet. Met de rugdekking van Herman Van Rompuy gaat hij dus een ultieme poging doen om toch nog een oranje-blauwe regering te vormen. Normaal gesproken kan dat niet lukken. Daarvoor zijn redenen genoeg. Ten eerste lusten de francofonen Leterme niet. De commentaren in de Franstalige media liegen er niet om. Ze betrouwden hem de eerste keer niet en doen dat nu evenmin. Ten tweede kan er van een staatshervorming, zoals beloofd door het Vlaamse kartel, geen sprake zijn. Zonder de PS erbij is dat gewoon niet mogelijk. Dat is de realiteit. De opties die dan nog overblijven zijn: een regering te vormen met liberalen en (ex)katholieken, waarbij de francofone partijen er zich zouden toe moeten verbinden de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde te aanvaarden zonder tegenprestaties (voor de uitvoering van een bestaande wet moet geen prijs betaald worden) én de bespreking van alle problemen die zonder een tweederde meerderheid kunnen worden opgelost. Daar bovenop de toezegging van dezelfde francofone partijen er zich toe te verbinden na de regionale verkiezingen van 2009 tot het uitvoeren van een daadwerkelijke staatshervorming over te zullen gaan. Dit laatste in de veronderstelling dat de kaarten dan weer niet helemaal anders zullen geschud zijn... Ziet ge dat al gebeuren? Ik niet. Blijft het kartel dan één mogelijkheid over om compleet gezichtsverlies te vermijden: het trekt zich terug, waardoor er helemaal geen nieuwe regering kan gevormd worden (tenzij met een minderheid in Vlaanderen) en er zo goed als zeker nieuwe verkiezingen aan zullen komen. Om die te kunnen houden, moet echter eerst B-H/V gesplitst zijn, iets wat normaal kan gebeuren via de nu (eindelijk) opgestarte moties in de kamercommissie van Binnenlandse Zaken. Het enige alternatief op bovenstaande is dat de Vlaamse onderhandelaars, "met de dood in het hart" zoals ze dat al enkele decennia doen, bakzeil halen en weer gaan geven en toegeven. Aan de CD&V en zeker aan de N-VA zal dan in 2009 de Vlaamse rekening gepresenteerd worden. Het blijven spannende tijden.
Het werd deze week die van de vrouwen aan de macht. - Marie Aréna, presidente van de Franse gemeenschap (de francofonen hebben in dit land twee regeringen en twee parlementen, zoals het hoort voor een Herrenvolk) benadrukte nog even de natte droom van haar taalgenoten. Zij zal verder ijveren voor een vaste band tussen Wallonië en Brussel. Wie dat gaat betalen; zei ze er niet bij. Dat zou wel eens een nachtmerrie kunnen worden. Ondertussen is ook gebleken, dat het Engels het Nederlands voorbijgestoken is als tweede taal in Brussel (dat is het slechte nieuws) en dat het binnen kort ook het Frans achter zich zal laten (dat is het goede nieuws). Een veeltalig Brussel, met Engels als hoofdtaal, zal helemaal geen behoefte meer hebben om met het armlastige Wallonië samen te gaan. - Marleen Vanderpoorten, voorzitster van het Vlaamse parlement, herhaalde haar gezeur van 11 juli en riep de Vlamingen nogmaals op braaf en verdraagzaam te zijn en solidariteit te betonen. De schooljuf uit Lier leert het niet af te denken in belgicistische termen en dan nog haar eigen mensen te kapittelen. Zonder meer een schande. - Alle linkse partijen schijnen de vrouwelijke toer op de gaan. Na foorwijf Gennez, die het waarschijnlijk zal halen bij de socio's, krijgt Spirit - of wat ervan overblijft - ook een vrouwelijke voorzitster in de persoon van Bettina Geysen. Of het allemaal veel zal helpen om het zinkende schip te redden is zeer de vraag. Bij Groen! komt zowaar Mie Vogels weer meedoen. Waar is de tijd, toen Agalev pas gesticht was en men zich voorhield slechts twee termen uit te zullen doen. Eens aan de macht, altijd aan de macht. Paterke Versteylen, de stichter van Agalev, heeft trouwens toegegeven dat zijn groene partij mislukt is. In plaats van met de natuur bezig te zijn hebben de Groenen zich uitgesloofd voor het legaliseren van drugs, euthanasie en de holebi-wetten, terwijl ze tezelfdertijd Doel lieten vallen en de wapenleveringen (aan Nepal) lieten doorgaan. Wat heeft dat nog met het milieu te maken? --- In de week van de vrouwen, hebben de mannen het er niet goed afgebracht. Vlaminghater Maingain kon zijn gal nog eens kwijt tijdens de Waalse feesten. Pieter De (C)rem temporiseerde voor de derde week op rij de besprekingen over Brussel-Halle/Vilvoorde. Herman Van Rompuy maakte een einde aan vier weken verkennen zonder dat we er (tot dit ogenblik althans) iets wijzer op geworden zijn. Houden we het weer sober in oktober?
In Nederland wordt het elektronisch stemmen (voorlopig althans) afgeschaft. Bij de volgende verkiezingen aldaar (in 2009, voor Europa), wordt er bij onze noorderburen weer uitsluitend gestemd met papier en (rood) potlood. De reden daarvoor is, dat de machines, die gebruikt worden voor het elektronische stemmen, niet zodanig te beveiligen zijn dat ze betrouwbaar zouden zijn. Bij ons is dat niet anders. Ook bij ons is er heel wat verzet tegen het elektronisch stemmen. Eigenaardig genoeg is dat verzet er bijna uitsluitend in het Franstalige landsgedeelte. Wij, Vlamingen, zijn toch zo braaf, mijnheer. Toch is er hoop dat ook hier een einde wordt gemaakt aan het elektronische stemmen. De reden daarvoor is niet de mogelijke onbetrouwbaarheid, maar het feit dat de huidige machines bij ons zo goed als versleten zijn. Bij de laatste verkiezingen waren er al heel wat problemen en dat zal alleen maar toenemen als men weet dat er op vrij korte termijn regelmatig zal moeten gekozen worden. De kostprijs om de huidige machines te vervangen wordt trouwens geschat op zo'n 25 miljoen euro, een hoop geld, zeker als men dan weet dat het misschien nog geen betrouwbaar materiaal is en dat nieuwe en moderne machines misschien nóg beter gemanipuleerd kunnen worden. Gemanipuleerd? Jawel, mijnheer. Voor IT-bollebozen is het de dag van vandaag een koud kunstje om een computer zo te programmeren dat men er alle kanten mee uit kan. Er wordt trouwens beweerd - en niet alleen bij het Vlaams Belang - dat bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen er zou gesjoemeld zijn. In een wereld waarin men een heel boek in enkele minuten de wereld rond kan flitsen, duurde het toen acht uur om de Antwerpse uitslagen van de koekenstad naar Brussel over te zenden, een eeuwigheid in IT-termen. En, oh toevallig, waren die uitslagen onverwacht een grote verrassing. Met het elektronisch systeem, dat we nu kennen, is achteraf controleren zo goed als uitgesloten. Om dat toch te kunnen, zou iedereen na zijn stembeurt daarvan een bevestiging moeten krijgen, iets wat met huidige systeem niet kan. Het zou dus aan te raden zijn het Nederlandse voorbeeld te volgen. Met de intimidaties en insinuaties die men tegenwoordig dagelijks te horen en te lezen krijgt, is het absoluut geen luxe om er zeker van te zijn dat de volgende verkiezingsuitslagen zullen kloppen. Nadat men eerst Brussel-Halle/Vilvoorde zal gesplitst hebben, natuurlijk...
Tony van Parijs, CD&V-kamerlid, ex-minister van Justitie en specialist ter zake, kreeg de job aangeboden als kandidaat rechter, dit als een fin-de-carrière, zeg maar. Hij heeft dit aanbod, "na rijp beraad en omdat hij de politiek niet kan laten", afgewezen. Men zou haast stil worden om zowel wijsheid vanwege de éminence grise uit Gent, ware het niet, dat het echte verhaal helemaal anders is. Een rechter krijgt nl een brutoloon van 60.000 euro. Van Parijs incasseert nu al jaarlijks 78.000 euro, alleen maar via zijn bestuursmandaten bij Dexia en de Gemeenschappelijke Holding. En daar houdt het niet bij op. Verder heeft hij nog zijn weddes als parlementslid, advocaat, als bestuurder bij de Gentse universiteit en in het Gentse havenbedrijf. "Wie denkt, dat ik voor het materiële gekozen heb, vergist zich", aldus Van Parijs. De zelf benoemde proletariër kan misschien eens bij Euromillions proberen? Van Parijs is echter verre van de primus inter pares in Gent. Zo is er Geert Versnick (Open VLD), die in Gent OCMW-voorzitter is, schepen, voorzitter van de algemene vergadering van het OCMW-ziekenhuis Jan Palfijn, volksvertegenwoordiger, met bestuursfuncties bij TMVW, Open VLD, Interparlementaire Unie, Elektrabel, Flanders Expo, Havenbedrijf Gent, A6 SOB, Fasiver c.v., Wexon en de West-Europese Unie. Oef! Gent schijnt dan ook het walhalla te zijn voor politiekers van de traditionele partijen. Denk maar aan de postjes in de familie Van den Bossche en de mandaten van burgemeester Garganel, pardon Termont, met als kers op de taart de kwistig uitgedeelde jobkes door Fientje Moermansk. Die laatste is echter nog niet aan de nieuwe patatten, want "Deckerke" heeft zijn tanden gezet in wat men reeds "Moermangate" is gaan noemen en dat voorspelt weinig goeds. Maar ja, er zullen altijd van die mensen zijn die de zon niet in het water van hun evenmensen kunnen zien schijnen, zeker? Leve de democratie!
Vroeger zei men, dat België enerzijds geschraagd werd door het geduld van de Vlamingen en anderzijds door een serie belangengroepen, zoals het leger, de Kerk, de vakbonden, het groot kapitaal en de vakbonden. Dat is niet meer zo en daarmee is het nu eindelijk zover kunnen komen, dat het voortbestaan van dit kunstmatig land steeds meer in twijfel wordt getrokken. Het leger is verworden tot een eenheid van logistieke steun en een radertje in de internationale betrekkingen, zoals NAVO en UNO. Op zich stelt het niet veel meer voor, tenzij voor de tewerkstelling, wat o.m. door Rumsfeld werd bevestigd (een van de redenen waarom men in de regeringen Verhofstadt zo gebeten was op die man). De Kerk is na het laatste concilie zodanig verdampt, dat het de grote massa niet meer aanspreekt. Zelfs al blijven kardinaal Daneels en zijn club nog achter het ene België staan, niemand geeft daar nog wat om. Door de steeds verder uitdeinende globalisering en de komst van de euro, heeft ook het grootkapitaal geen belangstelling meer dan België. Zelfs Albert Frère, Waal en rijkste Belg, steekt geen cent meer in dit land. De frank is verdwenen en de Nationale Bank is er alleen nog om (dure) statistiekjes op te stellen. Zelfs het koningshuis stelt niets meer voor. Het is niet voor niets, dat Albert II op rust moet. De man is niet meer jong, heeft nooit blijk gegeven van veel talent en is als de dood dat zijn oudste koter hem zal moeten opvolgen. Stel u voor dat Philippe de taaie het nu zou moeten doen! De mensen die nog "Vive le Roi" roepen, doen dat nog uitsluitend in het Frans en ook steeds in mindere getale. Blijft over: de vakbonden. Die hebben zich voorgenomen België te gaan redden en stellen zich op als laatste carré in de verdediging van dit onland. Als reden wordt de solidariteit opgegeven, terwijl geen enkele van de nu onderhandelende partijen ooit gezegd heeft dat men die zou afschaffen. Als doekje voor het bloeden, worden een schare BV's opgevoerd. Ook dat is raar. Normaal gedragen artiesten zich kritisch tegenover het bewind. Niet zo in België, blijkbaar. De adellijke titels wenken. Een Hugo Claus, om er maar een te noemen, positioneert zich al vijftig jaar als Belg omdat hij op die manier hoopt ooit eens de Nobelprijs binnen te halen. Axel Red zingt (nou, ja, als ge dat zingen wilt noemen) uitsluitend in het Frans en gaat voor die cultuur plat op haar buik. Ze hebben ook de Belgische estafetteploeg, die brons haalde op het wereldkampioenschap 100 meter sprint, kunnen klissen voor de Belgische promotie. Wat weten die meisjes van politiek? Misschien dienen ze als pasmunt voor de Belgische nationale voetbalploeg, nog zo'n monument dat samen met het unitaire België, de frank en het koningshuis ten onder is gegaan. Tenslotte mogen we niet vergeten, dat de vakbonden geen democratische verenigingen zijn. Hun leiders worden niet verkozen door de leden, maar door het eigen kader. Ze blijven aan de macht tot ze verplicht worden met pensioen te gaan en houden dan nog meestal van achter de schermen de touwtjes in handen. Pure maf(f)ia*. Vroeger zei ik altijd dat het verschil tussen vakbonden en maf(f)ia* was, dat ze bij de vakbonden elkaar niet doodschoten. Sinds de moord op Cools is zelfs dat niet meer zeker... --- * Ik schrijf maf(f)ia op deze manier, omdat het normaal in alle talen maar met één "f" geschreven wordt. Alleen in het Nederlands schrijft men het met tweemaal "f". Als we die redenering volgen, dan moeten we straks ook spag(h)etti zonder "h" schrijven. Van taalarmoede gesproken!
In bepaalde streken van Vlaanderen is er nu al een tekort aan huisartsen. Het probleem is zo acuut, dat er zelfs al dokters zijn die geen nieuwe klanten meer (kunnen) aannemen. Dit is een absurde situatie, als men bedenkt dat men aan de Vlaamse universiteiten nog steeds werkt met een numerus clausus en een ingangsexamen. Dit jaar slaagde slechts één student op drie in dat examen. Niet slagen betekent niet dat men niet bekwaam is, maar misschien pech heeft gehad: het merendeel van de vragen zijn multiple choice vragen, wat bij nogal wat kandidaten leidt tot verwarring. Anderzijds zijn er bollebozen die aan zo'n examen meedoen voor de kick en daarna niet eens medicijnen gaan studeren. Ikzelf ken er zo een paar. Dat alles maakt, dat ook het geslaagde derde niet eens voor dokter gaat verder studeren en wie dat wel doet daarom nog geen huisarts wordt. Dat alles terwijl men nu reeds een tekort aan huisartsen krijgt, men zeer goed weet dat er reeds in 2010 een paar honderd te weinig zullen zijn en in 2020 een veelvoud ervan. Dit is puur masochisme, zeker als men weet, dat aan Franstalige kant er geen ingangsexamen wordt gevraagd (het is altijd hetzelfde liedje). Daar zal men dus in de toekomst meer dokters hebben. Als dat er daar teveel worden, gaat een deel ervan zich vestigen in Brussel en de Rand en wordt die regio nog meer verfranst. En Vlaanderen staat er bij en kijkt ernaar... --- Een ander ergerlijk voorbeeld van hoe Vlaanderen in zijn eigen vlees snijdt, is de kwestie van de flitspalen. In Vlaanderen staan er nu zo'n 500 t.o.v. amper 14 in Wallonië. Van deze laatsten is zelfs helemaal niet zeker of ze werken en - indien ja - of de processen verbaal ervan worden geïnd. Vlaanderen blijft ondertussen niet alleen flitspalen bij zetten, maar vervangt de oude (nou, ja, enkele jaren "oud") analoge palen door digitale (van het type Traffic Observer LMS 06), die zo'n 70.000 euro het stuk kosten. Flitspalen is big business geworden. Wallonië trekt nu 250.000 euro uit om meer flitspalen te plaatsen. Als ze de laatste nieuwe types kopen, kunnen ze er daar drie (3!) van plaatsen. Dan heeft de regio er zowaar 17. Erg druk maakt men er zich daar niet over. Ze krijgen toch bijna de helft van de in Vlaanderen geïnde boetes zonder daarvoor iets terug te moeten doen. --- En dan is er de klucht van de regeringsvorming. Onze Vlaamse correcte media, met de VRT en De Standaard op kop, sloven zich dagelijks uit om hun kijkers/lezers erop te wijzen hoe erg de Franstaligen in Brussel en in de Rand er aan toe zullen zijn als Vlaanderen onafhankelijk wordt en dat het tijd is dat we daar een geste tegenover stellen. Als reden wordt steevast aangegeven, dat Franstalig België geen vragende partij is. Men wil alleen het status quo behouden. En, wat is dat status quo? Wal dat is dat Wallonië van Vlaanderen elk jaar 12 miljard euro blijft krijgen. Nee, ze zijn geen vragende partij!
Sinds zijn historische verkiezingsoverwinning (het was de eerste keer sinds de algemene stemwet werd ingevoerd, dat de SP in Wallonië niet meer de grootste partij was), is Didier Reynders helemaal zot van glorie geworden. Nadat hij als informateur reeds God en klein pierke bij hem had uitgenodigd, zit hij nu zijn kans af te wachten om na het waarschijnlijk debacle van Van Rompuy, zelf een poging te doen. Om premier te kunnen worden zegt hij een "symbool" van de Vlamingen te willen zien. Daarmee bedoelt hij dat de Vlamingen een van hun traditionele eisen moeten laten vallen, bv in de betwisting rond Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat laatste dan om zijn racistische FDF-bondgenoot Maingain te kunnen sussen. Persoonlijk heb ik er geen probleem mee om Reynders eerste piet te laten spelen, maar in dat geval zal hij het zijn, en niet wij, die e.e.a. zal moeten toegeven. Daarbij komt nog dat er nooit een staatshervorming zal komen, ook niet met Reynders als premier, als men de PS er niet bij betrekt. De enige manier waarop het zonnekoninkje uit Luik (lach niet: ze hebben daar een "route du soleil"!) zo iets kan klaar spelen is dan ook een akkoord maken met die vermaledijde socio's. Reynders is het prototype van een Streber, erger nog dan Verhofstadt. Hij was de slechtste minister van Financiën die wij in decennia gekend hebben (dit werd bevestigd door de Oeso). Dat zo iets niet meer opviel, kwam door de goede algemene economische conjunctuur én het feit dat de man goed kan delegeren. In die acht jaar heeft hij liefst zeven kabinetschefs gehad die hij allemaal lucratieve postjes heeft gezorgd buiten het departement. Door het feit dat hij zo hoog oploopt met zichzelf, zal hij bereid zijn veel water in zijn communautaire wijn te doen. Voeg daarbij een even grote begeerte bij de PS om er bij te zijn (kwestie van de postjes) en Vlaanderen krijgt de kans toegevingen te bekomen die anders niet mogelijk zouden zijn. Het enige wat het moet doen is niet toegeven, niéts toegeven en ondertussen de agenda van de Kamer én het Vlaams parlement verder afwerken, mét daarop de splitsing van B-H/V. Eens zien, wie eerst zal buigen.
Het ziet er naar uit, dat verkenner Van Rompuy het mag schudden. Hij kreeg vanmorgen zelfs de vier voorzitters van oranje-blauw niet meer samen aan tafel en zou, als alles een beetje normaal verloopt, vanmiddag zijn opdracht terug geven aan Albert II. Tot daar geen verrassingen. Voor wat er daarna kan gebeuren, zijn er drie scenario's: 1. Er wordt toch gesproken met de PS, zodat er een regering met een tweederde meerderheid zou kunnen worden gevormd. Om de liberalen zover te krijgen, zal men "zonnekoning" Didier dan wel eerste minister moeten maken. Voor het kartel CD&N/N-VA zal het wel even slikken worden, maar het zal de enige formule zijn om tot een soort voor Vlaanderen betaalbare staatshervorming te komen. 2. Er komt een nieuwe uitgave van paars-groen, een Verhofstadt III regering, met echter geen meerderheid in Vlaanderen. In principe kan dat, maar dan tekent de al dan niet Open VLD daarmee haar doodvonnis tegen de verkiezingen van 2009. De vraag is ook, of de SP.a, waar men momenteel een intern robbertje uitvecht, daaraan zal meedoen. 3. Er komt helemaal geen nieuwe regering meer, maar dan moet eerst het probleem Brussel-Halle/Vilvoorde worden opgelost, anders zijn de te houden nieuwe verkiezingen onwettig. Wat dit laatste punt betreft, moet er deze week dan eens echt werk gemaakt worden van de bespreking ervan in de kamercommissie. Commissievoorzitter Pieter De (C)rem heeft alvast gisteren in de "zeve(re)nde dag" op één toegezegd, geen verdere vertragingen meer te zullen dulden. Uitgerekend vandaag begint ook het Vlaamse parlement haar nieuw parlementair jaar en kan ook daar volle gas gegeven worden. Zo staan de francofonen voor een immense uitdaging: of akkoord gaan met de door Vlaanderen gevraagde staatshervorming (op welke manier ook), of riskeren het betwiste kiesarrondissement gesplitst te zien zonder enige toegeving. Dit laatste zou trouwens niet meer dan normaal zijn en we rekenen erop dat, althans op dat punt, Bart De Wever woord zal houden. Wie leeft, zal zien!
"De jonge generatie Vlamingen voelt zich in het hoofd al onafhankelijk. Al dat Belgische gedoe interesseert hen niet meer. En de Franstaligen beseffen dat nog altijd niet. Vergeet ook niet de lamentabele staat waarin Wallonië zich bevindt. Ik kan de reactie van de Vlaamse opinie begrijpen. Constant krijgt die te horen dat ze Wallonië moet onderhouden. Wallonië, dat er maar niet in slaagt zich uit het economische moeras te trekken". Bovenstaande tekst komt van niemand minder dan Antoinette Spaak, dochter van haar beroemde vader, Paul Henri, kopstuk van het FDF en reeds in de gezegende leeftijd van ergens achter in de tachtig. Als zo iemand zo iets vertelt, dan zegt dat ook hoeveel dwazen er dwalen, ook in Vlaanderen, die nog altijd denken in unitair Belgische redeneringen. De huidige politieke crisis heeft, eindelijk, de ogen geopend van vele gematigde Vlamingen die vroeger het Vlaams zijn verwarde met extremisme. De rechterzijde, met Vlaams Belang, Lijst Dedecker én N-VA, wordt steeds sterker. De CD&V, die zich in haar verkiezingscampagne Vlaams opstelde, heeft er alleen maar vruchten van geplukt. De VLD heeft ondertussen het roer omgegooid, naar buitenuit althans. De linkse Vlaamse partijen, die Vlaanderen "links" lieten liggen, zijn uitgeteld. Zelfs professor Vande Lanotte is nu bereid, desnoods vanuit de oppositie, een staatshervorming te steunen. Als enige Belgische factor in Vlaanderen is er nog Groen! Die partij gaat een nieuwe voorzitter kiezen. Daarvoor zijn er al zes kandidaten. Als er daar nog enkele bijkomen, hebben ze straks meer kandidaten dan leden! Alle gekheid op een stokje, die nieuwe Groen!-voorzitter staat voor een belangrijke keuze: ofwel wordt de partij ook Vlaams, zoals alle andere, ofwel mag hij verwachten dat ze in 2009 de kiesdrempel niet zal halen. Zoals ze nu al enkele jaren bezig zijn, is Groen! een partij die zijn eigen mensen discrimineert. Zo iets is te gek om los te lopen en dat zal gegarandeerd worden afgestraft. Na 177 jaar is Vlaanderen eindelijk weer Vlaamser aan het worden. Het heeft nog altijd een ruime voorraad Lamme Goedzakken en perverse Leliaards, maar die slagen er niet meer in de man in de straat wat wijs te maken. België ligt op apegapen en daarvan moet nu geprofiteerd worden om resoluut in de aanval te gaan. Dinsdag komt daarvoor een nieuwe gelegenheid, wanneer in het parlement de zaak Brussel-Halle/Vilvoorde weer aan de orde van de dag zal komen. Deze zaak moét doorgaan, onverwijld!
De voorzitter van het VOKA, de samensmelting van het vroegere Vlaams Economisch Verbond en de Vlaamse Kamers van Koophandel, de heer Muyters, heeft gisteren duidelijk de Vlaamse kaart getrokken. In tegenstelling tot een niet afhoudende pleiade van belgicisten die maar blijven jammeren dat er nog steeds geen nieuwe regering is, stelde Muyters, dat die regering voor zijn part nog wel even mocht wegblijven, als er geen staatshervorming in het vooruitzicht werd gesteld. Hij gaf daarbij een beeldende, maar glasheldere vergelijking over het verdeelde België: als een familie twee kinderen ziek heeft, waarvan één met een virale ontsteking en één met een bacteriologische, dan kan men die niet beide genezen met hetzelfde geneesmiddel. Dat geldt ook voor Vlaanderen en Wallonië. De steun van VOKA komt er niets te vroeg. Eerst was er de voorzitter van het Verbond der Belgische Ondernemingen, die zijn beklag kwam doen omdat er nog steeds geen nieuwe regering was. Dan was het de beurt aan Guy Quaden, de dikbetaalde voorzitter van de niets meer voorstellende Nationale Bank en daarna kwam er ook nog de voorzitter van het Hof van Cassatie janken. Deze laatste zou moeten zwijgen dat hij zweet. Ten eerste is altijd gesteld dat Gerecht en politiek gescheiden moeten zijn in dit land. Ook zonder nieuwe regering moet Justitie dus kunnen werken. Ten tweede is er waarschijnlijk geen trager Gerecht dan het Belgische. Zaken die vijf tot tien jaar aanslepen zijn geen uitzondering en verjaringen scheer en inslag. Men heeft er bv zes jaar over gedaan om al om te weten te komen of men de terroriste Erdal hier in België voor het Gerecht mag brengen... Tenslotte worden we via de oh zo correcte media dagelijks getrakteerd op artikels over die arme francofonen uit de Brusselse Rand die zo'n schrik gekregen hebben van de Vlamingen. Dat is helemaal geen reden toe. Ze kunnen thuis en onder elkaar zoveel Frans praten als ze willen. Voor wat het openbare leven betreft dienen ze zich aan te passen aan de regio waarin ze komen wonen zijn. Ze zouden beter een voorbeeld nemen aan wat zopas in la douce France, hun alleroverheersende voorbeeld, is gebeurd. Daar heeft het Franse parlement een nieuwe immigratiewet goedgekeurd, waarin gesteld wordt dat immigranten voortaan alleen zullen worden toegelaten als ze de (Franse) taal machtig zijn én iets afweten van de Franse cultuur, zeden en gewoonten. "Als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel", is het gezegde. Hopelijk geldt dat ook voor de immigratiewetten.
Toen de SP.a na de klopping van 10 juni besloot, na 19 jaar mee regeren, in de oppositie te gaan, stond ze voor het probleem dat er ander werk diende gezocht te worden voor zo'n 300 kabinetsmedewerkers, om van de politici zelf niet te spreken. Degenen die niet terug konden naar de VRT, Humo, De Morgen en aanverwanten zaten immers zonder inkomsten. Hetzelfde doet zich nu ook voor bij de PS, maar dan voor een meervoud van jobs. De enige die zich tot nu toe heeft kunnen redden is Rudy Demotte, maar dat was louter het gevolg van het feit dat Di Rupo een politieke dubbelfunctie had. Voor de anderen dreigt het zwarte gat. Misschien herinnert zich men nog de vaudeville, die zich enkele jaren geleden in Wallonië heeft afgespeeld, toen er - na een regionale verkiezing - eigenlijk een partij teveel in de Waalse deelregering kwam te zitten, dit als gevolg van pre-electorale afspraken. Men heeft dat toen opgelost door een aantal ministerfuncties te ontdubbelen. Zo had men daar op een gegeven ogenblik zelfs drie ministers van onderwijs! Mocht de PS in de oppositie blijven, dan dient zich weer zo'n scenario aan, maar dan wel in het veelvoud en dat ondanks het feit dat de francofonen nog een regering meer hebben dan de Vlamingen (nl die van de Franse gemeenschap). Daarom en daarom alleen is de sjoemelpartij van Di Pippo bereid om veel water in haar wijn te doen om toch maar mee te kunnen blijven spelen in de nationale regering. Na de nutteloze verkenning van Van Rompuy zal Leterme waarschijnlijk nog een wanhoopspoging doen, maar ook dat zal niet lukken. Francofoon België wil hem niet, dit in tegenstelling tot vroeger Martens, Dehaene en Verhofstadt. Die drie vielen wel in de Waalse gratie omdat ze in de eerste plaats toegegeven hadden aan de francofone verzuchtingen. Leterme zal, na Tindemans, moeten ervaren dat een enorm aantal voorkeursstemmen geen garantie is op federaal gebied. Om mee te kunnen doen in een volgende regering, zal de PS dan ook toestemmen in een volgende staatshervorming, waardoor op enkele eisen van het kartel CD&V/N-VA zal worden ingegaan. Op die manier redt ook de N-VA haar gezicht, met haar "stap voor stap" politiek, type Volksunie. De MR zal zijn eis tegen een (halve) tripatite inslikken, omdat men Reynders zal voordragen als de nieuwe premier. De Open VLD zal dan wel volgen, al was het maar om De Gucht zijn nieuwe hobby verder te laten beoefenen en Dewael waarschijnlijk vice-premier zal mogen zijn. De postjes, weet je wel. We krijgen dan een met rood doorspekte oranjeblauwe ploeg, een "orange bleu rouge", oftewel bloedappelsien. Hoe dat voor Vlaanderen gaat uitdraaien, is helemaal niet te voorspellen. Gelukkig zitten we, in dat geval, met een serieuze Vlaamse oppositie met Vlaams Belang, LDD én een hopelijk vernieuwde SP.a. Dat belooft vuurwerk.
De zaak Aernoudt heeft enkele minder prettige gevolgen voor de Vlaamse regering in het algemeen en Fientje Moerman in het bijzonder. Deze laatste zou, volgens Aernoudt, maar ook volgens anderen waaronder Dedecker, haar boekje te buiten zijn gegaan en dit al meerdere keren. De hoofdklacht gaat om een uitbesteding aan een consultant, die sinds het aantreden van Moerman in de Vlaamse regering van haar reeds zo'n 200.000 euro heeft gekregen. Het probleem is, dat men niet weet waarvoor dat geld heeft moeten dienen. Aernoudt had daarover reeds aan aanklacht ingediend toen hij nog Fientje's kabinetschef was en het is nu wachten op een definitief rapport van de ombudsman die door Aernoudt daarover was aangeschreven. Maar er is nog meer. Zo zijn er door Moerman een aantal benoemingen gedaan, waarbij grote vraagtekens kunnen gesteld worden. Een kabinetsmedewerker, een zekere Marc Luwel, werd geparachuteerd in het nieuw opgericht Herculesfonds, een fonds waarop al enige kritiek was geweest. Verder benoemde ze haar eigenste echtgenoot tot bestuurder van het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap. Na de kritiek, die daarop losbrak, nam de man wijselijk ontslag. Tenslotte, bij zover bekend, werd de moeder van Freya Van den Bossche benoemd in een functie aan de UGent, ook al door Moerman. Paars lijkt in Gent nog steeds goed te werken. "Wat we zelf doen, doen we beter", zei de eerste Vlaamse minister-President Geens ooit. Zou het? --- De familie Van den Bossche zit in elk geval gebeiteld, wat er verder ook met de SP.a gebeurt (Papa is directeur van Brussels Airport én heeft e.o.a. functie aan diezelfde UGent). Voor de andere "zonen en dochters" van de socio's wordt het bang afwachten. Er circuleert nl een scenario voor het geval oranjeblauw crasht (wat te verwachten valt), nl een tripartite, maar dan alleen aan francofone kant, met de Open VLD én het kartel CD&V/N-VA. Reynders zou daarin eerste-minister worden en de PS zou akkoord gaan met een staatshervorming, zoals gevraagd door het Vlaams kartel. Dat zou betekenen dat SP.a niet meer zou kunnen profiteren van de aanwezigheid in de regering van de Waalse tak van de familie. Het leven kan wreed zijn.
De bespreking van de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde is al voor de tweede week op rij uitgesteld. Dit is niet gebeurd door het verzet van de francofonen, die inderdaad gezegd hebben de zaak te zullen afremmen waar ze kunnen, maar door de nieuwbakken commissievoorzitter Pieter De Crem, in een vorig leven rechts boegbeeld van de CD&V. Dit is dom, een intelligent man als De Crem onwaardig. De bespreking van de splitsing werd nog vóór de parlementaire vakantie als "hoogdringend" aangenomen. Als men daarmee al was begonnen, dan stond er meteen extra druk op de Franstaligen en zou dit ook goed uitkomen voor het werk van "verkenner" Van Rompuy, die er - naar wat we er van weten - tot nu toe niet veel van gebakken heeft. Als Van Rompuy niét slaagt en wie na hem zal komen evenmin, dan kan de splitsing gewoon zijn beslag vinden in het federale parlement, Vlaamse meerderheid tegen Franstalige minderheid. We hebben daar geen regering voor nodig. Waarop wacht men dan? Als er tenslotte géén regering zou komen, wat steeds meer tot de mogelijkheden gaat behoren, dan dreigen er nieuwe verkiezingen. Die kunnen echter wettelijk niet doorgaan als er eerst geen oplossing komt voor B-H/V. En zo is de cirkel rond. Het wordt nu (weer) wachten tot de volgende week. Van Pieter De Crem wordt verwacht dat hij eindelijk eens uit zijn sloffen zal schieten, zoals wij dat van hem de laatste acht jaar gewend waren. Anders kan hij best de "C" van zijn achternaam laten vallen en kan ook hij plaats nemen in de gilde van de Lamme Goedzakken. --- Tenslotte nog dit: op de stemming van de commissie Binnenlandse Zaken was het toch weer een lid van Groen! (Tinne Van der Straeten) die als enige Nederlandstalige beweerde dat B-H/V niet gesplitst hoefde te worden. Ze kreeg daarvoor een applaus van de Franstaligen. Waarmee nog maar eens duidelijk wordt dat een stem vóór Groen! een stem tégen Vlaanderen is. Te onthouden tot de verkiezingen van 2009!
