Vorige week was het weer zover. Er kwam nog maar eens van ik weet niet waar een oproep om onze kinderen vlugger vreemde talen te laten leren. Alhoewel het onderwijs in Vlaanderen bij de Europese top behoort, was er e.o.a. enquête die wist te tonen dat onze kinderen na het lager onderwijs een zekere achterstand telden op de meeste andere Europese landen voor wat het onderricht in vreemde talen betrof. Meteen hoorde men al hier en daar dat onze kleinsten niet snel genoeg Frans zouden moeten kunnen leren. Dit is volledig fout. Om te beginnen blijft het het belangrijkste dat onze kinderen als besten uit het middelbaar en hoger onderwijs komen, niet uit het lager onderwijs, want dat is maar momentopname. Door het feit dat het nu al zo is, bewijst men dat die zogezegde achterstand met glans overbrugd wordt in het secundair onderwijs. Ten tweede is het verkeerd een klein kind een tweede taal te laten leren alvorens het zijn eigen taal onder de knie heeft. Het is pas als men de eigen taal echt meester is, dat men de structuur van een taal begrijpt en dan ook gemakkelijker een vreemde taal zal leren. Ook dat is bij ons al overvloedig bewezen. Nu kan men komen aandraven met het verhaaltje van de tweetalige kinderen die thuis ouders hebben van een verschillende taalgroep of in het buitenland wonen. Dat bestaat en die hebben het natuurlijk gemakkelijker, maar meestal is die dubbele talenkennis maar oppervlakkig. Ik spreek hierbij van ondervinding, want wij woonden negen jaar in Italië, waar wij met de kinderen Vlaams bleven spreken en zij met alle andere mensen Italiaans. Dat bleek later geen pluspunt te zijn. Helemaal absurd wordt het, als men elke gelegenheid waarop over het taalonderricht gesproken wordt, aangrijpt om te proberen uitgerekend het Frans er als tweede taal door te drukken. Frans is de dag van vandaag niet meer zo belangrijk, misschien nog in Brussel, maar de rest van de wereld leert Engels als tweede taal. In de informatica, de luchtvaart, het zeewezen en ga zo maar voort, wordt nauwelijks nog Frans gesproken. Dit is dan ook de zoveelste poging om, via de taal, ons Vlamingen in de verdediging te drukken. Het kan echter nóg absurder: er zijn er die vinden dat we nu zo snel mogelijk met zijn allen Chinees moeten gaan leren! Nu is het wel zo dat er meer dan één miljard Chinezen zijn en dat dat land in volle expansie is, maar daarom is Chinees nog geen wereldtaal. Er zijn op de wereld nog altijd meer mensen die Engels als eerste of tweede taal hebben en die taal is een stuk gemakkelijker, als was het alleen al maar omwille van het geschrift. Zie je al Amerikanen, Britten, Frans en Duitsers Chinees gaan leren? Nee toch! Wij Vlamingen, die verondersteld blijven slaaf te blijven voor eeuwig en drie dagen, zouden dat moeten gaan doen. Hou er mee op, mensen, wees Vlaming die God Vlaming schiep en begin eerst uw eigen taal goed te beheersen. De Vlaamse taal is wonderzoet, voor wie haar geen geweld aandoet!
De olieprijzen blijven stijgen tot nooit gekende hoogten. Op het huidige peil (bijna 67 dollar per vat) kost dit de Belgische Staat 3 miljard euro extra, wat staat voor 1% van ons BNP. De vraag is, hoe komt dit? Dat de prijzen de laatste tijd zo onredelijke blijven stijgen is puur een kwestie van speculatie. Er is momenteel genoeg olie, ook al is er meer vraag uit China en India. Het minste dat er echter de dag van vandaag gebeurt, is genoeg om de prijzen verder de hoogte in te jagen. Een stoute uitspraak van een authoriteit in één of ander olie producerend land, een oorlogsdreiging of zelfs nog maar een tropische storm die over de Golf van Mexico waait, volstaan om een vat olie weer enkele dollars duurder te maken. De vraag is, of deze waanzin nog lang gaat duren. Ook al is de voorraad niet oneindig, er zal voor de volgende decennia zeker nog olie genoeg zijn op deze wereld. Alleen zal het steeds kostlijker worden om hem op te pompen. Alleen al als gevolg daarvan, is het logisch dat de olie nooit meer echt goedkoop zal worden. Toevallig las ik één dezer dagen bij een doktersbezoek een artikel uit een National Geographic van vorig jaar dat over het olie thema handelde en feitelijk ging over gebeurtenissen in 2003, dus twee jaar geleden. Toen reeds zei men dat de olie steeds zeldzamer en duurder zou worden. Dat het nu herhaald wordt is dan feitelijk dan ook geen verrassing. Alleen hebben een groep beursgieren een middel gevonden om nog sneller nog rijker te worden en is het niet meer normaal dat geen enkele officiële instantie daartegen wat kan doen. Misschien ook daartegen iets wíl doen, omdat - zeker in Europa - de staten in feite veel meer aan de olie verdienen dan wie ook, producerende landen inbegrepen. Als men ziet dat zelfs bij ons Guy de Leugenaar nog maar eens zijn woorden wou inslikken en een belachelijke kleine prijsverlaging, die hij beloofd had, wou uitstellen omdat mijnheer met vakantie was, begrijpt men hoezeer de nationale regeringen aan die olie-inkomsten gehecht zijn (minister Reynders, onze hele straffe op financiën, wou van de vermindering helemaal zelfs niet horen). Niettemin wordt het hoog tijd, dat men zich eens serieus bezig houdt met de alternatieven voor olie en dan bedoel ik niet de windmolens. Die zijn voor Don Quichote. Auto's op waterstof bv, waarvan men al dertig jaar weet dat ze ermee kunnen rijden en bovendien milieu vriendelijker zijn. Ophouden met huizen te verwarmen met stookolie; elk alternatief is beter. En ga zo maar door. Wie de dag van vandaag brandstof blijft verspillen, weet dat het hem steeds meer geld zal kosten en dat hij daar zeker niet beter van zal worden.
Er is dezer dagen nogal wat heisa geweest omwille van het feit dat de Franse nutsgroep Suez, die met 50,08% al hoofdaandeelhouder was van het Belgische Electrabel, nu ook de resterende aandelen wil opkopen. Vooral politici en vakbondsmensen van linkse stempel zien daarin het gevaar dat onze elektriciteit duurder zal worden. Dat ook Vande Lanotte als minister van Overheidsbedrijven daarin meespeelt, is een beetje lachwekkend. Hij zou in zijn positie beter moeten weten, tenzij hij zich al aan het inleven is in zijn toekomstige job als voorzitter van de SP.a, waarin hij zich linkser zal moeten opstellen. Als de elektriciteit in België op korte termijn duurder zou worden, dan heeft dan niets te maken met het al dan niet overnemen door Suez van de Electrabel aandelen. Suez had het reeds voor het zeggen en had dat al kunnen doen. Dat ze dan niet doet of zal doen is eenvoudig omdat ze voor die elektriciteit in België al meer krijgt dan bv in haar eigen land, Frankrijk. Het duurder worden zal alleen te maken hebben met de gekke prijzen van de oliemarkt en zelfs dat is nog relatief, want voorlopig wordt slechts één derde van de Belgische energiecentrales "gestookt" met aardgas. Als die aardgas, zoals men verwacht, 17% duurder zal worden, dan betekent dat voor de elektriciteit slechts één derde van 17%. Wat in heel die heisa om niks niét gezegd wordt is, dat Suez in Frankrijk bijna uitsluitend stroom maakt via de kernenergie. Bij ons is dat nog 2/3, maar daarin zou verandering kunnen komen als de Belgische regering blijft bij de beslissing van Verhofstadt 1, die het programma van Agalev uitvoerde en tegen 2015 onze eigen kerncentrales zou beginnen sluiten. Op dat ogenblik zou Suez kunnen beslissen alleen nog stroom uit Frankrijk te laten komen omdat die goedkoper zal uitvallen tegenover de alternatieven hier, maar zelfs dán zou die nog goedkoper kunnen zijn dan de onze. Om er maar op te wijzen hoe hypokriet die houding van de regering Verhofstadt was en is. Na Sabena en DHL kunnen die centrales ook maar beter sluiten: "Eigen centrales laatst"! --- In de marge van bovenstaande toch even opmerken dat het waanzin is om de dag van vandaag nog te beginnen met stookolie. Ik herinner me een oud mensje uit de buurt dat me vijf jaar geleden zei dat het schande was dat de "mazout" zo duur geworden was. Dat was toen 12 fr/liter... Vandaag de dag is het zowat het dubbele en het kan nóg duurder worden, als hij al beschikbaar zal zijn.
Met flitstransfer bedoel ik hier niet een snelle transfer, maar wel de fameuze waarbij, buiten de ± 12 miljard euro die Wallonië sowieso elk jaar krijgt, ook nog eens een flinke brok duiten uit de verkeersboetes van Vlaanderen naar Wallonië doorstromen. Aan dit schandaal, dat getuigt van een ergerlijke discriminatie, komt niet alleen geen einde, integendeel: het wordt nog uitgebreid! Er komen nl dit jaar nog eens 110 nieuwe flitspalen bij in Vlaanderen, waardoor tegen het einde van dit jaar we "gezegend" zullen zijn met liefst 1200 van die dingen. Op zich zelf zou dat niet erg zijn, want ondertussen is het wel bewezen dat de veiligheid op de weg er door verbetert, maar België zou België niet zijn als het allemaal normaal verliep. Om te beginnen, schandaal nummer één, schat men dat er in Wallonië slechts 14 van die flitspalen staan, waarvan men dan nog niet eens zeker is dan ze werken, laat staan dat men weet of de overtreders daadwerkelijk worden beboet. In Vlaanderen is dat wél zo. In 2003 betaalden de Vlamingen bijna 150 miljoen euro (!) aan boetes via die flitspalen. De opbrengst van die boetes gaat naar de diverse politiezones en wordt niet regionaal maar federaal berekend. Dat houdt in dat de Vlaamse politezone's, die 83% van de boetes inden, slechts 3,26 euro per inwoner krijgen en de Waalse zone's, waarin amper 5% geïnd werd, liefst 6,52% bekomen. Dat is schandaal nummer twee! Van discriminatie gesproken, maar ook van lafhartige onbekwaamheid van onze Vlaamse zgz "volks"vertegenwoordigers, die dat allemaal zomaar laten gebeuren. Er is trouwens nog meer. Schandaal nummer drie. Renaat Landuyt, Vlaams socialist die dank zij het dictaat van de PS mee minister mag spelen in deze voor Vlaanderen zo noodlottige regering, heeft er niet beter op gevonden dan 5,5 miljoen euro van de geïnde boetes uit die kas te halen en te gebruiken om sinterklaas te spelen bij de federale politie, justitie en zijn eigen departement. Eigenlijk gaat het hier om diefstal, alhoewel een socialist dat natuurlijk zo niet zal aanvoelen ("het geld halen waar het zit", weet u wel). Zelf zal ik het nooit wagen een flitspaal in brand te steken of met verf te bekladden, zoals dat al een paar keer rond Leuven gebeurd is, maar telkens àls zoiets gebeurd, kan ik er wel eens om glimlachen. Een staat die er niet in slaagt de discriminaties binnen zijn eigen grenzen weg te werken, verdient niet beter.
Vlaams minister van Welzijn, Inge Vervotte, is een bezige bij. Zelfs tijdens de parlementaire vakantie blijft ze ideeën spuien. Haar laatste is een voorstel om dementerende ouderen zo lang mogelijk thuis te houden. Daarvoor wil ze extra geld uittrekken. Het zal allemaal wel goed bedoeld zijn, maar dit is géén goed idee. Om te weten wat het betekent dementerende ouderen thuis te verzorgen, moet men het zelf hebben meegemaakt. Dat zal voor Vervotte wel niet het geval zijn; ze is daar nog te jong voor. In mijn familie hebben we het wél meegemaakt en ik kan rustig zeggen, dat het niet om te doen is. Er is natuurlijk veel verschil tussen dementeren en dementeren. Dat gaat van eerst iets, later alles vergeten tot alzheimer en Co. Van het ogenblik, dat men echter alles vergeet en/of alzheimer heeft, is het onbegonnen werk iemand thuis te blijven verzorgen. Het worden dan dagen van 36 uur, zoals een Amerikaan die het had meegemaakt ooit in een boek beschreven heeft. Men heeft geen ogenblik rust meer. Dementerende mensen kan men nooit meer één ogenblik alleen laten, tenzij men ze dan zou vastbinden, zoals dat wel eens in opvangcentra gebeurt (meestal door gebrek aan personeel). En dan is er nog het probleem van de zinnelijkheid, niet eenvoudig voor wie zo'n toestanden niet gewend is. Ik kan Vervotte best begrijpen waarom zij met een dergelijk voorstel afkomt. De bevolking vergrijst en er komen steeds meer dementerende ouderen, mensen die gewoon zichzelf overleven. Dat kost de gemeenschap enorm vcel geld en het moet ergens ook betaalbaar blijven. Toch denk ik dat de meeste mensen liever nog een aanzienlijke bijdrage zullen geven om hun beminde familieleden een goede verzorging te garanderen en zelf ook nog een leven te kunnen hebben, dan wat subsidies te krijgen om géén leven meer te hebben. Een verblijf in een rust- en verzorgingstehuis die naam waardig kost tegenwoordig om en bij de 1500 euro per maand. Dat kan met de meeste pensioentjes niet betaald worden en dus moet er worden bijbetaald. Wie zijn naaste familie lief heeft, moet het daarvoor over hebben, hoe erg dat ook moge zijn. Als Vervotte dan toch geld over heeft voor thuisverzorging, dan kan ze die best geven als hulp aan hulpbehoevende maar (nog) niet dementerende ouderen, die het thuis nog wel even kunnen uithouden als er iemand hen komt helpen. Dan gaat ze beter eens praten met een zekere Rudy Demotte, die juist de steun aan dié thuisdienst wil terugdraaien...
Over de zogenoemde Kyoto richtlijn is het laatste woord nog niet gevallen. Na de beroemde milieu conferentie in de Japanse stad met die naam, heeft het enkele jaren geduurd alvorens men op enige toepassing van de genomen akkoorden kon komen, omdat vooral de U.S.A. niet wilde tekenen. Dat doen de Amerikanen nog niet omdat, zeggen ze, het helemaal niet bewezen is dat de aarde opwarmt door het zogenoemde broeikasteffect. Ondertussen zijn er ook al belangrijke wetenschappers die zeggen dat de opwarming van de aarde niet (alleen) het gevolg zou kunnen zijn van het gebruik van bepaalde chemische stoffen tijdens de laatste decennia, want dat die trend zich al heeft ingezet van bij het begin van de industriële revolutie, in de negentiende eeuw,toen men op grote schaal begonnen is met het verbranden van hout en steenkool. Die brandstoffen worden nog steeds op grote schaal verbruikt en dat zal er niet op beteren, als men voortgaat met het sluiten van kerncentrales, zoals men dat ook in België van plan is. Toch zijn er al enkele landen, die daarop terugkomen (Finland bv) en die ontdekt hebben dat de kernenergie de properste brandstof is die we momenteel voorhanden hebben om aan onze energiebehoeften - die blijven stijgen - te kunnen voldoen. Gernot Patzelt, die tot oktober 2004 het instituut voor hooggebergtevorsing van de Universiteit van Innsbruck leidde en die algemeen aanzien wordt als een specialist ter zake, werd kortgeleden door de Süddeutsche Zeitung (krant van 05.08.05) aan de tand gevoeld over het probleem van het smelten van de gletsjers. 150 jaar geleden bleken de Beierse gletschers nl tien keer groter te zijn dan nu. Aan de noordkant van de Beierse Alpen zou men in de zomer liefst 35 miljoen liter water PER DAG verliezen, doordat zelfs de hoogste top van dat gebergte, de Zugspitze, in de zomer onder de vorstgrens komt te liggen, wat dus betekent het ijs ook daar blijft smelten. In tegenstelling tot wat men zou verwachten, vindt Patzelt het smelten van de gletsjers een normaal natuurverschijnsel. Hij beweert dat er nog tijden zijn geweest, bv tijdens de Romeinse bezetting, dat er in Beieren nauwelijks gletsjers waren. Hij gelooft dat de huidige gletsjers niet helemaal zullen verdwijnen en misschien op een gegeven ogenblik wel eens terug zouden kunnen aangroeien. Nog steeds volgens Patzelt bestaat er niet zoiets als de eeuwige sneeuw en hebben er de laatste 10.000 jaar veel gletsjers bestaan die kleiner waren dan de huidige. Wij maken waarschijnlijk niet meer mee te weten te komen wie gelijk heeft, maar er zijn nog heel wat recente fenomenen waarvan we de lange termijn werking niet kennen (denk maar aan de microgolf, om er maar eentje te noemen). Ondertussen kan het wel geen kwaad spaarzaam te zijn met wat we hebben en het milieu zo vriendelijk mogelijk te houden.
De titel van dit artikel komt niet van mij maar van een zekere James Shikwati, een (zwarte) Afrikaans econoom die aan het hoofd staat van een Afrikaanse denktank die regelmatig publiceert in de meest gerenommeerde buitenlandse kranten. "Eigen lof stinkt", zegt men wel eens, maar mijn neus krulde toch even toen ik het artikel over Shikwati las, want in grote lijnen komt zijn stelling overeen met wat ik in mijn blog van 9 juni reeds stelde en waarbij ik schreef dat men geen cent meer zou mogen geven aan landen in oorlog, voedselhulp inbegrepen, hoe wreed dat ook mocht klinken. Shikwati gaat zelfs nog verder dan wat ik stelde: hij wil hebben dat de Afrikanen eindelijk eens gaan leren voor zichzelf te zorgen. Met onze westerse noodhulp bevorderen we alleen de corruptie in Afrika en moedigen we de Afrikanen aan zich als bedelaars te gedragen. De weinige ondernemers die Afrika nog telt kunnen niet op tegen al wat daar gratis wordt weggedeeld en gaan er meestal aan failliet, waardoor er nóg meer miserie onstaat.. Alleen de regimes, de dictators en de ambtenaren zullen "hun" geld missen, schrijft Shikwati. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw zijn al vele miljarden euro in Afrika gestopt. Die zijn allemaal opgemaakt, verdwenen of geïnvesteerd in projecten die ondertussen ook reeds verwoest of verwaarloosd zijn. De schuldkwijtschelding die er aankomt voor een deel van de Afrikaanse landen kan een eerste stap zijn naar een (on)zeker herstel, maar wat daarna? Vergeten we niet dat er op het Afrikaanse continent ook landen zijn met enorme bodemschatten en uiterst vruchtbare gronden. Zelfs in die landen (denk maar aan Kongo bv) lijdt men honger en leeft men in de miserie. Het is een spiraal van armoede, geweld en ziekten, waar men nooit uit geraken zal als men voortdoet zoals men nu bezig is. Tenslotte, hoe men het ook tracht op te lossen, blijft er in Afrika het probleem van de koloniale grenzen, waardoor de meeste landen niet zijn ingedeeld volgens hun etnische grenzen. Dit zal blijven zorgen voor conflicten, waardoor de plaatselijke bevolking nooit de kans zal krijgen een eigen landbouw en economie op te starten. De oorlog in Soedan, die decennia lang heeft aangesleept (nóg zo'n land dat etnisch verdeeld is) en nu leek opgelost, kan waarschijnlijk binnenkort opnieuw beginnen nu de leider van het zuiden "verongelukte" in een helicopter crash. De laatste in de rij is dan een staatsgreep in Mauretanië, waar militairen van de afwezigheid van de plaatselijke dictator (die was naar de begrafenis van koning Fahd van Saoedi Arabië) gebruik hebben gemaakt om een staatsgreep te plegen. De zoveelste. Wie is de volgende aan de beurt?
In Leuven is er een grote heisa ontstaan naar aanleiding van een verbod van het gemeentebestuur om na middernacht nog alcohol te verkopen in de nachtwinkels. Niet minder dan 39(!) van die winkels hebben samen een klacht bij het gerecht neergelegd omdat ze vinden dat ze gediscrimineerd worden t.o.v. van café's en andere horecazaken, iets waarin ze feitelijk nog gelijk hebben ook. De kans dat hun klacht zal aanvaard worden is dan ook groot. Ik heb me al lang afgevraagd waar die nachtwinkels goed voor zijn. Voor werkende mensen is het niet altijd logisch dat normale winkels al om 18.00 uur sluiten zodat ze bijna verplicht zijn alles tijdens het weekeinde te kopen. Maar na 18.00 uur is het nog een tijdje avond, geen nacht. Die nachtwinkels worden uitgebaat door bijna uitsluitend vreemdelingen en zo te horen zijn ook hun klanten grotendeels vreemdelingen. Dat kan men uitmaken uit de interviews die ik hierover gezien en gehoord heb op de TV: in Leuven sprak 9 op de 10 nachtwinkeluitbaters geen Nederlands. Ook dát is België 2005. Het ontstaan van de nachtwinkels is een fenomeen dat er gekomen is na de immigratiegolf die ons land gekend heeft (en nóg kent). Als we er van uitgaan dat nogal wat van die zgz "asielzoekers" hier geen werk hebben en dus tijd zat hebben, kan men zich afvragen, waarom die persé 's nachts aankopen gaan doen. Misschien omdat ze hier illegaal zijn, of omdat ze zich in criminele milieus ophouden? Het zou geen kwaad kunnen eens een onderzoek in te stellen naar de klanten van de nachtwinkels. Misschien zou men ontdekken dat bij die groep mensen niet alles "kosher" is, evenmin als dat het geval is bij de OCMW trekkers die driemaal per jaar terug gaan naar het land waaruit zij gevlucht zijn omdat zij zogezegd voor hun leven moeten vrezen. Het begint trouwens lachwekkend te worden als men ziet hoe Koen Dassen, hoofd van de Belgische veiligheidsdienst, bijna moet gaan bedelen om bij het Antwerpse OCMW gegevens over hun steuntrekkers te krijgen. Dat OCMW dat, nota bene, een schuld heeft van minstens een kwart MILJARD euro, geld dat gewoon verdwenen is, meent dat het zijn "klanten" moet beschermen. Dat datzelfde OCMW met geld van de belastingbetaler smijt zonder daarover enige rekenschap te moeten geven, vindt men de normaalste zaak van de wereld (de "Vogels" doctrine, zullen we ze maar noemen). Het is trouwens niet alleen belangrijk te weten waarom vreemde leefloners, met een maandelijkse cadeau van ± 600 euro , driemaal per jaar een vliegreis van 2000 euro kunnen betalen. Men zou ook eens kunnen controleren waar leefloners, die met een nieuwe BMW of Mercedes rondrijden, het geld voor de aankoop en het onderhoud van zo'n wagen halen, ook als ze niét over en weer vliegen naar het vaderland waaruit ze zijn gevlucht. Of staat OCMW voor "Onze' Centen Moeten Weg"?
De laatste 33 jaar van mijn loopbaan heb ik doorgebracht bij DAF-Trucks, eerst in de Belgische vestiging van Oevel/Westerlo, later op de hoofdzetel in Eindhoven, Nederland. Eind der jaren tachtig had DAF de Britse vrachtwagenproducent Leyland overgenomen en besloot het bedrijf in 1989 naar de beurs te gaan. Alle medewerkers kregen aandelen ter waarde van 500 gulden, ik dus ook. Toch besloot ik die meteen terug van de hand te doen. Ik kreeg er nog 54 gulden per aandeel voor, wat al 4 gulden minder was dan wat er bij het begin van de beursgang voor betaald werd. Toch deed ik nog een goede zaak, want de oude DAF zou na amper iets meer dan drie jaar later failliet gaan en toen waren die aandelen helemaal niets meer waard. Van aandelen en beurzen had ik geen verstand. De reden waarom ik mijn aandelen toen zo snel verkocht was, omdat een "specialist" van de Gazet Van Antwerpen, waarop ik toen geabboneerd was, een artikel geschreven had onder de hoofding "DAF voor een korte rit". Daarmee voorzag hij het faillissement niet; hij ging ervan uit dat er nog weinig toekomst was voor het zware wegvervoer in Europa. Van een misrekening gesproken: sindsdien heeft het vrachtvervoer zich steeds verder uitgebreid en is o.a. DAF, herrezen uit zijn asse, zij het met staatssteun van o.m. de Nederlandse regering en de Vlaamse deelregering, florissanter geworden dan ooit tevoren. Dé reden waarom er zo'n explosie van vrachtverkeer is gekomen, is te zoeken aan de andere kant van de wereld, in Japan. Het waren de Japanners ("Japanezen" noemt Willy Claes ze) die het bevoorradingssysteem "just on time" uitvonden. Daardoor werden de meeste onderdelen-depots opgedoekt en werden de vrachtwagens in feite rijdende onderdelen-magazijnen. Later is er, na de ondergang van het Oostblok, nog de uitbreiding naar Oosteuropa bijgekomen en dat alles maakt dat men de dag van vandaag kilometers lange files van vrachtwagens kan zien rijden. Door de toename van die trucks en het gebrek aan goed geschoolde chauffeurs (men heeft er steeds tekort) zijn er ook steeds meer ongevallen waarin deze mastodonten betrokken geraken, die meestal spectaculair zijn en daarom dan ook het nieuws halen. Er komt steeds meer kritiek op de aanwezigheid van de vele vrachtwagens in het verkeer, maar ze uitsluiten is onmogelijk. Onze hele economie zou stilvallen. Het enige wat men kan doen is ervoor zorgen dat de vervangingstransporten per schip en trein worden uitgebreid en dat is mede de taak van de overheid. Maar zie je dat al gebeuren? Neem nu bv het openen van het Deurganckdok in de Antwerpse haven. Als dat op volle toeren zal draaien - en dat kan binnen enkele jaren -dan zal de capaciteit ervan verdubbelen, t.t.z. van 6 naar 12 miljoen containers. Om die aan en af te voeren is voorlopig nog niets extra voorzien. Het tweede treinspoor naar de haven komt er, misschien, pas over enkele jaren. Als men ziet hoe vol het verkeer rond de metropool nu al loopt, kan men zeker zijn dat dit over een korte termijn helemaal dichtslibt. De fameuze wegwerkzaamheden aan de Antwerpse ring zorgen er wel voor dat het wegdek daar fel zal verbeterd zijn, maar zorgt er niét voor dat er méér vervoer over zal kunnen rijden. Als men in dit najaar, na een politieke vakantie van twee maanden (!), eindelijk zou gaan praten over de grote knelpunten van het ogenblik, dan zou men niet alleen mogen stilstaan bij de einde loopbaan discussie en het betaalbaar houden van de sociale zekerheid, maar ook over het levensvatbaar houden van onze wegen- infrastructuur. Als straks de economie ineen zou stuiken omdat het verkeer niet meer door dit land geraakt, dan geraken de andere problemen ook niet meer opgelost.
Verrassend goed nieuws: De Belgische economie is in het tweede kwartaal met 0,3% gegroeid. Dat is misschien niet veel, maar velen, ook insiders, hadden ermee gerekend dat dit niet zou gebeuren en dat we dan ook konden spreken van een recessie. Dit is dus niet gebeurd en dat is maar goed ook, want het betekent dat we er met zijn alleen niet slechter op worden, ondanks alles. België is trouwens meer dan ooit afhankelijk van de buitenlandse handel. Die is in elf jaar tijd meer dan verdubbeld. In 2004 was ze goed voor 86,3% van het bruto nationaal product. In de wereldhandel staat België op de tiende plaats, nog vóór landen als Spanje, Rusland, Zuid-Korea en Hong Kong. Wat er in de hoera berichten over de groei van de Belgische economie in onze media meestal niet wordt bij verteld is, dat het overgrote aandeel voor onze export, en dus ook van onze groei, alleen van Vlaanderen komt. In 2004 was Vlaanderen goed voor 80,3% van de totale Belgische uitvoer, een stijging van liefst 8,7% tegenover het jaar daarvoor. De resterende 20% worden gedeeld door het lusteloze Wallonië en het pretencieuze Brussel dat Zaventem wil boycotten en daardoor nóg armer zal worden (maar wij dan ook!). En voor de rest moeten wij maar "verdragen". Verdragen dat een politieke Waalse minderheid ons de wet oplegt. Verdragen dat onze welvaart wordt afgeroomd door een volkje van leefloners, gesubsidieerden en overheidsambtenaren in allerlei soorten overheidsinstanties, communales en staatspostjes (40% van de Waalse bevolking hoort daarbij). Vlaanderen werkt. Werkt zich dood voor een kunstmatig land waarin het al 175 jaar miskend wordt. Wat zijn wij toch brave mensen!
Groot bericht in de media: In 2050 zal de aarde "slechts" negen miljard mensen tellen. Dat is een pak minder dan eerdere voorspellingen, die het hadden over vijftien miljard en die zich daarbij reeds allerlei zorgen gemaakt hadden. Dat blijkt dus niet nodig te zijn, al vraag ik me wel af wat er ook in 2050 van zal kloppen. Er zijn al zoveel van die heel-lange termijn voorspellingen gedaan en meestal klopten die niet. Waarom zou deze het wel doen? Het zal mij persoonlijk feitelijk een zorg zijn. Mocht ik er in 2050 nog zijn, dan zal ik er 110 zijn en dat hoop ik echt niet mee te maken, tenzij mijn bovenkamer nog intact zou zijn, wat ik nu reeds ten zeerste betwijfel. Waar ik me wél zorgen om maak is, dat die zo betrouwbare voorspellers aan hun voorspelling meteen een hint geven hoe we ervoor moeten zorgen dat tegen 2050 Europa niet leeg zou lopen: we moeten meer immigranten toelaten. Nu is het zo dat Europa feitelijk nooit iets anders heeft gedaan dan migranten toegelaten, maar het laatste decennium is hun aantal dermate toegenomen, dat het niet meer leuk is. De meeste van deze mensen hebben wij hier echt niet nodig en het eindigt er steeds mee dat wij moeten zorgen dat ze hier een onderkomen en een levensminimum krijgen, alhoewel ze daar daar nooit iets voor hebben bijgedragen en, erger nog, ons niet eens de zekerheid geven er ooit aan te zullen bijdragen. Om ervoor te zorgen dat Europa blijft bestaan, moeten immigranten zich hier aanpassen, werk hebben en zelf ook bijdragen. Wie bereid is dat te doen, is welkom, de anderen niet. Jaren op de kap van de plaatselijke bevolking leven omdat men het eigen land is moeten ontvluchten (wat meestal nooit bewezen wordt), tussendoor niet werken omdat men na jaren nog steeds de taal van het immigratieland niet kan of wil spreken en dan driemaal per jaar terug op bezoek gaan naar het vaderland dat men ontvlucht is, is nu niet precies wat men bedoelt met immigranten. Als Europa ervoor wil zorgen ook op langere termijn een goede bevolkingsaangroei te hebben, moet het gewoon doen wat de States en Canada doen: enkel immigranten aannemen als men er jobs voor heeft, eisen dat ze de taal spreken en zich althans in het openbare leven aanpassen. Dat is wat anders dan een "snel Belg Wet", waarbij men de immigrant tot driemaal niets verplicht, zodat hij denkt hier alleen maar rechten te hebben, geen plichten.
In Turnhout sneuvelen 278 jobs bij het elektronisch bedrijf Solectron doordat de zaak gewoon sluit. Solectron is een afdeling van een Amerikaans bedrijf dat wereldwijd zo'n 150.000 werknemers telt en dat moet "herstructureren", zoals dat tegenwoordig heet. Om het bedrijf te "saneren", nog zo'n woord dat feitelijk wil zeggen dat men meer wil besparen en meer wil verdienen, maakt men de keuze welke afdelingen of gehele bedrijven blijven bestaan en welke niet. De plaatselijke autoriteiten en vakbonden hebben daar helemaal geen vat op. Het gaat trouwens weer iets minder goed in de elektronica sector. Bewijs daar zijn andere saneringen bij IBM en Hewlet Packard, waar een paar tienduizend jobs (!) wereldwijd op de tocht staan. De laatste tijd gaan er in Vlaanderen heel wat bedrijven over in vreemde, meestal Amerikaanse handen. Het zijn niet van de minste. Vlaanderen staat bekend om zijn florende KMO's. Welnu, de eigenaars van die florende KMO's kiezen steeds meer voor de centen en verkopen niet het bedrijf, maar de aandelen ervan voor grof geld. Een leek ter zake zal misschien opmerken dat daarin geen verschil zit, vcrkocht is verkocht. Dat is echter niet het geval. Wie de aandelen verkoopt, doet daarmee een groot fiscaal voordeel, want betaalt daarop zo goed als geen belasting. Een "leverage buy-out" heet dat in beurstermen. Het bedrijf als zodanig blijft bestaan, de aandeelhouders kunnen zich echter aan de andere kant van de wereld bevinden. Die zullen zich waarschijnlijk alleen nog bekommeren om de opbrengst en liefst van al nog op een zo kort mogelijke termijn. Als die opbrengst er niét komt, is de kans groot, dat het bedrijf in moeilijkheden zal komen, met alle gevolgen vandien. Enkele voorbeelden? Quick Step, bekend om zijn laminaten en zijn wielerploeg, werd voor liefst 2,2 miljard euro verkocht aan zijn Amerikaanse concurrent Mohawk. Andere overnames: het informaticabedrijf Real Software, de tapijtengroep Balta, het verlichtingsbedrijf Massive (door CVC Capital Europe), de producent van pampers Ontex, de steenbakkerij De Simpele en ga zo maar door. Ook Aviapartner, het afhandelingsbedrijf uit Zaventem werd overgenomen (door de Britse investeringsgroep 3i). De bedrijven die de florerende Vlaamse KMO's overnemen zijn bijna allemaal Angelsaksische investeringsfondsen, geen echte bedrijven, uit Groot-Brittannië en de States met meestal joodse wortels. Die fondsen hebben in de regel de bedoeling op een korte termijn de aandelen verder te verkopen met de nodige winst. Als die winst niet kan gehaald worden, komen er doorgaans zware herstructureringen en dan zitten we weer dus in het straatje waarmee ik dit artikel begonnen ben: afdankingen en/of sluitingen. Het hoeft per sé niet zo slecht af te lopen. Het kan echter geen kwaad de evolutie bij de overgenomen KMO's op de voet te volgen en er tijdig gevolgtrekkingen bij te maken. Voorkomen is nog steeds beter dan genezen.
Gisteren 20 juli was het weer zover en werden we nog eens geteisterd door een boodschap van de koning. Wie 's middags het nieuws op TV aanzette, kreeg op de VRT de hele speech van zo'n kwartier te zien en te horen, waarna de speaker van dienst er daarna nog eens een extra uitleg aan gaf. Daar dit steeds zo gebeurt, draai ik meteen te knop om en keek ik eerst even naar VTM, waar men die speech ook wel zou uitgeven, maar dan gelukkig maar ná het echte nieuws. Albert II heeft nog maar eens doorgeleuterd op de gekende thema's: het in stand houden van België (lees: zijn eigen job) en de verdraagzaamheid (lees: uitsluitend die van de Vlamingen die niet mogen vergeten datzelfde België te blijven voorzien van genoeg geld, in casu méér dan 12 miljard euro extra, voor het francofone deel). Niets nieuws onder de zon, dus, zelfs niets over zijn Delfinneke die waarschijnlijk zal moeten wachten tot Kerstmis, een geschiktere tijd voor dergelijke thema's. Was er dan iets anders te vertellen? En of: - Het debat over het loopbaaneinde, bv. De koning, hijzelf 70, had nu eens hét thema waarover hij met ervaring kon spreken Een debat dat deze herfst trouwens wel eens een hete discussie zou kunnen worden. Niets daarover, alsof het probleem niet bestond. - Zaventem. Is dat nu voor een koning die zelf in Brussel woont, niet de moeite om daarover eens een "boompje" te zetten? Blijkbaar niet. Misschien gaat hij in de toekomst ook maar met Ryan Air vanuit Charleroi vliegen. Met Filip's helicopter geraakt hij veel gemakkelijker in Charleroi dan de meeste Vlamingen in Zaventem. - De begroting voor de volgende jaren. Hijzelf kan daar rechtstreeks niets aan doen, maar mag zich toch grote zorgen maken als daarvoor niet meer gedaan wordt dan nu het geval is. Niets van dat alles. Wat het vermoeden doet rijzen, dat ook Albert Second er wel degelijk rekening mee houdt, dat Verhofstadt II dit najaar op de klippen loopt. De regering werd gered door de gong, zeg maar het parlementair reces, maar eens dat voorbij moet er iéts gebeuren. En dat voorspelt weinig goeds. Tenslotte nog dit: Albert II spreekt zo goed als perfect Nederlands. Wie zijn speech van 20 juli hoorde kwam het over alsof dat niet het geval was. Reden daarvoor was (en is) dat die speech gemaakt wordt door franstalige hofmedewerkers die de moeite niet doen ze in fatsoenlijk Nederlands om te zetten. Zelfs na 175 jaar België is Nederlands aan het koninklijk hof nog steeds een tweederangstaal. En dat zouden wij moeten vieren?
In Groot-Brittannië wordt aan het publiek gevraagd zoveel mogelijk informatie bekend te maken i.v.m. de aanslagen in Londen of andere terroristische activiteiten. In België gebeurt het omgekeerde: Marco Laenen, het Antwerps OCMW-raadslid dat klokkenluider speelde n.a.v. een twintigtal verdachte feiten binnen zijn eigen werkterrein, wordt daarvoor op de vingers getikt: - Minister van Binnenlandse Zaken Dewael, een van de drie VLD-musketiers, met waarschijnlijk de hete adem van Laurette O., patrones van de (jeugdige) delinquenten, in zijn nek, betreurt dat Laenen dit via de pers speelt en wil dat het federale parket alleen optreedt als daarvoor een dossier wordt opgemaakt (waarschijnlijk in dubbel met zoveel kopieën e.d.). - Monica De Coninck, voorzitster van het Antwerpse OCMW, daar geparachuteerd met de goede partijkaart, zegt dat zij wettelijk geen lijst met namen mag doorgeven aan het parket. De "privacy", weet je wel. - Mie Vogels, nooit te beroerd om te laten zien hoe dom ze is, gelooft niets van banden met terreur en/of drugs. Die Pakistanen en Afghanen, die hier van een leefloon (het bestaansminimum) leven en dan een paar keer per jaar naar het oude vaderland, waaruit ze zogezegd zijn moeten vluchten, terugkeren voor familiale redenen, waarbij een vliegticket heen en terug hen minstens 1500 euro kost, kunnen dat doen omdat ze zuinig leven en ze hier door hun gemeenschap zouden geholpen worden. Van waar Mie die gegevens haalt, zegt ze er wel niet bij. Afgezien van het feit of die "vluchtelingen" al dan niet met koshere bedoelingen over en weer vliegen, zou men wel eens mogen nagaan wat die hier ter plaatse de hele dag doen. Met een leefloon en zonder (wettelijk) werk, zie ik die mensen niet direct elke dag op een bank in het park zitten, zeker niet als dit gaat om mensen in de fleur van hun leven die het vertikken onze taal te leren. Kortom, de knuffel politiek gaat maar door. Men doet zelfs niet eens te moeite e.e.a. eens na te kijken. En, nota bene, dit allemaal bij een OCMW, waar men nog steeds op zoek is naar een kwart MILJARD euro die men ergens is kwijtgespeeld... Sommige mensen vrágen om moeilijkheden.
Onze nieuwe minister van Sociale Zaken is een persoon die niet onopgemerkt wil blijven. Rudy Demotte, zo heet hij, is zelfs vrij populair, ook in Vlaanderen. Dat heeft dan in de eerste plaats te maken met het feit dat hij fatsoenlijk Nederlands spreekt en dat komt dan weer omdat zijn moeder een Vlaamse was. Zoals dat wel meer gebeurt bij zo'n gemengde huwelijken is het de Vlaamse partner die zich heeft aangepast en bleef de familie Demotte dus Waals. Daarop is niets aan te merken, want de familie bleef in Wallonië wonen. Iets anders is als een Vlaming met een Waalse trouwt, in Vlaanderen woont en dan zijn kinderen in het Frans opvoedt, zoals dat gebeurt bij de nieuwe hoofdredacteur van de Gazet Van Antwerpen! Maar we hadden het over Demotte. Het land kampt al sinds jaren met een steeds groter wordende rekening van de sociale zekerheid en als minister van Sociale Zaken moet hij daar iets aan doen. De man is dermate gedreven in zijn acties, dat hij al regelmatig in aanvaring is gekomen met de verenigingen van dokters en apothekers, maar ook met de farmaceutische industrie. Het is er niet op gebeterd sinds hij van Verhofstadt II een volmacht heeft gekregen en in feite zo'n beetje kan doen wat hij wil. En dat is heel wat. Buiten het saneren van de sociale zekerheid op korte termijn, wil Demotte dat ook doen op lange termijn en ook dat is lovenswaardig. Jammer genoeg blijft hij socialist én Waal en ziet hij de zaken dan ook alleen maar vanuit die hoek. De PS is zo'n beetje de meest linkse partij van ons land en heeft het feitelijk voor het zeggen door de laksheid van de huidige regering in het algemeen en de VLD in het bijzonder. Met zijn plan om de sociale zekerheid op een andere manier te willen financieren, zijn er hier en daar toch ogen opengegaan. De scheef getrokken toestanden in de Belgische economie (Vlaanderen werkt, Wallonië incasseert) zullen met het plan Demotte nóg schever getrokken worden. Nóg meer belastingen voor Vlaanderen en nóg meer uitkeringen voor Wallonië. Transfer nummer zoveel! Het wordt hoog tijd dat er een einde wordt gesteld aan een regering die beheerst wordt door een minderheidspartij van een minderheid. Die volmachten horen niet thuis in een democratisch land tenzij er dramatrische dingen zouden gebeuren. Het eenzijdig opleggen van extra kosten aan de farmaceutische industrie (maar ook bv aan de brandstofproducenten) zijn beslissingen die op lange termijn ons land zullen schaden. Die maatschappijen worden beheerst door grote multinationals voor wie België slechts een stukje van de markt is. En het wordt méér dan hoog tijd dat men eens en voor altijd een einde maakt aan de noord-zuid transfers, zeker als men ziet dat die alleen nog maar groter dreigen te worden.
De brave moslim bestaat. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat diezelfde brave moslim in een korte tijd kan worden omgevormd tot een fanatieke zelfmoordterrorist. Het bewijs daarvan kregen we bij de aanslagen in Londen waar mensen zonder strafblad en buiten elke verdenking zichzelf opbliezen in de naam van hun geloof. Zelfs hun eigen familie kon het haast niet geloven. Het probleem is in de eerste plaats de Koran. In tegenstelling tot de Katholieke Kerk, heeft de Islam geen Paus en geen concilies van bisschoppen die regelmatig de regels kunnen aanpassen. Iedereen interpreteert de Islam zoals dat voor hem best schijnt of best uitkomt. Dat was vooral duidelijk bij de moord op Theo van Gogh, waarbij de moordenaar vol hield dat hij gehandeld had volgens zijn geloof. Het resultaat van dat "ieder voor zich" is, dat we er nu niet meer zeker van zijn of die brave moslim, die twee straten verder woont, braaf zal blijven. Hoe gaat hij reageren als hij morgen een seintje krijgt van e.o.a. al dan niet geestelijke leider die hem zegt dat hij zijn hemel zal moeten verdienen door zichzelf op te blazen? Het komt er dus op aan dat de Westerse wereld een stuk minder tolerant zal moeten worden tegenover de moslimgemeenschap en ze in elk geval beter in 't oog zal moeten houden. Een prachtig voorbeeld werd ondertussen gegeven door Marco Laenens, OCMW-raadslid in Antwerpen die er achter was gekomen dat zogenaamde "politieke vluchtelingen" op regelmatige basis naar het land waaruit ze even zogezegd waren gevlucht, terugkeerden en dat een paar keer per jaar én met een leefloon als broodwinning. Dit kán natuurlijk niet, zéker niet als de landen waaruit men gevlucht is Afghanistan of Pakistan heten (in dat tweede land is overigens geen reden om politiek vluchteling te zijn, tenzij men er géén moslim is). Marco Laenen verdient een grote pluim en de hoop is maar dat er nog velen, die met de zgz asielzoekers te maken hebben, zijn voorbeeld zullen volgen en onregelmatigheden voortaan zullen melden. Brice De Ruyver, de veiligheidsadviseur van Verhofstadt is in elke geval zo eerlijk geweest meteen te reageren op de tip van Laenen. Hopelijk komt er een resultaat uit, ook al zal dit gaan ten koste van de zo geroemde multicultuur. Terloops ook even melden dat enkele van de door Laenen gecontroleerde "asielzoekers" reeds 10 tot 15 jaar in ons land verblijven, onze taal nog steeds niet spreken en, doordat ze geen (echt) werk hebben, nog steeds genieten van de openbare onderstand. Waar zijn wij mee bezig?
De officiële viering van de Vlaamse feestdag was er een in mineur. Eigenlijk is dat positief, want het betekent dat ook de leidinggevende verantwoordelijken van deze regio eindelijk beseft hebben, dat hun land er niet goed voorstaat. De brave Leterme mocht dan al enkele Waalse collega's hebben uitgenodigd en in de watten hebben gelegd, veel heeft dat niet opgebracht. De Waalse minister president Van Cauwenberghe ("Van Cau" voor de afecionados) heeft duidelijk laten verstaan dat Wallonië geen vragende partij is, want in feite alles wat het wou al heeft gekregen. Dat is het resultaat van de toegevingen tijdens de laatste staatshervormingen door de traditionele Vlaamse partijen. De Vlaamse regering is er zich in feite wel degelijk bewust van dat ze zich aan het vastrijden is. De SERV (de "sociaal economische raad Vlaanderen") heeft er al voor gewaarschuwd dat er voor 2006 een tekort is van zo'n 300 miljoen euro op de Vlaamse begroting. Bovenop dit tekort mag Vlaanderen nog eens 287 miljoen terugbetalen aan ontdoken BTW rechten vanwege Aquafin. Dit laatste is feitelijk een grap, want in feite moet de Vlaamse regering dat geld aan de federale regering geven na een gerechtelijke uitspraak. Zoiets had al lang in der minne kunnen geregeld worden. Dat gebeurt echter niet, omdat het de zoveelste verdoken transfert is van Vlaanderen naar België (40% van dat BTW geld gaat naar Wallonië). Ondertussen heeft senator Van Hauthem, van het Vlaams Belang, uitgerekend dat Vlaanderen slechts 53% van de overheidsbanen krijgt, daar waar het recht heeft op 60%. In concreto betekent dat dat Vlaanderen 15.000 jobs kwijt speelt, waarvan een groot deel goed betaalde. Nóg een transfert die kan gevoegd worden bij het totaal dat jaarlijk nu al de 12 miljard zou overschrijden. Dat is zo ongeveer drie maal de kosten die Londen heeft uitgerekend voor de Olympische Spelen van 2012 (maar wij betalen dat elk jaar)! Als het zo verder moet, gaat Vlaanderen failliet. Er is één grote hoop en dat is het jaartal 2007. Als Verhofstadt II niét valt over de eindeloopbaan discussie dit najaar en zijn termijn uit zou doen, kan er pas over veranderingen gepraat worden bij de vorming van een nieuwe regering in 2007. Dat jaartal was het meest vernoemde item tijdens de speeches op Vlaanderens "feestdag". Er is natuurlijk een voorwaarde bij en dat is dat de Vlaamse partijen dan EINDELIJK eens aan één zeel gaan trekken, allemaal en niet zullen toetreden tot een nieuwe regering tenzij hun gewettigde eisen zullen zijn ingewilligd: de regionalisering van de sociale zekerheid en de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde inbegrepen. Als er dan géén regering komt, gaat België failliet. Als er een regering komt waarin de Vlamingen wéér eens gaan toegeven, gaat Vlaanderen failliet. De keuze zal hartverscheurend zijn.
De aanslagen in Londen hebben de terreur in Europa nog een stap verder gebracht. Voor het eerst werden er op ons continent zeldmoordterroristen ingezet. Dat en nog enkele andere feiten maken, dat het de hoogste tijd wordt dat Europa ontwaakt. De zelfmoordenaars zijn onder ons, ook in België. Voor wie het niet gelooft: minstens twee van de kerels die zich in Irak hebben opgeblazen, kwamen uit het Brusselse. Hun namen en zelfs de foto van één van hen stonden maandag in Het Laatste Nieuws. Geloof maar niet, dat die mannen dat allemaal op hun eentje deden. Zij die hen recruteerden en hun reis naar Irak regelden (en betaalden) lopen waarschijnlijk nog rond in Brussel en zullen ondertussen niet gestopt zijn met hun criminele activiteiten. En voor wie het ophouden met knuffelen van zgz "asielzoekers" (de dag van vandaag bij ons een compleet vervalst woord) moeilijk blijft, volstaat het de woorden van Theo van Goghs moordenaar eens te overlezen. De man heeft hoegenaamd geen spijt van wat hij gedaan heeft, zou het opnieuw doen en kan geen medeleven opbrengen voor van Goghs moeder, "omdat het toch maar een ongelovige is". De camera's in Londen hebben hun nut bewezen. Zet ze hier ook maar, liefst zoveel mogelijk. Dat men ophoude met het gejammer over privacy: wie zich aan de regels houdt, hoeft niets te vrezen. Stop de willekeurige import van "asielzoekers", ook via de zgz "gezinshereniging. Herzie de "Snel-Belg"-wet, liefst zo snel mogelijk. Geef geen geld meer aan organisaties waarop men geen vat heeft en controleer ze dag en nacht. Nog twee nieuwsjes uit de krant van vandaag: - Het aantal Belgen blijkt vorig jaar met bijna 50.000 gestegen te zijn. God weet hoeveel mogelijke terroristen erbij zitten. - Een kwart van de minderjarige "asielzoekers" verdwijnt spoorloos. In de crimininaliteit? In de prostitutie? We hebben er het raden naar. Het worden geen leuke tijden, maar als we ons land en ons continent voor blinde terreur willen hoeden, moeten we daar iets voor over hebben.
Soms vraag ik me wel eens af, wat de jeugd van tegenwoordig nog weet van de oorsprong van onze Vlaamse feestdag: de Slag der Gulden Sporen. Vroeger had iedereen wel het boek van Hendrik Conscience, "De Vlaamse Leeuw" gelezen en wie dat niet gedaan had, kwam er wel achter na het lezen van "De Witte", het onvergetelijke boek van Ernest Claes, dat tweemaal werd verfilmd. Maar vandaag? Ik heb er mijn grootste twijfels over. E.e.a. kan ook het gevolg zijn van het feit dat de Vlaamse feestdag tijdens de grote vakantie valt en er dus op school niets meer over te leren valt. Toch was de slag bij Kortrijk in 1302 in meer dan één opzicht merkwaardig. Om te beginnen was het de allereerste keer in de geschiedenis, dat een leger van ridders verslagen werd door een leger van voetvolk. Daarbij kwam nog dat de Vlamingen braken met een andere traditie: zij namen geen ridders gevangen. Tot dan toe was het mode geweest dat ridders, die zich overgaven, voor veel geld terug aan hun familie gegeven werden. De haat tegen al wat Frans was moet er erg diep hebben ingezeten (dat had men ook al kunnen vaststellen bij de Brugse Metten). De ridders, een zeshondertal, werden allemaal gedood, ofwel in de strijd, ofwel toen ze zich overgaven, in de hoop voor een losgeld de vrijheid terug te krijgen. De Vlamingen waren trouwens niet de enigen die een eitje te pellen hadden met de Franse Koning, Philips de Schone. Ook de regerende Paus van dat ogenblik, Bonifacius VIII, lag met Philips overhoop. En dat het geen klein beetje was, werd duidelijk als men weet dat Bonifacius tijdens de nacht gewekt werd om hem de overwinning van de Vlamingen mee te delen, waarop de Paus opstond en terstond een dankmis opdroeg aan de Heer! Na 1302 werd Vlaanderen een welvarende streek, een van de meest vooruitstrevende van dat ogenblik in Europa. Dat heeft men zo kunnen houden tot Louis XIV Frans Vlaanderen terug pakte en Vlaanderen achtereenvolgens gekoloniseerd werd door de Spanjaarden, de Oostenrijkers, de Fransen en de Belgische Staat. Eén zaak heeft men niet kunnen terugdraaien: de Slag der Gulden Sporen betekende ook een definitieve halt voor de oprukkende Franse taal. Hadden de Fransen toen gewonnen, dan had men Frans gesproken tot aan de Schelde, misschien zelfs tot aan de Rijn. Dat is een pluim die men nooit van de Vlaamse hoed meer kan afnemen. Een beetje fierheid is hier dan ook op zijn plaats en ik vind, dat we dat ook onze jeugd wat duidelijker zouden mogen meegven.
Vandaag, elf juli, is het weer eens de Vlaamse feestdag. In de nasleep van de nederlaag van Brussel-Halle/Vilvoorde valt er voor Vlaanderen weinig te vieren. Minister president Leterme moet dan ook al heel vriendelijk vragen of de heren Walen aub eens met ons willen praten over een verdere staatshervorming. Zolang Leterme echter geen stok achter de deur houdt, mag men er zeker van zijn dat er nooit iets goeds voor Vlaanderen uit de bus zal komen. Als dat zo zou blijken, dan is er nog één alternatief: de volgende federale regering het mes op de keel zetten en ze geen meerderheid geven, tenzij de Vlaamse eisen worden ingewilligd. De vraag is maar: zie je "boekhouder" Leterme dát doen? Verder is elf juli een tweeslachtige gebeurtenis geworden: feestdag voor de enen, werkdag voor de anderen. Apartheid, dus. Het zou beter zijn er een feestdag voor iedereen van te maken. Daar "de privé" dat echter in de huidige conjunctuur niet aankan (er zijn hier al genoeg dure "onthaastingswetten", type tijdskrediet e.d.), zou men best een andere feestdag laten vallen. Degene die zich daar het best voor leent, is die van 11 november, de viering van het einde van de "Grote Oorlog". Dat is nu bijna 100 jaar geleden, mag voor mijn part best in de herinnering worden gebracht én gevierd, maar hoeft niet persé een vrije dag te zijn. Halfweg november hebben de meeste mensen er trouwens weinig aan, begin juli wel. De andere feestdag in november, die van Allerheiligen, kunnen we best behouden daar die dag gevierd wordt door 90% van alle Europeanen en we anders in een Nederlandse situatie terecht komen zoals die van 30 april, Koninginnedag, waarop heel Europa werkt en Nederland niet, terwijl de dag daarop, 1 mei, heel Europa feest en Nederland werkt. Ook dát kost geld. Kortom, als alle Vlamingen gelijk zouden zijn voor de Wet (de Belgen zijn dat niét), wordt het hoog tijd dat men met een sluitende oplossing komt, zodat iedereen "zijn" feestdag kan vieren zoals het hoort. Nederland heeft trouwens ook zo'n elf juli situatie op 5 mei, een datum waarop onze noorderburen ontdekt hebben dat ze de Tweede Wereldoorlog gewonnen hadden. Ook die dag werkt een deel van de Nederlanders niet en een deel wel. In de transportsector, waarik ik vroeger in Nederland werkte, kwam men dan tot de komische situatie, dat de garages sloten (die hadden dat in hun CAO), maar de vervoerders niet, met als gevolg dat de nooddiensten telkens overstelpt werden met werk en de klanten dat helemaal niet leuk vonden.
