|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
Nadat hij gedurende bijna acht jaar alle communautaire problemen heeft laten verkommeren, voelt Verhofstadt zich nu opeens geroepen om toch weer een staatshervorming door te voeren. Weet ge nog, tijdens Verhofstadt I, het forum waarop alle communautaire problemen zouden besproken worden en waarvan Patrick Vankrunkelsven voorzitter werd. Dat forum heeft nooit één dag vergaderd. De hervorming die Verhofstadt nu zogezegd zou willen doorvoeren (en dan nog ná de volgende verkiezingen), is er één "à la Verhofstadt", t.t.z. met als enige begunstigde diezelfde Verhofstadt. Hij werpt zich nu op als de grote verzoener van de gemeenschappen, de man van de gouden middenweg tussen het Vlaamse kartel en het Waalse front. De Walen hebben al meteen laten weten er niets voor te voelen en de Vlamingen geloven Verhofstadt al helemaal niet meer. Voor Vlaanderen zit in heel die redenering van Verhofstadt (waarschijnlijk uitgewerkt samen met goeroe Slangen) geen enkel voordeel. Om te beginnen verloochent hij de resoluties van het Vlaamse parlement, resoluties die indertijd ook mede ondertekend werden door de VLD, Verhofstadt's eigen partij (gezondheids- en gezinsbeleid, werkgelegenheid, telecomunicatie, het spoor, ontwikkelingssamenwerking en economie). Verder lijken zijn plannen eerder een kopie van de "omgekeerde hervorming" zoals Di Rupo al eens heeft laten verstaan en is de kans groot dat de gewesten eerder minder dan meer bevoegdheden zullen krijgen. Wat helemaal bij de beesten af is, is het idee om te komen tot een paritaire senaat waarin evenveel francofonen als Vlamingen zouden zetelen en waarbij deze laatsten dan nog maar eens, voor de zoveelste keer, geminoriseerd en dus gediscrimineerd zullen worden. Als er met die senaat iéts moet gebeuren, dan is het dat ze zou moeten worden afgeschaft. Dat zou nog eens een besparing opleveren!
Andere ideeën van het geniale gemeenteraadslid van Gent zijn o.m. wat hij de "voldoende middelen" voor het Brussels gewest noemt, m.a.w. nóg meer geld vanuit Vlaanderen voor die veredelde gemeenteraad die ons minacht én een federale kieskring, waardoor Vlamingen en francofonen op lijsten in heel België kunnen kiezen. Dit laatste zou alleen mogelijk zijn als eerst het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde wordt gesplitst, maar blijft zelfs dan nog te verwerpen omdat het in feite een terugtocht is naar het Belgique de papa en de federalisering van dit land terugdraait.
Kortom: als de (blauwe) vos de passie preekt, (Vlaamse) boer let op uw ganzen. De enige optie die Verhofstadt heeft is zelf opnieuw eerste minister te kunnen worden. Daaraan wordt bij hem en zijn partij alles ondergeschikt gemaakt. Uit ervaring weten we dat hij zijn ziel dan weer zal verkopen aan de PS en dat Vlaanderen opnieuw de dupe zal worden. Ik blijf er dan ook bij, dat we beter helemaal geen staatshervorming krijgen, tenzij men vooraf bereid is België op zijn minst te confederaliseren. |
|
|
|
|
|
