Nadat hij gedurende bijna acht jaar alle communautaire problemen heeft laten verkommeren, voelt Verhofstadt zich nu opeens geroepen om toch weer een staatshervorming door te voeren. Weet ge nog, tijdens Verhofstadt I, het forum waarop alle communautaire problemen zouden besproken worden en waarvan Patrick Vankrunkelsven voorzitter werd. Dat forum heeft nooit één dag vergaderd. De hervorming die Verhofstadt nu zogezegd zou willen doorvoeren (en dan nog ná de volgende verkiezingen), is er één "à la Verhofstadt", t.t.z. met als enige begunstigde diezelfde Verhofstadt. Hij werpt zich nu op als de grote verzoener van de gemeenschappen, de man van de gouden middenweg tussen het Vlaamse kartel en het Waalse front. De Walen hebben al meteen laten weten er niets voor te voelen en de Vlamingen geloven Verhofstadt al helemaal niet meer. Voor Vlaanderen zit in heel die redenering van Verhofstadt (waarschijnlijk uitgewerkt samen met goeroe Slangen) geen enkel voordeel. Om te beginnen verloochent hij de resoluties van het Vlaamse parlement, resoluties die indertijd ook mede ondertekend werden door de VLD, Verhofstadt's eigen partij (gezondheids- en gezinsbeleid, werkgelegenheid, telecomunicatie, het spoor, ontwikkelingssamenwerking en economie). Verder lijken zijn plannen eerder een kopie van de "omgekeerde hervorming" zoals Di Rupo al eens heeft laten verstaan en is de kans groot dat de gewesten eerder minder dan meer bevoegdheden zullen krijgen. Wat helemaal bij de beesten af is, is het idee om te komen tot een paritaire senaat waarin evenveel francofonen als Vlamingen zouden zetelen en waarbij deze laatsten dan nog maar eens, voor de zoveelste keer, geminoriseerd en dus gediscrimineerd zullen worden. Als er met die senaat iéts moet gebeuren, dan is het dat ze zou moeten worden afgeschaft. Dat zou nog eens een besparing opleveren! Andere ideeën van het geniale gemeenteraadslid van Gent zijn o.m. wat hij de "voldoende middelen" voor het Brussels gewest noemt, m.a.w. nóg meer geld vanuit Vlaanderen voor die veredelde gemeenteraad die ons minacht én een federale kieskring, waardoor Vlamingen en francofonen op lijsten in heel België kunnen kiezen. Dit laatste zou alleen mogelijk zijn als eerst het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde wordt gesplitst, maar blijft zelfs dan nog te verwerpen omdat het in feite een terugtocht is naar het Belgique de papa en de federalisering van dit land terugdraait. Kortom: als de (blauwe) vos de passie preekt, (Vlaamse) boer let op uw ganzen. De enige optie die Verhofstadt heeft is zelf opnieuw eerste minister te kunnen worden. Daaraan wordt bij hem en zijn partij alles ondergeschikt gemaakt. Uit ervaring weten we dat hij zijn ziel dan weer zal verkopen aan de PS en dat Vlaanderen opnieuw de dupe zal worden. Ik blijf er dan ook bij, dat we beter helemaal geen staatshervorming krijgen, tenzij men vooraf bereid is België op zijn minst te confederaliseren.
De klimaatsconferentie van de Verenigde Naties heeft dus bevestigd dat de aarde blijft opwarmen, wat de meesten onder ons al wisten én dat het grotendeels de schuld is van de mens zelf. Dat kan ook wel zo zijn, alhoewel iedereen het daarmee nog niet eens is.
Of het nu zo is als die conferentie heeft laten uitschijnen of niet, het zal zeker geen kwaad kunnen als we een beetje zuiniger met alles omspringen. Om de opwarming tegen te gaan, hoe miniem ook, moeten er echter maatregelen getroffen worden en daarover bestaat nog de grootste verwarring. Om te beginnen kan zo'n aanpak tot verbetering van het broeikaseffect alleen maar succes hebben, als de hele wereld daaraan meedoet en zeker de hoofdrolspelers. Op dit ogenblik is dat niet het geval. De U.S.A. hebben zelfs het verdrag van Kyoto niet eens ondertekend en China start ongeveer elke week een nieuwe steenkoolcentrale op (men spreekt van een nieuwe elke vijf dagen en dit gedurende nog vijf jaar!). Zonder de grootmachten en de grote opkomende economische machten is het onbegonnen werk onze eigen mensen met schuldgevoelens op te zadelen, zo precies alsof wij de schuld van alles zijn. Laat Al Gore eerst maar eens beginnen in zijn eigen land.
Er zal in elk geval veel meer moeten geïnvesteerd worden in herwinbare energie zoals zonnelicht, bio-brandstof, wind en water, maar dat vraagt tijd. Momenteel bedraagt het aandeel van dat alternatief in ons land amper 2% en zit België in de staart van het peloton voor wat investeringen in windmolens betreft. Alleen Finland en Luxemburg doen het slechter. Luxemburg omdat het zo klein is en men er straks alleen nog de windmolens zou zien, Finland omdat het blijft geloven in kernenergie, een trend die ook overheerst in de meeste nieuwe E.U. lidstaten. En daarmee zijn we bij het Belgisch twistpunt beland: de kernenergie. In afwachting dat de herwinbare energie rond 2020 tot ± 20% van onze totale capaciteit zou geraken, kunnen we het gewoon niet waarmaken zonder kernenergie, die op dit ogenblik voor 58% van onze stroombevoorrading zorgt. De rode en groene partijen, die ijveren voor het stilleggen van onze kerncentrales vanaf 2015, hebben geen alternatief dat ervoor zou zorgen onze behoeften te dekken, tenzij we terug gaan naar de middeleeuwen. De vraag naar energie stijgt nog steeds (vorig jaar in ons land met 2,9%). Bij het verder ontwikkelen van bio-brandstof komt er trouwens nog een ander probleem boven water: in heel wat landen wordt die brandstof al gedeeltelijk gewonnen uit voedingsgewassen, waardoor deze producten serieus duurder zouden kunnen worden. Een voorbeeld daarvan waren de recente onlusten en betogingen in Mexico waar het basisvoedsel, de tortilla die gemaakt wordt uit maïs, in enkele jaren tienmaal duurder is geworden omdat een deel van de maïsoogst wordt verwerkt tot bio-brandstof...
Kernenergie (voor stroom) en waterstof (voor voertuigen) zijn dan ook de enige korte termijn opties. Als daarvan geen verder gebruik wordt gemaakt, halen we zelfs de Kyoto normen niet, normen waarvan nu blijkt dat ze absoluut onvoldoende zijn.
Het rommelt in het Belgisch leger en nog geen klein beetje. Er lopen daar momenteel zeven (7!) verschillende onderzoeken naar misbruiken van overheidsmiddelen en daarbij is het fameuze marine proces met prins Laurent als getuige dan niet eens meegeteld. Zelfs bij de nieuwe gecentraliseerde aankoopdienst schijnen er al militairen te zijn die hun handen niet van de poen konden afhouden. En er is nog meer.Het is al lang geweten dat de top van het Belgische leger een vriendenclub Flahaut is geworden. Deze dikgevreten salonsocialist ( hij heeft niet voor niks die dubbele kin) zetelt reeds bijna acht jaar als minister van landsverdediging, een contradictio in terminis voor een marxist, en heeft daarvan gebruik gemaakt om bijna alle top jobs te bemannen met persoonlijke vrienden en medewerkers. De enige twee plaatsen die nog aan Vlamingen voorbehouden bleven waren die van de Marine en die van stafchef, de grote baas dus. Die laatste job wordt voorlopig nog uitgeoefend door August Van Daele, maar die gaat er binnenkort mee stoppen. Het is nu al zo goed als zeker dat zijn opvolger ofwel de huidige kabinetschef van Flauhaut wordt ofwel een zekere Jacques De Winter, ook al van PS signatuur. Eventuele Vlaamse kandidaten maken geen schijn van kans.
Flauhaut heeft het, vooral na 9/11, regelmaat aan de stok gehad met de Amerikanen, in de eerste plaats met Donald Rumsfeld. Die heeft ooit eens gezegd dat het Belgische leger alleen maar goed was voor de werkgelegenheid. Rumsfeld krijgt daarover nu gelijk van niemand minder dan de aftredende stafchef van ons leger. Van Daele zegt nl dat ons leger een paar duizend man teveel heeft. Dit kan raar lijken op een ogenblik dat er bij datzelfde leger honderden vacatures zijn. Deze laatsten zijn er echter voor voornamelijk IT-specialisten en jong bloed, terwijl het leger met duizenden anciens zit waar het liever vanaf zou willen. Van het Belgische militaire budget (van 2,7 miljard euro) gaat nog steeds twee derden naar personeelskosten. Er is nog een ander heikel punt binnen dat leger. Er zouden tien nieuwe NH90 helikopters moeten worden aangekocht. Dat werd reeds beslist in juni 2005. Omdat die nieuwe machines ook op de pas aangekochte fregatten moeten kunnen landen, ligt het kostenplaatje al op 350 miljoen euro. Dat is 50 miljoen meer dan eerst was geraamd. De socialisten willen dat nu alleen maar goedkeuren als eerst de opvolging van Van Daele is "geregeld". M.a.w. het gaat bij de socio's weer eens om de postjes en niets anders dan de postjes. "La gauche caviar"!
Een koppel uit Limburg op uitstap in de Ardennen beleefde vorige week een weinig verheffend avontuur. Toen ze terug bij hun auto kwamen, bleek dat iemand er in grote letters "Flamant" op geschilderd had. Flamant met een "t" op het einde, niet met een "d", zodat men ervan kan uitgaan dat het geen grote intellectueel was die het kladwerk had "verzorgd" (Flamant, met een "t" dus, betekent flammingo). De onfortuinlijke toeristen zijn met hun beschilderde wagen terug naar huis gereden. Onderweg maakten ze het mee dat ze hier en daar werden uitgelachen. Een groep van 12 investeerders uit Kortrijk maakt op dit ogenblik iets veel ernstigers mee. Ze heeft zo'n 25 miljoen euro geïnvesteerd in het ombouwen van een oud klooster tot een hotel in Dinant. Dat hotel zou in mei van dit jaar moeten openen, maar tot op heden is er geen bruikbare toegangsweg, geen riolering, alleen putwater en onvoldoende stroom en gasleidingen. Volgens de nieuwe, liberale burgemeester van Dinant blokkeert PS minister Courard het project om politieke redenen, waarschijnlijk omdat het Waals gewest onder zijn voorganger, Charles Michel (liberaal) de zaak gesubsidieerd had. De ombouw van het klooster tot een hotel was maar een eerste stap in een plan van drie waarmee "La Merveilleuse", de naam van de investeringsgroep, zich bezig hield. Als de zaak geblokkeerd blijft, komt er geen tweede noch derde fase, ziet Dinant een miljoeneninvestering aan haar neus voorbij gaan en komen ook de voorziene 50 nieuwe jobs in het gedrang.
Ook een tweede project van Vlamingen in Dinant, ditmaal een verkaveling van 73 hectare, ontwikkeld door een groep uit Wenduine, dreigt vast te lopen. In dit geval dreigen de Vlamingen ermee naar de rechter te stappen.
De twee laatste zaken doen me denken aan die andere Vlaamse groep, die enkele jaren geleden in de Oostkantons een skipiste oprichtte en daarbij sneeuwkanonnen installeerde voor de dagen dat het koud genoeg zou zijn maar er geen of te weinig sneeuw zou liggen. Meteen kreeg ze de plaatselijke buurt tegen zich. Hoe het verder verlopen is, weet ik zelf ook niet. Deze investeerders hebben bovendien nog de pech dat het weer hen ook niet mee zit.
Wie de Ardennen een beetje kent, weet dat heel wat Vlamingen daar geïnvesteerd hebben en er tevens zorgen voor een flink pak werkgelegenheid. Ook een groot gedeelte van het cliënteel is er Vlaams. Ikzelf herinner me nog dat we vorig jaar in Houffalize een moderne café binnen stapten. De zaak zat bijna vol met gasten. Op één man na, die aan de toog hing, waren het allemaal Vlamingen. Kortom, Di Rupo mag nog zo hard van zijn toren blazen als hij wil, als dit de nieuwe trend wordt dan mag Wallonië het helemaal vergeten.
Ook Wallonië heeft zijn cordon sanitaire. Net als in Vlaanderen gaat het tegen een rechtse partij, in dit geval het Front National (FN), kopie van het Franse model van Le Pen. De partij wordt doodgezwegen in de Waalse media, inbegrepen de elf regionale zenders. Hoe erg het er aan toe gaat, werd deze week nog eens duidelijk bij de "State of the Union" van opperhoofd Di Rupo in het Waalse parlement. Het was de bedoeling dat de speech van de man met het strikje en de hele bedoening er rond gisteren, woensdag, rechtstreeks zou worden uitgezonden en dat het in totaal zo'n drie uur zou duren. Kostprijs 12.000 euro, maar dat is geen probleem voor een regio die jaarlijks twaalf miljard extra's krijgt. Toch ging het feest niet door. De reden was, dat bij een live-uitzending ook de oppositie aan het woord kan komen en men dus het risico liep dat de twee (2!) vertegenwoordigers van het FN er hun gedacht eens zouden mogen zeggen. Dat risico wilden de Waalse "democraten" niet lopen en dus had men dan liever geen rechtstreekse uitzending. Volgens de woordvoerster van Di Rupo was de reden dat die twee "debiele" uitspraken hadden kunnen doen. Als dat waar is, dan zijn de zelfbenoemde Waalse democraten dommeriken, want ze geven de oppositie de kans niet zichzelf belachelijk te maken. De waarheid is heel anders. Als er in het Waalse land één partij is waarrond men een cordon zou moeten aanleggen, dan is dat de Parti Scandaleux van Di Rupo zelf. Met zo'n veertigtal wegens fraude en diefstal aangeklaagde partijgenoten, de meeste dan nog in zijn eigen Henegouwen, is de PS een schande voor al wat democratisch zou moeten zijn. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen heeft de partij hier en daar al flinke klappen gekregen en de schrik zit er diep in dat het op 10 juni wel eens erger zou kunnen worden. Het FN heeft trouwens met die niet-uitzending een flinke brok reclame gekregen, zoals ze die trouwens ook al had gehad toen ze bij de gemeenteraadsverkiezingen het nummer "1" trok en daarna onder dat nummer niet mee mocht doen. Zogezegd omdat er bij de indiening e.e.a. vergeten was. Net zoals bij de hetze tegen het VB in Vlaanderen zijn dat allemaal zaken die contraproductief werken en die ermee voor zullen zorgen dat rechts ook in Wallonië verder zal oprukken. De hoera-speech van Di Rupo werd trouwens ook nog gecounterd door een zoveelste boek van Alain Destexhe, Waals senator voor het MR en vroegere topman van Artsen Zonder Grenzen, waarin nog eens wordt aangegeven dat het met Wallonië niét goed gaat. Ondanks de miljardentransfers uit Vlaanderen, het zgz "Marshal Plan" en het feit dat de regio al sinds dertien jaar hopen geld krijgt van Europa, blijft Wallonië ter plaatse trappelen. Daar waar de economie in 2006 in bijna heel Europa voor een lichte heropleving zorgde en overal voor meer werkgelegenheid heeft gezorgd, blijft het aantal werklozen in Wallonië zo goed als stabiel. Officieel waren er in 2006 1.000 werklozen minder, maar het kan goed zijn dat het om jobs bij de overheid gaat. 40% van de Walen leeft op e.o.a. manier van de staat, dat is 15% boven het Europese gemiddelde. Het drama, ook voor ons Vlamingen, is dat deze PS, die het eigen gewest niet eens fatsoenlijk kan besturen, het lef heeft om heel België de les te spellen en dat Di Rupo nog serieus genomen wordt op de koop toe...
Minister Kris Peeters is een bezige bij. Ge kunt feitelijk aan de man zien dat hij geen echte politieker is, maar eerder een technocraat. Hij probeert wel degelijk aan alles wat te doen zonder zich daarbij telkens af te vragen of dit wel electoraal voordeel opbrengt. Jammer genoeg is hij de uitzondering die de regel bevestigt: de rest zijn politiekers die alleen maar bezig zijn met de volgende verkiezing en niet met de verdere toekomst. Een laatste voorstel van Peeters is het vrachtverkeer ertoe aan te zetten meer 's avonds en 's nachts te rijden. Op die manier wil hij een deel van de vrachtwagens uit de spitsuren zien verdwijnen. Hij houdt het ook deze keer niet bij woorden en heeft ondertussen reeds twee proefprojecten opgestart, een in de haven van Zeebrugge en een in Antwerpen. Het blijkt nl dat in onze havens de schepen slechts gelost worden tot 15.00 uur. De dokwerkers zijn gewonnen voor deze maatregel want het blijkt nu dat er onder hen een grote werkloosheid zou zijn. Leg dat maar eens uit bij de steeds groeiende tonnage die in onze havens verhandeld wordt. Waarschijnlijk heeft het te maken met het containervervoer dat veel minder mankracht vergt. Lossen tot 22.00 uur betekent wel dat die vrachtwagens laat in de avond vanuit de havens vertrekken en dan dikwijls nog honderden kilometer moeten rijden. Nachtwerk dus en de vraag of het er allemaal weg veiliger op zal worden. Toevallig heb ik ook 22 jaar op een 24 uurservice gewerkt voor vrachtwagens en autobussen. De laatste vijf jaar was er daar al een verhoogde nachtactiviteit, ook bv door vrachtwagens die moeten laden en lossen bij grootmarkten en zich ook niet kunnen veroorloven in de file te staan. Nachtwerk blijft echter een roofbouw op het lichaam. Ikzelf had nogal wat last van een tendens naar lage bloeddruk. Toen ik tenslotte stopte met mijn nachtdiensten verdween dat probleem. En ik zat dan nog maar op een bureau. Even in slaap vallen mocht daar feitelijk ook niet, maar zorgde niet voor drama's. Dat gebeurt wel op de weg zoals we pas nog hebben meegemaakt met de touringcar van Lauwers bij Würzburg. Enkele seconden indommelen kan voor een catastrofe zorgen. 's Nachts rijden met een bus blijft levensgevaarlijk; ik heb er e.e.a. bij meegemaakt. Misschien is er een oplossing om het in slaap vallen van een buschauffeur te voorkomen. Een van de passagiers zou om beurten vooraan bij de chauffeur moeten gaan zitten. Op die manier heeft de man een afleiding en kan de "bijrijder" eventueel tijdig problemen merken en er iets aan doen. Het lijkt mij een suggestie die de moeite waard is uitgetest te worden.
Het voorbije weekeinde heeft de SP.a een ideologisch congres gehouden en daar heeft voorzitter Vande Lanotte enkele merkwaardige dingen gezegd. Vooreerst wil de professor dat het allemaal beter moet worden. Dat wil iedereen, alleen klinkt dat hypocriet uit de mond van een partijvoorzitter wiens partij de laatste achttien jaar ononderbroken mee aan de macht was. Als het nu beter moet worden, dan was het dus niet goed genoeg en had zijn partij er tijdens heel die bewindsperiode iets aan moeten doen. Dat is hetzelfde verhaal als dat van Verhofstadt die acht jaar niets heeft gedaan aan de communautaire problemen en er nu over wil gaan onderhandelen (ná de verkiezingen dan nog). Dan vindt dezelfde geleerde man dat er voor zijn partij ook arbeiders mee in het parlement moeten. De SP.a heette vroeger ooit de "werkliedenpartij". Ze zijn dus ver afgedwaald door alle postjes te laten innemen door hooggeleerden (zoals hijzelf o.m.). Als resultaat van deze klasse van "denk links, leef rechts" die er bovendien een sport van gemaakt heeft ook buiten het parlement allerlei lucratieve postjes in te palmen, zijn de arbeiders inderdaad uit de partij vertrokken. Zelfs voor wie nog een lidkaart heeft van de partij of de rode vakbond, is het de dag van vandaag helemaal niet meer evident dat hij voor de SP.a stemt. De werkende mensen zijn vertrokken naar het Vlaams Belang of naar de PvdA, het vroegere AMADA of zullen misschien aansluiten bij de nieuwe CAP-beweging van Jef Sleeckx ("fatsoenlijk links" zullen we dat maar noemen). Vande Lanotte wil nu naar een EMADA ("Enige Macht Aan De Arbeiders"). De plaats van de Vlaamse arbeiders is bij de SP.a intussen ingenomen door het nieuwe proletariaat van allochtonen. Die hebben, dank zij de vreemdelingenstemwet, in enkele steden bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen mee het verschil gemaakt, maar kunnen op 10 juni niet meedoen als ze geen Belgische nationaliteit hebben. Voorts willen de roden groener worden dan de groenen. Om dat te bereiken werd op het congres ook de beschermeling van de kleine Tobback, la signora Guidone, ingeschakeld. Om nog eens te komen herhalen dat we het in de toekomst van de windmolens en de zonnepanelen zullen moeten hebben. En dat juist op het ogenblik dat bekend werd dat het stroomverbruik in ons land vorig jaar nog maar eens met 2,9% gestegen was. Alsof dat nog niet erg genoeg was, kwam er het bericht uit Duitsland dat uitgerekend de socialisten daar niet akkoord gaan om er de laatste steenkoolmijnen te sluiten, waardoor ook dat land het behalen van zijn Kyotonormen mag vergeten. Het resultaat van dat alles is dat we het in de nabije toekomst zonder kernenergie nooit zullen "rooien" (doordenkertje). Wat op dat ideologisch congres van de SP.a volledig ontbrak was enige discussie over Vlaanderen, blijkbaar voor onze socialisten irrelevant. Zij volgen gedwee de richtlijnen van de Parti Scandaleux die, volgens dezelfde Vande Lanotte, het probleem van Brussel-Halle/Vilvoorde maar moet oplossen (niet, dus). Et pour les flamins la même chose!
Er is de laatste weken in de "politiek-correcte" pers nogal wat te doen geweest omtrent zgz meningsverschillen binnen de top van het Vlaams Belang. Die waren er inderdaad, maar dat hoeft daarom niet negatief te zijn. In een democratische partij - en dat is het VB - anders mocht ze aan de verkiezingen niet deelnemen - mogen er rustig meningsverschillen zijn, op voorwaarde dat die onderling worden uitgepraat. Dat laatste blijkt ondertussen gebeurd te zijn, zodat de partij zich verder kan uitleven naar de zoveelste verkiezingsoverwinning. Bij verkiezingen moet men geen appelen met citroenen vergelijken, dus geen gemeenteraadsverkiezingen met federale en geen federale met regionale. Dat is een tactiek van verliezers ná de verkiezingsuitslag. Als men dus de komende federale verkiezingen zal vergelijken met de vorige, deze van 2003, dan zal het VB gegarandeerd een serieuze winst maken. Toen haalde de partij nl 18%. Het jaar daarop haalde ze zelfs 24% bij de regionale stembusslag. Dat betekent dat, mochten de kiezers van 2004 opnieuw voor het VB stemmen, er nu een potentieel van 24% in zit. Vergeten we trouwens niet dat het VB bij de laatste verkiezingen voor de gemeenteraden haar aantal raadsleden bijna verdubbelde ( van 459 tot 809) terwijl haar aantal provincieraadszetels van 54 naar 88 sprong. De politiek-correcten die het constant blijven hebben over een "overwinningsnederlaag" (ge moet het maar kunnen uitleggen!) staren zich blind op een kleine teruggang in Gent en de verkiezingsoverwinning van Janssens in Antwerpen, die ten koste van zijn eigen coalitiegenoten ging en niét van het Vlaams Belang. Nog op te merken is dat bij de verkiezingen van 10 juni a.s. de vreemdelingen niét mee mogen stemmen, wat het aantal linkse stemmen gevoelig zou kunnen doen dalen. Tenslotte is er nog Dedecker. Het Vlaams Belang zou er, mijns inziens, best aan doen die optie niét meer te lichten. De man mag dat populair zijn, hij is gewoon niet te vatten en zou best zijn eigen ding doen zelf doen. Dedecker is een rechtse Vlaming, maar geen Vlaamsgezinde; dat is niet hetzelfde. De hele (al dan niet vermeende) fraudezaak bij het wielrennen kan er voor zorgen dat heel wat wielerliefhebbers (en die zijn er nogal wat in Vlaanderen) Jean-Marie afvallen. Tegelijkertijd ontneemt zo men de politieke concurrentie, die nu al een vuile verkiezingsslag voorbereidt, een bijkomend argument om de Vlaamse beweging in het algemeen en het VB in het bijzonder zwart te maken.
De nieuwjaarsrecepties zijn voorbij. Iedereen heeft zijn woordje kunnen zeggen. Veel zal daarvan niet blijven plakken, tenzij die van de koninklijke receptie waarop Philippe de taaie nog eens voor vuurwerk heeft gezorgd. Ondertussen maken de politieke partijen zich klaar voor de stembusslag van 10 juni en is de beloftenlitanie al begonnen. Dat is altijd zo geweest en zal deze keer niet anders zijn: morgen scheert men gratis! Voor de oppositie is het vrij gemakkelijk. Zij heeft geen rekenschap te geven van het bestuur over de laatste vier jaar. Voor de meerderheid zit dat heel anders. Het is belachelijk Verhofstadt en Co nu te horen zeggen dat ze zich met de communautaire problemen zullen gaan bezig houden, terwijl ze er de laatste acht jaar niets, maar dan ook niets aan gedaan hebben. Hetzelfde geldt voor een heleboel wetten die wel gestemd zijn, maar die niet goed (genoeg) zijn en dus om de haverklap dienen te worden aangepast. Denk maar aan de verkeerswetten, de wapenwet, het jeugdsanctierecht, de wijzigingen aan de belastingswet en zo zijn er nog wel enkele. Van de belastingvermindering, dé dada van de VLD, hebben de meeste landgenoten weinig gezien omdat die meestal gecompenseerd werd door verhogingen op gemeentelijk en provinciaal niveau. Het enige waar paars zich over kan verheugen (maar dan ook alleen maar paars en gelijkgestemden) zijn de zgn "ethische" wetten: het goedkeuren van de euthanasie, het homohuwelijk, het adoptierecht voor holebi's, het vergemakkelijken van de scheidingen. Voor mensen met een Christelijke achtergrond - en die zijn er nog veel in Vlaanderen - is daar weinig verheugends aan. Evenmin als aan de wet die vreemdelingen stemrecht heeft gegeven en de gemeenteraadsverkiezingen heeft vervalst. Op dit ogenblik leven er in België 22.000 mensen van een leefloon, hebben er 360.000 een achterstand bij het betalen van consumptiekrediet en slagen 67.000 er niet in hun hypothecaire leningen af te lossen. Ook daarvoor is paars mede verantwoordelijk. Dat bij deze grote aantallen, ook deze van de mensen die onder de armoedegrens leven, heel wat (al dan niet legale) allochtonen zijn, is mede het gevolg van de snel-Belg-wet, ook al een "verworvenheid" van de Verhofstadt regeringen. Zowel deze wet als die van de wet Lejeune werden nog versoepeld i.pl.v. verstrengd waardoor de leefbaarheid van onze samenleving er zeker niet beter op geworden is. Het is nu alleen nog wachten om te zien welke artikels van de grondwet in de vitrine zullen gesteld worden om (misschien) gewijzigd te worden. Stel u daar echter niet te veel van voor: big brother Rupetta is watching!
De Belgische luchtmacht beschikt over een onderdeel dat zorgt voor het vervoer van de koninklijke familie, de regering en "aanverwanten". Herman Decroo heeft het ooit "Air Flahaut" genoemd en die naam raakt het niet meer kwijt. Decroo heeft er weinig goede herinneringen aan. Het is de laatste jaren (dus onder Flahaut) zo'n beetje de regel geworden dat men ofwel met die vliegtuigen niet weg geraakt ofwel niet terug komt ofwel ergens enkele dagen moet wachten, wegens problemen met onderdelen die defect zijn geraakt. Decroo, die zgz nooit vakantie neemt maar het hele jaar door naar alle uithoeken van de wereld vliegt, heeft zo al eens vastgezeten in Afghanistan en Shangai. Louis Michel maakte het mee in centraal Afrika, Karel De Gucht kwam te laat aan in Tbilisi en zo zijn er nog wel enkele fait divers te vertellen. De laatste in de rij was het nieuwe Gentse gemeenteraadslid Verhofstadt die deze week met een Embraer van Air Flahaut naar Parijs werd gebracht, waar hij deelname aan de donorconferentie voor de wederopbouw van Libanon (Israël en de Hezbollah gooiden daar alles plat en wij mogen de schade betalen!). Toen de man, die Gent belangrijker vindt dan Moskou, terug wou vertrekken, bleek er een hydraulisch defect te zijn aan het toestel, waarschijnlijk als gevolg van een te harde landing (goede piloot!). Verhofstadt had geluk: een uur later kon hij toch vertrekken met een ander militair toestel dat uit Biarritz kwam en waarschijnlijk speciaal voor hem een omwegje maakte. Air Flahaut zal de volgende jaren waarschijnlijk regelmatig nog een andere belangrijke gast krijgen: Pierre Chevalier, zopas benoemd tot bijzondere gezant van de minister van Buitenlandse Zaken in het kader van het tijdelijke lidmaatschap van ons land van de veiligheidsraad van de UNO. Normaal kiest men daarvoor een diplomaat, maar bij paars kent men zijn vrienden die kunnen dat veel beter. Deze Chevalier, ex-socialist die bij de oprichting van de VLD liberaal werd en sindsdien grote vriend van Verhofstadt, werd reeds tweemaal gedwongen ontslag te nemen uit een regering, de eerste keer als minister van Handel, de tweede keer als staatssecretaris. Telkens ging het om beschuldigingen wegens niet correct omgaan met centen van anderen, om het beleefd te zeggen. Met de job die hij nu heeft krijgt Chevalier, die ook senator is (!), zo'n 2.000 euro extra voor "reiskosten". Als hij het goed aan boord legt en normaal Air Flauhaut neemt (en de vertragingen er bovenop bijneemt), zal hij meer overhouden dan aan zijn vroegere secretarisjob. Tenslotte nog dit: vóór deze nieuwe benoeming had Chevalier reeds een soortgelijke functie gehad bij De Gucht naar aanleiding van het voorzitterschap van België in de OVSE. De nieuwe job heeft hij tot einde 2008, alhoewel België slechts één jaar lid zal zijn van de UNO-veiligheidsraad. Erg zal dat wel niet zijn, want er wordt nu al gespeculeerd op een tri-partite na juni en in zo'n coalitie zou de nieuwe minister van Buitenlandse zaken wel eens ... Verhofstadt kunnen heten!
In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen had ik al eens de spot gedreven met Verhofstadt, nadat die zich ook kandidaat gesteld had voor een plaats in de Gentse gemeenteraad (In mijn blog "De Bedelpremier" van 28 september 2006). Later ben ik daar nog op teruggekomen om te zeggen dat het gewoon niet kon dat een minister, laat staan een premier, zijn eigen werk zou verwaarlozen om zich bezig te houden met gemeentepolitiek en tegelijkertijd daar een job ontnam aan andere kandidaten die zich waarschijnlijk veel beter voor die baan leenden. Mijn vermoeden is uitgekomen maar dan wel op veel ergere schaal dan ik zelf had durven dromen. Maandenlang had Verhofstadt nl aangedrongen op een onderhoud met Vladimir Poetin, de nieuwe tsaar van Rusland. Nu België voor één jaar lid is van de UNO veiligheidsraad, viel er met de Russische premier e.e.a. te bespreken (Kosovo, de energie bevoorrading e.d.) Van de gelegenheid zou Verhofstadt ook gebruik maken om ons land te promoten, in het bijzonder voor eventuele Russische investeringen via de stimulans van de notionele aftrek (minister Reynders vloog daarvoor mee). Het onderhoud met Poetin werd vastgelegd op maandag en dinsdag van de volgende week. Verhofstadt heeft dat bezoek nu laten afgelasten. De reden ervoor is, dat diezelfde dagen de Gentse gemeenteraad voor het eerst dit jaar vergadert! In eerste instantie heeft hij nog geprobeerd eerst maandag naar die gemeenteraad te gaan, dan 's nachts naar Rusland te vliegen, daar dinsdagmorgen Poetin te zien en daarna terug naar België te vliegen (nota bene met een vliegtuig dat hem alleen ter beschikking zou staan) om daar 's avonds de tweede ronde van de Gentse gemeenteraad bij te wonen. Dat feest is echter niet doorgegaan, want Poetin had hem ondertussen fijntjes laten weten dan zelf "agendaproblemen" te hebben, waardoor het onderhoud "sine die" verdaagd werd. M.a.w. de gemeentelijke problemen in Gent (erg belangrijk: riolering, verlichting, verkeerssignalisatie en ga zo maar verder) blijken voor de Belgische eerste minister interessanter te zijn dan het promoten van het land op een ogenblik dat investeringen zeer welkom zijn én dan het imago van datzelfde land in de UNO veiligheidsraad. Daarmee heeft Verhofstadt zichzelf (én België) nog eens hopeloos belachelijk gemaakt voor de hele wereld. Als hij zijn zitje in die Gentse gemeenteraad zo belangrijk vindt, wat zit hij dan nog te doen in Brussel? Daar is Freya toch ook?
* Uit "Sneyssens" van Albrecht Rodenbach ("Gent!", riep hij, "Gent!". Hij spoog bloed en stierf...)
Bourgondië had zijn Filips de Stoute én zijn Filips de Goede, Frankrijk had zelfs een Philips de Schone. Maar wij hebben Philippe de taaie, kroonprins van den Belgiek en rots in de Coburgse branding. Bij de nieuwjaarsreceptie op het paleis heeft onze toekomstige koning nog een de puntjes op de "i"'s gezet en hoe! Vorig jaar was het Albert de Laatste die uit de toon viel toen hij het had over de "omfloerste" separatisten, iets dat hem toen niet in dank werd afgenomen, zelfs niet door zijn vazal Verhofstadt. Om zeker geen risico te nemen, filosofeerde Albert II dit jaar bijna uitsluitend over Europa. Men kan zich daarbij afvragen wat hij daarmee te maken heeft. Hoe groter Europa wordt, hoe minder koningen en prinsen we nodig hebben. Maar, soit, het moet niet altijd over het geslacht der engelen zijn. Albert bleef dus braafjes op de vlakte. Niet zo Philippe de taaie. Die deed zijn naam nog eens alle eer aan en veegde de mat met liefst twee hoofdredacteurs: Yves Desmet van De Morgen en Pol Van Den Driessche van de VTM. Het moest maar eens gedaan zijn, zei hij, met kritiek te spuien op hem, de toekomstige koning van dit land. Als de snoodaards het nog één keer zouden durven doen zullen ze vreselijk gestraft worden: geen toegang meer tot het paleis en geen handdruk meer van hem, de kroonprins. Ondertussen heeft hoflakei Verhofstadt al laten weten dat dit niet kan, heeft het paleis gezegd dat de journalisten nog wél welkom zijn op het paleis en heeft ook de journalistenbond al in die zin gereageerd. Maar de zaak kan niet worden teruggedraaid en laat nog eens duidelijk zien dat Philippe niet bekwaam is om koning te worden. Men zegt ook dat "de politiek" dit ook begrepen heeft en dat dit de reden is, waarom zelfs de Walen bereid zouden zijn een discussie aan te gaan over de rol van het koningsschap. Een wijziging naar een protocollaire koning zou dan ook in de eerste plaats bedoeld zijn voor wanneer deze Philippe ooit de troon zou bestijgen. Voor mij kan dat niet snel genoeg zijn, al was het maar voor de lol die we met die man nog gaan hebben. Eén ding is zeker: áls deze Philippe ooit koning wordt, zal het wel de laatste zijn van dit België.
De VVB-afdeling HEKLA (Hemiksem, Edegem, Kontich, Lint, Aartselaar) plande op 3 november van vorig jaar (dat was nog vóór de onafhankelijksmeeting van het VVB in Wieze) een debatavond tussen het IJzerbedevaartcomité en de leiding van de IJzerwake, meer bepaald tussen de voorzitters, respectievelijk Walter Baeten en Johan Vanslambrouck. Thema: "Hoe zit het aan de IJzer, is verzoening mogelijk". Vanslambrouck wou komen maar Baeten weigerde op de uitnodiging in te gaan, zeggende dat dit was wegens een "vroeger ingenomen standpunt". De VVB-afdeling heeft dan nog geprobeerd een ander lid van dat comité te laten komen, Winfried Vangramberen uit het nabije Rumst, maar ook die weigerde. Het geplande debat werd daarop afgeblazen. Bovenstaande anekdote geeft nog maar eens duidelijk aan hoe groot de kloof is tussen de Vlamingen onderling. Nu is het bekend dat het IJzerbedevaartcomité in handen is van Spirit, de opvolger van de vroegere linkerzijde van de Volksunie en dat de mensen van de IJzerwake rechtsgezind zijn. Daartussen zit dan de N-VA, wier vertegenwoordigers wel hoofdzakelijk in Dixmuide te vinden zijn, maar daar niets in de pap te brokken hebben, evenmin als ze nog veel betekenen binnen het zgn "Vlaams Kartel", zoals we tijdens de zaak Dedecker hebben kunnen vaststellen. Nog duidelijker wordt het als men ziet wat in Hoboken te gebeuren staat. Als gevolg van de vlucht van veel overtuigde Vlamingen uit de multicultuur van Antwerpen-centrum zijn de meesten ervan naar de voorsteden getrokken waar ze ervoor gezorgd hebben dat het Vlaams Belang nu op verschillende plaatsen de grootste partij geworden is. Dat is ook zo in Hoboken waar het VB 10 van de 21 zetels van de districtsraad bezet. De zgn 3 traditionele partijen hebben er, samen met hun aanhangsels, slechts 9 en de overige twee zetels zijn naar de maoïstische PvdA gegaan, het vroegere Amada. Drie maanden na de gemeenteraadsverkiezingen is er in de Hobokense districtsraad nog steeds geen akkoord, waarop VLD/Vivant, CD&V/N-VA en SP.a/Spirit nu besloten hebben een minderheidsbeheerraad op te richten, waarbij gehoopt wordt dat die vanuit de oppositie zal gesteund worden door de twee PvdA-ers, alhoewel die officieel nog van niets weten. M.a.w. de zgn "democratische partijen" gaan nog liever in zee met de sympathisanten van dat goddeloos en moorddadig communistisch systeem dan met de Vlaamse rechterzijde. Bovenstaande feiten zijn maar twee van de regelmatig voorkomende hatelijkheden die onze politiek verzieken en die het onmogelijk maken om ook maar van een Vlaams front te kunnen dromen. Laat ons dan ook nuchter blijven en ophouden met onze oproepen tot samenwerking, want die zal er toch niet komen. Het enige wat overtuigde Vlamingen de dag van vandaag kunnen doen, is verder gaan met wat we hebben en hopen er het beste van te maken. Van het Vlaams Belang weten we dat ze een onafhankelijk Vlaanderen wil. Bij de andere partijen zijn er mensen die dat met de lippen bevestigen maar het in de praktijk niet waarmaken en blijft het gokken of ervoor kiezen straks geen weggegooide stemmen zullen zijn. Gelukkig kiest het Vlaamse bedrijfsleven in steeds grotere mate voor een Vlaamse doorbraak. Ondertussen heeft ook het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond ontdekt dat het geen zin meer heeft te gaan onderhandelen over een staatshervorming die Vlaanderen alleen nog meer schade zal berokkenen. Het Verbond gaat integendeel voluit voor een Vlaamse staatsvorming en zal daarvoor begin februari gaan betogen in Sint-Genesius-Rode. Hopelijk komen er nog van die initiatieven die het de Vlaamse volksvertegenwoordiging eens duidelijk gaan maken dat de tijd van geven en toegeven begraven is samen met de Volksunie onzaliger gedachtenis.
Als onze overheid dit jaar al één grote stommiteit begaan heeft, dan is het wel deze van het autosnelwegenvignet. Als goede socialiste had kleuterleidster Van Brempt, samen met haar collega's van de andere deelregeringen die dit land rijk is, het geweldige idee gehad nog eens een nieuwe belasting te heffen. We betalen al wel de hoogste belastingen van Europa, samen met Zweden en Denemarken, maar er kan er altijd nog één bij. Er was trouwens aan deze belasting één groot voordeel: zij zou alleen betaald worden door de buitenlanders die van onze snelwegen gebruik willen maken. De inboorlingen kunnen het bedrag van 60 euro, dat zij ook moeten afdokken, aftrekken van hun belastingen. "Eigen volk eerst", zeg maar, paarse versie! Tot daar de theorie. In de praktijk zullen er wel enkele "probleempjes" zijn. Ik weet dat uit ervaring. Toen ik nog bij DAF werkte, op de 24 uurservice, heb ik de introductie meegemaakt van de Duitse tax-collect, een elektronisch systeem dat op de Duitse autosnelwegen vrachtwagens moest screenen en aan de hand daarvan belasting kon heffen per kilometer die ze op die Autobahnen reden. De trucks moesten daarvoor een speciaal toestel ingebouwd hebben, de UBO (On Board Unit) dat enkele honderden euro kostte. De uitvoering van dat systeem liep helemaal fout, werd tenslotte twee jaar uitgesteld en heeft de Duitse staat tientallen miljoenen euro gekost. Door het feit dat het gaat om grote vrachtwagens met zware ladingen kan men daar wel hopen dat de achterstand na x-aantal jaren wel zal worden ingelopen. Het zal hier in België niet anders gaan en wel om volgende redenen: - Zelfs als men weet de 60 euro terug te kunnen krijgen via de belastingsaangifte, zullen er nog x-aantal mensen met Belgische kentekens het vignet niet kopen. Hoe gaat men die vervolgen? - Ook bij die teruggave zullen er gegarandeerd problemen zijn. Zowel hiervoor als voor het vorige punt zal een hele administratie op poten moeten gezet worden, die dus extra geld gaat kosten. - Wat als buitenlanders elektronisch "gepakt" worden en niet betalen? Met de tegenstand die er nu reeds is vanuit Nederland (en ook Duitsland) zien we dat geld bijna zeker nooit en zullen dat nog eens extra kosten en dus weggegooid geld zijn. - Volgens een Belgische fabrikant van de benodigde elektronica zou de controle op wagens zonder vignet technisch bijna niet uitvoerbaar zijn. Het zou gaan om ± 50.000 opnames per dag, die gedeeltelijk handmatig zullen moeten worden nagekeken. - Kentekens met rode letters of cijfers, zoals de Belgische, worden door laserstralen moeilijk duidelijk gelezen. Dit zal op zijn beurt nog eens leiden tot discussies en extra werk. - Tenslotte is er de economische impact op het verminderen van ééndagstoeristen, denk maar aan Antwerpen, de meubelzaken in de grensstreek en de pretparken (waar Nederlanders de grootste klanten zijn). In Limburg is de provincie al zinnens de 60 euro aan de buitenlandse toeristen terug te betalen, zodat het daar tenslotte toch de Belgen zullen zijn die de taks zullen betalen. Als men dat systeem tóch invoert, dan is 60 euro niet genoeg om alle kosten te dekken. Dan eindigt men ermee dat men het bedrag zal moeten optrekken, zoals met de Zorgverzekering ook al is moeten gebeuren (en ook daar zijn er nog steeds 250.000 landgenoten die niét betaald hebben!). M.a.w. gaat het hier om de zoveelste wet die niet goed is en ofwel zal moeten worden aangepast of afgeschaft. Waar hebben we het verdiend om met zo'n onbekwame bestuurders opgescheept te zitten?
Zaterdag was er een bericht in de radio dat de opiniepeiling van Het Laatste Nieuws, de Stemmenkampioen, ermee zou ophouden. Vanmorgen kwam er echter een zoveelste vraag van dezelfde Stemmenkampioen en werd in de betreffende krant geschreven dat de enquêtes wél doorgingen. Waar rook is, is echter vuur en het loont de moeite eens te weten te komen wat er tegenwoordig zoal achter de politieke schermen gekonkelfoesd wordt. In De Morgen én in het komende nummer van Doorbraak, het maandblad van de VVB, vertelt professor Frank Thevissen van de VUB, de man die de peilingen van de Stemmenkampioen ontleedt, dat hij er alvast mee stopt. De reden daarvoor is, dat hij zich geïntimideerd voelt en zelfs vreest voor broodroof als hij ermee doorgaat. Men vraagt zich af wie zich met dergelijke praktijken bezig houdt. Wel, dat blijken "elementen" te zijn uit de VLD, samen met "journalisten" van De Morgen en (waarschijnlijk) de Groot-Oosten loge, een geheime groepering die anti-Vlaams en anti-Christelijk is en waarvan heel wat liberalen lid van zijn. Wat is er fout aan die Stemmenkampioen? Wel, dat is zo een beetje de enige peiling, waarbij iedereen zijn mening kwijt kan, ook mensen met rechtse sympathieën (in Vlaanderen één op vier kiezers). Zeg maar: een peiling zonder cordon sanitaire. De totalitaire democratie die België geworden is, schijnt dat niet langer te verdragen en heeft dus nu die professor onder druk gezet om ermee te stoppen, met de heimelijk hoop dat Het Laatste Nieuws er dan ook mee zal ophouden. Let wel op: Het Laatste Nieuws is een krant met liberale oorsprong en achtergrond en uitgerekend die krant wordt tegengewerkt door VLD-ers in samenwerking met de roodhuiden van De Morgen. Allemaal heel democratisch zoals ge kunt zien! Daarmee is ook nog eens duidelijk aangetoond dat de VLD een linkse partij is geworden, SP.a-blauw zoals ik ze al een tijdje noem. Onder het gezag van goeroe Slangen, een man die vorig jaar nog aan een gerechtelijke straf wegens fraude is ontsnapt door verjaring, wordt dus getracht de laatste krant die nog een heel klein kiertje open laat voor rechtse partijen en politici in het politiek-correcte keurslijf te dwingen. Het zal de moeite lonen ook de volgende edities van Doorbraak te lezen, want daarin gaat professor Thevissen dieper in op enkele ophefmakende peilingen, ook i.v.m. de gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen en die rond het af- en terug aanspringen van het "Vlaams" kartel. Wordt dus vervolgd. Ondertussen is het maar te hopen dat ook Het Laatste Nieuws het been stijf houdt. Het zou erg zijn als de "grootste krant van het land", zoals ze zichzelf noemt, zou capituleren voor de aanhangers van de totalitaire democratie!
Groen! zou beter als naam "partij der simpelen van geest" krijgen. Bij de vorige federale verkiezingen, nog onder de naam Agalev, lieten zij al hun lijsten trekken door vrouwelijke kandidaten. Het werd een complete afgang, mede door het feit van de 5% drempel, nota bene: een wet die zij in al hun hoogmoed hadden meegestemd. Bij de verkiezingen die er nu aankomen hebben de groentjes op haar hun lijsten illustere onbekenden staan. Nu kan ik aannemen dat namen als Aelvoet en Gijsels de doorsnee kiezer niet zoveel meer zeggen en dat Jefke Trappeniers tijdens de gemeentelijke verkiezingen al duchtig werd afgestraft (door Pieter de Crem), maar geen enkele bekende is natuurlijk om problemen vragen. Mie Vogels mag dan nog bekend gebleven zijn, veel uitstraling heeft dat mens niet meer, zeker niet in haar eigen Antwerpen waar ze nog steeds herinnerd wordt als de schepen die de stadsreiniging om zeep hielp en daarna ging lopen naar de Vlaamse regering. Vera Dua tenslotte is een lichtgewicht, zowel letterlijk als figuurlijk, waar weinig geloofwaardigheid van uitgaat. Daarenboven heeft Groen! ook te kampen met vaandelvluchtigen die zowel naar de SP.a (Guidone, Talhaoui) als naar de PvdA overlopen. Voor de enen zijn ze niet rood genoeg, voor de andere té rood. Komt daar nog bij, dat de groentjes, ondanks alle nederlagen die ze al geleden hebben, nog steeds niet gesnapt hebben dat ze een Vlaamse partij zouden moeten zijn en geen Belgicistische onderonsje dat bij elke gelegenheid mét de francofonen en tégen het eigen volk stemt. De SP.a doet dat ook, maar kan zich op dat gebied iets meer permitteren omdat big brother PS voor hen een soort politieke levensverzekering is. Tenslotte is er nog de kwestie van de kernenergie. Ook daar zit Groen! op dezelfde lijn als de roodhuiden en kan ze er geen extra profijt uit halen. Daarenboven is het gewoon schijnheilig te zeggen dat kernenergie ons te duur zal uitkomen, terwijl men, zonder die energie, stroom zal moeten gaan kopen in Frankrijk dat deze verwekt uit ... kernenergie (waarbij bv de Franse kerncentrale van Chooz langs drie zijden omringd is door Belgische grondgebied en a.h.w. in België staat!). De zgn alternatieve energie zorgt momenteel voor twee (2!) % van onze hele energiebehoefte en kost ook veel geld. Om goed te zijn zou dat percentage minstens moeten vertienvoudigen. Dat gaan de meesten van ons niet meer meemaken. Misschien komen er later nieuwe oplossingen voor onze klimaatsproblemen, maar op korte termijn zijn de enige valabele alternatieven kernenergie en waterstof. Het heeft geen zin de mensen op te naaien met een schuldgevoel voor problemen die wij met dit kleine landje alleen toch nooit opgelost krijgen. Wie stemt voor Groen! is een oen...
In Nederland zijn er in maart opnieuw verkiezingen, ditmaal voor de provinciale raden. Die zijn bij onze noorderburen belangrijker dan bij ons, omdat de leden van die raden straks de "Eerste Kamer der Staten-Generaal" zullen aanduiden, een orgaan dat de wetten controleert. Gert Wilders, de man die zich afscheurde van de Nederlandse liberalen (de VVD) en op slag negen zetels binnenhaalde met zijn PvdP (partij van de vrijheid), zegt te zullen passen voor die provinciale verkiezingen. De reden blijkt te zijn dat zijn partij, hoe succesvol ook, te klein is om op zo'n korte tijd een netwerk te hebben dat dit aan kan én kan betalen. Hij zal al blij zijn dat zijn partij zal kunnen meedoen aan de Europese verkiezingen van 2009. --- Bovenstaande ter attentie van ene Jean-Marie Dedecker die hier op zijn eentje onze politieke wereld denkt te gaan veranderen, ook al zegt hij zelf dat hij al blij zal zijn één zetel te halen in de kamer en één in de senaat. Die laatste zou voor hemzelf zijn. Dedecker is verkeerd bezig. Zoals Wilders in Nederland, heeft Dedecker hier geen geld genoeg om zo'n campagne aan te kondigen. Eén foldertje in alle Vlaamse brievenbussen zou hem al 300.000 euro kosten. Daarbij komt dat hijzelf driemaal zoveel stemmen moet halen om één senaatszetel binnen te halen, een zetel, nota bene, die niet veel waard is. Onze senaat is immers sinds enkele jaren zodanig uitgehold dat het feitelijk tijdverlies is zich daarmee bezig te houden, tenzij voor de centen. Bij de vorige staatshervorming had men die senaat trouwens beter afgeschaft. Sinds het bestaan van de regionale deelregeringen hebben wij die geldverslindende nutteloze praatbarak niet meer nodig. Dedecker had moeten samengaan met het VLOTT van Coveliers en dan misschien een kartel vormen met het Vlaams Belang. Zoals hij nu bezig is, komt hij er niet. De uitleg dat, áls het mislukt, hij ná de verkiezingen nog zal zien of hij al dan niet met het VB gaat onderhandelen, is praat voor de vaak. Voor het VB kan hij nog nuttig zijn vóór de verkiezingen, niet meer erna. "Vae victis", wee de overwonnenen, de Romeinen wisten dat al. En dan zijn er nog onze media, de ene al wat linkser dan de andere, waar men heimelijk hoopt dat Dedecker stemmen zal gaan afsnoepen van het VB. Niemand vindt het daar blijkbaar de moeite zich eens te herinneren dat Dedecker bij de VLD hopen stemmen haalde (dikwijls van niet-liberalen of van diepblauwen) en dat hij daarvan zeker een deel zal overhouden. Op die manier zal hij in de eerste plaats stemmen afsnoepen van de VLD, zeker nu deze partij de progressieve toer is op gegaan. Zelfs een uitschuiver à la Verstrepen zal daaraan niet veel veranderen...
De volgende federale verkiezingen zullen dus plaatsvinden op zondag 10 juni. De kans dat het later zou gebeuren was zo goed als onbestaande. 24 juni 2007 is nl de uiterste datum waarop het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde volgens de wet moet gesplitst worden. Elke verkiezing die later zou plaatsvinden zou nietig zijn als de splitsing niet was doorgevoerd. Daar Verhofstadt II, gecommandeerd door de PS, daarvan niet wou weten, was de rekening snel gemaakt. Dat was meteen ook de reden waarom Vande Lanotte zei dat Brussel-Halle/Vilvoorde slechts aan bod zou komen in 2011 (en dat de francofonen het maar moesten oplossen!). Op die manier kan die splitsing nog 4 jaar worden uitgesteld, áls de volgende federale regering het vier jaar uithoudt. Als men trouwens tijdens de volgende federale legislatuur de grondwet wil aanpassen, dan moeten de daarvoor in aanmerking komende artikelen door de huidige regering worden vastgelegd, dus vóór 10.06.07. Met een PS die helemaal niets wil aanpassen tenzij in de omgekeerde richting en een VLD die hoogstens voor de galerij wat punten en komma's wil veranderen (en Vlaanderen daarvoor een prijs wil laten betalen), is de kans zeer groot dat welke wijziging ook zeer summier zal zijn. De CD&V mag dan al zeggen dat ze niet in een volgende federale regering stapt als er geen serieuze wijzigingen in de grondwet komen, als Verhofstadt II ze niet vooraf aanduidt zal er niets van in huis komen en wordt het - ook voor de CD&V - wachten tot de volgende federale verkiezing, misschien in 2011... Gesteld dat Di Rupo en Co morgen, in een vlaag van zinsverbijstering, toch enkele punten van wijziging voor bespreking op de agenda zou plaatsen, dan kan je er gif op nemen dat die de Vlamingen aardig wat zullen kosten. De CD&V zal dan de verpletterende verantwoordelijkheid dragen daarvoor niet te zwichten en tegelijk toch iets uit de brand te halen. Ikzelf geloof daar niet in en blijf bij mijn standpunt dat we beter aan geen communautaire gesprekken meer beginnen. De enige manier om de francofonen en onze eigen leliaards tot matiging te dwingen is ervoor te zorgen dat er geen nieuwe Belgische regering meer komt tenzij vooraf enkele Vlaamse eisen worden ingewilligd zonder welke tegenprestaties ook (de fameuze splitsing en de vrijwaring van ons grondgebied, om er maar twee te noemen). Er zijn, jammer genoeg, ook nog andere scenario's mogelijk. Bv een wisselmeerderheid met alle francofone partijen én VLD en SP.a. Theoretisch kan dat (denk maar aan de stemming voor het stemrecht voor vreemdelingen), maar het zou voor de Vlaamse paarsen partijen wel het ultieme verraad zijn. Met Verhofstadt en Vande Lanotte aan het hoofd van respectievelijk SP.a-blauw en SP.a-rood blijft dit echter een mogelijkheid. Tenslotte kan het ook zijn dat er na 10 juni helemaal geen nieuwe regering komt en dat men het hele zomer reces (in)formateurs aan het werk laat, waardoor Verhofstadt II zou kunnen aanblijven tot ergens in oktober. Het is kiezen tussen pest en cholera. "D-day the 6th of June" was een oorlogsfilm over de tweede oorlog die voor ons goed afliep. "D-day the 10th of June" wordt één groot vraagteken.
Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat Patrick Janssens, de PR-wonderboy die er in slaagde de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen te winnen, zich begint te profileren als een volleerde dictator. Men vergeet het wel eens, maar eigenlijk heeft hij gewonnen door zijn eigen vroegere meerderheidscoalitie grotendeels op te eten. De groenen verloren twee derde van hun zetels, de VLD zelfs de helft en de CD&V behield nog net het status quo dank zij een zetel van kartelpartner N-VA. Om er zeker van te zijn het nieuwe schepencollege volledig in handen te hebben, schafte Janssens twee schepenpostjes af. Daardoor houdt hij er negen over, waarvan vijf voor zijn eigen SP.a-rood en heeft hij dus steeds de meerderheid. Verder weigerde hij iemand anders als voorzitter van de nieuwe gemeenteraad te benoemen en nam hij die functie zelf over, plus daarbij nog een gedeelde verantwoordelijkheid over het sportgebeuren (Ludo Van Campenhout mag daarbij ook meespelen, als hij braaf blijft). Daarenboven zetelt Janssens nog als volksvertegenwoordiger in Brussel. Wie dat laatste tegenwoordig ook doet is schepen Monica De Coninck, die daarenboven ook OCMW-voorzitster van de stad blijft, een functie die daar al bijna zo belangrijk is als die van burgemeester. Leve de cumul! Alhoewel de nieuwe Antwerpse gemeenteraad niet minder dat negen allochtone raadsleden telt, werd geen enkele daarvan tot schepen verkozen. Zelfs niet mevrouw Talahoui, die na de laatste federale verkiezingen nog opkwam voor Agalev maar na het debacle van de groenen naar de SP.a was overgelopen. Vergeten we trouwens niet dat, volgens een recente peiling, in de Antwerpse bevolkingsgroep van 18 tot 65 jaar liefst 31% van allochtone oorsprong is. Het is mede daardoor dat Janssens in zijn putsch geslaagd is, al blijven sommige opposanten (en niet alleen van het Vlaams Belang) volhouden dat er iets "gebeurd" is met de telling en het overseinen (na meer dan acht uur!) van de gemeentelijke verkiezingsuitslagen. Vorige week kregen de Antwerpenaren een voorsmaakje van hoe het er voortaan in hun stad zal toegaan. In een exemplaar van het infoblad "De Antwerpenaar", dat gratis in alle brievenbussen van de stad gedeponeerd werd, stond een zes bladen lang overzicht van het Antwerps bestuursakkoord. Dat akkoord moest toen nog gestemd en goedgekeurd worden tijdens de eerste gemeenteraadszitting van deze week (op 15.01.07). M.a.w. iedereen werd meteen voor een voldongen feit gesteld en dat is inderdaad zo gebeurd: er werd aan dat akkoord geen jota meer veranderd en het werd goedgekeurd meerderheid tegen oppositie, juist zoals dat in het infoblad was aangekondigd. Feitelijk had die oppositie even goed thuis kunnen blijven. Dit is gewoon demagogie, een dictatuur waardig, waarbij het eigen volk en de coalitiegenoten mogen ja knikken en de anderen erbij zitten voor spek en bonen. Fidel Castro zou het niet beter gekund hebben. Misschien loont het ook wel eens de moeite te achterhalen, hoe CD&V-ers en VLD-ers zich tot zo'n spelletje laten verleiden. De schrik moet er goed in zitten. Of hopen zij ook op enkele "nevenactiviteiten" à la De Coninck?
In mijn blog van gisteren had ik het nog over het drama van onze Lamme Goedzakken en nestvervuilers. Ondertussen heeft de volgende nestvervuiler zich al aangemeld. Hij heet Pascal Smet en is minister (sic) in het Brusselse Gewest (resic). In werkelijkheid stelt heel dat Brussel niets voor. Het had ook nooit een apart gewest mogen worden. Dat danken we de zgn traditionele Vlaamse partijen die daarmee een zoveelste blunder van formaat hebben gemaakt. Zonder het Brussels Gewest zou er bv nooit geen probleem Zaventem geweest zijn en hadden er heel wat communautaire problemen op een andere en betere manier kunnen worden opgelost. Nu zitten we daar met een veredelde gemeenteraad die op zijn beurt bevoegd is te regeren over nog eens 19 kleinere gemeenteraden, allemaal met burgemeester en schepenen die denken iets meer waard te zijn dan de boerkens van buiten Broekzele. Pascal Smet is dus minister van dat Brusselse zootje en behoort tot de SP.a-rood, de club van Vande La uit Oostende, die zelf ook al Brussel heeft opgegeven. Denk maar aan zijn uitspraak dat de francofonen de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde maar zelf moeten oplossen. Zo'n statement is gewoon een nederlaag. Smetje gaat echter nog een stap verder. Op de Franstalige TV is hij komen vertellen dat het best zou zijn dat het Brusselse Gewest nog wat groter werd. M.a.w. hij zit op dezelfde golflengte als het FDF en andere rabiate Brusselaars die liefst van al hun Gewest tot aan de poorten van Mechelen en Leuven vergroot willen zien. En dat is dan een volksvertegenwoordiger van een zgz Vlaamse partij. Smet is trouwens niet de enige die aan het Vlaamse grondgebied rond Brussel wil knabbelen, alleen wordt hij verondersteld Vlaming te zijn; de anderen zijn francofonen. Zo is daar ook nog Di Rupo, die Sint Genesius-Rode wil annexeren en er zijn de fransdolle burgemeesters van enkele faciliteitengemeenten die ook bij Brussel willen. Een zekere Arnold d'Oreye de Lantremange (zoals ge kunt zien een echte patriot), burgemeester van Kraainem, beweerde vorige week zelfs in De Standaard dat dit een goede zaak zou zijn voor de Vlamingen van Kraainem, "omdat hij dan een schepen voor Vlaamse aangelegenheden kan installeren"... In het licht van alle mogelijke uitspraken die dezer dagen gedaan worden n.a.v. de diverse nieuwjaarsrecepties, is ondertussen wel één zaak duidelijk geworden. Men mag geen centimeter raken aan de bestaande taalgrens. Geen morzel grond zullen we afstaan. Dat én de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde zouden twee zekerheden moeten zijn alvorens men er ook maar aan denkt een nieuw communautair gesprek aan te vatten. Als dat niét kan, dan niet alleen geen gesprekken, maar ook geen nieuwe federale regering. De partijen die dat zouden negeren zouden niet meer het recht mogen hebben zich Vlaams te noemen.
