In De Tijd van dit weekeinde heeft Rik Van Cauwelaert het over de noodzaak om af te stappen van de huidige partijfinanciering in dit land. Die was ooit ingevoerd omdat daar eerder geen controle op was en men hier en daar over corruptie kon spreken. Die zaak is ondertussen volledig uit de hand gelopen en kost de staat tegenwoordig zo’n 157 miljoen euro. Uitschieter daarbij is de Senaat, die al een paar keer hervormd is geworden, feitelijk compleet nutteloos is, maar nog steeds handen vol geld kost voor amper 8 vergaderingen per jaar. Onlangs werd een van die vergaderingen dan nog geschrapt wegens gebrek aan agendapunten.

   De enige oplossing, waarover ik het al eens heb gehad, is die nutteloze Senaat gewoon compleet af te schaffen. Dat geldt trouwens ook voor de Provincieraden, waar men ook gesnoeid heeft in het aantal verkozenen, maar waar de logistieke kosten blijven wat ze waren of zelf nog stegen. Zo heeft men ondertussen in Antwerpen een compleet gloednieuwe provinciale zetel gebouwd die voor meer dan de helft leeg staat. Eens de provincieraad afgeschaft, zou die kunnen dienen als zetel voor de Vlaamse regering nadat deze zou zijn teruggetrokken uit Brussel dat daarmee zou ophouden de Vlaamse hoofdstad te zijn. Niet twee, maar drie vliegen in één klap.        

14-08-2022, 00:06 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

     I.v.m. de oorlog in Oekraïne zijn er nog altijd mensen die het het Westen kwalijk nemen dat ze wapens levert aan dat land. Zonder die leveringen, zeggen ze, was die oorlog misschien al voorbij en door die leveringen neemt dat Westen de facto deel aan die oorlog. Dat laatste klopt niet.

    Luchtaanvallen uitvoeren of grondtroepen inzetten zijn oorlogsdaden, wapenleveringen zijn dat niet. Oekraïne had zijn reusachtig kernwapenarsenaal, dat het van de Sovjet Unie had geërfd, in 1994 aan Rusland overgedragen in ruil voor de belofte van datzelfde Rusland, maar ook van de Uk en de States, dat de dan bestaande grenzen zouden gerespecteerd blijven. Dat verdrag werd in 1997 én 2003 nog eens bekrachtigd tussen Oekraïne en Rusland in twee zgz vriendschaps- en samenwerkingsakkoorden. In dat laatste akkoord, nota bene mede ondertekend door een zekere Vladimir Poetin in zijn hoedanigheid van nieuwe president, werd ook uitdrukkelijk vermeld dat de Krim beschouwd werd als een ‘onlosmakelijk deel van Oekraïne’.

   Het is dus het Rusland van Poetin dat bovenvermelde akkoorden letterlijk aan stukken heeft geschoten en de schuld zal dragen van alles wat er nog van voortkomt. Als het Westen nl Oekraïne opgeeft, zullen straks de Baltische Staten, waar ook Russische minderheden zijn, aan de beurt komen en mogen de andere ex-Oostbloklanden het ergste vrezen.

   Dé vraag blijft wel: hoe kan men nog diplomatische akkoorden sluiten met een regime waar de hoofdverantwoordelijke zijn eigen handtekening daarna verloochent?

13-08-2022, 00:02 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (4)

     In ’t Pallieterke van deze week verscheen er een interview met Jeroen Bergers (22), uit Vilvoorde, sinds maart van dit jaar voorzitter van Jong N-VA. De jongeman zegt hierin o.m. dat Jong N-VA radicaler is dan de moederpartij. Waar hebben we dat nog gehoord? Denk maar aan Eric Van Rompuy die destijds ook radicaal Vlaams was als voorzitter van Jong CVP. Het heeft niet veel mogen baten. Hij mocht al blij zijn dat hij ook daarna nog kon meespelen en dat was het. Broer Herman, die het levende voorbeeld was van dat men bevorderd wordt als men niets doet, bracht het tot Europees president.

    We kunnen alleen maar hopen dat Jeroen Bergers het er bij de N-VA beter vanaf brengt en vooral dat hij erin zal slagen zijn partij te overtuigen resoluut te gaan voor een onafhankelijk Vlaanderen. Vooral nu we in 2024 een enige kans krijgen daaraan daadwerkelijk ook iets te doen. Ook Jeroen zal wel gezien hebben dat een peiling dit voorjaar heeft uitgewezen dat meer dan 80% van de N-VA- kiezers een samengaan met het VB wél ziet zitten en daar zullen ook de meeste N-VA jongeren wel bij geweest zijn. Als hij echt radicaler wil zijn dan de partijleiding, moet hij duidelijkheid brengen  vóór die verkiezingen en zo die partijtop voor het blok te zetten.

   Zoals ik al meermaals geschreven heb, kan alleen een Vlaamsnationale meerderheid – eventueel met wat er zal overblijven van cd&v - in het eigen parlement een begin van een einde maken aan de diverse Belgische discriminaties op politiek vlak én aan het cordon sanitaire dat de francofonen van dit land nog steeds misbruiken als zoveelste grendel om Vlaanderen te boycotten. In tegenstelling tot bv Catalanen, Basken en Schotten, die minderheden zijn in respectievelijk Spanje en de UK, zijn wij, Vlamingen, in België een meerderheid die federaal ondervertegenwoordigd is in zowel het parlement als in de regering en de ambtenarij..  

   En mochten de francofonen niet meer met de Vlaamse regering willen praten omdat het VB erbij zou zijn, dan houdt het automatisch op met dit België en wordt de voorspelling van de allerlaatste unitaire CVP-voorzitter, Robert Houben,  werkelijkheid toen hij zei dat België zal ophouden te bestaan als de francofonen zelf zullen beslissen niet meer mee te willen.

12-08-2022, 00:02 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

    In mijn blog van 7 dezer (‘De particratie’) had ik het er nog over dat in dit land de politiek grotendeels bepaald wordt door partijvoorzitters die zelf geen mandaat hebben, geen democratische verworvenheid noch wettelijke basis om te beslissen wie ons regeert. Daar komt nog bij dat de meeste van die voorzitters – zeker in Vlaanderen – weinig of niets meer voorstellen.

   Lachaert heeft zich bij Open VLD onmogelijk gemaakt door t.o.v. zijn achterban zijn woord niet te houden, Bij cd&v zit men al aan de derde voorzitter in evenveel jaren, nadat Beke zichzelf benoemd had tot Vlaams minister (en ondertussen al uit die functie is opgestapt). Bij De N-VA kan De Wever zich nog handhaven, bij gebrek aan beter, maar dat zou kunnen veranderen als de man – historicus, nota bene - in 2024 zijn afspraak met de geschiedenis zou missen. Zelfs als hij nu nog van mening zou veranderen en zou zeggen bij een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement, tóch te willen samenwerken met het VB, gaat niemand nog geloven dat hij ook na de verkiezingen zijn woord zal houden.

    Bij Groen is Almaci als voorzitster vervangen door een duo nobele politiek onbekenden. ‘Mateke’ Rousseau heeft de bloeding bij de Vlaamse socialisten voorlopig wel kunnen stoppen door zijn kiezers een ‘gauche caviar’ voor te spiegelen (‘denk links, leef rechts’), iets dat ook niet zal blijven duren. Alleen uiterst rechts en uiterst links houden  stand, grotendeels omdat VB en PvdA zich houden aan een duidelijk partijstandpunt.

   Bij de Franstaligen lijken Magnette en Nollet, bij respectievelijk PS en  Ecolo, jammer genoeg voor Vlaanderen, vaste waarden, maar Bouchez bij MR eerder een ongeleid projectiel en zijn de voorzitters van Défi en ‘Les Engagés’ zelfs nobele onbekenden voor wie niet tot die partijtjes behoort.  

   Heel die verzameling voorzitters wil wel zijn zeg krijgen als er federaal wat beslist moet worden en zo komt men bijna automatisch tot regeringen  van zes à zeven partijen en is er niets meer dat nog degelijk werkt.

11-08-2022, 00:02 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   Nergens ter wereld betaalt de werkende mens zoveel geld aan de fiscus als in België. En dat terwijl we te maken blijven hebben met een ondermaats openbaar vervoer,  een gigantisch tekort aan sociale woningen en ellenlange wachttijden in de Zorg, om er maar enkele te noemen en verder te zwijgen over de gigantische staatsschuld.

   Ondertussen worden er wel royaal subsidies uitgedeeld voor alles en nog wat. Alleen al de Vlaamse regering keerde vorig jaar meer dan 7 miljard euro aan subsidies uit, de coronasteun niet eens meegerekend. Dat maakt dat 1 euro op de 7 die de Vlaamse regering uitgeeft, subsidies zijn. Dat zou nog geen ramp zijn, mocht men die uitgaven op tijd en stond controleren. Denk maar aan de zonnepanelen, waarbij de subsidies om de zoveel tijd dienen te worden ‘aangepast’. En het kan nóg erger. De vzw’s van Sihane El Kaouakini kregen in enkele jaren meer dan een miljoen, die alles behalve koosjer waren (men hoort er trouwens niet veel meer over).

   Als het uitgeven van subsidies niet beter kan gebeuren dan wat tot nu het geval is, kan men er beter mee ophouden ofwel de opvolging zó organiseren dat men alles op korte tijd en van nabij kan controleren. Met de moderne digitale middelen die tegenwoordig ter beschikking staan, moet dat een koud kunstje zijn. Of zie ik dat weer verkeerd?

----  

   En dan nog dit. Het apenpokkenvirus heeft niets gemeen met Corona of Covid 19. Als het ergens mee kan vergeleken worden is het met HIV (Aids) dat niet toevallig door dezelfde doelgroep wereldwijd verspreid geraakte.

10-08-2022, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

      In mijn blog van 25 mei (‘Défi/Méfi’) schreef ik als reactie op het nieuws van de apenpokken, dat die volgens mij een gevolg waren van ‘hoeren en boeren’ en van een gedegenereerde samenleving. Daar blijf ik bij, al kan e.e.a. genuanceerd worden. Zo kreeg ik van een trouwe lezer vorige week een mail met als ondertitel: ‘Zeg maar gewoon zoals het is’.  Dat relaas is vrij objectief en ik geef het hieronder, integraal zoals ik het gekregen heb.

    ‘Na het coronavirus, waarvan niemand weet welke verrassingen het nog in de mouw heeft tegen de komende herfst en winter, kregen we deze zomer een fijn tussengerecht op ons bord met het apenpokkenvirus. Zoals vele kwaadaardige virussen van Afrikaanse origine, en overgedragen via nauw lichamelijk contact. De symptomen zijn deels gelijkaardig als deze van covid (koorts, hoofdpijn, vermoeidheid) maar anderzijds ook de zeer karakteristieke puistjes en blaasjes met korstvorming, zoals bij andere pokken.

   Vaccinatie is mogelijk, vooral het Deense Imvanex is effectief. Geneesmiddelen zijn er niet, isolatie en uitzieken is de boodschap. In een aantal gevallen echter treden er complicaties op, en kan de ziekte dodelijk zijn (sterftecijfer ca 1%), meer nog bij kinderen dan volwassenen. Dat is niet dramatisch, er sterven ook elk jaar mensen aan de griep.

   Om die reden is geen paniek maar wel waakzaamheid geboden. Opmerkelijk daarbij is dat volgens de WHO 99% van de besmettingen plaats heeft bij mannen die seks hebben met meerdere andere mannen. Het is dus, statistisch gezien, een homokwaal, waarbij het gedrag als een determinerende factor moet worden gezien.  

    In dat opzicht is het bizar dat er vrijwel dadelijk werd geroepen dat vooral de homogemeenschap ‘niet mag worden gestigmatiseerd’. Alsof dat een groter probleem is dan de ziekte zelf. De WHO stuurde zelf zo’n dubbelzinnig signaal uit (‘Stigma en discriminatie kunnen even gevaarlijk zijn als een virus en een uitbraak aanwakkeren’).

   De WHO situeert het virus en zijn superverspreiders eerst correct, en begeeft zich vervolgens op een hellend vlak van de politiek correcte zelfcensuur. Men wil zelfs de naam ‘apenpokken’ door een andere vervangen, want ‘beledigingen tegen culturele, sociale, nationale, regionale, beroeps- of etnische groepen moeten vermeden worden’, zo klinkt het. Hoezo? Een belediging voor de apen? Of voor homo’s die met apen zouden kunnen geassocieerd worden? Namen vervangen om problemen te verdoezelen, waar hebben we dat nog gehoord en gezien?

    De WHO situeert het virus en zijn superverspreiders eerst correct, en begeeft zich vervolgens op een hellend vlak van de politiek correcte zelfcensuur.

   Nu houdt het woord ‘stigmatiseren’ op zich een waardeoordeel in, als zouden mannelijke homo’s, door de dingen klaar en duidelijk te benoemen, een brandmerk krijgen, waarbij men graag naar de HIV-virus verwijst, en zelfs naar de roze driehoek onder de nazi’s en de heksenjachten uit de middeleeuwen. Dat is naast de kwestie. De wetenschap heeft ons leren dingen benoemen, oorzaken achterhalen en remedies uitdenken. Binnen die ratio past geen wolligheid of omzwachteld taalgebruik.

    Laat dus de statistieken primeren op de ideologische premissen. Als mannelijke homo’s effectief seksueel shoppen (60% volgens een VUB-onderzoek, vermoedelijk nog een onderschatting), en het apenpokkenvirus vindt langs die weg de grootste verspreiding (wat de WHO zelf bevestigt), dan moet men vooral niet flauw doen om die mensen op hun verantwoordelijkheid te wijzen: ofwel geen seks, of zich beperken tot een vaste partner, ofwel zich laten vaccineren. Dat is niet ingewikkeld, al is het een onaangename boodschap die impact heeft op het privéleven.

Dat was en is ook de reden waarom Rode Kruis Vlaanderen sinds de aids-epidemie niet te vinden is voor bloeddonatie van seksueel actieve homo’s. Het Grondwettelijk Hof oordeelde dat hier geen sprake is van discriminatie: niet de geaardheid maar het risicogedrag is bepalend. Een logica waar vooral groenlinks probeert onderuit te komen. Moreel bedenkelijk.’

09-08-2022, 00:03 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Ik heb het hier al ergens eens geschreven, maar herhaal het nogmaals dat ook ik in de jaren 1990, na de val van de Sovjet Unie, hoopte dat Rusland een betere toekomst tegemoet zou gaan als democratisch land. De komst van Vladimir Poetin rond de eeuwwisseling leek daarin te passen. Ik heb me daarin vergist en ben blijkbaar niet de enige.

   In De Standaard van het weekeinde verscheen op de laatste bladzijde een opiniestuk van Johan de Boose, schrijver en Ruslandkenner. De man, nu 60, bezocht het land als twintigjarige voor de eerste keer in 1982, sprak en verstond toen al Russisch, dat hij nog steeds de mooiste taal van de aarde vindt. Als operaliefhebber moet ik toegeven dat Russisch een taal is die zich laat zingen, maar – volgens mij - toch iets moet onderdoen voor het Italiaanse belcanto. Maar dit ter zijde.

   Alhoewel hij er ondertussen al minstens twintig keer geweest is, is Rusland voor een kritische schrijver als de Boose verboden terrein geworden. Hoe is het mogelijk, vraagt hij zich af, dat het grootste land ter wereld een politieke elite heeft die niet gericht is op een progressieve bezorgdheid van haar bevolking, maar op de hardnekkige, bijna messianistische terugkeer naar een autoritaire, antidemocratische en oerconservatieve staatsvorm, die claimt de redder van de mensheid te zijn?

   In de jaren 1990, te midden van een apocalyptische crisis, hoopten velen dat er in Rusland een voorhoede zou opstaan die tot een nieuwe, betere wereldorde zou kunnen leiden. We hebben ons vergist. Het was de Russische politieke elite niet te doen om vooruitgang, maar om herstel van alles wat verloren was gegaan: godsdienstwaanzin, morele superioriteit, imperiale macht, onverbloemde tirannie waarvoor de massa knielt, onderwerping en stabiliteit gebaseerd op repressie. Evenwichtige grenzen, mensenrechten, democratie, tolerantie, het is er allemaal verpletterd.

   Zo hoort men het ook eens van een insider van bij ons, met 40 jaar ervaring ter plaatse.

08-08-2022, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)