Vandaag gaan we weten, of er in Duitsland een nieuwe bondsregering zal komen, de zgn ‘GroKO’, de grote coalitie van CDU, CSU en SPD, zeg maar van christendemocraten en socialisten. Beide partijen hadden al een principeovereenkomst gesloten, maar bij de SPD was dat niet genoeg en krijgen de leden het laatste woord. Tot vrijdag mochten zij hun stem uitbrengen en vandaag horen we het verdict. De kans op slagen is miniem en als die er toch komt zal het waarschijnlijk alleen te maken hebben met het feit dat bij een ‘neen’ er nieuwe verkiezingen moeten gehouden worden, waarop zeker de SPD niet zit te wachten. Die partij had bij de verkiezingen van september vorig jaar de slechtste score ooit.
De officiële reden waarom de Duitse socialisten niet mee zouden doen is dan ook dat ze geen tweede keer door Merkel electoraal doodgeknuffeld willen worden. Een onderliggende reden is de figuur van Martin Schulz, de huidige SPD-voorzitter en vroegere voorzitter van het Europees parlement. De man volgde in zijn jeugd katholiek gymnasium, buisde twee keer maar deed toch zijn studies uit, was daarna één jaar werkloos en werd bij de Bundeswehr ontslagen wegens alcoholisme. Was daarna burgemeester van het stadje Würselen dat onder zijn beheer failliet ging! Slaagde er toch in voorzitter van het Europees parlement te worden en zat daar op één lijn met Merkel, Verhofstadt en Co. Bij een eerste voorakkoord voor de nieuwe Duitse bondsregering had hij zichzelf de post van minister van Buitenlandse Zaken toegekend, een droom die hij later, na heftig protest van de partijbasis, moest opgeven, waarna hij ook aftrad als partijvoorzitter. Kortom, het gekende type van linkse zakkenvuller, die o.m. het onderzoek in de Luxsleaks affaire probeerde te verhinderen, wat niet belette dat hij daar in Straatsburg zelf zo’n dikke 300.000 euro per jaar ‘beurde’.
Martin Schulz was niet de enige die in de eerste plaats behoorlijk zijn zakken vulde bij ‘Europa’. Zopas werd nog bekend dat een zekere Martin Selmayr, de kabinetchef van fuifnummer Juncker, zichzelf benoemd heeft tot secretaris-generaal van de Europese Commissie en daarmee zowat de belangrijkste Europese ambtenaar is geworden. Zelf hebben we in dit land meegemaakt dat een partij zoals CD&V, die steeds een belangrijke Europese rol heeft gespeeld in de EVP, de job van Eurocommissaris voor Marianne Thyssen belangrijker vond dat die van Belgische eerste minister voor Kris Peeters. Dat ze daardoor een flinke stok tussen de wielen stak van de nieuwe centrumrechtse federale regering kon haar worst wezen, maar zou haar wel eens zuur kunnen opbreken bij de verkiezingen in 2019.
Op zijn jaarlijkse ‘State of the Union’ kwam Poetin voor de dag met een nieuw wapen: de Sarmat, een superraket die de hele wereld kan bereiken, zelfs rond de aarde kan cirkelen en opgewassen is tegen elk soort defensiesysteem. Het omzeilt elk raketsysteem en heeft een ‘oneindig’ bereik. Hopelijk, voor Poetin, wordt het geen nieuwe ‘Concordski’.
Ondanks dat – volgens Poetin – superieure wapen wil Rusland geen agressor zijn, maar wil ermee voor zorgen de vrede in de wereld te garanderen en – bij conflicten - iedereen aan de onderhandelingstafel te krijgen. In Oekraïne en op nog wel enkele andere plaatsen zullen ze dat graag horen. Want, voor zover bekend, dreigt geen enkel land Rusland aan te vallen, maar zitten de Ruski zelf wel regelmatig in gewapende conflicten van bedenkelijk allooi.
Het schijnt dat er in Poetin’s bureau op het Kremlin een netjes ingekaderde leuze hangt, die hij waarschijnlijk heeft meegebracht uit de vroegere DDR waar hij enkele jaren heeft gewerkt in dienst van de Russische geheime dienst (met Merkel praat hij Duits). Ze is van Carl von Clausewitz, een Pruisische generaal en militair theoreticus, die in het begin van de 19de eeuw nog in Russische dienst heeft gewerkt en zegt: ‘Oorlog is de voortzetting van politiek met andere middelen’. Dat voor het geval dat het aan die onderhandelingstafel niet zou lukken natuurlijk.
Niet vergeten dat er op 18 maart presidentsverkiezingen zijn in Rusland en Poetin, ondanks het feit dat hij die zo goed als zeker zal winnen, weinig méér te bieden heeft dan enkele eerder bedenkelijke militaire successen. De geboortecijfers zitten in Rusland in een grote dip, de armoede was er lange tijd niet meer zo erg (die gaat hij in zes jaar halveren, zegt hij), met de infrastructuur is het droevig gesteld en onderwijs, pensioenen en salarissen blijven er verslechteren.
Gelukkig heeft hij die nieuwe wonderraket nog!
---
En dan nog dit:
Bij de sneeuwstormen in Schotland (‘the beast from the East’) kregen gestrande chauffeurs van omwonenden eten en … water aangereikt. En zeggen dat ze daar zo’n goede whisky hebben!
In deze rubriek heb ik het er al eens meer over gehad hoeveel er in dit land bespaard zou kunnen worden. Klassieke voorbeelden zijn dan de Senaat en de Provincies. O.w.v. het uitkomen van steekpenningen en allerhande bonussen waarvoor betrokkenen zo goed als niets moesten doen, is men nu de overtollige mandaten in tal van intercommunales e.d. aan het elimineren. Maar het kan nog altijd beter. N.a.v. de recente schandalen in en rond Brussel blijkt dat daar nog veel meer kan bespaard worden.
Om te beginnen: de Franstalige gemeenschap in dit land, die een apart statuut heeft met een minister-president, ministers en hun hele hofhouding. Waar is die voor nodig? Vlaanderen heeft toch ook geen Nederlandstalige Gemeenschap. Verscheidene van die functies zijn dubbel en bestaan zowel in die Franstalige Raad als in het Waalse Gewest. Datzelfde geldt ook voor het uitbetalen aan vakbonden van werklozensteun, iets wat de staat zelf ook doet. En dan is er nog Brussel. Daar heeft men het Brussels gewest dat volle bevoegdheden heeft en daarnaast Brussel stad die een hele resem vzw’s telt die exact dezelfde bevoegdheden hebben. De tot nu toe laatste Brusselse fraude is die van Brinfin, die zich met het beheer van de schulden in de 19 gemeenten bezig houdt, dat terwijl er ook een Brussels Agentschap voor de Schuld bestaat. God weet hoeveel van de parallelle agentschappen en vzw’s er daar nog zijn? Trouwens, de 19 gemeenten zelf zouden overbodig worden als men van Brussel één gemeente maakt en die laat samensmelten en beheren door het Brussels gewest.
Als er een overleg is tussen de gemeenschappen van dit land, dan zit Vlaanderen daar altijd in de minderheid, omdat er steeds ook iemand van die Franse Gemeenschap bij zit. Als de federale vertegenwoordiger in zo’n overleg toevallig een francofoon is van het soort dat amper Nederlands spreekt (Bellot bv), dan gebeurt daar alles in het Frans. Dat in een land waarin 60% van de bevolking Nederlands spreekt. We hebben dat recentelijk nog meegemaakt toen onze vier (4!) ministers van energie de uitstap uit de kernenergie bevestigden. Bartje Tommelein zat daar tegenover drie Franstaligen…
---
Terloops, van Tommelein gesproken, misschien zou hij en zijn collega’s best eens Le Figaro van 28 februari lezen. Daarin staat te lezen dat Frankrijk woensdag tot tweemaal toe het landelijk piekverbruik aan elektriciteit tijdens de winter had bereikt en – om aan de vraag te kunnen voldoen - meerdere duizenden megawatt elektriciteit had moeten inkopen bij de buren. Frankrijk, nota bene, een van de landen waarbij onze wereldverbeteraars straks stroom denken te kopen als we er hier niet genoeg zouden hebben!
Vorige week kwam Marie Christine Marghem, federaal minister van Energie, trots in het parlement vertellen dat de kernuitstap, waarbij de capaciteit van de huidige kerncentrales zou worden overgenomen door hernieuwbare energie en gascentrales, in 2025 een extra kost zou betekenen van ‘maar’ 15 miljoen euro. Details kon ze toen nog niet geven, daar ze de studie daarover, gemaakt door een Gentse milieu-econoom, nog niet gezien had; ze zou erop terugkeren zodra dat gebeurd was. Ondertussen is gebleken dat die econoom misschien wel een geleerde professor is, maar ook een verstrooide professor. De man was ergens in zijn studie nl een nul vergeten, waardoor de kostprijs niet 15 maar 150 miljoen zal zijn! Dat elk huisgezin tegen die tijd jaarlijks 15 euro meer zou moeten betalen voor de stroomvoorziening zal dan ook wel niet meer kloppen. Het zal eerder een veelvoud ervan worden.
Even nog heel duidelijk stellen dat we in de toekomst inderdaad naar een groene stroomvoorziening moeten trachten te komen, maar al tegen 2025 is dat een onmogelijke zaak. Alle nieuwe gascentrales, de extra zonnepanelen en windturbines moeten nog gebouwd en/of geplaatst worden. Sommige zijn nog niet eens gepland en met het vooruitzicht enkele jaren te verliezen alleen al aan het verkrijgen van vergunningen in dit land, wordt dit een mission impossible. En er is meer.
Tegelijk met het vervangen van de kernenergie door groene stroom en gascentrales, wil men ook in het wagenpark de auto’s met verbrandingsmotoren vervangen door elektrische*. Dat betekent dat er nٕóg meer elektriciteit zal moeten worden opgewekt en – voor wat de groene stroom betreft – opgeslagen. Voor dat laatste heeft men niet eens een idee hoe men dat zal kunnen verwezenlijken en dat geldt ook voor de accu’s die in die wagens en elders nodig zullen zijn. Die zullen nl niet alleen stroom nodig hebben, maar in de eerste plaats, om geproduceerd te worden, ook kobalt, een metaal dat vrij schaars is op onze wereld. Het is feitelijk een bijproduct van nikkel en koper, waarvan de meeste mijnen (60%) dan nog te vinden zijn in de gevaarlijkste streken van ‘onze’ Kongo. Door het feit van de schaarste én doordat men er meer, veel meer van zal nodig hebben, zal die kobalt steeds duurder worden (ook voor al die digitale gadgets, die ook steeds talrijker worden) en de accu’s dus ook.
Kortom, wie denkt een elektrische wagen te moeten kopen, doet er best aan een plan B voor ogen te houden en voorlopig een hybride te nemen, zeker als men van plan is er ver mee van huis te rijden. Die laadpalen zullen er ook niet allemaal overal meteen staan en het totale kostenplaatje zou wel eens flink kunnen tegenvallen.
* En dan praten we nog niet over de vrachtwagens. Colruyt, dat bij ons ook een belangrijke speler is geworden op gebied van de hernieuwbare energie, heeft al 800.000 euro gestoken in een project met een elektrische truck, maar staat nog steeds zo goed al nergens ermee. ‘Hij rijdt nóg niet’, om het met de woorden van Jef Colruyt te zeggen (De Tijd 24.03.18).
Terwijl de hele wereld zich zorgen maakt over de bombardementen op Oost-Goutha en de schermutselingen langs de Turks-Syrische grens, blijkt zowat de hele Syrische landstreek ten oosten van de Eufraat in handen te zijn gevallen van de Koerden. Dat was enkele jaren IS-gebied, waar de terreurgroep teerde op de olieopbrengst, de grootste van heel Syrië. Dat laatste maakt dat Assad en Co het wat graag weer onder controle zou hebben. Het stadje Palmyra, dat halfweg ligt, werd tot tweemaal toe ingenomen met de steun van het Russische leger, omdat het zgz een waardevolle archeologische stad is, maar in feite was het een eerste stap was tot de herovering van de olievelden achter de Eufraat. Het eerste stadje daar, Deir Ezzor, is op 7 februari het toneel geweest van een eerste treffen tussen Koerden en Assad’s Alawieten. Tot daar niets abnormaals in de waanzin van het Syrisch gebeuren, totdat bleek dat de Koerden er konden rekenen op Amerikaanse ‘adviseurs’, die de hulp van de US-Airforce hadden ingeroepen. Die kijken onder Trump de kat niet meer uit de boom zoals dat onder Obama gebeurde, maar herleidden de aanvallers – een bataljon gesteund door artillerie, tanks, raket lanceersystemen en mortieren - tot een puinhoop met enkele honderden doden en gewonden tot gevolg.
Misschien zou over dat bloedig treffen niet veel inkt vuilgemaakt zijn, ware het niet dat er bij de doden zo’n honderd Russen waren*. Geen officiële militairen, maar goed betaalde huurlingen zonder militaire insignes van het soort dat de Russen ook gebruikt hebben om de Krim terug in handen te krijgen en oorlog te blijven stoken in de Dombas van Oost-Oekraïne. Het nieuws raakte in Rusland pas bekend nadat twee kleine Russische internet websites (Medusa en Dosjt) het gemeld hadden, waarna ‘Kommersant’, een grote Russische krant het overnam. De gewonde Russen waren ondertussen allen overgevlogen naar hospitalen in St. Petersburg en Moskou. Officieel is er vanuit het Kremlin geen enkel bericht over gekomen, omdat ze daar zgz alleen gebrieft worden door het Russische leger (het officiële dan).
Raar genoeg werd het verhaal van het bloedbad ook in de States niet opgeblazen, meer dan waarschijnlijk omdat beide grootmachten niet zinnens zijn het tot een rechtstreekse oorlogsconfrontatie in Syrië te laten komen. Poetin en de zijnen zullen ondertussen wel twee keer nadenken alvorens nog eens Amerikanen aan te vallen, zelfs als het alleen maar om adviseurs gaat. Een waarschuwing die ook Iran heeft gekregen van Israël na het neerschieten van die drone boven de Golan hoogvlakte. De ene vijand is blijkbaar de andere niet.
* Cijfers uit Bloomberg Businessweek, de Amerikaanse tegenhanger van het Britse weekblad The Economist, van 19 februari. In onze media sprak men van ‘enkele’ doden…
---
Gisteren was er weer de zoveelste nutteloze staking van de socialistische vakbond (de blauwen waren deze keer zo wijs niet meer mee te doen), tegen ‘plannen’ van de huidige federale regering i.v.m. het langer moeten werken. Alhoewel in Vlaanderen de hinder zoals gebruikelijk beperkt was, kregen die gestoorden weer uitgebreide aandacht op de Vurig Rode Tv. Bij VTM en zelfs RTL leken ze het door te hebben: zij begonnen ‘s avonds het nieuws met de echte nieuwsberichten. Belachelijk, als ge die rode vakbondsmensen van rond de dertig krijgt te zien die zich vóór de camera staan zorgen te maken over (misschien) enkele jaren langer werken wanneer ze dertig jaar ouder zullen zijn. Ondertussen werkt men in Nederland gemiddeld 7 jaar langer dan hier bij ons…
‘ Van allen onafhankelijk, heb ik mij de slaaf van allen gemaakt’
(Paulus, eerste brief aan de Korintiërs).
Daaraan moest ik denken toen de linkse partijen in Antwerpen ‘Samen’ oprichtten, het kartel dat men zo niet mocht noemen, dat tenslotte geen kartel meer was en waarin – naast socialisten en groenen – ook onafhankelijken zouden zetelen. Men kan niet onafhankelijk zijn in de politiek en zeker niet binnen één partij. Dat, na het instorten van ‘Samen’, de vrouwelijke ex-politiecommissaris nu ook als onafhankelijke zou gaan zetelen binnen de SP.a kan al evenmin.
In feite was dat ‘Samen’ een afspiegeling van de samenstelling van de linkse meerderheid in het Antwerpse district Borgerhout (‘Borgerokko’ voor de insiders). Het is het enige district van de koekenstad waar links een meerderheid heeft, die maar tot stand kon komen nadat SP.a en Groen ook de communisten van de PvdA mee in het bad trokken. Met die uiterst-linksen kan men echter niet naar de gemeentelijke verkiezingen van dit najaar trekken, waardoor men op het idee kwam ze te vervangen door zgz ‘onafhankelijken’.
Nu blijkt dat uitgerekend in het door rood beheerde Borgerhout er meer illegale dan legale handelszaken zijn en het district feitelijk grotendeels teert op een criminele economie. Die illegale panden lijken vooral te liggen langs de Turnhoutse baan, de hoofdverkeersader voor wie de stad vanuit de Kempen binnenkomt. Zelfs enkele feestzalen en supermarkten zouden er van een bedenkelijk allooi zijn voor wat de financiering en de achtergrond van de uitbaters betreft. Het zou in de eerste plaats te maken hebben met drughandel en de daaraan verbonden witwaspraktijken. De hele zaak wordt door het stadsbestuur niet ontkent. Het was zelfs een van de redenen waarom er een tachtigtal extra mensen van politie, douane en gerecht zijn ingezet in een actie die men ‘het stroomplan’ heeft genoemd, naar analogie met het kanaalplan in Hellhole city. Daartegen is al protest gekomen van de Borgerhoutse districtsburgemeester en van Wouter de Stadskabouter, bij de volgende Antwerpse verkiezingen kandidaat burgemeester. De vraag is of deze laatste bij gelegenheid weer mee zal betogen tegen de politiediensten, zoals hij eerder al eens heeft gedaan. Het linkse bestuur van Borgerhout, dat er nochtans met zijn neus bovenop zit, heeft blijkbaar de illegale praktijken niet gezien of niet willen zien. Daarna gaan vertellen dat het met de stad niet goed gaat, is het klassieke zwarte pieten waarin Belgische politiekers zo bedreven zijn.
In Brussel blijven de lijken uit de kast vallen. Na de schandalen van zelfverrijking bij Samusocial en Gial, blijken er nu ook identieke problemen te zijn bij het stadsvernieuwingsproject Neo en zelfs bij Brussels Expo, die ook door de stad Brussel beheerd wordt. Net zoals bij de eerste zaken het geval was, gaat het ook hier om fel overdreven bonussen, schijnzelfstandigen via consultancybureaus en opdrachten waarvoor geen openbare aanbesteding was uitgeschreven zoals dat door de wet bepaald wordt. Een andere gelijkenis is dat het ook hier voor 90% gaat om zakkenvullerij bij de PS, ge weet wel: de partij van de francofone werkman en medeplichtigheid van de andere partijen die mee in het bestuur van het Brussels gewest en de stad zitten, inbegrepen Open VLD en CD&V en blijkbaar steeds de andere kant hebben uitgekeken.
Brussels Expo keerde vorig jaar zo’n 700.000 euro uit aan vier bestuurders (in werkelijkheid vijf, maar die vijfde, huidige Brussels burgemeester Close/PS, kreeg geen vergoeding omdat hij anders zijn salarisplafond zou overschrijden). Een van de vier anderen, een zekere Henri Dineur (een protegee van oud Brussels minister-president Piqué/PS) is eveneens directeur bij Neo…Bij de schijnzelfstandigen die voor Neo ‘werken’ is er een ingenieur die al vijf jaar lang elke maand 27.000 euro factureerde (én kreeg!). In de boeken staat voor één miljoen euro voor consultancyopdrachten, waarvoor geen enkele aanbesteding is gebeurd.
Neo en Brussels Expo zijn trouwens nog niet het einde van het verhaal. Als gevolg van een door de stad zelf bestelde audit bij alle vzw’s die iets met Brussel te maken hebben, is het niet denkbeeldig dat er nog veel meer boven water zou kunnen komen. Zo is er bv Brinfin, een vzw die de schulden van de 19 Brusselse baronieën (ook wel eens gemeenten genoemd) beheert, waar de topman zich 300.000 euro per jaar laat uitkeren als zelfstandige. Mocht Brussel, zoals elke grote wereldstad, zich beperken tot één gemeente en één politiekorps (één brandweer heeft ze al, dat kan dan wel), dan zou er waarschijnlijk nog steeds gesjoemel plaats vinden, maar zou het wel een stuk gemakkelijker worden het te controleren en op te sporen. Zoals de situatie nu is, ziet men het bos niet meer door de bomen.
