De verdraagzame godsdienst blijft in het
nieuws. Bart De Wever krijgt nog maar eens kritiek vanuit de linkse hoek, omdat
hij de Jihadisten die naar Syrië trekken
om er oorlog te gaan voeren, uit de Antwerpse stadregisters laat schrappen. Als
het goed is, zeggen we het ook: Madame Non zei deze keer Oui. Bart lijkt
trouwens navolging te krijgen van andere burgemeesters en daar zal de uitspraak
van Milnjet ook wel mee gespeeld hebben.
Het merkwaardige van deze situatie is wel,
dat de kereltjes die naar Syrië oorlogje gaan spelen, hier bij ons dus leefden
van de Openbare Onderstand. Onrechtstreeks sponsorde ons OCMW zo een (deeltje
van de) oorlog aldaar. Daaraan komt een einde omdat ze nu officieel verhuisd
zijn.
De heisa rond de Syrië strijders krijgt
trouwens nog een ander staartje. Geert Burger, zeker niet de fanatiekste
Vlaming, heeft een procedure opgestart om alvast twee van de achtentwintig moskeeën
die in Vlaanderen erkend zijn*, de wacht aan te zeggen, waardoor ze straks hun erkenning
en de daaraan verbonden subsidies kunnen kwijtspelen. Ahmed Azzouz, inspecteur
islamonderwijs (die bestaat hier inderdaad ook al), vindt dat alle imams hier een
taalbad Nederlands en een inburgeringscursus moeten krijgen. Moeten wij daar
weer voor zorgen? Kunnen ze dat zelf niet regelen? Als ze geld hebben om die
moskeeën te bouwen, zal dat er ook wel bij kunnen, zeker?
---
De Rotterdamse school, waar alle eindexamens
werden gestolen, blijkt de laatste islamistische middelbare school in Nederland
te zijn. O, toeval! Zoals het ook een toeval was, dat vorig jaar alle
laatstejaars daar geslaagd waren. Normaal zou men zon school moeten sluiten,
maar dat kan niet omdat Ibn Ghaldoun, zoals ze officieel heet, geen openbare
school is. Nu kan men alleen maar hopen, dat ze failliet zal gaan, zoals dat
gebeurd is met het islamitisch college van Amsterdam
* In
totaal wordt het aantal moskeeën in Vlaanderen op 150 geschat
Nog niet zolang geleden schreef ik nog dat
wij hier een antwoord hebben op het Schotse monster van Loch Ness, nl onze
Bende van Nijvel. Die laatste is feitelijk eerder een francofone bedoening,
maar we hebben er ook een Vlaamse in wording in Antwerpen: de Oosterweelverbinding. Dit
laatste stuk ter ontsluiting van de Antwerpse Ring komt ook regelmatig opduiken
in het nieuws en volgens mij kan ook dat nog járen duren.
Het laatste schuifje aan dit verkeersdrama
in veel bedrijven, is de tussenkomst van schoonmoeder Europa, die zou willen
dat (een deel van) het project opnieuw moet worden uitbesteed. Men kan geen
werken voor de bouw van een brug uitbesteden en daarna gewoon verder doen met
dezelfde aannemer als die brug een tunnel moet worden. Klinkt nog aannemelijk
ook.
Enkele hoofdrolspelers in deze Antwerpse
commedia dellarte hebben meteen benadrukt, dat een nieuwe aanbesteding niet
persé moet betekenen dat er meer tijd verloren zal gaan, omdat er ondertussen
toch moet gewacht worden op een nieuw Milieu Effecten Rapport (MER), wat jaren(!)
kan duren. Geloof het maar, alsof het allemaal zo simpel is.
Bij de uitbesteding van de Lange Wapperbrug
was er maar één consortium van aannemers meer in de running, Noriant. Als die
opnieuw moet gaan meedoen aan een aanbesteding en die niét zou krijgen, wachten
stad en regio enkele schadeclaims waaraan niemand een prijskaartje kan of durft
hangen. Verder is er tot nu toe nog steeds geen uitgewerkt plan van de tunnel
die de brug zou moeten vervangen en is van het prijskaartje van die tunnel ook
alleen maar geweten dat het veel, veel hoger zal zijn dan dat van de brug. Daar
komt nog bij dat de veiligheidsvoorschriften (denk maar het vervoer van
gevaarlijke stoffen Wetteren!) bij een tunnel veel strenger en dus kostelijker zullen zijn.
Interessant om weten is wel, dat ondanks
de afkeuring via een referendum - de bouwvergunning voor de brug nooit is
ingetrokken en dat men die in feite nog altijd zou kunnen bouwen. Vraag is
trouwens, wat een referendum waard is waarbij slechts 40% van de
kiesgerechtigden kwam opdagen en 60% van die 40% tegenstemde. In werkelijkheid
stemde slechts 25% van de Antwerpenaren tegen en dat kan evenmin bezwaarlijk
democratisch genoemd worden. Het verkeer langs Antwerpen is nl geen zaak van de
Antwerpenaren alleen, maar ook van de omgeving en zelfs de hele regio. De meeste
mensen die de Ring nemen, hebben niet de kans gekregen te stemmen.
De koekenstadis van zijn Oosterweelgeest dan ook nog niet vanaf. Een betere naam dan die van een kwelgeest als de Lange Wapper had men nooit kunnen bedenken. Het stond in de sterren geschreven dat dit fout zou lopen.
Normaal was het gisteren de laatste
onderhandelingsdag van het uitvoeringscomité voor de zesde staatshervorming,
het zo geheten Comori, waarin buiten de federale meerderheidspartijen ook de
groenen zitten. Van enig resultaat is er echter niets te horen, waaruit nog
maar eens blijkt dat het daar niet van een leien dakje loopt.
Ondertussen is de Belgische staatsschuld in
2012 opgelopen tot 99,8%, dat is twee procent meer dan het jaar daarvoor. Voor
2013 moet er nog zon half miljard euro gevonden worden en voor 2014 nog liefst
3,5 miljard. Er wordt nu al gesteld dat de nieuwe financieringswet pas ná 2014
van kracht zou worden en daarmee wordt dat probleem over de verkiezingen
getild. Na ons de zondvloed! Ondertussen blijft de klok echter tikken en weet feitelijk geen enkele
entiteit wat er haar boven het hoofd hangt, de vereniging van Vlaamse steden
en gemeenten inbegrepen die nu al aan de noodrem trekken.
Dit land zit met een tekort op de lopende
rekening, dat is het verschil tussen import en export. Zelfs probleemlanden
zoals Spanje en Ierland doen het op dat gebied beter. Het is een publiek geheim
dat de belangrijkste reden daarvoor het loonverschil is tussen België en zijn
buurlanden. Onze loonkosten blijken 25% hoger te zijn dan het gemiddelde van de
eurozone. Daarbij komen dan de kosten van de vergrijzing, waaraan nooit iets
serieus is gedaan, het hervormen van de index, de verschuiving van de belasting
op arbeid naar consumptie en milieu, om nog maar te zwijgen over de
gelijkschakeling van de statuten van arbeiders en bedienden, die over een
kleine maand een feit zou moeten zijn en die de arbeidskosten nóg duurder
dreigen te maken.
Kortom, miserie troef. De tijd dat wij de
crisis beter aankonden dan de rest, grotendeels omdat we werkten met het
systeem van de technische werkloosheid, is ook voorbij. Die zou perfect gewerkt
hebben, mocht er dit jaar een heropleving hebben plaats gevonden. Nu hoopt men
dat het een nuloperatie wordt, terwijl het Europees gemiddelde zelfs een krimp
van 0,6% laat zien. Wachten tot na de verkiezingen van 2014 is geen optie meer
en volgende week gaan de vele regeringen, die dit land rijk is, samen aan tafel
zitten om te zien hoe ze eruit zullen geraken via een zgz concurrentiepact.
Het wordt dan uitkijken naar Kris Peeters. Die is vragende partij voor de
vergadering van volgende week en moet daar tevens opletten dat hij voet bij
stek houdt i.v.m. Vlaanderens aandeel in eventuele nieuwe maatregelen. Onze
regio heeft nog steeds een begroting in evenwicht en het kan niet zijn dat wij
weer eens het gros van de kosten gaan dragen als de andere regeringen, de
federale inbegrepen, daartoe niet bereid of in staat blijken te zijn.
Na haar warrige uitleg in de Zevende Dag is
Gwendolyn Rutten e.e.a. komen verduidelijken bij de voorstelling van een boek
dat ze er zowaar over geschreven heeft: De geëngageerde burger. Niet de staat
of de partijen moeten de crisis aanpakken. De burger mag dat zelf eens
proberen. Een doe-het-zelf politiek als het ware, waarbij die burger zelfs zou
mogen beslissen wat er met (een deel van) zijn belastingsgeld zou moeten
gebeuren. Vraag is maar, of die burger daarvan wakker zal liggen.
Rutten is nl al de zoveelste liberaal die
met grote ideeën afkomt. Als er iéts positief is aan haar verhaal, dan is het
dat ze deze keer wat volwassener overkomt door de hele zaak zelf en alleen voor
te stellen, zonder een decor van oude krokodillen. Of dat veel zal helpen is
echter een ander paar mouwen. Vergeten we niet dat haar partij ook al jaren mee
draait in het federale, Belgische carrousel en mede verantwoordelijk is voor de
vele scheve toestanden die er de laatste jaren zijn geschapen. Zij wil straks
o.a. minder staat, meer privatiseringen en een reële daling van het
overheidsbeslag. Daarenboven wil ze de politieke macht van hetklassieke middenveld doorbreken, maar vergeet
daarbij dat daar ook haar eigen blauwe vakbond bij zit, die soms de indruk
geeft linkser te zijn dan de syndicale concurrentie.
Hoe men de aanpak van Rutten ook bekijkt en haar
boek mag ook zo goed bedoeld zijn, men geraakt niet af van het déjà vu. Ook
Verhofstadt was baanbrekend toen hij zijn eerste drie burgermanifesten schreef.
Ook daar stonden principes in die heel wat mensen aan het dromen brachten. Tot
hij dan eerste minister werd en al zijn in die boeken uitgeschreven principes
aan zijn laars lapte. De gedreven voorman, die daarenboven in tegenstelling
tot Rutten - ook met uitgesproken Vlaamse eisen voor de dag kwam, heeft er
nooit ook maar iets van verwezenlijkt. De man is nu zo links, dat hij boeken schrijft
samen met de Europese lijsttrekker voor de groenen. De vraag is dan ook niet of
Rutten het deze keer goed voor heeft, wel wat ervan zal overblijven, mocht ook
zij ooit de kans krijgen haar principes in daden om te zetten. De geëngageerde burger
zal er het zijne wel van denken.
Er wordt nogal wat drukte gemaakt om het
feit dat de Amerikaanse regering zowat het hele Internet afschuimt én kan
controleren. Alles wat men publiceert of communiceert kan tegenwoordig immers
gecontroleerd worden, al dan niet met de medewerking van de Internet media.
Alleen Twitter zou niet meespelen, maar echt zeker is ook dat niet en, indien
ja, hoe lang nog? Er komen onderhandelingen daarover tussen de E.U. en hun
Amerikaanse tegenhanger(s), maar of dat allemaal veel zal uithalen, is zeer de
vraag en voor alles en nog wat nieuwe wetten gaan maken, zal evenmin veel
uithalen. Vergeten we niet dat de Amerikaanse staatsdiensten zelf ook beloerd worden
door o.a. de Chinezen en dan hebben we het nog niet gehad over de steeds
talrijker worden zgz klokkenluiders en hackers.
Ik denk niet dat het allemaal veel zal
oplossen. Dat is de prijs die wij betalen voor de digitale vooruitgang. Er gaat
bijna geen dag voorbij of er wordt ter zake weer iets nieuws uitgevonden en/of
op de markt gebracht. Van het ogenblik dat men nog maar de simpelste GSM koopt
is men feitelijk zijn privacy al kwijt en datzelfde geldt ook vanaf de eerste
aansluiting op het Internet. Of nog te zwijgen over de zgz sociale media,
waarop nietsvermoedende mensen duchtig allerlei privé gegevens ten grabbel
gooien en daarna verwonderd zijn dat er misbruik van gemaakt wordt.
Wie de dag van vandaag zijn privacy wil
bewaren, kan niet meer mee met de digitale vooruitgang en zijn ontwikkelingen.
De klok terugdraaien is zo goed als onmogelijk, tenzij men kluizenaar wil gaan
spelen. Het enige wat men kan doen is zo voorzichtig mogelijk blijven, niet
mee te surfen op elke nieuwe ontwikkeling die er aankomt en zeker niet te
reageren op alles wat, via het Internet, op u afkomt. Men kan daar trouwens
heel wat geld mee uitsparen.
Het mocht dan al een lulverhaal
zijn, het voorstel van la
Rutten om de taalpariteit in de federale regering af te
schaffen, zorgde er meteen voor dat ze heel Franstalig politiek België over
zich heen kreeg. Rutten mag dan nog zeggen dat ze liever wat meer MR-ministers
binnen die regering wil zien, al was het maar om wat meer blauw in het voor de
rest rozerood kabinet te hebben, zelfs haar Franstalige familie is daar niet
voor te vinden. Zoals ik in mijn blog van gisteren al neerpende, zijn die
Franstaligen in dit land nu al op alle gebiedoververtegenwoordigd en dat willen ze graag zo houden. Dat de Vlamingen
in de regering Di Rupo, volgens Bartje Somers, toch in de meerderheid zouden
zijn, heeft gewoon te maken met enkele extra gecreëerde portefeuilles van
staatssecretarissen, die aan de taalpariteitsregel ontsnappen, een zoveelste Belgische regel met achterpoortjes en uitzonderingen. Niets is hier zoals het lijkt.
Ook het klassieke chantageverhaal, dat in
zon geval de Vlamingen vertegenwoordigers zouden verliezen in Brussel, kwam
weer boven water. Ik zou me daar niet druk over maken. Of Vlaanderen binnen het
Brusselse gewest nu 5, 10 of 17 vertegenwoordigers heeft, maakt voor Vlaanderen
geen verschil. Als er straks een soort confederalisme zou komen, dan zal
Vlaanderen op zijn eigen termen met datzelfde Brussel onderhandelen en kan het
zijn eisen stellen óf de geldkraan dichtdraaien.
Wat me wel dwars zit, is het feit dat de
N-VA de laatste tijd schrik heeft om het woord separatisme te gebruiken. Als de
partij de Open VLD erop wijst dat het confederalisme nog altijd in de Vlaams
liberale statuten staat, dan is het evenzeer waar dat het separatisme nog
altijd het einddoel is binnen de statuten van de N-VA. Is het nu zó moeilijk om
te stellen dat de partij, ja, naar een confederalisme wil als tussenstap naar
een separatisme? Als ze daarin niet meer klaarheid kan schenken, blijft er voor
de overtuigde Vlaamsnationalist geen andere weg over dan te kiezen voor het
origineel, dat van het Vlaams Belang dat daarin tenminste duidelijk is.
Wie gedacht had dat met het aantreden van
Gwendolyn Rutten er een nieuwe wind door de Open VLD zou waaien, is er aan voor
de moeite. Het wordt zelfs nog erger dan gedacht: Rutten draait de knop terug
naar af, naar ergens in de buurt van 1830. Rutten gaat opnieuw voor dat ene
België, waar zo stilaan iedereen genoeg van heeft. Vergeet de VLD. Als het aan Rutten ligt, wordt
het opnieuw de PVV, de Pest Voor Vlaanderen.
Om te beginnen schrapt ze de term
confederalisme uit haar neoliberaal programma. Dat ondanks heel wat tegenstand
in de eigen partij, o.a. van ex Vlaams minister Fientje Moerman. Tegenstand die
echter ondertussen zou gaan liggen zijn, omdat wat men de top van de partij
noemt, volledig achter Rutten zou staan. Zon beetje eenzelfde situatie als bij
haar aanstelling, toen een onverwachte tegenkandidaat door de partijtop werd
weggelachen. De politiek vrijwel onbekende man kreeg wel meer dan 40% vande stemmen, maar dat deed blijkbaar nergens
een lichtje branden (politiek à la Erdogan).
Rutten wil ook niet meer spreken van een zevende
staatshervorming, die nodig zou zijn voor een eventueel confederalisme. Wel wil
ze er vanaf dat er in een federale regering evenveel ministers moeten zijn van
elke taalrol, van het communautaire evenwicht, zeg maar. Om dat te bereiken, is
er dan echter wél een volgende staatshervorming nodig. Probeer het maar te
volgen. Tenslotte beweerde ze in de Zevende Dag er geen problemen mee te hebben
als er in zon federale regering meer MR-ministers zouden zitten. Met de
slavenmentaliteit die de Vlaamse meerderheidspartijen kenmerkt, is de kans
niet klein dat er straks dan zelfs méér Franstaligen dan Nederlandstaligen in de
federale regering zullen zitten. Die zijn nu al gewend overal oververtegenwoordigd te zijn als het om de postjes gaat. In elk geval zou het betekenen, dat haar
partij, nog meer dan nu,naar de pijpen
van de Franstalige minderheid zou moeten dansen. Op het einde van haar verhaal op de Zevende Dag vertelt ze tenslotte, dat er nog
niets beslist is en dat 15.000 partijleden er zich nog moeten over
uitspreken. Enfin, een schoolvoorbeeld van iemand zonder eigen verhaal die dan
maar uit haar nek kletst en eerder voorkomt als een ongeleid projectiel, wat gevaarlijk kan worden, in de eerste plaats voor de eigen partij.
België is ontstaan uit een opera (De Stomme
van Portici). Wie iets kent van opera's weet, dat die meestal eindigen in dramas. Met België zal dat niet
anders zijn. Met geklungel à la
Rutten zou het wel eens kunnen betekenen dat de partij straks
in Vlaanderen de kiesdrempel zelfs niet meer haalt. Of is men Omer Vanaudenhoven
vergeten, de liberale leider die ooit naar de kiezer trok met de Belgische vlag
en er de grootste nederlaag uit zijn politieke carrière mee leed?