Behoudens een mirakel (een ‘Deus ex machina’ bv, nog zoiets Grieks) is het voor Griekenland binnen de Eurozone ‘over and out’. Het op het allerlaatste ogenblik voorgestelde volksreferendum* dat blijkbaar deel uitmaakte van de speltheorie van pokerface Varoufakis, heeft daaraan niets meer veranderd. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 16 dezer, vereist de door Varoufakis gebruikte speltheorie – ook het ‘Nash-evenwicht’ genoemd - dat iedereen het spel blijft meespelen en dat is dus duidelijk niet meer het geval. Op het einde van de laatste dag van deze maand, dinsdag dus, zal Griekenland meer dan waarschijnlijk geen deel meer uitmaken van de zone die het land misbruikt heeft om schulden te maken, groot vertier te houden met andermans geld om daarna te weigeren iets terug te betalen. De andere landen hebben het ene reddingspakket na het andere voorgesteld en miljarden euro doorgesluisd naar de bodemloze put die Griekenland geworden is. Dat alles terwijl de nieuwe Griekse regering weigert te hervormen en weigert te besparen. Ze belooft wel nieuwe en meer belastingen te heffen, maar in een land waar momenteel niemand nog belastingen betaalt, klinkt zoiets niet geloofwaardig. Het land heeft de grootste commerciële vloot ter wereld maar die betaalt in Griekenland geen cent belasting. Wie er bouwt of verbouwt betaalt daarop pas belasting als het gebouw helemaal klaar is, reden waarom de meeste Grieken hun huis bijna nooit helemaal afwerken en dus ook daarvoor geen belasting betalen. Er is geen kadaster, dus kan er ook geen onroerende voorheffing plaatsvinden. Buiten het toerisme is er zo goed als niets waarmee Griekenland kan concurreren op de internationale markten. Dit laatste zal pas kunnen als het uit de Eurozone stapt, een zwaar gedevalueerde nieuwe munt krijgt én tegelijkertijd grote gestructureerde hervormingen doorvoert. Zoiets als die waarmee Thatcher in de jaren 1980 in de UK uitpakte, hoe onpopulair ze er ook mee werd. Er was daar toen geen alternatief en dat is er ook nu niet in Griekenland.
Er zijn er die zeggen dat Europa ook gezichtsverlies zal lijden. Dat zal wel, maar dat zal ook het geval zijn als ze géén einde zou maken aan de waanzin omtrent Griekenland. Als de EU-regeringen politieke en economische stabiliteit willen behouden, dan moeten ze een einde maken aan het Griekse pokerspel dat nu lang genoeg geduurd heeft. Officieel staat de deur nog altijd op een kier, maar hoe daar in de laatste drie dagen, na maanden van onderhandelen, iets positiefs uit kan komen, is mij een raadsel.
* Een regering bestaande uit partijen die de verkiezingen hebben gewonnen en dus van het volk een mandaat hebben gekregen, hoeft geen referenda te houden.
In Denderleeuw heerst al een tijdje een politieke patstelling, waardoor de gemeente zo goed als onbestuurbaar is geworden. Ondanks de noden van de burgers, i.v.m. vergunningen en zo, konden heel wat zaken niet meer geregeld worden, omdat de (nota bene: daarvoor betaalde) CD&V-schepenen niet eens meer komen opdagen. Oppositiepartij Vlaams Belang is dan maar in de bres gesprongen en heeft de nodige dringende agendapunten mee goedgekeurd.
Nu ga ik me niet bezig houden met gemeentepolitiek, ook niet in Denderleeuw, maar toch is het belangrijk aan te stippen dat er bij het VB iets aan het bewegen is. Dat hebben we zopas ook in het federaal parlement meegemaakt, waar de partij vanuit de oppositie mee de verlenging van de exploitatie van de kerncentrales Doel I en Doel II heeft goedgekeurd, samen met de meerderheidspartijen, tégen SP.a en Groen. Ik heb dat vroeger al wel eens meer geschreven in deze rubriek, dat de partij ook pragmatisch moet durven denken en handelen, zeker als het gaat over punten die niet communautair beladen zijn. Dat schijnt nu te gebeuren. Of dit de nieuwe richting is waarheen nieuwe voorzitter Van Grieken naartoe wil, is misschien nog wat voorbarig, maar oppositie voeren om oppositie te voeren, zoals dat o.m. met het Lange Wapperproject gebeurd is, zou tot het verleden moeten behoren.
Van Grieken had trouwens nog een punt, toen hij mee uitgenodigd was op het panelgesprek in de Zevende Dag over Griekenland. Veel kreeg hij daar niet te zeggen, maar zijn statement dat het bedrag van 7 miljard euro, waarover men nu zo druk doet in Europa, zo ongeveer de helft is van wat Vlaanderen elk jaar naar Wallonië transfereert, was wel een schot in de roos.
Laat ons hopen dat deze pragmatische trend zich doorzet, wat straks meer mogelijkheden zou kunnen bieden tot Vlaams overleg, nodig als we verder willen blijven dromen van een Vlaamse onafhankelijkheid of iets dat er op trekt.
In Den Haag heeft een Nederlandse rechter de Nederlandse Staat verplicht er tegen 2020 voor te zorgen dat de afgesproken milieunormen worden gehaald zoals ooit internationaal werd afgesproken op e.o.a. milieuconferentie. Dat wil zeggen dat ook in Nederland o.m. de CO2 uitstoot in 2020 25% lager zal moeten liggen dan in 1990. De Nederlandse ‘duurzaamheidsorganisatie’, die dit proces had aangespannen, met de ‘dringende’ naam Urgenda, doet euforisch over deze gerechtelijke uitspraak en ook bij ons is men in die kringen in de zevende hemel. Dat laatste omdat ook hier een soortgelijk proces is aangespannen tegen de eigen staat, al kan het nog tot eind 2016 duren eer dat zal beginnen. De Belgische Justitie, weet je wel.
Ik denk dat die milieuactivisten, hoe goed zij het ook bedoelen, zich blij maken met een dooie mus. Stel dat die doelstellingen in 2020 niét worden gehaald, wat dan? Gaat men dan alle betrokken politici veroordelen? Wie gaat dan wat betalen? M.i. zal daar niets van in huis komen. Opmerkelijk was trouwens dat de rechter in Den Haag niet eens een dwangsom heeft opgelegd en alles dus erg vrijblijvend was. Ik weet niet hoe het in Nederland allemaal werkt, maar hier bij ons is er ook nog zoiets als de scheiding der machten. Justitie kan zomaar niet de politiek de wet dicteren. Zeker in dit land, waar Justitie een kluwen geworden is waarin een kat haar jongen niet meer zou terugvinden, zijn dergelijke processen tijd en geldverlies. Op 17 dezer heb ik daar nog een blog over geschreven (‘Pro Justitia’) en sedertdien zijn er al weer enkele schandalen bij gekomen, waarbij beschuldigden vrijuit gingen door verjaringen, procedurefouten en verstek geven (het geval Jonathan Jacob*). Hopen dat dit gerecht straks een serieus oordeel gaat vellen over het besluit van een internationale milieuconferentie is zoveel als een discussie beginnen over het geslacht der engelen.
* Wie gedagvaard wordt en, om welke reden ook – een goede advocaat vindt er altijd wel een – niet verschijnt, wordt hier ‘bij verstek’ veroordeeld. Als de veroordeelde daartegen verzet aantekent, wordt het hele proces daarna overgedaan. Mocht het de veroordeelde uitkomen, kan hij daarna nog in beroep gaan, waarbij een derde proces volgt.
In het geval Jacob zijn de verantwoordelijken veroordeeld (met uitstel) omdat de man zonder hun fouten niet gestorven zou zijn. Men vergeet erbij te zeggen dat zonder zijn drugsgebruik hij dat evenmin zou geweest zijn…
Uitgerekend gisteren presenteerde Koen Geens zijn hervormingsplan voor Justitie op het kernkabinet. Die hervormingen zouden ook gaan over bovenvernoemde gerechtelijke abnormaliteiten, al heb ik verstaan dat er ook nu weer de onvermijdelijke Belgische uitzonderingen bij zullen zijn…
Het voetbalseizoen mag dan wel afgelopen zijn, de sport blijft in de actualiteit. Dit keer niet o.w.v. de spelerstransfers. Dat is tegenwoordig bijna geen nieuws meer omdat men de indruk krijgt dat er het hele jaar door getransfereerd wordt. Als het nieuws nu toch nog over transfers gaat, is het niet te doen om spelers, maar om geldtransfers voor stadions.
Zaterdag was er de fameuze persconferentie over het zgz Eurostadion dat men wil neerpoten op de parking C van de Heizel. In werkelijkheid gaat het om een nieuw stadion voor RSC Anderlecht, dat tussendoor ook zou kunnen gebruikt worden voor andere evenementen en dat zeker de benaming ‘nationaal stadion’ niet verdient. Ondanks het feit dat vroeger gesteld werd dat de overheid er geen geld in zou stoppen, blijkt dat nu wel het geval te zijn. Het geld dat Brussel nu in het Koning Boudewijnstadion steekt, gaat straks nl naar het nieuwe Eurostadion. Niet naar het gebouw zelf, maar naar de uitbating ervan. Als ’t kind maar een naam heeft. Pikant detail: die parking C mag dan al eigendom zijn van de stad Brussel, ze ligt op het grondgebied van de gemeente Grimbergen, in Vlaanderen dus en zowel de gemeente als dat gewest moeten eerst nog akkoord gaan voor de vergunningen, het handhaven van de openbare orde, de bereikbaarheid en – last but not least – de taalwetgeving. Het Vlaamse Comité Parking C, dat zich verzet tegen de bouw van dat stadion, is niet zinnens het daarbij te laten en verdient al onze steun. Stel immers dat dat stadion er komt, dan kan men moeilijk andere vergunningen weigeren waarvoor reeds aanvragen lopen, o.a. voor de drie mega winkelcentra die men in dezelfde buurt wil neerzetten. Gebeurt dat niet en stapt één van de benadeelden naar de Raad van State, dan zal het spel helemaal op de wagen zitten.
In de marge van bovenstaande maakte het Brugse stadsbestuur bekend dat ze een beslissing heeft genomen voor het nieuwe nog te bouwen stadion van Club Brugge, dat net buiten de stad zal komen te liggen. Hiervoor trekt de stad geen geld uit, maar rekent het wel op de voorziene subsidie van 2,5 miljoen euro vanwege de Vlaamse overheid, die eerst voorzien was voor beide Brugse clubs. Stadsgenoot. Cercle zou nu echter wel in het oude Jan Breydelstadion blijven, dat verkleind zou worden, waardoor 12 hectaren vrijkomen, die zouden verkaveld kunnen worden om de verbouwingskosten te betalen. Club zal voor de gronden een erfpacht betalen en het stadion zelf financieren, conform de Belgische en Europese concurrentieregels. Toch iets anders dan de Brusselse geldsmijterij, die daarbovenop nog voor gevolg heeft dat het Koning Boudewijnstadion, dat voor de helft van de nu geraamde kosten verbouwd zou kunnen worden, moet verdwijnen en met haar de pistes voor de Memorial Van Damme, die waarschijnlijk naar het buitenland zal verhuizen*. Atletiek mag dan al de moeder aller sporten zijn, voetbal blijft hier de koning!
* N.a.v. van een discussie daarover in het Vlaamse parlement, verklaarde bevoegd minister Muyters er niet akkoord mee te gaan dat de Memorial het al van 2020 zonder de pistes van het Koning Boudewijnstadion zou moeten doen, terwijl de afspraak was dat ze daar tot 2022 zou mogen blijven. Hij zal wel gelijk hebben, maar dat verschil is louter een uitstel van executie…
Met alle internationale herrie die er de laatste week was, zou men nog vergeten dat er ook in eigen land nog aan politiek gedaan wordt. Voor de SP.a kwam dat slecht uit, want daardoor raakte het nieuws over hun voorzitterswissel ondergesneeuwd door Griekenland en de vluchtelingenproblematiek.
John Crombez zou zijn partij linkser gaan opstellen. Hoe dat rijmt met het pak slaag dat de diverse Europese socialistische partijen het laatste jaar in een half dozijn landen hebben gekregen, zal hij zelf eens moeten uitleggen. Een voordeel is dat hij daar meer dan waarschijnlijk nog drie jaar de tijd voor krijgt. De huidige federale en Vlaamse regeringen mogen dan al kibbelkabinetten zijn, het lijkt er steeds meer op dat ze hun termijn gaan uitdoen.
Een samenwerking van SP.a en de groenen zien deze laatsten dan weer niet zitten. Meer zelfs, de groenen hebben zopas nog een federaal bureau opgericht dat meer samenwerking met Ecolo beoogt, een zusterpartij die bij de laatste verkiezingen 10 van zijn 14 zetels verloor en in de peilingen met de kiesdrempel flirt. De Waalse groenen dreigen zelfs in de eigen regio straks voorbijgestoken te worden door de PTB, de Waalse tak van de PvdA en op die manier pas de vijfde partij te worden. Om dat gevaar te counteren gaat nu ook Ecolo meer de linkse toer op, zodat we meemaken dat zowat de hele linkerzijde nóg linkser gaat worden en al die partijen, de PS inbegrepen, steeds meer in dezelfde electorale vijver gaan vissen. Een ander gevolg is dat zowel de groenen als de neocommunisten steeds Belgischer worden, wat hen zeker in Vlaanderen weinig baten zal opleveren. Het gezond verstand lijkt er verder weg dan ooit.
Dat hele Griekenland verhaal dreigt een vaudeville te worden. Na de laatste kans komt er een allerlaatste kans en daarna misschien nog een allerallerlaatste. Ik kan best begrijpen, dat men met alle middelen probeert Griekenland binnen de eurozone te houden, omdat een Grexit al bij al voor de eurozone een blamage zal zijn, maar ergens houdt het op. Als men Griekenland binnen de zone houdt, moet men ervoor zorgen dat het land de kans krijgt uit zijn impasse te geraken en zal men, buiten het kwijtschelden van de enorme staatsschuld nog extra geld moeten investeren om de Griekse economie weer zuurstof te geven. Vraag is dan of het land ertoe in staat zal zijn meer te presteren dan tot nu toe het geval was. Ierland heeft zich moeten redden via een interne devaluatie van 15%. Voor Griekenland wordt dat minstens 30%.
Mocht er toch een Grexit komen, dan moet Griekenland terugvallen op een eigen munteenheid, waarvan de waarde misschien slechts de helft van de euro zal zijn. Hoe erg dat voor de Griekse bevolking ook zal zijn, het is de enige weg die perspectieven biedt op een relance van de Griekse economie, omdat in dat geval Griekenland wél weer concurrentieel kan worden en men buitenlands privékapitaal zal kunnen aantrekken om eventueel daar te gaan produceren i.pl.v. in Oost-Europa, waar de lonen ook stijgen of Azië van waaruit de vervoerskosten hoger zullen blijven. Dat zal niet op korte termijn gebeuren, maar geeft de Grieken tenminste hoop op een toekomst. Verder blijven aanmodderen binnen de eurozone is geen optie.
PS: Griekenland heeft inderdaad een (belangrijke) maritieme industrie. Die internationale vloot is echter grotendeels uitgevlagd en heeft, voor zover ik weet, in Griekenland zelf geen hoofdzetel meer. Of ze daar nog belastingen betaalt is al even twijfelachtig.
Men kon er niet naast kijken: alle weekeindkranten stonden bol met nieuws over Griekenland. Dat allemaal lezen was eerder tijdverlies. Bijna alle artikels waren nl geschreven in de voorwaardelijke wijze. Niemand weet hoe het vanavond in Brussel gaat aflopen, wanneer regeringsleiders en staatshoofden van alle eurozonelanden de knoop zullen moeten doorhakken.
Als het een Grexit wordt, is dat rampzalig voor Griekenland, maar niet zo rampzalig voor de rest van de zone. Het land heeft de kleinste economie van allemaal, nog geen 2% van het totaal. Om dezelfde reden zou men kunnen zeggen de Grieken dan maar binnen de zone te houden, maar dan zou er wel een structurele oplossing moeten komen om ervoor te zorgen dat dit land zich kán herpakken, zonder nog jaren zo verder te moeten aanmodderen. Met eigen middelen, zelfs na het eventueel kwijtschelden van de schulden, zal dit nooit lukken. Buiten toerisme heeft Griekenland nl geen industrie die naam waardig en zeker geen concurrentiële. Met zijn paar honderd eilanden is het daarenboven een logistieke nachtmerrie om alles bij te houden qua openbaar vervoer en bevoorrading.
Griekenland had nooit tot de eurozone mogen toetreden. Dat is in de eerste plaats de eigen schuld van de Grieken, maar ook van de Europese verantwoordelijken, waarvan de meeste destijds wisten dat Griekenland het niet aankon. Als ze er buiten gebleven waren hadden ze hun munt, de drachme, kunnen devalueren en was het land concurrentieel gebleven. Nu is het een utopie te geloven dat dit morgen wél kan als het in de zone blijft. Vergeten we niet dat Griekenland bv nog steeds geen kadaster heeft, dat de begrotingen er meestal niet kloppen, dat corruptie er nog steeds welig tiert, dat de meeste reglementen en wetten rammelen, dat ambtenaren zich maar al te gemakkelijk laten omkopen en dat belastingen er nauwelijks correct worden geïnd.
Tenslotte mag men niet vergeten dat ook Ierland, Portugal en Spanje beroep hebben moeten doen op Europa om niet kopje onder te gaan. Zij hebben de Europese eisen wél aanvaard en uitgewerkt en kruipen stilaan uit het euromoeras. Ook t.o.v. deze landen zou het niet fair zijn Griekenland een voorkeursbehandeling te geven, zeker niet nu dat land beheerst wordt door een anarcho-socialistische club die van de onderhandelingen een gokspel heeft gemaakt. Dat tussendoor niet geschuwd wordt te chanteren met een eventuele Russische inbreng, maakt de zaak alleen maar ongeloofwaardiger.
