Als we de panorama uitzending van deze avond op Canvas mogen geloven, dan riskeert België vroeg of laat een gehele of gedeeltelijke elektrische kortsluiting. De man van Testaankoop, die hierbij aan het woord komt, zegt dat het probleem niet is óf het zal gebeuren, wel wanneer. Als grote schuldige wordt Electrabel aangeduid, die een soort monopolie heeft in dit land, er elk jaar een paar miljarden euro aan verdient (die worden doorgesluisd naar de Franse moedermaatschappij Suez) en zo goed als geen belasting betaalt, mede door het uitgekookt gebruik maken van de notionele interest. De 250 miljoen die de maatschappij overeengekomen is de Belgische staat jaarlijks te betalen voor het langer open houden van de reeds afgeschreven kerncentrales, zijn dan ook maar een doekje voor het bloeden. Ondertussen is België, dat een kwart eeuw geleden nog stroom uitvoerde, nu een elektrisch importland geworden en riskeert het inderdaad eerder vroeg dan laat geheel of gedeeltelijk zonder stroom komen te zitten, met alle gevolgen van dien, een land in de 21ste eeuw onwaardig. De schuld ligt echter niet zozeer bij Electrabel, maar wel bij de zgz traditionele Belgische partijen die steeds de regeringen hebben bevolkt die dat allemaal hebben laten gebeuren. En daarbij dan nog bedenken dat Paarsgroen de kerncentrales in 2015 wou sluiten. Ge weet wel, die van de "actieve welvaartstaat" van Verhofstadt. Die probeerden toen de gemeenschap wijs te maken dat het productieverlies van de gesloten kerncentrales zou worden opgevangen door zonnepanelen, biogas installaties en windmolens... Wat die windmolens betreft, komt daar nog bij dat áls die er eenmaal allen zullen staan in de Noordzee, we die elektriciteit niet kunnen opvangen omdat daarvoor nog steeds geen hoogspanningslijnen met de nodige capaciteit voorhanden zijn. In het beste geval gaat die daar opgewekte stroom naar het buitenland die hem later aan België zal terug verkopen mits de nodige winst. Jammer dat ze daarvoor de Vlaamsnationalisten de schuld niet kunnen geven.
Ik kan hem echt niet meer zien: die dikgevreten salonsocialist Rudy De Leeuw, die tegenwoordig dagelijks onze Tv-schermen komt teisteren. De man heeft zeven maanden mee aan tafel gezeten bij de IPA besprekingen en heeft daarbij tenslotte zijn handtekening gezet onder een voorlopig akkoord. In tegenstelling tot zijn collega van de blauwe vakbond heeft hij daarna zijn eigen akkoord daarna helemaal niet verdedigd bij zijn achterban en nu loopt hij voorop om te zeggen dat het allemaal om onze koopkracht te doen is. Ook dat klopt niet want in Duitsland, om de vergelijking te maken met het land waarvan we momenteel bijna economisch van afhangen, krijgen de werknemers een loonsverhoging voor de komende twee jaar van 3%, terwijl het hier minstens 4,3% zal zijn: 4% door de geschatte indexverhogingen (het zou ook meer kunnen worden) en de 0,3% die in het IPA zijn overeengekomen. Dat maakt dat onze concurrentiepositie op de Europese arbeidsmarkt er niet beter op zal worden. Die indexverhogingen zorgen ervoor, dat de koopkracht van de Belgische werknemers en (de meeste) steuntrekkers min of meer gevrijwaard wordt. De kosten die de indexverhoging met zich meebrengen (niets is gratis), komen echter telkens op rekening van de werkgevers en dat zijn niet alleen de grote ondernemingen, maar ook de zelfstandigen. Als die kosten de pan uit vliegen, dan bestaat de kans dat er ondernemingen zullen ophouden met hun handel, wat dan weer voor werkloosheid kan zorgen. Als die indexverhogingen grotendeels ontstaan door hogere energieprijzen, zoals nu het geval is, dan heeft geen enkele Belg er iets aan. De meeropbrengst gaat dan (bijna) integraal naar het buitenland en wij worden er allemaal armer van. Tegelijk met de discussie over het IPA is er ook het nieuws dat de prijzen voor voeding en kleding in ons land meer stijgen dan in het buitenland. Ook dat heeft te maken met de index en, misschien, met prijsafspraken van producenten en grootwarenhuizen. Quicky gaat het uitzoeken. Feit is dat bv hier in de Kempische grensstreek steeds meer mensen hun wekelijkse grote inkopen gaan doen in Nederland. Het is al langer een feit dat het loont enkele kilometers verder te rijden als het om grotere bedragen gaat. Tenslotte nog dit: dit weekeinde gaan zo'n 350.000 Belgen op krokusvakantie. Niet slecht voor een land waarvan de rode en blauwe vakbonden beweren dat de mensen er bekommerd zijn voor hun koopkracht...
Volgens een rapport van de studiedienst van de KBC, zou Vlaanderen tot en met 2015 sneller blijven groeien dan Wallonië, maar zouden onze zuiderburen daarna sneller groeien dan wij. Het is niet de eerste keer dat dergelijk nieuws te horen is en eigenlijk is het logisch: een streek die (ver) achter staat heeft meer mogelijkheden om door te groeien tegenover een regio die al enkele decennia op volle toeren draait. De redenen die KBC opgeeft zijn de grotere vergrijzing in Vlaanderen, maar ook het meer beschikbaar zijn van industrieterreinen in Wallonië en de grotere bereidheid aldaar om nieuwe bedrijven aan te trekken (en niet de minste: Microsoft, Google, H&M). Met dat laatste hebben wij in Vlaanderen steeds grotere problemen door het Nimby-effect ("Not In My Backyard"), dat hier opduikt van zodra er ergens een nieuwe fabriek zich wil vestigen of een bestaande wil uitbreiden. Toch blijft het m.i. natte vingerwerk om nu al te voorspellen hoe de situatie er over vier jaar zal uitzien. Op een jaar kan er hier zoveel gebeuren. Denk maar aan de crisis van 2008, die ook door geen enkele studiedienst was voorspeld. In verband daarmee wil ik trouwens ook verwijzen naar een andere studiedienst, die van de Vlaamse regering, die uitgerekend deze week uitpakte met de voorspelling dat er tegen 2030 een half miljoen "Vlamingen" meer zullen zijn. Hoe weet men dat, tenzij men ervan uitgaat dat de immigratiestromen ongehinderd zullen aanhouden? Om echter op Wallonië terug te komen, dient er wel rekening te worden gehouden met een zeer grote "maar". Als die regio het inderdaad wil maken, zal men toch "lichtjes" van mentaliteit moeten veranderen en niet om de haverklap het werk moeten neerleggen, zoals dat nu het geval is. Als men in het zuiden van dit land nog maar het woord "staking" hoort, ligt alles er zo goed als plat. Dat maken we deze eigenste dag mee, die door de rode en blauwe vakbonden is uitgeroepen tot "actiedag", niet "stakingsdag", maar dat betekent in Wallonië hetzelfde. Dat men zoiets niet ongestraft kan blijven doen, bewijst de beslissing van staalreus ArcelorMittal in Luik. Daar liggen de hoogovens al sinds 1 maart stil en heeft het bedrijf besloten alle geplande verdere investeringen op te schorten. Die hoogovens waren al eens afgeschreven, maar toch terug opgestart. De kans is nu groot dat het er straks definitief gedaan is. En men hoeft geen studiedienst te zijn om dat te voorspellen...
Volgens de media zocht Albert II een "Chinese vrijwilliger" om, als zevende in de rij, eens e.e.a. te gaan oplossen om zijn ontredderde land terug aan elkaar te lijmen. Dat werd, zoals algemeen verwacht en zoals ik ook al schreef in mijn vorige blog, kersvers CD&V voorzitter Wouter Beke. Waar ik het ook bij het juiste eind had, was dat het hier zou gaan om bezigheidstherapie. Beke moet zich nl alleen met het communautaire bezig houden en krijgt daar onbeperkte tijd voor. In werkelijkheid moet hij de zaken rekken tot Leterme er zijn IPA-wetgeving en zijn begrotingsvoorstel voor Europa erdoor heeft gejaagd. Beke is niet te benijden. Hij zit in de zgn G4 van de partij, samen met Kris Peeters, Steven Vanackere en Yves Leterme, en vertegenwoordigt de huidige leiding die feitelijk binnen die partij alleen steun krijgt van Unizo en de Boerenbond. Daarbuiten is er de ACV-strekking die het Belgische status quo blijven verdedigen en de oude krokodillen Martens, Eyskens en Dehaene. De eerste twee van dat laatste trio zou men beter politiek monddood maken, want zij zijn mede de oorzaak geweest van de huidige Belgische malaise. De derde heeft ook bewezen (en zelf gezegd) dat hij een man van de vorige eeuw is en zou er binnenkort mee stoppen. Nu ja, wie leeft zal zien. Linksen en francofonen verwachten veel van Beke, omdat zij hopen dat zijn CD&V weer CVP zou worden en dan weer "met de dood in 't hart" zouden gaan toegeven. Ik denk niet dat dit zal gebeuren, omdat de partij zich geen tweede opeenvolgende electorale pandoering kan veroorloven.
Didier Reynders heeft gisteren zijn huiswerk afgeleverd en - alhoewel hij er wijselijk genoeg weinig over uitlaat - zal het wel een onvoldoende zijn en zal het al evenveel opbrengen als zijn doortocht van na de verkiezingen van 2007. Het belangrijkste voor Reynders, is Reynders zelf. Hij is geen MR voorzitter meer en zou ook zijn post van minister van Financiën, die hij al elf jaar (!) bekleedt, kwijt spelen als zijn partij niet meer in een volgende federale regering zou zitten. Misschien zit hij daarmee wel op één lijn met De Wever die ook steeds zegt, dat hij liever geen regering heeft dan een slechte. De mensen die voor De Wever gestemd hebben, willen verandering, willen dat hij het been stijf houdt en zijn bereid daarvoor desnoods nog wat langer te wachten. Ze hebben reeds meegemaakt wat het betekende toen een zekere Leterme de zaak wou oplossen met vijf minuten politieke moed en wat dat (niet) heeft opgebracht. Diezelfde Leterme is trouwens niet zo slecht bezig met zijn regering in lopende zaken. De man mag zich als politicus dan wel verbrand hebben, als uitvoerend ambtenaar is hij momenteel de right man on the right place. Het leven gaat zijn gewone gang, de staatsschuld vermindert zelfs zonder dat er iets aan gedaan wordt, de belastingen worden geïnd, het huisvuil wordt opgehaald en hij slaagt er zelfs in nieuwe bestuurders te laten benoemen bij de nationale bank. Dat zijn regering geen potten breekt, hebben we te danken aan het feit dat ze verplicht is met de zgz twaalfden te werken, waardoor ze de vinger op de knip moet houden. Tenslotte gaat deze lopende regering zelfs een gecorrigeerde IPA versie uitbrengen en een nieuwe begroting opstellen, niet uit eigen initiatief, maar omdat het moet van Europa. Om deze laatste twee punten te kunnen verwezenlijken kunnen er niet eerder nieuwe verkiezingen komen. De regering zou ze dan nl niet meer kunnen uitvoeren en het laatste wat we nu kunnen hebben is trammelant met Europa (vraag het maar de Ieren). Daarom heeft men nu iemand nodig die - zoals in het voetbal - kan temporiseren en die ervoor kan zorgen dat er verder eerder niets gebeurt. De een doet niets en de ander doet niets en het ene werk brengt het andere mee. Daarvoor heeft Leterme best een bezigheidstherapeut vanuit de eigen rangen en dat wordt waarschijnlijk Wouter Beke, ook al is die geen eerste keuze. Dat was nl Vanackere, maar die man heeft hogere ambities en wil zich aan dergelijk stuntwerk niet verbranden. Het zal dus wel Woutertje worden.
We hebben het vroeger wel eens meer meegemaakt, maar nu was het toch een tijdje geleden. Er is nog eens hommeles in het blauwe huishouden. Oorzaak is een zekere Mathias De Clercq, kleinzoon van Willy "Krol" De Clerq, ex grijze eminentie van de Vlaamse liberalen en kopstuk van het grafelijk Gent. De jonge man heeft het belgicisme met de paplepel binnengekregen en schopt nu wild om zich heen, maar vooral in de richting van de N-VA die hij beschuldigt van "verrottingsstrategie". Merkwaardig, dat hij daar nu pas is achtergekomen, uitgerekend nu zijn eigen partij eindelijk nog eens mag meepraten in de onderhandelingen op federaal vlak. Hij wordt trouwens gesteund door niemand minder dat "Gust" Verhofstadt, vriend van de familie en protégé van dezelfde Krol, uitgerekend de man die voor een groot deel verantwoordelijk is voor de huidige lamentabele toestand van dit land. Het was Verhofstadt die de kiesarrondissementen liet veranderen, maar "vergat" dit te doen met B-H/V. Merkwaardig in deze zaak is dat Alexander De Croo, die thuis ook het belgicisme met de paplepel heeft binnengekregen, zo niét reageert. Misschien komt dat doordat De Croo Jr eerst in de zakenwereld heeft gestaan en niet meteen in de politiek is terecht gekomen, waardoor hij een stuk pragmatischer is geworden. Niet zoals die Matthias, die al schepen van de stad Gent werd terwijl hij nog groen achter zijn oren was. De knaap wil waarschijnlijk carrière maken zoals mentor Verhofstadt, waarbij hij echter vergeet dat de tijden "lichtjes" veranderd zijn. Dat heeft de huidige leiding van Open VLD echter wel begrepen en die is niet zinnens het Gentse knaapke te volgen in zijn communautaire ontboezemingen. Misschien was heel de heisa omtrent Mathias De Clerq een poging om de vroegere toestanden met Karel De Gucht eens over te doen. Diezelfde heer De Gucht, die nu vanuit zijn dikbetaalde Europese job zijn licht laat schijnen over wat hij vindt van het Vlaams nationalisme. Het woord "mestkevers" heeft hij (nog) niet laten vallen. Dat zal hem bij zijn huidige status wellicht niet meer passen...
"Jobs, jobs, jobs!" was een van de slogans van Caroline Gennez bij de laatste verkiezingen. Wel, als we het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) mogen geloven, gaat ze die krijgen. Dat VBO heeft nl een enquête uitgevoerd bij zo'n 560 ondernemingen en zowat de helft daarvan wil tussen dit en vijf jaar extra personeel aanwerven. Als men er bovendien rekening mee houdt dat er in dezelfde periode een massa mensen met pensioen zal gaan, (circa 6% van de werkende bevolking!), dan komt het verbond tot de conclusie dat België in de komende vijf jaar 151.000 vacatures zal hebben in te vullen. Halleluja! Daarmee eindigt voorlopig echter het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat er voor die 151.000 jobs waarschijnlijk weinig echt bekwame mensen zullen gevonden worden. Nu reeds zijn er bedrijven die na drie maanden hun vacatures intrekken omdat ze ze niet ingevuld krijgen. Heel wat van die banen vereisen nl een technische achtergrond en/of enige praktijkervaring. België mag dan wel een paar honderdduizend werklozen hebben, de meeste ervan zullen niet in aanmerking komen voor de vakante banen. Dan maar import? Vergeet het maar. 95% van wat hier via asiel en immigratie binnenkomt zijn mensen die er niet of nauwelijks voor in aanmerking komen. Twee derden ervan gaat zelfs meteen op kosten van de staat leven en de rest heeft een min of meer lange tijd nodig om zich aan te passen, in de eerste plaats aan de taal van de regio waarin ze komen wonen. Het is dan ook dringend noodzakelijk, dat die asiel en immigratiewet wordt aangepast, zoals men wel zinnens is te doen, maar waarbij CDH en PS nog altijd dwars liggen. Het belachelijke van die hele zaak blijft het feit dat inwijkelingen hier aanvaard worden als ze bv (min of meer) Frans spreken, maar het wordt gedoogd dat die zich dan op Vlaams grondgebied komen vestigen. De francofone partijen zijn zich daarvan terdege bewust en hopen op die manier de door hen gewenste verfransing een steuntje in de rug te kunnen geven. Niets is wat het lijkt. Wat zou er dan moeten gebeuren? Eventueel een doelgerichte immigratie, zoals dat bv gebeurt in Canada en waarbij men alleen die mensen laat komen die men echt nodig heeft. Het alternatief zal nl zijn dat bedrijven, die in België geen geschikt personeel meer vinden, hier zullen vertrekken, wat zal zorgen voor minder jobs i.pl.v. meer. Gennez zal dus nog even geduld moeten oefenen. Misschien kan ze ondertussen eens proberen om de Vlaamse zaak wat meer te steunen en niet die van de francofone PS die er alleen maar op uit is om een nieuw proletariaat te creëren, op de kap van de Vlamingen dan nog. Les affaires, c'est l'argent des autres...
