Vorig jaar besloot ik voor de kinderen en kleinkinderen geen kerstcadeaus te kopen. In de plaats daarvan nodigde ik hen uit om dit jaar, waarin ik 75 geworden ben, allemaal samen voor één week naar Sardinië op vakantie te gaan. Iedereen was het daarmee eens (raar, he?) en vanavond rijden we allemaal naar Zaventem, waar we logeren, om dan morgen het vliegtuig te nemen naar Olbia, een stadje in het noordoosten van het eiland, niet ver van Aga Khan’s Costa Smeralda. Daar hebben we drie auto’s gehuurd, waarmee we via de Barbagia, het bergachtige binnenland, naar de Costa Rei rijden aan de zuidoostkust. Ik heb daar drie bungalows gehuurd vlak tegen een strand dat – volgens Global Village – bij de vijf mooiste van de wereld behoort.

   Die Costa Rei is voor mij niet zomaar een kust. Ik arriveerde er in 1963 als 23 jarige jongeman, met een vrouwtje van 20 en een dochter van 9 maanden. We hadden er een stuk grond gekocht van 80 ha met een lengte van 800 meter aan het strand. De regio had geen naam. Daar er al een strandmeer was met de naam Piscina Rei, een heuvel die Sa Punta Rei heette en het eerste hotel dat er – door een Vlaming - gebouwd werd Villa Rei genoemd werd, besloten we de hele kuststrook Costa Rei te noemen (‘Rei’ is Sardisch voor ‘koning’; in het Italiaans ‘Re’, in het Spaans ‘Rey’). We maakten er ook ter plaatse publiciteit mee en enkele jaren later besloot de provinciale dienst voor toerisme van de provincie Cagliari de naam officieel te maken. Ik heb die kust dus zijn huidige naam gegeven. In de Unione Sarda, de grootste krant op het eiland, stond zondag nog een artikel over mij met foto en al. Te zien op

http://www.unionesarda.it/articolo/cronaca/2015/08/16/la                  

   Enfin, wij gaan met zijn allen nog eens terug naar de plek waar ons sprookje een avontuur werd dat daar negen jaar geduurd heeft. We waren echter te jong, te onervaren, konden in die tijd daar niet op enige overheidssteun rekenen (er was zelfs geen weg naartoe, laat staan water en elektriciteit). Toen ook het thuisfront het liet afweten, hebben we zaak aan anderen moeten overlaten en zijn we met zijn vijven naar Vlaanderen teruggekeerd (op Sardinië kregen we er nog twee kindjes bij). Het artikel, waarvan hierboven sprake, toont wel aan dat men mij ginder niet vergeten is. Hopelijk gunnen ze me daar die week vakantie en doen mijn lezers dat ook, want die zullen mijn brouwsels voor een week moeten missen…

   A si birri (Sardisch voor ‘tot weerziens’).

18-08-2015, 00:22 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (9)

   Het is natuurlijk nog altijd komkommertijd en in zo’n periode is het zo goed als onmogelijk voor een politicus om zich te profileren. Dat geldt ook voor John Crombez, de kersverse voorzitter van de Vlaamse socialisten. Wel heeft de man al gesteld dat de jaarlijkse fractiedagen van de partij die normaal in het najaar gehouden worden, dit najaar samen met de Waalse familie zullen gehouden worden. Dit is niet alleen een stap terug, maar tevens een stap verder naar links, waar in Vlaanderen al een PvdA de uiterst linkse kiezers opvrijt. Zo’n combinatie gaat de PS misschien wat sterker maken, maar de SP.a in geen geval.

   Dat rukje naar links is trouwens geen uitsluitend Vlaamse reflex, want dat gebeurt tegenwoordig in zowat heel Europa, waar de socio’s overal terrein verliezen. Denk maar aan de UK, waar Labour dacht de verkiezingen om haar ene been te kunnen winnen, maar flink werd afgestraft en nu weer een hele legislatuur in de oppositie zal zitten. Als reactie daarop gaan ze daar nu waarschijnlijk een communist als nieuwe leider kiezen. In Griekenland heeft uiterst links dit jaar wel de verkiezingen gewonnen, maar zo goed als haar hele programma moeten verloochenen om aan de centen te kunnen geraken. Dat Griekse debacle heeft als gevolg gehad dat de nieuwe Spaanse linksen, die dachten in de slipstream van Syriza straks in Spanje de lakens te mogen uitdelen, bij de eerste regionale verkiezingen (in Andalusië) amper de 10% bereikten (zo’n beetje als SP.a en Groen bij ons). In Frankrijk ziet niemand de socialisten winnen bij een volgende verkiezing en in Duitsland vindt de helft van de SPD-kiezers dat Merkel beter kanselier kan blijven omdat ze zelf geen valabele kandidaten meer hebben.

   Blijft dus nog de PS over. Wel, volgens het editoriaal van Le Vif/L’Express, toch hét toonaangevend nieuwsmagazine in Wallonië, ziet men daar de socialisten in 2019 niet terug in de federale regering komen. Ondanks haar anti-Vlaamse retoriek moet het blad toegeven dat de huidige Zweedse coalitie het niet slecht doet. De oude garde, die het in de PS nog altijd voor het zeggen heeft, loopt met de regelmaat van een klok met haar kop tegen de muur omdat ze oppositie moet voeren tegen maatregelen die meestal genomen zijn tijdens de vorige regering, waarin ze zelf de premier leverde. Het betert er zeker niet op nu zelfs de Waalse vakbonden met elkaar overhoop liggen en de Waalse tak van de PvdA de poten onder de syndicale constructies probeert af te zagen.

   Kortom, als Crombez denkt op die manier zijn partijtje, of wat daar van overblijft, weer nieuw leven in te blazen, dan wordt dat een werk van zeer lange adem.

17-08-2015, 00:11 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)