Zoals hij nu bezig is, zal Leterme meer dan waarschijnlijk niet slagen in zijn opdracht een nieuwe federale regering te vormen, laat staan daar nog een staatshervorming aan vast te plakken. Na de eerste week is zo goed als niets gebeurd, zijn er amper twee van de negen hoofdstukken van zijn rapport besproken maar is er daarover slechts een schimmig akkoord, waarmee men nog alle kanten uit kan, ook de verkeerde. Reynders en milQuet lusten elkaar rauw en ook Leterme zelf moet het steeds meer ontgelden bij de Walen in het algemeen en bij de Waalse media in het bijzonder. Al zijn uitspraken worden er gewikt en gewogen aan de niet altijd lovende verklaringen die hij over Wallonië en België heeft afgelegd (en die - nota bene - meestal juist waren: niets kwetst harder dan de waarheid). De Walen hebben al heimwee naar Verhofstadt die hen de laatste acht jaar zoveel cadeautjes heeft bezorgd. En dan is er feitelijk nog niets gezegd over het communautaire luik van Leterme's rapport dat eigenlijk ook al niet veel voorstelde: één (1!) bladzijde op 86 is al beter dan de halve pagina op 200 van Reynders, maar als daar niet méér uitkomt, zal Leterme zijn voornemen om in een nieuwe federale regering te stappen moeten laten varen. Hijzelf had immers gezegd dat er in elk geval een staatshervorming moest komen. Dit lijkt steeds minder het geval te worden. Wat zijn de alternatieven als Leterme niet slaagt? 1) Een olijfboomcoalitie (die term komt uit de Italiaanse politiek), met christendemocraten, socialisten en groenen. 2) Een asymmetrische coalitie met een olijfboom in het zuiden en oranjeblauw in Vlaanderen. 3) Een tripartite, met dan waarschijnlijk een liberaal als eerste minister... 4) De natte droom van Decroo: een paars-groene regering met een minderheid in Vlaanderen, hét recept voor een echte Vlaamse revolutie. Ik zou zeggen, laat de heren politici van de zichzelf benoemde democratische partijen maar wat sudderen in hun "pot belge". Bij elke mislukking komt het onafhankelijke Vlaanderen immers een stap dichterbij, tot spijt van wie 't benijdt!
De term illegale inwijkelingen heeft bij ons een nieuwe dimensie gekregen met het geval van de Ecuadoriaanse Cajamarca. Tot nu toe was het zo dat een (meestal jong) koppel met of zonder kinderen (in veel gevallen kwamen die er nadat ze hier aankwamen) zich illegaal in ons land vestigde en dan asiel aanvroeg. Als dat mensen zijn die uit een land kwamen waar ze geen gevaar lopen (meestal is dat zo), dan wordt die asielaanvraag afgewezen en worden de vermeende asielzoekers (in werkelijkheid zijn het economische gelukzoekers) verzocht het land te verlaten. Dat uitwijzigingsbevel wordt meestal door de aanvragers naast zich neergelegd. Ze zoeken en vinden een advocaat uit de gespecialiseerde mensenhandel en tekenen beroep aan. Dat spelletje kan jarenlang duren. Ondertussen zijn de kinderen van de immigranten hier groot geworden en spreken die onberispelijk Nederlands, waardoor het ultieme uitwijzingsbevel wreed aandoet. Men vergeet er telkens wel bij te zeggen dat die mensen de hele tijd onze wetten overtraden. Als gevolg van de uiteindelijke uitwijzing, komt de omgeving van het koppel op straat en eist die dat de mensen hier zouden mogen blijven, want ondertussen geïntegreerd. Burgemeesters en zelfs één minister (zijn voornaam is Bert) doen daar aan mee en maken een lachertje van de wettelijkheid van hun eigen Staat. Het geval Cajamarca is anders. Die waren hier al vier jaar, maar hadden nooit geen asielaanvraag gedaan. Volgens de wet moeten zij er dan ook uit. Nu blijken ze opeens wel tijd (en geld?) te hebben om zich een advocaat aan te schaffen. En er is nog meer. Señor en señora Cajamarca blijken nl niet meer bij elkaar te zijn. M.a.w. de echtgenoot (én nog twee zoontjes) blijken hier ook nog te zijn en er wordt met geen woord gerept over het feit of die hier nu al dan niet wél mogen blijven. Tenslotte is de president van Ecuador, Rafael Correa, die met een Belgische gehuwd blijkt te zijn, moeder en dochter Cajamarca gaan bezoeken in het gesloten asielcentrum 129bis. Mijnheer de president vindt het daar maar niets en protesteert tegen het terugsturen van de Cajamarcas. Overmorgen, maandag 30 juli, worden moeder en dochter Cajamarca op een vliegtuig richting Quito gezet en moet die president daar zelf maar zien voor een oplossing van zijn landgenoten. Het is toch te gek om los te lopen dat wij hier allerlei procedures opstellen om de instroom van vreemde gelukszoekers onder controle te houden en dat diegenen die hier niet eens een aanvraag doen om te kunnen blijven, dat tenslotte toch zouden mogen omdat e.o.a. politieker opeens ontdekt dat hij een electoraal gat in de markt heeft ontdekt. "Dura lex sed lex", de Romeinen wisten het al. Als een Staat er niet in slaagt zijn eigen wetten te laten naleven (denk ook maar aan B-H/V), dan is ze geen rechtstaat meer.
De media mogen deze zomer niet klagen. Normaal zitten we nu in volle komkommertijd en is echt nieuws schaars. Nu worden we er mee rond onze oren geslagen. Het is dit jaar niet alleen het weer, dat in opspraak komt. We maken soms nog mee dat het ergens "te" is, te heet of te nat. Nu krijgen we o.a. "genieten" van een regeringsvorming, een opgeblazen geval van illegale immigratie en, last but not least, van een ronde van Frankrijk waar men van het ene schandaal over het andere struikelt. Ondanks alle verklaringen en voorzorgen blijven er renners vals spelen en ik denk niet dat het in de toekomst heel anders zal zijn. Een zware koers zoals de Tour wint men niet op spek en eieren of op boterhammen met bruine suiker. Men zal dus steeds zoeken zijn voeding aan te passen, supplementen te zoeken en daarbij nog God weet wat om in de glorie te kunnen staan. Zelfs de Tour een stuk lichter maken zal niets oplossen. Er zijn al gevallen geweest van lopers die zich drogeerden om de honderd meter sprint te kunnen winnen, denk maar aan Ben Johnson. Moet men ze dan maar tachtig meter laten lopen? De hele heisa heeft er wel voor gezorgd, dat er bosjes renners vroegtijdig naar huis trekken en we straks misschien nog een landgenoot binnen de eerste vijftig gaan vinden. Van zodra er een of meerdere bergen op een parcours liggen, zijn die van ons er niet meer bij. We kunnen alleen nog hopen op ritoverwinningen in de vlakke ritten en, voor Boonen althans, op de groene trui. Met alle respect voor Tom, momenteel zowat de enige die er bij ons bovenuit steekt én daarenboven aardig wat gezond verstand tentoon spreidt, maar die groene trui is ook maar een soort kansspel. Eigenlijk zouden ze die competitie terug moeten laten verlopen zoals vroeger. Wie eerst aankomt krijgt één punt, wie 99ste arriveert, krijgt er 99. En dan zorgen zo weinig mogelijk punten te hebben. Dat zal als gevolg hebben dat sprinters verplicht zullen zijn ook in de moeilijkere ritten een tandje bij te steken in plaats van - zoals nu - lui achteraan in de "bus" plaats te nemen en er een betaalde snipperdag van te maken. Nu, ze doen maar, voor heel wat mensen zal het worst wezen wat er nog in de huidige Tour gebeurt. Ikzelf had de gewoonte alleen te kijken als er bergritten waren. Was de koers niet veel zaaks, dan zag men toch nog prachtige landschappen. Dat zal ik in de toekomst wel blijven doen, denk ik. Tenzij ze natuurlijk de bergen eruit zouden halen. Ge weet maar nooit in deze gekke wereld van de commercie...
Nu het steeds duidelijker wordt, dat Leterme nog niet aan de kermis is en er misschien helemaal niets in huis komt van een nieuwe regeringsvorming, zijn er weer de nodige Vlamingen die in paniek slaan en toch maar al meteen toegevingen zouden willen doen om België te redden. Zo verscheen er vorige week in De Standaard een artikel aan de hand van Hugo De Ridder, ex-Standaard journalist, nu met pensioen, die stelde dat het zou worden: "België of de chaos". Waarop een alerte lezer repliceerde met "Onzin: België ís de chaos". Bij het tot stand komen van Tsjechië en Slowakije was er toch ook geen chaos en beide landen hebben zich alleen maar kunnen verbeteren. Dat was natuurlijk alvorens ze in de E.U. kwamen en daar zou voor ons een probleem kunnen rijzen. Om dat te omzeilen, zou het misschien wenselijk zijn eerst over te schakelen op een confederale staat, waarbij we binnen Europa eerst nog als België functioneren en dan het geschikte ogenblik en de modaliteiten zoeken om er definitief een einde aan te maken. Nog een straf voorstel stond er deze week te lezen in de lezersrubriek van "'t Pallieterke". Daar stelde ene Vic Eggermont uit Ekeren voor om van Brussel-Halle/Vilvoorde één (derde) gewest te maken. Kan men het de Francofonen nóg gemakkelijker maken? Natuurlijk kan men, alvorens zo iets te doen, allerlei eisen stellen, maar bij ervaring weten we dat de Francofonen toch hun woord niet houden (zie maar naar de faciliteiten gemeenten) en we daarna alles zullen kwijt zijn. Die Vic heeft wel één punt: als we Brussel-Halle/Vilvoorde splitsen, dan zullen de Vlaamse Brusselaars (of zijn het Brusselse Vlamingen?) in de verdrukking komen. Ook daarvoor is echter een oplossing. Als Vlaanderen de geldkraan naar Brussel dichtdraait, krijgt het voor de Vlaamse ingezetenen van de hoofdstad alle faciliteiten die het maar wensen kan. Laat ons terloops ook niet vergeten dat de bevolking van Brussel steeds meer bestaat uit vreemdelingen en mensen van vreemde origine, wat tenslotte in het voordeel van Vlaanderen zal zijn, want die zullen meer belang gaan hechten aan de economie en minder aan het communautaire. Om Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen heeft men zelfs geen nieuwe regering nodig. Een Vlaamse meerderheid in het parlement volstaat, zoals dat al gebleken is bij de samenstelling van het vaste bureau en de quaestoren. Wat er daarna zal gebeuren, zal de toekomst ons leren. Eén ding zal dan wel vast staan, nl dat de Vlamingen, eindelijk, eens zullen laten zien hebben wat een meerderheid betekent. Na 177 jaar wordt dat wel eens tijd!
Trouwe lezers van mijn blog zullen al wel weten dat ik nogal huiverig ben tegen al wat links en anti-Vlaams is. Meestal gaan die twee termen hier bij ons samen. Vlaamsgezinde linksen zijn eerder uitzonderingen die bijna verplicht zijn centrum of rechts te stemmen daar hun stem anders misbruikt wordt tegen de Vlaamse zaak. Om dezelfde redenen koop of lees ik nooit De Morgen. Deze opvolger van De Volksgazet mag dan wel links zijn, haar lezerscliënteel bestaat tegenwoordig niet meer uit werkende mensen, maar eerder uit progressieve intellectuelen, de lichting van 1968, zeg maar de "gauche caviar". Dat het lezerspotentieel van die krant afneemt, is dan ook logisch, want de huidige jeugd houdt meer van de traditionele waarden, zoals recentelijk nog gebleken is uit een enquête. Ook de uitslag van de laatste verkiezingen laat duidelijk zien, dat de linkse haring niet meer braadt, zeker niet in Vlaanderen. Niettegenstaande een achteruitgang van links en vooral van de partijen die niét de Vlaamse kaart spelen, blijft De Morgen rustig zijn progressieve koers varen. In navolging van De Standaard, zoekt de krant ook toenadering tot de Waalse pers en zo gebeurde het dat Bénédicte Vaes, politiek redacteur van Le Soir, ook in De Morgen haar mening kwijt mocht. Het was wel de moeite. Volgens Vaes, aan de naam te zien blijkbaar een zoveelste gerecycleerde Vlaamse, is er maar één verschil tussen de N-VA en het Vlaams Belang: De N-VA is niet racistisch, behalve tegenover de Walen! Voor hetzelfde geld kan men dan ook zeggen dat het FDF niet racistisch is, behalve tegenover de Vlamingen. 't Is maar, hoe ge het stelt... Vaes vertegenwoordigt Franstalig Brussel. Haar achterban houdt niet van Vlaanderen, houdt niet van Leterme en dus nog veel minder van alles wat zich rechts van de CD&V bevindt. In het raam van de huidige regeringsonderhandelingen kan men dan ook gerust stellen, dat er van welke staatshervorming ook helemaal niets in huis gaat komen. In alle West-Europese landen wordt er steeds meer op gehamerd dat men slechts kan inburgeren als men de plaatselijke taal leert cq spreekt. Alleen voor onze francofonen blijkt dat niet evident, omdat zij dan ook verplicht worden Nederlands te leren c.q. spreken als ze zich in Vlaanderen vestigen. Voor hen is Vlaanderen niets anders dan een wingewest dat hen vroeg of laat als een rijpe vrucht in de schoot zal vallen. In de huidige onderhandelingen op Hertoginnedal komt het er dan ook op aan dat de Vlaamse partijen, het kartel CD&V/N-VA op kop, geen morzel grond meer afstaan, geen enkele stap meer terugzetten i.v.m. de faciliteiten en geen enkele prijs betalen voor wat ons wettelijk toekomt. Als dat volgens de francofonen niet kan, dan komt er beter geen nieuwe regering en houdt het op met dit kunstmatig land. Waarom zouden wij niet mogen doen wat Tsjechië en Slovakije wél mochten?
Rond de luchthavenproblemen van Zaventem blijft het stinken. Nadat het antinachtvluchten comité van de (overwegend franskiljonse Oost-rand) al een proces tegen de Belgische Staat gewonnen had, is er nu een tweede identieke zaak gewonnen door het comité van de (Vlaamse) Noord-rand. Beide eisen 50.000 euro wegens het schenden van de geluidsnormen van het Brusselse "gewest". De Noordranders zijn zelfs nog een stapje verder gegaan en vragen een deurwaarder beslag te leggen op het schilderij van Bruegel "De val van Icarus", alsof dat ermee zou te maken kunnen hebben. Heel die heisa rond Zaventem, waaraan maar geen einde komt, hebben we ook al te danken aan het verlichte bestuur van acht jaar paars. Toen maakte groene Isabelle Durant, tijdens Verhofstadt I, een einde aan de internationaal geldende regels dat vliegtuigen moeten opstijgen tegen de wind in. Ze werd opgevolgd door Bertje Anciaux die zelf in regio woont en niet weinig blij was een jaar later te kunnen overstappen naar de Vlaamse deelregering, zodat hij van die "klotejob" (zijn eigen woorden, Bertje is geen intellectueel weet je wel!) vanaf was. Bertje den bleiter werd opgevolgd door Renaat de zagevent en die heeft er ook niets van gebakken. Landuyt's uitleg dat hij er nu niets meer aan kan doen omdat we met een regering van lopende zaken zitten, is iets dat hij al een jaar op voorhand had kunnen zien aankomen. Hoe het nu verder moet, weet niemand. Er is geen regering die de knopen kan doorhakken en het ziet er niet naar uit dat er snel een zal komen. Heerlijk land! --- In de marge van bovenstaande is er dan ook het proces dat een groep bedrogen reizigers heeft aangespannen tegen de 48 brandweerlui en veiligheidsmensen van de luchthaven, die de laatste week van juni de hele zaak plat legden en zo 26.000 mensen in de kou zetten. Dat alles in de naam van het sacrosancte (wilde) stakingsrecht. Hopelijk worden ze veroordeeld. De vakbonden zelf kunnen nl nooit aansprakelijk gemaakt worden in dit land. Die hebben hier eenzelfde statuut als de maffia. Er is daarvoor ook een andere oplossing, maar die is te simpel voor dit apenland (dixit Mark Eyskens): vervang zo'n stakers door militairen voor zolang dat nodig is. In Amerika slaagde Reagan daarin, maar dat is dan ook in "the land of the free"!
De geitenboer heeft dus een bok geschoten. Leterme verwarde de tekst van de brabançonne met die van de marseillaise. Toch straffe kost voor geletterd iemand die de ambitie heeft België te gaan leiden. Nemen we maar aan dat de man overwerkt is en flink aangeslagen door de problemen waarvoor hij staat. Ge kunt het op zijn gezicht lezen. Hij is trouwens in goed gezelschap, want hij maakt deel uit van die 80% landgenoten die misschien wel het verschil kennen tussen beide hymnen, maar die de woorden van de "bravezeun" ook niet kunnen zingen. Daarmee houdt het trouwens niet op: er zijn - voor zover ik weet - alleen al in het Nederlands zeker twee versies van het nationale volkslied, dan is er de Franse tekst en misschien is er ondertussen ook al wel een Duitse, voor de Oostkantonners. In Spanje, waar ze ook met nogal wat verschillende soorten bevolking zitten (Catalanen, Castilianen, Basken, Galliciërs, Andaloezen en misschien vergeet ik er nog enkele) hadden ze daar iets opgevonden: dat land heeft een nationale hymne zonder woorden! Er bestaat trouwens nóg een versie van de brabançonne die wij vroeger op school allemaal kenden: "Juicht, Belgen Juicht, onze ezel kan weer s..."! Dat Leterme ook niet wist waarom het op 21 juli een nationale feestdag was, kan je hem evenmin kwalijk nemen. De nieuwbakken minister-president van Wallonië, Demotte, wist het ook niet en Verhofstadt, die - nota bene - al zeven nationale parades heeft meegemaakt, al evenmin. Die laatste was wel zo slim het eerst aan een van zijn slaven te gaan vragen... Dat bijna niemand zo iets weet, heeft mede te maken met het feit dat de meeste mensen hier weinig of niets meer afweten van geschiedenis (en evenmin van aardrijkskunde of klassieke muziek). Dat kan men dagelijks meemaken bij de verschillende quizzen. Dat Leterme tenslotte over dat akkevietje "gepakt" werd door de RTBF is maar een voorsmaakje van het jennen dat hij waarschijnlijk vanwege zijn Waalse broeders nog zal moeten ondergaan vooraleer hij erin zal slagen een nieuwe regering te vormen, als die er al zal komen...
