Kenmerkend voor deze tijd is dat in het Westen heel wat hoofdsteden een grote economische groei kennen. Londen, Berlijn en Rome steken er bovenuit. Zelfs Brussel haalde vorig jaar een groei van 2,2%, wat hoger is dan die van Vlaanderen en Wallonië. Toch stelt het niet veel voor in verhouding tot de meeste andere grootsteden, zeker niet als men bedenkt dat de stad ook kan beschouwd worden als de hoofdstad van de Europese Unie. Daar komt nog bij dat Brussel enkele schaduwkantjes heeft die mogen tellen: een werkloosheid van rond de 20% en ± een kwart van zijn bevolking die onder de armoedegrens leeft. Het is een grote fout geweest van Brussel stad een gewest te maken. Dat beseffen de meeste Belgische politiekers ondertussen ook wel, maar zij doen er niets aan. Als ge ziet hoe die arme Landuyt zich doorlopend laat rollen door de Brusselse potentaten, dat zou men warempel nog medelijden met hem krijgen. Brussel weigert te bewijzen dat het de hoofdstad is van een meertalig land, het kijkt alleen maar hautain neer op de rest van de bevolking. Dat het ook nog de hoofdstad van Vlaanderen is, wil het helemaal niet geweten hebben. Dat zien we genoeg in Zaventem, een groeipool die duizenden jobs voor Brusselaars zou kunnen opbrengen, maar die halsstarrig wordt geboycot door de opgeblazen kikkers van het Brusselse stadhuis. Het enige waarin ze in Brussel straf zijn, buiten dan het opleggen van extreme geluidsnormen, is het bedelen om geld en het organiseren van feesten (op kosten van de belastingbetaler). Zijn nationale en internationale rol zou veel extra kosten met zich meebrengen, maar enig resultaat is daarvan niet te merken. Ook van zijn missie als Europese hoofdstad maakt Brussel er een potje van door continu ruzies uit te vechten met de Europese instellingen en ambtenaren. Feesten kunnen ze wel in Brussel dus wel. De voorbije week was het weer zover. Ditmaal werd een "kunstwerk" onthuld om de holebi's van de hele wereld in de kijker te zetten. Dat kunstwerk bestaat in een vierkante zuil, waarop enkele duizenden namen van al dan niet vermeende holebi's vermeld staan. Ik denk dat ze die zuil maar best in 't oog houden. Met een steeds groeiende moslimbevolking, die met dergelijke plaisanteriën niet opgezet is, zou dat "kunstwerk" wel eens duchtig beschadigd kunnen geraken. Heeft Brussel dan echt niets anders te doen dan mensen uit te dagen? En dat dan nog met geld dat het krijgt van de instanties die het constant beledigt. Ik blijf erbij dat men een einde moet maken aan dat Brussels experiment. Brussel is geen gewest en zal er nooit een worden. Zelfs van het regelmatig vernoemde "Wallobrux" komt niets in huis. Dat Walen en Brusselaars samen zouden gaan, is ook een fabeltje. Door het steeds groeiend aantal vreemdelingen worden straks ook de francofonen een minderheid in Brussel. Daarenboven kijkt Henegouwen steeds meer naar Rijsel, Namen/Luxemburg naar het Groothertogdom en wil de Duitstalige gemeenschap helemaal niets met Brussel te maken hebben. In de discussie over (con)federalisme van de jongste jaren is er nooit veel concreets over Brussel verteld. Dat kan ook niet, want Brussel heeft als gewest geen toekomst. Maak er een internationale stad van of laat het beheerd worden door Vlaanderen én Wallonië. Als die laatste regio er geen geld voor heeft (zoals voor alle andere problemen), dan moet Vlaanderen Brussel maar overnemen, desnoods met een internationaal statuut er bovenop. Veel verschil zal het niet maken: we betalen nu ook al alle kosten van dit "derde" gewest.
De nieuwste modetrend in de Belgische politiek is een boek schrijven. Waarschijnlijk onder het motto: "wie schrijft die blijft", hebben zowel Leterme, De Gucht als Verhofstadt al een boek geschreven (of beter: laten schrijven). Voor wat Verhofstadt betreft, was dat al zijn vierde burgermanifest, maar hij wordt aan die eerste drie liever niet meer herinnerd. De man blijkt nl niet consequent te blijven. Om te laten zien dat Walen ook op dit gebied niet achter kunnen blijven, heeft Didier Reynders, onze onvolprezen minister van Financiën, ook een boek geschreven, over Vlaanderen dan nog wel. Daarin geeft hij tenminste toe dat de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië wel degelijk bestaan en zegt hij er zelfs bij dat de Vlamingen die niet eeuwig zullen blijven tolereren. Was het maar waar! Reynders zit daarmee wel op één lijn met het Vlaamse Voka, maar niet met zijn eigen blauwe familie hier. Het blijft trouwens de vraag in hoeverre CD&V en SP.a op die lijn zitten. Als men de uitleg van Leterme hoort, als hij het tegen Walen heeft, blijft het allemaal zo een beetje bij het oude, zeker wat de sociale transfers betreft. Daarmee is ook Reynders het eens. Reynders vreest alleen dat de transfers om de Waalse economie er bovenop te helpen niet zullen blijven. Van Vande Lanotte moeten we helemaal niet verwachten dat hij de transfers op de helling zal durven zetten. Tenslotte is er nog één duidelijke uitspraak de moeite waard in Reynder's boek: "Wallonië heeft de meest archaïsche socialistische partij van Europa". Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar bevestigt hiermee wat ik hier al een hele poos schrijf: het zijn Europa's laatste marxisten. In Centraal en Oost Europa zijn ze uitgeschakeld en West Europa zijn het meestal sociaal democraten geworden. In Frankrijk haalden de communisten geen 2% van de stemmen meer bij de laatste presidentsverkiezingen. Maar in Wallonië denken ze nog altijd in termen van proletariaat tegen kapitalisme. Als gevolg daarvan gaapt er een armoedekloof tussen Vlaanderen en Wallonië, ondanks het feit dat Vlaamse bedrijven elk jaar 100 miljoen euro in het Walenland investeren. Dat bovenop de transfers van 12 miljard én de miljoenensubsidies van de Europese Unie. Er moet al een half mirakel gebeuren om hieraan iets te zien veranderen na 10 juni. De traditionele Vlaamse partijen hebben in het verleden al zoveel weggegeven, dat de francofonen van dit land hoegenaamd niet zinnens zijn aan de bestaande situatie iets te veranderen. Tenzij Vlaanderen er voor zal betalen, meteen, nog vóór er toegevingen zullen gedaan worden. Het lijkt me een triestig vooruitzicht, reden waarom ik er bij blijf, dat er beter geen nieuwe communautaire besprekingen komen, tenzij over de definitieve opdeling van dit kunstmatige land.
Als overtuigde Vlaming heeft men altijd al een dik vel moeten hebben om de nodige beledigingen te kunnen incasseren. Het wordt er echter niet beter op, integendeel. Een bloemlezing: - Deze week staat er in het weekblad Libelle een artikel van enkele bladzijden met als titel "Pasta politica". Het weekblad heeft vijf bekende Vlaamse politici uitgenodigd (het spreekt van "gasten") om een pastaschotel te bereiden. De "gasten" zijn Vande Lanotte (SP.a), Bert Anciaux (Spirit), Vera Dua (Groen!), Bart Somers (Open VLD) en de onvermijdelijke Yves Leterme (CD&V). Van de Vlaamse strijdpartijen (VB en N-VA) was niemand uitgenodigd. M.a.w. Libelle handhaaft niet alleen een eigen cordon sanitaire t.o.v. het Vlaams Belang, maar heeft het nog een beetje uitgebreid door ook de rechtervleugel van het Vlaams kartel niet uit te nodigen. Daarmee wil het blad laten zien dat het meer dan politiek correct is en in feite liever geen Vlaamsgezinde abonnees meer heeft. E.e.a. zou kunnen te maken hebben met het feit dat Aimé Van Hecke, pas benoemd bestuurslid van Sanoma, het uitgeversbedrijf van Libelle, er iets over te zeggen heeft. Van Hecke komt uit de rode VRT en had ook daar waarschijnlijk reeds zijn steentje bijgedragen om de Vlaamsgezinden eruit te pesten. Nog schrijnender wordt het, als men hoort dat de Bond voor grote en jonge gezinnen zopas de partijleiders voor een gesprek over het gezin heeft uitgenodigd, maar daarbij ook "vergeten" is de voorzitter van het VB te vragen. En dan bedenken dat het juist deze partij is die de familie voorop stelt. Wie de laatste bijeenkomst van het VB (in Bobbejaanland) heeft gezien, heeft kunnen vaststellen, dat families met kinderen de hoofdbrok van het grote gezelschap uitmaakten. Dat de bond zijn eieren blijft leggen onder linkse partijen als de SP.a en de "Open" (?)VLD (waar kinderrijke gezinnen uitzonderingen zijn), om nog maar te zwijgen over dat minuscule groepje Groen!, geeft nog maar eens aan dat deze organisatie een grote bocht van Vlaanderen weg heeft gemaakt sinds het afscheid van Frans Van Mechelen. Of de IJzeren Rijn er definitief zal komen, blijft ook een vraagteken. In Nederlands Limburg is men met dit plan niet akkoord en heeft men ook een "advies" gevraagd aan de Waalse deelregering. Di Pippo heeft daar meteen op gereageerd, door te stellen dat die spoorlijn weggegooid geld is. Als reden geeft hij daarvoor op, dat de IJzeren Rijn klant zal weghalen bij de bestaande en voor Vlaanderen dure omweg Antwerpen-Wezet-Montzen-Aken. Blijf dan maar solidair met die zuiderburen! Kortom, "nicht ärgern, nur wundern" is een mooie leuze, maar toch wordt het tijd dat wij, Vlamingen, onze tanden laten zien en alle organisaties die ons schade berokkenen, gewoon boycotten. We zijn inmiddels in 2007 beland, 1830 mogen we stilaan vergeten.
We hebben in Vlaanderen al 21 centra voor drugsverslaafden. Die worden gecoördineerd door de "Vlaamse vereniging van behandelingscentra verslaafdenzorg" (VVBV). Die VVBV is tot de bevinding gekomen dat cannabis niet zo onschuldig is als het lijkt. Snelle gasten daar in dat overkoepelende centrum. Tot die conclusie waren de meeste gezond denkende mensen al járen geleden gekomen. Maar kom, beter laat dan nooit. Men is er nl achter gekomen dat ± een kwart van alle cannabisgebruikers, meestal jongeren tussen 20 en 30, aan het spul zodanig verslaafd worden dat ze er alleen niet meer vanaf geraken. Degenen die overschakelen op hard drugs zijn sowieso verloren voor de maatschappij, maar ook zij die het niet doen zien hun leven stilaan steeds waziger worden. E.e.a. wordt ook in de hand gewerkt door het feit dat de productie cannabis de dag van vandaag zo gesofistikeerd is geworden dat het spul minstens 10% straffer is geworden en men eigenlijk niet meer kan spreken van een softdrug. Dit laatste wordt trouwens bevestigd door niemand minder dan Bruce De Ruyver, veiligheidsadviseur van Verhofstadt en eerder beschouwd als een tegenstander van een hard antidrugsbeleid. Het kan echter nog erger. Ondanks de laatste onthullingen van het VVBV, zijn er nl nog altijd twee Vlaamse politieke partijen die vinden dat het verbruik van cannabis gelegaliseerd zouden moeten worden. Dat zijn Spirit en Groen! Die er in feite mee akkoord kan dat jonge mensen drugs blijven gebruiken en er geen graten in zien als dat verbruik nog zou stijgen. Wie tegen drugs is en tegen de milde straffen die in drugsprocessen worden uitgesproken (vergeet ze niet te delen door 3 wegens de wet Lejeune!) zou gek moeten zijn om zijn stem te geven aan partijen die er geen bezwaar tegen hebben dat onze maatschappij verziekt, allemaal in naam van de democratie! Joints roken is trouwens niet alleen slecht o.w.v. de drug zelf (THC), maar ook omdat een joint zeven (7!) keer meer pek bevat dan een gewone sigaret. Wie bv tegen het roken is, maar geen graten ziet in het dulden van drugs (Demotte, om eens geen naam te noemen), is een hypocriet. En dan zijn er nog de softies die zeggen dat er een zeker gedoogbeleid moet zijn omdat cannabis voor bepaalde ziekten kan worden aangewend als pijnstiller. Dit klopt wel (bij aids, multiple sclerose en glaucoom, om er enkele te noemen), maar dat de drug dan best worden ingenomen via een verdamper, want even efficiënt is, geen pek in je longen brengt en onder doktercontrole kan worden uitgevoerd. Tenslotte nog een raad voor mensen met jonge kinderen: zorg ervoor dat ze niet beginnen te roken. Wie niet rookt kan beter aan de verleiding weerstaan een jointje te weigeren.
Christine Van Broeckhoven, universiteitsprofessor in de biologie en lijsttrekker voor de SP.a in Antwerpen, heeft van de partaai te horen gekregen dat ze wel iets meer mag doen om op te vallen. De meeste mensen blijken haar niet eens te kennen, ook niet in de stad aan de stroom. De geleerde dame is dan maar aan het schrijven gegaan en publiceerde o.m. gisteren in De Standaard zowaar een artikel van bijna een volle bladzijde over het ouderschapsverlof, dat - vindt ze - wel eens meer door de vader zou mogen worden ingevuld. Ik ga daar niet verder over uitweiden; ze zal wel gelijk hebben, zeker? Waar het mij wel om gaat is, dat de lijsttrekker met dergelijke neutrale artikels geen politiek succes zal oogsten, een reden te meer om zich af te vragen waarom de socialisten haar op die eerste plaats wilden hebben. Bij gebrek aan beter? De SP.a heeft nog andere problemen in de koekenstad. Mimount Bousakla, die dame van Marokkaanse origine die bij de vorige federale verkiezingen 30.000 stemmen achter haar naam kreeg (op de SP.a lijst), maar later in ongenade viel omdat ze af en toe de politiek niet-correcte waarheid durfde zeggen én ze té goed was ingeburgerd (ze werd betrapt met teveel promille achter het stuur!), diezelfde Bousakla komt nu in Antwerpen als lijstduwer op de Lijst Dedecker te staan. Een bocht van links naar rechts, dus. De vraag is nu, hoeveel van die 30.000 er nog voor haar zullen blijven stemmen. Dat zouden er wel eens meer kunnen zijn dan men verwacht. Het ongenoegen bij de Antwerpse allochtonen blijkt immers vrij groot te zijn, nadat ze bij de gemeenteraadsverkiezingen Patrick Janssens zo goed geholpen hadden, maar daarvoor feitelijk niets hebben teruggekregen. Het is in feite zo'n beetje hetzelfde verhaal als dat wat de PvdA in Nederland is overkomen. Die won ook de gemeenteverkiezingen dank zij de allochtonen stemmen, liet ze daarna voor wat ze waard waren en kreeg tenslotte bij de volgende twee verkiezingen het deksel op de neus. Ook Groen! heeft het allochtone ongenoegen in Antwerpen ontdekt en gaat nu voluit met posters voor een vrije beslissing om het hoofddoek te mogen dragen. Dat ze in feite daarmee hun akkoord geven aan de achteruitstelling van de moslimvrouwen zal Groen! worst wezen. "The votes, stupid!". Ik heb zo het idee dat Patrick van "A" en vrienden er niet meer gerust in zijn. Buiten de hierboven reeds vermelde redenen moeten zij er deze keer ook rekening mee houden dat het nu alleen de "Belgische" allochtonen zijn die kunnen stemmen. Dat zou wel eens een groot verschil kunnen maken, wat mede een van de redenen is waarom de kannibaal van "A" deze keer geen lijsttrekker wilde zijn.
Dat het ministerie van Financiën bij ons niet fatsoenlijk werkt, is een understatement. Zelfs Freya met de mooie benen, van Gent en Begroting, een collega van Reynders op Financiën, heeft al voorgesteld op dat departement een crisismanager aan te stellen. Reynders zal daarop wel geantwoord hebben dat dit het verhaal van de pot en de ketel is, wat nog grotendeels klopt ook. Het blijft echter een feit dat er weinig ministeries zijn waarin de laatste jaren zoveel geblunderd werd als in dat van Didier le beau. Dat Reynders vanwege Le Soir nog een 60 op 100 kreeg, zegt veel over het chauvinisme van onze zuiderburen. Het enige waar Reynders tot nu toe goed in was, buiten zijn karaoke zingen, was het parachuteren van de eigen kabinetsleden naar allerlei lucratieve postjes. Misschien is dat ook wel de reden waarom die medewerkers niet met hun eigen job, maar eerder met hun toekomstig werk bezig waren. De kemels die op Financiën geschoten werden gaan van het dubbel versturen van belastingsaangiften tot het vergeten van een rekeningetje van 900 millioen euro. Dat laatste gebeurde omdat het intern controlesysteem faalde. Tussendoor gingen de topambtenaren zelf met elkaar in de clinch en bleek het departement in Brussel onbereikbaar voor de buitendiensten. De achillespees op Financiën is echter dat het aantal codes op de belastingsaangifte tussen 2000 en 2006 met bijna 200 stuks is toegenomen. Dat maakt dat het invullen van die aangifte voor de modale burger steeds moeilijker en onoverzichtelijker wordt. Het wordt dan ook zaak, voor wie de knoeiboel van Reynders ooit erft, om heel onze belastingsdienst te vereenvoudigen. Een oplossing hiervoor zou de vlaktaks kunnen zijn. De vlaktaks is een belastingssysteem met één tarief van 50% én een belastingsvrije drempel voor de lage inkomens. Een dergelijk systeem bestaat reeds in de meeste vroegere Oostbloklanden en schijnt daar goed te werken. Het komt er alleen op aan vast te stellen vanaf welk belastbaar bedrag men die taks zal toepassen. In dat geval zullen nl de lagere inkomens er beter uitkomen waardoor die mensen meer overhouden en meteen ook de werkloosheidsval kan verdwijnen. De vraag is maar of dat in België gaat lukken. De linkse partijen liggen meteen dwars al begrijp ik niet waarom.Voor het grootkapitaal verandert er weinig. Wie één miljoen verdient, zal een half miljoen belasting betalen, voor honderd miljoen wordt dat dan vijftig, niet niks zou ik zeggen Misschien is links bang dat de minder verdieners iets meer gaan overhouden en straks geen socialist meer zullen zijn. Misschien hebben ze schrik hun proletariaat te verliezen?
In het jongste nummer van Visie, het weekblad van enkele katholieke organisaties waaronder ACV/ACW, doet ACW voorzitter Jan Renders een oproep tegen sociale uitsluiting. Jan zegt dat het ACW deuren wil openen die voor veel mensen gesloten blijven. Hij heeft het verder over een deur tot welvaart, een deur tot sociale zekerheid, naar een woning, tot betaalbare energie en een naar het Gerecht. Jan wil niemand uitsluiten, zegt hij. Is dat wel zo? De man die in vernoemd artikel zo diepmenselijk overkomt, is nl degene die zelf mensen uitsluit, uit zijn eigen organisatie dan nog wel. Het volstaat dat enig lid van ACV/ACW op een VB-kieslijst heeft gestaan, of hij/zij wordt door Jan Renders uit zijn organisatie gesmeten. Voor wie het niet zou weten: de "C" in ACV/ACW staat voor "christelijk", ge wet wel: die leer die zegt de andere wang aan te bieden... Dat geldt dan niet voor Vlaams Belangers die iets meer wilden doen voor Vlaanderen door zich kandidaat te stellen bij de verkiezingen waarbij de grootste Vlaamse partij volgens alle democratische regels mag meedoen. Die partij stelt zich trouwens veel christelijker op dan de CD&V, want het Vlaams Belang is niet alleen voor het traditionele gezin en tegen de "ethische" holebiwetten van Paars, maar ook tegen abortus en euthanasie en op dat gebeid zit de partij op één lijn met de Paus himself. Jan Renders trekt een beetje op Lenin. Zou dat ermee te maken hebben of zit zijn verzuurdheid gewoon in zijn genen? Het zou misschien allemaal nog niet zo erg zijn, tenzij dan voor de betrokkenen, maar daarbij komt nog dat de combinatie ACV/ACW ook haar stempel drukt op de CD&V. Tot wat dat kan leiden hebben we meegemaakt in de vaudeville rond de N-VA en Dedecker. Het duo Leterme/Vandeurzen moest braafjes in het syndicaal gareel blijven lopen. Niet voor niets zijn beide heren oud-ACV-ers, net zoals vroeger Dehaene en Martens (denk bij deze laatste maar aan Poupehan). Met achter de deur een belgicistische vakbond die alle communautaire problemen onder de mat blijft vegen, zie ik niet in hoe Leterme ook maar iets zal waarmaken van de Vlaamse beloften die hij gedaan heeft en nog blijft doen.
