Als reactie op mijn blog van gisteren over de farce met de subsidies voor zonnepanelen, laat lezer Jos Erven weten dat, volgens Beurs.com van 31.07.2013,
zowel Spanje als Duitsland de stekker uit de groene energie zouden hebben
getrokken. Voor Spanje lijkt dat de logica zelf. In de situatie waarin dat land
zich bevindt, kan het zich geen extra uitgaven meer veroorloven, zelfs al
zouden die op de lange termijn opbrengen. Voor Duitsland betwijfel ik, of ze
het daar echt zouden durven doen. In dat geval, denk ik, zouden de kranten er al bol
over gestaan hebben en zover ik het heb kunnen nagaan is er daarover nog
niets verschenen.
In
elk geval is de situatie op dat gebied in Duitsland dramatisch te noemen.
Volgens de laatste beslissingen van de regering Merkel zouden daar tegen 2022
alle kerncentrales moeten gesloten zijn, centrales die op dit ogenblik nog zon
16% van de totale Duitse energie leveren. Tegen 2050 zou 80% van de energie in
Duitsland uit vernieuwbare bronnen moeten komen. E.e.a. is het gevolg van een electorale
paniekreactie na de ramp in Fukushima, die vooral gevoed wordt door het feit
dat er in september in Duitsland verkiezingen zijn en Merkel de tegenstanders
van kernenergie de wind uit de zeilen wil halen. Steekvlampolitiek, zeg maar.
Ik denk dan ook niet, dat Merkel het zou wagen nu, één maand voor die
verkiezingen, de stekker uit de groene energie te trekken. Electoraal gesproken
zou dat politieke zelfmoord zijn.
Hét probleem bij onze oosterburen is, dat de meeste alternatieve energie
er momenteel opgewekt wordt in het noorden van het land, terwijl de meeste kerncentrales
zich in het zuiden (Beieren en Baden-Württemberg) bevinden. Om hieraan te verhelpen zouden
tegen 2022 liefst 4.000 km
nieuwe verbindingslijnen moeten worden aangelegd. Dat programma heeft momenteel
een achterstand van zeven jaar (daarvan zijn tot nu toe slechts 300 km verwezenlijkt). Een
bijkomend probleem is dat alternatieve energie nog steeds niet kan worden
opgeslagen. Zo moet Duitsland bij erg zonnig weer zijn overtollige stroom met
verlies op het Europese net zetten en bij overtrokken weer vooral nog steeds
rekenen op vervuilende bruinkoolcentrales, die er mede voor gezorgd hebben dat
de CO2 uitstoot er eerder stijgt dan daalt.
Hoe het verder moet, durft momenteel niemand zeggen. Iedereen wacht nl
de uitslag af van de Duitse verkiezingen van volgende maand. Die verkiezingen
zullen trouwens niet alleen van belang zijn voor Duitsland maar voor heel
Europa in het algemeen en voor de E.U. in het bijzonder. Dat wordt een nieuw
verhaal
Vorig jaar betaalde ik 1.461 euro voor mijn elektriciteitsverbruik. Dat
kan veel lijken, maar daar is ook de verwarming bij inbegrepen*. Die 1.461 euro
was al wel een paar honderd euro meer dan het jaar voordien en dit kwam door de
extra lange winter (de jaarlijkse opmeting gebeurt in het voorjaar) én o.w.v. desubsidies die werden uitbetaald aan de bezitters van zonnepanelen,
waartoe ik niét behoor, maar waarvoor ik wel mee moet betalen. De mensen die
wél zonnepanelen installeerden hebben hun subsidies ondertussen drastisch zien
verminderen en mogen sinds een tijdje ook nog een netvergoeding betalen die voor
een gemiddeld huis op zon 250 euro per jaar komt. Veel beloven en weinig
geven
Als gevolg van de in dit land zoals gebruikelijk slecht gemaakte wetten,
die daarom dan om de haverklap nog eens dienen te worden aangepast, is er nu
een hele heisa omdat de grootste stroomleveranciers dit spelletje voorlopig nog
steeds niet meespelen en er zelfs bij het gerecht een klacht ter zake loopt,
waarbij de wettelijkheid van deze vergoeding wordt betwist. Men moet straks al
een ingewijde erbij halen, om er nog aan uit te kunnen. En er is meer.
Er
blijken nu nl ook al clandestiene zonnepanelen te worden geïnstalleerd. Die
worden niet aangegeven om zo al die extra belastingen te kunnen ontlopen. Dit
is letterlijk met vuur spelen, want ze zijn ook niet gekeurd. Wie met een brand
te maken krijgt (er zijn al brandjes geweest o.w.v. zonnepaneelproblemen), riskeert
niet door verzekeringen gedekt te zijn en kan zelfs van het netwerk worden
afgesloten en zo helemaal geen stroom meer te krijgen.
Als het een troost mag wezen: dergelijke situaties komen niet alleen bij
ons voor. Ook in Spanje heeft men voor het installeren van zonnepanelen rijkelijk
met subsidies gesmeten toen men daar nog dacht dat de bomen tot in de hemel reikten
en ze daarna afgebouwd toen de crisis had toegeslagen. Hetzelfde gebeurde in Duitsland
waar men ook radicaal gekozen heeft voor groene stroom (Die Energiewende,
weet je wel) en waar de elektriciteitsrekening de laatste drie jaar met een
kwart gestegen. Die ligt daar nu zon 40 tot 50% boven het Europees gemiddelde.
De kosten en problemen die Europas grootste industriële economie heeft om over
te schakelen op hernieuwbare energie zijn er zo enorm, dat heel wat zakenmensen
vrezen voor de Duitse concurrentiekracht, voor eventuele black-outs en zelfs voor
een instorting van de Duitse industrie.
Ik
heb het hier ooit al eens geschreven: aan die groene stroom gaan wij ons nog
blauw betalen. Als Duitsland het voorbeeld blijft, dan zijn we goed onderweg
* Mijn huis heeft isolatie in vloeren,
muren en dak, dubbel glas en slagvensters, geen ramen of deuren aan de
noordkant, grote aan de zuidkant en vensters die maar aan één kant opengaan,
zodat het warmteverlies door spleten miniem is.
De
persslaven die in deze komkommertijd de kranten moeten trachten vol te blijven
schrijven, hebben dit jaar wel stof genoeg n.a.v. de aanloop naar de moeder
aller verkiezingen van 2014. Volgens hen wordt er nu al in alle partijen gewikt
en gewogen, met de ellebogen gewerkt en nog van dat moois. Zo weten we al dat
Deckerken op e.o.a. manier toch zal blijven meedoen (hijzelf zit gebeiteld in
West-Vlaanderen en voor de rest is het redden wie zich kan). De N-VA wordt
verweten geen vrouwelijke lijsttrekkers te hebben en de SP.a niet genoeg mannen
(in Antwerpen althans). Van De Gucht* weten we al dat hij denkt in de nationale
politiek terug te komen door het nationalisme in het algemeen en de N-VA in het
bijzonder te demoniseren. En bij CD&V hebben ze ondertussen ontdekt dat ze
Europees minstens twee zetels zullen verliezen t.o.v. vorige keer, waardoor
enkele kandidaat gebuisden zich nu ook op de binnenlandse lijsten zullen
trachten te wurmen. Opmerkelijk is wel dat er bij die laatste partij nog altijd
mensen zijn die hopen op een terugkeer van Leterme. Wonen die op een andere
planeet of waren die de laatste jaren elders?
Leterme zal nooit meer het stemmenkanon worden dat hij ooit geweest is.
Zelfs in zijn eigen West-Vlaanderen wordt hij electoraal voorbijgestoken door
stresskonijn Crevits. Op welke CD&V-lijst hij ook zal kandideren, riskeert
de man dan nl wel verkozen te worden, maar zal hij meer dan waarschijnlijk
zichzelf tegenkomen na het eventueel zoveelste drama bij de Dexia restbank, dat
er zeker zal aankomen. Hoe men het ook draait of keert, hijzelf en Didier
Reynders zijn de twee hoofdschuldigen van deze affaire, die het land al
miljarden euros heeft gekost, waar de eerste helft van dit jaar alweer een
klein miljard is bijgekomen en waarvan niemand met benadering kan zeggen wat er
nog boven de hoofden van de Belgische belastingbetalers zal komen te hangen.
Reynders en Leterme, die ooit verklaarden dat er met Dexia nog geld te
verdienen viel, hebben zich toen laten rollen door de Fransen en het land voor
miljarden euros garant laten staan voor allerlei buitenlandse activiteiten,
die voor meer dan 95% niets met België te maken hadden. Reynders kunnen wij als
Vlamingen niet wegstemmen, Leterme wel.
* In
mijn blog van 6 dezer over De Gucht i.v.m. zijn wild om zich heen slaan, ben ik
nog enkele van zijn prestaties vergeten. Denk maar aan zijn rel met Kabila
Jr, zijn belediging aan het adres van toenmalig Nederlands premier Jan Pieter
Balkenende, zijn mestkevers uitspraak over de Vlaams Blokkers, zijn
uitlatingen over de invloed van de joodse lobby in de U.S.A. In de Britse
Financial Times schijnt er een overzicht verschenen te zijn met de kemels van
de vleesgeworden arrogantie van Berlare. Voor zover dat nog nodig was, zal dat
voor De Gucht de deur wel helemaal hebben dichtgedaan i.v.m. een langer
verblijf als E.U. -commissaris.
Al
van bij het tot stand komen van de splitsing van het gerechtelijk
arrondissement B-H/V was het duidelijk dat de oplossing ervoor in het zgz
Vlinderakkoord een draak was. Om echter deze voor de Vlamingen nog maar eens
slechte zaak goed te kunnen praten, was er beloofd dat er een werklastmeting
zou komen. Welnu, die is er nu, uitgevoerd door KPMG op vraag van Turtelboom en
die vertelt exact hetzelfde van wat de balie van Vlaamse advocaten en de
V-partijen al gesteld hadden, nl dat de verdeelsleutel Franstaligen-Nederlandstaligen
onevenwichtig is en blijft. Iets wat ik trouwens in deze rubriek ook al enkele
keren heb aangehaald. Men gaat van een 60/40 verdeling naar 80/20, terwijl,
volgens de meting door KPMG het 66/34 zou moeten zijn, wat dichter bij de
vroegere 60/40 ligt dan bij de huidige 80/20.
Ondertussen is het onheil echter reeds geschied, heeft men al 276 extra
Franstaligen benoemd en 221 Nederlandstaligen in uitdoving gezet, met als
resultaat dat de wachtlijsten op de Nederlandstalige rol, die al lang waren,
nog langer zullen worden, waardoor o.m. verjaringen er eens te meer voor zullen
zorgen dat bepaalde criminele zaken nooit bestraft zullen worden. Zelfs op de
Franstalige rol zal het geen echte verbetering brengen, dit volgens het principe
dat teveel koks het eten bederft.
Er
zou in heel deze onverkwikkelijke zaak één lichtpuntje kunnen zijn. In de wet
staat nl dat een werklastmeting het kader moet bepalen. Dat is nu gebeurd maar
vindt geen gratie bij de francofonen, terwijl het hele akkoord feitelijk
opnieuw onderhandeld zou moeten worden. Wedden dat dit niet zal gebeuren? De tandem
Wathelet-Verherstraeten zal hoogstens een zoveelste knip- en plakoperatie uitvoeren,
waarbij men in het beste geval een aantal Nederlandstalige magistraten zal
laten verder werken, terwijl aan de benoeming van het overaanbod aan nieuwe
Franstalige magistraten niet zal geraakt worden. Het klassieke verhaal van een
Belgische wet die altijd moet worden nageleefd door de Vlamingen, maar door de
francofonen alleen maar als ze in hun kraam past. Daarmee blijft het B-H/V spook echter verder rondwaren, tot ergernis van wie het met dit land nog enigszins eens is.
Na
de onwaarschijnlijke knoeiboel die tenslotte de Oosterweelverbinding in
Antwerpen geworden is, weet momenteel niemand met zekerheid hoe en wanneer dat
gaat aflopen. De laatste aflevering in deze comedia dellarte is een spelletje
zwartepieten geworden tussen de Vlaamse deelregering en de Europese instanties,
waarbij het hoofdthema niet meer de aanleg van de verbinding is, maar wel wie
de schadevergoeding(en) gaat betalen als de werken aan de nu geplande tunnel
(i.pl.v. de brug) aan een andere aannemer zouden worden toegekend.
Alsof
dat nog niet erg genoeg is, dreigt er een tweede scenario van hetzelfde type.
De uitbreiding van de haven zou nl de nucleaire veiligheid rond Doel in gevaar
brengen, omdat de nieuwe afbakening, door de Vlaamse regering goedgekeurd in
april, geen rekening (meer) zou houden met een tweede toegangsweg tot de
kerncentrale én een veiligheidszone van een kleine twee kilometer rond de
nucleaire installaties niet gerespecteerd zou worden. De klacht omtrent de
nieuwe zaak gaat deze keer eens niet uit van e.o.a. buurtcomité of
stRaten-generaal en is ook niet het gevolg van een scheefgetrokken referendum
zoals dat met de Lange Wapperbrug gebeurd is. De huidige klagers hetenElectrabel, de uitbater van de Doelse
kerncentrale én het Federale Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC), die met
hun klachten naar de Raad van State zijn getrokken.
Knappe gasten daar in die Vlaamse instellingen die dat allemaal zouden moeten
uitrekenen en op papier zetten. Daar het ene met het andere te maken heeft
het heeft geen zin de haven uit te breiden als het verkeer in en rond de stad
steeds meer vast komt te zitten zitten ze daar in Antwerpen met een Gordiaanse
knoop, die ze deze keer eens niet in de schoenen van de N-VA kunnen schuiven. Feitelijk
heeft het geen zin de haven uit te breiden zolang er geen zicht is op de
ontsluiting van het doorgaand verkeer. Wie wil er straks nog goederen lossen in
een haven, als die goederen daar niet (meer) over de weg uit geraken?
Vanuit Vlaamse regeringskringen wordt nu gezegd, dat er feitelijk nog
niets beslist is en er ook nog niets op papier zou staan. Het project is echter
al wél goedgekeurd. Probeer er maar wijs uit te worden. Het excuus dat de FANC
een federale instelling is die zich met regionale toestanden bemoeit, is ook
geen uitleg. Dat is, jammer genoeg, een typisch Belgische situatie. Alhoewel het beter zou zijn dat bepaalde
zaken op eenzelfde bestuursniveau bedisseld zouden worden, mogen we in dit
geval blij zijn dat er überhaupt een nucleaire waakhond is. Het is zo al erg
genoeg in dit landje.
Wij zullen moeten bewijzen, dat wat wij zelf doen, beter doen, zei wijlen
Gaston Geens, de eerste Vlaams-regionale premier. De man moet zich al meerdere
keren hebben omgedraaid in zijn graf.
In
mijn blog van vorige week woensdag (Drie tinten paars) had ik nog geschreven
dat het drummen zou worden bij Open VLD voor de eerste (en misschien enige) plaats op de Europese
lijst. Normaal zou die Verhofstadt te beurt vallen, maar door het succes van De
Gucht als eurocommissaris in China (i.v.m. de zonnepanelen), dacht ik dat die
wel eens de grote concurrent zou worden voor het genie uit Gent en Umbrië. Dat
schijnt niet te kloppen. Een Europese commissarispost blijkt nl nogal wat geld
te kosten dat moet worden opgehoest door kandidaat én partij. In tegenstelling
tot de vorige verkiezing stelt de Open VLD momenteel echter niet veel meer
voor. Ze mag al blij zijn straks nog 10% van de stemmen te halen, waardoor de
villabezitter uit Toscane het weer in de Belgische politiek zal moeten gaan
zoeken. Dat is dan ook de voornaamste reden, denk ik, waarom De Gucht weer
woest om zich heen begint te slaan en met modder te smijten naar de N-VA, wat
voor hem blijkbaar de goedkoopste manier is om zijn electorale campagne te
kunnen opstarten. N-VA bashing doet het nog steeds in onze linkse media.
Het is niet de eerste keer dat De Gucht in opspraak komt in zijn eigen,
weinig orthodoxe stijl. Denk maar aan de tijd van de stemwet voor vreemdelingen,
aan de affaire met de Fortis aandelen, aan de ruzie met de fiscus (over die
villa in Toscane). De Gucht gaat ervan uit dat hij, en desnoods hij alleen,
altijd gelijk heeft. Nu sleurt hij er ook zoontje Jean-Jacques bij (welke
Vlaming geeft zijn zoon zon naam?), omhoog gevallen tot senator, vooral bekend
als voortrekker in het euthanasiedebat voor kinderen, iets waarmee met alle
begrip voor eventuele betrokkenen volgens mij geen stemmen te halen zijn. De
Gucht Jr was ook lijsttrekker voor de Open VLD in Aalst, waar zijn partij in de
gemeentelijke verkiezingen afging als een gieter en het burgemeesterschap moest
laten aan, oh gruwel, de N-VA. We krijgen nu dus een afrekening van het geslacht
De Gucht niet alleen met de N-VA, die met de liberale kiezers gaat lopen, maar
ook met een deel van zijn eigen liberale achterban, voorzitster Gwendolyn
Rutten inbegrepen, die wil uitgaan van de eigen sterkte van de partij en niet
van het demoniseren van de tegenstander, wat die alleen maar versterkt. De
reactie van Bart De Wever - vanuit Venetië, nota bene (de World Outgames
kunnen hem gestolen worden*) loog er niet om: Dit raakt mijn koude kleren
niet!
In de marge van bovenstaande nog dit:
-Ook schrijver Tom Lanoye denkt
zijn duit in het zakje te moeten doen in de demonisering van de N-VA. De man
die zichzelf ziet als de opvolger van Hugo Claus voor wat diens reputatie ook
waard was, zijn begeerde Nobelprijs is er nooit gekomen vindt, dat het imago
van Antwerpen een flinke deuk zal krijgen als de N-VA het in de koekenstad voor
het zeggen zal blijven hebben. Daar zullen ze in de haven zeker wakker van
liggen!
-Dat zon electoraal interview als
dat van de De Guchts in de Morgen verschijnt, is geen verrassing. Het
omgekeerde zou dat wel zijn. Dat echter ook een financieel-economisch blad als
De Tijd zoiets publiceert, is meer dan bedenkelijk. Vindt men daar misschien
dat ze lezers teveel hebben, Knack achterna?
* Dat de verenigde linkse Antwerpse
oppositie daar nog niet tegen geprotesteerd heeft! Allemaal met vakantie,
zeker?
Vreemdelingen die in Antwerpen arriveren met de intentie er te werken,
moeten er nu gemiddeld twee en een halve maand wachten op hun
toelatingspapieren. La Homans,
N-VA schepen van de stad en voorzitter van het OCMW, wil die termijn
terugbrengen op enkele dagen, wél alleen voor wie kan bewijzen dat hij in de
koekenstad komt om te werken. Dat systeem blijkt al te bestaan in enkele van
onze buurlanden, waarom hier dan niet?Wel hier kan zoiets niet zomaar, omdat we nu eenmaal in een apenland (dixit Marc Eyskens)
leven.
De
oppositie, Groen en PvdA op kop, steigeren, omdat ze vindt dat met dit
snelloket (in politieke jargon speedy pass) de wachtrijen voor de minder gegoeden
alleen maar zullen toenemen. Alsof men in Antwerpen zit te wachten op nóg meer
van die geïmporteerde armoede waaraan de stad al zo rijk is. M.a.w. Groen en
uiterst links nemen het op voor de nieuw gearriveerden die niét werken, waarvan
de meerderheid hier alleen maar komt aangespoeld om te profiteren van onze
sociale zekerheid.
Het is trouwens opmerkelijk, dat deze keer SP.a fractieleidster Yasmine
Kerbache eerder genuanceerd reageert. Zou die eindelijk hebben opgemerkt dat
het plaatselijk oppositie spelen o.w.v. alleen maar de oppositie zo stilaan begint te
vloeken met de teneur die ze zelf moet aanhouden bij besprekingen op het
federale vlak? Denk maar aan die over het eenheidsstatuut voor arbeiders en
bedienden, waar ze wél haar steentje toe bijdroeg tot een soort oplossing.
Groene geïmporteerde spraakwaterval Almaci en crypto communist Mertens
gaan de zaak nu aankaarten bij provinciegouverneuske Berx, om van haar gedaan
te krijgen de snelloketregel af te schaffen, zoals dat vroeger al gebeurd was,
toen la Homans
de inschrijvingskosten voor vreemdelingen wou verhogen tot 250 euro. Deze keer
is er echter geen sprake van een flagrante schending van Europese wet noch van
de grondwet en zou de maatregel zelfs voor grondwetspecialisten geen juridisch
probleem vormen.
Ik
heb zo de indruk dat tante Homans zich daar in Antwerpen rot amuseert. Hoe zou
je zelf zijn als je keer op keer kunt scoren en de oppositie de gordijnen in
kunt jagen met voorstellen die de eigen bevolking alleen maar kan goed vinden? Al
bij al haalde ze vorig jaar in de koekenstad meer dan 5.000 voorkeurstemmen en
dat aantal zal eerder groeien als ze de ingeslagen weg blijft bewandelen.