Vrijdag is in Herentals Leonard Van Baelen begraven. De man was een van onze vele missionarissen die naar "onze" Kongo getrokken zijn. Hij was echter niet zomaar de eerste de beste. Pater Van Baelen, Kapucijn, was hoogleraar sociale moraal aan de universiteit van Kinshasa. Samen met Jan Van Mullen richtte hij in 1969 de ngo CDI Bwamanda op in de Kongolese evenaarsprovincie. Deze coöperatie teelt o.m. maïs, koffie, soja en aardnoten. De koffie en de maïs worden ter plaatse verwerkt en met eigen boten verscheept naar Kinshasa en van daar naar de rest van de wereld. Ze onderhoudt meer dan 500 km wegen en runt scholen en ziekenhuizen. Van Baelen zette er zelfs een soort ziekenkas-op-zijn-Belgisch op zijn poten, waarbij mensen zich met een kleine bijdrage konden aansluiten. In 2003 werd Van Baelen door het weekblad "Time" verkozen tot "Europese held, wiens moed, energie en vrijgevigheid de wereld inspireren en veranderen". In feite deed hij wat de Staat zou moeten doen, maar waarin die klaarblijkelijk niet slaagt. Van Baelen was "maar" een missionaris en dus geen sant in eigen land. Zeker in tijden van Verhofstadt regeringen zijn zo'n mensen niet salonfähig genoeg. Van Baelen heeft voor Kongo honderdmaal meer gedaan dan wat De Gucht er ooit gepresteerd heeft. Leonard Van Baelen kreeg kanker en is daarom terug naar Vlaanderen moeten komen. Een jaar later heeft hij de strijd verloren. Hopelijk wordt zijn werk ginder verder gezet, want het is een feit dat Kongolezen goed werken als ze goed geleid worden en er weinig van terecht brengen als dat niet het geval is. In onze vroegere kolonie zijn trouwens nog enkele ngo's goed bezig, waarvan Memisa (Medische Missie Samenwerking) misschien wel de belangrijkste is. Ook Memisa wordt geleid door een pater (Joseph Burgraff). Wie die mensen wil helpen kan in elk geval veel beter zijn geld aan Memisa geven dan bv aan 11.11.11, zeker zolang deze laatste geleid wordt door de Vlamingenhater Geysels.
Zoals Stefaan in zijn reactie gisteren al vermeldde, waren het niet álle Vlamingen die tijdens het fameuze kamerdebat aan één zeel trokken. Groen! deed nl weer eens niet mee. Het is ongelooflijk hoe dat partijtje zijn eigen mensen in de rug blijft schieten en mee blijft stemmen mét de francofonen tégen Vlaanderen. In het kader van de hele heisa rond de milieu- en klimaatsproblemen, was het al opmerkelijk dat de Groenen in Vlaanderen feitelijk weinig vooruitgang hadden gemaakt (Jef Tavernier, hun eigen ex-minister, heeft dat trouwens al bevestigd). We kunnen er dan ook van uit gaan, dat heel wat Vlamingen Groen! niet lust(t)en o.w.v. het ronduit anti-Vlaams imago van deze zgz wereldverbeteraars. Tegen de regionale verkiezingen van 2009 kan er dan ook niet genoeg de nadruk op worden gelegd dat een stem voor Groen! een verloren stem is voor Vlaanderen. Ik heb trouwens ook het voorgevoel dat heel wat Vlamingen dit najaar 11.11.11 links zullen laten liggen, nu deze drukkingsgroep Jos Gijsels, de uitvinder van het cordon sanitair als voorzitter heeft aanvaard. Hoe kan Vlaanderen solidair blijven met een organisatie die zelf (eigen) mensen uitsluit? --- Ondertussen mag ook Bart De Wever zich zorgen beginnen te maken. In het kader van een nieuwe regeringsvorming zijn CD&V-ers en Open VLD-ers nl al stiekem aan het vergaderen geslagen (in het bureau van Patrick Dewael) en gebeurde dat zonder ook maar één vertegenwoordiger van de N-VA. En zeggen dat Bart zijn vakantie in Beieren al had geannuleerd in het vooruitzicht van de komende besprekingen waarop hij, zoals hij reeds vertelde tijdens de verkiezingsperiode, zou "willen wegen". Op enig begrip vanwege Dehaene zal hij ook niet moeten rekenen, integendeel. Het ziet er dan ook al naar uit, dat we in de eerste plaats een oranjeblauwe regering zullen krijgen waarin nog weinig plaats zal zijn voor vendelzwaaiende klauwende leeuwen. Vlaanderen is weer vragende partij en Wallonië zal dat (weer) trachten te verzilveren, op welke manier ook. Wordt zeker vervolgd...
Donderdag 12 juli 2007 was een historische dag voor Vlaanderen. Er werd in de Kamer een nieuwe (voorlopige?) voorzitter gekozen: Herman Van Rompuy, CD&V, iemand voor wie die "C" nog iets betekent, die daarenboven in het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde woont en er zeker niet minder Vlaamsgezind op is geworden. De vervanging van belgicist Decroo is in elk geval al een pluspunt. Dezelfde dag werd ook het vast bureau en het college van quaestoren benoemd, zodat de Kamer zal kunnen functioneren. Hierbij werd de zgn regel "D'hondt" gevolgd, waarmee ook het Vlaams Belang én de SP.a een mannetje in dat bureau kregen. Wat nu zo historisch was aan al dit bovenstaande is, dat al deze verkiezingen gebeurden met de goedkeuring van de Vlaamse meerderheid tegen de Waalse minderheid. Voor één keer hebben alle Vlaamse partijen, ook de socialisten, aan één zeel getrokken en haalden ze de hele buit binnen. Bij die hele buit hoorde trouwens ook de hoogdringendheid van het bespreken van de splitsing van B-H/V. Als die eensgezindheid stand houdt, kan ook die splitsing straks een feit zijn, want daarvoor heeft het parlement geen regering nodig. Dat is dus het goede nieuws. Voorlopig is er geen slecht nieuws, maar mijn slecht karakter zegt mij dat die Vlaamse meerderheid wel eens geen lang leven beschoren zou kunnen zijn. Vergeten we niet dat we vóór de vakantie staan en iedereen wou vermijden nog enkele weken te moeten blijven vergaderen. Het is bv ook niet voor niets dat er tijdens de zomer bijna nooit stakingen zijn en er in de politiek en bij de vakbonden altijd gesproken wordt van een "hete herfst", nooit over een "hete zomer". De vakantie gaat voor! Een tweede twijfelgeval blijft natuurlijk de SP.a. Gaat die straks de Vlaamse meerderheid blijven steunen. Buiten het thema vakantie was er nl nog een tweede reden waarom de Vlaamse socialisten hebben meegestemd. Evenals het Vlaams Belang dreigden ook zij hun man binnen het vast bureau kwijt te spelen, vandaar. Mocht de SP.a straks weer met de francofonen onder één hoedje gaan spelen, dan kan men misschien eens het "systeem Sarkozy" proberen. Die lepe Fransman heeft nl sinds zijn verkiezing tot president de Fransen socialisten volledig uit elkaar gespeeld. Dat deed hij door allerlei socialistische kopstukken (tot nu toe reeds zes, waaronder vier ex-ministers) een leuke baan in zijn regering of in e.o.a. internationale instelling te bezorgen. De Franse socialistische partij is momenteel helemaal van de kaart. Zou dat geen leuk precedent zijn voor het geval onze roodjes weer dwars gaan liggen? Frank Vandenbroucke minister maken in een niet-rode regering, bv? Ik zou in elk geval weer stof tot schrijven hebben!
Er is in ons Nederlandstalig onderwijs nooit meer ruzie geweest als toen Marleen Vanderpoorten er minister was. Sinds de laatste regionale verkiezingen zijn we van haar als regionaal minister vanaf geraakt, maar ze zit nu wel op de voorzitterstoel van het Vlaamse parlement. Opmerkelijk was dat ze er, tot nu toe, weinig ophef heeft gemaakt. Het was dus tijd dat het toch zou gebeuren en daarvoor heeft ze haar speech van de 11 juli viering gebruikt. Juf Marleen (ze stond zelf ooit in het onderwijs) heeft de Vlaamse boerkens eens de les gespeld: - We mogen de solidariteit niet in vraag stellen (dus de transfers blijven betalen). - We mogen geen agressieve toon aanslaan. ( "Aub, mijnheer Di Rupo, wat zijn Uw wensen?"). - De kiezer begrijpt de structuren van dit land niet. (De kiezer is dus dom en zij, de juf, is slim). - De federale en regionale verkiezingen moeten terug samenvallen. (Zo blijft de Vlaamse deelregering ondergeschikt aan waarschijnlijk eenzelfde soort nationale regering en kunnen er geen "Vlaamse" accidenten gebeuren). - De splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde is, volgens Juf Marleen, wel noodzakelijk, maar gaat de nieuwe staatshervorming "bezwaren"... M.a.w. Wie de redevoering van Marleen Vanderpoorten zou horen zonder te weten van wie ze kwam en op welke gelegenheid ze werd uitgesproken, had evengoed kunnen denken te luisteren naar iemand van B-plus, BUB of van een andere fossiele belgiciste vereniging. A.u.b., stuur Marleen terug naar Lier, waar ze kan debatteren met Els Van Weert en andere politici van haar niveau! --- Bert Anciaux zou zichzelf niet zijn, als hij op zo'n feestdag ook zijn gebruikelijke stommiteiten niet aan de man bracht. Hij had het over "die bovenste beste buur, de Franse Gemeenschap" en beloofde meteen al met geld over de brug te komen. Het moet niet altijd Charleroi zijn als we van corruptie spreken... Berts collega, Spirit-voorzitter Geert Lambert, heeft ook zijn woordje geplaatst. De man is de laatste mohikaan van de Spiritisten die erin geslaagd is zijn zetel in het in het federaal parlement te kunnen behouden en stelt dus driemaal niets meer voor (tenzij zijn eigen gewicht!). Zal daar veel volk naar geluisterd hebben! --- Tenslotte nog dit. Zowel Leterme, Vandeurzen als De Wever hebben ter gelegenheid van 11 juli nog eens herhaald, dat het Vlaams kartel niét in een federale regering zal stappen zonder duidelijke afspraken over de realisatie van de Vlaamse eisen. De nieuwe Vlaamse minister-president Peeters voegde daaraan toe, dat: 1) aan de grenzen van Brussel niet geraakt wordt, 2)dat de faciliteitengemeenten Vlaams moeten blijven en dat 3) Brussel-Halle/Vilvoorde moet en zal gesplitst worden. Laten we bovenstaande heren op hun woord nemen en erop letten dat ze dat woord ook houden. Wie leeft, zal zien!
Het is weer zover, 11 juli, de Vlaamse feestdag. Officieel geldt hij nog steeds alleen maar voor de politici en de ambtenaren met hier en daar enkele instellingen die meespelen, de banken bv. In werkelijkheid geeft deze zgn feestdag een duidelijk beeld van het huidige Vlaanderen, waarin zoveel nog niet is afgewerkt en waar ze nog zoveel dient te veranderen om tot een volwaardig land(sgedeelte) te komen. Bij de vorige viering kondigde toenmalig minister president Leterme een actieplan aan, een toekomstplan van liefst 200 bladzijden. Er is sindsdien wel aan gewerkt (het zou er nog moeten bijkomen), maar het meeste is niet afgewerkt. Diezelfde Leterme werkt nu aan een nieuw toekomstplan, voor België deze keer en het is zeer de vraag in hoever Vlaanderen daarvan vruchten zal plukken. De verwachtingen zijn zo laag gespannen, dat de meeste overtuigde Vlamingen heimelijk hopen, dat er van Leterme's nieuwe federale regering niets in huis zal komen. En er wordt gefeest vandaag. Ook dat is niet voor iedereen weggelegd, want voor wie niet behoort tot de reeds geciteerde categorieën of niet kan genieten van het bouwverlof, betekent 11 juli een werkdag en valt er dus weinig te vieren. Die 11 juli vieringen zijn, sinds de introductie van Paars, trouwens uitgegroeid tot veredelde kermissen, ik zou ze zelfs geen "Vlaamse" kermissen willen noemen. Dat krijgt men als men een stuk onbenul als die Anciaux minister van cultuur maakt, de man die er part op gaat het verder te hebben gebracht dan zijn IQ het feitelijk toeliet. Als er vandaag iets speciaals is, dan is het de vergadering in het Vlaams Huis, in de Drukpersstraat in Brussel, waar een deel van de Brusselse Kongolezen bijeenkomt om de macht van de Franstalige partijen in Brussel te counteren. Deze bijeenkomst zal voorwaar in de twee landstalen verslagen worden en is feitelijk een gevolg van de betoging van dezelfde Kongolezen in april van dit jaar, omdat ze het niet eens zijn met de Belgische pamperpolitiek t.o.v. Kabila, die hoofdzakelijk uitgaat van de Franstalige partijen, met boegbeelden Michel en De Decker op kop. Het is wel ver gekomen dat Vlamingen al moeten blij zijn steun te krijgen uit zo'n onverwachte hoek. Misschien komt de rest van de niet Franstalige inwoners van Brussel er ook nog wel eens achter, dat ze beter af zijn met het welvarende Vlaanderen dan met het stuntelende Brussel.
Het mag dan wel de vooravond zijn van de (halve officiële) Vlaamse feestdag, de belgicisten zitten niet stil: - Vooreerst is er Dehaene die met zijn gekende bulldozertact de denkpiste van het artikel 35 van de tafel heeft geveegd. Ik had het daar gisteren al over: volgens dat artikel liggen alle bevoegdheden bij de deelstaten, tenzij ze uitdrukkelijk aan het federale niveau zijn toegewezen. Volgens onze nationale loodgieter is dat artikel niet voor herziening vatbaar gesteld. Dat wordt tegengesproken door grondwetspecialist Paul Van Orshoven (KULeuven). - Ook de zgn "Pavia"groep is weer boven water gekomen met het oude voorstel tot het instellen van één federale kieskring voor heel België. Die groep van oude Belgische fossielen, getrokken door o.m. professor Kris Deschouwer (VUB), blijft erbij dat men de klok best 50 jaar terugdraait. Van vooruitgang gesproken. Het ergerlijke is deze zaak is, dat Deschouwer en Co nogal wat supporters hebben bij Open VLD, een van de kandidaten voor een nieuwe federale regering, als die er ooit komt. - De "krokodillenraad" van de SP.a is bijeengekomen. Dat zijn de socialistische "oudjes" van de uiteraard Belgische politiek, zeg maar de BSP. En wat hebben die heren zoal te vertellen? Wel, ze vinden dat hun enige overgebleven minister in de Vlaamse deelregering, Frank Vandenbroucke, "te Vlaams" is. M.a.w. die vergrijsde heren hebben nog steeds niet gesnapt dat hun partij van kaviaarsocialisten zopas een duchtige electorale rammeling heeft gekregen omdat ze niet communautair naar buiten wou komen. Willen ze misschien nog meer klop, of is Vandenbroucke persona non grata omdat hij een van de weinigen in hun partij is die zijn job niet dankt aan zijn papa of mama? Kortom, wij Vlamingen moeten op onze zaak blijven letten. Die nieuwe regering moet er voor ons echt niet komen. Liever geen regering dan een zoveelste dure toegeving op welk gebied ook. Met of zonder een nieuwe regering zijn we in de mogelijkheid dit land te hervormen via dat artikel 35. Als de tegenpartij dat niet wil, dan houden we er gewoon mee op. Ook dat kan, zoals na de fameuze Tv-uitzending van de RTBF gebleken is. Het is betekenisvol voor onze brave mentaliteit dat we hebben moeten wachten op een tip van de Walen zelf om tot de vaststelling te komen dat vijf minuten Vlaamse eensgezindheid volstaat om een onafhankelijke Vlaamse Staat uit te roepen. Voor Leterme zal er op het einde van zijn Canossagang weinig anders overblijven. Tenzij hij zijn politiek imago voor eeuwig en drie dagen beschadigd wil zien...
In de media heeft men het voortdurend over Dehaenes mission impossible. Dat is niet correct, want Dehaene kennende, zal hij er waarschijnlijk wel iets van maken. De vraag is alleen wat het zal worden en het antwoord is nu al dat het resultaat wel zal uitkomen voor Dehaene maar niet voor Leterme, de man die het daarna zal moeten waar maken. Dehaenes eerste opdracht luidt Milquet en haar CDH over de streep te halen om mee te doen in een oranjeblauwe regering. Dat zal al meteen een zware klus zijn. Het CDH is zo'n beetje de Spirit partij van Wallonië geworden en hangt met handen en voeten vast aan de PS, waarmee ze samen in de Waalse gewestraad én gemeenschapsregering zit. Als Dehaene erin zou slagen het CDH mee in zo'n nieuwe centrum regering (laat dat "rechts" er maar af) te krijgen, dan gaat dat alleen maar lukken mits een serie toegevingen vanwege Vlaanderen. Daarbij mogen we niet vergeten dat Dehaene zelf een linkse ACV-er is, iets waar hij trouwens grif voor uitkomt. Mocht Dehaene erin slagen Milquet en de haren over te halen mee te doen, dan is daar punt twee: de staatshervorming. Nu reeds laat de nationale loodgieter via zijn woordvoerder weten, dat het artikel 35 van de Grondwet niet aan hem besteed is. Dat artikel schept de mogelijkheid om alles te regionaliseren wat niet federaal is en is in feite een soort van omgekeerde bewijsvoering, om het in gerechtelijke termen te zeggen. Dehaene zal dan ook vertrekken vanuit het omgekeerde standpunt, nl dat eerst moet gezien worden wat nu federaal is en daarna pas wat kan geregionaliseerd worden. Als we er van uitgaan, dat er geen staatshervorming mogelijk is zonder twee derden van de zetels en dus ook niet zonder de medewerking van de socialisten, in de eerste plaats de Waalse PS, dan kan men er gif op nemen dat ook daar Vlaanderen diep in zijn reserves zal moeten gaan om enige tastbare verandering te kunnen bekomen. Stel dat Dehaene in beide opdrachten slaagt, dan heeft men echter nog maar een compromis à la Dehaene, eind twintigste eeuw. Dan is het de beurt aan Leterme, die dan zijn beloften tegenover zijn Vlaams kiespubliek nog moet waarmaken. En dan hebben we het niet gehad over wat nog vóór een eventueel akkoord zal moeten gebeuren, nl de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde. Dehaene maakt een kans op slagen, voor Leterme wordt het echt een mission impossible.
