De eerste zitting van de onderzoekscommissie over het schandaal van Samusocial is op een sisser afgelopen. Zoals ze zelf al voorspeld had, heeft mede hoofdbeschuldigde Pascale Paraïta, directrice van het daklozencentrum en vroegere OCMW-voorzitster van Brussel, geen woord gezegd. Zij beriep zich op het zwijgrecht, omdat er voor hetzelfde schandaal ook nog een gerechtelijk onderzoek loopt en komt daar mee weg. Vraag is dan ook in hoever men nog van dergelijke commissies gebruik wil maken. Dat kost ook nóg eens hopen geld bovenop alles wat er daar in Brussel al verkwist is. Vandaag is het wachten op de tweede beschuldigde, ex-burgemeester Mayeur, die feitelijk net hetzelfde kan doen als zijn partner in crime. Het enige dat verschilt is dat Mayeur tenslotte al wel gezegd heeft fouten te hebben gemaakt.
De Samusocial affaire is trouwens niet de enige die dreigt uit te lopen op een sisser. Het zo besproken Kazachgate schandaal gaat dezelfde weg op. Ook hier lijkt het ‘much to do about nothing’, al was dat helemaal niet het geval. Armand De Deckèr, de vroegere Senaatsvoorzitter, die als advocaat van die Kazachse zakenman er toch een paar honderdduizend euro aan heeft overgehouden, lijkt wel ongenaakbaar. Misschien kan het te maken hebben met het feit dat hier ook de Franse regering van Sarkozy bij betrokken was, die de nodige winsten heeft kunnen maken door een helikopterverkoop aan Kazachstan, wat meespeelde bij de druk op de Belgische regering die, zoals al meer gebeurd is, aan het handje van het ooit grote Frankrijk nog altijd denkt mee te moeten lopen.
Als er met al die commissies geen betere resultaten kunnen geboekt worden, dat men er dan niet meer mee begint, maar de zaken gewoon over laat aan het gerecht. Niet dat er dan misschien resultaten geboekt zullen worden, maar de tientallen politici die er nu voor moeten komen opdagen kunnen dan misschien ander en nuttiger werk doen.
Ondertussen brandt het politieke leven in Francofonië al een maand op een laag pitje, wordt er daar tegen de sterren gepalaverd over ‘bonne gouvernance’, maar moet het eerste akkoord over francofone gewestregeringen zonder de PS nog steeds gesloten worden.
|