Zoals de meeste lezers ondertussen wel zullen gemerkt hebben, ziet mijn blog er weer normaal uit. Het is de tweede keer dat ik het euvel kreeg dat mijn blog in landscape (in de breedte) op SeniorenNet kwam en ik het niet in portrait (in de lengte) kon zetten*. Ook mijn systeembeheerder, die bij mij al aardig wat heeft opgelost (ik ben geen IT-freak!), kon het niet corrigeren. Volgens hem was het een probleem inherent aan SeniorenNet. Na dag twee ben ik hetzelfde gaan doen als de vorige keer, nl mijn verhaal kopiëren van Word naar SeniorenNet en daarna op het rechtereinde van de pagina elke zin afbreken. Dat was een heel werk, heeft zo’n grote week geduurd en was er mee de oorzaak van dat ik het uur waarop ik mijn blog invoerde (iets na middernacht) niet kon aanhouden. Eergisteren was er opeens weer het oude kader. Lezer Fikken had me reeds verteld dat, als het vanzelf gekomen was, het ook wel vanzelf zou weggaan en hij heeft gelijk gekregen. Ik vergelijk het zo’n beetje met de uitspraak van Mathot Sr (PS), toen hij minister van Begroting was in een van de regeringen Martens. Die zei ook dat het gat in zijn begroting er vanzelf gekomen was en wel vanzelf weer zou weggaan. Hij heeft toen, jammer genoeg voor het land, géén gelijk gekregen. Ik (voorlopig?) wel.
---
Ondertussen blijkt de stroom van kritiek, al dan niet terecht, op het federaal regeringsakkoord over de budgetcontrole en de taxshift onverminderd voortduren. M.i. - en dat heb ik al eens geschreven - heeft dat nu weinig zin o.w.v. de vakantieperiode. Het wordt zo stilaan komkommertijd lectuur. Minstens de helft van de mensen houdt er zich nu niet mee bezig en ondertussen schrikt men alleen nog als er op e.o.a. besluit eens géén kritiek komt. Zelfs het nieuwe plan van Maggie De Block om de geneesmiddelenhandel onder controle te krijgen en die de totaliteit van de patiënten jaarlijks zo’n 25 miljoen euro zou kunnen opleveren, krijgt daarvoor niet uitsluitend instemming. Het is, volgens sommigen, nóg niet genoeg. Men krijgt zo het idee dat zelfs genoeg niet meer genoeg zal zijn. Het is alleen afwachten wat er van het protest ná de vakantie nog zal overblijven. Zullen de vakbonden dan weer beginnen met syndicale acties, zoals ze nu zeggen en dit terwijl de vorige toch ernstige werkonderbrekingen en stakingen driemaal niks hebben opgebracht? Wie leeft zal zien.
Waar ik trouwens ook een hekel aan begin te krijgen is, dat men bij elke nieuwe maatregel die wordt beoordeeld, men steeds de voor- en nadelen gaat afwegen tussen werknemers en werkgevers. Dat zou nog correct kunnen zijn, ware het niet dat men de werkgevers altijd over één kam scheert met de superrijken. Er zullen er daar wel bij zijn, maar – superrijk of niet – het is belangrijk dat ze werk blijven geven. Als men de loonkloof met de buurlanden wat kan dichten, is het belangrijkste dat dit voor extra jobs zal zorgen en mensen uit de werkloosheid zal halen, zodat die tenminste daarvan beter kunnen worden. Als hierbij de werkgever nog wat rijker wordt, dan is het maar zo. Werkgevers van alles gaan afpakken, waardoor die dan meer dan waarschijnlijk geen extra volk meer gaan aanwerven, is helemaal geen oplossing.
* Dat gebeurde de eerste keer op zaterdag 18 dezer. Wie dat artikel (over André Leysen) niet zou kunnen lezen hebben, kan ervoor terecht in ’t Pallieterke van deze week, waar het onder de titel ‘Leysen versus Van Rompuy, in de brievenrubriek is opgenomen.
|