Er
is wéér een politiek wonder gebeurd. Nu blijkt de Waalse gewestregering eveneens
een sluitende begroting te hebben. Ook daar heeft men nu blijkbaar geld
gevonden. Er zou zelfs een klein overschot zijn. Driemaal hoera, dus, ware
het niet dat er een addertje onder het gras schuilt. In tegenstelling tot de
Vlamingen, die gewest en gemeenschap hebben samengevoegd, hebben de francofonen
twee entiteiten (lees: zoveel extra politieke jobs). Nu blijkt het Waals gewest
wel een sluitende begroting te hebben, maar de Franse gemeenschap een deficit
van een kleine honderd miljoen. En dat is nog niet alles.
Het Brusselse gewest blijkt aan een sluitende
begroting geraakt te zijn door het extra geld, dat het nog moet krijgen van de
zesde staatshervorming, al mee te laten tellen. En alsof dat nog niet erg
genoeg is, hebben zowel het Brusselse als het Waalse gewest geen geld opzij
gezet voor het concurrentiepact en de zgz relance die ze samen met Vlaanderen
en de federale regering zouden gaan bespreken. Vlaanderen heeft dat wél gedaan.
Wat
die zesde staatshervorming betreft, heeft Kris Peeters, tijdens een gastcollege
aan de universiteit van Gent, toegegeven dat die niet perfect is. Meer zelfs,
hij wil er een vervolg aan schrijven en geeft dus toe dat er een zevende
staatshervorming moet kunnen, net wat de N-VA steeds gezegd heeft. Daarmee zit
hij, wat dat betreft, op één lijn met de vroegere kartelpartner en zal elke
derde partij die straks nog wil meespelen ook daarop moeten inspelen. Vraag is
maar in hoeverre de CD&V linkervleugel van het ACW mee in dit verhaal zal
stappen. Het laatste nieuws van de Bijzondere Belasting Inspectie (BBI) is nl
niet van die aard dat ACW en N-VA dikke vrienden gaan worden.
Samengevat blijft het in dit land zo, dat er niets wordt afgewerkt en
dat men stilaan kan gaan spreken van een politiek van halffabrikaten. Zoals we
in de economie met onze halffabrikaten afhankelijk blijven van Duitsland, zo
hangen we in de politiek af van situaties die steeds blijven veranderen en
waarop we steeds minder vat zullen hebben.
Op een aan de gang zijnde klimaatconferentie
in Stockholm werden alle doemverhalen en rampscenarios nog eens uit de kast
gehaald. Het klimaat van de aarde warmt op, zeggen de vertegenwoordigers van
het VN-panel voor klimaatanalyse IPCC, dat nu 25 jaar bestaat. Op die 25 jaar
hebben ze ervoor gezorgd dat ze zowat de hele aardbol hebben afgereisd, maar
daarmee houdt het grotendeels op. In een artikel, door De Standaard overgenomen
van het Nederlandse NCR Handelsblad, verschenen vorige dinsdag (24.09), wordt
van heel het verhaal over het broeikaseffect brandhout gemaakt.
Het blijkt nl dat de wereldtemperatuur sinds
het jaar 2000 niet eens meer gestegen is en dat er aan de Noordpool de laatste
twee jaar eerder ijs bijkomt dan wegsmelt. Dat laatste werd o.m. in het
Tv-journaal deze week nog bevestigd door een Russische specialist ter zake in Moermansk,
waar Jan Balliauw hem was gaan interviewen. Het laatste schip dat via de
Noordelijke IJszee van Shanghai naar Rotterdam voer, was serieus beschadigd
door ijsschotsen, die groter waren dan wat verwacht werd.
Deze zgz pauze in de opwarming van de aarde
werd door het IPCC eerst toegeschreven aan het El Niño-effect, daarna aan de
vervuiling vanuit China en tenslotte aan de vulkanen langs de evenaar. Nergens
werd deze theorie echter wetenschappelijk bewezen. Het kan best zijn dat er
eilanden onder water lopen, maar dan spreken we in de eerste plaats over
atollen die amper boven de zeespiegel uitsteken. De Romeinen zijn vroeger in
Beieren geraakt, over de Alpen, omdat er daar toen geen gletsjers waren. Dat
was in de eerste eeuwen na Christus aub, toen de mensen niet eens wisten wat
een broeikaseffect was. Er zal altijd wel iets veranderen op deze aarde.
Momenteel blijken zelfs de randen van de bestaande woestijnen te vergroenen,
terwijl het op andere plaatsen inderdaad dorder wordt. Maar die fenomenen zijn
met geen aanvaardbare uitleg te verklaren. Een verhoogde CO2 heeft niet alleen
nadelen, het kan nl ook voor méér groen zorgen. Nu voorspellen dat de
temperatuur in België eind dezer eeuw (dat is over een kleine 90 jaar!) 2,5°C hoger zal liggen, dat
kan madame Blanche ook met haar glazen bol.
Is
er dan niets mis met deze aardbol? Toch wel, maar de grootste bedreigingen voor
de voedselbevoorrading en het voortbestaan van de planeet hebben weinig te
maken met het klimaat, maar des te meer met de groeiende wereldbevolking, het
overbevolken van dekuststreken, de
toenemende vleesconsumptie en het gebruik van landbouwgronden voor het telen
van biobrandstoffen. Dat is nog altijd iets anders dan de mensen met een
schuldgevoel op te zadelen zonder daarvoor een andere uitleg te hebben dan een
vijfjaarlijkse conferentie met alle geneugten die daarbij voor de deelnemers komen kijken.
Onze Vlaamse regering heeft niet alleen veel
geld gevonden door het opdoeken van allerlei overbodige entiteiten, het kan
er eveneens heel wat besparen door een beetje op de centjes te letten die het
de vorige jaren zo kwistig heeft rondgestrooid in de zgz kunstwereld. Nu zijn
we gelukkig al een tijdje verlost van een excellentie zoals Bertje Anciaux, die
op zijn eentje massas geld neertelde voor wat hij dacht kunst te zijn. Denk
maar aan die versteende mosselpot en de in een emmer plaaster gekieperde
dichtbundel van Marcel Broodhaers (accumulaties noemde die dat). Maar ook na
Bertje, die het momenteel te druk heeft met de verdediging van de islam,
gebeuren er nog van die acties, waarbij men zich afvraagt waar het gezond
verstand van onze bewindvoerders gebleven is.
Vijf jaar geleden kreeg kunstenaar Arne
Quinze liefst 387.000 euro voor een 'werk' dat hij The sequence noemde en dat
bestond uit een woud van aan elkaar genagelde latten, 20 meter lang en 5 hoog,
dat hij vóór het Vlaamse parlement neerpootte. Zoals te verwachten was, is zon
constructie geen lang leven beschoren. Tegen volgende zomer wordt het dan ook
afgebroken en door een gespecialiseerde firma gerecycleerd tot spaanderplaten,
die men vervolgens in een doe-het-zelf zaak zal kunnen kopen. In totaal 65 ton
hout, twee vrachtwagens vol. Dat het om gecertificeerd hout gaat (dwz dat
voor elke gekapte boom er een andere zou geplant worden), is een magere troost.
Ik vraag me trouwens af hoe zoiets serieus kan gecontroleerd worden. Het zou al
het derde werk zijn van Quinze, dat door de firma Geldof (Whats in a name?)
gerecycleerd wordt. Er is trouwens eventueel een alternatief: i.pl.v.
spaanderplaten kan men de 65 ton hout ook verschilferen om in biocentrales
verbrand te worden om (natuurlijk) groene energie op te wekken. En als we dat
niet geloven, maakt men ons wel iets anders wijs.
Quinze kan er maar goed bij varen, Geldof
trouwens ook. En misschien ook nog wel e.o.a. derde persoon die zon
kunsthandeltje goedkeurt, betaalt en daarna de rekening doorschuift naar de
belastingsbetaler
Zoals ik in deze rubriek al meermaals heb
aangekaart, is Vlaanderen niet de enige Europese regio waarin nationalisten
naar een eigen staat verlangen. Op 11 dezer werd in Catalonië weer de Diada
herdacht, de plaatselijke nationale feestdag. Nadat er vorig jaar op die dag al een
manifestatie was van ± één miljoen Catalanen, werd er dit jaar een menselijke
ketting gevormd van liefst 400
km om de onafhankelijkheidsgedachte kracht bij te
zetten. De Catalanen eisen al enkele jaren een referendum daarover, maar
krijgen dat (voorlopig?) niet van de Spaanse premier Rajoy, alhoewel 80% van de
Catalaanse bevolking achter die eis staat.
In Edinburgh, de hoofdstad van Schotland was
er vorige zaterdag een tweede March for Independence, waaraan ook Vlamingen van
het VB, de N-VA en het VVB deelnamen (met o.m. een spandoek Independence for
Scotland & Vlaanderen en een aantal leeuwenvlaggen!). Schotland krijgt op 18 september 2014 wél een
referendum, uitgeschreven door de huidige Schotse premier Salmond van de
Schotse onafhankelijkheidspartij (SNP).
Ik heb al meer dan eens geschreven, dat we
de inspanningen van de Schotten en Catalanen nauwgezet moeten volgen, want dat
ze ook voor ons leerzaam zouden kunnen zijn. Toch is onze situatie anders.
Daarop werd ik geattendeerd door een (weer eens) raak artikel van Mark Grammens
in t Pallieterke van deze week. Grammens, die op 80 jarige leeftijd zijn eigen
Journaal niet meer uitgeeft, blijft God zij dank toch zijn nuchtere kijk
op onze politiek ventileren en dan nog wel in mijn favoriete weekblad, wat alleen
maar kan worden toegejuicht.
In zijn artikel Europa zal Vlaanderen niet
tegenhouden, verwijst Grammens o.m. naar een uitspraak van professor Stefan
Sottiaux, Leuvense hoogleraar in de rechten, van 12.01.2011, waarin die toen stelde,
dat Vlaanderen het enige land ter wereld
is, waar het de meerderheid is die om autonomie moet vragen om zichzelf te
kunnen besturen. Schotland en Catalonië zijn gebieden met een minderheid binnen
Groot-Brittannië en Spanje. Vlaanderen moet, volgens Sottiaux, zichzelf aanbieden als de opvolger
van België, niet als een afscheidingsbeweging. Dat zou dan wel inhouden dat
Vlaanderen o.m. de volledige Belgische schuld zou moeten overnemen, maar dat
klinkt erger dan het is. Ook nu betaalt Vlaanderen de Belgische staatsschuld,
o.m. via de transfers.
Dit is een standpunt zoals ik het nog niet
bekeken had, maar het biedt wel perspectieven. Het zou ons heel wat minder
kwetsbaar maken t.o.v. van allerlei bedreigingen vanuit Europa, zoals dat zopas
nog gebeurd is t.o.v. Catalonië vanwege die Spaanse eurocommissaris Almunia.
Wij maken in de verste verte nog geen kans op een referendum, maar evenals de
Catalanen kunnen we wel onze hoop stellen op de volgende verkiezingen. 2104
wordt voor de Catalanen de herdenking van 300 jaar Spaanse bezetting, voor
Vlaanderen misschien een eerste stap naar de onafhankelijkheid.
In
mijn blog van maandag (De Belgische minwaarde) had ik me er al over verbaasd
dat men zowel op federaal als op Vlaams niveau steeds maar nieuw geld blijkt te
vinden als blijkt dat de begroting(en) niet op schema zitten. Mijn verbazing
werd dan ook nóg groter, nu blijkt dat ook de Brusselse regering donderdag
een begroting in evenwicht zou indienen. Dat is een primeur die werd
medegedeeld door Guy Vanhengel (Open VLD), minister van financiën van het
hoofdstedelijk gewest en in financiële kringen bekend onder de bijnaam de
schooier van Evere. Dat laatste uitgerekend, omdat de man altijd geld tekort
kwam (of het toch beweerde) en daarvoor steeds bij de federale overheid ging
bedelen. Ook hij heeft nu geld gevonden. How come?
Een tipje van de sluier in deze materie werd gelicht door Geert
Bourgeois, ondanks zijn eerder saai voorkomen volgens mij de efficiëntste
minister van de Vlaamse regering. Om nog steeds een sluitende begroting te
houden, doekte die tien kleine agentschappen en een rits adviesraden op.
Ondanks het feit dat men zegt, dat het sluiten van overheidsstructuren zowat
het moeilijkste zou zijn wat er in dit land bestaat, moet daarvoor niemand
ontslagen worden. De afdelingen in kwestie worden gewoon door grotere diensten
overgenomen. En dit zou nog maar een eerste reeks zijn. Onze Vlaamse overheid
(wat we zelf doen ) blijkt nl vertakt te zijn in 88 entiteiten, 63
agentschappen en 12 strategische adviesraden.
Nu
nog de provincieraden, de senaat en nog enkele van die entiteiten en stilaan
gaan we dan door het bos de bomen weer kunnen zien. Waar leven is, is hoop. In Amerika zei men dat vroeger anders: 'Waar (Bob) Hope is, is leven'!
Er
is de laatste week nogal wat inkt gevloeid i.v.m. de ook voor Europa inderdaad
belangrijke Duitse verkiezingen. In de campagne ervan was Peer Steinbrück niet
de enige socialistische lijder die stommiteiten verkocht. Ook onze
SP.a-voorzitter Bruno Tobback, beviel van een formidabele uitspraak. In een
interview met De Standaard, verklaarde hij o.m. dat, mocht hij Duitser geweest
zijn, hij niet voor Merkel zou gestemd hebben. Van een verrassing gesproken!
Onze socialisten, daarin zoals steeds gesteund door het gros van de eigen
media, hebben zo een hele week lang hun geschut gericht op de Duitse minilonen,
die volgens hen de Europese competities vervalsen en heel wat mensen bij onze
oosterburen in de armoede doen terecht komen. Peetvader Vande Lala en Monica De
Coninck zijn zelfs persoonlijk naar Duitsland getrokken om daar ter plaatse de
minimumlonen in de vleesverwerkende sector aan te klagen. Die zijn er
ondertussen opgetrokken, alhoewel dat weinig aan de Europese situatie verandert,
daar ze ook nu nog een stuk onder die van hier blijven. Merkel heeft trouwens
nooit gezegd het daarmee eens te zijn, wel wil ze dat die minimumlonen
besproken worden per sector en niet met CAOs die voor het hele land gelden,
zoals dat bij ons het geval is en die hier dan nopen tot allerlei typisch
Belgische uitzonderingen en achterpoortjes.
Verder werd er bij ons in de media zeer weinig de nadruk gelegd op het
feit, dat heel wat van die Duitse minimumlonen een aanvulling betekenen voor mensen
met een (laag) vast loon, dat 22% er bestaat uit jobstudenten of andere
werknemers die dat werk alleen maar tijdens het weekeinde uitoefenen en uit
gepensioneerden die evenals bij ons een te laag pensioen hebben, Die
laatste betalen daarvoor geen extra belastingen en worden er ook niet voor
gestraft, wat bij ons wél kan. Mini-jobbers komen trouwens in aanmerking voor
subsidies voor huur, energie, kleding en voeding. Verder is het ook een
oplossing om mensen niet nodeloos thuis de tijd te laten verdoen of erger nog
in het zwart te gaan werken.
Tenslotte is er nog iets dat hier in deze zaak wijselijk verzwegen
wordt. Stel, dat Duitsland zou gaan werken zoals België, met CAOs voor het
hele land, met hoge minimumlonen en met een index. Het zou snel gedaan zijn met
het tweede Duitse Wirtschaftswunder en dat zou niét betekenen dat andere
landen, zoals het onze, daarvan zouden profiteren. De Belgische industrie maakt
nl meestal halffabrikaten die naar Duitsland worden uitgevoerd om daar hun
eindsamenstelling te kennen. Dank zij dit systeem hebben wij ons karretjeaan de Duitse locomotief kunnen hangen en
profiteren we ervan mee. Mocht die locomotief vertragen (we zullen het nog niet
over stilvallen hebben), dan zal het ook bij ons ophouden.
Het zou dan ook meer dan wenselijk zijn dat onze linkse partijen en hun
media ophouden Duitsland te bekritiseren. Laat de Duitsers zelf beslissen hoe
zij hun land willen inrichten. Zoals het nu loopt blijkt uit een recente
peiling 75% van onze oosterburen het met de eigen economische gang van zaken
eens te zijn. Wie zijn wij om daarover anders te willen beslissen?
---
In
de marge van bovenstaande nog dit: dat de liberalen de kiesdrempel niet haalden
lag niet alleen aan hun programma, zoals men wil doen uitschijnen, maar ook aan
de opkomst van AfD, Alternativ für Deutschland, de nieuwe partij geleid door
economen uit grotendeels liberale middens en die bijna de 5% haalde.
Kris Peeters gaat vandaag de begroting voor 2014 van zijn Vlaamse
regering voorstellen. Heel fier verklaarde hij in de Zevende Dag dat die
begroting voor de tweede keer op rij sluitend zal zijn, ook al heeft zijn
regering daar 715 miljoen extra euros voor moeten vinden. Dat 'geld vinden' lijkt wel een beetje
op de Belgische versie. Die is wel niet sluitend, maar daar blijft men ook
steeds extra geld vinden, waarbij de vraag rijst of dat anders geen weggesmeten
geld was geweest, als men dat zo gemakkelijk kan missen en voor iets andere gebruiken. En er is meer.
Het is niet de eerste keer dat ik mijn bedenkingen heb bij die sluitende
Vlaamse begroting, zeker zolang die van de andere gewesten noch die van de
federale regering sluitend zijn. Als er straks weer extra geld moet gevonden
worden, zal de verleiding steeds groter worden om het te halen waar het zit,
bij Vlaanderen dus. We betalen nog niet genoeg via de transfers. De vraag is maar: Wat krijgen wij daarvoor terug?
Nog deze week raakte bekend, dat België kans loopt een ratingverlaging
te krijgen bij Standard & Poors. Die blijft voorlopig AA, maar met een
minteken erachter, wat betekent dat de vooruitzichten voor dit land negatief
zijn. Dit laatste omdat, volgens het ratingbureau, de inspanningen om de
begroting te saneren veel te bescheiden zijn (lees: niet structureel) en het concurrentievermogen t.o.v.
de buurlanden eerder blijft verzwakken. Vlaanderen krijgt in hetzelfde verslag een veel
beter rapport, met als enig probleem de negatieve vooruitzichten voor België.
Letterlijk wordt er dus gesteld, dat de kredietwaardigheid van Vlaanderen wordt
afgetopt door die van België, omdat de rating van een gewest nooit hoger kan
liggen dan die van een land. In simpele woorden betekent dit, dat Standard
& Poors erkent dat België voor Vlaanderen geen meerwaarde biedt en dat het
gewest beter af zou zijn zonder België. Zo hoort men het ook eens uit een
andere, eerder onverwachte hoek. Diezelfde keuze zou zich ook kunnen stellen,
mocht de eurozone straks op e.o.a. manier gesplitst worden. Een onafhankelijk
Vlaanderen zou bij de noordelijke landen terecht komen, binnen België blijven
zou betekenen dat Vlaanderen, als enige streek uit de Germaanse invloedsfeer,
de perifere landen zou vervoegen
Nog deze week verklaarde de Spaanse E.U.-commissaris (waarschijnlijk
zelf een Castiliaan), dat Catalonië geen lid meer zou zijn van de E.U. als het
zich zou afscheuren van Spanje. En dan? Het kan goed zijn, dat het gewest er
dan eerder beter van zou worden. Gaat het slecht in Zwitserland, omdat het geen
lid is van de E.U.? Wat voor Catalonië geldt, geldt ook voor Vlaanderen. We kunnen best duimen voor die regio, die voor ons een voorbeeld zou kunnen worden.