Voor de brave mensen, die dachten dat Verhofstadt eens snel orde op zaken zou stellen ("snel en efficiënt" was een van zijn slagzinnen bij het tot stand komen van paars-groen), loopt het klaarblijkelijk toch niet zo vlot: - Hijzelf, Verhofstadt, is door de koning tot informateur aangeduid, maar dat woord mag men niet gebruiken, want wettelijk kan een in functie zijnde premier geen informateur zijn. Zijn voorstel tot noodregering is al afgeschoten en geen enkele partij staat mordicus achter zijn plannen, zelfs niet zijn eigen "Open" VLD. - Bij die VLD droomt men nog altijd van oranje-blauw, wil men van geen tripartite weten en vindt men de staatshervorming bijzaak. - Bij het Vlaamse kartel heeft men oranje-blauw opgegeven en wil men wel naar een tripartite, omdat men beseft dat dit de enige mogelijkheid biedt voor een staatshervorming (dat wist iedereen zes maanden geleden ook al!). - Bij het Mouvement Réformateur hoopt men ook nog op oranje-blauw, maar wil men van het CDH van Milquet vanaf. Desnoods Ecolo erbij, wat voor Vlaanderen al even erg zou zijn. - Dat Ecolo wil misschien wel meedoen, maar eist dat het kartel dan de N-VA zou laten vallen, iets dat bij dat daar onbespreekbaar is. - Wat men bij het CDH wil, is nog koffiedik kijken. Madame Milquet blaast al zes maanden warm en koud tegelijk en blijft dat doen. In feite wil ze alleen maar dat de PS, waarmee ze samen regeert in Wallonië, erbij komt. - De PS staat nog steeds te springen om mee te kunnen regeren. De postjes, weet je wel. Misschien zijn er met de schandaalpartij nog de meeste kansen iets te bereiken omwille van hun huidige wanhoop hun cliëntelisme te zien stranden. - De Vlaamse socialisten hebben eerst duidelijk gezegd niét in een nieuwe regering te willen stappen. Professor Vande Lanotte zou nu echter kazak willen keren. Of Gennez hem daarin zal volgen, hangt af van haar mentor, SS uit H. Hoezeer deze laatste de partij weer in handen heeft, bleek onlangs nog toen zijn protégee ook al voorstellen tot "alles gratis" begon te doen (in dit geval de zorgverzekering). - De Vlaamse Groenen spelen niet mee, tenzij Ecolo mag meedoen en erom zou vragen. Dat zou voor Vlaanderen pas echt een afgang zijn. - Lijst Dedecker zou wél mogen meespelen, maar "Deckerke" weet dat hij dan zijn handen gaat verbranden en zó dom is hij dan ook weer niet. - Het Vlaams Belang tenslotte is de enige certitude. Zij mag niét meespelen. Dat de partij groter is dan Spirit, CDH en de groenen samen, maar in de totalitaire Belgische democratie van 2007 maakt dat blijkbaar nog altijd niets uit. Centrum-rechts en rechts hebben in Vlaanderen meer dan 75% van de stemmen. Toch riskeert het in de oppositie te geraken, mocht Verhofstadt erin slagen een nieuwe paars-groene regering te vormen. De vraag is alleen of de rest van de drie VLD-musketiers (Dewael, Somers en De Gucht) bereid zal zijn D'Artagnan Verhofstadt te volgen in zo'n kamikaze scenario. In 2009 wacht hen dan de politieke guillotine. --- Terloops even vermelden, dat er links en rechts te horen is, dat de francofonen partijen nu toch een staatshervorming zouden wensen. Men vergeet er meestal bij te zeggen dat de door hen gevraagde staatshervorming er een is die wil herfederaliseren, m.a.w. het tegenovergestelde van wat de meeste Vlaamse partijen willen! --- Is er dan geen alternatief? Jawel en het heet artikel 35 van de Grondwet. Dat zegt dat de federale overheid slechts bevoegd blijft voor die zaken die haar uitdrukkelijk zijn toegekend door de gewesten. Het enige wat er daar omtrent moet gebeuren is, dat die gewesten samen aan tafel gaan zitten en dat artikel activeren, ttz de lijst met bevoegdheden gaan samenstellen. De enige partij (nou, ja, partij), die daarop hamert, is Spirit en voor één keer ben ik het eens met de laatsten der linkse Volksunie mohikanen.
Wie herinnert zich nog Cockerill Sambre, ook wel eens Cockerill Sombre genoemd? Dat was einde jaren zeventig, begin jaren tachtig. De staalindustrie zat in een wereldwijde crisis en op heel wat plaatsen werden staalfabrieken gesloten of geherstructureerd. Zo sloot o.m. Arbed zijn activiteiten in het Groothertogdom Luxemburg en bracht die over naar een nieuwe fabriek in Zelzate, omdat de firma op die manier heel wat logistieke kosten kon uitsparen. Niet zo voor het Waalse staal. Dat moest beschermd worden, crisis of geen crisis. Er werden miljarden oude Belgische frankskens in gepompt, zonder al te veel resultaat. Jaren later werd bijna de hele Belgische staalindustrie opgenomen in de multinational Arcelor, zonder dat er veel beterschap mee kwam. Mede door de heropleving in China, India en Brazilië zit sinds enkele jaren de staalproductie echter weer in de lift en werd heel Arcelor overgenomen door de Indische firma Mittal, die momenteel de grootste staalproducent ter wereld is. Door de verhoogde vraag naar staal werden en worden oude fabrieken terug opgestart of doorgestart. Daarvan ook twee in het Luikse. Feitelijk zouden we ons daarover alleen maar mogen verheugen. Sinds de oude staalcrisis is er echter heel wat veranderd op deze aardkloot. Zo kwam er o.m. het klimaatakkoord van Kyoto, waarin bepaald werd dat o.m. de CO² overal naar omlaag moest. Voor België betekende dat vooral inspanningen in Vlaanderen en Brussel. Voor Wallonië waren er geen problemen, omdat o.m. die Luikse hoogovens toch dicht zouden gaan. Nu dat proces is omgekeerd, gaat dat België zo'n 260 miljoen euro aan emissierechten kosten. Normaal worden zo'n kosten aangerekend aan het bedrijf dat de extra uitstoot veroorzaakt (denk maar aan BASF en Bayer in Antwerpen). In Wallonië wordt zo iets echter niet geaccepteerd. Naar slechte Belgische gewoonte, wordt de zwarte piet dan maar doorgespeeld naar België, zeg maar Vlaanderen, want het zijn wij die tenslotte dit land onderhouden. Het is altijd hetzelfde liedje: Wallonië profiteert en Vlaanderen betaalt. De vraag is alleen maar, of het deze keer zal pakken, want zo'n kwestie hoort niet thuis in lopende zaken. Anderzijds is het een schande dat de grootste staalproducent ter wereld die extra kosten niet zou aankunnen, als men weet dat Mittal nog steeds met de regelmaat van een klok andere bedrijven aankoopt. M.a.w. zou dit betekenen, dat België, zeg maar Vlaanderen, de firma mee financiert om in het buitenland andere bedrijven aan te kopen. Te gek om los te lopen, zeker als men weet dat het gaat om slechts 70 nieuwe arbeidsplaatsen in de hoogoven van Seraing (vroeger werkten daar 500 mensen). De zaak van de Luikse staalfabrieken toont nog maar eens duidelijk aan waarom de Franstalige partijen België niet veranderd willen zien. Officieel willen zij, dat België Wallonië blijft onderhouden. In werkelijkheid is het Vlaanderen die telkens de factuur mag betalen. Zo iets noemen ze solidariteit...
Dat er onder de regeringen Verhofstadt zoveel wetten slecht in elkaar gestoken werden, had niet alleen te maken met de tijdsdruk (het kon nooit snel genoeg). Soms kwam dat ook omdat die wetten verpakt waren in e.o.a. mastodontwet, de zgn "programmawetten", waarbij er zoveel zaken tegelijk besproken dienden te worden, dat er van serieus debatteren geen sprake meer kon zijn. In zo'n programmawet van einde 2005 voerde Verhofstadt II een voorheffing in van liefst 15% op de rentmeerwaarde die beleggers realiseren als ze hun fondsen verkopen. Toen banken en vermogensbeheerders daartegen in opstand kwamen, beloofde Reynders in april van dit jaar om die gang van zaken te helpen blokkeren. In de oranje-blauwe regeringsgesprekken werd besloten die nieuwe taks ongedaan te maken. Nu er echter geen oranje-blauw debat meer is, dreigen meer dan één millioen spaarders op 01.01.08 de rekening voorgeschoteld te krijgen en die 15% extra belasting te zullen moeten betalen. Met Verhofstadt III, noodregering en/of tripartite zitten immers de socio's weer bij in de regering en die zullen niet toelaten dat die belasting wordt afgeschaft. De spaarders, waarvan waarschijnlijk een groot deel van liberale gezindheid, zullen er dan ook aan zijn voor de moeite en dit mede dank zij de bereidwillige hulp van de Open VLD, die nog altijd beweert liberaal te zijn. Tussendoor ook even bij vertellen, dat de tweede fiscale amnestieronde slechts 90 miljoen euro opbracht, i.pl.v. de 400 die financieel genie Reynders had vooropgesteld. Dat is dus een dikke 300 miljoen tekort, te voegen bij de 900 miljoen die te weinig werden geïncasseerd n.a.v. de notionele interest. Als beloning daarvoor wordt hij straks misschien wel eerste minister. Tenslotte nog dit: als de socialisten, op welke wijze ook, weer mee in de federale regering zouden geraken, dan mag men ook een ander punt van oranje-blauw vergeten: dat van het terugkomen op de kernuitstap. Dat zal dan betekenen, dat de kerncentrales toch dicht zullen gaan, met als gevolgen: 1) Dat de nieuwe regering niet zal kunnen hopen op extra geld vanwege de energieproducenten (en ook dat gaat over honderden miljoenen euro!). 2) Dat, gezien de steeds stijgende vraag naar elektriciteit, de energie zal moeten worden ingevoerd uit het buitenland, in de eerste plaats uit Frankrijk, waar ze wordt opgewekt met, ja, kernenergie. Een totaal hypocriete situatie. 3) Dat we het halen van de Kyotonormen helemaal mogen vergeten. 4) Dat energie in het algemeen en elektriciteit in het bijzonder, een stuk duurder zal worden. Voorwaar, prachtig werk van Paars, waarmee we waarschijnlijk nogmaals geconfronteerd zullen worden.
De Liga voor de rechten van de mens vraagt de vernietiging van de recente anti-racismewet. Diezelfde vraag was er eerder reeds vanwege het Vlaams Belang én van een groep burgers die met raadsman advocaat Matthias Storme al een gelijkaardige aanvraag had ingediend bij het Grondwettelijk Hof. Alle indieners gaan ervan uit dat de wet een té grote discriminatie inhoudt van de vrijheid van meningsuiting. Met Verhofstadt II zijn we wel degelijk beland in een land met beperkte vrijheiden en een gedachtenpolitie, type Saoedi-Arabië. En dat met een premier die zich liberaal durft te noemen. Als zelfs de Liga voor de mensenrechten (een grotendeels linkse organisatie)moet vragen een gedragswet te versoepelen, dan is het al ver gekomen. Bovenstaande toont trouwens nog maar eens aan wat voor knoeiwerk de regeringen Verhofstadt al gepresteerd hebben. De anti-racistenwet is nl maar één uit een hele rij wetten, die slecht gemaakt werden en terug dienen te worden opgelapt. Denk maar aan de verkeerswet, de wapenwet en de huurwet. Zopas geraakte bv bekend dat koning Albert op 28 november een wet ondertekend heeft om extra koopzondagen in december mogelijk te maken. Het regeringsbesluit van Verhofstadt II dateert al van in februari. Door het feit dat die wet pas nu is ondertekend, gaan er nu enkele zondagen verloren voor de middenstand. En dan hebben we het nog niet gehad over de andere initiatieven die hun doel voorbij zijn geschoten, zoals het zilverfonds, de notionele interest en de dienstencheques. De regeringen Verhofstadt waren voorbeelden van hoe het niet moet. Jammer genoeg zijn we er nog niet vanaf, want - zoals ik ook gisteren reeds vermeldde - is de kans hemelsgroot dat we met een Verhofstadt III te maken krijgen. Of het nu Verhofstadt III wordt, nieuw Paars, Paars-Groen, het blijft één pot nat waarin de Vlamingen op hun tellen zullen moeten letten. Want Vlaanderen wordt gegarandeerd (weer) het eerste slachtoffer.
Verhofstadt III komt er aan. Hijzelf beweert wel van niet, maar bij ervaring weten we dat de man niet van de eerste leugen gebarsten is. De francofonen staan te popelen om met hun Gentse chouchou, de populairste politicus in Wallonië (!), opnieuw van start te kunnen gaan. Verhofstadt was de man die met een Belgisch programma naar de verkiezingen was gegaan en zal - als hij daarvoor de kans krijgt - daarmee verder gaan. Hij was het die paars-groen op de been bracht, de meeste anti-Vlaamse regering die we na de Tweede Wereldoorlog hebben gehad. De kans dat er een tweede paars-groene regering komt is theoretisch mogelijk. Die regering zal dan wel een minderheid hebben in Vlaanderen, maar dat zal Verhofstadt worst wezen. Het Lambermont akkoord, waarbij de Franstaligen kregen wat ze wilden en het stemrecht voor vreemdelingen werden ook door Verhofstadt mogelijk gemaakt en ook toen was er een meerderheid in Vlaanderen tegen. Het wordt alleen afwachten of zijn eigen partij hem deze keer over de hele lijn gaat volgen. Tijdens de oranje-blauwe regeringsonderhandelingen hadden de blauwen immers een bocht naar Vlaanderen gemaakt en nu zouden ze die weer moeten ongedaan maken. Alles is natuurlijk mogelijk, zeker in de Belgische politiek, maar het zou wel betekenen dat de partij over achttien maanden bij de nieuwe (regionale) verkiezingen een tweede opdoffer zal krijgen. Waarom dacht ge dat "Deckerke" er zo op uit is om nieuwe verkiezingen te hebben? Ondertussen ís er al een Verhofstadt III regering. Zijn ploeg van lopende zaken zal er immers nog enkele bevoegdheden bij krijgen, zodat zijn hele club verder kan regeren (en betaald worden). Flahaut kan zo nog een tijdje de Vlamingen blijven uitschelden en Tobbackske zit momenteel in Bali, weliswaar zonder zijn Kapelse huisvrouw (hij zal deze keer zelf iets mogen zeggen!). Demotte is vervangen door zijn staatssecretaris Didier Do(f)nut, die men snel minister heeft gemaakt en tante Laurette zou de toestemming krijgen netten over haar gevangenissen te mogen hangen (doet denken aan de maatregelen tegen de vogelgriep!). Enfin, dat kan hier allemaal. De vraag is alleen of het gaat werken en hoelang. Voor de Vlamingen wordt het opletten geblazen.
Luc Van den Branden, in een vorig leven nog minister-president van de Vlaamse deelregering, was in Moskou als hoofd van de waarnemers voor de Raad van Europa i.v.m. de Russische parlementsverkiezingen. Hij werd daar geïnterviewd door Jan Balliauw, VRT-reporter en ex-Raller (Revolutionaire Arbeiders Liga), (ex?)-communist dus, evenals zijn collega Stefan Blommaert. Dat is ook de reden waarom beiden (Balliauw en Blommaert) zo goed Russisch spreken. Ze werden er ooit opgeleid. Van den Branden wist o.m. te vertellen, dat de Russische democratie niet te vergelijken is met die in het Westen en dat men beter kon spreken van een "regime". Dat is dan zoals in België. Dat is ook geen echte democratie, maar een regime. Wat Casparov overkwam, gebeurt hier met het Vlaams Belang. Wat zich bv nu weer afspeelt, met een premier die de lopende zaken moet regelen én tegelijkertijd informateur speelt, is weer zo iets dat eigenlijk in een normale democratie niet kan. Voor een echte democratie moeten we naar Venezuela, raar maar waar. Daar heeft de would-be dictator Chávez een verkiezing verloren en heeft hij zich moeten plooien voor een meerderheid van 51%. Dat is pas democratie. Bij ons hebben de Vlamingen 60% van de stemmen, maar kunnen zij in feite zo goed als niets beslissen omdat het hele systeem geblokkeerd zit met vetorechten, grendels en evenwichten. En als Vlaanderen dan toch eens uitzonderlijk gebruik maakt van zijn numerieke, democratische meerderheid (één keer in 177 jaar!), dan staat de Waalse minderheid in vuur en vlam en dreigt die ermee het gestemde item voor eeuwig en drie dagen te zullen blokkeren. Zoals ze ook de verdere vooruitgang van Vlaanderen wil beletten, zelfs als ze er zelf slechter van wordt. Minder Vlaanderen betekent immers minder België en dus ook minder Wallonië. Het is zelfs al zover gekomen, dat Vlaanderen overtollig geld moet weggeven aan zijn gemeenten, omdat het van Wallonië datzelfde geld niet mag investeren in zijn trein- en scholeninfrastructuur. En dan verwondert men zich erover dat België in alle statistieken de weg van zijn nationale voetbalploeg op gaat...
"De provincies mogen ze van mij afschaffen. De senaat ook. En België is eigenlijk ook overbodig geworden, want we zitten met Europa. België, dat is niet meer dan nostalgie voor de meeste mensen. Ik voel geen enkel verwantschap met de Walen. Als ik er al voel, is dat met mensen uit Nederland of Zuid-Afrika". Bovenstaande tekst had van mij kunnen zijn, maar is dat niet. Hij stond in de weekend-editie van De Standaard en komt van burgemeester Peetermans van Herselt, uit de Zuiderkempen. CD&V-er. Het is geen momentopname, want vorige week was er al de brief van een groep Kempische CD&V-mandatarissen uit dezelfde Kempen, die Leterme vroegen ermee op te houden, wat ondertussen ook effectief gebeurd is. Ook in Vlaams Brabant is er overigens nauwelijks een verschil tussen het discours van de N-VA en dat van CD&V. De dag nadat de brave oudgedienden Martens en Eyskens in Leven nog maar eens waren komen praten over dat België dat moest gered worden, bleek dat er ook in Leuven geen bijval was voor een terugkeer naar het Belgique à papa, waarin de Vlamingen als van oudsher maar moeten geven en toegeven. Kortom, het Vlaamse kartel staat wel degelijk stevig op zijn strepen, hoe erg Bartje Somers dat ook moge vinden. Diens kritiek op de N-VA is dan ook alleen maar een poging om het kartel uit elkaar te spelen, iets dat - zeker vanuit Somers' positie - niet zal lukken. Vergeten we niet dat Somers zelf uit de Volksunie komt... Er waait wel degelijk een nieuwe wind over Vlaanderen. Dat dit alles in gang is gezet door de ondertussen berucht geworden TV-uitzending van de RTBF ("Bye,bye Belgium"), is graag meegenomen. Er is in Vlaanderen een steeds grotere meerderheid voor het eigen gelijk. Zelfs de Open VLD durft niet meer uitpakken met zijn belgicistisch discours van vóór 11 juni en de SP.a blijkt ineens Vlaanderen ontdekt te hebben. Alleen Groen! blijft Belgisch denken en heeft zelfs een stap terug gezet met de aanstelling van Mie Vogels als nieuwe voorzitster. Laat ons hopen dat het partijtje daarvoor in 2009 de rekening zal gepresenteerd worden. --- Waar men de huidige Vlaamse evolutie nog niet schijnt gesnapt te hebben is bij de VRT. Daar spreekt Ivan De Vadder, dé politieke analist van de omroep, nog steeds over de "Franstalige Christen-democraten", terwijl die partij die benaming al meer dan vijf jaar verloochend heeft. Verder meent de brave man dat we, na het CDH, nu met de Groenen zouden moeten gaan praten. Dat zou echt van de regen in de drop betekenen. Wie nog meer op ieders zenuwen werkt is Kathleen Cools, die het klaarspeelt om in Terzake haar gesprekspartners voortdurend in de rede te vallen, zodat de kijker helemaal niet meer verstaat wat er gezegd wordt. Het is een voorbeeld van hoe een gesprek niét moet gevoerd worden. Haar voorgangster, de uiterst linkse Phara de Aguirre, kon haar gesprekspartners soms ook het bloed onder de nagels uithalen, maar die bleef in elk geval professioneel correct. Cools is onbeleefd en onbekwaam. Hoe lang mag die daar nog blijven zitten?
