Nu
bij de volgende verkiezingen de senatoren niet meer kunnen verkozen worden door
het gewone volk (wél door de zichzelf democratisch noemende partijen),
dreigden die partijen een deel van de riante staatssteun kwijt te raken.
Gelukkig had men dat tenminste tijdig gezien en werd die financiering
aangepast. Dat laatste dacht men tenminste. Nu blijkt dat ze niet alleen werd
aangepast, maar zelfs nog verhoogd. Na de moeder aller verkiezingen krijgen de
partijen met verkozenen in totaal 28,3 miljoen euro i.pl.v. de 20,2 miljoen die
ze nu al ontvingen. Als excuus wordt o.m. door Markske Beke aangevoerd dat
deze verhoging mogelijk was, omdat men in de senaat tegelijkertijd 11,5 miljoen
zal besparen. Dat heeft hij helemaal alleen gevonden, zonder hulp van de high
potentials van Innesto. Dan bespaart men eindelijk eens ergens en smijt men het grootste deel van dat geld langs een andere deur buiten.
Om
te beginnen, had men niet alleen de verkiesbaarheid van de senaat moeten
afschaffen, maar de vergadering zelf, tout court. Die praatbarak, die al zo
weinig voorstelde, zal dat nog minder dan vroeger en zal in principe alleen nog
dienen om gebuisde kandidaten te depanneren, zeker nu de plaatsjes bij Europa
voor de traditionele partijen steeds zeldzamer en duurder worden. Hoe weinig
senatoren er straks ook nog overblijven, de structurele en logistieke kosten
zullen ongeveer dezelfde blijven.
Ten tweede is het gewoon een schande, dat in een periode waarop door de
politiekers zoveel beknibbeld wordt op de lonen van allerlei overheidsmanagers,
zij zichzelf extra geld toekennen. Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar
mijn daden. En dan heeft Beke nog het lef te stellen dat alleen journalisten
met slechte intenties e.e.a. in een verkeerd daglicht stellen.
Tenslotte zou men al die financieringen van partijen en media beter
meteen compleet afschaffen. Juist door die activiteiten te subsidiëren, maakt
men van partijen, politiekers en mediamensen gewillige klaplopers die meedoen
o.w.v. de smeer. Bij crisistijden horen geen subsidies, tenzij kan worden
aangetoond dat ze meer baten dan lasten met zich meebrengen, wat bij de senaat
maar ook bij andere instanties, zoals bv de provincieraden zeker niet het
geval is.
Trends is een blad waarop ik wel geen abonnement heb, maar dat ik toch
elke week lees. Het schrijft hoofdzakelijk over economie en financiën, maar in
een landje als het onze is de politiek nooit ver af. Tijdens de vakantie
verscheen het blad slechts om de twee weken en had het, zoals alle media, ook
af te rekenen met de komkommertijd. In de uitgave van deze week gaat het er
echter weer tegenaan en, enigszins tot mijn verbazing, vond ik er niet minder
dan drie artikelen in terug waarover ikzelf de laatste maand geschreven heb. Ik
weet het: eigen lof stinkt, maar het doet toch deugd uw mening bevestigd te
zien door een gedegen vakblad.
Om
te beginnen was er mijn blog van 13 dezer over dat belachelijke ingangsexamen
voor kandidaat dokters en tandartsen. In Trends van deze week geeft Marc Moens,
voorzitter van het artsensyndicaat BVAS, toe dat in die test de nadruk teveel
ligt op wiskunde en wetenschappen, terwijl voor een arts sociale vaardigheden
van groter belang zijn. Tandartsen, geeft hij ook toe, worden niet eens
gecontroleerd op hun behendigheid, terwijl dat geen onbelangrijk deel is van
hun werk. Hij staart zich nog altijd wel blind op het feit dat in de Franse
gemeenschap, waar dat ingangsexamen er niet is, er elk jaar maar 10% slagen in
het eerste effectieve jaar op de universiteit en houdt er geen rekening mee dat
dit mede het gevolg is van het barslechte onderwijssysteem bij ons francofonen.
Hij zou daarover een parlementaire vraag hebben gesteld, maar daarop nog steeds
geen antwoord gekregen hebben. Ook dat is Belgisch
Op
15 augustus schreef ik een blog over de uitspraak van Paul Krugman,
Nobelprijswinnaar en lichtend voorbeeld voor Paul De Grauwe, dat België het
slecht functionerend voorbeeld in Europa zou zijn. Ik had daar mijn bedenkingen
bij en ook Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur van Trends, veegt in zijn Intro
van deze week de vloer met deze man (Het grote ongelijk van Krugman). Het is
niet zo, dat men de waarheid in pacht blijft hebben omdat men eens een keer de
Nobelprijs heeft gewonnen. Zo gaf Paul Krugman in 2002 mede zijn zegen om de
gevolgen van de gebarsten dot-com zeepbel op te vangen met grootschalige
investeringen in de vastgoed sector. We weten ondertussen tot wat dat geleid
heeft. Dat diezelfde Krugman, hierin slaafs gevolgd door onze mister doom,
Paul De Grauwe, nu voorstelt op te houden met besparen en er integendeel veel vers
geld tegenaan te smijten, is dan inderdaad meer dan bedenkelijk. Een ezel zou
zich geen tweemaal
Tenslotte schreef ik in mijn blog van woensdag 21 dezer nog, dat ik het
ergerlijk vond dat mevrouw Swiggers, voormalige topvrouw bij Arco, de bezoldigde
mandaten blijft opstapelen en, met zestien, de kampioen is in Vlaanderen, terwijl zon kleine 800.000 Arco-coöperanten hun
spaarcenten (in totaal zon anderhalf miljard euro!) dreigen te verliezen.
Trends van deze week wijdt er een artikel van twee bladzijden aan met de
alleszeggende titel: De schaamte voorbij, waarbij ook de quote van Ivan Van
de Cloot wordt aangehaald waarbij die zegt, dat men haar in IJsland achter de
tralies zou draaien, terwijl ze hier de vereffenaar mag zijn van haar eigen
faillissement.
Grote titel in De Standaard van gisteren: Regering stevent recht op de
muur af, nota bene een uitspraak van Luc Van den Bossche, niet de eerste de
beste. Hij was in een vroeger leven al bijna tien jaar Vlaams minister en
daarna vijf jaar federaal minister. In 2003 stapte hij uit de politiek en werd
eerst gedelegeerd bestuurder en daarna voorzitter van de raad van bestuur van
Brussels International Airport Company (BIAC), waar hij in 2011 ontslag nam en
heel wat heibel veroorzaakte omdat hijzelf een riante ontslagregeling eiste.
Momenteel heeft hij een bestuursfunctie bij het Gentse Optima, een financiële
dienstenverlener. En, o ja, ik zou het belangrijkste nog vergeten, Luc is de
vader van Freya!
Als zo iemand zon statement maakt, dan denkt men meteen dat er
inderdaad iets ernstigs aan de hand moet zijn. De overheidsschuld? De
belastingsdruk? De werkloosheid? De zwakke concurrentiepositie? De problemen
van de vergrijzing? Justitie?
Niets van dat alles. Van den Bossche maakt zich zorgen omdat de regering
Di Rupo er maar niet in slaagt een definitieve keuze te maken in een hele serie
topbenoemingen, waarvan sommige al jarenlang vacant zijn. Van problemen
gesproken! Nu maar afwachten wat er gaat gebeuren als Van den Bossche gelijk
krijgt en de regering zich op die muur te pletter rijdt.
Hoe ergerlijk het ook mag lijken, dit land draait gewoon verder, ook op
de vele afdelingen en instellingen waar de topjobs niet ingevuld geraken. Men
kan het zon beetje vergelijken met een regering in lopende zaken. Daarbij
draait het land ook gewoon verder. Het probleem voor Van den Bossche is
waarschijnlijk dat hij als (ex?) socialist daar problemen bij heeft. Die partij
is immers gewend haar mannetjes (en vrouwtjes) in pole position te hebben staan
als het om dikbetaalde overheidsjobs gaat, gewoon omdat de meeste van haar
kandidaten niet veel meer te bieden hebben dan de partijkaart. Dat het deze
keer maar niet wil lukken is een veeg teken aan de wand. Zou Vande Lala toch
gelijk hebben, toen hij recentelijk verklaarde dat men de socialisten overal
uit wou hebben. Uit de federale én uit de Vlaamse regering, waarbij het droppen
van rode kandidaat topmensen dan een logisch gevolg zou zijn.
Het lijkt wel de bijzaakspecialisatie van het Peter Principe: het kader is belangrijker dan het schilderij. Waarbij dient opgemerkt dat dit een teken is van incompetentie...
Het is al een tijdje geleden, maar in deze rubriek heb ik al enkele
keren aangehaald dat artiesten en sportlui zich niet met politiek moeten
inlaten. Die mensen hebben hun fans en supporters en die mogen gerust verschillende
politieke inzichten hebben. Artiesten en sportlui die zich politiek uiten,
riskeren alleen maar supporters te verliezen, zeker als het in hun eigen sport
niet al te goed gaat. Denk maar aan Philippe Gilbert, die vond dat er beter met
Belgische vlaggen aan de eindmeet zou gezwaaid worden dan met Vlaamse Leeuwen.
Hij zou zelf beter eens een koerske winnen vooraleer zich te uiten in een
materie die de zijne niet is.
Anders is het natuurlijk als het in de sport goed gaat, zoals nu (nog)
met de Rode Duivels. We hebben momenteel een voetbalgeneratie die er zijn mag,
waarvan het gros ook in het buitenland gewaardeerd wordt en die misschien op
weg is naar het WK in Brazilië van volgend jaar. Tegelijkertijdwordt er door de Belgische voetbalbond een
aardig stukje aan succesvolle marketing gedaan en dat alles heeft tot gevolg
dat onze nationale ploeg hot is bij een breed publiek. Jammer genoeg wordt
dat Belgisch voetbal nu ingeschakeld om aan politiek te doen en wordt de
kapitein en woordvoerder van de Rode Duivels, Vincent Company, nu al zon
beetje uitgespeeld als dé tegenstander van Bart De Wever. Linkse en doorgaans
anti-Vlaamse journalisten van het type Yves Desmedt en Luc Van der Kelen
schrijven nu al dat Company, die het spelletje mee speelt, Barts grootste
tegenstander zou kunnen worden bij de moeder alles verkiezingen op 25 mei 2014.
Als ik me niet vergis speelt dat WK in Brazilië zich af in april en mei van
volgend jaar, net vóٕór die verkiezingen. Het zijn trouwens niet alleen
journalisten die zich daarmee bezig houden. Vergeten we niet dat de huidige
trainer van de Belgische nationale ploeg, Marc Wilmots, ooit senator was voor
het MR en ook al uitspraken heeft gedaan die niet passen bij zijn functie. Om
nog te zwijgen over de prietpraat van vader Borlée die beweerde dat de duivels
de N-VA van de kaart kunnen vegen. Papa zou er beter voor zorgen dat zijn
zoontjes nog eens aan een EK of WK medaille geraken. Op het laatste WK atletiek
in Moskou haalde België er geen enkele, evenmin als op het EK-zwemmen in
Barcelona. Daar verbeterde een zwemster een Belgisch record, maar was pas 35ste
in haar reeksen. Dat zegt genoeg. Het mopje over het niet verdrinken was nooit
ver af.
Om
maar te zeggen: schoenmaker, blijf bij uw leest. Er is ook als Vlaming niets
mis mee fan of supporter te zijn van een Belgische sporttak. Op internationaal
gebied kan het trouwens moeilijk anders. Als het dan even goed gaat, er meteen
een politieke zaak van maken, is er ver over. Wat bv als België straks eens
geen punten zou halen tegen Schotland, Wales en/of Kroatië, toevallig allemaal eveneens
kleine landjes met autonome verzuchtingen? Zoals professor Carl Devos (Ugent en
eerder links) het verwoordde: Het merk Rode Duivels kan in het schizofrene
België nog jaren mee.
Sinds 2005 zijn Belgische politici en topfunctionarissen verplicht hun
mandaten, al dan niet bezoldigd, aan te geven. In totaal gaat het dit jaar om
een kleine 8.000 mandatarissen, die in totaal meer dan 51.000 mandaten hebben
aangegeven. Ongeveer de helft daarvan zijn betaald, de andere zogezegd niet,
maar men kan er gif op nemen dat ook die wel e.o.a. voordeel zullen opleveren.
Voor niets danst geen aap luidt het gezegde en dat geldt ook voor mandatarissen
en andere postjesjagers. Het is niet voor niets dat het tien jaar geduurd heeft
voor die wet daarover er door kwam. Vraag is trouwens, of men met de verkregen
gegevens daadwerkelijk iets doet. In Vlaanderen blijkt een politicus gemiddeld
3,5 bezoldigde mandaten uit te oefenen en de kampioen is een zekere Jozef
Dauwe, provinciaal gedeputeerde voor CD&V in Oost-Vlaanderen met 59
mandaten, waarvan 7 bezoldigd. Men kan zich redelijkerwijze afvragen hoe zon
mensen hun dag indelen om zoiets serieus te kunnen doen.
Nu, ze doen maar. Persoonlijk vind ik dat niet zij gek zijn, wel de
mensen die voor dergelijke creaturen blijven stemmen, al kan het zijn dat ook die het
doen o.w.v. de profijtjes die de mandataris hen zou kunnen bezorgen.
Het wordt trouwens ergerlijk als men moet constateren dat niet-politica
Francine Swiggers zo maar eventjes zestien betaalde mandaten uitoefent. Madame
Swiggers is de topvrouw bij Arco, de financiële poot van het ACW, die zo
gruwelijk in de fout is gegaan in de Dexia affaire. De 800.000 ACV spaarders,
die zich via Arco bij Dexia tot coöperanten lieten ompraten, zijn ook nu nog
altijd niet zeker of zij hun geld ooit zullen terugzien. Er zijn daarover al
enkele negatieve adviezen geweest en als ik me niet vergis is de Raad van
State er daar nog niet uit. Voor Swiggers hoeft dat geen probleem te zijn. Met
haar mandaten zit ze op rozen en de eerste officiële klacht tegen haar moet nog
altijd worden neergelegd. Voor wie het nog niet zou begrepen hebben: het gaat
hier om een dame die ressorteert onder de vlag van CD&V, met de C van
christelijk
Zowel
de stad Antwerpen als die van Vilvoorde en die van Maaseik hebben eindelijk
iets gevonden waarmee ze onze Syrië-strijders misschien op andere ideeën
kunnen brengen. Nadat hun plaatselijke politie officieel had vastgesteld dat de
helden (en misschien wel toekomstige martelaren) verdwenen waren, werden ze
ambtelijk geschrapt, waardoor zij meteen ook hun sociale rechten kwijt zijn,
waaronder hun werkloosheidsvergoeding. Het werd trouwens zo gek dat die kerels
feitelijk gesponsord werden door onze OCMWs (hun vrouwen schreven dat geld
over naar Turkije, waar ze het tussen twee gevechten door kwamen ophalen). Het
feit dat niet alleen Antwerpen de kraan dichtdraaide, maar ook Vilvoorde, bestuurd
door een socialist, maakt het voor de linkse Antwerpse oppositie onmogelijk
daar veel tegen in te brengen, hoe graag ze dat ook gedaan had. Erger voor hen
zelfs: ook Monica De Coninck (SP.a), federaal minister, is het ermee eens. Toen
zij in een vorig leven hoofd van het Antwerpse OCMW was, deed ze hetzelfde.
Het schrappingsverhaal kon dus tegen de huidige voorzitster Liesbeth
Homans niet gespeeld worden. Dan maar iets anders gezocht en gevonden. Liesbeth
had in een uitgebreid dubbel interview in de weekeindeditie van De Standaard nl
verteld dat racisme een relatief begrip is. Het kot was meteen te klein voor de
linkse wereldverbeteraars, Di Rupos kabinetschef en Youssef van het CGKR
centrum op kop natuurlijk. La
Homans neemt echter geen woord ervan terug en zo kunnen ze
nog wel even tegen de maan blijven blaffen. Homans heeft trouwens gelijk:
racisme ís relatief. Het is geen alleenrecht van het blanke ras, het bestaat
overal ter wereld ongeacht de huidskleur en het geloof. Er bestaat geen volk
waaronder geen racisme sluimert, al gebeurt het maar door bv het vertellen van
e.o.a. mop*. Dat betekent dan nog niet dat het goed te keuren is. Dat ontkennen
is echter gewoon een schijnheilige leugen, zeker niet de eerste waarvan de pocos
uit onze maatschappij gebarsten zijn. Het wordt wel erg als de linkse oppositie
geen andere argumenten meer heeft dan te zeggen dat daarmee een stad beschadigd
wordt.
* Men moest eens weten, hoeveel moppen er bv
in New York, toch ook een smeltkroes van nationaliteiten, verteld worden over
joden, negers, Ieren, Italianen, Polen en ga zo maar door. Dikwijls zelfs door
de eigen mensen. Maar daar hebben ze blijkbaar geen farizeeërs zoals Youssef,
Yasmine en Co, die zichzelf zo serieus nemen en onaantastbaar voelen
In
De Standaard stond er vrijdag 16 augustus een merkwaardig stukje aan de hand
van redacteur Joël De Ceulaer. Om hem te situeren: dat was de man die indertijd
op Tv (als moderator, nota bene) de lof zong van Abu Jaja en daarbij Filip
Dewinter vernederde. Hij is blijkbaar zijn bewondering voor de geestesgenoten
van Jaja nog niet kwijt, want in het bewust artikel van vrijdag jl stelt hij
voor de feestdag van O.L. Vrouw Hemelvaart op 15 augustus te vervangen door het
Suikerfeest van de moslims!
Het
is natuurlijk een gegeven, dat heel wat christenen, daarbij zelfs een deel dat
zichzelf nog katholiek noemt, niet meer naar de kerk gaan en dat de moslims
tenminste degenen die hier in de media worden aangeprezen hun godsdienst (of
wat ervoor moet doorgaan, want islam is eerder een ideologie dan een
godsdienst) nog wél vrij intens beleven. Dat houdt echter niet in dat een
geloofsbelijdenis van een minderheidsgroep van inwijkelingen de traditie van
een land met een andere godsdienst en geschiedenis overhoop zou moeten halen.
Het doel van de islam hier is het verdringen van de andere godsdiensten, de
katholieke in de eerste plaats. Dat begint met een hoofddoek en eindigt met de
sharia. Ga het maar eens na in landen zoals Pakistan, Nigeria en Egypte, waar
christenen dagelijks hun leven riskeren en kerken aan de lopende band in brand
worden gestoken. En dat alles terwijl de moslims ondertussen ook elkaar
uitmoorden, in een regelrechte oorlog zoals in Syrië of in omfloerste
burgeroorlogen zoals in Irak, Egypte, Libanon en Jemen. Toch maar goed dat ze
dat Suikerfeest nog hebben!
Het
is trouwens opmerkelijk dat bij ons de moslims de steun krijgen van de zgz
progressieven, exact dezelfden die hier al decennialang ijveren voor een
seculiere samenleving en de emancipatie van de vrouw, maar die tegelijk pleiten
voor een aanvaarding van een religie in dewelke moord (op afvalligen) en
doodslag (op voor hen ongelovigen) niet meteen worden afgekeurd als het hen
uitkomt en waar de rol van de vrouw grotendeels herleid is tot het kweken van
kinderen. Om nog te zwijgen over de martelaren die denken hun hemel te
moeten verdienen door zichzelf op te blazen en meestal onschuldige medemensen mee de
dood in te nemen.
Ze
zouden die mijnheer De Ceulaer eens een jaartje verplicht naar een van de
bovenvernoemde landen moeten sturen, zodat hij zich ter plaatse eens kan gaan
vergewissen wat die verlichte woestijngodsdienst uit de middeleeuwen daar nog
inhoudt, i.pl.v. hier vanuit zijn luie zetel de verdraagzaamheid enkele
richting te prediken in een zgz kwaliteitskrant.