Wie deze rubriek een beetje volgt, weet dat ik niet veel geloof hecht aan
de serie peilingen en enquêtes waarmee we regelmatig overspoeld worden. Dat is
deze keer niet anders met de laatste in de reeks, die van de VRT en De
Standaard, in mijn ogen trouwens zowat de minste betrouwbare van allemaal,
gewoon omdat beide instellingen vooringenomen anti-Vlaams zijn. Dat geldt ook
voor de peiling die wordt uitgevoerd door VTM en De Morgen, die andere
kwaliteitskrant van weg met ons. Het mooiste voorbeeld kregen we eind
augustus, toen ik laatstgenoemde peiling de komkommerenquête noemde omdat ze
verscheen na bijna twee maanden politieke inactiviteit. Twee weken later gaf
een peiling van de Libre Belgique en de RTBf aan N-VA 5% meer stemmen. Hoe kan
je zoiets blijven geloven?
Kwamen na het politieke zomerreces de peilinguitslagen te vroeg, juist
o.w.v. dat reces, dan is dat nu feitelijk opnieuw het geval, omdat de zgz
State of the Union van Di Rupo, ter gelegenheid van het nieuwe politieke jaar,
een week werd uitgesteld en pas volgende week zal gegeven worden. Politieke
enquêtes moet men houden nadat er iets belangrijks gebeurd is, niet ervoor. Al
ze al zouden kloppen, zijn ze dan immers achterhaald.
Dit alles gezegd zijnde,moet het
mij wel van de lever dat de reactie op de laatste peiling door De Wever en Co
eerder slapjes was. Soms krijgt men de indruk dat het Bart allemaal niet veel
meer kan schelen, nu hij met Antwerpen meer dan zijn handen vol heeft. Als dat
zo is, kan hij dat beter duidelijk zeggen. Ofwel zegt hij, i.v.m. de peilingen,
dat hij er niet veel van gelooft en dan zou hij nog gelijk hebben ook ofwel
countert hij de hele zaak met redelijke argumenten en die zijn er de dag van
vandaag nog altijd genoeg. Zo stappen na de magistraten (i.v.m. de splitsing
van B/H/V) ook de artsen van dit land naar het Grondwettelijk Hof, omdat ze
vinden dat de zesde staatshervorming een extra taks op hun activiteiten heeft
gelegd, die hen 15% afneemt van hun pensioen. Voeg daarbij nog de malaise bij
de politie, die maar niet wordt opgelost en dat concurrentievermogen van onze
bedrijven waaraan ook niets gedaan wordt. Hoeveel fabrieken moeten er nog sluiten cq afdanken vóór er ter zake iets gebeurt? Als de goed-nieuws-show van Di Rupo
zich moet beperken tot de prestaties van de Rode Duivels, zal het met de
economie van dit land nooit goed komen.
Het
betere nieuws voor Vlaanderen is, dat de verkiezingen er pas aankomen over meer
dan acht maanden - een eeuwigheid in de politiek en dat de federale regering
tegen die tijd de zo geroemde staatshervorming zou moeten hebben uitgewerkt,
iets waarmee weinig eer kan gehaald worden. Voor het zover is, kan er nog van
alles gebeuren.
---
In
de kranten stond vrijdag, dat bij het IMF het idee circuleert om een supertaks
te heffen op spaargeld. Dat is ooit al eens gebeurd: in Europa na de Eerste
Wereldoorlog en in Duitsland en Japan na de Tweede Wereldoorlog. Om de
staatsschuld binnen de eurozone terug te dringen tot het niveau van vóór
crisis, zou zon taks bij ons kunnen oplopen tot 10%. In de aanloop naar
verkiezingen zal geen enkele regering het aandurven zoiets te doen. Daarna echter
wel. Een reden te meer, o.a. voor de N-VA, om erop te wijzen dat een regering
Di Rupo II, met nog een regeringstermijn van vijf jaar voor de boeg, tot zoiets
in staat zou kunnen zijn. Di Rupo I is wel degelijk een belastingsregering, Di
Rupo II zou het alleen maar erger kunnen maken.
Ik
denk niet dat we ons veel zorgen moeten maken over de zgz hersenoperatie die
Rudy Demotte, minister-president van het Waalse gewest én de Franse
gemeenschap, heeft ondergaan. Het ging maar om een verwijdering van een cyste
boven zijn binnenoor. Er gebeuren ergere dingen ten zuiden van de taalgrens.
In
De Standaard bv stond vrijdag een heel klein berichtje (5 op 12 cm, foto van Charles
Michel/MR inbegrepen), waarin de Charel letterlijk verklaart: De Waalse
begroting? Dat zijn Griekse toestanden. Niet meer, niet minder.. Met als
toemaatje, dat de Waalse schuldenberg zou oplopen tot 13 miljard euro. Dat is
eens iets anders dan een sluitende begroting zoals men ons heeft trachten wijs
te maken. De Waalse heropstanding is dus nog niet voor morgen en Vlaanderen
inhalen tegen 2075, zoals sommige economen hadden voorspeld, ook niet (áls de
huidige Waalse groei zou blijven wat hij is en áls Vlaanderen het niet beter
zou doen). Ondertussen blijkt de Waalse werkloosheid te blijven stijgen. Sinds
september 2012 zijn er 5.000 Waalse werklozen bijgekomen en bedraagt het totaal
aantal werklozen daar nu al 14,7% van de actieve (nou, ja) bevolking.
Ondertussen gaat het Waalse gewest maar lustig verder met het investeren
in verlieslatende bedrijven, met als enig doel de werkgelegenheid te vrijwaren,
een recept dat nooit heeft gewerkt. Denk maar aan het vroegere Cockerill-Sambre
en aan het circuit van Francorchamps (dit jaar 6 miljoen verlies) of om het
actueel te houden - Val-Saint-Lambert, dat gisteren nog de boeken neerlegde na
al een paar keer zo goed als failliet te zijn gegaan. Nu blijkt de Waalse
deelregering een belang van zon 20% te hebben genomen in NLMK, een Russische
staalgroep, die onlangs besloot meer dan een derde van haar werknemers in de
vestiging van La Louvière te ontslaan. De Waalse participatie zou alleen
bedoeld zijn om een oogje in t zeil te houden bij de afhandeling van de
ontslagen. Een dure zaak, betaald met belastingsgeld, voor iets wat normaal
door vakbonden hoort gedaan te worden.
Intussen zou Wallonië dan weer géén geld over
hebben om de 12 miljoen euro te betalen, die het gewest volgens het
vlinderakkoord zou moeten bijdragen voor de herfinanciering van Brussel. Daar gaat dan de zo bejubelde Fédération
Bruxelles-Wallonie. De officiële reden is, dat men zou willen wachten tot de
zesde staatshervorming volledig zal zijn afgerond. Rond Sint
Juttemis, waarschijnlijk
Van
de doden niets dan goed, gaat het gezegde. De vraag is maar hoezeer dat ook
geldt voor publieke figuren, waarvan zowat alles geweten is en waarbij, bij hun
dood, e.e.a. zedig verzwegen wordt, terwijl toch zo goed als iedereen het weet.
In de comedia dellarte noemt men zoiets il segreto di pulcinello*. Voor
Wilfried Martens geldt dat ook.
Martens is de zoveelste Vlaming die door het Belgisch systeem werd
gerecupereerd. Men vertelt nu wel in geuren en kleuren dat hij voorzitter was
van de CVP-jongeren, maar niet dat hij daarvoor ook een studentenleider was met
Vlaamse ambities, die ooit zelfs eens op een betoging geroepen heeft: Geef ons
wapens!. Daaraan werd hij later liever niet meer herinnerd.
Van Martens wordt verteld dat hij negen Belgische regeringen heeft
geleid, een record in dit land, maar men zegt er niet bij dat dit gebeurde op
een totaal van amper dertien jaar. Dat maakt gemiddeld nog geen anderhalf jaar
per regeringstermijn en dat oogt nóg slechter als men weet dat twee van zijn
regeringen toch hun volledige termijn uitdeden. Zijn laatste regering was er
een teveel. Het aartsmoeilijk tot stand komen ervan was niet zijn werk, maar dat
van loodgieter Dehaene, zijn toenmalige kabinetschef en toen deze laatste dat
huzarenstukje wat later nog eens moest overdoen, verkoos die zelf premier te
worden. Dat was na zwarte zondag, 24 november 1991, toen Het Vlaams Blok een
einde maakte aan het Belgische hoofdstuk van de evidente. Ik hoor het hem nog
zeggen, dat hij toen vond ordentelijk geregeerd te hebben.
Wat men nu ook niet hoort is, dat Martens zijn nederlaag van 1991 in de schoenen schoof
van Verhofstadt o.w.v. diens eerste drie Vlaamsgezinde burgermanifesten. Ook
Martens wist toen nog niet dat het genie uit Gent zijn idealen uit die manifesten
later compleet zou verloochenen en in feite zijn Belgisch voorbeeld zou
volgen.
Tenslotte was er zijn privéleven, waar we feitelijk niets mee te maken
zouden mogen hebben, ware het niet, dat hij het zelf te grabbel gooide na zijn (derde!)
huwelijk met Miet Smet. Dat hij als 77 jarige zich aan zijn laatste job bij de
EVP vastklampte en alhoewel doodziek alleen maar tijdelijk zijn
voorzitterschap wou afstaan, zou ook met zijn familiale situatie(s) te maken
hebben gehad. Het blijft tenslotte een rare zaak dat zo iemand zich
christendemocraat bleef noemen.
Door een Belgische en Europese bril gezien kan Martens een groot
politicus geweest zijn. Voor Vlaanderen had hij geen meerwaarde. De federale
staat, waarvan hij zgz een van de vaders was, is er nog steeds niet echt,
anders hadden we geen verdere hervormingen meer nodig, iets waar zelfs zijn
partijgenoot en bewonderaar Kris Peeters naar vraagt. Dat België überhaupt nog
bestaat, danken we aan het geduld van de Vlamingen, niet aan welke traditionele
politieker ook.
* Het geheim van poesjenel, is iets dat
officieel geheim moet blijven, maar dat iedereen weet en wordt bij ons gebruikt bij poppenkastspelen.
Na
besprekingen die anderhalve week hebben geduurd, weekeinde inbegrepen, hebben roodstrikje
en de zes dwergen de begroting voor 2014 zgz afgerond. In feite is het
tenslotte verlopen zoals bij alle vorige besprekingen ter zake: knip en plakwerk,
hier wat bijgedaan, daar wat afgetrokken, de nodige uitzonderingen gemaakt,
maar niets structureels, zodat de problemen zullen blijven wat ze zijn.
Eigenlijk niets nieuws, alleen maar een uitbreiding van al bestaande
maatregelen. Erger zelfs, door het aanhoudend sleutelen aan bestaande wetten,
worden die steeds onoverzichtelijker en daar wordt niemand vrolijker van.
Voor wat het concurrentiepact betreft, is er zo goed als niets beslist. Dat
werd nog maar eens uitgesteld, nu naar de gezamenlijke besprekingen met de
gewesten van 6 november, zodat de kans steeds groter wordt dat die gewesten
vriendelijk zullen verzocht worden nog eens extra mee te betalen. De federalen
hopen immers dat de houding van CD&V zal veranderen als Vlaams
minister-president Peeters mee aan tafel zal zitten. Die riskeert dan de zwarte
piet te krijgen als zijn partij toch enkele voorstellen, die ze nu verwerpt,
zal (moeten) aanvaarden. Als Peeters nog enige ambitie heeft om zijn huidige
job te behouden, is dat wel het laatste wat hij moet doen.
Die loonhandicap t.o.v. de buurlanden blijft trouwens een punt van
discussie. Reeds in 1996 was er een wet gestemd die het vergroten van de
loonkloof met de buurlanden moest stoppen. Daar blijkt dus niets van in huis te
zijn gekomen, een wet waarover niemand zich trouwens ooit druk over gemaakt
heeft, tot nu dan. De laatste ingrepen door Di Rupo en Co van net vóór deze
zomer, viseren alleen een gelijkschakeling tegen 2018, iets wat niet in te
schatten is omdat men niet weet wat er ondertussen bij de concurrenten zal
gebeuren, laat staan er enige controle over zou hebben. Zelfs over de
effectieve grootte van de kloof is er geen eensgezindheid. Die gaat van 1,5%
(volgens de PS) tot 25% (volgens N-VA). Het verschil ertussen zou te maken
hebben met de aftrek van de bestaande loonsubsidies van 11 miljard euro. Als
men echter alleen rekening houdt met de bedrijven die hier produceren en exporteren, die met dat
buitenland moeten concurreren en zo geld in het federale laatje brengen, kan
men zeggen dat het verschil rond de 15% is, dit volgens gegevens van Eurostat. Als
het verschil zo klein zou zijn als vakbonden en PS ons willen doen geloven, dan
hadden enkele buitenlandse bedrijven voor hun nieuwe investeringen voor
Belgisch Limburg gekozen en niet voor Nederlands Limburg, zoals ze uiteindelijk
gedaan hebben. De relancemaatregelen die tot nu toe werden genomen hebben voor een
vermindering van hooguit 1% gezorgd en zullen aan deze situatie niets
veranderen.
Kortom, de kern van het verhaal blijft wat hij altijd geweest is: als
men in dit land niet structureel gaat besparen, blijft men de problemen
verschuiven, niet oplossen. Vande Lala, Crootje en Koentje mogen voor de Tv
komen vertellen wat ze willen. Geen zinnig mens in Vlaanderen die hen nog
gelooft. En Kris Peeters zal straks uit een ander vaatje moeten tappen, wil ook
hij geloofwaardig blijven.
---
In
de marge van bovenstaande nog dit: De regering Di Rupo heeft anderhalve week
gezweet om een dik half miljard euro te vinden om de begroting voor 2014
sluitend te maken. Laat dit nu ongeveer hetzelfde bedrag zijn dat de regering
Van Rompuy in 2010 zomaar cadeau heeft gegeven aan de NMBS om ervoor te zorgen
dat de treinen stipter en met minder vertraging zouden rijden. Met als
resultaat dat er nooit zoveel vertragingen zijn geweest als dit jaar!
In
deze rubriek heb ik al meer dan eens, m.i. terecht, de draak gestoken met Johan
Vande Lanotte. Eerst noemde ik hem de ti-ta-tovenaar van Oostende, later kreeg
hij de titel van Keizer van Oostende. Die titel kreeg hij niet van mij, maar
van twee VRT-journalisten die over hem een boek met dezelfde titel hadden geschreven
(en daarvoor door de linksgezinde zender zelfs even op non-actief werden
geplaatst). Tegenwoordig noem ik hem al een tijdje Vande Lala. Lala staat
voor onzin/blabla, zoals men dat in kruiswoordraadsels wel eens tegenkomt
(Vande Blabla zou ook niet slecht klinken!). De man denkt echt dat iedereen
aan zijn lippen hangt en dat hij zomaar alles kan vertellen wat hij wil en
zoals hij het wil, en ziet er niet tegenop vorige eigen uitspraken volledig te
negeren, zoals ik gisteren nog vertelde over die van Bart De Wever, die hij een
toogstrateeg noemde. Ook over de pensioenen zegt hij nu dat we moeten ophouden
daarover te zeuren, uitgerekend hij die indertijd de vergrijzingskosten te lijf
wou gaan met zijn zilverfonds dat eerder een zilverflop is geworden. Zijn
laatste tactiek is, dat hij te pas en te onpas het planbureau erbij sleurt om
zijn beweringen te staven.
Een eerste keer gebeurde dat zowat een jaar geleden tijdens de discussie
over de mogelijke indexsprong en het automatisch indexeringsmechanisme (die hij
niet wou). Dat bureau blijkt van een eerder rode strekking te zijn, vandaar.
Het is hetzelfde planbureau dat regelmatig aangeeft of de economie het beter of
slechter doet en dat even regelmatig zijn cijfers moet bijstellen, waardoor
telkens de begroting moet worden aangepast. Helemaal fout ging het trouwens bij
het berekenen van de vergrijzingskost, die volgens dat bureau voor België tegen
2060 zon 5,4% van het bbp zal bedragen. Volgens de Europese Commissie, die dat
ook berekende, komt dat uit op 9,1%!
M.a.w.
die berekeningen van het planbureau moeten met een grove korrel zout worden
genomen, met daarbij in het achterhoofd dat het gaat om een rood clubje dat in
de eerste plaats Vande Lala ten dienste wil zijn. In het licht daarvan zou het
kunnen dat Crembo het bij het rechte eind had, toen die beweerde dat hij ook
andere cijfers gehoord had i.v.m. de voordelen van een BTW-verlaging voor de
energie. Dat laatste wordt trouwens bevestigd in een column van Geert Peersman,
hoogleraar economie van de UGent, in De Standaard van gisteren. Peersman
beweert zelfs dat een verhoging van de BTW meer zou opbrengen (e.e.a. door de
speling van de automatische indexering, die andere dada van Vande Lala). En
Peersman heeft daar geen hulp van het planbureau voor nodig.
Het loopt niet lekker met de besprekingen van het kernkabinet over het
concurrentiepact en de relance. CD&V houdt (voorlopig?) het
been stijf i.v.m. de eventuele verlaging van het BTW-tarief voor energie. In het
(waarschijnlijk) uitstellen of schrappen van die verlaging is het
opmerkelijk dat het CD&V is en niet de Open VLD, die in het kernkabinet de
kant van het zakenleven en de economie kiest, zeg maar van VOKA, de zgz
werkgever van Bart De Wever. De christendemocraten, of toch zeker de rechtervleugel
ervan, zit in deze zaak op één lijn met de grootste Vlaamse oppositiepartij en
het is paars dat aan populisme doet. Crootje en Rutten weten het blijkbaar ook
niet meer. De schaduw van mei 2014 hangt nu al over zowat alle nieuwe beslissingen die men neemt.
Jammer toch dat ze in heel dit verhaal, dat zich afspeelt op federaal
niveau, de schuld niet kunnen geven aan de N-VA. Af en toe probeert men wel,
maar het pakt niet. Zo viel Vande Lanotte vorige week volledig uit zijn rol,
toen hij De Wever een toogstrateeg noemde. Uitgerekend Vande Lala die eerder
had gesteld niet meer over de N-VA te zullen spreken, schijnt blijkbaar ook geen
andere argumenten meer te hebben. Maar het kan nog erger.
Vlaminghater Maingain noemde de N-VA rotzooi die in de riool thuis
hoort omdat de Vlaamsnationalisten het gewaagd hadden zich kandidaat te stellen
om mede Brussel te beheren. Uit de mond van een dergelijk individu is dat
reclame voor de N-VA. Voor zover dat nog nodig zou zijn, kan men er niet om
heen, dat de verkiezingen van 2014 deze partij als inzet zullen krijgen.
De regering heeft evenmin een antwoord op de
rechtmatige eisen van allerlei instellingen en drukkingsgroepen, zoals nu bv
weer die van de brandweerkorpsen, die in dit land verhoudingsgewijs zon 40%
ondergefinancierd blijken te zijn t.o.v. die in de buurlanden. Dat het
momenteel, voor wat de harde acties betreft, hoofdzakelijk de Waalse
spuitgasten zijn die het hoge woord voeren, is in dit land ook al de normaalste
zaak van de wereld, ook al hebben ze deze keer wel gelijk*. Volgens een
reportage die ikzelf gezien heb op de RTL bestaan er in Wallonië echt
schrijnende toestanden op dat gebied, waarbij men bij een brand steeds zijn
hart moet vasthouden dat er geen tweede probleem opduikt, omdat daarvoor dan
geen personeel meer voorhanden is.
Ook knip en plakwerk heeft zo zijn grenzen. Men kan niet eindeloos geld
blijven vinden en het lijkt er sterk op dat Di Rupo en Co aan het einde van
hun Latijn zijn. Tenslotte zijn 100 miljoen euro, de som die men wil besteden
om de concurrentiekracht van onze bedrijven op de internationale markt te
versterken, toch nog een peulschil om het verschil van zon 15% met de
buurlanden serieus te verkleinen.
* Dat betekent nog niet dat men zomaar straffeloos autobanden mag verbranden midden in een stad, zoals gisteren in Brussel is gebeurd. Ik heb ooit de brandweer op mijn dak gekregen omdat ik één kruiwagen bladeren en takken in mijn tuin opstookte. Dat was 'milieu onvriendelijk', kreeg ik toen te horen...
De
federale regering heeft het hele weekeinde vergaderd over dat zgz
relanceplan. Is dat nu ineens zó belangrijk, dat daarover overuren moeten
gemaakt worden, zeker als men Vande Lala hoort zeggen dat men wacht op
berekeningen van het planbureau, die men pas maandag zou krijgen? De laatste
cijfers over dat plan spreken van 100 miljoen euro, nog altijd veel geld, maar
tegelijk ook weinig als men ziet hoe gemakkelijk men blijkbaar het geld voor de
sluitende begrotingen voor 2013 en 2014 gevonden heeft. Het zou wel eens kunnen
zijn dat er meer problemen zijn dan de federale club wil toegeven en dat die te
maken zouden hebben met de afwikkeling van de zo geroemde zesde
staatshervorming.
Het echte debat over die hervorming moet nl nog beginnen. De wetteksten
van het akkoord tussen de 6 federale regeringspartijen plus de groenen zijn nog
niet gestemd in het federale parlement en de teksten ervan niet eens
definitief. De uitspraken van Beke over het in de ijskast zetten van het
communautaire kunnen misschien in dat licht gezien worden. Er kan inderdaad
bezwaarlijk over een zevende staatshervorming gesproken worden als de zesde
niet is afgerond. Misschien wordt die laatste zo wel opzettelijk opgehouden om tot
dat resultaat te komen. Mocht dat zijn, dan wordt deze zesde
staatshervorming straks nog een thema in de electorale campagne voor mei 2014.
Als men echter met die hervorming wil doorgaan, maar nog wat lang
treuzelt met de afwerking ervan, dan zou het wel eens kunnen dat er daarmee
weinig of geen eer meer te rapen zal vallen. Dat geldt in de eerste plaats voor
de Vlaamse meerderheidspartijen, want het is Vlaanderen dat weer het minste zal
krijgen en het meeste zal mogen betalen. Volgens het weekblad Trends en daar
kent men iets van cijfers moet Vlaanderen bij deze hervorming met 58% van de
inwoners 62% van de besparingen dragen. Als er helemaal niets meer van in huis
zou komen, dan zullen de komende verkiezingen uitsluitend nog maar gaan over
het communautaire. Dus juist het tegenovergestelde van wat Beke zich voorstelt
en ons probeert wijs te maken. Zijn target man Peeters mag dan wel iets
anders gezegd hebben, wie zal er nog vertrouwen hebben in een partij die
tegelijk warm en koud blaast?