Volgens Transparency International, een internationale NGO, die de mondiale corruptie in kaart brengt, is Spanje het corruptste land van de E.U. en controleert de regerende Partido Popular van Rajoy een sjoemelnetwerk. En dat is nog niet alles. Volgens Kenneth Rogoff, een gewezen hoofdeconoom van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), zou een zelfstandig Catalonië een van de rijkste landen van Europa zijn. Het levert 20% van het totale Spaanse bbp. Dat laatste zal dan ook wel de reden zijn, waarom men vanuit Spanje zo brutaal tegen deze regio ageert. Catalonië kan rustig vergeleken worden met Vlaanderen, met dit hemelsgrote verschil dat de Catalanen in Spanje een minderheid zijn en wij Vlamingen in België een meerderheid, iets dat ik meer dan eens geschreven heb. Een van de redenen waarom het hier niet lukt – en ook dat is oud nieuws – is dat de Catalaanse nationalisten in hun regio een meerderheid hebben al is het dan ook maar mits een steun vanuit de (linkse!) oppositie. Het heeft weinig zin onze Vlaamsnationalisten hier de schuld te geven, want ook samengeteld komen die niet aan een meerderheid in hun eigen parlement, laat staan dat ze gesteund zouden worden vanuit de linkse oppositie of door de traditionele partijen.
Wat we op dit ogenblik wél kunnen doen, is die Puigdemont en zijn ministers die zich momenteel in dit land bevinden, volop steunen waar we dat kunnen. Kan het niet via de politiek, dan maar via andere kanalen. Een hoopvol initiatief was alvast de tweet die de man gisteren schreef in het Nederlands, waarbij hij natuurlijk door derden geholpen is en denkelijk niet door advocaat Bekaert die zijn Spaanse pappenheimers daarvoor al te goed kent en over eieren moet lopen. De man zegt soms wel zinnige dingen, o.m. dat het meestal mensen zijn van minderheden wier politieke rechten geschonden worden, waarbij hij Vlamingen niet als een minderheid beschouwt, wat klopt met wat ik hierboven geschreven heb. ---
En dan nog dit: Als het voor Spanje toch fout zou lopen, dreigt dat land – volgens onze media - zijn steun in te trekken voor de benoeming van onze Catherine De Bolle tot hoofd van Europol. Erg, hé!
*Ik gebruikte de naam 'Pokemon/Puigdemont' al als hoofding van mijn blog van 1 dezer. Ik zag hem gisteren ook gebruikt in Barcelona. Mijn titel 'De bende van Twijfel' van 26 oktober vond ik deze week ook al terug in 't Pallieterke...
Zoals voorspeld was, is er van de ‘Islamsafari’ van Filip Dewinter en Geert Wilders in Molenbeek niets in huis gekomen. Burgemeester Françoise Schepmans (MR) had al aangekondigd dat ze de twee, die alleen maar een wandeling door de gemeente gepland hadden, geen toegang tot haar grondgebied zou geven. Als gevolg daarvan haakte Wilders af, niet zonder eerst samen met Dewinter een persconferentie gegeven te hebben, waarin hij Molenbeek het ‘Raqqa van België’ noemde, daar fijntjes aan toevoegend: ‘maar nog niet bevrijd’.
Dewinter is daarna dan maar alleen naar Molenbeek getrokken, al is ‘alleen’ wel een eufemisme. Hij was nl vergezeld van een grote persmeute, die op e.o.a. sensatie gehoopt had. Er gebeurde echter niets. Bij het betreden van de bewuste jihad-gemeente werd Dewinter netjes en beleefd tegen gehouden door de politie die Schepmans op hem had afgestuurd. Het vaderland was weer eens gered!
Het is ver gekomen in dit land dat men een politiek verkozene de toegang verbiedt tot het grondgebied van een gemeente zonder dat er een andere reden dan de ingeroepen ‘provocatie’. Het roept zo’n beetje Catalaanse toestanden op, waar men nog een stap verder is gegaan en verkozen ministers achter de tralies draait omdat ze de uitslag van een referendum wilden uitvoeren.
Tenslotte een opmerking die ik hier al meermaals heb geuit: er werd/wordt niet genoeg de nadruk gelegd op de grote schuldige van dit Brusselse ‘kalifaat’, zijnde Philippe Moureaux, alias Flup Moustache, die Molenbeek gedurende bijna 20 jaar mismeesterd heeft en er het jihadisme de kans heeft gegeven zich te ontwikkelen. Hij was destijds niet alleen burgemeester van Molenbeek, maar tegelijk ook vicevoorzitter en ideoloog van de PS en de grote schuldige van de aanslagen in Parijs en Brussel/Zaventem die in zijn gemeente ongecontroleerd werden voorbereid en waardoor Molenbeek nu één grote no-gone zone is geworden, waar men de situatie nog steeds niet echt onder controle heeft. In een rechtstaat hoort zo’n individu thuis in de gevangenis.
Terwijl het in Spanje van kwaad naar erger gaat, moeten we toch toegeven dat we er hier, ondanks alles, toch niet zo slecht voorstaan. Onze problemen zijn niet van de baan, maar als ge ziet dat Spanje een staatsschuld heeft die voor de Belgische niet moet onderdoen, kan men zich toch afvragen of ze hun eigen ruiten niet aan het inslaan zijn. Het zal daar zeker nog wel een tijdje blijven sudderen en de kans is groot dat niet alleen het toerisme, maar ook andere takken van de Spaanse economie er fel onder zullen lijden.
Ons Instituut voor de Nationale Rekeningen heeft zopas nog bevestigd wat al enkele weken gesteld was door de Nationale Bank (NBB) en het Planbureau, nl dat er hier in de laatste 12 maanden zo’n 71.000 jobs zijn bij gekomen. De oppositie mag daar – misschien terecht – haar bedenkingen bij hebben, zeker in de gevallen van tijdelijk en parttime werk – maar hét positieve is wel dat de overgrote meerderheid van de banen die er zijn bijgekomen, zich in de privésector bevindt en niet in de ambtenarij, zoals onder Verhofstadt en Di Rupo.
Wie een baan heeft, krijgt immers een inkomen en riskeert zo minder snel in de armoede terecht te komen of – als hij/zij daar al in zat – meer kans heeft eruit te raken. Hoe meer mensen aan het werk, des te minder aan de dop en dat geld kan anders – en beter – besteed worden. Er wordt dan ook meer bijgedragen en meer belasting betaald, wat de Sociale Zekerheid dan weer ten goede komt. Tenslotte bekent meer inkomen ook meer consumptie en dat is dan weer goed voor de economische groei, alhoewel die in dit land nog steeds niet zo vlot loopt als in onze buurlanden.
Dat alles betekent niet dat we ons in slaap moeten laten wiegen. De staatsschuld zal niet weggaan zoals ze gekomen is (het ‘Mathot syndroom’) maar ondertussen wonen we wel nog steeds in een land waar het niet slecht leven is. Als men ziet wat er allemaal elders in de wereld gebeurt, komen we er nog goed vanaf. Doet me denken aan dat mopje over die boeren die het ene jaar klagen dat het te nat is, het andere dat het te droog is en dan weer dat hun Mercedes niet op tijd kan geleverd worden…
Dat Trump niet veel vrienden heeft bij de democraten, de media en het gerecht, is een understatement. Het terugdringen van de immigratie uit vooral moslimlanden, was een van zijn verkiezingsbeloften, maar werd al een paar keer vakkundig gesaboteerd door e.o.a. rechter, al moest men die desnoods in Hawaï gaan zoeken.
Met de laatste aanslag, deze van New-York van eergisteren, was de dader wéér een moslim,; waarvan eerst in de media gezegd werd dat hij enkele jaren geleden het land ‘legaal’ was binnengekomen. Tot dan bleek dat de States elk jaar 50.000 inwijkelingen binnenlaten via een soort loterij! De nieuwe dader, eentje uit Oezbekistan, was zo in de USA geraakt. Trump wil die loterij afschaffen en het wordt uitkijken welke rechter daar nu een stokje zal durven voor steken. Het wordt stilaan wel beschamend voor de toogdragers, die op die manier ook hun reputatie bij het grote publiek aan het verspelen zijn.
Trump dreigt er nu mee de man naar Guantanamo te sturen, maar m.i. is dat een veel te lichte straf voor wat hij heeft uitgespookt. In de States zijn er nog genoeg staten waar de doodstraf wordt uitgevoerd; laat hem daar zijn proces krijgen. En moslim terroristen die men doorschiet na slachtoffers te hebben gemaakt, zou men beter naamloos begraven samen met een stuk varkensvlees. Ik denk dat zoiets meer zou afschrikken dan dreigen met Guantanamo. Dat laatste was trouwens al een vergissing van bij het begin. Degenen die daar terecht kwamen waren kerels die men in Afghanistan had opgepakt en die niet konden verklaren wat ze daar kwamen doen. Als men hen hetzelfde lot had laten ondergaan zoals Ben Laden- maar dan zonder er veel hoorbaarheid aan te geven - had geen haan er nog over gekraaid. Enkele van die schurken die men in Guantanamo heeft laten vertrekken, zitten ondertussen weer in het terreurcircuit…
Eergisteren was er even paniek in Belgenland: Catalaans (ex)president Puigdemont was onderweg naar België en zou daar asiel aanvragen. Volgens de poco-specialisten was dat natuurlijk omdat Theo Francken hem dat gesuggereerd had. Later bleek er niets van waar te zijn, alhoewel onze staatssecretaris gelijk had – zoals ik ook al vermeldde in mijn blog van eergisteren (‘Een nieuwe Agusta affaire ?’). Normaal kunnen burgers uit een E.U.-land geen asiel aanvragen in een andere E.U.-land omdat men er vanuit gaat dat dat allemaal veilige landen zijn. Dat gegeven werd vastgelegd in het verdrag van Amsterdam van 1997. Maar België zou België niet zijn als dit land er voor zichzelf geen achterpoortje aan had toegevoegd: in België zouden individuele aanvragen voor asiel wél kunnen, ook door burgers van andere E.U.-landen. Zodat, mocht hij dat willen doen, Carles Puigdemont in dit land wél een asielvraag zou kunnen indienen. Of hij er ook een zou krijgen, is een ander verhaal.
Daarmee is nog eens duidelijk geworden, wat ik hier al járen schrijf, nl dat men er in dit land niet in slaagt van de eerste keer een fatsoenlijke wet te maken. Ofwel dient ze enkele keren te worden herschreven, ofwel staat ze vol achterpoortjes en uitzonderingen, zoals dat o.m. dus ook gebeurd is met dat verdrag van Amsterdam. In dit geval staat België straks wel met de billen bloot en maakt het zich belachelijk in Europees verband, mocht Puigdemont toch een aanvraag doen. Hij kan daarbij rekenen op misschien wel dé specialist ter zake: Vlaams advocaat Paul Bekaert.
Ondertussen blijkt het de bedoeling te zijn van Puigdemont en de ministers die samen met hem naar hier zijn gekomen, nog even te blijven om vanuit Brussel in een voor hen veilige omgeving verdere commentaar te kunnen geven op de nieuwe verkiezingen in Catalonië, door de Spaanse regering vastgelegd op 21 december, de dag dat de winter begint, hopelijk geen politieke winter voor Catalonië. Hoe die ook zullen uitdraaien, het komt daar in Catalonië nooit meer goed tussen Catalanen en Spanjaarden zolang Spanje blijft weigeren met Catalonië te praten. Dat heeft in de eerste plaats te maken met de Partido Popular (PP) van Rajoy, maar ook met het Spaanse Grondwettelijke Hof. Samen met Baskenland, Gallicië en Asturië kreeg Catalonië in 2003 een speciaal statuut. De PP zat toen in de oppositie en diende daartegen een klacht in bij het Grondwettelijk Hof. Die nam Catalonië het speciaal statuut af in 2010. Sindsdien is de PP aan de macht gekomen en gedraagt die zich als een nieuwe inquisitie, nota bene: nog zo’n Spaanse uitvinding. Dat Hof heeft Puigdemont nu gedagvaard om morgen, donderdag al, te komen getuigen in Spanje. Als men weet dat de twee Jordi’s al in de gevangenis zitten, enkel en alleen omdat ze in Catalonië betogingen organiseerden, is de kans zeer groot dat Puigdemont hier blijft. In dat geval kan Spanje de uitlevering vragen, zit het spel helemaal op de wagen en zit België mee in het spel, niet in dat van Pokemon, maar dat van Puigdemont. Niet door de schuld van Theo Francken, zoals ze zullen beweren, maar wel van de verantwoordelijken die destijds dat amendement wilden bij het Verdrag van Amsterdam.
Het Cyrillisch schrift is een variant van het Griekse, dat door de zendelingen Cyrillus en Methodius werd meegebracht bij de kerstening van de Slavische volkeren. Het werd en wordt voornamelijk gebruikt in Rusland en zijn (ex)satellietstaten. Enkele Midden- en Oost-Europese landen waar men een Slavische taal spreekt, zijn al eerder overgeschakeld naar het Latijns schrift, zoals bv Tsjechië, Slowakije en Polen. Nu komt er daar straks nog eentje bij, nl Kazachstan, een voormalige Sovjetrepubliek. Het opmerkelijke van deze gebeurtenis is, dat Kazachstan dat al voor de tweede keer doet. In 1929 was het land al eens overgeschakeld op het Latijns schrift, maar in 1940, toen het deel uit ging maken van het Sovjet rijk, nam het het Cyrillisch schrift aan. Nu dus weer naar af. ‘Kazakdraaien’, maar dan echt!
De redenen waarom Kazachstan dit doet zijn velerlei. Om te beginnen heeft het Cyrillisch schrift 45 tekens t.o.v. de 25 van het Latijn. Zeker in de steeds modernere technologie waarin de wereld nu verkeert, maakt dat een heel verschil; denk alleen nog maar aan de smartphones. Verder zal het voor heel wat Kazakken gemakkelijker worden om Westerse talen te leren, in de eerste plaats het Engels. Het Kazachs is daarenboven verwant met het Turks, het Azerbeidzjaans en het Oezbeeks, allemaal talen van buurvolkeren van Aziatische origine die al langer zijn overgeschakeld op het Latijns schrift. Dat ‘sultan’ Erdogan dreigt terug over te schakelen op het oude Ottomaans schrift is een van zijn vele loze bedreigingen. Het was Kemal Ataturk, de stichter van het moderne Turkije, die voor de omslag zorgde en als voorbeeld het Duits nam*.
Tenslotte is er, zoals steeds, ook politiek mee gemoeid. Dat was zo in 1940 en dat is nu niet anders. Door weer over te schakelen op het Latijns schrift wordt het land iets minder afhankelijk van Rusland en hoopt het op meer Westerse investeringen en technologie.
Voor wat een taal allemaal goed kan zijn…
* In Noorwegen, dat enkele eeuwen bezet werd door Zweden en vooral Denemarken, heeft men op een gegeven ogenblik de eigen taal, die officieel Deens was, maar anders werd uitgesproken dan ze geschreven werd, ook aangepast en dit gebeurde ook met de Duitse taal als voorbeeld. Dat kon niet verhinderen dat er nog steeds twee officiële talen zijn in het land van Grieg en Amundsen.
Onze F-16 gevechtsvliegtuigen zijn aan vervanging toe. Het zijn de beste die onze luchtmacht ooit gehad heeft, zeker na de laatste upgrading. Ze vervingen in de jaren 1970 de Starfighter, die wel eens de ‘Stortflyer’ genoemd werd omdat er regelmatig wel eens eentje niet gepland naar beneden kwam. Ik heb de aankoop van de F-16 nog meegemaakt bij DAF, dat toen in Eindhoven een Special Products fabriek had, die de landingsstellen maakte voor de F-16’s voor België, Nederland en Denemarken.
De kandidaten om onze 34 F-16’s op te volgen zijn of, beter gezegd, waren de F-35 van het Amerikaanse Lockheed Martin, de Britse Eurofighter, de F-15 van Boeing en de Rafale van het Franse Dassault. Boeing trok zich terug omdat men daar vond dat de Belgische aanbesteding teveel gefixeerd was op de F-35 van Lockheed en de Fransen dienden een voorstel in dat niet conform de regels was en waarmee onze minister van Defensie, Steven Vandeput (N-VA), dan ook geen rekening meer mee hoefde te houden. Dat laatste was echter zonder de waard gerekend, in dit geval de MR, die bij monde van onze nationale Charel en de door Frankrijk al eens gelauwerde Reynders vinden dat de Fransen toch nog een kans moeten krijgen. De reden daarvoor – zeggen zij – is dat Frankrijk dit land een verregaande militaire samenwerking zou aanbieden, waardoor ze buiten de aanbiedingen om toch nog een kans zouden maken om hun Rafales te leveren.
Tenslotte gaat het om een bedrag van ± 3,5 miljard euro over x-aantal jaren, waarbij het niet verwonderlijk zou zijn dat het armlastige België de aankoop zal uitstellen tot na de verkiezingen van 2019.
Laat ons hopen dat Vandeput het been stijf houdt*, want als men straks de afgesproken regels niet meer zou respecteren, zou er wel eens een jarenlange juridische discussie kunnen volgen. Men spreekt zelfs al van een nieuwe Agusta affaire. Het wordt stilaan tijd dat in dit land de francofonen ophouden naar Frankrijk te kijken als konijnen naar een lichtbak. Frankrijk heeft momenteel geen voorbeeldfunctie meer in Europa noch in de wereld. Om te zien of Macron daar veel aan kan veranderen is het nog veel te vroeg dag.
---
* Dat hopen we trouwens ook van Theo Francken, partijgenoot van Vandeput, in zijn statement dat Catalanen, die in Spanje vervolgd zouden worden, hier asiel zouden kunnen vragen. Francken heeft gelijk: elke hond met een hoed op kan dat hier vragen. Ooit konden Basken dat, waarom nu dan Catalanen niet? Dat is volledig in overeenstemming met de vigerende Belgische wetten. Asiel vragen betekent trouwens nog niet asiel krijgen.
