"Veel Europese landen bezondigen zich aan schaduwachtige coalitiepolitiek. België spant daarin de kroon. Alle Belgische regeringen zijn grote coalities, met partijen die elkaar verafschuwen en die worden volgestouwd met vaste quota voor ministers uit de Frans- en Nederlandstalige gemeenschappen (die elkaar niet kunnen uitstaan). Democratie telt nauwelijks mee, want zelfs partijen die bij verkiezingen serieus verliezen, keren toch nog terug in de regering". Bovenstaande tekst stond te lezen in "The Economist", een van de meest gezaghebbende weekbladen van Europa. Het blad merkt daarbij op, dat Europa dezelfde weg opgaat als België. "Na 9/11 waren we allemaal Amerikanen", schrijft het, "Na de toewijzing van de jobs i.v.m. de implementatie van de Lissabon akkoorden zijn we allemaal Belgen geworden"! The Economist heeft meer dan gelijk. De postjes in de nieuwe commissie Barroso zijn inderdaad ingenomen. Het gekende verhaal van de kraaien, die na een knal zijn opgevlogen en daarna terug op een andere tak van dezelfde boom terecht komen (13 van de 27 commissarissen veranderden van job). Evenmin als België zal Europa nooit fatsoenlijk werken. De nieuwe Europese grondwet (die zelfs zo niet mag genoemd worden!) is een aaneenschakeling van uitzonderingen, evenwichten, grendels en veto's geworden, net zoals de Belgische dat al jaren is. De doorsnee Europeaan heeft lak aan Europa. Europa was (en is) goed zolang men het economisch bekijkt: het opengaan van de grenzen, de eenheidsmunt, alhoewel zelfs deze punten maar gedeeltelijk zijn ingevuld. Europa is het verhaal van het teveel aan koks die het eten bederven. Politiek wordt het nooit iets met dit Europa en dat is misschien nog maar best zo. Amerika heeft een burgeroorlog gehad om één te blijven. Europa kende eeuwen van interne oorlogen om verscheiden te blijven. Wie blijft doordrammen over de "Verenigde Staten" van Europa, zoals bv een Verhofstadt, is een dromer, om het beleefd uit te drukken. Europa is het verleden, waarin we willen blijven hangen. Met onze sociale systemen en hangmatten. Maar op wereldvlak stellen we steeds minder voor, tenzij misschien voor de postjes...
Mijat Maric, Alex Costa, Pape Diakhate, Mathias Lepiller, Nicolas Desencios, Sulaiman Sesay Fulah, Wily Aubameyang, Radek Petr, Igor Djuric, Mohamadou Sissoko, Sofian Benzouien en Alessandro Landoli. Bovenstaande verzameling zijn de namen van de spelers van een "Belgische" voetbalploeg. Misschien zijn er zelfs wel enkele echte "Belgen" bij. Belgen tussen aanhalingstekens, want dat zullen dan wel zgz nieuwe Belgen zijn. De ploeg, waarover het gaat is nl die van het stadje Eupen uit onze Duitstalige Oostkantons. Er is nog weinig Duits te bespeuren, zo te zien. "En dan?", hoor ik de voetbalfanaat zeggen. Wel, het gaat hier om het landstreekje dat de pretentie heeft gehad een belangenconflict in te roepen omdat het zich benadeeld voelde bij de mogelijke splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde, 150 km van Eupen verwijderd. Van schijnheiligaards gesproken! Daar houdt het trouwens niet mee op. In de race naar de verkiezing van de volgende miss België doet er ook een zekere Alice Piani mee. Evenals de meestal vreemden van de bovenstaande voetbalclub, blijkt ook zij een Oostkantonster te zijn, met een naam die al even exotisch is als de rest hierboven. Ik zou het waarschijnlijk niet eens hebben opgemerkt, ware het niet dat niemand minder dat oneliner specialist Bartje De Wever in een column in De Standaard van vorige week vertelde, dat hij - tegen zijn gewoonten in - deze keer zou mee stemmen bij de verkiezing en wel voor die Alice. De reden ervoor was, volgens Bart, omdat het de laatste keer zou zijn dat iemand uit de Oostkantons apart zou kunnen opkomen voor het kroontje van miss België. Dat is dan waarschijnlijk de stank voor dank om de francofonen eens geholpen te hebben in de B-H/V affaire. Bart zou er beter aan doen helemaal niet te stemmen voor iemand uit de Oostkantons. Die mensen zijn onze steun - in wat voor zaak ook - niet meer waard. Dit gaat nu maar om een akkefietje, maar we krijgen niet elke week de kans te laten zien dat we dergelijke flauwe kul als het nodeloos inroepen van een belangenconflict kunnen afkeuren. Om het bij het voetbal te houden: in dit geval spelen we bal én man (m/v).
Het blijft ontslagen regenen in onze industrie en dienstensector. In België leek het bij het begin van de crisis nog mee te vallen, maar nu is het erger dan in onze buurlanden. Daarvoor zijn verschillende redenen. In de eerste plaats konden de Belgische werknemers meteen genieten van de technische werkloosheid, die in onze buurlanden niet bestond. Zelfs voor de bedienden werd een soortgelijk, voorlopig (?) systeem uitgevonden. Daardoor nam de staat een deel van de extra kosten voor zijn rekening en waren bedrijven niet verplicht onmiddellijk tot afdanken over te gaan. De keerzijde toen was, dat bij multinationals hun Belgische fabrieken geheel of gedeeltelijk werden stilgelegd, juist doordat het die bedrijven financieel beter uitkwam eerst hier te sluiten en pas daarna elders. Nu de recessie voorbij is, maar er nog steeds zo goed als geen groei is (om terug aan te kunnen aanwerven moet er een groei zijn van minstens 2%, nu is dat zo'n 0,2%), kan deze situatie niet blijven duren. Veel bedrijven, die de kat uit de boom gekeken hebben, grijpen nu in, met het voor ons land kwalijke gevolg van massale afdankingen. Dat heeft dus nog altijd te maken met de crisis. Bovenstaande geldt echter niet voor DHL, dat deel uitmaakt van de Deutsche Post. Daar vallen de ontslagen, omdat hele hoofdkwartieren en diensten worden overgeplaatst van België naar Duitsland. De reden daarvoor ligt in het recente verleden, toen de paarsgroene regering Verhofstadt I het nodig vond de geluidsnormen voor de nachtvluchten "aan te passen" op Zaventem. Groene minister Isabelle Durant zorgde ervoor dat DHL niets anders kon dan te verhuizen naar het verre Leipzig, waar de firma met open armen ontvangen werd en er alle mogelijke faciliteiten kreeg. DHL is nu eenmaal een koerierbedrijf dat 24 uur op 24 werkt en dus ook 's nachts moet kunnen doorvliegen. Eens de eerste stap richting Duitsland gezet en met in het achterhoofd de overtuiging dat het hier in België toch niet beter zou worden, was de stop uit het lek en kon de rest van de reusachtige maatschappij stilaan leeglopen richting "Vaterland". Het meeste van wat ik hierboven beschrijf, is genoegzaam bekend. Alleen wordt er in onze politiek correcte media angstvallig gezwegen over de rol van paarsgroen in dit dossier en worden de afdankingen afgedaan als een gevolg van de crisis zoals alle andere. Politiek correct wordt dan ook zo stilaan het synoniem van schijnheiligheid. Er zijn natuurlijk ook nog andere redenen waarom buitenlandse bedrijven hier wegtrekken, denk maar aan de automatische index, die men in geen enkele ander land heeft. Denk maar aan de hoge lasten op werk en de hoge belastingdruk (we staan nog steeds op plaats nr 3, met dit verschil dat de lasten in de eerste twee landen de laatste jaren gezakt zijn en bij ons gestegen). Denk maar aan de ontelbare regeltjes die er maandelijks in dit land van zes regeringen en zeven parlementen bijkomen, waarbij men niet schuwt ze retroactief te maken. Voor de petrochmische nijverheid komt daar nog bij dat de elektriciteit - waarvan men er in die branche veel nodig heeft - in België zowat de duurste van West-Europa is. Wie in België investeert, weet echt niet meer wat hem te wachten staat. Alleen een grondige staatshervorming zou hieraan iets kunnen veranderen, maar dat gebeurt niet. Hoeveel slechter zal het nog moeten gaan, alvorens men hier zal ingrijpen?
Bij het afscheid van Haiku Herman aan de Belgische politiek, loont het de moeite toch nog even in herinnering te brengen wat die man allemaal niet gedaan heeft. - De belangrijkste reden, waarom Van Rompuy tot president van de E.U werd verkozen was, zei men, omdat hij er in geslaagd was België te pacificeren. In werkelijkheid betekende dat pacificeren, dat hij gewoon niets deed. Hij is officieel een kleine elf maanden aan het roer van dit kunstmatige land geweest en meer dan de helft van die tijd heeft hij helemaal niets gedaan: la dolce far niente / het zalige niets doen. Reeds op 1 april van dit jaar (en dat was geen grap) verklaarde hij zelfs officieel dat zijn regering tot aan de verkiezingen van juni niets meer zou ondernemen. Daarna bleef hij verder niets doen, omdat de verschillende regeringen herschikt dienden te worden. Daarna kwam de vakantie en pas in oktober was er een herneming van zekere activiteiten, die hij, Van Rompuy, zijn "werven" noemde. Volgens de hem goed gezinde, politiek-correcte media heeft hij er daarvan drie verwezenlijkt, maar dat is een leugen. De begroting is een lachertje, de asiel- en immigratieproblemen een tijdbom, die pas later dit jaar (of ergens volgend jaar) zal losbarsten. De uitstap uit de kernenergie is niet echt geregeld. Er is alleen maar een akkoord met Suez en zelfs dat is nog niet helemaal zeker. Volgens het laatste Europees energierapport van Cap Gemini (blz 30) is de prijs van de elektriciteit in België in 2008 met 20% gestegen. Dat is het dubbele van het Europees gemiddelde. En dat terwijl uitgerekend België het land is met de goedkoopste kerncentrales van heel Europa. Wat doet die zgz energiewaakhond, de Creg, hier eigenlijk? - Als Leterme het voorbeeld van sluwe vos Reynders had gevolgd en niet afgetreden was bij de Fortis perikelen, zou Van Rompuy nooit eerste minister geworden zijn en dus ook nooit in aanmerking zijn gekomen voor zijn huidige job, al zij haiku's ten spijt. - De partijen die nu Leterme opnieuw aan de macht hebben gebracht: zijn eigen partij o.w.v. het imago en de postjes, de andere partijen omdat ze hem nog eens willen zien crashen (en deze keer definitief), willen dat Yves het programma van Van Rompuy verder uitvoert. Daarin kan hij kiezen: ofwel ook verder niets doen, ofwel trachten de fameuze werven tot een goed einde te brengen, iets wat zo goed als onmogelijk is, tenzij Vlaanderen bereid zal zijn (weer eens) de prijs te betalen. - Leterme heeft een gunstige Vlaamse regeerperiode meegemaakt, waarschijnlijk omdat de conjunctuur toen mee zat (dat geldt eveneens voor Verhofstadt op het federale niveau). Hij is er echter niet de man naar om dilemma's op te lossen, al dan niet in samenwerking met enkele overjaarse partijcoryfeeën. Van Van Rompuy zullen we tenslotte misschien nog onthouden dat hij dit jaar met een camper door de Australische outback is getrokken. Dat moet zowat de grootste prestatie geweest zijn die hij dit jaar heeft geleverd. "Hij was een man van middelmaat. Dik van vel en zonder ruggengraat", om het eens met een klassiek rijmpje te zeggen.
Na een zogezegde uitgelekte nota van voorzitter Valkeniers van het Vlaams Belang, was de politiek-correcte pers opeens weer geïnteresseerd in de Vlaamsnationale partij. Als het slecht nieuws is, mag de partij in de media komen. Volgens die nota zou Valkeniers zijn partij weg willen hebben uit het ondemocratische cordon sanitaire en zou hij willen dat een bepaalde, eerder opruiende taal bij het VB niet meer zou gebruikt worden. De anti-Belang journalisten (en dat zijn de meesten) vonden al meteen een directe confrontatie tussen Valkeniers enerzijds en Dewinter en Annemans anderzijds. Die nota, die was opgesteld in het vooruitzicht van de partijraad van zaterdag, is ondertussen door Dewinter al afgezwakt. Er zou een consensus gevonden zijn. Wat dat in houdt, krijgen we zaterdag waarschijnlijk wel te horen. Feit is, dat het Belang moeilijk zijn koers kan wijzigen. Het is nu eenmaal een oppositiepartij en door het feit van het cordon is ze wel verplicht er harder tegenaan te gaan dan de "softies". Vergeten we niet, dat heel wat standpunten van het Belang ondertussen door de andere Vlaamse partijen zijn overgenomen, die dan meestal nog met de pluimen gaan lopen. Denk maar aan de heisa rond het hoofddoekenverbod. Het valt niet te ontkennen dat het VB de laatste verkiezingen heel wat stemmen verloren heeft. Die zijn echter niet naar de SP.a en de Open/VLD gegaan. Die partijen verliezen al langer (en meer) dan het Belang. De partijen die ervan geprofiteerd hebben, zijn CD&V en de N-VA. De eerste, omdat velen geloofden dat Leterme zijn beloften ging waarmaken. De tweede, omdat ze niet onder het cordon te lijden had, een cordon dat ten lange laatste toch aan het VB gaan knagen is. De huidige situatie zou niet mogen leiden tot een gevecht tussen de V-partijen. De gezamenlijke vijand heet CD&V. N-VA draagt echter een verpletterende verantwoordelijkheid, nu ze mede het beleid uitmaakt van de Vlaamse regering. Als zij in de komende maanden nog eens onderuit gaat en/of zou afhaken, dan kan dat alleen maar in het voordeel van het VB spelen. De Wever mag het dan al goed kunnen zeggen, ergens moet het ook wat opbrengen. O, ja: er zijn ook nog twee andere V-partijen: SLP en LDD. De eerste (het vroegere Spirit) is echter op sterven na dood, van de tweede weet men niet hoe lang ze Vlaams zal blijven, mocht ze ooit met de traditionele partijen mogen meespelen. Het is dus van belang dat het Belang erbij blijft. De volgende maanden zal, zeker in het licht van het B-H/V probleem, duidelijk blijken of Vlaanderen voet bij stek houdt en zich niet, voor de zoveelste keer, laat ringeloren met het excuus van "goed bestuur" en andere nonsens die in de praktijk niet worden hard gemaakt.
Als alles een beetje volgens plan verloopt, maken we het mee dat Leterme morgen, woensdag 25 november, opnieuw premier wordt van het koninkrijk België. Om het zover te brengen moest hij eerst spitsroeden lopen onder het waakzame oog van Martens III en zal hij later bijgestaan worden door "koninklijk begeleider" Dehaene. Van enig vertrouwen gesproken: le nouveau Leterme est arrivé! Volgens goed ingelichte bronnen gaan de zaken niet goed bij Dexia, een van onze nationale banken die gekaapt werd door de Fransen. Europa wil het mes zetten in deze bank, die mee door de Belgische vakbonden wordt onderhouden. Vice-voorzitter Dehaene zou in feite daar nu heel veel werk mee moeten hebben. Ik neem aan dat hij zijn loon bij Dexia, zo'n 400.000 euro per jaar, toch wel eens mag verrechtvaardigen. Maar neen, mijnheer Dehaene gaat zich bezig houden met het "sturen" van de oude/nieuwe premier Leterme en pakt tussendoor ook nog eens zijn riante Europese wedde mee. Als het met Leterme fout zal lopen - en die kans is zeer groot - dan zal Dehaene daarvan niet wakker liggen, laat staan er geld aan verliezen. Tussendoor heeft CD&V toegegeven dat de groep die het probleem B-H/V gaat bespreken cq oplossen wel mag worden voorgezeten door die Leterme (met Dehaene als souffleur) en dat MR de FDF-er Maingain mee mag brengen. Nu N-VA er - in tegenstelling tot de vroegere besprekingen - niet meer bij is, heeft deze werkgroep een overwegend anti-Vlaams karakter, waarbij het ergste te vrezen valt voor Vlaanderen. Waarom laat CD&V (weer eens) de broek zakken voor de collaboralen en de francofonen? Heel simpel: voor de postjes, mijnheer! Vanackere blijft verder omhoogvallen (Haiku Herman krijgt opvolgers!) en zowaar komt Vervotje terug van weg geweest. Zo iets noemt men "goed bestuur".
N.a.v. de zoveelste allochtone opstand in Brussel - deze keer in Anderlecht, waar o.m. een politiecommissariaat in brand werd gestoken - moesten we een hoop gelul horen van Annemie Turtelboom, nog zo'n onverkozen nietszeggende troela die in ons politiek stelsel omhoog is gevallen bij gebrek aan gewicht. Als men de ogen sloot, kon men even goed denken naar die andere feeks, Onkelinx, te luisteren. Die verkondigde (en verkondigt nog steeds) niets anders dan "preventie". Dat liedje is zo afgezaagd, dat zelfs ngo's en straathoekwerkers er niet meer in geloven. Als men trouwens onze kranten de laatste tijd leest, krijgt men soms het gevoel in een ander land te leven. Onze hele samenleving lijkt niets anders meer te kennen dan problemen en andere feiten met inwijkelingen, al dan niet illegaal. Dat gaat van criminele feiten (waarbij de oorsprong van de daders meestal angstvallig verzwegen wordt), tot relletjes met "jongeren" (zelfde verhaal), tot de never ending story van de zgz asielzoekers (die het voor 95% niét zijn), tot sporten zoals voetbal, basketbal en volleybal, waar de eigen jongens nog ternauwernood aan de bak komen. Als de spelers al geen donkere huidskleur hebben, dan luisteren ze wel naar namen die eindigen op -vic, of iets in dien aard. Tussendoor komt men dan nog af met het spectaculair bericht, dat Marokkanen en Turken zich nauwelijks Belg voelen, laat staan Vlaming of Waal. Van integratie gesproken. Het ergst van al is, dat "men" dan nog vindt dat de autochtonen hier iets aan moeten doen. Men draait de zaken gewoon om en geeft de Vlaming en Waal in de straat de schuld van alles wat hier mis loopt met de vervreemding in eigen land. Het kan echter nog erger. Zo stond er vorige week een politieke column in De Standaard, van een eigen reporter nog wel, die vond dat we de (tien?)duizenden nieuwe geregulariseerden, die eraan komen dank zij een van de zgz al "verwezenlijkte" werven van Haiku Herman, zo snel mogelijk aan het werk moeten krijgen. Dat lijkt zinvol, tot men het kostenplaatje gaat bekijken: onderdak, steun, sociale bijstand, geneeskundige zorgen, de taal en (meestal) een beroep aanleren, de kinderen opvangen en ga zo maar door. Allemaal heel menselijk en zelfs stichtend, ware het niet dat dit moet gebeuren in een land dat zo goed als failliet is en dat zijn eigen bevolking dergelijke behandelingen niet eens meer kan garanderen. De eigen mensen lijken wel vreemden te worden in hun eigen land.
