Dat er in dit land weinig ernstig kan veranderd worden, komt door de grote staatsschuld. Die is vooral vergroot door de verkwisting tijdens de regeringen Verhofstadt, die de buffer van 6% van het staatsbudget – zo’n 25 miljard euro - opgespaard door Dehaene om de kosten van de vergrijzing op te vangen, erdoor joeg. Het doekje voor het bloeden, het zilverfondsideetje van Vande Lanotte, bleek een lege doos te zijn en ook daarna gebeurde er niets om iets voor die vergrijzingskosten te doen, alhoewel iedereen wist dat die eraan zaten te komen.

   Tijdens deze regering Michel werd dan toch een eerste aanzet gegeven door de uitstap bij pensionering in de tijd uit te stellen, waardoor mensen langer zullen moeten werken, langer bijdragen en de staat minder moet uitkeren. Dat was voorlopig de goedkoopste oplossing en daar die stapsgewijze zou worden ingevoerd, werd die min of meer geaccepteerd. Tot dan de discussie begon over de zware beroepen. Daar zou men misschien voorlopig uit zijn voor wat de overheidsdiensten betreft, maar Open VLD en N-VA stellen terecht, dat dit ook moet gelden in de privé. Men krijgt zo stilaan de indruk dat iedereen in dit land vindt dat hij/zij een zwaar beroep heeft en – zoals De Standaard opmerkte (als het goed is, zeggen we het ook) – het er naar uit ziet dat een zwaar beroep het nieuwe brugpensioen wordt. De mensen die aan de gestelde voorwaarden voldoen, zien hun werk niet verlicht worden, maar ze mogen er twee, vier tot zes jaar eerder mee stoppen. Alsof men alleen maar van het leven kan genieten als men niet meer werken moet, als alles voorbij is. Doet me denken aan de laatste strofe van dat gedichtje van Brigitte Kaandorp:

   ‘ En straks lig ik op mijn sterfbed

   en dan lig ik in mijn graf.

   En dan denk ik: pff, ’t is zwaar geweest.

   Gelukkig is het af’

27-05-2018, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (6)

   Toen die Iraaks-koerdische peuter door een verdwaalde politiekogel bij een achtervolging op een busje met transmigranten geraakt werd en om het leven kwam in de buurt van Bergen, was mijn eerste reactie dat, hoe erg het ook was, we nog geluk hadden dat dit niet in Vlaanderen gebeurde, daar we dan weer wat uit de francofone hoek te horen zouden gekregen hebben. Lang heeft het echter niet geduurd of de actiegroepen en burgerplatvormen die zich hoofdzakelijk in Brussel en Wallonië bezig houden met actie te voeren tegen Francken en Jambon, gaven hen meteen de schuld van alles als zijnde de hoofdverantwoordelijken voor de federale immigratiepolitiek, waarmee zij het niet eens zijn. Nu Bart De Wever zijn mensen ter hulp is gekomen en weer eens de puntjes op de ‘i’ heeft gezet, staat heel de politieke wereld, meerderheidscollega’s inbegrepen, op zijn achterste poten. Bart is zoiets ondertussen al wel gewend geraakt. Zoals ook ik hier vroeger al eens geschreven heb, de dag dat hij zou zeggen dat de wereld rond is, gaan ze daar nog tegen protesteren.

   De Wever heeft gewoon gezegd dat men de ouders van het gestorven kind niet alleen als slachtoffers moet beschouwen, maar dat ze ook mee verantwoordelijk zijn door een meer dan roekeloos gedrag. Ze zijn geen echte vluchtelingen, want Iraaks Koerdistan, waar ze vandaan komen, stelt het redelijk goed en is al quasi autonoom sinds de val van Saddam Hoessein. Dat was o.m. de reden waarom het koppel met zijn twee kindjes geen asiel kreeg in Duitsland. Daarna hebben ze beslist dan maar uit te wijken naar Groot-Brittannië, alhoewel ze ook daar, om dezelfde reden, geen asiel kunnen krijgen. In dat land is men echter niet verplicht een identiteitskaart bij zich te hebben en kan men er onderduiken in het zwarte circuit. Zoiets is al een gok voor de jonge alleenstaande mannen die dat meestal riskeren, maar niet voor een koppel met kleine kinderen die daar het gevaar lopen uitgesloten te worden van het sociale leven.

   De tocht met de fatale afloop van dat busje (met vals kenteken ook nog) was trouwens niet de eerste poging van het koppel om naar de UK te reizen. Ze hadden het ook al eens geprobeerd in een koelwagen, die – volgens hun advocatenbureau (gelieerd aan de PTB!) – op dat moment geen koeling aan had staan, wat op zich geen excuus is, want de chauffeur had die ook weer aan kunnen zetten in afwachting van een nieuwe landing.

   E.e.a. maakt dat men in dit land weer volop bezig is met de favoriete nationale bezigheid, het zwarte pietenspel, zeker niet het laatste in deze periode van verkiezingscampagnes. Dat over de F16 lijkt een stille dood te zullen sterven, maar daar heeft men dan weer ontdekt dat onze troepen in Irak ook ‘op de grond’ bezig zijn geweest, terwijl verondersteld werd dat ze alleen ‘in de lucht’ zaten. Wat deden ze daar ‘op de grond’? Wel, ze onderhandelden daar met de Koerden over e.o.a. te volgen tactiek. Erg, hé?

26-05-2018, 00:06 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (5)

   Een internationale onderzoekscommissie heeft na 4 jaar officieel bevestigd wat zowat iedereen al wist: de raket die het passagiersvliegtuig MH 17 van Malaysia Airlines boven Oost-Oekraïne neerhaalde en waarbij 298 personen het leven verloren, was wel degelijk van Russische makelij en was door een Russisch speciaal militair transport naar daar gebracht vanuit de basis van de 53^ste Russische Brigade die in Koersk gelegerd is. Men heeft het hele traject van dat vervoer van Koersk tot op de plaats vanwaar de Bukraket werd afgevuurd kunnen reconstrueren a.d.h. van Google road maps. Dat transport was nl zo speciaal dat het onderweg voor heel wat verkeersproblemen zorgde, wat nogal wat chauffeurs aanzette het te filmen met hun smartphone. Men kan tegenwoordig niets meer verborgen houden ook al blijven de Russen beweren dat ze niets vanaf weten. Niemand gelooft hen nog nadat ze eveneens in Syrië alles ontkennen wat er daar al bewezen is i.v.m. de bombardementen op scholen en hospitalen.

   Daarmee is de zaak van de MH 17 echter nog niet van de baan, want geen enkel tribunaal kan een collectieve straf uitspreken en er moet nog uitgezocht worden wie van het twintigtal verdachten (die bekend zijn) de verantwoordelijkheid voor deze massamoord zal krijgen.

---

   Bij de FIFA neemt men ondertussen het zekere voor het onzekere en wil men tijdens de komende wereldkampioenschappen voetbal in Rusland niet de fouten herhalen die in Sotchi gebeurd zijn bij de Olympische Spelen. Alle functies die te maken hebben met doping zullen beheerd worden door mensen van de FIFA zelf en daar zal geen enkele Rus bij zijn…

25-05-2018, 00:08 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   Gaan we ons druk maken omdat ‘Ratje’* Nainggolan niet geselecteerd werd om met de Rode Duivels het wereldkampioenschap voetbal mee te spelen? De vol getatoeëerde heeft het grotendeels aan zichzelf te danken. Vergeet de uitleg van de trainer dat hij niet zou passen in het tactisch spel dat hij voor het team voorzien had. Nainggolan past in de ploeg óp het veld, maar niet ernaast. Dat hij eens graag uit de bol gaat zou niemand hem kwalijk nemen, dat hij daarbij dingen doet die een sportman beter zou laten (roken en drinken) wordt hem wél kwalijk genomen, niet omdát hij dat doet, wel omdat hij zijn ‘heldendaden’ zelf op de sociale media zet. ‘Kijk eens wat ik allemaal durf!’ Als Rode Duivel is hij mede een uithangbord voor het land en zou dus een voorbeeld moeten zijn voor onze jonge sporters. Met zijn nukken als ongeleid projectiel is het voor het team en de verantwoordelijken een te groot risico hem mee naar het land van de wodka te nemen. Het protest tegen zijn niet aanduiding was ook grotendeels sensatie en vooral voer voor de media. Van de 8.000 ‘supporters’ die er tegen zouden komen protesteren bij het Bondsgebouw, kwamen er hoogstens een dertigtal gestoorden opdagen. Bij de meesten blijkt het gezond verstand dan toch de bovenhand te hebben genomen, hoe jammer ze dat in de media ook zullen gevonden hebben.

* Dat ‘Ratje’ is een dichterlijke vrijheid die ik me veroorloofd heb. Nainggolan’s moeder kwam nl van het Antwerpse Kiel, waar de Beerschot aanhangers ‘ratten’ genoemd worden. Radja speelde in de jeugdreeksen voor Beerschot. Vóór Radja bij A.S. Roma kwam, speelde hij ook bij Piacenza en daarna bij Cagliari, waar hij zijn vrouw leerde kennen. Daar speelde enkele decennia vóór hem ook de tot Belg genaturaliseerde Braziliaan Luis Oliveira. Die laatste baat momenteel een vakantiedorpje uit aan de Sardische Costa Rei – ‘Il Madrigale’ - waarvan ik de eerste bungalows, met winkel, bar en zwembad nog heb laten bouwen in de jaren 1960. Waar is de tijd!

24-05-2018, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   Trouwe lezers van deze rubriek zullen al wel hebben opgemerkt dat ik nogal veel over Italië schrijf, misschien zelfs meer dan wat hen interesseert. Dat heeft te maken met het feit dat ik daar negen jaar heb gewoond, dat twee van mijn kinderen daar geboren zijn en ik een zuster heb die daar gebleven is. Daar houdt het trouwens niet bij op. Bij mijn terugkeer in België werkte ik eerst enkele jaren in een import-exportbedrijf van landbouwproducten en machines die voornamelijk uit Italië kwamen, uit de driehoek Bologna, Modena en Parma. De laatste 22 jaar van mijn carrière werkte ik voor DAF in Eindhoven bij de Internationale pechdienst (ITS) en was daar o.m. verantwoordelijk voor de strandingen van buitenlanders in Italië en van Italianen buiten Italië. Wie pech had in eigen land moest ons niet bellen, die kon terugvallen op de eigen nationale organisatie. Eens over de eigen grens, had men met ITS te doen.

   Maar Italië is me dus blijven boeien, ook de politiek, die dezer dagen weer eens in de internationale belangstelling staat. Deze keer niet om het zoveelste corruptieschandaal, maar om de vorming van een nieuwe regering waarin voor het eerst geen enkele traditionele partij meer deel van uitmaakt. Dat is ook een primeur voor de E.U. Zelfs wie Italië niet interesseert, kan straks te maken krijgen met de gevolgen van deze onuitgegeven coalitie van uiterst rechts en uiterst chaotisch*. De eerste een partij en de tweede een beweging die samen een nipte meerderheid hebben in het parlement, waar ze echter vanuit de oppositie gesteund worden door de Forza Italia van Silvio Berlusconi, die zijn kandidatuur voor het premierschap had ingetrokken om de nieuwe regering tot stand te kunnen brengen (het was trouwens ook een eis van de 5 Sterren Beweging dat Berlusconi zich terugtrok).

   Nu afwachten wat het wordt. Voor het buitenland, waartoe ook wij hier behoren, zal het uitkijken zijn wat effect de eisen van de nieuwe Italiaanse regering zullen hebben i.v.m. een herziening van het Verdrag van Maastricht (Euro en Begroting) en de Immigratie, waarmee men ginder schoon schip wil maken. Ook wie het nu hier niet interesseert, zou er straks wel eens mee te maken kunnen krijgen. Het zou wel eens Europees vuurwerk kunnen worden…

   Daar de twee nieuwe regeringspartijen er niet in slaagden hun eigen kandidaat voor het premierschap door te drukken, werd tenslotte beroep gedaan op een buitenstaander, een professor Giuseppe Conte, die zowel in Firenze als in Rome doceert en daarbuiten in de hoofdstad nog een advocatenpraktijk heeft. Deze keuze is ginder geen nieuwigheid. Sinds het schandaal van de ‘Mani Puliti’ (Schone Handen) werd het land reeds tweemaal geleid door ‘professori’: Romano Prodi en Mario Monti. Hopelijk is het: ‘derde keer de goede keer’.

 * Die 5 Sterren Beweging (Movimento Cinque Stelle) doet me zo’n beetje denken aan de burgerplatvormen die hier links en rechts ontstaan en die, vooral in het Brusselse, in opstand komen tegen het beleid van de regering Michel in het algemeen en tegen Theo Francken in het bijzonder. Bij ons blijft het (voorlopig?) zo’n beetje een mix van linkse mensenrechtenlobby’s en een handeltje met en over illegalen van advocaten en sociale assistenten die er een voor hen lucratieve commerce van gemaakt hebben. Een ander verschil met de 5 Sterren Beweging is ook dat die vanaf het begin een bekende leidende figuur hadden in de persoon van komiek Beppe Grillo, terwijl dat hier (nog) niet het geval is.

23-05-2018, 00:09 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (0)

   Nu de laatste feestdagen van mei voorbij zijn, blijven er nog een paar maanden om e.e.a. vast te leggen en/of te veranderen in onze politiek. Dan komt de vakantie eraan en daarna de gemeenteraadsverkiezingen, waarbij we elke normale vorm van politiek voeren mogen vergeten. Zoals ik gisteren al insinueerde: veel gekrakeel.

   Er is hier, merkwaardig genoeg, weinig media aandacht aan besteed, maar Bart De Wever werd in Groot-Brittannië zowaar gelauwerd met de Edmund Burke Award, een jaarlijkse prijs voor verdienstelijke conservatieven. Edmund Burke was een 18-de eeuwse Ierse staatsman, die vond dat we omzichtig moeten omspringen met de complexe en kwetsbare beschaving die we van onze voorouders hebben meegekregen en die vervat ligt in de heersende tradities, cultuur en instellingen. Volgens de Britse stichting verdient De Wever die ‘omdat hij het conservatisme populair maakte in een links land’. Hij kreeg er o.m. de felicitaties voor vanwege de Britse premier May.

   Of dat laatste hem ook hier zal helpen, is erg twijfelachtig, maar het duidt wel aan dat men ook buiten onze grenzen erkent dat Bart e.e.a. teweeg gebracht heeft. In 2006 was hij nog het enige gemeenteraadslid voor zijn partij in Antwerpen. Nu is die partij niet alleen daar, maar ook in Vlaanderen én België de grootste en is hij zelf burgemeester van de koekenstad. Men verwacht dat de N-VA bij de komende gemeenteraadsverkiezingen vooruit zal gaan en – als dat lukt – ook in de regionale eerder zal vooruit dan achteruit gaan. Tot spijt van wie het benijdt.

   Bij die laatste groep horen in de eerste plaats alle traditionele partijen, die niet verwacht hadden dat ze, na de uitschakeling met behulp van het gerecht van het Vlaams Blok, langs rechts zouden voorbijgestoken en achtergelaten worden door een nieuwe Vlaamsnationale strekking. De kiezer vond dat christendemocraten, socialisten en liberalen vroeger kansen genoeg hadden gekregen om het beter te doen en het niet hebben waar gemaakt. Het socialisme is onherkenbaar geworden en het vooral linkse liberalisme van o.m. Verhofstadt is mislukt. De vroegere CVP, die inderdaad een volkspartij was, heeft als CD&V dat imago verloren en ligt, vooral sinds de voortdurende sabotagepolitiek van Peeters op federaal vlak en de linkse agitatie van het duo Crevits / Schauwvliegje op regionaal gebied, niet meer in de gunst van de Vlaamse kiezer. De zuilen met zelfstandigen, landbouwers, vakbonden én ondernemers, waarop de partij vroeger kon rekenen, stellen niet veel meer voor en wat er overblijft van de rechterzijde (Bogaert, De Crem & Co) is irrelevant geworden.

   Dat voor wat Vlaanderen betreft. Dit land bestaat echter uit drie gewesten met twee verschillende landsdelen die steeds verder van elkaar vervreemden en daartussen een chaotisch, multicultureel Brussel, waarvan men nooit een gewest had mogen maken en dat steeds onbestuurbaarder wordt. Mocht er straks een linkse meerderheid komen in Wallonië, wat tot de mogelijkheden behoort, dan wordt België inderdaad onbestuurbaar, tenzij de verliezende Vlaamse traditionele partijen het linkse spel zouden willen meespelen. Dat zou Vlaanderen helemaal in een patstelling brengen en misschien wel eens de aanzet kunnen worden van ‘catalonisering’ van onze regio.

   ‘Elk nadeel heb se voordeel, zei Johan Cruyff.

22-05-2018, 11:05 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Ik heb zo het idee dat we tot de regionale verkiezingen van mei 2019 nog heel wat politiek gekrakeel gaan meemaken en dit niet alleen tussen meerderheid en oppositie.

   Neem nu de reactie op de verklaring van De Wever over het al dan niet sluiten van de Belgische kerncentrales tegen 2025. Zijn partij, zegt men, heeft het energiepact mee goedgekeurd, waarom komt hij daarop dan terug? Hij komt daar helemaal niet op terug, alleen had hij voorbehoud gemaakt over garanties m.b.t. bevoorrading en kosten. Als zijn tegenstrevers dat kunnen blijven garanderen, kan dat pact gerust worden uitgevoerd worden. Probleem daarbij is wel dat de voorstanders van de sluiting op dit ogenblik helemaal niets kunnen garanderen, op geen enkel gebied en de kans groot is dat we nog enkele jaren zullen moeten wachten vóór de kosten bekend zullen zijn van o.m. de nieuwe gasturbines én de vergunningen rond zullen zijn. 2025, laat me niet lachen, hé!

   Nog zo iets: de aanvraag door Van Overtveldt voor een studie over de migratiekosten. Ook daarover een storm van protest, die hem en zijn partij beschuldigen dit te doen uit electorale overwegingen. En dan? Alles wat er de volgende maanden als nieuwe ideeën zal verkocht worden, zal gebeuren uit electorale overwegingen. En dat de verkiezingen, zeker die van 2019, voor een groot deel over de migratie zullen gaan, is nu al zeker. Waarom zou het hier anders gaan dan in Oostenrijk en Italië?

   En dan was er het voorstel om de burgemeesters meer inspraak te geven in de strijd tegen de criminaliteit. Dit voorstel werd (voorlopig?) afgeblokt door de MR, waar ze een beetje nerveus worden door de acties van De Wever, die in Wallonië zo’n beetje de indruk bevestigen dat hun nationale Charel de handpop blijft van Bart, volgens hen de schaduwpremier.

   Kortom, het wordt much ado about nothing, om het met Shakespeare te zeggen.

21-05-2018, 00:10 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)