Na de moordaanslagen in het Nieuw-Zeelandse Christchurch werd deze gruwelijke misdaad in onze media in de eerste plaats vergeleken met de moordpartij die de Noor Anders Brevik acht jaar geleden aanrichtte op een eiland in de buurt van Oslo. Dat klopt niet helemaal. In Noorwegen ging het tussen westerlingen onderling (links tegen rechts), In Nieuw-Zeeland zijn de aanslagen eigenlijk meer te vergelijken met de ontelbare moslim slachtingen die we de laatste 20 jaar gekend hebben en die voor 90% door moslims tegen westerlingen gepleegd werden. Alleen was het in Christchurch juist andersom: een westerling is daar de dader en de slachtoffers zijn moslims. Niet dat het niet even gruwelijk is, maar het was toch even zoeken naar enige vergelijking met de andere aanslagen. Ik vond ze zowaar in De Standaard van het weekeinde. Onderaan links op bladzijde 2 stond letterlijk: ‘Islam oogst wat ze gezaaid heeft’. Een waarheid als een koe, maar men moest ze wel gaan zoeken in een spotprent…

---

   Een beetje belachelijk was trouwens de houding van de Nieuw-Zeelandse eerste minister, een dame, die het nodig vond haar commentaar te geven met een hoofddoek op. Gaat ze straks een keppeltje opzetten als er iets tegen de joden gebeurt? Asjeblieft, blijf jezelf!.

17-03-2019, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (5)

    Het was gisteren weer zover: een zoveelste mars voor het klimaat, deze keer over de hele wereld (‘min of meer, mijnheer pastoor’). Officieel heette het gisteren trouwens een staking, geen mars. Om dat enigszins te kunnen verrechtvaardigen, namen er drie onderafdelingen van het ABVV aan deel. Van een echte staking heeft echter niemand ergens iets gemerkt.

   Wat mij in deze zaak vooral stoort is, dat sommige scholen hun leerlingen hier en daar verplichten om mee te doen, die anders daarvoor berispt en/of bestraft kunnen worden. Een omgekeerde wereld, zeg maar. Een onderwijzer die daarover ondervraagd werd in het VRT-journaal van donderdagavond, beweerde dat het niets met politiek te maken heeft. Hopelijk bekijkt de man eens de beelden van de diverse optochten, waarop men op regelmatige basis de politici oproept er iets aan te doen. En dat zou dan geen politiek zijn.

   Al Gore voorspelde al in 2006 dat het vijf vóór twaalf was om het klimaat te redden en dat we er nog 10 jaar de tijd voor hadden. Doemdenkers van dat soort heeft men in elke eeuw al gehad en toch is de wereld blijven draaien. In de middeleeuwen heeft men een paar eeuwen uitzonderlijk hoge temperaturen gekend, maar daarover wordt wijselijk gezwegen.

   Landjes zoals België kunnen het klimaat niet redden, voor zover dat al nodig mocht zijn. Zelfs Europa alleen kan dat niet. Grote landen als China, India e.d. kunnen dat wel, maar die doen er zo goed als niks aan. De Chinese CO2 uitstoot per persoon heeft reeds het Belgisch niveau bereikt, maar die zijn daar wel met méér dan één miljard!

   Ondertussen is heel die klimaatheisa koren op de molen van wereldverbeteraars zoals onze Groenen, die nu al 80.000 extra werkplaatsen beloven als ze hun klimaatprogramma zouden kunnen uitvoeren. Pure verkiezingsdemagogie. Als we ze lieten doen zou er wel eens een veelvoud van dat aantal werkplaatsen kunnen verdwijnen. Het groene programma is één geheel van nieuwe belastingen die de put in de reeds lege staatskas nog dieper zullen maken. Industrie, mobiliteit en wonen zullen de grootste slachtoffers worden van de groene waanzin.

16-03-2019, 00:10 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   We kunnen wel eens meewarig lachen met wat de Britten zichzelf aandoen met heel dat Brexit circus, maar zouden het toch beter niet doen, want dit land, België, staat er ook niet goed voor. Er gaat geen dag voorbij of er is wel e.o.a. groep, instelling of vakbond die zich tekort gedaan voelt en die met eisen op straat komt of begint te staken. De aangesproken ministers proberen daar dan wel een mouw aan te passen, maar het geld dat ze daar extra aan uitgeven, moeten ze wel elders vinden, want dit land heeft een tekort op zijn begroting die officieel zo’n 7 miljard euro bedraagt, maar volgens sommige berekeningen wel eens 12 miljard zou kunnen zijn. En dan hebben we het nog niet over de staatsschuld van meer dan 100% van het bbp, terwijl dat – volgens het Europees akkoord van Maastricht – maar hoogstens 60% zou mogen zijn. Alleen Griekenland en Italië doen het slechter.

   We zitten met een arbeidsmarkt, waarin de bedrijven geen werknemers genoeg meer vinden. Tegelijkertijd leven er nergens anders percentsgewijs zoveel mensen van een uitkering en is de werkzaamheidsgraad stukken lager dan in onze buurlanden. Werkgevers en vakbonden zitten te ruziën over een verschil in loonsverhoging van 0,3%, te rekenen bij de reeds geboden 0,8%, in totaal dus 1,1% bovenop de nergens anders bestaande index. Daarbij komen nog de verschillen tussen Vlaanderen, dat net boven het Europees gemiddelde zit en Brussel en Wallonië, die daar ver onder zitten en die kloof vergroot nog steeds. We zijn ook het enige land in Europa, waar de werkloosheid niet beperkt is in de tijd, waardoor werklozen geen stimulans hebben om ander werk te zoeken als ze er geen zin in hebben. De minimumlonen verhogen, zoals de linkse partijen voorstellen, is geen optie, want die liggen al rond het Europees gemiddelde en boven dat van de buurlanden. Een verhoging ervan zal het aantal werkplaatsen nog verder doen verminderen. Een hoger minimumloon is interessant voor wie al werk heeft, maar een drempel voor wie er geen heeft. In tegenstelling tot wat beweerd wordt, is voor de helft van de vacatures geen speciale opleiding vereist. Deeltijdse jobs, uitzendwerk, tijdelijke banen en gedeeltelijk zelfstandigheidstatuut zijn hier uit den boze, maar hebben er in onze buurlanden voor gezorgd dat heel wat van die banen tenslotte uitmondden in vast werk. Denk maar aan de e-commerce waardoor dit land jaarlijks zo’n 5 miljard euro kwijtspeelt aan Nederland en Duitsland door de halsstarrige tegenstand van vakbonden en linkse politici over overuren en nachtwerk.

   De migratie-aangroei naar België gebeurt hoofdzakelijk door gezinsvereniging, waarbij die migranten meestal in de werkloosheidscijfers terecht komen. Dit in tegenstelling tot landen zoals bv Canada en Australië, die rekenen op mensen met kwalificaties die ze kunnen gebruiken.

   België is een land geworden waar 15% van de bevolking in armoede zou leven, in totaal meer dan anderhalf miljoen mensen (waarvan een groot gedeelte ingevoerd) en dat terwijl we hier de hoogste belastingen van Europa hebben*. ‘Het geld halen bij de rijken’, zoals de linkse partijen voorstellen is een achterhaald thema in een wereld waarin kapitalen met één druk op de knop naar de andere kant van de wereld kunnen verhuizen. We leven niet meer in de negentiende eeuw.

   Dit land werkt gewoon niet meer en de N-VA heeft in principe gelijk als ze zegt dat de hele Belgische Grondwet voor herziening vatbaar zou moeten zijn. Van die wens zal echter niets in huis komen, omdat de traditionele- en de francofone partijen tout court dat niet willen. Zeggen het te gaan doen over vijf jaar, zoals CD&V dat heeft voorgesteld, is een eerste stap naar Sint Juttemis. Voor Vlaanderen komt daar nog bij dat, door het vertrek uit de politiek van Vuye en Wouters, we onze twee bekwaamste grondwetspecialisten in het parlement zijn kwijtgespeeld op een moment dat we ze broodnodig zouden kunnen hebben.

   Het beste wat ons dit jaar kan overkomen is dat men er, na de verkiezingen van 26 mei, niet meer in zou slagen een nieuwe federale regering te vormen, zodat men verplicht zal worden eens out of the box te gaan denken en een einde zou maken aan een land dat – mocht het niet bestaan - niemand nog zou willen uitvinden (dixit the Economist).

* Bij de publicatie van de laatste armoedecijfers door Statbel werden voor de allereerste keer als een van de redenen ook de hoge telecomfacturen aangehaald. Bij aankopen met kredietkaarten wordt erop gewezen dat lenen ook geld kost. Dat geldt ook voor het constant gebruiken van smartphones, maar daarover hoort men weinig of niets.

15-03-2019, 00:07 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Als we er van uitgaan dat de francofonen ook na 26 mei het communautaire in de ijskast willen houden, dan zit er voor de Vlaamsnationale partijen niets anders op dan te zorgen dat ze de volstrekte meerderheid behalen in het Vlaamse parlement. Alleen zo heeft Vlaanderen een breekijzer om dit land te splitsen en/of de federale regering in een wurggreep te houden. In eerste instantie valt te bezien of N-VA en VB aan een meerderheid geraken. Tot hiertoe was dat niet het geval. Lukt dat straks weer niet, dan moet er gerekend worden op minstens een van de traditionele partijen. Als die zouden blijven weigeren om mee te doen, dan kunnen we voorlopig beter de boeken sluiten. Dat laatste zal ook het geval zijn mochten N-VA en VB met z’n tweeën wél aan die meerderheid geraken en de N-VA zou blijven weigeren samen te werken met het VB.

   Ondertussen is de N-VA, bij monde van fractieleider Peter De Roover, tot de vaststelling gekomen dat men beter de hele Belgische Grondwet voor herziening vatbaar zou maken. De helft van wat daarin staat, stamt nog uit de negentiende eeuw. Dat zou inderdaad dé oplossing zijn, maar dat zal in dit landje nooit lukken. CD&V heeft een volgende staatshervorming trouwens al bij voorbaat uitgesteld tot 2024, terwijl de partij op dit ogenblik niet eens weet of ze na 26 mei nog in enige regering zal zitten. Veel beloven en weinig geven…

   Daarbij is komen vast te staan dat het duo Vuye/Wouters stopt met politiek. Ook dat is een slechte zaak voor Vlaanderen. Als men de Belgische Grondwet al zou willen aanpakken, verliezen we de twee meest onderlegde mensen op dat gebied. Ze waren bij de N-VA juist opgestapt omdat ze niet akkoord konden gaan met het bevriezen van het communautaire. Ze hebben nog overlegd met Jean-Marie Dedecker, maar die had zich al geëngageerd met diezelfde N-VA en waarom het met het VB niet lukte, weet ik niet.

14-03-2019, 00:06 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Ik kom nog eens terug op het verhaal van de Québécois Jean-Pierre Roy uit mijn blog van gisteren. Als we dat vertalen naar de campagne van de N-VA, dan ziet het er voor die partij niet zo goed uit en voor Vlaanderen in het algemeen ook niet. Voor Roy was het een verrassing dat een meerderheid het niet voor het zeggen heeft in een democratisch land, iets waar wij, jammer genoeg, al lang aan gewend zijn. Vlaanderen is daarin een unicum.

   In de aanloop naar de verkiezingen van 26 mei besefte men bij de N-VA ook wel dat, na 5 jaar het communautaire in de frigo gestopt te hebben, men moeilijk met hetzelfde kon afkomen bij de volgende verkiezingen. De affaire met het pact van Marrakech opende echter plots nieuwe perspectieven ter zake. Door uit de regering Michel te stappen en zo te zorgen voor vervroegde verkiezingen, konden de oude thema’s over identiteit, immigratie en integratie weer uit de kast worden gehaald, zeker in Vlaanderen. De beslissing van Michel om toch door te gaan met een minderheidsregering was een eerste domper op de hoop op vervroegde verkiezingen. Een tweede was die van het plots opdoemen van de klimaatspijbelaars die denken van hun zaak het hoofdthema te maken, waardoor identiteit, immigratie en integratie bijzaak dreigen te worden. Nu kunnen die jochies wel spijbelmarsen blijven organiseren, maar als dat nog tien weken zo verder moet, zal menigeen er het zijne stilaan wel van denken en er genoeg van krijgen. ‘Trop is teveel’, dat wist Vanden Boeynants destijds al.

   Het blijft dus zeer de vraag, hoe deze toestand verder zal evolueren en invloed zal hebben op de verkiezingen van 26 mei. Dat Groen/Ecolo erop vooruit zal gaan is nu al bijna zeker. Vraag is: hoever? Alleen zullen ze het nooit halen. Met wie gaan ze willen samenwerken? Denk maar aan Antwerpen, waar ze gewoon niet mee wilden besturen. Tussendoor is de kans groot dat Wallonië en Vlaanderen nog verder uit elkaar zullen groeien. Er zal alleen iets veranderen, mocht men er na 26 mei niet meer in slagen een federale regering te vormen of als de Vlaams nationalisten in hun eigen parlement een volstrekte meerderheid zouden behalen. Een volgende staatshervorming zit er ook niet meer in, tenzij voor de tsjeven die al blij zouden zijn er een te hebben in … 2024! Waarom niet tegen 2050, dan kunnen ze die koppelen aan de betonstop, als die er ooit komt…

   Zoals ik al eens geschreven heb, zou een volgende staatshervorming de laatste moeten zijn, maar dat zal in de huidige omstandigheden helemaal niet gebeuren. De zesde staatshervorming was – met dank aan de traditionele partijen én Groen - een draak en de zevende – als die er ooit komt - zal weer lapwerk worden. Het beste waarop we kunnen hopen is, dat alle functies die nu zowel regionaal als federaal zijn, zouden herleid kunnen worden tot één niveau. Zoals Jean-Pierre Roy schrijft, zal België nog een hele poos blijven bestaan. Ik vrees dat hij gelijk zal krijgen.

13-03-2019, 00:06 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (4)

   In de laatste weekeindeditie van De Standaard verscheen er een interessant artikel over een zekere Jean-Pierre Roy, een Canadees die ijvert voor de autonomie van de Franstalige Canadese provincie Québec. Tien jaar geleden had de man een documentaire gemaakt over de onafhankelijkheidsbewegingen in Schotland, Catalonië en Québec. Toen men de film ook in België te zien kreeg, had iemand er hem attent op gemaakt dat hij Vlaanderen vergeten was. Na de verkiezingsoverwinning van de N-VA in 2014, toen die partij toetrad tot de federale Belgische regering, besloot Roy ook daarover een documentaire te maken. Hij werkte er drie jaar aan en noemde die ‘Ceci ce n’est pas un lion’, vrij naar Margritte. Voor hem was het een eerder verrassende ervaring.

   In tegenstelling tot Catalonië, Schotland en zijn Québec, waarover hij zijn eerste documentaire maakte, vond Roy in België een regio – Vlaanderen - die demografisch en economisch de meerderheid uitmaakt, maar die daar niet van profiteert. Een partij zoals de N-VA, die als eerste artikel in haar statuten pleit voor de onafhankelijkheid, blijkt die op te schorten en in de eerste plaats te kiezen voor een confederalisme. De reden daarvoor, volgens Roy, is dat de partij vindt dat de meerderheid van de Vlamingen niet klaar zou zijn voor een volledige autonomie. In Schotland, Catalonië en Québec gaat het onafhankelijkheidsstreven naar het hart, in Vlaanderen domineert de rede. Het buikgevoel is bijna afwezig. Gewoon een gebrek aan moed. Volgens Roy zal de N-VA met de tijd verdwijnen als ze deze koers aanhoudt, net zoals dat in Canada gebeurd is met de Parti Québécois. Ze zal dan straks geen reden tot bestaan meer hebben. Dat zal echter voor Vlaanderen alleen tot gevolg hebben dat België nog een hele tijd zal blijven bestaan. Het land zal ooit wel eens hervormd worden, maar het zal niet voor morgen zijn.

   Zo hoort men het eens van iemand die toch een soort ervaringsdeskundige is. Na 26 mei wordt het uitkijken in hoever hij gelijk zal krijgen.

12-03-2019, 00:05 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   De clan van de broertjes Borlée, ‘de Belgian tornado’s’, ligt onder vuur door een conflict met de eigen Waalse atletiekfederatie. Papa en manager Jacques Borlée zou nogal ‘losjes’ zijn omgesprongen met een kredietkaart van de bond. Hij vloog ermee naar de States en huurde daar een BMW voor twee dagen. Die bond en de familie Borlée liggen trouwens al langer overhoop met elkaar en als drukmiddel dreigt papa af en toe dat zijn kroost zal overstappen naar de Vlaamse atletiekfederatie. Uitgerekend het clubje dat weigert ook maar één woord Nederlands te spreken, alhoewel ze het in de lagere school van hun thuisgemeente St. Lambrechts-Woluwe zouden moeten geleerd hebben. Hopelijk gaat dat feest niet door, we hebben ons in dit land al genoeg belachelijk gemaakt met toegevingen op dat gebied.

   Laat de broertjes Borlée maar hun eigen sportfederatie oprichten. Misschien worden de broertjes Hazard er wel lid van. Die zijn nl in hetzelfde bedje ziek. Met de Hazards houdt het trouwens niet op. Ook de momenteel beste mannelijke Belgische tennissers, allebei Walen, spreken vlot Engels maar geen woord Nederlands en dat geldt ook voor onze vrouwelijke zevenkampster. En vroeger ook voor ene Justine Henin.

   Daarmee is de uitspraak van ex-Belgisch premier, Yves Leterme, weer actueel. Uitspraak die hij deed in het Franse dagblad Libération van 17 augustus 2006 en waarin hij verklaarde dat ‘Franstaligen kennelijk intellectueel niet in staat zijn om Nederlands te leren.’ Een heel beleefde vaststelling om te zeggen dat ze er te dom en/of te hautain voor waren.

   Van de Borlées en soortgenoten, verlos ons Heer!

11-03-2019, 00:05 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)